Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Napiórkowska - Kasa

Ławnicy: Elżbieta Godlewska, Bożena Wojdyga

Protokolant: Paulina Sobota

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2016 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...)w W.

o odszkodowanie

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powódki A. K. na rzecz pozwanego (...)w W. kwotę 60 zł. (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Elżbieta Godlewska SSR Joanna Napiórkowska - Kasa Bożena Wojdyga

Sygn. akt VI P 768/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 listopada 2013 roku (data prezentaty) powódka A. K. wniosła o zasądzenie na jej rzecz kwoty 7308 zł tytułem odszkodowania z powodu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Jako pozwanego, powódka wskazała (...)z siedzibą w W.. W uzasadnieniu pozwu, A. K. podnosiła iż wskazane przez pracodawcę przyczyny uzasadniające wypowiedzenie jej umowy o pracę są nieuzasadnione. Dodatkowo powódka wskazywała, iż przyczyna wypowiedzenia jej umowy, w postaci odmowy podporządkowania się poleceniu służbowemu z dnia 7 listopada 2013 roku jest bezzasadna z powodu niezgodności polecenia z przepisami prawa. Przedmiotowe polecenie, zdaniem powódki, nakładało na nią obok dotychczasowych obowiązków księgowej, dodatkowo obowiązki sekretarki co stanowiło konflikt interesów pomiędzy stanowiskami oraz świadome planowanie godzin nadliczbowych przez pracodawcę.

(pozew – k. 1-6)

W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu pozwany wskazywał, że rozwiązanie z powódką umowy o pracę za wypowiedzeniem było uzasadnione i nastąpiła bez naruszenia przepisów prawa pracy. Ponadto pozwany podnosił, iż polecenie z dnia 7 listopada 2013 roku miało na celu okresowe powierzenie powódce bieżącej obsługi sekretariatu na okres do 3 miesięcy i było spowodowane uzasadnionymi potrzebami pracodawcy wynikłymi ze zmian organizacyjnych. Dodatkowo powód wskazywał, że na okres powierzenia powódce obowiązków w sekretariacie, jej dotychczasowe obowiązki przejąć miał inny pracownik pozwanego, natomiast samo powierzenie nowych obowiązków wiązało się z podwyższeniem wynagrodzenia miesięcznego oraz odpowiadały one kwalifikacjom powódki.

(odpowiedź na pozew – k. 31-39)

Na rozprawie, w dniu 18 lutego 2016 roku powódka rozszerzyła powództwo poprzez zwiększenie kwoty żądanego odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę do kwoty 7 344,99 zł stanowiącej równowartość wynagrodzenia powódki, obliczonego jak ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, za okres ostatnich 3 miesięcy.

(protokół rozprawy z dnia 18 lutego 2016 roku – od 00:04:10 do 00:04:40)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. K. była zatrudniona, na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, w (...) w O. na stanowisku specjalisty ds. szkoleń od dnia 1 stycznia 2012 roku. Od dnia 1 lutego 2012 roku w wyniku podpisanego porozumienia zmieniającego, powódka objęła stanowisko specjalisty ds. księgowości i kadrowo-płacowych. Od dnia 1 lutego 2013 roku, powódka objęła stanowisko specjalisty ds. księgowości i płac w (...) (...)w O.. Wynagrodzenie powódki za ostatnie 3 miesiące pracy, liczone jak ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy wynosiło 7 344,99zł.

(dowód: umowa o pracę – k.7, porozumienie zmieniające z dnia 31.01.2012r. – k. 8, porozumienie zmieniające z dnia 21 stycznia 2012r. – k. 13, zaświadczenie o zarobkach –k. 45, uzupełnienie zaświadczenia o zarobkach –k.105)

W zakres obowiązków na ostatnio zajmowanym stanowisku przez powódkę wchodziło między innymi zastępowanie osób wyznaczonych przez kierownika ośrodka podczas ich nieobecności, w szczególności dot. prowadzenia sekretariatu ośrodka oraz doraźnie recepcji oraz wykonywanie innych obowiązków zleconych przez kierownika ośrodka.

