Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 stycznia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość emerytury i o kapitał początkowy

na skutek odwołania E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 16 czerwca 2016 r. sygn. (...) i sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 716/16

UZASADNIENIE

Dnia 16 czerwca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wydał decyzję o odmowie ponownego ustalenia kapitału początkowego E. K. ponieważ przedłożone przez wnioskodawcę dowody nie powodują zmiany wartości kapitału początkowego.

Decyzją z dnia 16 czerwca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił ponownego ustalenia wysokości emerytury E. K. wskazując, że brak jest podstaw do przeliczenia kapitału początkowego, a tym samym brak podstaw do przeliczenia emerytury.

W dniu 14 lipca 2016r. E. K. odwołał się od w/w decyzji wskazując, iż organ rentowy ustalił kapitał początkowy i przeliczył emeryturę z najniższego pułapu, co jest dla niego krzywdzące. Podniósł, że dostarczył organowi rentowemu dodatkowe dokumenty z przedsiębiorstwa (...) S.A. w W. oraz z (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) w Ł., które dawały podstawę do przeliczenia kapitału i ponownego ustalenia wysokości emerytury. Dodał, że w okresie pracy w (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) w Ł. miał bardzo wysoką stawkę godzinową oraz pracował w godzinach nadliczbowych, w niedziele oraz akordzie, a nadto pracował w warunkach szkodliwych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, iż wynagrodzenie wnioskodawcy z (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) w Ł. z lat 1980-1981 zostało już uwzględnione do wyliczenia kapitału początkowego w decyzji z dnia 26 kwietnia 2016 roku. Brak natomiast było podstaw do ustalenia wynagrodzenia z lat 1978-1979 na podstawie angaży, gdyż wnioskodawca nie przedłożył dokumentów potwierdzających ilość przepracowanych godzin.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 16 grudnia 2015 roku E. K., urodzony dnia (...), złożył wniosek o emeryturę.

(dowód: wniosek o emeryturę z dnia 16 grudnia 2015 roku, k. 1 akt ZUS)

Decyzją z dnia 19 stycznia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił kapitał początkowy E. K. na dzień 1 stycznia 1999 roku na kwotę 100.025,31 złotych. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętna podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1986 roku do 31 grudnia 1995 roku w następującej wysokości:

- za rok 1986 - 141.842 złotych,

- za rok 1987 - 241.290 złotych,

- za rok 1988 - 453.145 złotych,

- za rok 1989 - 1.399.696 złotych,

- za rok 1990 - 8.697,766 złotych,

- za rok 1991 - 13.455,739 złotych,

- za rok 1992 - 22.693,873 złotych,

-za rok 1993 - 30.354,700 złotych,

-za rok 1994 - 50.962.667 złotych,

- za rok 1995 - 2.733,94 złotych;

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 61,91%.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego w wysokości 755,85 zł. ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 61,91% przez kwotę 1.220,89 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął:

- 290 miesięcy okresów składkowych (24 lata, 2 miesiące, 16 dni) oraz 30 miesięcy okresów nieskładkowych (2 lata, 6 miesięcy i 24 dni),

-współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego – 77,77%;

- oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat – wynoszące 209 miesięcy.

Okresy składkowe przeliczono ze współczynnikiem 1,3%, a okresy nieskładkowe ze współczynnikiem 0,7%.

(dowód: decyzja z dnia 19 stycznia 2016 roku wraz z załącznikami k. 8-9 akt o kapitał początkowy, załączniki do decyzji z dnia 19 stycznia 2016 roku, k. 10 akt o kapitał początkowy)

Decyzją z dnia 22 stycznia 2016 roku organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym, z uwagi na udowodnienie 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

(dowód: decyzja z dnia 22 stycznia 2016 roku, k. 14 akt sprawy)

Dnia 25 lutego 2016 roku E. K. złożył odwołanie od decyzji z dnia 22 stycznia 2016 roku. Wnioskodawca wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy o prawo do emerytury i zaliczenie do pracy w warunkach szczególnych okresu pracy od 1 sierpnia 1974 roku do 24 listopada 1978 roku na stanowisku maszynisty spycharki.

