Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Zabłudowska

Protokolant: Marta Filipiak

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2016 r. sprawy K. Z. , s. B. i W. z d. S., ur. (...) w N.

oskarżonego o, że:

I.  w okresie czasu od dnia 28 sierpnia 2015 r. do dnia 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości S. dokonał kradzieży z włamaniem do sklepu – Delikatesy (...), gdzie po uprzednim wypchnięciu, podważeniu okna przedostał się do jego wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia ruchomego w postaci pieniędzy w kwocie 300 zł, czym działał na szkodę A. B. (1), przy czym czynu tego dokonał w warunkach powrotu do przestępstwa to jest przed upływem pięciu lat od odbycia w okresie od dnia 2.07.2009 r. do dnia 17.10.2013 r. całości kary to jest 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Malborku z dnia 27 września 2010 r. sygn. akt II K 910/10 za przestępstwo podobne umyślne z art. 279§1 k.k.

tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

II.  w okresie czasu od dnia 28 sierpnia 2015 r. do dnia 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości S. dokonał kradzieży z włamaniem do domu, gdzie po uprzednim wypchnięciu okna przedostał się do wnętrza domu, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci portfela z zawartością pieniędzy w kwocie 250 zł oraz dokumentów w postaci legitymacji służbowej Straży Granicznej, karty bankomatowej banku (...) uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu, dowodu osobistego, prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego na pojazd m-ki V. (...), gdzie następnie porzucił wcześniej zabrane dokumenty na terenie posesji pokrzywdzonego, gdyż nie były w jego zainteresowaniu, dokonując jednak zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy i karty bankomatowej, czym działał na szkodę P. M., przy czym czynu tego dokonał w warunkach powrotu do przestępstwa to jest przed upływem pięciu lat od odbycia w okresie od dnia 2.07.2009 r. do dnia 17.10.2013 r. całości kary to jest 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Malborku z dnia 27 września 2010 r. sygn. akt II K 910/10 za przestępstwo podobne umyślne z art. 279§1 k.k.

tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 278§1 i 5 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

III.  w okresie czasu od dnia 28 sierpnia 2015 r. do dnia 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości R. wchodząc przez otwarte okno przedostał się do wnętrza domu, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci portfela o wartości 100 zł z zawartością pieniędzy w kwocie 100 zł, karty bankomatowej banku (...) uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu, aparatu fotograficznego m-ki S. (...) o wartości 300 zł, czym działał na szkodę K. B., przy czym czynu tego dokonał w warunkach powrotu do przestępstwa to jest przed upływem pięciu lat od odbycia w okresie od dnia 2.07.2009 r. do dnia 17.10.2013 r. całości kary to jest 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Malborku z dnia 27 września 2010 r. sygn. akt II K 910/10 za przestępstwo podobne umyślne z art. 279§1 k.k.

tj. o przestępstwo z art. 278§1 i 5 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

IV.  w okresie czasu od dnia 28 sierpnia 2015 r. do dnia 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości R. wykorzystując niezamknięte drzwi wejściowe od domu dostał się do jego wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienie ruchome w postaci torebki z zawartością dowodu osobistego, prawa jazdy, karty bankomatowej banku (...) uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu, dowodu rejestracyjnego na samochód m-ki V., pieniędzy w kwocie 1200 zł, czym sprawca działał na szkodę A. B. (2), przy czym czynu tego dokonał w warunkach powrotu do przestępstwa to jest przed upływem pięciu lat od odbycia w okresie od dnia 2.07.2009 r. do dnia 17.10.2013 r. całości kary to jest 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Malborku z dnia 27 września 2010 r. sygn. akt II K 910/10 za przestępstwo podobne umyślne z art. 279§1 k.k.

tj. o przestępstwo z art. 278§1 i 5 k.k. w zb. z art. 275§1 k.k. w zb. z art. 276 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

V.  w dniu 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości C. usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do bankomatu, gdzie za pomocą uprzednio skradzionej karty bankomatowej uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu usiłował dokonać wypłaty pieniędzy z konta pokrzywdzonej, jednak z uwagi na brak pin kodu do karty zamierzonego celu nie osiągnął, czym działał na szkodę K. B., przy czym czynu tego dokonał w warunkach powrotu do przestępstwa to jest przed upływem pięciu lat od odbycia w okresie od dnia 2.07.2009 r. do dnia 17.10.2013 r. całości kary to jest 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Malborku z dnia 27 września 2010 r. sygn. akt II K 910/10 za przestępstwo podobne umyślne z art. 279§1 k.k.

