Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząc y SSR Jolanta Litwinowicz

Protokolant st.sekr.sądowy Julita Anczewska

po rozpoznaniu w dniu 1 września 2016 r. w Kętrzynie na rozprawie

sprawy z powództwa A. B. (1)

przeciwko małoletniemu A. B. (2) reprezentowanemu przez D. B.

o obniżenie alimentów

I.  Obniża alimenty od powoda A. B. (1) na rzecz małoletniego pozwanego A. B. (2) do kwoty 600 (sześćset)zł miesięcznie w miejsce alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 28.11.2012r., w sprawie III RC 331/12 w kwocie 700 zł miesięcznie płatne przy zachowaniu dotychczasowych warunków i terminów płatności z ustawowymi odsetkami w wypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od 7 kwietnia 2016r.

II.  W pozostałej części powództwo oddala.

III.  Nie obciąża stron kosztami sądowymi.

IV.  Koszty procesu strony ponoszą we własnym zakresie.

SSR Jolanta Litwinowicz

UZASADNIENIE

A. B. (1) wniósł o obniżenie alimentów płatnych na rzecz małoletniego syna A. B. (2) z kwoty 700 zł do kwoty 300 zł miesięcznie poczynając od lutego 2015r.

W uzasadnieniu pozwu podał, że matka małoletniego aktualna kwota alimentów jest zbyt wysoka bowiem zmniejszyły się znacząco jego możliwości majątkowe. Wskazał, że w ostatnim czasie jego firma przynosi duże straty oraz ma zaległości w Urzędzie Skarbowym i Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Alimenty na rzecz syna opłaca kosztem zwiększania się innych zadłużeń (k. 2-4).

D. B. działając w imieniu małoletniego syna A. B. (2), w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości. Podała, że samotnie wychowuje dwoje małoletnich dzieci. Obecnie utrzymuje się z pracy dorywczej w sklepie z bielizną oraz ze sprzątania w domach prywatnych. Koszty utrzymania małoletniego powoda rosną razem z jego wiekiem a obniżenie alimentów spowoduje obniżenie standardu życia dziecka(k. 38-39).

Na rozprawie w dniu 16 czerwca 2016r. wyraziła zgodę na obniżenie alimentów do kwoty 600 zł miesięcznie (k. 71).

Sąd ustalił, co następuje:

W sierpniu 2010r. Sąd Okręgowy w Olsztynie rozwiązał małżeństwo A. B. (1) i D. B. z winy powoda, ograniczył władzę rodzicielską powoda nad małoletnim synem do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka oraz zobowiązał do płacenia alimentów na rzecz syna w wysokości 500 zł miesięcznie.

Natomiast wyrokiem z dnia 28 listopada 2012r. w sprawie III RC 331/12 Sąd Rejonowy w Kętrzynie podwyższył alimenty od A. B. (1) na rzecz małoletniego A. B. (2) do kwoty 700 zł miesięcznie poczynając od 24 lipca 2012r. w miejsce alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 11 sierpnia 2010r. w sprawie VI RC 942/09 w kwocie 500 zł miesięcznie (k. 38 akt. III RC 331/12).

A. B. (1) z zawodu jest technikiem mechanizacji rolnictwa. Mieszka w K. wspólnie z bratem R. B., który pokrywa koszty utrzymania mieszkania. Powód czasami wspiera brata w tym zakresie, jednak nie określił dokładnej kwoty swoich wydatków (k.88). Od 1996r. prowadzi działalność gospodarczą związaną z naprawą samochodów. Nie określił precyzyjnie wysokości swoich miesięcznych dochodów oraz stałych wydatków. Podał, że na koniec 2015r. osiągnął 6000 zł dochodu. Jest prowadzona wobec niego egzekucja komornicza z tytułu zaległych alimentów oraz podatków (k.87v). Powód ma również zaległości w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Zwracał się do Urzędu Skarbowego i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o umorzenie zaległości z uwagi na trudną sytuację materialną (k. 13,14,50,51). Wystąpił również do Burmistrza Miasta K. o umorzenie spłaty zaległych alimentów. Otrzymał decyzję odmowną (k. 96,97). Od sierpnia 2015r. systematycznie płaci alimenty na rzecz małoletniego syna.

D. B. z zawodu jest fryzjerką. Pracuje dorywczo jako sprzedawca w sklepie z bielizną za wynagrodzeniem ok. 500-600 zł miesięcznie oraz zajmuje się sprzątaniem mieszkań osób prywatnych i z tego tytułu otrzymuje 300-350 zł miesięcznie. Samodzielnie wychowuje dwoje małoletnich dzieci: A. B. (2) i N. S.. Pobiera alimenty na rzecz małoletnich dzieci, korzysta ze świadczeń pomocy społecznej oraz pobiera świadczenie wychowawcze. Swoje stałe wydatki związane z utrzymaniem mieszkania określiła na kwotę 700-800 zł miesięcznie. Na żywność dla wszystkich członków rodziny przeznacza 1500 zł miesięcznie (k. 88).

Małoletni A. B. (2) jest uczniem klasy szóstej Szkoły Podstawowej nr (...) w K.. Pozostaje pod bezpośrednią opieką matki, utrzymuje kontakty z ojcem.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 133§1 krio rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135§1 krio).

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego dotyczą środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Potrzeby utrzymania mają charakter konsumpcyjny, ich zaspokojenie bowiem polega na zapewnieniu uprawnionemu mieszkania, wyżywienia, odzieży, leczenia, pielęgnacji w chorobie itp. Z powyższego wynika, że zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, a z drugiej strony możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Niezdolne do samodzielnego utrzymania się dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, którzy są obowiązani podzielić się z nimi nawet bardzo skromnymi dochodami. Trudna sytuacja materialna i życiowa rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Rodzice obowiązani są dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami (por. Komentarz do art. 135 krio, Legalis).

Bezsporne jest, że małoletni pozwany nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i nie posiada majątku, wobec tego oboje rodzice obowiązani są do przyczyniania się do łożenia na jego utrzymanie.

Rozpoznając niniejszą sprawę, Sąd uwzględnił powództwo częściowo i obniżył alimenty o kwotę 100zł tj. do kwoty 600 zł miesienie ale nie z przyczyn podanych przez powoda.

Za podstawę takiego rozstrzygnięcia, Sąd przyjął przede wszystkim fakt uznania powództwa przez matkę małoletniego pozwanego, która na rozprawie w dniu 16 czerwca 2016r. wyraziła zgodę na obniżenie alimentów do kwoty 600 zł miesięcznie. W toku postępowania D. B. wyraziła chęć ugodowego rozwiązania sporu. Podała, że wyraziłaby zgodę na obniżenie alimentów o 100 zł miesięcznie jeżeli powód rozszerzyłby swoje kontakty z synem. Proponowała powodowi aby więcej czasu spędzał z synem, organizował wspólne wyjścia na basen czy do kina oraz zabierał syna do siebie na noc. Wtedy jej wydatki związane z utrzymaniem syna zmniejszyłyby się a syn dodatkowo umacniałby swoje relacje z ojcem. Skoro, w ocenie matki małoletniego pozwanego alimenty w wysokości 600 zł miesięcznie zaspokoją jego usprawiedliwione potrzeby Sąd, orzekł o obniżeniu alimentów właśnie do tej kwoty.

Odnosząc się natomiast do sytuacji finansowej powoda Sąd uznał, że kształtuje się ona na podobnym poziomie co w chwili orzekania w poprzedniej sprawie w zakresie alimentów, gdyż trwa nieprzerwanie od 2001r. (k. 31,32,34 w aktach III RC 331/12). Trudno zatem przyjąć, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego przez powoda wobec syna stanowi dla niego nadmierne obciążenie finansowe. Znaczącym ciężarem dla powoda są przede wszystkim zaległe od kilku lat zobowiązania finansowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, co nie powinno przekładać się na realizację obowiązku alimentacyjnego. Powód nie posiada na utrzymaniu innych osób, a koszty utrzymania mieszkania pokrywa głównie jego brat, zatem bieżące wydatki powoda nie są wysokie.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda i uznał je za niespójne. Powód niejednokrotnie podnosił, że jego sytuacja materialna jest bardzo trudna i pogarsza się. Następnie zaś deklarował, że oprócz realizowanego obowiązku alimentacyjnego dodatkowo wspiera syna, chociażby poprzez kieszonkowe, czy zakup odzieży i obuwia (k.71v). Podał również, że musi inwestować w działalność aby firma mogła funkcjonować (k.87v). Dodatkowo powód zobowiązał się zapłacić matce pozwanego zaległe alimenty w kwocie ok. 8000 zł w ratach po 1000 zł miesięcznie. Matka małoletniego pozwanego z tego względu wycofała wniosek o egzekucję komorniczą zaległych alimentów (k. 72). Zdaniem Sądu, nie jest możliwe aby z prowadzenia działalności gospodarczej, która od wielu lat przynosi straty pokryć wydatki, które przedstawił powód w niniejszej sprawie oraz dodatkowo pokrywać koszty inwestycji. Jeśli prowadzona przez powoda działalność stale przynosi straty, to nie wiadomo z czego powód stale, je pokrywa.