Do wniosku skarżący załączył zaświadczenie z dnia 3 listopada 2003 roku o zatrudnieniu i wynagrodzeniu w (...) S.A. w W. oraz zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawione przez (...) Spółkę Akcyjną w upadłości w K. ( następcę prawnego (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...)) z dnia 22 sierpnia 2008 roku.

Z zaświadczenia z dnia 3 listopada 2003r. wynika, że w okresie od 11 kwietnia 1994 roku do 12 stycznia 1995 roku wnioskodawca był zatrudniony w (...) S.A. w W. w charakterze operatora spycharki, a jego wynagrodzenie wynosiło:

- w okresie od 11 kwietnia 1994 roku do 31 grudnia 1994 roku – 42.661zł.,

- w okresie od 1 stycznia do 12 stycznia 1995 roku– 212,36 zł.

Z zaświadczenia z dnia 28 sierpnia 2008 roku wynika, że w okresie od 1 sierpnia 1986 roku do 12 stycznia 1995 roku E. K. był zatrudniony w charakterze operatora spycharki w pełnym wymiarze czasu pracy, a jego wynagrodzenie wynosiło:

- od 1 sierpnia 1986 roku do 31 grudnia 1986 roku – 104.042,00 zł,

- w 1987r. – 241.290 zł,

- w 1988r. – 453.145 zł,

- w 1989r. – 1.399.696 zł,

-w 1990r. – 8.697.766 zł,

-w 1991r. – 13.455.739zł,

- w 1992r. – 22.693.873 zł,

- w 1993r. – 30.354.700 zł,

- w 1994 r.– 50.962.667 zł,

- w 1995 – 219,44 zł.

(dowód: odwołanie wnioskodawcy, k. 15 akt ZUS, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 18-18v, 19-19v akt ZUS)

W dniu 9 marca 2016 roku wnioskodawca złożył do ZUS zaświadczenie o zatrudnieniu z dnia 25 lutego 2016 roku wystawione przez Archiwum Zakładowe (...) w K.. Z zaświadczenia wynika, że E. K. w okresie od dnia 1 sierpnia 1974 roku do dnia 24 listopada 1978 roku był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w K. w pełnym wymiarze czasu, ostatnio na stanowisku operatora spycharki. W latach 1976-1978 odbywał służbę wojskową.

(dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu, k. 22 akt ZUS)

Decyzją z dnia 26 kwietnia 2016 ZUS ponownie ustalił wartość kapitału początkowego E. K. na dzień 1 stycznia 1999 roku na kwotę 114.400,00 złotych. Wartość kapitału początkowego uległa przeliczeniu poprzez dodanie do okresów składkowych okresu równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę tj. 84 miesiące. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru poprzednio ustalonego wynoszącego 61,91% przez kwotę 1.220,89 zł, co dało kwotę 755,85 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął 290 miesięcy okresów składkowych (24 lata, 2 miesiące i 16 dni), oraz 30 miesięcy okresów nieskładkowych, (2 lata, 6 miesięcy i 24 dni). W związku z nabyciem prawa do emerytury do udowodnionych okresów składkowych dodano okres równy różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym wynoszącym 67 lat, a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę wynoszącym 60 lat. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 77,77%, natomiast średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat – wynoszący 209 miesięcy.

Okresy składkowe przeliczono ze współczynnikiem 1,3%, a okresy nieskładkowe ze współczynnikiem 0,7%.

(dowód: decyzja z dnia 26 kwietnia 2016 roku wraz z załącznikami, k. 12-13 akt o kapitał początkowy)

Decyzją z dnia 28 kwietnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał E. K. prawo do emerytury od dnia 8 stycznia 2016 roku.

Po przeliczeniu kapitału początkowego ZUS ustalił na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wysokość emerytury E. K. od 8 stycznia 2016 roku tj. od daty nabycia uprawnień na kwotę 1.506,97 zł.

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 374.803,09 złotych, kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 19.119,34 złotych. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę, które dla wnioskodawcy wyniosło 261,40 miesięcy.

