Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie X Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2017 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. Ł.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda P. Ł. kwotę 1 860,00 zł (tysiąc osiemset sześćdziesiąt złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami (określonymi od dnia 1 stycznia 2016 roku jako ustawowe odsetki za opóźnienie) liczonymi od dnia 6 lipca 2014 r.,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 635,10 zł (tysiąc sześćset trzydzieści pięć złotych 10/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

.

Sygn. akt X GC 732/16

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 roku powód P. Ł. wniósł pozew przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 1 860 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 6 lipca 2014 roku i kosztami postępowania. Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał, że w dniu 5 czerwca 2014 roku w wyniku kolizji uszkodzeniu uległ należący do poszkodowanego A. M. pojazd marki O. (...). Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC u pozwanej. Na czas naprawy pojazdu poszkodowany wynajął pojazd zastępczy. Koszt najmu zamknął się kwotą 7 380 zł. Pozwana uznała swoja odpowiedzialność i wypłaciła tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego kwotę 5 520 zł. Uzasadniając legitymacją czynną powód powołał się na zawartą z poszkodowanym umowę cesji wierzytelności.

W dniu 12 stycznia 2016 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

We wniesionym sprzeciwie pozwana zaskarżyła przedmiotowy nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwana przyznała, że ponosi odpowiedzialność za sprawcę zdarzenia z dnia 5 czerwca 2014 roku oraz, że tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego wypłaciła kwotę 5 520 zł, która jej zdaniem w pełni rekompensuje poniesioną z tego tytułu szkodę. Pozwana wyjaśniła, że dokonała weryfikacji dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego ustalonej przez powoda na kwotę 250 zł netto do kwoty 230 zł brutto, jako średniej, właściwej dla klasy pojazdu wynajmowanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 czerwca 2014 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd należący do poszkodowanego A. M.. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC u pozwanej (...) spółki akcyjnej w W..

Bezsporne.

W związku z uszkodzeniem pojazdu poszkodowany w dniu 9 czerwca 2014 roku zawarł z powodem P. Ł. umowę najmu pojazdu zastępczego. Dobową stawkę za najem ustalono na kwotę 250 zł netto + VAT. Pojazd zastępczy był poszkodowanemu niezbędny do realizacji potrzeb życia codziennego, w tym w szczególności do dojazdów do pracy.

Dowód:

-

Dowód rejestracyjny, k. 13

-

Umowa najmu, k. 14,

-

Oświadczenie, k. 15,

-

Zeznania świadka A. M., k. 76-77

Poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego do dnia 2 lipca 2014 roku, łącznie przez 24 dni. Tego samego dnia powód wystawił poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 7 380 zł brutto.

Dowód:

-

Potwierdzenie zwrotu pojazdu, k. 16

-

Faktura VAT, k. 17,

-

Zeznania świadka G. T., k. 72-73,

W dniu 2 lipca 2014 poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności przysługującej mu z tytułu faktury VAT nr (...), względem pozwanej.

Dowód:

-

Umowa cesji wierzytelności, k. 12

Pozwana w toku postępowania likwidacyjnego zakwalifikowała szkodę w pojeździe poszkodowanego, jako szkodę całkowitą i decyzją z dnia 7 lipca 2014 roku przyznała odszkodowanie w kwocie 3 000 zł.

Dowód:

-

Decyzja z dn. 7.07.2014r., k. 6,

-

Arkusz wyceny pojazdu, k. 25,

-

Akta szkody, k. 49,

-

Zeznania świadka A. M., k. 76-77

W dniu 7 lipca 2014 roku powód zwrócił się do pozwanej o wypłatę odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 7 380 zł.

Dowód:

-

Pełnomocnictwo, k. 19

-

Pismo z dn. 7.07.2014r., k. 20,

Decyzją z dnia 1 września 2014 roku pozwana uznała swoją odpowiedzialność i przyznała tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego kwotę 5 520 zł informując, że dokonała weryfikacji dobowej stawki za najem pojazdu do stawki 230 zł brutto. Wypłata odszkodowania nastąpiła w dniu 2 września 2014 roku.

