Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Barbara Nowicka

Protokolant: E. B.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2016r. w S. sprawy

z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko J. K. (1)

o zapłatę kwoty 566,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami

I.  zasądza od pozwanej J. K. (1) na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 357,06 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych 06/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5.09.2015r. do dnia 31.12.2015r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej J. K. (1) na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 143,10 zł (sto czterdzieści trzy złote 10/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 423/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w dniu 5.09.2015 r. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w którym domagał się zasądzenia od pozwanej J. K. (1) kwoty w wysokości 566,39 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 5.09.2015 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

Na uzasadnienie pozwu powód argumentował, iż w dniu 28.09.2013 r. zawarł z pozwaną umowę ubezpieczenia (...) nr (...), której przedmiotem było mienie i ruchomości stanowiące własność pozwanej. Na mocy tejże umowy powód zobowiązał się wypłacić pozwanej odszkodowanie w razie powstania szkody, zaś pozwana zobowiązała się zapłacić z tego tytułu składkę. Ponieważ pozwana nie uiściła wymaganej składki, powód wezwał pozwaną do zapłaty, zakreślając jej 7-dniowy termin. Zakreślony termin upłynął bezskutecznie.

Na dochodzoną pozwem kwotę składają się:

- zaległa rata składki w wysokości 493,50 zł oraz

- odsetki ustawowe od zaległej raty składki od dnia 28.06.2014 r., tj. dnia następnego po terminie płatności składki do dnia 3.09.2015 r., tj. dnia poprzedzającego wniesienie powództwa, w wysokości 72,89 zł.

W dniu 5.11.2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym pod sygnaturą akt VI Nc-e 1761384/15, w którym uwzględnił żądanie pozwu.

Pozwana J. K. (2) od nakazu tego wywiodła sprzeciw, w którym zaskarżyła go w całości oraz wniosła o oddalenie powództwa, a także zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W sprzeciwie tym pozwana podniosła zarzut złamania przez powoda łączącej strony umowy w zakresie wygaśnięcia umowy, z powodu nieopłacenia raty składki po otrzymaniu wezwania (§ 60 pkt 5 OWU) oraz w zakresie zgłaszanego przez pozwaną odstąpienia od umowy (§ 60 pkt 9 OWU).

W uzasadnieniu pozwana przyznała, iż w dniu 28.09.2013 r. zawarła z powodem przedmiotową umowę ubezpieczenia, która zawarta została na okres 1 roku. Wskazała, iż zapłaciła dwie pierwsze raty składki, następnie, po upływie półrocznego okresu trwania umowy, podjęła decyzję o rozwiązaniu umowy i wobec bezskutecznego wezwania zapłaty (zgodnie z dyspozycją § 60 pkt 5 łączącej strony umowy) uznała, iż umowa wygasła. Pomimo tego powód w dalszym ciągu kierował do pozwanej wezwania do zapłaty na coraz wyższe kwoty, czym złamał nie tylko postanowienia łączącej strony umowy oraz stanowiących jej integralną część OWU, ale i art. 12 pkt 2 ustawy ubezpieczeniowej z dnia 22.05.2003 r. oraz art. 812 i 814 kc.

Wobec skutecznego wniesienia przez pozwaną sprzeciwu, Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 27.11.2015 r. przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Słupsku.

Po zadekretowaniu sprawy w I Wydziale Cywilnym tut. Sądu pozwana J. K. (1) w odpowiedzi na pozew podniosła zarzut abuzywności rozdziału „Początek i koniec odpowiedzialności (...) SA”, OWU nr (...) z dnia 31.01.2012 r.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana podniosła, iż wobec zmiany miejsca zamieszkania podjęła decyzję o rozwiązaniu umowy w możliwie najkrótszym terminie tzn. w wyniku nieopłacenia wymagalnej raty składki. Powód, pomimo złożenia w dniu 8.06.2014 r. pisemnego wniosku wypowiadającego umowę, nie rozwiązał jej w ustawowym terminie, a zatem zastosował procedurę nieprzewidzianą w OWU, czym złamał postanowienia OWU oraz przepisy ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Pozwana argumentowała, iż w ramach wykonywanego przez siebie zawodu agenta ubezpieczeniowego nie zetknęła się jeszcze z sytuacją, aby nieopłacenie składki w ubezpieczeniu majątkowym nie powodowało rozwiązania umowy, po bezskutecznym wezwaniu do zapłaty. Pozwana wskazała, iż łączące strony OWU nie przewidywał innego wariantu w przypadku niezapłacenia raty składki, jak rozwiązanie umowy. Ponadto pozwana, wobec zmiany adresu zamieszkania, dopiero dnia 9.06.2014 r. otrzymała korespondencję od ubezpieczyciela i tego samego dnia pisemnie wypowiedziała umowę. Pomimo upływu 30-dniowego okresu wypowiedzenia, ubezpieczyciel umowy nie rozwiązał i w dalszym ciągu kierował do niej, na niekatulany adres, wezwania do zapłaty.