tj. o przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego K. Z. za winnego czynów zarzucanych mu w punktach I i V aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 279§1 k.k. przy zastosowaniu art. 91§1 k.k. i art. 14§1 k.k., art. 33§1, 2 i 3 k.k. wymierza mu karę roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności i 100 (stu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych grzywny;

II.  uznaje oskarżonego K. Z. za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 279§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k., art. 33§1, 2 i 3 k.k. wymierza mu karę roku pozbawienia wolności i 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych grzywny;

III.  uznaje oskarżonego K. Z. za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 278§1 k.k., art. 33§1, 2 i 3 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych grzywny;

IV.  uznaje oskarżonego K. Z. za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie IV aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 278§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k., art. 33§1, 2 i 3 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych grzywny;

V.  na podstawie art. 85§1 i 2 k.k., art. 86§1 i 2 k.k. przy zastosowaniu art. 91§2 k.k., art. 33§1 i 3 k.k. łączy wymierzone oskarżonemu K. Z. w punktach I-IV wyroku kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierza mu karę łączną roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności i 200 (dwustu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych grzywny;

VI.  na podstawie art. 46§1 k.k. zobowiązuje oskarżonego K. Z. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami poprzez zapłatę z ustawowymi odsetkami od 29.08.2015 r. do dnia zapłaty:

- kwoty 300 zł (trzystu złotych) na rzecz A. B. (1);

- kwoty 250 zł (dwustu pięćdziesięciu złotych) na rzecz P. M.;

- kwoty 500 zł (pięciuset złotych) na rzecz K. B.;

- kwoty 1200 zł (tysiąca dwustu złotych) na rzecz A. B. (2);

VII.  na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt. 3, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża oskarżonego kosztami sądowymi: wydatkami w kwocie 70 zł (siedemdziesiąt złotych) oraz opłatą w wysokości 700 zł (siedemset złotych).

Sygn. akt X K 322/16

UZASADNIENIE

Z uwagi na wydanie przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku wyroku z dnia 23 sierpnia 2016 roku w trybie art. 335 § 2 k.p.k. w zw. z art. 343 k.p.k. uzasadnienie zostało ograniczone jedynie co do w yjaśnienia podstawy prawnej tego wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć , stosownie do art. 424 § 3 k.p.k.

K. Z. w okresie czasu od dnia 28 sierpnia 2015 r. do dnia 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości S. dokonał kradzieży z włamaniem do sklepu – Delikatesy (...), gdzie po uprzednim wypchnięciu, podważeniu okna przedostał się do jego wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia ruchomego w postaci pieniędzy w kwocie 300 zł, czym działał na szkodę A. B. (1).

W tym samym okresie w miejscowości S. K. Z. dokonał kradzieży z włamaniem do domu, gdzie po uprzednim wypchnięciu okna przedostał się do wnętrza domu, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci portfela z zawartością pieniędzy w kwocie 250 zł oraz dokumentów w postaci legitymacji służbowej Straży Granicznej, karty bankomatowej banku (...) uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu, dowodu osobistego, prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego na pojazd m-ki V. (...), gdzie następnie porzucił wcześniej zabrane dokumenty na terenie posesji pokrzywdzonego, gdyż nie były w jego zainteresowaniu, dokonując jednak zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy i karty bankomatowej, czym działał na szkodę P. M..

Nadto K. Z. w okresie czasu od dnia 28 sierpnia 2015 r. do dnia 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości R. wchodząc przez otwarte okno przedostał się do wnętrza domu, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci portfela o wartości 100 zł z zawartością pieniędzy w kwocie 100 zł, karty bankomatowej banku (...) uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu, aparatu fotograficznego m-ki S. (...) o wartości 300 zł, czym działał na szkodę K. B..

W tym samym miejscu i czasie K. Z. wykorzystując niezamknięte drzwi wejściowe od domu dostał się do jego wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienie ruchome w postaci torebki z zawartością dowodu osobistego, prawa jazdy, karty bankomatowej banku (...) uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu, dowodu rejestracyjnego na samochód m-ki V., pieniędzy w kwocie 1200 zł, czym sprawca działał na szkodę A. B. (2).

Sąd ustalił również, że w dniu 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości C. usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do bankomatu, gdzie za pomocą uprzednio skradzionej karty bankomatowej uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu usiłował dokonać wypłaty pieniędzy z konta pokrzywdzonej, jednak z uwagi na brak pin kodu do karty zamierzonego celu nie osiągnął, czym działał na szkodę K. B..

