Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 listopada 2016 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Wieczorek

Protokolant: st. sekretarz sądowy Anita Cichosz

przy udziale Prokuratora: Włodzimierz Gusta

po rozpoznaniu w dniu 09.11.2016 roku

sprawy B. R. (1) s. T. i I. z d. A., ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 15 września 2015 roku w godz. 11:30-11:50 w P., woj. (...), w autobusie (...) L. nr (...) na trasie od ul. (...) do ul. (...) B. R. (1) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia, z torebki podręcznej, portfela z zawartością dowodu osobistego, karty bankomatowej banku (...), karty emeryta oraz pieniędzy w kwocie 150 zł o łącznej wartości strat w wysokości 200 zł na szkodę B. O.,

tj. o czyn z art. 278 § 5 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

1.  oskarżonego B. R. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 278 § 5 i § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka od oskarżonego B. R. (1) na rzecz pokrzywdzonej B. O. kwotę 200,00 (dwieście) złotych tytułem obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody,

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. M. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu z urzędu;

4.  zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych, wydatki przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VII K 209/16

UZASADNIENIE

Pokrzywdzona B. O. w dniu 15 września 2015 roku w godzinach 11:30-11:50 jechała jako pasażerka autobusem (...) (...) nr (...) na osiedle (...) od przystanku S. K. B.-Al. (...)-ul. (...)-ul. (...). B. O. usiadła na fotelu z przodu po prawej stronie, przez ramię miała przewieszoną torebkę, która spoczywała luźno na biodrze. Tuż za nią do autobusu wsiadł również oskarżony B. R. (1), który miał przewieszoną prawe ramię kurtkę. Oskarżony stanął bokiem tuż za pokrzywdzoną, opierając się o zajmowany prze nią fotel. W pewnej chwili oskarżony B. R. (1) obniża pozycję ciała, tak, iż torebkę pokrzywdzonej ma na wysokości swojej prawej dłoni. Następnie oskarżony obniża kurtkę z dłoni, a dłonią operuje przy torebce, dotyka ją, próbuje ją otworzyć. Poprawia sobie kurtkę i spogląda na nieustalonego mężczyznę, który reaguje, potyka się, opiera ręką o szybę, zasłania częściowo widok z kamery, poprawia się, próbuje zasłonić oskarżonego B. R. (1). Zaczyna rozmowę ze starszym mężczyzną siedzącym naprzeciwko B. O. i siada na fotelu równoległym do pokrzywdzonej, nie przestając rozmawiać. Wtedy oskarżony B. R. (1) stoi nieruchomo, a po chwili podnosi prawą rękę osłoniętą kurtką, przekłada portfel do lewej ręki. Po chwili oskarżony z tym nieustalonym mężczyzną od razu wysiadają na przystanku autobusowym w AL. (...). Po pewnym czasie jakaś inną kobieta zwraca pokrzywdzonej uwagę, iż ma otwartą torebkę i pytała ją czy nie została okradziona. Wtedy B. O. zagląda do torebki i stwierdza brak portfela, w którym były pieniądze w kwocie 150 złotych oraz dokumenty: karta bankomatowa (...), dowód osobisty, karta emeryta oraz inne drobiazgi. Pokrzywdzona wyceniła szkodę na łączną wartość 200 złotych.

W wyniku oględzin zapisu z kamery w autobusie rozpoznano oskarżonego B. R. (1) jako mężczyznę oznaczonego nr(...), który stał obok pokrzywdzonej mając na prawej ręce kurtkę.

Na rozprawie w dniu 21 września 2016 roku oskarżony po konsultacji ze swoim obrońcą oraz Prokuratorem zgłosił wniosek o dobrowolne poddanie się karze i wniósł o skazanie go na karę 4 m-cy pozbawienia wolności oraz orzeczenie obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody. Prokurator oraz pokrzywdzona B. O. wyrazili zgodę na powyższe warunki. Dlatego Sąd uwzględnił wniosek oskarżonego i jego obrońcy i wydał wyrok na powyższą karę

/dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego B. R. (1) k. 27verte,

Zbiór dokumentów „C”: protokół zeznań pokrzywdzonej B. O. k. 2-5,

zbiór dokumentów „A”: protokół zatrzymania rzeczy k.2-4, płyta CD k.5, protokół oględzin rzeczy k. 6-7/

Oskarżony B. R. (1) nie jest osobą chorą psychicznie, ani nie jest upośledzony umysłowo. Cierpi na inne zakłócenia czynności psychicznych – zaburzenia osobowości. W czasie popełnienia zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

/dowód: zbiór dokumentów A: opinia psychiatryczna k.22-24/

Oskarżony B. R. (1) ma ok. 37 lat. Posiada wykształcenie podstawowe, nie ma wyuczonego zawodu. Pracuje aktualnie na (...) S. jako pracownik fizyczny z wynagrodzeniem ok. 1600 złotych. Jest żonaty, na utrzymaniu ma żonę i dwoje dzieci w wieku: 2 lat i 6 m-cy. Oskarżony nie posiada majątku, był już kilkakrotnie karany w tym za przestępstwa p-ko mieniu, ostatnio w 2011 roku oskarżony był skazany wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w P.sygn. akr (...)na dwie kary łączne: 4 lat pozbawienia wolności i 1 roku i 1 m-ca pozbawienia wolnośći.