Powód w piśmie procesowym z dnia 4.07.2016 r. podniósł, iż pozwana nie mogła skutecznie wypowiedzieć łączącej strony umowy, albowiem umowa ta zawarta została na okres 12 miesięcy i brak było możliwości wypowiedzenia jej przez upływem tego terminu. W ocenie powoda przytoczony przez pozwaną § 60 pkt 5 OWU został przez nią błędnie zinterpretowany, bowiem przepis ten dotyczy wygaśnięcia odpowiedzialności powoda w przypadku nieopłacenia kolejnej raty składki ubezpieczeniowej i wezwania do zapłaty, co nie jest tożsame z wygaśnięciem odpowiedzialności ubezpieczającego za opłacenie składki całości składki ubezpieczeniowej

Pozwana w piśmie procesowym z dnia 29.08.2016 r. wskazała, iż łącząca strony umowa winna być rozwiązana po upływie 14 dni od daty wymagalności niezapłaconej składki. W ocenie pozwanej działanie powoda wyczerpuje znamiona praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów, określone w art. 24.1 i 2 ustawy z dnia 16.02.2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów. Pozwana ponadto wskazała, iż niezależnie od niedającej się zanegować skuteczności wypowiedzenia umowy z dnia 8.06.2014 r., stoi na stanowisku, iż łącząca strony umowa wygasła wcześniej tj. w dniu 11.03.2014 r., co nie pociąga za sobą żadnych kosztów do uregulowania na rzecz powoda.

Na rozprawie w dniu 9.12.2016 r. pozwana uznała swój obowiązek zapłaty składki marcowej w kwocie 164,50 zł, wskazując, iż nie uznaje obowiązku zapłaty ostatniej – czwartej raty składki, wszak w tym czasie umowa łącząca strony była wypowiedziana. Ponadto pozwana argumentowała, iż ustawa o działalności ubezpieczeniowej mówi jedynie o niemożliwości wypowiedzenia umowy ubezpieczenia obowiązkowego, dlatego tez § 60 pkt 5 OWU ma charakter postanowienia abuzywnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28.09.2013 r. pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. a J. K. (1) doszło do zawarcia umowy ubezpieczenia (...) (J4). Przedmiotem umowy było ubezpieczenie należącej do J. K. (1) nieruchomości położonej w D. od zdarzeń losowych, przepięć, dewastacji oraz akcji ratowniczych. Umowa została zawarta na okres od 29.09.2013 r. do 28.09.2014 r. Strony postanowiły, iż z tytułu objęcia ochroną ubezpieczeniową J. K. (1) zapłaci składkę, płatną w czterech ratach, w wysokości po 164,50 zł, w następujących terminach:

- pierwszą do dnia 12.10.2013 r.,

- drugą do dnia 27.12.2013 r.,

- trzecią do dnia 27.03.2014 r. oraz

- czwartą do dnia 27.06.2014 r.

Do umowy zastosowanie miały Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...), ustalone uchwałą Zarządu (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W..

(bezsporne), a nadto: polisa nr Polisa seria (...) /k. 36 – 37/

W myśl § 59 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia (...) (dalej: OWU) jeżeli nie umówiono się inaczej, odpowiedzialność (...) SA rozpoczyna się od dnia następującego po zawarciu umowy ubezpieczenia, nie wcześniej jednak niż od dnia następnego po zapłaceniu składki lub jej pierwszej raty.

Zgodnie z § 60 OWU ochrona ubezpieczeniowa wygasa m.in. z upływem okresu ubezpieczenia określonego w umowie ubezpieczenia (ust. 1), z dniem doręczenia ubezpieczającemu oświadczenia (...) SA o wypowiedzeniu umowy ze skutkiem natychmiastowym w przypadku, gdy (...) SA ponosi odpowiedzialność jeszcze przed zapłaceniem składki lub jej pierwszej raty, a składka lub jej pierwsza rata nie została zapłacona w terminie (ust. 4), z upływem 7 dni od dnia otrzymania przez ubezpieczającego wezwania do zapłaty kolejnej raty składki wysłanego po upływie terminu jej płatności z zagrożeniem, że brak zapłaty w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania spowoduje ustanie odpowiedzialności (ust. 5), z dniem doręczenia (...) SA oświadczenia o odstąpieniu przez ubezpieczającego od umowy ubezpieczenia w przypadku, o którym mowa w art. 61 ust. 1 (ust. 9).