Wszystkich wskazanych wyżej czynów K. Z. dokonał przy tym przed upływem pięciu lat od odbycia w okresie od dnia 2.07.2009 r. do dnia 17.10.2013 r. całości kary to jest 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Malborku z dnia 27 września 2010 r. sygn. akt II K 910/10 łączącym jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone mu za przestępstwa podobne umyślne z art. 279§1 k.k.

dowody: protokół zeznań świadka A. B. (1) k. 3-4; protokół zeznań świadka A. B. (3) k. 7-8; protokół zeznań świadka P. M. k. 50-51, 24-24v.; protokół zeznań świadka A. B. (2) k. 57-58; protokół zeznań świadka K. B. k. 37-38, 78-79, 106-106v.; protokół wyjaśnień oskarżonego k. 89-90, 94-96; protokół oględzin miejsca wraz z załącznikami k. 10-23, 28-36, 41-49, 62-62v.; protokół oględzin rzeczy k. 74A-74Av. protokół zatrzymania osoby k. 83, 103-103v.; dane o karalności k. 107-109; odpisy orzeczeń k. 136-136v., 137-137v., 138-139.

Wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2016 roku Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku:

I.  uznał oskarżonego K. Z. za winnego czynów zarzucanych mu w punktach I i V aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 279§1 k.k. przy zastosowaniu art. 91§1 k.k. i art. 14§1 k.k., art. 33§1, 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności i 100 (stu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych grzywny;

II.  uznał oskarżonego K. Z. za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 279§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k., art. 33§1, 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności i 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych grzywny;

III.  uznał oskarżonego K. Z. za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 278§1 k.k., art. 33§1, 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych grzywny;

IV.  uznał oskarżonego K. Z. za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie IV aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 278§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k., art. 33§1, 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych grzywny;

V.  na podstawie art. 85§1 i 2 k.k., art. 86§1 i 2 k.k. przy zastosowaniu art. 91§2 k.k., art. 33§1 i 3 k.k. połączył wymierzone oskarżonemu K. Z. w punktach I-IV wyroku kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzył mu karę łączną roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności i 200 (dwustu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych grzywny;

VI.  na podstawie art. 46§1 k.k. zobowiązał oskarżonego K. Z. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami poprzez zapłatę z ustawowymi odsetkami od 29.08.2015 r. do dnia zapłaty:

- kwoty 300 zł (trzystu złotych) na rzecz A. B. (1);

- kwoty 250 zł (dwustu pięćdziesięciu złotych) na rzecz P. M.;

- kwoty 500 zł (pięciuset złotych) na rzecz K. B.;

- kwoty 1200 zł (tysiąca dwustu złotych) na rzecz A. B. (2);

VII.  na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt. 3, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciążył oskarżonego kosztami sądowymi: wydatkami w kwocie 70 zł (siedemdziesiąt złotych) oraz opłatą w wysokości 700 zł (siedemset złotych).

K. Z. ma wykształcenie średnie. Jest żonaty i ma jedno małoletnie dziecko pozostające na jego utrzymaniu. Pracuje w przedsiębiorstwie budowlanych i osiąga dochód w wysokości 2.500 zł miesięcznie. Stan jego zdrowia według oświadczenia jest dobry, nie był leczony neurologicznie, psychiatrycznie, ani odwykowo. Był uprzednio wielokrotnie, w tym za przestępstwa z art. 279 § k.k.

dowody: dane osobowe k. 89-89v., dane o karalności k. 107-109; odpisy orzeczeń k. 136-136v., 137-137v., 138-139.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle wszystkich przeprowadzonych i ujawnionych w toku postępowania dowodów należało przyjąć, iż sprawstwo oraz wina oskarżonego K. Z. odnośnie zarzucanego mu czynu nie budziły wątpliwości i nie były kwestionowane przez strony niniejszego postępowania.