(dowód: zakres obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności pracownika A. K. – k. 16)

Powódka, w związku z zapotrzebowaniem pracodawcy oraz koniecznością zabezpieczenia prawidłowej pracy ośrodka, otrzymała ustne polecenie od bezpośredniego przełożonego - M. B., o czasowym oddelegowaniu jej na okres 3 miesięcy do pracy w sekretariacie ośrodka pozwanego. Powódka odmówiła wykonania polecenia przełożonego.

(dowód: zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 21.10.2014r. –k. 86-88, zeznania świadka E. P. – protokół rozprawy z dnia 21.10.2014r. –k. 88-89, zeznania świadka K. M. – protokół rozprawy z dnia 21.10.2014r. – k. 89-90, zeznania świadka M. C. – protokół rozprawy z dnia 14 maja 2015 roku –k. 103-104, zeznania świadka P. K. – protokół rozprawy z dnia 13 września 2016 roku – od 00:22:00 do 00:22:38)

W okresie czasowej zmiany obowiązków, powódka miała mieć podwyższone wynagrodzenie zasadnicze o 100 złotych.

(bezsporne)

W okresie tymczasowej pracy powódki w sekretariacie ośrodka, do pełnienia dotychczasowych obowiązków powódki w zakresie księgowości i płac, miała zostać oddelegowana pani K. K..

(dowód: zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 21.10.2014r. –k. 86-88, zeznania świadka E. P. – protokół rozprawy z dnia 21.10.2014r. –k. 88-89, zeznania świadka S. N. – protokół rozprawy z dnia 14 maja 2015 roku – k. 101-102, czasowe powierzenie pracownikowi innej pracy – k. 46)

W dniu 7 listopada 2013 roku, bezpośredni przełożony powódki – M. B. skierował do powódki pisemne polecenie służbowe, zgodnie z którego treścią, powódka z dniem 12 listopada 2013 roku miała wykonywać prace w sekretariacie ośrodka oraz bieżącą obsługę sekretariatu w związku z koniecznością zabezpieczenia prawidłowej organizacji pracy ośrodka. Powódka, nie przyjęła przedmiotowego dokumentu, odmawiając jego podpisania, przyjmując jego treść do wiadomości.

(dowód: polecenie służbowe – k. 43 akta osobowe, zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 21.10.2014r. –k. 86-88, zeznania świadka E. P. – protokół rozprawy z dnia 21.10.2014r. –k. 88-89)

W dniu 7 listopada 2013 roku, pozwany wręczył powódce pisemne rozwiązanie umowy o pracę z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczyny wypowiedzenia umowy wskazano: odmowę podporządkowania się poleceniom pracodawcy, które dotyczą organizacji i sposobu wykonywania pracy – polecenie służbowe z dnia 7.11.2013r.; utratę zaufania pracodawcy spowodowaną postawą zagrażającą porządkowi dyscyplinie pracy, brak umiejętności organizacyjnych na samodzielnym stanowisku mimo braku zastrzeżeń do wykonywanej pracy oraz nieumyślny i niezawiniony przez pracownika brak umiejętności pracy w zespole, kolidujący z zasadami współżycia społecznego.

(bezsporne, dowód: rozwiązanie umowy o pracę – k. 3 akta osobowe)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny na podstawie zgromadzonych w aktach sprawy dowodów z dokumentów, co do których prawdziwości i autentyczności żadna ze stron nie podnosiła zarzutów, z wyjątkiem zakresu obowiązków złożonego przez powódkę na rozprawie w dniu 18 lutego 2016 roku (k. 118-121), któremu dokumentowi, oraz związanym z nim podnoszonym tezom powódki, Sąd nie dał wiary z uwagi na brak podpisu stron stosunku pracy, którego zakres miałby on regulować.

Sąd w swoich ustaleniach oprał się również na przeprowadzonych dowodach z zeznań świadków: M. B. (protokół rozprawy z dnia 21.10.2014r. – k. 86-88), E. P. (protokół rozprawy z dnia 21.10.2014r. –k. 88-89), K. M. (protokół rozprawy z dnia 21.10.2014r. – k. 89-90), S. N. (protokół rozprawy z dnia 14 maja 2015 roku – k. 101-102), M. C. (protokół rozprawy z dnia 14 maja 2015 roku – k. 103-104), P. K. (protokół rozprawy z dnia 13 września 2016 roku od 00:04:00 do 00:22:38) oraz dowodzie z zeznań strony w osobie powódki (protokół rozprawy z dnia …… od 00:24:25 do 00:48:10) jednak w różnych stopniach oceniając ich wiarygodność i przydatność.