W myśl § 61 ust 1 OWU jeżeli umowa ubezpieczenia jest zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy ubezpieczający ma prawo odstąpienia od umowy ubezpieczenia, w terminie 30 dni, od dnia zawarcia umowy. Odstąpienie od umowy ubezpieczenia nie zwalnia ubezpieczającego od obowiązku opłacenia składki za okres, w jakim (...) SA udzielał ochrony ubezpieczeniowej. W zakresie ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków ubezpieczający może wypowiedzieć umowę ubezpieczenia w każdym czasie ze skutkiem natychmiastowym (ust. 2).

W myśl § 63 OWU w przypadku wygaśnięcia ochrony ubezpieczeniowej prze upływem okresu na jaki została zawarta umowa ubezpieczenia, ubezpieczającemu przysługuje zwrot składki za okres niewykorzystanej ochrony ubezpieczeniowej (bezsporne), a nadto:

dowód: Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...) z dnia 31.01.2012 r. /k. 39 – 66/.

Wobec niezapłacenia przez J. K. (1) drugiej raty składki (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kierował do J. K. (1) wezwania do zapłaty należności z tytułu rat składek. (bezsporne), a nadto;

dowód: pismo z dnia 9.05.2014 r. /k. 10 v./, II wezwanie do zapłaty z dnia 3.06.2014 r. /k. 11/, ponowne wezwanie do zapłaty z dnia 12.09.2014 r. /k. 11 v./, ostateczne wezwanie do zapłaty /k. 12/.

J. K. (1) skierowała do (...) Zakładu (...) pismo, w którym wniosła o zarejestrowanie zerwania przez nią umowy, wskazując na treść § 60 ust 5 OWU. W piśmie tym J. K. (1) wskazała także, że z uwagi na przeprowadzkę nie odbierała wcześniej kierowanej z nią korespondencji. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. pismem wysłanym za pośrednictwem poczty elektronicznej w dniu 9.06.2014 r. poinformował J. K. (1) o zarejestrowaniu zgłoszenia i przekazaniu go do realizacji. (bezsporne), a nadto;

dowód: odwołanie /k. 8 v./, pismo z dnia 9.06.2014 r. /k. 9/.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

Nie było między stronami spornym, że łączyła je umowa ubezpieczenia majątkowego. Nie było również sporne, że umowa ta została zawarta na okres jednego roku (od 29.09.2013 r. do 28.09.2014 r.) oraz, że składka miała być płatna a w czterech ratach, płatnych w terminach i wysokościach wskazanych w polisie. Nie było sporne także, iż pozwana uiściła pierwszą ratę składki.

Strona pozwana zakwestionowała jednak roszczenie powoda wskazując, iż należność z tytułu dwóch pierwszych składek uiściła, zaś wobec nie uiszczenia przez nią kolejnych rat składek umowa, na mocy § 61 ust 5 OWU, została rozwiązana, co zwalniało ją z obowiązku ich zapłaty. Ostatecznie pozwana w piśmie procesowym z dnia 2.10.2016 r. wskazała, iż niezależnie od powyższego w dniu 8.06.2014 r. dokonała wypowiedzenia umowy, zaś na rozprawie w dniu 9.12.2016 r. uznała obowiązek zapłaty przez nią trzeciej składki. Ponadto pozwana wskazała, iż brak możliwości wypowiedzenia umowy ubezpieczenia dobrowolnego stanowi klauzulę abuzywną.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż pozwana nie przedłożyła jakiegokolwiek dowodu na poparcie zarzutu zapłaty przez nią drugiej składki.

W tym miejscu stanowczego podkreślenia wymagało, że w myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z obowiązującą procedurą cywilną nie do sądu należy zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Innymi słowy sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności spornych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 kpc). Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa bowiem na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc ) spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

Mając zatem na względzie okoliczność braku udowodnienia przez pozwaną zapłaty drugiej składki oraz okoliczność przyznania przez pozwaną obowiązku zapłaty trzeciej składki a także okoliczność przyznania przez pozwaną faktu niezapłacenia przez nią czwartej raty składki Sąd w niniejszej sprawie ustalił, iż pozwana nie zapłaciła ostatnich trzech rat składek.