(dowód: decyzja z dnia 28 kwietnia 2016 roku, k. 35 akt ZUS)

Dnia 18 maja 2016 roku E. K. wniósł o ponowne obliczenie kapitału początkowego z uwzględnieniem rzeczywistych zarobków osiąganych w okresie od dnia 27 listopada 1978 roku do dnia 28 listopada 1988 roku wskazując, iż w okresie tym pracował w godzinach nadliczbowych w związku czym świadczenie emerytalne powinno ulec zwiększeniu do 2.350,00 złotych. Podniósł, że zaświadczenie o zarobkach za lata od 27 listopada 1978r. do 30 czerwca 1991r. dostarczy po otrzymaniu z archiwum.

(dowód: wniosek o ponowne ustalenie kapitału początkowego- k. 39 i 40 akt ZUS, umowa o prace z dnia 24 listopada 1978 roku, k. 47 akt ZUS, angaż, k. 48 akt ZUS, listy płac, k. 49-50 akt ZUS )

Dnia 25 maja 2016 roku skarżący złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury w wariancie najkorzystniejszym na podstawie przedłożonych dokumentów z Archiwum. Do wniosku skarżący załączył umowę o pracę z dnia 24 listopada 1978 roku, angaż z dnia 24 marca 1979 roku oraz karty wynagrodzeń z 1980 roku i 1981 roku.

(dowód: wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalno-rentowego- k. 44 akt ZUS, umowa o pracę – k. 47 akt ZUS, angaż z 24.03.1979r. – k. 48 akt ZUS, , karty wynagrodzeń – k. 49-50 akt ZUS)

W okresie od dnia 27 listopada 1978 roku do 30 czerwca 1981 roku E. K. pracował w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora spycharki. Wnioskodawca świadczył pracę przez 8 godzin dziennie od poniedziałku do piątku i po 6 godzin dziennie w każdą pracującą sobotę.

Stawka wynagrodzenia wnioskodawcy wynosiła:

- w okresie od 27 listopada 1978 roku do 28 lutego 1979 roku - 12,00 złotych na godzinę,

- od 1 marca 1979 roku do 31 grudnia 1979 roku - 13,50 złotych na godzinę. Zarobki wnioskodawcy po przeliczeniu według w/w stawek godzinowych przy przyjęciu pracy w wymiarze 8 godzin dziennie w dni powszednie, oraz 6 godzin w soboty pracujące wyniosły:

- w okresie od 27 listopada do 31 grudnia 1978 roku - 2.568zł.

- w 1979 roku - 31.068 zł.

Zarobki wnioskodawcy, zgodnie z kartami wynagrodzeń z lat 1981-1982 wynosiły:

- w 1981r. - 73.617złotych,

- od 1 stycznia do 30 czerwca 1981 - 35.452złotych.

(dowód: świadectwo pracy - k. 42 akt sprawy, umowa o prace - k. 40 akt sprawy, angaż, k. 37 akt sprawy, karty wynagrodzeń za lata 1980-1981- k. 49-50 akt ZUS, zeznania świadka Z. M. (1) - protokół rozprawy z dnia 29 listopada 2016 roku od minuty 7:13 do minuty 10:36, k. 31-31v akt sprawy, zeznania świadka Z. M. (2) protokół rozprawy z dnia 5 stycznia 2017 roku od minuty 2:25 do minuty 5:20, , k. 45-46 akt sprawy)

E. K. w okresie od 11 kwietnia 1994 roku do 12 stycznia 1995 roku był zatrudniony w (...) S.A. w W. w pełnym wymiarze czasu pracy. Jego wynagrodzenie na podstawie zaświadczenia o wysokości zarobków z tego okresu wynosiło:

- w okresie od 11 kwietnia 1994 roku do 31 grudnia 1994 roku - 41.911,200 złotych,

- w okresie 1 stycznia 1995 roku do 12 stycznia 1995 roku zarobki wnioskodawcy wyniosły 212,36 złotych.

(dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 18 akt ZUS)

W okresie od 16 lutego 1995 roku do 31 maja 1996 roku wnioskodawca pobierał zasiłek dla bezrobotnych.