Sąd pominął natomiast w swoich rozważaniach dowód z przesłuchania świadka K. D. (protokół rozprawy z dnia 14 maja 2015 roku – k. 102-103) jako nieprzydatny dla ustaleń faktów i okoliczności istotnych w niniejszej sprawie.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania świadków M. B., E. P., K. M., S. N., M. C. oraz P. K.. Zeznania złożone przez wskazanych świadków wzajemnie się uzupełniają, korespondują ze sobą oraz tworzą łącznie spójną i logiczną całość, znajdującą również poparcie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Zeznania powódki Sąd ocenił za niewiarygodne w części dotyczącej okresu powierzenia jej pełnienia obowiązków w sekretariacie pozwanego oraz łączenia dotychczasowych obowiązków z obowiązkami wynikającymi z delegacji powódki na nowe stanowisko. Zeznania powódki, we wskazanym zakresie pozostawały w sprzeczności z zeznaniami zdecydowanej większości przesłuchanych w sprawie świadków, którym Sąd dał wiarę mając na uwadze całokształt zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie. W pozostałym zakresie zeznania powódki Sąd uznał za wiarygodne.

Sąd zważył co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powódki o uznanie wypowiedzenia umowy o prace za nieuzasadnione i zasądzenie na jej rzecz odszkodowania w wysokości 3 miesięcznego wynagrodzenia za pracę liczonego jak ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Materialnoprawną podstawa wskazanego roszczenia jest regulacja zawarta w art. 45 §1 Kodeksu pracy (dalej k.p.) zgodnie z którą w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o prace, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Wykładnia wskazanej regulacji wskazuje, że wyróżnia się dwie alternatywne przesłanki świadczące o zasadności roszczenia o odszkodowanie. Pierwsza przesłanka to stwierdzenie wypowiedzenia umowy o pracę jako nieuzasadnionego, a więc wykazanie nieprawdziwości wskazanej w nim przyczyny albo braku dostatecznej wagi uzasadniającej rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem. Drugą przesłanką jest niezgodność wypowiedzenia umowy o pracę z przepisami normującymi ten tryb rozwiązywania umowy o pracę. W przedmiotowej sprawie powódka oparła swoje roszczenie na wskazaniu, że przyczyny wypowiedzenia jej umowy o pracę były nieuzasadnione, nieprawdziwe oraz w przypadku polecenia służbowego, jego realizacja skutkowałoby działaniem niezgodnym z prawem.

Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, że pracodawca w treści wręczonego powódce w dniu 7 listopada 2013 roku wypowiedzenia umowy o pracę z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia, wskazał cztery przyczyny uzasadniające rozwiązanie z powódką stosunku pracy w tym trybie. Przyczynami tymi była: odmowa podporządkowania się poleceniom pracodawcy, które dotyczą organizacji i sposobu wykonywania pracy – polecenie służbowe z dnia 7.11.2013r.; utrata zaufania pracodawcy spowodowana postawą zagrażającą porządkowi dyscyplinie pracy, brak umiejętności organizacyjnych na samodzielnym stanowisku mimo braku zastrzeżeń do wykonywanej pracy oraz nieumyślny i niezawiniony przez pracownika brak umiejętności pracy w zespole, kolidujący z zasadami współżycia społecznego.

