Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy we Włocławku Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Kurdubska

Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Woźniak-Wiliszewska

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2017 r. we Włocławku na rozprawie

z wniosku (...) K. Sportowego (...) we W.

z udziałem Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta W., Gminy M. W.

o zasiedzenie

postanawia:

1.  stwierdzić, że (...) Klub Sportowy (...) we W., nabył przez zasiedzenie z dniem 01.10.2005 r. prawo własności nieruchomości położonych we W., przy ul. (...), oznaczonych geodezyjnie jako działki nr (...) o powierzchni 0.2312 ha, nr 126/8 o powierzchni 0.1021 ha, nr 126/17 o powierzchni 0.0003 ha, nr 126/19 o powierzchni 0.0033 ha, dla których to w Sądzie Rejonowym we Włocławku urządzona jest KW nr (...) oraz jako działki nr (...) o powierzchni 0.0872 ha, nr 126/18 o powierzchni 0.0606 ha i nr 126/15 o powierzchni 0.0178 ha dla których to w Sądzie Rejonowym we Włocławku nie można stwierdzić czy jest urządzona Księga Wieczysta lub Zbiór Dokumentów;

2.  pobrać od wnioskodawcy (...) Klubu Sportowego (...) we W. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego we Włocławku kwotę 821,64 zł (osiemset dwadzieścia jeden złotych 64/100) tytułem wydatków tymczasowo poniesionych w sprawie przez Skarb Państwa-Sąd Rejonowy we Włocławku;

3.  orzec, iż w pozostałym zakresie każdy z uczestników postępowania ponosi koszty związane ze swym udziałem w sprawie.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca (...) Klub (...) wniósł o stwierdzenie, że nabył przez zabiedzenie z dniem 1 października 2005 r. własność nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) składającej się z działek: nr (...) o powierzchni 0,2312 ha KW (...), nr 126/8 o powierzchni 0,1021 ha KW (...), nr 126/17 o powierzchni 0,0003 ha KW (...), nr 126/19 o powierzchni 0.0033 ha KW (...), nr 126/7 o powierzchni 0.0872 ha, nr 126/18 o powierzchni 0,0,606 ha, nr 126/15 o powierzchni 0, (...). Ponadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że zarówno on jak i jego poprzednicy, tj. Klub Sportowy (...) (w latach 1968-1974), (...) (w latach 1974- 1994), (...) Klub (...) (w latach 1994-2007) a od 2007 r. wnioskodawca przez 30 lat nieprzerwanie posiada przedmiotową nieruchomość jako posiadacz samoistny i traktuje ją jak swoją własność. Powierzchnia działek zagospodarowana jest obecnie na boisko piłkarskie, trybuny oraz parking. Na przedmiotowej nieruchomości od lat 60-tych XX -w kluby wykonują tam swoje zadania statutowej dbają o obiekt, modernizują go, zatrudniają osoby do jego pilnowania. Ponadto poczyniły duże nakłady, aby doprowadzić nieruchomość do obecnego stanu. Wskazał, iż właścicielem działek jest Skarb Państwa a także Gmina M. W.. Właściciele od wielu lat nie wykonują jednak władztwa nad nieruchomościami Nikt poza klubami piłkarskimi nie interesuje się tą nieruchomością i nie czyni żadnych nakładów. Ponadto Urząd Miasta W. traktuje wnioskodawcę jak właściciela nieruchomości wymierzając mu podatek od nieruchomości i go egzekwując.

W odpowiedzi na wniosek pełnomocnik uczestników wniósł o oddalenie wniosku oraz zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz uczestników kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pisma wskazał, iż właścicielem działek jest Skarb Państwa oraz Gmina M. W., natomiast użytkownikiem Klub Sportowy (...). Podniósł, iż wnioskodawca nie wskazał od kiedy jest samoistnym posiadaczem działek objętych wnioskiem. Dodał, iż na mocy obowiązującego wówczas art. 177 k.c. niemożliwym było zasiedzenie nieruchomości będącej przedmiotem własności państwowej. Dalej wskazał, iż wnioskodawca nie udowodnił czemu przyjął datę 1.10.2005jako termin zasiedzenia działek. Nie udowodnił również iż (...) Klub Sportowy (...) jest użytkownikiem przedmiotowych działek przez 30 lat.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