Kwestionując żądanie pozwu pozwana zarzucałą, iż wobec niezapłacenia przez nią kolejnych rat składek, umowa, zgodnie z § 60 ust 5 OWU, została rozwiązana.

Przystępując do analizy podniesionych przez pozwaną kwestii wskazać należało, iż kwestie wypowiedzenia umów ubezpieczenia reguluje art. 812 § 5 kc. Stosownie do brzmienia tego przepisu jeżeli umowa zawarta jest na czas określony, ubezpieczyciel może ją wypowiedzieć jedynie w przypadkach wskazanych w ustawie, a także z ważnych powodów określonych w umowie lub ogólnych warunkach ubezpieczenia. Regulacja ta wynika z faktu, iż umowa ubezpieczenia zawarta na czas określony podlega szczególnej ochronie w zakresie możliwości jej rozwiązania. Ponadto przepis ten odnosi się jedynie do możliwości wypowiedzenia umowy przez ubezpieczyciela. Pozostają zatem wątpliwości, czy uprawnienie takie przysługuje także ubezpieczającemu.

Zarówno w literaturze, jak w orzecznictwie przyjmuje się, że wypowiedzenie stosunku zobowiązaniowego zawartego na czas oznaczony jest niedopuszczalne, chyba że możliwość taką przewidują przepisy ustawy lub umowa stron . Powyższe potwierdzała regulacja art. 12 a ust nieobowiązującej już ustawy z dnia 22.05.2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. nr 124 poz. 1151), który stanowił, iż ogólne warunki ubezpieczenia określają w szczególności m.in. przesłanki i terminy wypowiedzenia umowy przez każdą ze stron, a także tryb i warunki wypowiedzenia, jeżeli ogólne warunki ubezpieczenia przewidują taką możliwość. Strony umowy ubezpieczenia mają prawo wprowadzić do umowy uregulowania odnoszące się do możliwości wcześniejszego rozwiązania umowy ubezpieczenia. Należy podkreślić, iż przyjęcie odmiennej koncepcji oznaczałoby konieczność kontynuowania ubezpieczenia przez ubezpieczającego także w sytuacji braku przedmiotu ubezpieczenia czy w razie możliwości zawarcia przez niego z innym ubezpieczycielem umowy na korzystniejszych warunkach (tak. komentarz do art. 812 § 5 kc, Zdzisław Gawlik, stan prawny na dzień: 20.12.2016 r., LEX).

Przyjmując zatem, iż rozwiązanie umowy ubezpieczenia zawartej na czas oznaczony jest dopuszczalne, o ile możliwość taka wynika z łączącej stron umowy, należało przystąpić do analizy łączących stron postanowień. Kwestię te zostały uregulowane w § 60 ust 5 oraz 61 OWU, stanowiących integralną cześć umowy OWU.

Analiza zapisów umowy prowadził do wniosku, iż strony umowy nie przewidziały możliwości wypowiedzenia umowy przez ubezpieczającego, wszak stanowiący o możliwości wypowiedzenia umowy w każdym czasie ze skutkiem natychmiastowym § 61 ust. 2 OWU odnosił się jedynie do umów ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, które niewątpliwie nie były przedmiotem umowy stron niniejszego postępowania (Rozdział II ust. 49 OWU).

Jednakże zgodnie z § 60 OWU ochrona ubezpieczeniowa wygasała z upływem 7 dni od dnia otrzymania przez ubezpieczającego wezwania do zapłaty kolejnej raty składki wysłanego po upływie terminu jej płatności z zagrożeniem, że brak zapłaty w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania spowoduje ustanie odpowiedzialności. Postanowienie to zakreślało czas trwania ochrony ubezpieczeniowej ubezpieczyciela, a zatem zakres jego odpowiedzialności za powstanie zdarzeń zawartych w umowie. Z przepisu tego nie wynikało jednak, czy moment wygaśnięcia ochrony ubezpieczeniowej jest tożsamy z rozwiązaniem umowy. Nie było także do końca zrozumiałym, czy sam upływ 7 dni od wezwania do zapłaty kolejnej raty składki powodował ustanie ochrony ubezpieczeniowej w sytuacji, gdy w wezwaniu do zapłaty składki nie wskazano zagrożenia wygaśnięciem ochrony ubezpieczeniowej. W OWU - poza § 60 ust. 5 brak było innej regulacji odnoszącej się do sytuacji ustalonej w niniejszej sprawie, co doprowadziło Sąd do wniosku, iż konsekwencje braku zapłaty składek dla istnienia ochrony ubezpieczeniowej określone zostały w sposób niejednoznaczny. Okoliczność ta miała znaczenie z punktu widzenia treści wezwań do zapłaty zaległych składek kierowanych do pozwanej, w której zakreślano terminy do dokonania zaległej wpłaty. Pozwana twierdziła przy tym, że pozostawała w przekonaniu, iż brak zapłaty należnych składek jest równoznaczny z wygaśnięciem umowy.