Dowód:

-

Potwierdzenie przelewu, k. 18,

-

Pismo z dn. 1.09.2014r., k. 21

Pismem z dnia 19 września 2014 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 1 860 zł, jako pozostałej części odszkodowania tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwana nie znalazła podstaw do zmiany stanowiska.

Dowód :

-

Wezwanie do zapłaty, k. 22-23,

-

Pismo z dn. 5.11.2014r., k. 24

Stawki najmu pojazdu zastępczego w zależności od klasy, okresu najmu i ewentualnych dodatkowych opcji kształtują się w przedziale 190 - 550 zł netto.

Dowód:

-

Oferty wynajmu, k. 7-11

Stawka dla jednej doby wynajmu pojazdu odpowiadającego klasie auta uszkodzonego w kolizji tj. O. (...), w opcji bez limitu kilometrów, przy uwzględnieniu pełnego zakresu ubezpieczenia przedmiotu najmu oraz z wykupionym udziałem własnym w szkodach na rynku lokalnym obejmującym miasto S. w okresie zaistnienia szkody kształtowała się następująco: cena netto od 350,00 zł do 780,00 zł (brutto od 430,50 zł do 959,40 zł), natomiast wartość średnia zbadanych ofert wynosi: netto 501,02 zł (brutto 616,26 zł).

Wynajęty przez poszkodowanego pojazd marki T. (...) jest o klasę niższy w stosunku do uszkodzonego samochodu O. (...). Stawka najmu dla tego pojazdu zawiera się w przedziale od 240,00 zł do 320,00 zł netto (brutto od 295,20 zł do 393,60 zł), natomiast wartość średnia wynosi: netto 273,71 zł (brutto 336,67 zł).

Koszt wypożyczenia pojazdu odpowiadającego klasie samochodu T. (...) na okres wskazany w fakturze tj. 24 dni mógł zawierać się w kwocie netto od 5.760,00 zł do 7.680 zł, tj. 7.084,80 zł do 9.446,40 zł brutto, zaś średnio 6.569,04 zł netto (brutto 8.080,08 zł).

Uzasadniony procesem likwidacji szkody czas najmu pojazdu zastępczego wynosi 39 dni kalendarzowych.

Dowód:

-

Opinia biegłego sadowego R. S., k. 86-94,

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Na wstępie wskazać należało, że powód uzyskał uprawnienie do dochodzenia pozostałej do wypłaty części odszkodowania na podstawie skutecznie zawartej z poszkodowanym umowy cesji wierzytelności, co nie było kwestionowane w toku postępowania.

Podstawę prawną powództwa, stanowiły przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.). Zgodnie z art. 4 w/w ustawy ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie natomiast do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art.22 ust. 1 ustawy). I tak zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Na wstępie wskazać należy, że sprawca szkody ponosi odpowiedzialność za zdarzenie komunikacyjne wywołujące szkodę na zasadach ogólnych – o których mowa w art. 436 § 2 k.c. oraz według zasad określonych w art. 363 k.c., a w wypadku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń - według zasad określonych w § 2 tego przepisu. Z kolei zgodnie z art. 361 § 2 k.c., zgodnie z którym naprawienie szkody obejmuje - w granicach wyznaczonych przez związek przyczynowy – straty, jakie poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody mu nie wyrządzono, zaś granice odpowiedzialności z punktu widzenia związku przyczynowego reguluje art. 361 § 1 k.c. W doktrynie powszechnie przyjęta jest zasada adekwatnego (normalnego) związku przyczynowego. Dla oceny tego związku przyjmuje się dwuetapowy sposób postępowania - w pierwszej kolejności bada się, czy w ogóle pomiędzy kolejnymi faktami istnieją obiektywne powiązania, czy dany fakt był konicznym warunkiem wystąpienia innego faktu (skutku). W przypadku odpowiedzi pozytywnej należy dokonać podziału następstw na „normalne” i „nienormalne”. Prawnie doniosłe bowiem są jedynie następstwa typowe, a więc takie, o których, na podstawie zasad doświadczenia życiowego wiadomo, że są charakterystyczne dla danej przyczyny (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z 18 maja 2000 roku, III CKN 810/98, LEX 51363).