Sąd zważył dalej, iż wydany w stosunku do oskarżonego wyrok zapadł w trybie określonym przez art. 335 § 2 k.p.k. w zw. z art. 343 k.p.k. Zgodnie z przytoczoną normą art. 335 § 2 k.p.k. Prokurator może dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków przewidzianych za zarzucany mu występek, uwzględniających też prawnie chronione interesy pokrzywdzonego, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości, oświadczenia dowodowe złożone przez oskarżonego nie są sprzeczne z dokonanymi ustaleniami, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Sąd może natomiast wniosek taki uwzględnić, jeżeli uzna, że zachodzą okoliczności wskazane w tych normach (art. 343 k.p.k.). W przedmiotowej sprawie warunki, określone powyższymi normami, niewątpliwie zostały spełnione. Prokurator złożył stosowny wniosek, okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanych mu czynów, jak i jego wina – m.in. w oparciu o treść złożonych przez niego wyjaśnień - nie budziły wątpliwości Sądu. Z tego też względu Sąd stwierdził, iż zachodziły przesłanki formalne dla uwzględnienia złożonego przez Prokuratora wniosku. Niewątpliwie również z oskarżonym uzgodnione zostały w sposób należyty zarówno kary, jak i środki karne.

Sąd zważył dalej, iż czynu określonego w przepisie art. 279 § 1 k.k. dopuszcza się ten, kto kradnie z włamaniem. Pojęcie „włamania” było wielokrotnie przedmiotem rozważań judykatury i doktryny prawa. Jak wskazuje się dość zgodnie, istotą włamania jest usunięcie przez sprawcę przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia utrudniającym dostęp do jego wnętrza. Niewątpliwe zatem K. Z. dopuścił się omawianego występku w okresie od dnia 28 sierpnia 2015 r. do dnia 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości S., gdzie wypychając, podważając okna przedostał się do wnętrza zamkniętego sklepu – Delikatesy (...), skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia ruchomego w postaci pieniędzy w kwocie 300 zł, działając na szkodę A. B. (1).

Podobnie należało też ocenić działanie K. Z. podjęte w okresie od dnia 28 sierpnia 2015 r. do dnia 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości S. polegające na wypchnięciu okna do domu i dostanie się dzięki temu do wnętrza budynku, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci portfela z zawartością pieniędzy w kwocie 250 zł oraz dokumentów w postaci legitymacji służbowej Straży Granicznej, karty bankomatowej banku (...) uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu, dowodu osobistego, prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego na pojazd m-ki V. (...), przy czym finalnie dokumenty porzucił zabierając pieniądze i kartę bankomatową i działając tym samym na szkodę P. M.. Dodatkowo Sąd miał przy tym na uwadze, iż K. Z. zabierając w celu przywłaszczenia kartę bankomatową, tj. karę uprawniającą do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego jednocześnie zrealizował wszystkie znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 i 5 k.k., co uzasadniało zakwalifikowanie popełnionego przez niego czynu z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

W dalszej kolejności Sąd zważył, iż jeśli omawiane wyżej znamię „włamania” oznacza przełamanie zabezpieczenia chroniącego przedmiot przed dostępem innych osób, to takim zabezpieczeniem może być zabezpieczenie elektroniczne. Jak wskazuje Sąd Najwyższy, co Sąd w niniejszym składzie podziela, zabezpieczenie elektroniczne związane z kodem dostępu stanowi sui generis zamknięcie dostępu dla każdej osoby, która zamierza władać rzeczą, także dla osoby uprawnionej. Jest więc swoistym ekwiwalentem fizycznego zamknięcia rzeczy w pomieszczeniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z 9 września 2004 r., V KK 144/04, Orzecznictwo Sądu Najwyższego w sprawach karnych, rocznik 2004, poz. 1533, s. 743, tak też „Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz”, pod red. A. Zolla, Zakamycze 2006 r.). W konsekwencji należało stwierdzić, że K. Z. wyczerpał swoim zachowaniem znamiona czynu zabronionego z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. poprzez usiłowanie dokonania w dniu 29 sierpnia 2015 r. w miejscowości C. przełamania kodu (...) zabezpieczającego dostęp do pieniędzy znajdujących się na koncie bankowym pokrzywdzonej K. B., do wypłaty których uprawniała karta płatnicza skradziona wcześniej przez oskarżonego; jednak z uwagi na brak znajomości (...) kodu do karty zamierzonego celu nie osiągnął.

Zaznaczyć przy tym należy, iż Sąd stwierdził, że występki zarzucane K. Z. w pkt. I i V aktu oskarżenia, z których każdy zakwalifikowano z art. 279 § 1 k.k., stanowią ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91§1 k.k. – popełnione zostały bowiem niewątpliwie w krótkich odstępach czasu (praktycznie tego samego dnia), a co do żadnego z tych czynów, nie zapadł wcześniej wyrok.