W tym miejscu zważyć należało, iż art. 12 ust. 3 i 4 obowiązującej w dacie zawarcia umowy ustawy z dnia 22.05.2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. nr 124 poz. 1151) stanowił, iż ogólne warunki ubezpieczenia oraz umowa ubezpieczenia powinny być formułowane jednoznacznie i w sposób zrozumiały. Postanowienia sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego, uposażonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia.

Wobec niejednoznaczności § 60 ust. 5 OWU Sąd przyjął, iż brak zapłaty zaległej raty składki w terminie 7 dni od wezwania, był tożsamy z wygaśnięciem ochrony ubezpieczeniowej, z którym to momentem ustał również obowiązek zapłaty składek przez pozwaną. Sąd wziął przy tym pod uwagę treść § 63 OWU, który statuował prawo do zwrotu składek za okres niewykorzystanej ochrony.

Ustalając wysokość zobowiązania pozwanej Sąd zważył, iż w aktach sprawy brak jest dowodu doręczenia pozwanej wezwania do zapłaty zawierającego zastrzeżenie zawarte w § 61 ust. 5 OWU. Pozwana wykazała natomiast, iż w dacie 9.06.2014 r. korespondowała z ubezpieczycielem /potwierdzenie rejestracji zgłoszenia k. 9/. Oznacza to, że najpóźniej w dniu 9.06.2014 r. pozwana otrzymała wezwanie do zapłaty. Przyjmując zatem zakreślony w OWU 7-dniowy termin do zapłaty zaległej składki Sąd ustalił, iż ochrona ubezpieczeniowa wygasła od dnia 17.06.2014 r. Oznacza to, że ochrona ubezpieczeniowa trwała w okresie od 29.09.2013 r. (okres początkowy ubezpieczenia stwierdzony polisą) do 16.06.2014 r., co daje łącznie 261 dni. Ustalając, że wysokość składki za cały, roczny okres trwania umowy (tj. do dnia 28.09.2014 r.) wynosiła łącznie 658,00 zł Sąd przyjął, iż wysokość dziennej składki wyniosłaby 1,80 zł, a to pozwala przyjąć, iż powodowi za cały okres świadczenia ochrony ubezpieczeniowej na rzecz pozwanej należałoby się 469,80 zł (180,00 zł x 261 dni ochrony ubezpieczeniowej).

Bezsporną była okoliczność, że pozwana uiściła pierwszą ratę składki (164,50 zł), co uzasadniało przyjęcie, że pozwana winna była uiścić na rzecz powoda jeszcze kwotę 305,30 zł, co odpowiada drugiej racie składki (164,50 zł) i części trzeciej raty składki (140,80 zł.).

W kwestii odsetek Sąd dokonał obliczenia uznając, iż wobec faktu, iż druga rata składki wymagalna była od dnia 28.12.2013 r., zaś trzecia od 28.03.2014 r., odsetki te wyniosą odpowiednio 30,23 zł w przypadku drugiej raty składki oraz 21,44 zł w przypadku części trzeciej raty składki.

Wzgląd na powyższe uzasadniał zasądzenie od pozwanej J. K. (1) na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 357,06 zł (305,30 zł + 30,23 zł + 21,44 zł) oraz oddalenie powództwa w pozostałym zakresie (pkt II wyroku).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 kpc, uwzględniając jego brzmienie od 1.01.2016 r.

O kosztach postępowania sądowego orzeczono w myśl art. 100 k.p.c., rozliczając je w stosunku do wyniku postępowania. Powód wygrał proces w 63,04 %.

Powód poniósł koszty postępowania w wysokości: 180,00 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego, 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa oraz 30,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu - łącznie 227,00 zł.

Mając zatem na uwadze wynik procesu należało zasądzić od pozwanej J. K. (1) na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 143,10 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w stosunku, w którym powód wygrał proces, o czym orzeczono w pkt III wyroku.

O wysokości kosztów zastępstwa prawnego orzeczono zgodnie z § 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.