Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Urszula Salwin-Kowalczyk

Protokolant: Monika Malanowska

po rozpoznaniu w dniach 16.09.2016r., 12.12.2016r., 20.01.2017r. ,

sprawy z oskarżenia Komisariatu Policji w Jabłonnie

przeciwko

M. S. urodz. (...) w L.

syna S. i H. z d. C.

obwinionego o to, że: w dniu 28.06.2016 r. około godz. 11.45 w miejscowości S. trasa (...) kierując samochodem osobowym marki O. nr rej. (...) przekroczył dozwoloną prędkość na tym odcinku o 51 km/h, jadąc z prędkością 101 km/h,

tj. o wykroczenie z art. 92a k.w.

orzeka

I. Uznaje obwinionego M. S. w ramach zarzucanego mu czynu winnym tego, że w dniu 28.06.2016 r. około godz. 11.45 w miejscowości S. trasa (...) kierując samochodem osobowym marki O. nr rej. (...) przekroczył dozwoloną prędkość na tym odcinku o 11 km/h, jadąc z prędkością 101 km/h, tj. o wykroczenie z art. 92a k.w. i za to na podstawie art. 92 a Kw wymierza mu karę 100 (stu) złotych grzywny.

II. Zwalnia obwinionego od obowiązku ponoszenia kosztów postepowania przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn.akt : II W 555/16

UZASADNIENIE

W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy ,Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 czerwca 2016 roku około godziny 11.45 obwiniony M. S. jechał samochodem marki O. o nr rej. (...) ulicą (...) w S. z kierunku N. . W odległości około 200 m od znaku D-42 funkcjonariusz Policji W. O. namierzył prędkość jego pojazdu laserowym miernikiem prędkości (...) (...) , który pokazał , iż w/w porusza się z prędkością 101 km/h. Pojazd obwinionego znajdował się wówczas od niego w odległości 314 m , gdzie był jeszcze obszar niezabudowany i gdzie dopuszczalna prędkość wynosiła 90 km/h. Obwiniony M. S. został zatrzymany do kontroli drogowej , po czym w/w funkcjonariusz Policji zarzucił mu , iż przekroczył dozwoloną prędkość w terenie zabudowanym o 51 km/h , a następnie nałożył na niego mandat karny kredytowany w wysokości 400-500 zł. i 10 punktów karnych. Obwiniony odmówił jego przejęcia

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: częściowo wyjaśnienia obwinionego M. S. /k-33/, częściowo zeznania świadka W. O. /k- 5,33-34/ , kserokopie notatników służbowych/k-38-42/, opinię /k-46-56/, 67/, świadectwo /k-2/.

Obwiniony M. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu . Wyjaśnił, że w dniu zdarzenia , gdy jechał z miejscowości J. , tuz przed J. został znienacka zatrzymany przez wyskakującego z ukrycia funkcjonariusza Policji. Obwiniony zatrzymał się obok w/w funkcjonariusza, od którego w odległości około 5-10 m stał zaparkowany w krzakach radiowóz Policji , w którym siedział drugi funkcjonariusz Policji. Kontrolujący go funkcjonariusz Policji okazał mu na laserowym mierniku prędkości , iż poruszał się z prędkością 101 km/h oraz poinformował go , że przekroczył dozwoloną prędkość w terenie zabudowanym o 51 km/h. Obwiniony zaprzeczył , aby poruszał się taką prędkością , gdyż wówczas musiałby się zatrzymać z piskiem opon około 70 m za funkcjonariuszem Policji. Wyjaśnił nadto , iż w miejscu zdarzenia wbrew temu co twierdził funkcjonariusz Policji nie było obszaru zabudowanego , albowiem nigdzie nie wiedział znaku , informującego o tym. Podał również ,iż w jego ocenie funkcjonariusz Policji namierzył nie jego pojazd , a potem dokonał samosądu zatrzymując mu na trzy miesiące prawo jazdy.

Sąd zważył , co następuje :

Materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie , a zwłaszcza opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków drogowych J. K. , dała podstawy do przyjęcia iż obwiniony M. S. w dniu zdarzenia przekroczył dozwoloną prędkość w obszarze niezabudowanym o 11 k/h , czym wyczerpał znamiona art.92 a kw.

Sąd dał częściowo wiarę wyjaśnieniom obwinionego w zakresie, w jakim potwierdził , iż kierował samochodem marki O. o nr rej. (...) w miejscowości S. na drodze wojewódzkiej DW (...) , oraz fakt zatrzymania go do kontroli drogowej. W pozostałym zakresie jego wyjaśnienia , zwłaszcza co prędkości z jaką się poruszał – w ocenie Sądu – są niewiarygodne i mają na celu uniknięcie odpowiedzialności za popełnione przez niego wykroczenie. Za inną wersją zdarzenia , a przyjętą przez Sąd przemawia materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie , a zwłaszcza częściowo zeznania świadka W. O. i opinia biegłego J. K..

Świadek W. O. zeznał, że w dniu zdarzenia około godziny 11.45 w miejscowości S. na ul. (...) zatrzymał do kontroli drogowej pojazd marki O. o nr rej. (...) , który przekroczył dozwoloną prędkość w terenie zabudowanym o 51 km/h . Kierującemu , którym był obwiniony M. S. podał powód kontroli , po czym nałożył na niego mandat karny kredytowany w wysokości 400-500 zł. oraz 10 punktów karnych. Obwiniony odmówił jego przyjęcia kwestionując , aby w/w namierzył prędkość jego pojazdu. Świadek zeznał nadto , że radiowóz stał za przystankiem autobusowym na wjeździe do jednej z posesji oraz że prędkość pojazdu obwinionego została namierzona laserowym miernikiem prędkości z odległości około 300-400 m. W dniu zdarzenia było średnie natężenie ruchu . Gdy obwiniony dojeżdżał do poprzedzającego go pojazdu , świadek dokonał pomiaru prędkości jego pojazdu. Stał wówczas przy krawędzi jezdni i pasie ruchu którym poruszał się obwiniony . Nie ma żadnej wątpliwości , że pomiar ten dotyczył jego pojazdu , a nie jakiegokolwiek innego. W Wydziale Ruchu Drogowego pracuje bowiem od 20 lat i przeszedł odpowiednie szkolenie z obsługi urządzenia, którego wówczas używał. Zeznał nadto , że przy wjeździe do miejscowości S. znajduje się biała tablica informująca o terenie zbudowanym .

Sąd dał wiarę zeznaniom w/w świadka za wyjątkiem części , w której podał , że obwiniony przekroczył dozwoloną prędkość w terenie zabudowanym, w tym bowiem zakresie są one sprzeczne z opinią biegłego J. K..

Jak wynika z w/w opinii , materiał dowodowy zgromadzony w sprawie , nie pozwala na jednoznaczne odtworzenie geometrycznych warunków pomiaru w chwili zdarzenia , a rejestracja zapisu jedynie na urządzeniu pomiarowym nie pozwala na identyfikację wyników pomiaru z kontrolowanym pojazdem. Analiza jednak przedmiotowego materiału dowodowego pozwala na stwierdzenie , że w opisanych warunkach drogowych przez obwinionego i świadka , tj. prosty odcinek drogi oraz potwierdzony analizą zdjęć lotniczych i 3 D miejsca zdarzenia , pomiar ten mógł zostać wykonany prawidłowo. Z materiału tego nie wynika , aby w miejscu i w chwili zdarzenia istniały czynniki , które mogłyby zakłócić , czy też zafałszować prawdziwość pomiaru prędkości dokonanej z odległości około 314 m. Na podstawie zlokalizowanego na miejscu zdarzenia postoju radiowozu i policjanta wykonującego pomiar oraz ułożenia znaku D-42 przy pomocy mapy z portalu internetowego geoportal , biegły ustalił , że znak D-42 znajdował się w odległości około 200 m od miejsca , w którym stał policjant wykonujący pomiar. Dowodzi to , że wykonany z odległości 314 m pomiar dotyczył prędkości pojazdu jadącego w terenie niezabudowanym z ograniczeniem prędkości do 90 km/h. Wykazuje to , że obwiniony przekroczył dopuszczalną prędkość o 11 km/h.

Sąd dał wiarę powyższej opinii , albowiem została sporządzona przez niego zgodnie z jego wiedzą i doświadczeniem , nadto nie była kwestionowana przez żądną ze stron.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia zgromadzonych w sprawie dowodów nieosobowych (świadectwo k. 2, kserokopie notatników służbowych k.38-42 ) nie były przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziły wątpliwości Sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania przez funkcjonariuszy Policji i inne podmioty do tego uprawnione. Z tych względów Sąd nie odmówił im wiarygodności.

Mając na względzie powyższe , należy uznać , że wina obwinionego co do czynu przypisanego mu przez Sąd jest bezsporna oraz że została mu udowodniona w toku przedmiotowego postępowania.

M. S. został obwiniony o to , że : w dniu 28.06.2016 r. około godz. 11.45 w miejscowości S. trasa (...) kierując samochodem osobowym marki O. nr rej. (...) przekroczył dozwoloną prędkość na tym odcinku o 51 km/h, jadąc z prędkością 101 km/h,tj. o wykroczenie z art. 92a k.w.

Przedmiotem ochrony w rozumieniu art. 92a k.w. jest porządek i bezpieczeństwo ruchu drogowego, a zachowanie sprawcze polega na niestosowaniu się do ograniczenia prędkości. Niestosowanie się polega na niepodporządkowaniu się ograniczeniom prędkości, w którego rezultacie dochodzi do przekroczenia jej dopuszczalnych granic.

Zgodnie z art. 20 ust. 3 lit. d - Ustawy Prawo o ruchu drogowym -prędkość dopuszczalna poza obszarem zabudowanym, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, wynosi w na pozostałych drogach - 90 km/h;

Bez wątpienia obwiniony swoim zachowaniem w dniu zdarzenia wyczerpał znamiona powyższego przepisu , albowiem jechał z prędkością 101 km/h. Stąd też , Sąd zmienił opis czyn i przyjął w ramach zarzucanego mu czynu winnym tego ,że w dniu 28.06.2016 r. około godz. 11.45 w miejscowości S. trasa (...) kierując samochodem osobowym marki O. nr rej. (...) przekroczył dozwoloną prędkość na tym odcinku o 11 km/h, jadąc z prędkością 101 km/h, tj. o wykroczenie z art. 92a k.w.

Wymierzając karę , Sąd jako okoliczności obciążające uznał wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez obwinionego, którego zachowanie wykraczało przeciwko przepisom mającym na celu poprawę bezpieczeństwa na drogach, stwarzając zagrożenie innym uczestnikom. Natomiast jako okoliczności łagodzące – nieznaczne przekroczenie dopuszczalnej prędkości .

Kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 33 kw, uznając obwinionego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, Sąd wymierzył mu na podstawie art. 92 a k.w. karę grzywny w wysokości 100 złotych. W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę stopień zawinienia obwinionego, jak również jego warunki osobiste i sytuację majątkową, kara grzywny w wysokości 100 złotych jest karą w pełni adekwatną do stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu, jak również spełni swój cel w zakresie prewencji indywidualnej, czyniąc przy tym zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Wymierzona kara grzywny odpowiada również w ocenie Sądu, możliwościom zarobkowym obwinionego.

Sąd na podstawie art.624§1 kpk w zw. z art.119 kpw zwolnił obwinionego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania , biorąc pod uwagę jego dochody i stan rodzinny.