(dowód: zaświadczenie o pobieraniu zasiłku dla bezrobotnych, k. 8 akt ZUS)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 114 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

O ile podstawą ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości mogą być tylko i wyłącznie nowe dowody, a zatem takie które nie były znane organowi rentowemu w poprzednim postępowaniu, to przymiot nowości nie dotyczy ujawnionych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji. A zatem podstawą ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości nie muszą być okoliczności, na które osoba ubiegająca się o świadczenia lub organ rentowy nie mogły powołać się w poprzednim postępowaniu, lecz takie, które powinny być znane przy dołożeniu minimum staranności, ale na skutek błędu lub przeoczenia nie zostały uwzględnione w poprzednim postępowaniu, a powodujące pominięcie ustalenia istnienia jednego z warunków uprawniających do świadczeń (tak. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z 2010-05-26, II UK 354/09).

Zaskarżonymi decyzjami z dnia 16 czerwca 2016 roku organ rentowy odmówił E. K. przeliczenia kapitału początkowego z wynagrodzeń z lat 1978-1988 oraz ponownego ustalenia wysokości emerytury, podnosząc że skarżący nie przedłożył dokumentów pozwalających na ustalenie wyższego wynagrodzenia za te lata od już przyjętego.

Organ rentowy wskazał, że wynagrodzenia za lata 1980 – 1981 wynikające z załączonych do wniosku o przeliczenie kapitału i emerytury kart zostały już uwzględnione do wyliczenia kapitału początkowego w decyzji z dnia 26 kwietnia 2016 roku. Brak było natomiast podstaw do ustalenia wynagrodzenia z lat 1978 -1979 na podstawie stawki godzinowej wynikającej z angaży, gdyż skarżący nie przedłożył dokumentów potwierdzających ilość przepracowanych nadgodzin oraz wysokości wynagrodzenia z tego tytułu otrzymanego.

Wnioskodawca w odwołaniu podniósł, że w okresie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) od 27 listopada 1978 roku do 28 lutego 1979 roku nie tylko pracował w pełnym wymiarze czasu pracy po 8 godzin dziennie w dni powszednie oraz 6 godzin w soboty pracujące, ale także w godzinach nadliczbowych oraz w niedziele, w związku z czym jego wynagrodzenie w tym okresie było bardzo wysokie, o czym świadczy wysokość jego zarobków osiągniętych w /w zakładzie pracy w latach 1980-1981.

Tymczasem organ rentowy z uwagi na brak dokumentów o wysokości wynagrodzenia skarżącego w okresie od 27 listopada 1978r. do 31 grudnia 1979r. na podstawie art. 15 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach przyjął za podstawę wymiaru składek w tym okresie kwoty obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. I tak, za okres od 27 listopada do 31 grudnia 1978r. organ rentowy przyjął zarobki w kwocie 2401zł., a za rok 1979 – 20.800zł. (k.k. 3 akt kapitałowych)

Stosownie zaś do art. 116 ust. 5 u.e.r. do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokość. Oznacza to, że ciężar dowodu w wymienionych sprawach spoczywa na wnioskodawcy. Powyższe reguły obowiązują także w postępowaniu sądowym, o czym stanowi art. 6 k.c.

