Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. IV Ka 951/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy
w składzie:

Przewodniczący SSO Włodzimierz Hilla - sprawozdawca

Sędziowie SO Wiesław Juchacz

SR del. do SO Igor Zgoliński

Protokolant sekr. sądowy Dominika Marcinkowska

przy udziale Janusza BogaczaProkuratora Prokuratury Okręgowej
w Bydgoszczy

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 roku

sprawy P. Z.

oskarżonego z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 28 czerwca 2013 roku sygn. akt XVI K 2246/11

uchyla zaskarżony wyrok i ustalając, że przypisany oskarżonemu czyn stanowi wykroczenie określone w art. 124§1 kw, postępowanie - na podstawie art. 45§1 kw i art. 5§1 pkt 4 kpow – umarza; koszty postepowanie w sprawie ponosi Skarb Państwa.

IV Ka 951/13

UZASADNIENIE

P. Z. został oskarżony o to, że 23 października 2010 r. w B. przy ul. (...) w pomieszczeniu pracowników ochrony hipermarketu K., dokonał zniszczenia mienia w postaci aparatu telefonicznego, podajnika do papieru, krzesła, żaluzji, kalkulatora i podajnika na mydło, wskutek czego powstały straty w wysokości 471,81 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. Sp. k., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 22 września 2008 roku do 18 grudnia 2009 roku kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej na mocy wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 13 stycznia 2009 roku – sygn. akt XVI K 2877/08, łączącego między innymi wyroki Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 23 lipca 2004 roku – sygn. akt III K 1264/03 za czyny z art. 286 § 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wyrokiem z 28 czerwca 2013 r. (sygn. akt XVI K 2246/11) uznał oskarżonego za winnego tego, że 23 października 2010 roku w B. przy ul. (...) w pomieszczeniu pracowników ochrony hipermarketu K., dokonał zniszczenia cudzych rzeczy w postaci aparatu telefonicznego, podajnika do papieru, krzesła, żaluzji, kalkulatora i podajnika na mydło w ten sposób, że uderzał w nie rękami i rzucał nimi i ściany i podłogę, czym spowodował straty w wysokości 334 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. Sp. k. we W., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 13 stycznia 2009 roku – sygn. akt XVI K 2877/08, gdzie połączono wyroki jednostkowe skazujące między innymi za czyny z art. 48 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 24 kwietnia 1997 roku (Dz.U. Nr 75, poz. 468 z późn. zm.) oraz z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i in., którą odbył w okresie od 22 września 2008 roku do 18 grudnia 2009 roku, tj. występku z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 288 § 1 k.k. wymierzono mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie - na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. – warunkowo zawieszono na czteroletni okres próby.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody.

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązano oskarżonego do powstrzymywania się w okresie próby od nadużywania alkoholu, oddając go w tym czasie – w oparciu o art. 73 § 1 k.k. – pod dozór kuratora.

Niniejszy wyrok zawiera nadto rozstrzygnięcie odnośnie kosztów sądowych w sprawie.

Powyższy wyrok został zaskarżony w trybie apelacji przez prokuratora, który – powołując się na podstawę odwoławczą określoną w art. 438 pkt 3 k.p.k. – wyrokowi temu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu w stosunku do oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej, domagając się zmiany zaskarżonego wyroku i wymierzenia oskarżonemu kary bezwzględnej pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Niniejsza apelacja okazała się zasadna wyłącznie o tyle, o ile wywołując w sprawie postępowanie odwoławcze implikowała konieczność rozstrzygnięcia zawartego w części dyspozytywnej orzeczenia.

Wywody zawarte w apelacji prokuratora okazały się w sprawie bezprzedmiotowe, a to z uwagi na zamianę w okresie postępowania międzyinstancyjnego stanu prawnego, istotnego dla przedmiotowego rozstrzygnięcia merytorycznego.

A mianowicie, mocą przepisu art. 2 pkt 7 ustawy z 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2013, poz. 1282), wartość przedmiotu czynu zabronionego rozgraniczającą występek z art. 288 § 1 k.k. od wykroczenia z art. 124 § 1 k.w. stanowi kwota ¼ minimalnego wynagrodzenia. Aktualnie, mocą treści § 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z 14 września 2012 roku w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2013 r. (Dz. U. z dnia 17 września 2012 r.), kwota ta od stycznia 2013 roku ustalona została na 1.600 zł. W konsekwencji, ¼ jej wysokości stanowi kwotę 400 zł.

Sąd odwoławczy orzekający w niniejszej sprawie stoi na stanowisku, że wartość przedmiotu takowego czynu zabronionego winna być ustalana na moment popełnienia czynu. Ten miał miejsce w październiku 2010 roku. Jednakowoż, z uwagi na to, że w przedmiotowym zakresie przepisy cyt. ustawy, poza określeniem czasu wejścia jej w życie (w tej części dwa tygodnie od jej ogłoszenia, a więc z dniem 9 listopada 2013 roku), nie zawierają jakichkolwiek przepisów intertemporalnych, należało dojść do wniosku, że brak jest jakiegokolwiek racjonalnego powodu do uznania, iżby w tym zakresie nie miała obowiązywać ta reguła, jaka w systemie prawa karnego statuowana jest treścią przepisu art. 4 § 1 k.k. Jeśli zaś tak, to uznając, że z uwagi na to, iż w chwili obecnej właśnie wspomniana kwota 400 statuuje zaistnienie przestępstwa, ustalona zaskarżonym wyrokiem wartość przedmiotu czynu na 334 zł powoduje konieczność uznania, że mamy do czynienia z wykroczeniem przewidzianym w art. 124 § 1 k.w.

To z kolei implikuje wniosek, że – stosownie do treści przepisu art. 45 § 1 k.w. – karalność przedmiotowego czynu ustała z dniem 23 października 2012 r., rodząc konieczność umorzenia niniejszego postępowania.

Rozstrzygnięcie odnośnie kosztów postępowania w sprawie ma swe oparcie w treści przepisu art. 11 § 2 k.p.o.w.

IV Ka 951/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE