Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W. Wydział XIV Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Jakub Iwaniec

Protokolant: Martyna Litwinowicz

w obecności prokuratora: ----------------

po rozpoznaniu w W. na rozprawie w dniach: 11 lutego 2014 r., 20 lutego 2014 r., 10 kwietnia 2014 r., 4 września 2014 r., 24 listopada 2014 r., 10 czerwca 2015 r., 27 sierpnia 2015 r., 20 października 2015 r., 24 listopada 2015 r., 13 stycznia 2016 r. i 29 lutego 2016 r.

sprawy M. M. (1), s. M. i K. z d. L., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

1)  w dniu 5 sierpnia 2013 r. w W. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wykazały 0,70 mg/l i 0,71 mg/l) i wbrew obowiązującemu zakazowi orzeczonemu względem niego wyrokiem Sądu Rejonowego w Cieszynie w sprawie o sygn. akt III K 470/13, kierował samochodem marki A. (...) o nr rej. (...), a jednocześnie umyślnie naruszając zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym (określone w art. 3 ust. 1, art. 19 ust. 2 pkt. 3 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym) w ten sposób, że nie zachował wymaganej ostrożności i dopuszczalnej na danym odcinku drogi prędkości oraz odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia z poprzedzającym pojazdem, doprowadził do najechania na tył samochodu marki F. o nr rej. (...) kierowanego przez D. G., powodując nieumyślnie wypadek, w następstwie którego D. G. doznał złamania kości piszczelowej nogi lewej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający powyżej dni 7 w rozumieniu art. 157 § 1 k.k., a następnie zbiegł z miejsca zdarzenia, tj. o czyn art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. w zb. z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.;

2)  w dniu 5 sierpnia 2013 r. w W. na ul. (...) obiecał udzielić funkcjonariuszom policji R. W. oraz A. D. korzyści majątkowej w kwocie 20 000 zł za naruszenie przepisów prawa, tj. o czyn z 229 § 3 k.k.

orzeka:

I.  oskarżonego M. M. (1) w ramach zarzuconego mu w pkt 1 czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 5 sierpnia 2013 r. około godziny 22:00 w W. na ul. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (co najmniej 1,02 mg/dm ³ stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu), wbrew obowiązującemu zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, orzeczonemu względem niego na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Cieszynie z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie o sygn. akt II K 470/13 za czyn z art. 178a § 1 k.k., który to wyrok uprawomocnił się w dniu 14 czerwca 2013 r., kierując w ruchu lądowym samochodem marki A. (...) o nr rej. (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachował wymaganej ostrożności w danych okolicznościach poprzez niedostosowanie prędkości pojazdu do warunków drogowych, przekraczając administracyjnie dozwoloną prędkość o 68,8 km/h, nie utrzymał wymaganego odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia z poprzedzającym pojazdem, najechał na tył samochodu marki F. (...) o nr rej. (...), kierowanego przez D. G., który to pojazd został wytrącony z toku jazdy i siłą uderzenia zatrzymał się na latarni ulicznej, a sam następnie, tą samą siłą uderzenia, przemieścił się przez obie nitki ul. (...) i pas zieleni, by zatrzymać się na ogrodzeniu parkingu ul. (...), czym spowodował nieumyślnie wypadek, w następstwie którego wyżej wymieniony pokrzywdzony doznał złamania kości piszczelowej nogi lewej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój jego zdrowia trwający powyżej dni siedmiu, a który to skutek w okolicznościach wypadku przewidywał, a następnie zbiegł z miejsca zdarzenia i za to na podstawie art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. w zb. z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., uznając w tym zakresie za względniejszą dla oskarżonego ustawę karną w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu, skazuje go, natomiast na podstawie art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego M. M. (1) w ramach zarzuconego mu w pkt 2 czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 5 sierpnia 2013 r. po godzinie 22:00 w W. na ul. (...), przy parkingu ul. (...), w okolicach porzuconego uprzednio pojazdu A. (...) o nr rej. (...), którym spowodował wypadek drogowy opisany w pkt I, w zamiarze bezpośrednim obiecał udzielić funkcjonariuszom Policji R. W. oraz A. D. korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 20.000,00 zł (dwudziestu tysięcy złotych) w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych i za to na podstawie art. 229 § 1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., uznając w tym zakresie za względniejszą dla oskarżonego ustawę karną w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. wymierza oskarżonemu M. M. (1) karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 62 k.k. określa, że kara pozbawienia wolności powinna być wykonywana w systemie terapeutycznym dla osób uzależnionych od alkoholu;

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt III kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie w dniach od 5 sierpnia 2013 r. do 28 marca 2014 r.;

VI.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 18 maja 2015 r. orzeka wobec oskarżonego M. M. (1) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym przez okres 10 (dziesięciu) lat;

VII.  na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zalicza okres rzeczywistego stosowania środka zapobiegawczego, tj. nakazu powstrzymywania się od prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych od dnia 10 kwietnia 2014 r.;

VIII.  na podstawie art. 49 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., uznając w tym zakresie za względniejszą dla oskarżonego ustawę karną w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu, orzeka świadczenie pieniężne w kwocie 10.000,00 zł (dziesięciu tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej;

IX.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wszelkie koszty procesu.