We W. przy ul. (...) znajduje się nieruchomość w skład której wchodzą między innymi działki nr (...) o powierzchni 0,2312 ha, nr 126/8 o powierzchni 0,1021 ha, nr 126/17 o powierzchni 0,0003 ha, nr 126/19 o powierzchni 0.0033 ha dla których urządzona jest KW nr (...) oraz nr 126/7 o powierzchni 0.0872 ha, nr 126/18 o powierzchni 0,0606 ha, nr 126/15 o powierzchni 0, (...) dla których nie można stwierdzić czy jest urządzona księga wieczysta lub zbiór dokumentów. Działki (...) stanowią Własność Gminy M. W.. Właścicielem działek nr (...) jest Skarb Państwa. Władającym działką nr (...) jest Skarb Państwa.

Dowód: akta KW nr WL1W/ 00010342/7, wypisy z rejestru gruntów - k. 8, 10, 12 , kopia mapy ewidencyjnej - k. 9, zaświadczenia z VI Wydz. Ksiąg Wieczystych - k. 11, 13 , akt notarialny z 30.06.1936 r. - k. 46-55 , zeznania świadka J. T. - k. 194v-195

Już od lat 50-tych XX wieku na terenach objętych wnioskiem istniał stadion , szatnie i trybuny. C., która istniała przed powstaniem klubu pobudowała stadion, trybuny i inne pomieszczenia. Powstał również tor kolarski. W dokumentacji Starostwa jak i Gminy M. W. brak jest jakichkolwiek dokumentów świadczących o oddanie tych terenów w użytkowanie, najem czy dzierżawę. Brak również dokumentów świadczących by ktokolwiek zwracał się do ówczesnych podmiotów zarządzających nieruchomościami o wyrażenie zgody na pobudowanie obiektów sportowych. Kluby nigdy nie płaciły również żadnych czynszów dzierżawnych czy z tytułu najmu na rzecz właścicieli działek.

Dowód : zeznania świadka W. R. (1) - k. 175, zeznania świadka B. N. - k. 175-175v, zeznania świadka J. T. - k. 194v-195

W 1968 roku C. uległa przekształceniu i powstał Klub Sportowy (...), który istniał do 1974 r. W latach 70 został zlikwidowany tor kolarski i zmodernizowano stadion. W 1974 r. z połączenia klubów (...) powstał (...) Klub Sportowy (...). W 1994 r. zarząd (...) ogłosił upadłość i wówczas R. C. (1) z grupą innych entuzjastów założył (...) Klub (...), który przejął od W. cały majątek (tereny, inwestycje, zadania, kadrę, trenerów). Po czterech latach Klub zmienił nazwę na (...) Klub (...). Od 2007 r. klub istnieje już jako (...) Klub Sportowy (...). Poprzednicy prawni wnioskodawcy jak i wnioskodawca ulegając przekształceniu mieli ten sam nr. NIP.

Dowód: zeznania świadka R. C. (1) - k. 164-164v, zeznania świadka J. S. (1) - k. 163v, zeznania świadka P. O. - k. 137-137v umowa z 12 lipca 1994 - k. 151-152, zeznania świadka J. J. - k. 156v, zeznania świadka K. Ł. - k. 174-174v, zeznania świadka J. R. - k.175, zeznania świadka B. N. - k. 175-175vumowa o pracę - k. 202, faktura Vat (...)- k. 203, protokół z 25.07.2012 - k. 204, zeznania podatkowe - k. 26-45

W okresie władania nieruchomością kluby sportowe nią władające dokonywały konserwacji i modernizacji obiektu. Dokonywano mniejszych i większych remontów. W latach 1982-1985 dokonano położenia nowej płyty na stadionie. Wymieniono murawę na nową. W tym celu została wynajęta specjalna firma. Dokonano również bieżących remontów szatni. Zmieniono bandy z drewnianych na betonowe a z czasem zmienione zostały na siatkę. W latach 90-tych wykonano gruntowny remont szatni i trybun. Wymienione zostały natryski. Wymieniono siedziska na trybunach. Zrobiono nowe pomieszczenia jak siłownię, pokój sędziowski i biuro. Ostatni remont trybuny był w 2010 r. Koszt wszystkich remontów i napraw ponosiły kluby. Ponadto zatrudniono na tym terenie gospodarza, pilnującego obiektu, który również zajmował się bieżącymi mniejszymi naprawami i płaceniem należności podatkowych.