Zaczynając od analizy pierwszej przyczyny wypowiedzenia powódce umowy o pracę, polegającej na odmowie podporządkowania się poleceniom pracodawcy, które dotyczyły organizacji i sposobu wykonywania pracy, ze wskazaniem na polecenie służbowe z dnia 7 listopada 2013 roku, należy na wstępie nakreślić treść owego polecenia pracodawcy oraz materialnoprawną podstawę jego wydania. Z zeznań świadków, w tym bezpośredniego przełożonego powódki, oraz treści pisemnego polecenia służbowego z dnia 7 listopada 2013 roku wynika, że pracodawca kilkukrotnie wystosowywał w kierunku powódki polecenie służbowe, początkowo w formie ustnej, a następnie wspomnianej pisemnej, zgodnie z którym miała ona zostać oddelegowana, od dnia 12 listopada 2013 roku, na okres 3 miesięcy, do pracy w sekretariacie ośrodka, zajmując się jego bieżącą obsługą, w związku z koniecznością zabezpieczenia prawidłowej organizacji pracy ośrodka. Podstawą prawną powierzenia pracownikowi odmiennych obowiązków jest art. 42 §2 k.p. zgodnie z którym wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy lub płacy nie jest wymagane w razie powierzenia pracownikowi, w przypadkach uzasadnionych potrzebami pracodawcy, innej pracy niż określona w umowie o pracę na okres nieprzekraczający 3 miesięcy w roku kalendarzowym, jeżeli nie powoduje to obniżenia wynagrodzenia i odpowiada kwalifikacjom pracownika. W przedmiotowej sprawie, pozwany skutecznie wykazał, że wydanie polecenia służbowego było związane z koniecznością odciążenia i zastępstwa dotychczasowego pracownika sekretariatu pozwanego, do którego zakresu obowiązków należał również nadzór nad częścią hotelową ośrodka oraz wzmożona konieczność sprawowania nadzoru w omawianym okresie, spowodowana nienależytym wywiązywaniem się z obowiązków nowej ekipy sprzątającej część hotelową. Okres skierowania powódki do pracy w sekretariacie również mieścił się w ustawowym zakresie i wynosił zgodnie z zeznaniami świadków 3 miesiące. Na marginesie warto zauważyć, że przepis art. 42 §4 k.p. stanowi o nieprzekraczalnym okresie wykonywania nowych czynności wynoszącym 3 miesiące w roku kalendarzowym, co z uwagi na nadchodzący przełom roku w omawianej sprawie, pozwalałoby pracodawcy na powierzenie innych obowiązków powódce, począwszy od listopada 2013 roku, na okres dłuższy niż 3 kolejne miesiące kalendarzowe. Przesłanka zachowania co najmniej dotychczasowego wynagrodzenia na nowo powierzonym stanowisku pracy również w niniejszym przypadku została zachowana. Bezsporny dla stron był fakt, zaproponowania powódce podwyższenia dotychczasowego zasadniczego wynagrodzenia o 100 złotych miesięcznie w okresie skierowania powódki do innej pracy. Nowa powierzona praca odpowiadała również kwalifikacjom powódki, co stanowi spełnienie czwartej przesłanki wymaganej do zgodnego z prawem powierzenia pracownikowi innej pracy niż dotychczasowa.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że poprzez pojęcie pracy odpowiadającej kwalifikacjom należy rozumieć pracę, do której wykonywania kwalifikacje pracownika znajdują choćby częściowe zastosowanie. Natomiast poprzez kwalifikacje zawodowe należy rozumieć nie tylko wykształcenie, ale szeroko rozumiane doświadczenie pracownika, jego faktyczne umiejętności oraz uwarunkowania psychofizyczne. Powódka posiada wykształcenie wyższe w wyniku uzyskania tytułu zawodowego magistra zarzadzania i marketingu, posiada doświadczenie w pracy biurowej oraz nie występują u niej przeciwskazania zdrowotne do wykonywania obowiązków związanych z obsługą sekretariatu. W świetle powyższego uznać należy, że pracodawca dokonał zgodnego z prawem delegowania powódki do wykonywania pracy innej niż dotychczasowa. Zaznaczyć należy, że polecenie pracodawcy kierowane do pracownika jest jednostronną czynnością pracodawcy i do swojej skuteczności nie wymaga formy pisemnej. Polecenie służbowe w sprawie przesunięcia do innej pracy może zostać wydane również w formie ustnej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 1979r., sygn. I PRN 18/79). Dlatego nawet podnoszone przez powódkę w toku sprawy, zarzuty dotyczące braku wskazania okresu w pisemnym poleceniu służbowym, nie wyłączają skuteczności wcześniejszych poleceń ustnych pracodawcy, w których, jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, wszystkie wskazane wyżej przesłanki powierzenia innej pracy zostały spełnione. Powódka nie podporządkowała się poleceniu pracodawcy, mimo obowiązku wynikającego z art. 100 §1 k.p. który stanowi, że pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umowa o pracę. Obowiązek ten ciążył na powódce również z uwagi na zawarty w zakresie obowiązków zapis, zobowiązujący powódkę do wykonywania innych czynności zleconych przez kierownika ośrodka. Uznać zatem należy, że wskazana przez pracodawcę przyczyna wypowiedzenia powódce umowy o pracę w postaci odmowy podporzadkowania się poleceniom pracodawcy była uzasadniona i zgodna z prawem oraz wystarczająca do rozwiązania z powódką stosunku pracy w zwykłym trybie z zachowaniem okresu wypowiedzenia.