Sąd przypisał K. Z. także popełnienie dwóch kradzieży do jakich miało dojść w R. w okresie od dnia 28 sierpnia 2015 r. do dnia 29 sierpnia 2015 r., z których pierwsza, popełniona na szkodę K. B., polegała na dokonaniu zaboru w celu przywłaszczenia, po uprzednim wejściu przez otwarte okno do wnętrza domu zajmowanego przez pokrzywdzoną, portfela o wartości 100 zł z zawartością pieniędzy w kwocie 100 zł, aparatu fotograficznego m-ki S. (...) o wartości 300 zł oraz karty bankomatowej banku (...) uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu, co uzasadniało uwzględnienie w kwalifikacji prawnej tego czynu obok art. 278 § 1 k.k. również art. 278 § 5 k.k.

Druga zaś, popełniona na szkodę A. B. (2), polegała na dokonaniu, po uprzednim dostaniu się do wnurza domu przez niezamknięte drzwi wejściowe, zaboru w celu przywłaszczenia mienie ruchome w postaci torebki z zawartością dowodu osobistego, prawa jazdy, karty bankomatowej banku (...) uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu, dowodu rejestracyjnego na samochód m-ki V., oraz pieniędzy w kwocie 1200 zł. Przy czym zabranie przez K. Z. dokumentów w postaci dowodu osobistego i prawa jazdy pokrzywdzonej uzasadniało uwzględnienie w kwalifikacji przypisanego mu czynu również art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. Kradzież karty bankomatowej banku (...) uprawniającej do podjęcia pieniędzy z bankomatu skutkowała uznaniem, iż dopuścił się on w ramach opisanego zachowania również przestępstwa z art. 278 § 5 k.k.

Dodatkowo, w kwalifikacjach prawnych przestępstw popełnionych przez oskarżonego K. Z. należało uwzględnić fakt, iż działał on każdorazowo w warunkach powrotu do przestępstwa. Zgodnie z przepisem art. 64 § 1 k.k., jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. W okolicznościach niniejszej sprawy ustalono, że K. Z. w okresie od dnia 2.07.2009 r. do dnia 17.10.2013 r. odbył całości kary 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Malborku z dnia 27 września 2010 r. sygn. akt II K 910/10 łączącym jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone mu za przestępstwa podobne umyślne z art. 279§1 k.k. Przestępstwa, których oskarżony dopuścił się obecnie, są przestępstwami tego samego rodzaju – przeciwko mieniu, a zatem są przestępstwami podobnymi w rozumieniu art. 115 § 3 k.k., i zostały popełnione nie później niż do dnia 29 sierpnia 2015 roku, a więc przed upływem 5 lat od zakończenia odbywania wskazanej kary przez oskarżonego. Uzasadnia to uwzględnienie w kwalifikacjach prawnych czynów przypisanych oskarżonemu przepisu art. 64 § 1 k.k.

Rozpoczynając rozważania dotyczące wymierzonej oskarżonemu kary Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności w jakich doszło do popełnienia przez K. Z. przypisanego mu czynu oraz rodzaj i charakter naruszonych przez niego norm właściwego zachowania się. Sąd ponadto miał na względzie także dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Natomiast przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę m. in. sposób i okoliczności popełnienia czynu oraz inne przesłanki, o których mowa w art. 115 § 2 k.k.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisany mu czynów i ciągu przestępstw Sąd jako okoliczność obciążającą uwzględnił wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu wyrażający się w sposobie i okolicznościach jego popełnienia. W odniesieniu do wszystkich przypisanych oskarżonemu czynów oraz do przypisanego mu ciągu przestępstw Sąd za okoliczność obciążającą uznał wysoki stopień winy K. Z., przejawiający się w tym, iż działał on umyślnie, w zamiarze bezpośrednim, a zatem w pełni świadomie łamiąc obowiązujący porządek prawny i tym samym okazując lekceważący stosunek do niego. Działania oskarżonego każdorazowo miały przy tym charakter wyjątkowo zuchwały, co również przemawiało na niekorzyść w/w. Obciążał go tez fakt, uprzedniej wielokrotnej karalności i działanie w warunkach powrotu do przestępstwa. Nadto w ramach czynów od II do IV również okoliczność, iż jednym działaniem wyczerpał on znamiona kilku przestępstw. Za okoliczność łagodzącą Sąd uznał natomiast postawę K. Z. przyjętą w toku postępowania, tj. przyznanie się przez niego do winy, złożenie wyczerpujących wyjaśnień, które przyczyniły się do zrekonstruowania stanu faktycznego w sprawie oraz wyrażenie skruchy i chęci dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej. Istotnym było też, że wyrządzone przez oskarżonego szkody, nie przedstawiały wysokich wartości.

