Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Żoliborza w W. I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa miasta stołecznego W. - D. Ż.

przeciwko A. J.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od miasta stołecznego W. - D. Ż. na rzecz A. J. kwotę 2 417,00 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1001/16

UZASADNIENIE

Powód – miasto stołeczne W. – D. Ż. wniósł o zasądzenie od A. J. kwoty 8.439,41 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 31 marca 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, wskazując, iż roszczenie dochodzone pozwem wynika z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste gruntu za okres od 2010 do 2015 r.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wysokość ciążącej na pozwanej opłaty rocznej została ustalona w treści wypowiedzenia wysokości opłaty rocznej z dnia 15 września 2009 r., które zostało bezskutecznie zaskarżone przez pozwaną do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. oraz podał, że na dzień wniesienia pozwu, do zapłaty pozostały: należność główna w kwocie 6.118,28 zł i skapitalizowane odsetki od należności głównej, naliczone od dnia jej wymagalności do dnia zapłaty w kwocie 2.321,13 zł (pozew - k. 4-7).

Nakazem zapłaty z dnia 11 kwietnia 2016 r. referendarz sądowy w tutejszym Sądzie uwzględnił roszczenie powoda w całości (nakaz zapłaty - k. 16).

Pismem z dnia 20 maja 2016 r. pozwana A. J. wniosła sprzeciw od powyższego orzeczenia podnosząc zarzut nieistnienia zobowiązania do zapłaty i wnosząc o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, że od co najmniej 2008 r. obowiązuje ją opłata z tytułu użytkowania wieczystego w kwocie 580,71 zł oraz, że w latach 2010-2016 r. płaciła za każdy rok opłatę za użytkowanie wieczyste w kwocie 580,71 zł. Podniosła, że wypowiedzenie dotychczasowej opłaty i podwyższenie wysokości opłaty do kwoty 1.600,28 zł dokonane na mocy uchwały nr 498/09 Zarządu D. Ż. m. st. W. z dnia 15 września 2009 r. jest nieważne i nie wywołuje żadnych skutków prawnych bowiem zostało dokonane przez organ niewłaściwy, nie posiadający kompetencji do dokonywania aktualizacji opłaty z tytułu użytkowania wieczystego (sprzeciw - k. 22-24).

Pismem z dnia 1 sierpnia 2016 r. powód podtrzymał żądanie pozwu i wskazał, że wywody pozwanej są bez znaczenia dla rozpoznania niniejszej sprawy bowiem dochodzone przez powoda należności tytułem opłaty za użytkowanie wieczyste zostały ustalone w wypowiedzeniu, którego pozwana skutecznie nie zakwestionowała (pismo - k. 44).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Właścicielem nieruchomości gruntowych położonych w obrębie(...) przy ul. (...) w W., stanowiących działki o nr ew. (...), o pow. 10 258 m ^{( 2)} i nr KW (...) jest m. st. W.. Użytkownikiem wieczystym gruntu jest (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa z siedzibą w W. przy ul. (...) (bezsporne).

Na podstawie aktu notarialnego nr rep. A (...)z dnia 19 grudnia 2007 r. A. J. przejęła od (...) Spółdzielni Mieszkaniowej prawa i obowiązki wynikające z umowy użytkowania wieczystego gruntu, w tym obowiązek wnoszenia opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego ułamkowej części gruntu - działki o nr ew. (...), o pow. 10 258 m ^{( 2)}, obręb (...)) związanej z prawem własności lokalu nr (...) w budynku położonym w W. przy ul. (...). Wysokość udziału w prawie użytkowania wieczystego w/w działki gruntu, przysługującego A. J. wynosi (...). W dacie zawarcia w/w umowy opłata roczna za użytkowanie wieczyste (...) części gruntu została wyliczona na kwotę 580,71 zł. (pismo Urzędu Miasta Stołecznego W. z dnia 4 marca 2008 r. – k.35).

Uchwałą nr 498/09 z dnia 15 września 2009 r. Zarząd D. Ż. Miasta S. W. wypowiedział pozwanej dotychczasową opłatę i zaproponował od dnia 1 stycznia 2010 r. opłatę w wysokości 1.600,28 zł przy stawce 1 % oraz ustaleniu kwoty 2 129,45 zł za 1 m ² nieruchomości i przy uwzględnieniu udziału użytkownika w nieruchomości wynoszącego (...) części oraz powierzchni wynoszącej 10 258 m ² (uchwała - k. 36-37).

Przedmiotowa uchwała nie została skutecznie zaskarżona przez pozwaną (bezsporne).