Podkreślenia wymaga również to, że (od momentu gdy alimenty na rzecz małoletniego syna zostały podwyższone w 2012r.) powód nie udowodnił, aby jego sytuacja majątkowa znacząco zmieniła się. W toku postępowania niejednokrotnie powoływał się na okoliczność z 2001r. związaną z zadłużeniem firmy oraz egzekucją komorniczą. Nie są to żadne nowe okoliczności. Jak twierdził pieniądze na spłatę zaległych alimentów pożycza od brata, który jest u niego zatrudniony. W ocenie Sądu, powód nie wykazuje chęci zmiany swojej sytuacji zawodowej i majątkowej. Zatrudnia w swojej firmie brata i wypłaca mu wynagrodzenie, choć powszechnie wiadomo, że zatrudnianie pracownika sporo kosztuje. Powód działalność gospodarczą prowadzi od 1996 roku, pomimo że ponosi od wielu lat znaczące straty. Dlatego Sąd uznał, że powód nie przedstawił w niniejszym postępowaniu realnego obrazu własnej sytuacji majątkowej i finansowej. Zatem można przypuszczać, że powód z prowadzonej przez siebie działalności osiąga dochód wyższy niż formalnie udokumentowany (k.12,22).

Zdaniem Sądu, powód jest obowiązany również dodatkowo wspierać finansowo syna. Matka małoletniego pozwanego podnosiła bowiem, że powód mało czasu spędza z synem. Nie zabiera syna do siebie na noc oraz nigdzie z nim nie wyjeżdża (k.88). Dlatego, powód kwotę o którą alimenty zostały obniżone winien przeznaczyć na pokrycie dodatkowych potrzeb syna w czasie realizowanych kontaktów. Poza tym, aktualne potrzeby małoletniego pozwanego, który ma 12 lat są niewątpliwie wysokie. Od daty rozstrzygnięcia w ostatniej sprawie nastąpiła zmiana stosunków, o której mowa w art. 138 kro, z tej przyczyny że małoletni jest starszy o cztery lata i wydatki związane z jego utrzymaniem wzrosły a nie zmalały jak tego oczekuje powód.

Małoletni uczęszcza do szóstej klasy szkoły podstawowej i zapewnienie jemu podstawowych środków utrzymania również pociąga za sobą niemałe wydatki. Natomiast matka małoletniego dąży do zdobycia środków finansowych z przeznaczeniem na utrzymanie siebie i małoletnich dzieci choćby poprzez podejmowanie prac dorywczych. Stara się w pełni wykorzystać swe wszystkie posiadane siły, kwalifikacje, uzdolnienia przede wszystkim poprzez wykonywanie prac dorywczych i uzyskuje dochody. Jednak sama nie jest w stanie samodzielnie zaspokoić wszystkich usprawiedliwionych potrzeb syna i powód jako ojciec jest zobowiązany łożyć na jego utrzymanie. Stąd też niezasadne jest żądanie powoda obniżenia alimentów do kwoty 300zł miesięcznie.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Sąd obniżył alimenty od powoda na rzecz małoletniego pozwanego A. B. (2) do kwoty 600 zł miesięcznie w miejsce alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 28 listopada 2012r. w sprawie III RC 331/12 w kwocie 700 zł miesięcznie, w pozostałej części powództwo oddalił.

O kosztach orzeczono po myśli art. 96 ust.1 pkt.2 i art.100 ust.2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r. (jt. Dz. U. z 2016r. poz. 623) w zw. z art. 100 kpc.

SSR Jolanta Litwinowicz