Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny w Siemiatyczach w składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Smoktunowicz

Protokolant: Marta Kobus

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2016 roku sprawy:

E. P. s. Z. i I. z domu B.

Urodzonego w dniu (...) w S.,

oskarżonego o to, że:

W dniu 29 marca 2016 r. w S., doprowadził A. P. do niekorzystnego rozporządzenia jego mieniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w kwocie 294 złotych tytułem zapłaty za nabyte z ogłoszenia o numerze (...), zamieszczonego na portalu internetowym (...).pl telefon komórkowy m-ki Huawei (...) poprzez wprowadzenie go w błąd co do możliwości i zamiaru sprzedaży przedmiotowego telefonu, czym działał na szkodę A. P., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresach czasu od 20 września 2012 r. do 20 stycznia 2014 r. oraz od 20 marca 2014 r. do 20 października 2015 r.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

I.  Oskarżonego E. P. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego A. P. obowiązek uiszczenia kwoty 294 (dwieście dziewięćdziesiąt cztery złotych) złotych tytułem naprawienia wyrządzonej szkody.

III.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu.

VIII K 256/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

A. P. odnalazł na serwisie internetowym olx.pl ogłoszenie nr (...), w którym E. P. oferował do sprzedaży telefon marki H. (...)-01 za kwotę 294 złotych. A. P. postanowił nabyć ten telefon i w dniu 29 marca 2016 roku ze sprzedającym E. P. zawarł umowę kupna sprzedaży telefonu komórkowego Huawei (...). W umowie tej strony ustaliły, że wartość telefonu wynosi 294 złotych oraz, że kupujący A. P. zapłaci za telefon przelewem na podany w umowie numer konta. Jak wynika z wyciągu z rachunku bankowego o nr (...) założonego w Fili Urzędu Pocztowego (...) za okres od dnia 20 marca 2016 roku do dnia 5 kwietnia 2016 roku, A. P. na wskazane konto bankowe w dniu 29 marca 2016 roku dokonał przelewu pieniędzy w kwocie 294 złotych. Mimo dokonanej wpłaty E. P. nie przesłał A. P. telefonu będącego przedmiotem umowy i nie odesłał przesłanych pieniędzy w kwocie 294 złotych. Z informacji uzyskanej z Banku (...) S.A. wynika, że posiadaczem wyżej wymienionego rachunku bankowego jest E. P..

Powyższych ustaleń faktycznych dokonano w oparciu o zeznania świadka A. P., wyjaśnienia oskarżonego oraz w oparciu o pozostały materiał dowodowy zebrany w sprawie.

Oskarżony E. P. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że przebywając w swoim domu wystawił na portalu (...) do sprzedaży telefon komórkowy marki Huawei (...) nikt nie pomagał mu przy przeprowadzaniu tej transakcji, jego zamiarem było oszukanie pokrzywdzonego, gdy wyszedł z aresztu nie mógł znaleźć pracy miał problemy finansowe i rodzinne i otrzymane pieniądze przeznaczył na życie, telefon, który otrzymał sprzedał komuś ale nie pamięta komu.

Sąd zważył co następuje :

W ocenie Sądu bezsporna jest w sprawie okoliczność, że oskarżony wprowadził w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru sprzedaży telefonu i w ten sposób doprowadził pokrzywdzonego no niekorzystnego rozporządzenia jego mieniem.

Oskarżony przyznał, bowiem że na portalu internetowym (...).pl zamieścił ogłoszenie, w którym oferował do sprzedaży telefon marki Huawei(...). Oskarżony nie kwestionował faktu, że w dniu 29 marca 2016 roku zawarł z pokrzywdzonym A. P. umowę kupna sprzedaży wyżej wymienionego telefonu oraz faktu, że złożył na tej umowie swój podpis. Ponadto oskarżony nie zaprzeczał, że nie wywiązał się z transakcji i nie przesłał pokrzywdzonemu A. P. oferowanego telefonu i nie odesłał również pokrzywdzonemu wpłaconych na jego konto pieniędzy w kwocie 294 złotych.

Okoliczność, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu znajduje też potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie, w szczególności w treści zeznań pokrzywdzonego A. P.. W ocenie Sądu relacja świadka A. P. koresponduje także z treścią dokumentacji bankowej i zeznania świadka w całości zasługują na wiarę.

W świetle więc zgromadzonego materiału dowodowego wina oskarżonego nie budzi wątpliwości. Oskarżony swoim działaniem wyczerpał dyspozycję art. art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 64 § 1 kk

Zgodnie z art. 53 § 1 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Z kolei § 2 wskazanego przepisu wskazuje, że wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, sąd kieruje się kryteriami wskazanymi w art. 115 § 2 kk czyli rodzajem i charakterem naruszonego dobra, rozmiarami wyrządzonej lub grożącej szkody, sposobem i okolicznościami popełnienia czynu, wagą naruszonych przez sprawcę obowiązków oraz postacią zamiaru, motywacją sprawcy, rodzajem naruszonych reguł ostrożności jak i sposobem ich naruszenia.

Sąd dopatrzył się szeregu okoliczności obciążających oskarżonego, przede wszystkim faktu wielokrotnej karalności oskarżonego, szczególnie, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu w warunkach recydywy. Przestępcza przeszłość oskarżonego świadczy o braku w jego postawie poszanowania dla porządku prawnego. Oskarżony nie zrozumiał naganności swojego postępowania, nie widać u niego poprawy i krytycznego stosunku do popełnionych czynów.

Wskazać więc należy, że oskarżony działał w warunkach powrotu do przestępstwa o jakim mowa w art. 64 § 1 kk. Zgodnie z powołanym przepisem, Sąd przyjmuje taką kwalifikację czynu, jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary, umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany. Mianowicie oskarżony został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w S. (...) Wydziału Karnego z dnia 2 września 2013 roku sygn. akt(...) za przestępstwo określone w art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony karę powyższą odbywał od dnia 21 marca 2014 roku do dnia 21 maja 2015 roku i już w dniu 29 marca 2016 roku popełnił kolejne przestępstwo tożsame z przestępstwem, za które był skazany.

Odnosząc się w dalszym ciągu do wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego Sąd uwzględnił jako okoliczność łagodzącą fakt przyznania się oskarżonego do winy, nie utrudnianie postępowania. Natomiast jako okoliczność obciążającą Sąd uznał uprzednią karalność oskarżonego.

Mając na uwadze całość okoliczności wpływających na wymiar kary Sąd uznał, że kara 6 miesięcy pozbawienia wolności, a więc w dolnych granicach ustawowego zagrożenia przy uwzględnieniu, że oskarżony działał w warunkach recydywy jest adekwatna do stopnia zawinienia i będzie w wystarczającym stopniu dolegliwa, a jednocześnie taki wymiar kary jest niezbędny dla osiągnięcia jej celów przede wszystkim celu wychowawczego i zapobiegawczego. W przekonaniu Sądu taka kara jest w stanie zapobiec w przyszłości popełnianiu przestępstw przez oskarżonego.

Zdaniem Sądu tak ukształtowana kara będzie wystarczająca dla osiągnięcia celów wychowawczych w stosunku do oskarżonego i wdroży go do przestrzegania prawa w przyszłości.

Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeczono od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego A. P. obowiązek uiszczenia kwoty 294 złotych tytułem naprawienia wyrządzonej szkody.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o art. 627 kpk, a o opłacie na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U z 1983 r Nr 49 poz. 223 z późń. zm.)