Dowód: zeznania świadka W. R. (2) k.189v , zeznania świadka R. C. (1) k. 164-164v , zeznania świadka J. S. (2) -k. 163v, zeznania świadka G. W. - k. 136-137, zeznania świadka P. O. - k. 137-137v, zeznania świadka D. P. - k. 137v, zeznania świadka J. J. - k. 156v, zeznania świadka R. C. (2) - k. 156v-157, zeznania świadka K. Ł. - k. 174-175, zeznania świadka W. R. (3) - k. 174v-175, zeznania świadka J. R. - k.175, zeznania świadka B. N. - k. 175-175v, zeznania świadka J. Ż. - k. 189v-190, zeznania świadka A. K. - k. 190-190v

Dokonując remontów, inwestycji na terenie działek kluby nie pytały nikogo o pozwolenie. Występowały jedynie do sponsorów o dofinansowanie inwestycji. Kluby podpisywały umowy z dostawcami mediów (energii, wody) w imieniu własnym jako właściciel nieruchomości.

Dowód : zeznania świadka W. R. (2) k.189v zeznania świadka R. C. (1) k. 164-164v, zeznania świadka J. S. (2) -k. 163v , zeznania świadka G. W. - k. 136-137, zgłoszenie o pobór energii elektrycznej - k. 149,182 , zeznania świadka K. Ł. - k. 174-174v, zeznania świadka W. R. (3) - k. 174v-175, zeznania świadka J. R. - k.175, zeznania świadka B. N. - k. 175-175v, zeznania świadka J. Ż. - k. 189v-190, zeznania świadka A. K. - k. 190-190v

Podatki od działek będących przedmiotem postępowania płaciły kluby a obecnie W. Klub Sportowy (...). Również na W. Klub Sportowy (...) wystawiane były tytuły wykonawcze celu egzekwowania zaległości w podatku od nieruchomości. Wpłacającymi byli gospodarz stadionu i całego obiektu - pan R. oraz G. W., gdy wpłat dokonywano w siedzibie klubu.

Dowód: zaświadczenie z 28 kwietnia 2015 r. - k. 110, zeznania G. W. - k. 136-137, zeznania świadka G. W. - k. 136-137, zeznania świadka R. C. (2) - k. 156v-157, zeznania świadka K. Ł. - k. 174-174v, zeznania świadka B. N. - k. 175-175v, zeznania świadka W. R. (3) - k. 174v-175, zeznania świadka W. R. (2) k.189v, zeznania świadka A. K. - k. 190-190v, zeznania podatkowe - k. 26-45

Stwierdzić należy, iż także poszczególne jednostki organizacyjne Urzędu Miasta W. wydając decyzje dotyczące działek przy ul. (...) traktowały Klub jako uprawnionego do działek, albowiem wszelkie decyzje były również doręczane klubowi.

Dowód: decyzja z dnia 11.05.1998 r. - k. 146, decyzja z 18.06.1996 r. - k. 147, pismo z 26.11.1985 - k. 181

Skarb Państwa i Gmina M. W. nie interesowali się terenami na których znajduje się stadion , infrastruktura stadionu, trybuny, szatnie. Nie czyniła również na tą nieruchomość jakichkolwiek nakładów.

Dowód: zeznania świadka J. T. - k. 194v-195

Do chwili orzekania nie zostało wszczęte przed sądem postępowanie o wydanie przedmiotowych nieruchomości.