/dowód: dane podane przez oskarżonego- k. 27verte, zbiór dokumentów „A”: dane o stanie majątkowym k.28-29, dane z bazy PESEL k.32, karta karna k.16-18/

Oskarżony B. R. (1) początkowo nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Dopiero na rozprawie sądowej po ujawnieniu mu zapisu z kamery w autobusie (...) (...)nr(...) oskarżony zmienił swe stanowisko i nie wykluczył, że podróżował wtedy tą emzetką. Następnie po zastanowieniu poddał się dobrowolnie

karze.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego B. R. (2) k. 27verte-28verte/

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył co następuje:

Sąd w świetle wyjaśnień oskarżonego B. R. (1) oraz materiału dowodowego rzeczowego dołączonego do aktu oskarżenia uznał, iż okoliczności popełnienia czynu zarzucanego oskarżonemu nie budzą wątpliwości.

W dużej mierze Sąd ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie na podstawie protokołu zeznań samej pokrzywdzonej B. O., które znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym – rzeczowym w postaci: analizy zapisu z kamery (...) (...) nr (...) z dnia 15.09.2015 roku, gdzie w sposób niewątpliwy widać jak mężczyzna oznaczony nr (...), którym jest ewidentnie oskarżony B. R. (1) operuje w torebce pokrzywdzonej, dokonuje kradzieży kieszonkowej portfela, którego przekłada z lewej ręki do prawej i chowa w lewej kieszeni spodni, a następnie szybko opuszcza autobus (...) na najbliższym przystanku. Odnośnie ustalenia sprawcy w/w kradzieży nie mogło być żadnych wątpliwości, z uwagi na wielokrotne notowania oskarżonego w przeszłości jako sprawcę różnorakich przestępstw, gdzie w aktach policyjnych i kartotekach znajdują się rysopisy i zdjęcia oskarżonego. Nadto oskarżony B. R. (1) posiada charakterystyczną twarz i posturę, którą nie sposób pomylić z żadnym innym sprawcą. Z urzędu oskarżony jest znany sądowi z innych postępowań karnych w przeszłości, chociażby sprawa apelacyjna - (...).

Pozostały materiał dowodowy ujawniony w toku postępowania jako jasny, pełny i niekwestionowany przez żadną ze stron nie budził w ocenie Sądu żadnych wątpliwości.

Sąd na podstawie zebranego materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie uznał, że oskarżony B. R. (1) w dniu 15 września 2015 roku w godz. 11:30-11:50 w P., woj. (...), w autobusie (...) L. nr(...) na trasie od ul. (...) do ul. (...) B. R. (1)dokonał zaboru w celu przywłaszczenia, z torebki podręcznej, portfela z zawartością dowodu osobistego, karty bankomatowej banku (...), karty emeryta oraz pieniędzy w kwocie 150 zł o łącznej wartości strat w wysokości 200 zł na szkodę B. O., czym wyczerpał znamiona czynu z art. 278 § 5 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy wymiarze kary na korzyść oskarżonego Sąd uwzględnił jego przyznanie się. Natomiast na jego niekorzyść przemawiała wielokrotna karalność oskarżonego oraz nagminność tego typu przestępstw zarówno na terenie działalności tutejszego Sądu, jak i całego kraju.

Ponieważ w sprawie został przez oskarżonego i jego obrońcy, złożony wniosek w trybie art. 387 § 2 kpk o skazanie oskarżonego na karę uzgodnioną z Prokuratorem i zgodą samej pokrzywdzonej, to sąd go uwzględnił, gdyż uznał, że na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego okoliczności popełnienia występku zarzucanego oskarżonemu nie budzą wątpliwości.

Dlatego Sąd wymierzył oskarżonemu karę 4 m-cy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszeniem jej wykonania jako zgodny z jego wnioskiem i akceptacją oskarżyciela publicznego, na który oskarżony wyraził zgodę. Kara w tej wysokości spełni zamierzone cele kary w zakresie jej ogólnospołecznego oddziaływania, a jednocześnie uzmysłowi oskarżonemu naganność jego postępowania oraz nieuchronność odpowiedzialności karnej za czyny przestępne.

Wobec wyrażenia zgody przez oskarżonego na naprawienie szkody, Sąd w oparciu o art.46 § 1 kk nałożył na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej kwoty 200 złotych.

Z uwagi na obecność obrońcy w postępowaniu, zasądzono na rzecz obrońcy koszty nieopłaconej pomocy udzielonej oskarżonemu z urzędu – minimalne powiększone o podatek VAT (zgodnie z § 17 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18.10.2016 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714).

Biorąc pod uwagę sytuację materialną oskarżonego, Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk i na podstawie art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłat i kosztów sądowych w sprawie.