Wobec takich okoliczności, Sąd uwzględniając wniosek Prokuratora wymierzył K. Z. za przypisany mu ciąg przestępstw karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz w związku z faktem popełnienia go celem osiągnięcia korzyści majątkowej – na postawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. – karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 zł każda. Za karę adekwatną do przypisanego oskarżonemu czynu kwalifikowanego z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. uznana została natomiast kara 1 roku pozbawienia wolności oraz wymierzona na postawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. kara grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych po 10 zł każda. Ponadto za odpowiadające tak winie, jak i społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu i kwalifikowanych z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. (czyn III) oraz z art. 278§1 i 5 k.k. w zb. z art. 275§1 k.k. w zb. z art. 276 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. (czyn IV) w obydwu przypadkach uznano natomiast karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz wymierzoną na postawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych po 10 zł każda.

W tym miejscy nadmienić przy tym należy, iż ustalając wymiar stawki dziennej wymierzonych oskarżonemu kar grzywny Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w przepisie art. 33 § 1 i 3 k.k., zgodnie z którymi ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2.000 złotych. Mając na względzie fakt, iż oskarżony ma stosunkowo niski miesięczny dochód, a nadto ma na utrzymaniu małoletnie dziecko, określenie wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę minimalną, tj. 10 zł jest w ocenie Sądu uzasadnione.

W związku z tym, że K. Z. dopuścił się popełnienia trzech przestępstw oraz ciągu przestępstw, zanim w stosunku do któregokolwiek z nich zapadł wyrok, Sąd w punkcie V uzasadnianego orzeczenia, na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. połączył orzeczone względem niego kary i orzekł karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawiania wolności i 200 stawek dziennych po 10 złotych grzywny – przy zastosowaniu zasady aspiracji zbliżone do zasady absorpcji. W ocenie Sądu za wymierzeniem oskarżonemu kary łącznej we wskazanym wymiarze przemawiała z jednej strony okoliczność, iż wszystkich zarzucanych mu czynów oskarżony dopuścił się w krótkich odstępach czasu (praktycznie w tych samym datach), a nadto, że choć zachowaniami swoimi atakował różne dobra prawne, każdorazowo było to jednak mienie, z drugiej zaś brak tożsamości osób pokrzywdzonych. Nadto podkreślenia wymaga, iż Sąd nie dopatrzył się względem oskarżonego żadnych szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za zastosowaniem przy łączeniu wymierzonych mu kar zasady pełnej absorpcji lub też kumulacji.

Nadto Są zważył, iż z uwagi na charakter dokonanych przez K. Z. naruszeń w pełni zasadnym było orzeczenie względem niego obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwami szkody poprzez zapłatę na rzecz A. B. (1) kwoty 300 zł, na rzecz P. M. kwoty 250 zł, na rzecz K. B. kwoty 500 zł oraz na rzecz A. B. (2) kwoty 1200 zł, w każdym wypadku wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 sierpnia 2015 roku. Określając wymiar obowiązku, Sąd zważył przy tym, iż ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.396) znowelizowano m.in. brzmienie art. 46 § 1 k.k. stanowiącego podstawę orzeczenia względem oskarżonego omawianego obowiązku. W poprzednio obowiązującym stanie prawnym, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, orzekane przez sąd karny zadośćuczynienie nie mogło obejmować odsetek. Natomiast znowelizowane brzmienie art. 46 § 1 k.k. wprost odsyła do bezpośredniego stosowania wszystkich przepisów prawa cywilnego, dotyczących obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, z wyjątkiem przepisów o możliwości zasądzenia renty, a zatem także przepisy o odsetkach za opóźnienie w płatności.

Sąd orzekł również w przedmiocie kosztów procesu i na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt. 3, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 70 zł tytułem wydatków oraz kwotę 700 zł tytułem opłaty. Sąd zważył, że w przedmiotowej sprawie nie występowały przesłanki dla odstąpienia od obciążania oskarżonego kosztami procesu w sprawie, a kwestia ta została objęta złożonym przez niego w trybie art. 335 § 2 k.p.k. wnioskiem.

Zarządzenia:

1)  odnotować w rep. K i kontrolce uzasadnień;

2)  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem,

3)  przedłożyć za 14 dni lub do uprawomocnienia.

G., dnia 09.09.2016 roku