Od daty wypowiedzenia powód naliczał pozwanej opłatę od użytkowania wieczystego w kwocie 1.600,28 zł (pismo – k.11).

W latach 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015 i 2016 r. pozwana co roku uiszczała opłatę od użytkowania wieczystego w kwocie 580,71 zł (potwierdzenia zapłaty - k.27-34).

Powyższe dowody stanowiły podstawę ustalonego stanu faktycznego, gdyż Sąd uznał je za wiarygodne. Znajdujące się w aktach sprawy dokumenty urzędowe zostały wydane przez powołane do tego organy, w ramach ich kompetencji i nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Korzystają zatem z domniemania zgodności z prawdą tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego może być aktualizowana nie częściej niż raz w roku, jeśli wartość nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty. Stosownie zaś do art. 77 ust. 3 ustawy, aktualizacji dokonuje się na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę.

Z kolei z treści art. 78 ust. 1 ustawy wynika, iż wypowiedzenia dotychczasowej opłaty dokonuje właściwy organ. Ustawa w art. 11 ust. 1 stanowi, iż z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów ustawy oraz odrębnych ustaw, organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze, zaś zgodnie z art. 4 pkt. 9 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o właściwym organie, należy przez to rozumieć organ wykonawczy gminy, powiatu i województwa w odniesieniu do nieruchomości stanowiących odpowiednio własność gminy, powiatu i województwa.

Stosownie do art. 11 a) ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) organami gminy są: rada i wójt (burmistrz, prezydent). Zgodnie zaś z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 11 a) ust. 3 i art. 31, organem wykonawczym jest wójt (burmistrz lub prezydent), który reprezentuje gminę na zewnątrz. Prowadzi to zatem do wniosku, iż organem uprawnionym do dokonania wypowiedzenia dotychczasowej opłaty jest Prezydent m.st. W. jako organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego, jaką jest m.st. W., które jest właścicielem gruntu.

W myśl art. 5 ust. 1 i 4 ustawy z 15 marca 2000 r. o ustroju m.st. W. (Dz. U. z 2002 r., Nr 41, poz. 361 ze zm.), w W. obowiązkowe jest utworzenie dzielnic, jako jednostek pomocniczych, zaś statut dzielnicy nadany przez Radę m.st. W. określa m.in. zadania i kompetencje oraz zasady i tryb funkcjonowania organów dzielnicy. Stosownie zaś do art. 6 ustawy, organem stanowiącym i kontrolnym dzielnicy jest rada dzielnicy, a organem wykonawczym - zarząd dzielnicy.

W rozpoznawanej sprawie pozwana podważyła prawidłowość wypowiedzenia dotychczasowej opłaty, dokonanego na mocy uchwały nr 498/09 Zarządu D. Ż. m. st. W., podnosząc iż jest ono nieważne i nie wywołuje żadnych skutków prawnych bowiem zostało dokonane przez organ niewłaściwy, nie posiadający kompetencji do dokonywania aktualizacji opłaty z tytułu użytkowania wieczystego.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że Statut m.st. W. przyjęty uchwałą nr XXII/743/2008 Rady m.st. W. z 10 stycznia 2008 r. (Dz. U. Woj. M.. z 2008 r., Nr 23, poz. 875) w § 44 ust. 1-4 stanowi, iż dzielnice wykonują zadania publiczne na podstawie ustaw, statutu, statutów dzielnic i innych uchwał Rady Miasta. Do zakresu działania dzielnic należą, niezastrzeżone dla organów Miasta, sprawy lokalne o zasięgu dzielnicowym, dotyczące m.in. nieruchomości Miasta położonych na obszarze właściwej dzielnicy. Kompetencje organów dzielnic w wymienionych sprawach określa Rada Miasta w odrębnej uchwale, zaś zadania i kompetencje dzielnicy wynikające z ustaw, Statutu, statutów dzielnic i innych uchwał Rady Miasta realizowane są przez: radę dzielnicy i zarząd dzielnicy. ,,Odrębną uchwałą'”, o której mowa w statucie jest m.in. uchwała nr XLVI/1422/2008 Rady m.st. W. z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie przekazania dzielnicom m.st. W. do wykonywania niektórych zadań i kompetencji m.st. W., wydana na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy ustrojowej (...), art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym i w związku z § 44 ust. 3 Statutu m.st. W.. W § 1 ust. 1 uchwały stanowi się, iż określa ona zadania i kompetencje m.st. W. w zakresie spraw lokalnych, zwane dalej „zadaniami i kompetencjami”, przekazane do wykonywania dzielnicom m.st. W.. § 1 ust. 2 stanowi, iż w zakresie posiadanych zadań i kompetencji Prezydent m.st. W. może upoważnić zarząd dzielnicy lub osoby wchodzące w skład zarządu dzielnicy do wykonywania innych zadań i kompetencji, nie wymienionych w uchwale, w tym również w zakresie spraw nie mających charakteru lokalnego. Stosownie zaś do § 7 pkt. 1 tej uchwały, w zakresie nieruchomości m.st. W., położonych na obszarze właściwej dzielnicy, przekazuje się dzielnicom do wykonywania zadania i kompetencje w zakresie m.in. określania lub zmiany stawki procentowej oraz aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, zgodnie z art. 73, 77 i 78 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W świetle przytoczonych uchwał należałoby uznać, iż Zarząd D. Ż. jest uprawniony do dokonywania wypowiedzenia dotychczasowej opłaty za użytkowanie wieczyste, przy czym z uwagi na kolegialny charakter tego organu wypowiedzenie następuje w formie uchwały.