Okoliczność bezsporna

Do chwili obecnej (...) Klub Sportowy (...) włada nieruchomości objętą wnioskiem. Okoliczność bezsporna

Wcześniej toczyło się z wniosku Klubu postępowanie o zasiedzenie innych działek , na których również leży częściowo stadion i trybuny, z udziałem osób fizycznych. Sprawa toczyła się pod sygn. I Ns 1205/05 i zakończyła się wydaniem postanowienia w przedmiocie zasiedzenia,.

Okoliczność bezsporna

Sąd zważył co następuje:

Na samym wstępie należy stwierdzić, iż poprzednie kluby są poprzednikami prawnymi wnioskodawcy. Wykazały to szczegółowe zeznania przesłuchanych w sprawie świadków Stwierdzić należy, iż tożsamy pozostał również numer NIP. Oznacza to, że Klub po zmianie nazwy jest podmiotem o dotychczasowych prawach i obowiązkach - istnieje ciągłość bytu i zachowana zostaje tożsamość podmiotu. W ocenie Sądu, zmiana oznaczenia klubu przy wykazanym tym samym nr NIP świadczy o tym, iż to ten sam podmiot, który zmieniał nazwę i ulegał przekształceniu. Gdyby nawet okazało się , iż kolejne kluby nie wstępowały w prawa swojego poprzednika, to i tak wnioskodawca mógł wnosić o stwierdzenia zasiedzenia na jego rzecz albowiem wniósł o doliczenia do czasu posiadania wymaganego do zasiedzenia, czasu posiadania swoich poprzedników.

W przedmiotowej sprawie bezsporne są okoliczności dotyczące prawa własności Skarbu Państwa i Gminy M. W. do działek wskazanych we wniosku położonych we W. przy ul, C. 49/51. W stosunku do działki (...) Sąd dokonał ogłoszeń. Okoliczności te - wynikające z zapisów w księdze wieczystej oraz aktu notarialnego - nie były przy tym kwestionowane przez wnioskodawcę. Bezsporny jest również fakt władania sporną nieruchomością przez kluby sportowe . Poza sporem jest również fakt obecnego władania rzeczą przez wnioskodawcę a także posadowienia przez niego na nieruchomości boiska sportowego wraz z całą infrastrukturą.

Ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd dokonał na podstawie dowodów z dokumentów, akt księgi wieczystej oraz na podstawie dowodu z zeznań z przesłuchanych w sprawie świadków, którym Sąd dał wiarę, i których prawdziwości nikt nie kwestionował. Zeznania świadków były zgodne, logiczne i wyczerpujące. Także z zeznań J. T. wynika, iż nigdy nie zawierał w imieniu Gminy M. W., czy Skarbu Państwa z wnioskodawcą jakichkolwiek umów na oddanie gruntów czy to w użytkowanie czy to w najem czy też dzierżawę. Sam nie był w stanie powiedzieć w jaki sposób kluby weszły w posiadanie tych działek. Nigdy również właściciele tych nieruchomości nie zwracali się do wnioskodawcy czy też do poprzednich klubów o wydanie tych działek. Fakt władania działkami przez klub był powszechnie znany i akceptowany.

Spór dotyczył w istocie charakteru władztwa nad rzeczą sprawowanego przez wnioskodawcę oraz czy wykazał on przesłanki do zasiedzenia oraz upłynięcie terminu wymaganego do zasiedzenia. .