Drugą przyczynę wskazaną przez pracodawcę w wypowiedzeniu umowy o pracę, w postaci utraty zaufania pracodawcy spowodowanej postawą zagrażającą porządkowi dyscyplinie pracy, należy rozpatrywać w odniesieniu do pierwszej przyczyny wypowiedzenia. W wyniku obiektywnego naruszenia obowiązków pracowniczych polegających na niepodporządkowaniu się, zgodnemu z przepisami prawa, poleceniu bezpośredniego przełożonego, uzasadnionym jest utrata zaufania pracodawcy do powódki. W takim stanie rzeczy, przyczynę tą należy uznać za wystarczającą do uzasadnienia wypowiedzenia umowy o pracę powódce.

Trzecia i czwarta przyczyna, wskazaną przez pracodawcę w wypowiedzeniu umowy o pracę, określane jako brak umiejętności organizacyjnych na samodzielnym stanowisku mimo braku zastrzeżeń do wykonywanej pracy oraz nieumyślny i niezawiniony przez pracownika brak umiejętności pracy w zespole, kolidujący z zasadami współżycia społecznego, nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, wobec czego Sąd uznał je jako nieuzasadnione.

Mając na uwadze powyższe rozważania, należy uznać, że pozwany należycie uzasadnił przyczyny rozwiązania z powódką umowy o pracę z zachowaniem wymaganego okresu wypowiedzenia, wskazując prawdziwe i konkretne przyczyny w postaci niepodporządkowania się powódki poleceniu służbowemu pracodawcy oraz związanej z tym utraty zaufania pracodawcy do pracownika. Na marginesie wskazać nalezy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2005r. (I PK 61/05, OSNP 2006, nr 17-18, poz. 26), jeżeli pracodawca podał kilka przyczyn wypowiedzenia, do oddalenia powództwa pracownika wystarczy, że choćby jedna z nich była uzasadniona.

W świetle powyższego, Sąd w punkcie I wyroku orzekł o oddaleniu powództwa

W przedmiocie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, Sąd orzekł na podstawie art. 98 §1 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Strona pozwana reprezentowana była w niniejszej sprawie przez radcę prawnego. Z tego względu Sąd za podstawę zasądzenia kosztów procesu przyjął § 11 ust 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej z urzędu (Dz.U. z 2013r. poz. 490 ze zm.) zgodnie z brzmieniem na dzień wniesienia pozwu. Przedmiotowe rozporządzenie określa minimalną stawkę za prowadzenie sprawy z zakresu prawa pracy o nawiązanie umowy o pracę, uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, przywrócenie do pracy lub ustalenie sposobu ustania stosunku pracy w kwocie 60 złotych. Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 roku (sygn. II PZ 3/12) podstawę do zasądzenia przez sąd opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o odszkodowanie , o którym mowa w art. 56 §1 w zw. z art. 58 k.p. stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Dotyczy to w jednakowym stopniu wynagrodzenia adwokatów i radców prawnych oraz spraw o odszkodowanie dochodzone na podstawie art. 56 §1 w zw. Z art. 58 k.p. albo na podstawie art. 45 §1 w zw. z art. 47 ¹k.p. Taki kierunek wykładni potwierdza uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2011 roku (sygn. I PZP 6/10), której nadano moc zasady prawnej.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku.