Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Agata Gawron-Sambura

Protokolant Barbara Szkabarnicka

przy udziale Jolanty Kapturskiej

Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.w G.

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2016 r.

sprawy A. W. ur. (...) w G.

syna E. i P.

oskarżonego z art. 178a§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 6 czerwca 2016 r. sygnatura akt III K 127/16

na mocy art. 437 § 1 kpk, art. 636 § 1 kpk

1. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

2. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych i wymierza mu opłatę za II instancję w kwocie 30 (trzydzieści) złotych.

Sygn. akt VI Ka 1022/16

UZASADNIENIE

Od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 6 czerwca 2016r., sygn. akt IIIK 127/16 apelację na korzyść oskarżonego A. W. wywiódł jego obrońca z wyboru, który zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczonego środka karnego, zarzucając mu niewspółmierność, domagał się zmiany zapadłego orzeczenia w omawianym zakresie poprzez orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, z wyłączeniem pojazdów mechanicznych, do prowadzenia których wymagane jest prawo jazdy kategorii C+ E, D.

Apelacja obrońcy oskarżonego A. W. w części dotyczącej środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i orzeczenia tego zakazu bez wyłączenia pojazdów mechanicznych, do prowadzenia których wymagane jest prawo jazdy kategorii C+ E, D nie jest zasadna.

Zakaz prowadzenia pojazdów określony w art. 42 k.k. może obejmować zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju, wszelkich pojazdów, albo wszelkich pojazdów mechanicznych. W zależności od okoliczności danej sprawy Sąd decyduje o zakresie orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów. Sąd może uczynić to bądź w sposób pozytywny (przez wymienienie rodzajów pojazdów objętych zakazem), bądź negatywny (przez wyłączenie spod orzeczonego zakazu pojazdów danego rodzaju).

W rozstrzyganej sprawie Sąd I instancji, stosownie do treści art. 42 § 2 k.k., orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, i choć rację ma skarżący wskazując na lakoniczność pisemnego uzasadnienia w kontestowanej warstwie, to jednak w świetle zapadłego orzeczenia oczywistym jest, że Sąd meriti uznał za konieczne wyeliminowanie oskarżonego z ruchu także w zakresie prowadzenia pojazdów mechanicznych, do prowadzenia których wymagane jest prawo jazdy kategorii C+ E, D, co zyskało pełną aprobatę kontroli instancyjnej.

Oceniając trafność zapadłego w tej części orzeczenia Sąd odwoławczy nie znalazł bowiem jakichkolwiek podstaw do jego zmiany w kierunku wskazywanym przez skarżącego, tym samym nie podzielił stanowiska apelującego w zakresie dotyczącym zawartego zarzutu rażącej niewspółmierności środka karnego orzeczonego wobec oskarżonego.

Nie sposób zgodzić się ze skarżącym, iż środek karny w kształcie orzeczonym przez sąd I instancji jest nieadekwatny z uwagi na fakt, że pozostający bez pracy oskarżony jako kierowca zawodowy posiada uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii - A, B, C, D, E, co w przypadku wyłączenia spod tego zakazu pojazdów wskazanej przez skarżącego kategorii pozwoliłoby mu na znalezienie stosownej pracy w swoim zawodzie. Jedynie na marginesie zauważyć trzeba, iż twierdzenie obrońcy jakoby na rynku pracy byli poszukiwani wykwalifikowani kierowcy z doświadczeniem stoi w sprzeczności z ustaleniem, iż oskarżony, który spełnia przecież wszelkie powyższe kryteria, nadal pozostaje bez pracy. Skoro faktycznie istnieje zapotrzebowanie na kierowców zawodowych, to zupełnie niezrozumiałym jest dlaczego oskarżony jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna.

Ustosunkowując się natomiast już do argumentów podniesionych przez obrońcę wskazać trzeba, że nie są dostatecznie przekonujące, aby mogły skutecznie doprowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku w postulowanym w apelacji zakresie. Zdaniem Sądu II instancji orzeczenie o środku karnym ( niezależnie od powyższych uwag) uwzględnia w należyty sposób wszystkie okoliczności sprawy i jest zgodne z wymogami określonymi w art. 53 k.k. i 56 k.k. Sąd I instancji wyeksponował okoliczności łagodzące w postaci dotychczasowej niekaralności oskarżonego i przyznania się do winy. Uwzględnił też w dostatecznym stopniu stopień winy sprawcy i społeczną szkodliwość jego czynu, a także potrzeby w zakresie kształtowania opinii prawnej społeczeństwa. Oskarżony był świadomy swojego stanu trzeźwości i oczywiście było mu wiadome, iż w takim stanie nie może prowadzić pojazdu. Jednak oskarżony okazał całkowite lekceważenie przepisów, z pełnym rozmysłem decydując się na prowadzenie pojazdu. Skoro oskarżony był świadomy swojego stanu, to powinien także wiedzieć jakie zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym powoduje kierowanie przez niego pojazdem mechanicznym. Powinien także wiedzieć jakie konsekwencje grożą mu w przypadku zatrzymania przez Policję oraz jakie skutki dla niego i rodziny spowodują. Nie można akceptować takiego postępowania , a oskarżony musi odczuć dolegliwość kary jako że art. 42 k.k. wyznacza w głównej mierze faktyczną dolegliwość karną, jak również realizuje funkcję prewencyjną zakazu, która wyraża się w zapewnieniu bezpieczeństwa na drogach. Stąd sama konieczność spełnienia zasad prewencji ogólnej w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, w szczególności biorąc pod uwagę niemal dwukrotne przekroczenie przez oskarżonego dopuszczalnego stężenia alkoholu w chwili kierowanie samochodem uzasadniała orzeczenie wobec oskarżonego zakazu sprawdzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, bez wyłączania kategorii wskazanych przez apelującego. Choćby tylko z tego powodu oskarżonego należało bezwzględnie wyłączyć z ruchu także w zakresie prowadzenia samochodów ciężarowych i innych objętych kategoriami wskazanymi przez skarżącego, w szczególności biorąc nadto pod uwagę większe niebezpieczeństwo mogące powstać na skutek kierowania przez oskarżonego samochodem dużo większych rozmiarów. Orzeczenie środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych z wyłączeniem prowadzenia samochodów wymienionych kategorii tak na prawdę w ogóle by oskarżonego nie dotknęło, a środek ten musi być odczuwalny i skutecznie eliminować oskarżonego z ruchu z uwagi na stan nietrzeźwości i poważne niebezpieczeństwo jakie oskarżony stworzył decydując się na jazdę w tym stanie w ustalonych przez Sąd meriti okolicznościach faktycznych, uwzględniając porę dnia i miejsce zdarzenia.

Wszystkie wyżej wymienione okoliczności uzasadniały więc potraktowanie oskarżonego w taki sposób jak uczynił to Sąd Rejonowy.

Mając na uwadze powyższe, sąd odwoławczy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy oraz na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. obciążył oskarżonego stosowanymi wydatkami za postępowanie odwoławczymi i wymierzył mu należną opłatę za II instancję, nie znajdując żadnych podstaw do zwolnienia oskarżonego od ich ponoszenia.