Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Patrycja Baranowska

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2016 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Bank (...) spółki akcyjnej w W.

przeciwko M. G.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki (...) Bank (...) spółki akcyjnej w W. od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 28 lipca 2016 roku, sygnatura akt X GC 547/15

oddala apelację.

Sygn. akt VIII Ga 471/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 28 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w sprawie o sygn. akt X GC 547/15 upr z powództwa (...) Bank (...) spółki akcyjnej w W. przeciwko M. G. umorzył postępowanie co do żądania zapłaty kwoty 4.150 zł (pkt I), zasądził od pozwanego M. G. na rzecz powódki (...) Bank (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 2.347,03 zł wraz z odsetkami ustawowymi (od dnia 1 stycznia 2016 roku określanymi jako ustawowe odsetki za opóźnienie) liczonymi od dnia 4 listopada 2015 roku (pkt II), oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt III) oraz zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.467 zł tytułem kosztów procesu (pkt IV).

Sąd Okręgowy w Szczecinie po rozpoznaniu apelacji powódki od powyższego wyroku - apelację oddalił.

Przedmiotowa sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym, regulowanym przepisami art. 505 ¹ - 505 ¹⁴ k.p.c. Zgodnie z dyspozycją art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. jeżeli Sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Przede wszystkim stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne i wywiedzione na ich podstawie przez Sąd Rejonowy wnioski, czyniąc je podstawą faktyczną rozstrzygnięcia w sprawie, podzielając tym samym w całości zaprezentowane przez Sąd I instancji stanowisko, że powództwo na gruncie podniesionych twierdzeń, zgłoszonych zarzutów oraz naprowadzonych w sprawie dowodów okazało się w znacznej części uzasadnione. Z tych względów Sąd Okręgowy, jako sąd meriti, przyjmując za własne zarówno ustalenia faktyczne, jak i dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę prawną nie znajduje potrzeby ich powielania.

Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy nie były kwestionowane przez stronę skarżącą. Rozważania prawne wskazujące, iż podstawę prawną żądania pozwu w ramach, którego powódka dochodziła od pozwanego, jako wspólnika spółki cywilnej, niespłaconej części kredytu, stanowił przepis art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe należy podzielić.

Wyartykułowany w apelacji zarzut sprowadzał się do naruszenia przepisów prawa materialnego tj. art. 481 § 1 kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na zasądzeniu na rzecz powódki odsetek ustawowych (od dnia 1 stycznia 2016 roku określonych jako ustawowe odsetki za opóźnienie) ze wskazaniem jedynie daty początkowej ich naliczania z pominięciem określenia daty końcowej opóźnienia dłużnika, podczas gdy zgodnie z powołanym przepisem wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, co skutkowało niezasadnym oddaleniem powództwa w zakresie żądania zasądzenia odsetek umownych od kwoty 2.347,03 zł od dnia 4 listopada 2015 roku do dnia zapłaty.

Katalog zarzutów, które apelujący może uczynić podstawą apelacji jest w postępowaniu uproszczonym ograniczony do zarzutu naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy (art. 505 ⁹ § 1 k.p.c.). Enumeratywne wyliczenie zarzutów mogących stanowić podstawę apelacji oznacza, że w postępowaniu uproszczonym ten środek odwoławczy ma charakter ograniczony, a sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach wyznaczonych przez treść podniesionych zarzutów apelacyjnych.

Odnosząc się do przedstawionego w apelacji zarzutu, a w zasadzie wątpliwości strony powodowej dotyczącej braku zamieszczenia sformułowania „do dnia zapłaty” po wskazaniu daty od której obliczać należy zasądzone odsetki, wskazać należy, że po pierwsze moment końcowy naliczania odsetek przypadających od zasądzonej sumy należności głównej (odsetek zasądzonych jako roszczenie uboczne) zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa - w przypadku odsetek za opóźnienie objętych niniejszą sprawą zgodnie z przywołanym w apelacji art. 481 k.c. - jest związany z wygaśnięciem tej należności (a zatem jej zapłatą lub dokonaniem innej czynności skutkującej umorzeniem zobowiązania). Jeśli tak, to zbędne jest dodatkowe określanie w sentencji zdarzenia przyszłego (i w istocie niepewnego jakim jest zapłata należności) dla określenia roszczenia podlegającego zasądzeniu zaś w przypadku, gdy powód dochodzi odsetek obliczanych przez siebie za okres po dacie uzyskania zaspokojenia należności, od której miałyby one przypadać, pozwanemu służy powództwo przeciwegzekucyjne.