Jednakże należy mieć na uwadze, iż zgodnie z art. 31 ustawy o samorządzie gminnym, to wójt (burmistrz, prezydent) reprezentuje gminę na zewnątrz, innymi słowy- w stosunkach cywilnoprawnych składa oświadczenia woli za gminę, jako osobę prawną. Tymczasem obecne dzielnice W. nie mają osobowości prawnej, a zatem zarząd dzielnicy nie może w drodze powyższej uchwały nabyć możliwości składania oświadczeń woli w stosunkach cywilnoprawnych. Z tego też powodu przekazanie wspomnianą uchwałą kompetencji w zakresie określania lub zmiany stawki procentowej oraz aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego gruntu wymagałoby jednocześnie uzyskania przez członków zarządu pełnomocnictwa do składania oświadczeń woli w imieniu gminy - w niniejszej sprawie - m.st. W.. Podjęcie uchwały przez zarząd dzielnicy o wypowiedzeniu dotychczasowej opłaty za użytkowanie wieczyste mogłoby być uznane co najwyżej za akt o charakterze wewnętrznym, który wymagałby dopiero realizacji poprzez złożenie przez odpowiedni (umocowany) organ oświadczenia tej treści wobec użytkownika wieczystego.

Zwrócić należy uwagę, iż w podstawie prawnej podjęcia uchwały z 18 grudnia 2008 r. wskazano przepis art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, który stanowi, iż do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej rada gminy może upoważnić również organ wykonawczy jednostki pomocniczej i który to przepis stanowi wyjątek od art. 39 ust. 1 stanowiącego, iż w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej decyzje wydaje organ wykonawczy, czyli wójt (burmistrz, prezydent). Należy zatem zbadać, czy ten przepis nie stanowi podstawy wydania uchwały przez zarząd dzielnicy o wypowiedzeniu dotychczasowej opłaty. Jak słusznie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 sierpnia 1998 r. ( (...) SA (...)) ,,przepisy ustawy o samorządzie terytorialnym przewidziały dla wójtów i burmistrzów (prezydentów miast) podwójną rolę - z jednej strony są to organy administracji wydające rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej (art. 39 ust. 1), a z drugiej, jako członkowie zarządu gminy, reprezentują ją na zewnątrz (art. 31)”. Teza ta jest nieaktualna jedynie w zakresie, w jakim odwołuje się do pojęcia zarządu gminy, które zostało zniesione na skutek nowelizacji ustawy z 2002 r.