Zgodnie z art. 336 kc posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Posiadanie przy tym może łączyć się z istnieniem prawa lub występować w oderwaniu od niego, przy czym co do zasady możliwość nabycia przez zasiedzenie prawa własności łączy się posiadaniem samoistnym. Posiadanie samoistne jest stanem faktycznym, na który składają się dwa elementy - corpus. czyli władztwo fizyczne nad rzeczą oraz animus rem sibi habendi, czyli wola zachowania rzeczy dla siebie. Element corpus oznacza, że pewna osoba znajduję się w sytuacji, która pozwala na korzystanie z rzeczy w taki sposób, jak to mają prawo czynić osoby, którym przysługuje do rzeczy określone prawo, dzięki czemu „to co uprawnionemu wolno, to posiadacz faktycznie może". Podkreślić przy tym należy, iż władztwo fizyczne nad rzeczą wykonywane być może zarówno bezpośrednio przez posiadacza jak i przez osobę przez niego upoważnioną. Drugi element konstytuujący posiadanie samoistne (animus) kształtowany jest przez rzeczywistą wolę posiadacza a nie wyobrażenie o niej innych osób, choć wyobrażenie posiadacza w tym zakresie powinno znajdować zewnętrzny wyraz w jego działaniach. Wola posiadacza jest przy tym kwestią odrębna od jego wiedzy w zakresie przysługiwania mu bądź innej osobie uprawnień, które faktycznie wykonuje. Posiadaczem samoistnym może być zarówno osoba, która uważa, że przysługuje jej tytuł prawny jak i taka, która wie, ż tytuł własności przysługuje innej osobie. Okoliczność ta ma jedynie znaczenie dla ustalenia dobrej lub złej wiary posiadacza. Kryterium podziału na dobrą i złą wiarę stanowi przeświadczenie posiadacza co do rzeczywistych lub rzekomych jego uprawnień. Jeżeli posiadacz jest przekonany, że posiada rzecz zgodnie z przysługującym mu prawem, a to przekonanie jest usprawiedliwione w okolicznościach danego przypadku, jest posiadaczem w dobrej wierze. Przy braku usprawiedliwienia takiego przeświadczenia mamy do czynienia ze złą wiarą. W złej wierze jest zatem ten, kto wie albo wiedzieć powinien, że prawo własności przysługuje nie jemu, lecz innej osobie. Z kolei posiadaczem zależnym jest ten, kto włada rzeczą w zakresie innego prawa aniżeli prawo własności. Władając rzeczą nie rości on sobie do rzeczy prawa własności, lecz postępuje z rzeczą tale jak osoba, której przysługuje do niej inne prawo. Podkreślić należy, iż posiadacz rzeczy w zakresie określonego prawa, np. prawa dzierżawy może w wyniku swego postępowania przekształcić swe władztwo w posiadanie W zakresie innego prawa, np. własności a więc nastąpić może poprzez działanie samego posiadacza zmiana charakteru posiadania z zależnego na samoistne. Stanie się to z chwilą, gdy zacznie z rzeczą postępować tak, jakby był jej właścicielem.

Należy mieć na uwadze również fakt, że ustawa wprowadza system domniemań, które w braku przeciwnych dowodów pozwalają na określenie charakteru danego władztwa. Art. 339 kc mówi o tym, że domniemywa się, iż ten kto rzeczą faktycznie włada, jest posiadaczem samoistnym. W istocie mamy tu do czynienia z dwoma domniemaniami: pierwszym, że ten kto włada rzeczą jest posiadaczem (a nie na przykład dzierżycielem) i drugim, iż posiadanie to ma charakter posiadania samoistnego. Z faktu posiadania wynika natomiast domniemanie, że jest ono zgodne z prawem, przy czym domniemanie to dotyczy również posiadania przez -poprzedniego posiadacza (art. 341 kc). Ponadto zgodnie z art. 340 kc domniemywa się ciągłość posiadania.

Z kolei w myśl art. 172 kc posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem może nabyć jej własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie jako posiadacz samoistny, przy czym w zależności od dobrej lub złej wiary posiadacza okres wymagany do nabycia własności wynosi obecnie odpowiednio 20 lub 30 lat, zaś do 1990 r. wynosił 10 i 20 lat. Zasiedzenie jako instytucja prawa rzeczowego zmierza do usunięcia istniejącej niezgodności między stanem posiadania a rzeczywistym stanem prawnym. Podkreślić jednak należy, że do zasiedzenia prowadzi wyłącznie posiadanie o charakterze samoistnym. Jak wynika z okoliczności przedstawionych powyżej, posiadanie prowadzące do zasiedzenia musi mieć charakter władania rzeczą z zamiarem posiadania jej dla siebie. Zasiedzenie jest więc sposobem nabycia własności przez upływ czasu. Dla oceny czy posiadanie jest posiadaniem w dobrej czy złej wierze, jako określającej termin nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia, decydująca jest chwila Uzyskania posiadania. Skutek zasiedzenia w postaci nabycia własności wynika z mocy samego prawa następuje z upływem ostatniego dnia przewidzianego ustawą okresu posiadania.