Innymi słowy roszczenie o zapłatę odsetek (jeśli nie jest przez stronę powodową formułowane przez podanie konkretnej kwoty dochodzonej tytułem odsetek i równocześnie jest dochodzone obok należności głównej), jest zindywidualizowane przez następujące desygnaty: kwotę od której zasądzone odsetki przypadają, datę początkową i stopę według której powinny być obliczane. Te trzy cechy są wystarczające zarówno dla stron procesu jak i organów egzekucyjnych do ustalenia (aktualnej w chwili dokonywania dobrowolnego zaspokojenia roszczenia lub podejmowania czynności egzekucyjnych) wysokości roszczenia ubocznego zasądzonego w nakazie. Całkowicie zbędnym jest zatem umieszczanie w sentencji orzeczenia dodatkowych oznaczeń (które ze względu na swoją niedookreśloność, w istocie nie wskazują na żadną skonkretyzowaną w chwili orzekania końcową - „zamykającą” - datę obliczania odsetek i nie posiadają żadnego waloru dla konkretyzacji opisywanego w sentencji roszczenia. Przyjąć należy, że zamieszczenie takiej wzmianki nie ma żadnego znaczenia prawnego, a jako takie - jest zbyteczne dla poprawności rozstrzygnięcia.

Umieszczenie takiej swoistej „informacji” może być nadto o tyle mylące, że jak wskazano wyżej, „zastopowanie” aktualizacji zasądzonego roszczenia odsetkowego może nastąpić nie tylko poprzez zapłatę ale też poprzez każde inne zdarzenie prawne, z którym prawo cywilne wiąże skutki w postaci umorzenia (wygaśnięcia) należności głównej będącej podstawą dla obliczania wierzytelności z tytułu odsetek (a więc również takie zdarzenia, które wywołują w płaszczyźnie oceny stanu opóźnienia skutki z datą wsteczną – np. potrącenie). To z kolei (w przypadku zamieszczania postulowanej przez powódkę wzmianki o „dniu zapłaty”) może wywoływać zbędne spory czy też rozbieżności interpretacyjne co do wartości zasądzonej należności odsetkowej i okoliczności wyłączających dalsze naliczanie odsetek.

Dodatkowo zaznaczania wymaga, że w świetle utrwalonego orzecznictwa i poglądów doktryny Sąd nie jest związany ściśle redakcją żądania zawartą w pozwie, natomiast ma obowiązek orzec o wszystkich roszczeniach zgłaszanych przez powoda. Zatem uwzględniając dochodzone roszczenie w orzeczeniu należy zamieścić te elementy, które identyfikują żądanie i pozwalają na jego egzekucje, opuścić trzeba zaś te sformułowania petitum, które są zbędne w płaszczyźnie tych celów, względnie wprowadzać mogą wątpliwości interpretacyjne na etapie wykonania orzeczenia. W zaskarżonym wyroku Sądu Rejonowego zostało zawarte orzeczenie o rodzaju odsetek, terminie początkowym i kwocie, do której należy liczyć odsetki, tak też została sformułowana sentencja wyroku. Ze względu zaś na fakt, że zamieszczenie wzmianki „do dnia zapłaty” przy zasądzonym roszczeniu jest zbędne dla poprawności rozstrzygnięcia, nie sposób uznać powyższego za naruszenie art. 481 k.c. poprzez oddalenie powództwa w pozostałym zakresie ponad żądanie zasądzone w pkt II wyroku. Rozstrzygnięcie o przedmiocie procesu jest niewątpliwie kompletne i trafne. Sąd orzekł zarówno o należności głównej, jak i o odsetkach zgodnie z żądaniem pozwu zasądzając kwotę 2.347,03 zł (wraz z odsetkami ustawowymi (od dnia 1 stycznia 2016 roku określanymi jako ustawowe odsetki za opóźnienie) liczonymi od dnia 4 listopada 2015 roku.

W tym stanie rzeczy, przyjmując, że zarzuty przytoczone w apelacji jak wskazano powyżej nie podważają zarówno ustaleń Sądu Rejonowego jak i sposobu rozumowania oraz wyprowadzonych wniosków, na podstawie art. 385 k.p.c., Sąd Okręgowy oddalił apelację powódki jako bezzasadną.

Sygn. akt VIII Ga 471/16 S., dnia 12 grudnia 2016 roku

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...).