Oceny wymagało zatem ustalenie, czy podjęcie uchwały o wypowiedzeniu dotychczasowej opłaty za użytkowanie wieczyste jest indywidualną sprawą z zakresu administracji publicznej. Wtedy bowiem można byłoby uznać, iż rada gminy mogłaby kompetencje organu wykonawczego gminy przekazać organowi wykonawczemu jednostki pomocniczej, zaś organ wykonawczy jednostki pomocniczej, jakim jest zarząd dzielnicy, mógłby podjąć decyzję o wypowiedzeniu dotychczasowej opłaty. Wtedy też można byłoby uznać, iż mimo zastrzeżenia w art. 4 pkt. 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami, iż właściwym organem w rozumieniu tej ustawy jest organ wykonawczy gminy, kompetencja ta (do wypowiadania opłaty za użytkowanie wieczyste) została skutecznie - na podstawie przepisów ustawy ustrojowej (o samorządzie gminnym) - przekazana innemu organowi. Nie ma bowiem żadnych podstaw do uznania, iż art. 4 pkt. 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi lex specialis w stosunku do ustawy o samorządzie gminnym. Odpowiedź na wyżej wskazane pytanie musi być przecząca. Wprawdzie w orzecznictwie administracyjnym przyjęto pogląd, iż załatwienie indywidualnej sprawy z zakresu administracji publicznej nie musi przybrać formy decyzji, ani postanowienia (a zatem mogłaby być to uchwała - tak jak w niniejszej sprawie - uchwała zarządu), albowiem istotnym dla uznania, iż mamy do czynienia z takim załatwieniem sprawy jest wydanie aktu administracyjnego indywidualno-konkretnego, który jest skierowany do oznaczonego adresata, to podkreśla się, iż istotą załatwienia sprawy z zakresu administracji publicznej jest władcze działanie organu. Tymczasem w sprawach o ustalenie opłaty za użytkowanie wieczyste, mimo iż kwestionowanie wypowiedzenia dotychczasowej opłaty przez użytkownika może nastąpić w drodze administracyjnej - przed samorządowym kolegium odwoławczym, nie oznacza, iż sprawa ma charakter administracyjny w rozumieniu art. 1 k.p.a. Zarówno w orzecznictwie administracyjnym, jak i powszechnym istnieje ugruntowany pogląd, iż od momentu zmiany poprzedniej ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r., Nr 30, poz. 127 ze zm.) dokonanej w 1994 r., spór w przedmiocie ustalenia opłaty za użytkowanie wieczyste - odmiennie niż przyjmowano poprzednio - ma charakter sporu cywilnoprawnego i takiego charakteru nie pozbawia go to, iż pierwszy etap jego rozstrzygnięcia został przekazany do kompetencji organu, który zajmuje się rozstrzyganiem spraw administracyjnych. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 ustawy z 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r., Nr 79, poz. 856), kolegia są organami wyższego stopnia w rozumieniu przepisów kpa w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości jednostek samorządu terytorialnego, jednakże na zasadach określonych w odrębnych przepisach, orzekają też w innych sprawach niż indywidualne sprawy z zakresu administracji publicznej - a zatem jak w niniejszej sprawie - rozstrzygają sprawę cywilną (vide uchwała SN z 15.06.1993 r. III CZP 51/93-OSNC 1993/11/190, uchwała SN z 21.04.1994 r. III CZP 36/94-OSNC 1994/11/209, uchwala NSA z 20.05.1996 r. (...) 10/96 - (...) 1997/1/6, postanowienie NSA z 12.02.1998 r. I SA (...), wyrok WSA w Warszawie z 2.02.2006 r. I Sa/Wa 847/05). Prowadzi to do wniosku, iż podstawą przekazania zarządowi dzielnicy kompetencji do wypowiadania dotychczasowej opłaty za użytkowanie wieczyste (niezależnie od tego, w jakiej formie owo wypowiedzenie miałoby być dokonane) nie może być przepis art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym. Z tego samego powodu (brak cechy indywidualnej sprawy z zakresu administracji publicznej) podstawą do dokonania wypowiedzenia opłaty przez zarząd nie może być przepis art. 11 ust. 3 ustawy ustrojowej (...), który także został powołany, jako podstawa prawna uchwały rady m.st. W. z 18 grudnia 2008 r.

Pełnomocnik powoda odnosząc się do zarzutu nieważności wypowiedzenia, ograniczył się jedynie do lakonicznego stwierdzenia, iż pozwana nie zaskarżyła skutecznie przedmiotowego wypowiedzenia w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami (k-44). Stanowisko to, Sąd uznał za chybione i stwierdził, że wypowiedzenie dotychczasowej wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste, dokonane na mocy uchwały nr 498/09 Zarządu D. Ż. m. st. W. z dnia 15 września 2009 r. jest bezwzględnie nieważne od początku, bowiem nie zostało dokonane przez Prezydenta m.st. W., a przez Zarząd D. Ż. w osobach Zastępców Burmistrza D. Ż. m.st. W. - W. S. i M. J..