Podkreślić również należy, iż do 1.10.1990 r., obowiązywał absolutny zakaz nabywania w drodze zasiedzenia własności państwowych i samorządowych gruntów, budynków itp. Zniesiony został on dopiero przez ustawę z 28.7.1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 55, poz. 321), na mocy której skreślony został art. 177 KC, który taki zakaz wprowadzał. W myśl art. 10 noweli na poczet okresu zasiedzenia zalicza się okres posiadania nieruchomości państwowej sprzed 1.10.1990 r., ale nie więcej niż 1/2 aktualnego okresu zasiedzenia. W praktyce zasadnicze znaczenie miało stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym w świetle tych przepisów tak samo traktuje się nieruchomości państwowe, które 27.5.1990 r., w związku z powstaniem gmin, stały się majątkiem komunalnym. Tym samym najczęściej, choć nie zawsze, osoby zajmujące nieruchomości państwowe uzyskały ich posiadanie będąc w złej wierze. Do okresu zasiedzenia nieruchomości państwowych mogą więc zaliczyć sobie więcej niż 15 lat posiadania sprzed 1.10.1990 r. Jeśli okres posiadania sprzed 1.10.1990 r. wynosił co najmniej 15 lat, termin 30-letni upływa więc właśnie 1.10.2005 r. Jeśli okres posiadania sprzed 1 października był krótszy niż 15 lat, odpowiednio później może dojść do zasiedzenia.

Dowody zebrane w sprawie wskazują na to, iż w już od lat 50-tych poprzednicy wnioskodawcy, byli w posiadaniu terenów, na których obecnie znajduje się stadion, szatnie, trybuny. (...) te traktowali jako swoją własność. Płacili od niej podatki W sposób widoczny manifestowali charakter swojego posiadania. O samoistnym charakterze władania gruntem przez wnioskodawcę świadczą również wykonywane przez niego wszelkie prace modernizacyjne obiektu, zatrudnienie gospodarza obiektu, sadzenie , koszenie trawnika . Również Wydziały Urzędu Miasta traktowały wnioskodawcę jako uprawnionego do władania nieruchomością, skoro decyzje co do pozwolenia na posadowienia obiektu handlowego również były doręczane klubowi. Poszczególni członkowie klubu, działacze również uważali klub za właściciela działek. Okoliczności te wynikają ze zgodnych w tym zakresie zeznań świadków zawnioskowanych przez wnioskodawcę, nie podważonych przy tym żadnymi dowodami. Zaznaczyć przy tym należy, iż brak pełnej orientacji co do sytuacji prawnej spornej nieruchomości nie przesądza sam przez się o braku wiarygodności zeznań powyższych osób. Działania bowiem wnioskodawcy i jego poprzedników, zdaniem sądu w sposób jednoznaczny świadczą o zamanifestowaniu zamiaru zachowania rzeczy dla siebie. Stwierdzić zatem należy, iż kluby były posiadaczami samoistnymi działek będących przedmiotem postępowania. Wnioskodawca postępował z gruntem tak, jakby był jego właścicielem. Widoczne stały się oba elementy charakteryzujące posiadanie samoistne, czyli corpus (władztwo fizyczne nad rzeczą) i animus (wola zachowania rzeczy dla siebie). Termin zasiedzenia na pewno zaczął biec już w 1960 roku, albowiem w tym roku istniał już stadion, trybuny i tor kolarski. Władającym działkami wówczas był klub (...). Bezspornie przez cały ten czas do 1.10.1990 poszczególne kluby władały tymi działkami. W związku z powyższymi rozważaniami dotyczącymi możliwości zasiedzenia nieruchomości Skarbu Państwa i nieruchomości gminnych termin zasiedzenia upłynął z dniem 1 października 2005 r. a wnioskodawca mógł sobie doliczyć, przy przyjęciu złej wiary, albowiem takowa była w niniejszej sprawie, 15 lat posiadanie działek przez swoich poprzedników przed 1 października 1990 r. Stwierdzić należy, iż sama przy tym wiedza - bądź powinność jej posiadania - odnośnie sytuacji prawnej spornych nieruchomości świadczy jedynie o jej posiadaniu w złej wierze (na co wskazywał sam wnioskodawca) a co za tym idzie prowadzi