Skarżący temu obowiązkowi nie sprostał. Wnioskodawca nie dysponuje zaświadczeniem o wysokości zarobków za okres od 27 listopada 1978r. do 31 grudnia 1979r., a jedynie umową o pracę z dnia 27 listopada 1978r. i angażem z dnia 24 marca 1979r., z których to dokumentów wynikają jego stawki osobistego zaszeregowania. Stawki te wynosiły w okresie od 27 listopada 1978 roku do 28 lutego 1979 roku 12 zł/godz., a w okresie od 1 marca 1979 roku do 31 grudnia 1979 roku - 13,50 zł/godz. Wnioskodawca wykazał zeznaniami świadków: Z. M. (1) i Z. M. (2), że w okresie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) świadczył pracę przez 8 godzin dziennie od poniedziałku do piątku i 6 godzin w każdą pracującą sobotę. Po przeliczeniu wynagrodzenia wnioskodawcy według stawki godzinowej i w/w normowanego czasu pracy jego wynagrodzenie w okresie od 27 listopada 1978 roku do 31 grudnia 1978 roku wyniosło 2.568,00 złotych a w 1979 roku 31.068,00 złotych. Jest ono wyższe od przyjętego przez organ rentowy (okres od 27 listopada do 31 grudnia 1978r. organ rentowy przyjął zarobki w kwocie 2401zł., a za rok 1979 – 20.800zł. (k. 3 akt kapitałowych). Nie mniej przyjęcie tych wyższych zarobków nie prowadzi do zmiany najkorzystniejszego dla wnioskodawcy 10-lecia, z którego organ rentowy wyliczył kapitał początkowy. Nadal bowiem najkorzystniejszy jest wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ( 61,91%) wyliczony z zarobków osiągniętych w latach 1986-1995, a nie 1979-1988. Należy podnieść, że przy ustalaniu najkorzystniejszego dla wnioskodawcy 10-lecia ZUS uwzględnił zarobki wynikające z załączonych przez skarżącego do wniosku o przeliczenie kapitału kart wynagrodzeń (k. 49-50 akt ZUS) za okres od 1 stycznia 1980r. do 30 czerwca 1981r. , które w 1980r. wyniosły 73.617,00 złotych, a w okresie od 1 stycznia 1981 roku do 30 czerwca 1981 roku - 35.452,00 złotych ( pismo ZUS- k. 15 akt).

Brak było natomiast podstaw do zwiększenia wynagrodzenia wnioskodawcy w okresie od 27 listopada 1978 roku do 31 grudnia 1979 roku o dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz w niedziele. Wprawdzie świadkowie potwierdzili, że w spornym okresie podobnie jak w latach 1980-1981 wnioskodawca pracował w nadgodzinach oraz w niedziele, jednak nie mieli wiedzy, ani co do ilości przepracowanych przez skarżącego nadgodzin, ani wysokości jego wynagrodzenia. Co więcej, wiedzy tej nie umiał także sam wnioskodawca. Twierdzenia skarżącego, że jego zarobki w latach 1978-1979 były porównywalne z zarobkami z lat 1980-1981 z uwagi na nie przedstawienie jakichkolwiek dokumentów na tą okoliczność należy uznać za gołosłowne. Ilość przepracowanych przez wnioskodawcę nadgodzin w 1980 roku i 1981 roku nie jest wystarczająca do przyjęcia, że również w latach poprzedzających było podobnie.

Natomiast żądanie wnioskodawcy uwzględnienia przy obliczaniu kapitału początkowego wynagrodzenia otrzymanego w okresie pracy w (...) S.A. w okresie od dnia 11 kwietnia 1994 roku do dnia 31 grudnia 1994 roku zostało uwzględnione przez ZUS w decyzji o ustaleniu kapitału początkowego z dnia 19 stycznia 2016 roku, gdyż zaświadczenie o wynagrodzeniu za rok 1994 wpłynęło do organu już 9 stycznia 2009 roku (k. 25-26 akt ZUS) i jak wynika z dokumentacji organu rentowego organ rentowy wyliczając wynagrodzenie za 1994 roku na kwotę 50.962.667,00 zł uwzględnił także zarobki wnioskodawcy wynikające z zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z (...) S.A. z dnia 3 listopada 2003 roku. Wnioskodawca nie przedstawił żadnych dowodów dających podstawę do ustalenia, iż otrzymywał wyższe wynagrodzenie ponad to wskazane w zaświadczeniu o zatrudnieniu Rp-7 za rok 1994 i uwzględnione już przez organ rentowy.

Skoro zatem przyjęty przez organ rentowy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyliczony z lat 1986-1995 jest nadal najkorzystniejszy dla wnioskodawcy, to brak podstaw do przeliczenia kapitału początkowego z uwzględnieniem zarobków z lat 1979-1988. Tym samym nie zachodziły także przesłanki do ponownego przeliczenia wysokości emerytury wnioskodawcy obliczonej na podstawie art. 26 ustawy.

Wydanie przez organ rentowy zaskarżonych decyzji miało zatem oparcie w przepisach prawa.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.