W tym miejscu zaznaczyć należy, że, wypowiedzenie to. skoro nie zostało dokonane przez Prezydenta m.st W., jest nieważne od początku, nawet mimo braku zaskarżenia uchwały w trybie ustawy o gospodarce nieruchomości, bowiem powód nie wykazał, że zostało dokonane przez osoby do tego umocowane – nie przedłożył stosownych pełnomocnictw dla Zastępców Burmistrza D. Ż. m.st. W., które stanowiłyby samodzielną podstawę do dokonywania przez Zastępców Burmistrza czynności w imieniu Prezydenta m.st. W. (czyli organu wykonawczego-reprezentanta gminy rozumieniu art. 31 ustawy o samorządzie gminnym). Prowadziłoby to do wniosku, iż Zastępca Burmistrza podejmując czynność określoną pełnomocnictwem nie jest zobligowany do działania w ramach organu kolegialnego, jakim jest Zarząd D.. W niniejszej sprawie natomiast Zastępcy Burmistrza D. Ż. – W. S. i M. J. złożyli podpisy pod uchwałą Zarządu w sprawie wypowiedzenia dotychczasowej opłaty, a to prowadzi do wniosku, iż działali nie na podstawie pełnomocnictw od Prezydenta m.st. W., ale jako członkowie organu kolegialnego - organu wykonawczego dzielnicy, a zatem nie składali oświadczenia w imieniu gminy (m.st. W.). Brak zatem podstaw, aby w jakikolwiek sposób sanować czynność wypowiedzenia dokonaną przez Zarząd D. i wysnuwać wniosek o tym, iż Zastępcy Burmistrza złożyli oświadczenie woli o wypowiedzeniu dotychczasowej opłaty nie działając jako organ kolegialny.

Zaznaczyć należy, że wypowiedzenie opłaty jest cywilnoprawnym oświadczeniem woli, prawo kształtującym, prowadzącym do modyfikacji dotychczasowego stosunku cywilnoprawnego, a zatem winno być złożone - w przypadku osób prawnych - zgodnie z art. 38 k.c. i art. 31 ustawy o samorządzie gminnym, przez uprawniony do tego organ. W niniejszej sprawie wypowiedzenie zostałoby złożone w sposób ważny, gdyby pod dokumentem wypowiedzenia pochodzącym od Prezydenta m.st. W., a nie od Zarządu D. Ż., podpis złożyła osoba, bądź osoby działające na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Prezydenta.

W niniejszej sprawie, wypowiedzenie - co nie budzi wątpliwości - pochodzi od organu kolegialnego - Zarządu D. Ż., a zatem oświadczenie o wypowiedzeniu było składane przez dzielnicę, w której imieniu działał organ wykonawczy (zarząd), która - jak wyżej wskazano - nie posiada osobowości prawnej, a zatem zdolności do samodzielnego działania w sferze stosunków cywilnoprawnych. Z treści wypowiedzenia jasno wynika, że zostało ono dokonane uchwałą, a więc pochodzi od organu kolegialnego, którego członkowie podpisali się pod treścią uchwały; nagłówek wskazuje, że uchwała pochodzi od Zarządu D. Ż..

Prezydent Miasta Stołecznego W. jest organem jednoosobowym, brak jest więc podstaw ku temu, aby miał podejmować decyzje w formie uchwał, a składane przez niego oświadczenia winny w sposób jednoznaczny wskazywać, że pochodzą od Prezydenta lub osoby posiadającej stosowne pełnomocnictwo.

W okolicznościach tej sprawy nie ulega zatem wątpliwości, iż wypowiedzenia z dnia 15 września 2009 r. dokonał nie organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego - Prezydent miasta stołecznego W., a organ wykonawczy jednostki pomocniczej miasta stołecznego W. – Zarząd D. Ż..

W konsekwencji Sąd nie znalazł żadnej podstawy prawnej do uznania ważności dokonanego wypowiedzenia.

Stosownie do art. 58 k.c. czynność sprzeczna z prawem jest nieważna, a zatem wypowiedzenie dokonane przez Zarząd D. Ż. z naruszeniem przepisów kompetencyjnych jest nieważne i jako takie nie mogło wywołać skutków prawnych. Konsekwencją tego jest uznanie, iż między stronami w latach 2010, 2011, 2012, 2013, 2014 oraz 2015 r. obowiązywała opłata za użytkowanie wieczyste ustalona w dotychczasowej wysokości, tj. w kwocie 580,71 zł, i bezpodstawne było naliczenie przez powoda opłaty w stawce wyższej.

Mając powyższe na uwadze, jak również fakt, iż pozwana w latach 2010, 2011, 2012, 2013, 2014 i 2015 r. co roku uiszczała opłatę od użytkowania wieczystego w kwocie 580,71 zł, tj. należycie wypełniała swoje zobowiązanie z tytułu udziału w prawie użytkowania wieczystego związanego z przysługującym jej prawem własności lokalu nr (...) w budynku położonym w W. przy ul. (...), Sąd nie uwzględnił powództwa, o czym orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu wynika z treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z którym Sąd zobowiązał powoda jako stronę przegrywającą sprawę do zwrotu na rzecz pozwanej kosztów procesu. Na koszty te złożyły się wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w kwocie 2.400 zł, zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. (pkt. 2 sentencji wyroku).

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi powoda.