W kontekście powyższego zauważyć należało, że koszty wynajęcia samochodu zastępczego niewątpliwie stanowią szkodę pozostającą w normalnym związku przyczynowym z kolizją mającą miejsce w dniu 5 czerwca 2014 roku, która pozbawiła poszkodowanego środka transportu – co nie było sporne w toku niniejszego postepowania. W rozpoznawanej sprawie pozwana nie kwestionowała, że sprawcą szkody była osoba, która była w tym czasie ubezpieczona z tytułu odpowiedzialności cywilnej u pozwanej, niesporny był także zakres uszkodzeń pojazdu powoda, kwalifikujący rozliczenie szkody w wariancie całkowitym oraz czas najmu pojazdu zastępczego w ilości 24 dni. Sporną natomiast okazała się wysokość uzasadnionej stawki za najem pojazdy zastępczego.

Pozwana bowiem przyjmując swoją odpowiedzialność z zasady, uznała, że należne z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego winno zamknąć się kwotą 5 520 zł brutto (którą to kwotę niespornie wypłaciła), przy uwzględnieniu dobowej stawki pojazdu na poziomie kwoty 230 zł brutto. Odmawiając uiszczenia pozostałej kwoty tytułem kosztów najmu ww. pojazdu pozwana wskazała, że dotychczas wypłacone odszkodowanie w pełni rekompensuje poniesioną szkodę. Pozwana podnosiła, że stawka dobowa w wysokości ustalonej przez powoda na kwotę 250 zł netto jest stawką wygórowaną, a przyjęta przez nią stawka odpowiada cenom rynkowym, które dla pojazdu klasy D wahają się w przedziale 169 zł -199 zł netto.

W kontekście wymagających wyjaśnienia twierdzeń stron, mając na uwadze, że w efekcie bezgotówkowego modelu rozliczeń pomiędzy poszkodowanym, a powodem, przedstawiona przez powoda faktura nie odzwierciedla wysokość należności, jaką za najem miałaby uiścić powodowi poszkodowany, a tym samym w myśl art. 6 k.c. nie mogła być miarodajnym środkiem dowodowym uzasadniającym wysokość zastosowanej przez powoda stawki, przy jednoczesnym uwzględnieniu zgłoszonych do przeprowadzenia wniosków dowodowych, Sąd – dostrzegając konieczność zasięgnięcia wiadomości specjalnych - postanowieniem z dnia 12 września 2016 roku dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego R. S. na okoliczność: ustalenia stawki za dzień wynajmu pojazdu odpowiadającego pojazdowi uszkodzonemu w opcji bez limitu kilometrów, przy uwzględnieniu pełnego zakresu ubezpieczenia OC/AC/NW oraz wykupionym udziałem własnym w szkodach, możliwości zakupu pojazdu o parametrach zbliżonych do pojazdu poszkodowanej za kwotę wypłaconego odszkodowania, zasadności poniesionych przez powoda kosztów, średnich stawek rynkowych za przedmiotowe usługi w miejscu zamieszkania powoda w czerwcu i lipcu 2014r..