jedynie do wydłużenia terminu wymaganego do nabycia prawa własności. Zauważyć należy, iż dla działek nr (...) o powierzchni 0,2312 ha, nr 126/8 o powierzchni 0,1021 ha, nr 126/17 o powierzchni 0,0003 ha, nr 126/19 o powierzchni 0.0033 ha urządzona jest KW nr (...). Księgi są jawne. Wnioskodawca jak i poprzednie kluby z łatwością były w stanie dowiedzieć się kto jest właścicielem powyższych terenów. Nadto nie posiadały żadnego dokumentu świadczącego o tym, że są właścicielem działek. Świadczy to o złej wierze klubów, a tym samym termin wymagany do zasiedzenie wynosi 30 lat.

Zgodnie z postanowieniami art. 175 k.c. do biegu terminu zasiedzenia stosuje się odpowiednio przepisy o biegu przedawnienia roszczeń. Niewątpliwie nie zachodziła w przedmiotowej sprawie żadna z okoliczności określonych w art. 121 k.c. powodujących zawieszenie biegu terminu zasiedzenia. Zgodnie z postanowieniami art. 123 k.c. bieg ten przerywa się przez każdą czynności przed Sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, podjętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia. Przerwę biegu zasiedzenia powoduje także uznanie roszczenia. Poza sporem pozostawało, iż roszczenie o wydanie spornej nieruchomości nie było przedmiotem dochodzenia w postępowaniu sądowym przed upływem okresu wymaganego do nabycia prawa własności przez zasiedzenie. Uczestnicy nie wykazali też w żaden sposób by doszło do uznania roszczenia właściciela.

Zauważyć również należy, iż fakt władania przez wnioskodawcę i poprzednie kluby działkami będącymi przedmiotem postępowania w środowisku lokalnym był powszechnie znany. Sam świadek J. T. - kierownik Referatu Mienia (...) we W. zeznał, iż wiedział, że na terenach Skarbu Państwa i Gminy M. W. znajduje się stadion i jego infrastruktura. Wiedział również, że to Skarb Państwa i Gmina są właścicielami tych działek, albowiem jak sam powiedział to z jego inicjatywy dokonano uporządkowania wpisów w dziale II księgi wieczystej (...). Jak sam zeznał nie ma również żadnej dokumentacji świadczącej o tym w jaki sposób klub wszedł w posiadanie tych terenów. Posiadając taką wiedzę , nic z tym nie zrobił. Nie zawiadomił odpowiedniej jednostki o zaistniałej sytuacji. Nie zostało również wszczęte postępowanie o wydanie nieruchomości. Nie zwrócono się do klubu o podpisanie umowy np. dzierżawy. Fakt władania działkami przez kluby był akceptowany.

Reasumując należy stwierdzić, iż z uwagi na upływ 30-I. samoistnego posiadania przez wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości, z dniem 1 października 2005 r. nabył on przez zasiedzenie prawo własności tego gruntu. Zasiedzenie nastąpiło po wejściu w życie ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy kodeks cywilny, w związku z tym, z uwagi na złą wiarę wnioskodawcy zastosowanie ma 30-letni okres posiadania.

O kosztach orzeczono w myśl art. 520 § 1 kpc, zgodnie z którym każdy z uczestników i wnioskodawca ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie. W ocenie Sądu brak było podstaw do odstąpienia od ogólnej reguły.

Jednocześnie na podstawie art. 113 u. O k. W .s. c. Sąd nakazał pobrać od wnioskodawcy na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego we Włocławku kwotę 821,64 zł tytułem wydatków poniesionych na ogłoszenia w prasie, tymczasowo poniesionych w sprawie przez Skarb Państwa.