W złożonej w dniu 3 października 2016 roku opinii biegły wskazał, że stawka dla jednej doby wynajmu pojazdu odpowiadającego klasie auta uszkodzonego w kolizji tj. O. (...), w opcji bez limitu kilometrów, przy uwzględnieniu pełnego zakresu ubezpieczenia przedmiotu najmu oraz z wykupionym udziałem własnym w szkodach na rynku lokalnym obejmującym miasto S. w okresie zaistnienia szkody kształtowała się następująco: cena netto od 350,00 zł do 780,00 zł (brutto od 430,50 zł do 959,40 zł), natomiast wartość średnia zbadanych ofert wynosi: netto 501,02 zł (brutto 616,26 zł). Biegły ustalił ponadto, że wynajęty przez poszkodowanego pojazd marki T. (...) jest o klasę niższy w stosunku do uszkodzonego samochodu O. (...). Stawka najmu dla tego pojazdu zawiera się w przedziale od 240,00 zł do 320,00 zł netto (brutto od 295,20 zł do 393,60 zł), natomiast wartość średnia wynosi: netto 273,71 zł (brutto 336,67 zł). Koszt wypożyczenia pojazdu odpowiadającego klasie samochodu T. (...) na okres wskazany w fakturze tj. 24 dni mógł zawierać się w kwocie netto od 5.760,00 zł do 7.680 zł, tj. 7.084,80 zł do 9.446,40 zł brutto, zaś średnio 6.569,04 zł netto (brutto 8.080,08 zł). Dodatkowo biegły wskazał, że uzasadniony procesem likwidacji szkody czas najmu pojazdu zastępczego wynosi 39 dni kalendarzowych.

Sąd uznał, że przedłożona przez biegłego opinia nie budziła zastrzeżeń co sposobu ich sporządzenia i treści sformułowanych w nich wniosków. Biegły wykonując opinię oparł się na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego i w sposób precyzyjny uzasadnił jej treść, a przedstawione przez niego wnioski zostały powiązane z opisanym w opinii procesem rozumowania. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd uznał opinię za w pełni przekonywującą i mogącą stanowić podstawę ustaleń w sprawie, tym bardziej, że strony do jej treści nie wnosiły żadnych zastrzeżeń.

W świetle wyżej poczynionych ustaleń, przy uwzględnieniu wniosków biegłego przedstawionych w treści opinii, Sąd uznał, że zastosowana przez powoda na poziomie 250 zł netto stawka, jako mieszcząca się w przedziale stawek stosowanych w okresie zdarzenia, nie jest stawką wygórowaną. Mając przy tym na uwadze, że czas najmu pojazdu zastępczego w ilości 24 dni nie był sporny, stwierdzić należało – przy uwzględnieniu w/w stawki – że uzasadnione odszkodowanie należne tytułem zwrotu kosztów poniesionych związku z najmem pojazdu zastępczego, odpowiada wartości przedstawionej przez powoda faktury VAT opiewającej na kwotę 7 380 zł.

Biorąc zatem pod uwagę wysokość dotychczas wypłaconego odszkodowania w kwocie 5 520 zł, Sąd uwzględnił powództwo w całości i zasądził kwotę 1 860 zł.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 § 1 k.c. przy uwzględnieniu art. 14 ust 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003r. Nr 124, poz. 1152).

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w sprawie Sąd oparł się na treści przedłożonych do akt dowodów z dokumentów. Żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości, a i w ocenie Sądu nie budziły one żadnych wątpliwości. Sąd oparł się także na zeznaniach świadka A. M., do których wiarygodności nie miał żadnych wątpliwości oraz na opinii biegłego, uznając, że była rzetelna, logiczna i jasna.

Powyższe ustalenia dały wyraz w punkcie I sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania znajduje podstawę prawną w treści art. 98 § 1 k.p.c. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na koszty poniesione przez powoda, który wygrał postępowanie w całości, złożyły się: opłata od pozwu w wysokości 93 zł, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 600 zł ustalone w oparciu o przepis § 6 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t), oraz kwota 925,10 zł tytułem wynagrodzenia biegłego sadowego wypłaconego w całości z zaliczki uiszczonej przez powoda. (

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

.