Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca:SSA Maria Wiatr (spr.)

Sędziowie:SA Jarosław Papis

del. SO Ryszard Lebioda

Protokolant:sekr. sąd. Ewa Marciniak-Pawłowska

przy udziale Prokuratora Mirosławy Swynarskiej

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2016 r.

sprawy R. R.

oskarżonego o przestępstwo z art. 284 § 2 kk w związku z art. 294 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionych przez prokuratora i pełnomocników oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi

z dnia 17 czerwca 2016 r. sygn. akt XVIII K 188/15

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zasądza od oskarżyciela posiłkowego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym;

3.  kosztami postępowania odwoławczego związanymi z apelacją prokuratora obciąża Skarb Państwa.

SSA Jarosław Papis SSA Maria Wiatr del. SSO Ryszard Lebioda

Sygn. akt II AKa 265/16

UZASADNIENIE

R. R. został oskarżony o to, że:

w okresie od 27 marca 2008 roku do 9 września 2009 roku w S. woj. (...), dokonał przywłaszczenia mienia wielkiej wartości na szkodę J. R. w ten sposób, iż działając jako prezes firmy (...) przyjął od niego pieniądze w łącznej kwocie 7.888.000 złotych, które zgodnie z ustaleniami zostały wpłacone przez pokrzywdzonego na poczet mającego nastąpić przeniesienia własności zabudowanej nieruchomości położonej w K. przy ul. (...) na rzecz firmy (...), gdzie pokrzywdzony posiadał 50% udziałów, po czym w dniu 09.09.2009 roku przeniósł własność nieruchomości na rzecz firmy (...) nie zwracając J. R. przyjętych pieniędzy,

to jest o czyn z art. 284§2 kk w zw. z art. 294§1 kk

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi, XVIII Wydziału Karnego z dnia 17 czerwca 2016 r., sygn. akt XVIII K 188/15 oskarżonego R. R. uniewinniono od dokonania zarzucanego mu czynu, kosztami procesu obciążając Skarb Państwa.

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli pełnomocnicy oskarżyciela posiłkowego J. R. i prokurator.

Z uwagi na to, że Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 12 grudnia 2016 r. utrzymał zaskarżony wyrok w mocy, a wnioski o sporządzenie uzasadnienia wnieśli pełnomocnicy oskarżyciela posiłkowego J. R., niniejsze uzasadnienie zgodnie obowiązującymi przepisami zostanie ograniczone do omówienia wyroku i środków odwoławczych pełnomocników.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego adw. O. K. zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia tj.:

a)  7 k.p.k. w zw. z art. 8 § 1 k.p.k. w zw. z 424 § 1 k.p.k. w zw. z art. 442 § 3 k.p.k., poprzez powielenie uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi wydanego w sprawie o sygn. XVIIIK113/15 w zakresie ustaleń stanu faktycznego, mimo iż ujawniły się nowe okoliczności i dowody w toku niniejszego postępowania, co świadczy o brak samodzielności sądu przy sporządzaniu uzasadnienia narusza również fundamentalne zasady procesu karnego wyrażone oraz uniemożliwia kontrolę instancyjną wydanego wyroku, w sytuacji gdy w/w uchybienie ma wpływ na treść rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu uniewinniającego oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu ,

b)  Art. 4 w zw. z art. 7 kpk w zw. zw. z 410 kpk w zw. z art. 424 § 1 kpk w zw. z art. 442 § 3 kpk - poprzez niezastosowanie się do wskazań Sądu Odwoławczego w zakresie oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego przez pryzmat dowodów pierwotnych oraz oceny zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, w sytuacji gdy w/w uchybienie ma wpływ na ocenę wiarygodności zeznań świadków tj. J. R., W. B., A. B. a w konsekwencji również na treść rozstrzygnięcia uniewinniającego oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu w niniejszym postępowaniu,

c)  Art. 4 w zw. z art. 7 kpk w zw. zw. z 410 kpk w zw. z art. 424 § 1 kpk w zw. z art. 442 § 3 kpk - poprzez niezastosowanie się do wskazań Sądu Odwoławczego w zakresie ustaleniu dodatkowych okoliczności tj. jaki wpływ na zatrzymanie kwoty 6.388.000,00 złotych oraz sprzedaż użytkowania wieczystego do dalszych podmiotów miał R. R. i oceny tego faktu przez pryzmat zebranego w sprawie materiału dowodowego, a także zaniechanie ustosunkowania się do zapatrywania prawnego wskazanego przez Sąd Apelacyjny w zakresie ewentualnej kwalifikacji prawnej czynu z art. 284 § 1 kk, w sytuacji gdy w/w uchybienie ma wpływ na ocenę wiarygodności zeznań świadków tj. J. R., W. B., A. B. a w konsekwencji również na treść rozstrzygnięcia uniewinniającego oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu w niniejszym postępowaniu,

d)  Art. 7 w zw. z art. 167 kpk w zw. z art. 170 § 1 pkt 2 i 5 w zw. z art. 410 w zw. z art. 424 § 1 kpk — poprzez niepełne zebranie materiału dowodowego i oddalenie wniosków dowodowych pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych wskazanych w piśmie 24 lutego 2016 roku z dnia od pkt 4 do pkt 11 - w sytuacji gdy w/w wnioski dowodowe zmierzały do ustalenia okoliczności istotnych dla sprawy tj. stanu majątkowego (...) Sp. z o.o. w okresie zawierania umowy pomiędzy (...) SP. z o.o. oraz (...) S.A. w dniu 28 marca 2008 roku oraz rozstrzygniecie w/w okoliczności w oparciu o zeznania świadków J. N., J. P., D. W., czyli zeznania świadków którzy nie pamiętali jaki był stan finansowy spółki lub zmieniali, w tym zakresie zeznania, w sytuacji gdy w/w okoliczność ma wpływ na treść rozstrzygnięcia bowiem ma wpływ na ocenę wiarygodności wersji przedstawionej przez J. R. i W. B. i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu,

e)  Art. 7 w zw. z art. 167 kpk w zw. z art. 170 § 1 pkt 2 i 5 w zw. z art. 410 w zw. z art. 424 § 1 kpk — poprzez niepełne zebranie materiału dowodowego i oddalenie wniosków dowodowych pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych wskazanych w piśmie z dnia 24 lutego 2016 roku w od pkt 12 do pkt 16 w sytuacji gdy w/w wnioski dowodowe zmierzały do ustalenia okoliczności istotnych dla sprawy tj. rzeczywistej wartości nieruchomości przy ul. (...) w K. w latach 2007 i na przełomie 2007/2008 i rozstrzygnął w/w okoliczności w oparciu o zeznania świadków J. N., J. P., D. W. oraz wyjaśnienia R. R. sytuacji gdy w/w okoliczność ma wpływ na treść rozstrzygnięcia bowiem ma wpływ na ocenę wiarygodności wersji przedstawionej przez J. R. i W. B. i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu,

f)  art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1 - poprzez przyjęcie, iż w niniejszym postępowaniu zaistniały wątpliwości, w zakresie dotyczącym przesłania przez W. B. projekt aktu notarialnego o treści wskazanej w przez oskarżonego w mailu z dnia 17 kwietnia 2008 roku i rozstrzygnięciu tych wątpliwości na korzyść oskarżonego, w sytuacji gdy wątpliwości takie nie występują bowiem z treści maila z dnia 17 kwietnia 2008 roku nie wynika aby do tej wiadomości został załączony projekt aktu notarialnego na 22.100.000,00, wysłanie projektu aktu notarialnego o przedmiotowej treści W. B. neguje W.B. neguje, a opinia biegłego wskazuje na możliwość ingerencji oskarżonego w treść wiadomości oraz samego projektu, podczas gdy w/w okoliczności mają wpływ na treść rozstrzygnięcia bowiem podważają wiarygodność wersji W. B. o szantażu z dnia 10 czerwca 2008 roku, a także pośrednio mogą potwierdzać wersję oskarżonego co do odbycia się spotkania z dnia 27 marca 2008 roku i wydanie wyroku uniewinniającego oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu

g)  art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1 - poprzez dowolna a nie swobodną ocenę dowodów i przyjęcie, że zeznania J. P.. J. N. D. W. są wiarygodne w całości i korespondują ze zebranym w sprawie materiałem dowodowym, podczas gdy w/w zeznania pozostają w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego oraz logicznego rozumowania oraz z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie tj:

-

uchwałą wspólników WB z dnia 19 marca 2009 roku

-

tytułami jakie są wskazane na potwierdzeniach przelewów jaki zostały wykonane przez J. R.,

-

treścią zapisów na kontach analitycznych dotyczących tytułów przelewów,

-

treścią oświadczenia o odstąpieniu z dnia 1 września 2009 roku

-

zeznaniami J. R., W. B. i A. B., a także K. N.

W sytuacji gdy w/w okoliczności są istotne dla rozstrzygnięcia bowiem miały wpływ na podważenie wersji przedstawionej przez J. R. i W. B. i wydanie wyroku uniewinniającego oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu

h)  art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk zw. z art. 424 § 1 pkt 1 - poprzez dowolną ocenę dowodów i ujawnienie się w treści uzasadnienia wewnętrznej sprzeczność w zakresie uznania za wiarygodne:

-

wyjaśnień oskarżonego początkowo w ogromnej części ( s. 50 uzasadnienia,2 akapit), a następnie w całości ( s. 50 uzasadnienia, koniec 2 akapitu)

-

zeznań J. N., J. P. i D. W. za wiarygodne w całości, przy jednoczesnym ustaleniu (s. 32 uzasadnienia), ze J. N. złożyła oświadczenie o zachowaniu zadatku otrzymanego od WB lnvest na podstawie art. 394 § 1 k.c., jak też potwierdzono, że kwotę 1.500.000 zł otrzymano tytułem zaliczki na poczet ceny podczas w/w okoliczności są istotne dla rozstrzygnięcia bowiem miały wpływ na podważenie wersji przedstawionej przez J. R. i W. B. i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

i)  Art., 4 zw. z art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1- poprzez wybiórczą, niepełną i dowolną analizę materiału dowodowego i przyjęcie, że zeznania J. N. są w całości wiarygodne, w tym również w zakresie tego ze kwota 1.500.000,00 miała być potraktowana jako zwrot „wyłożonych środków” ewentualnie „zadatek” w sytuacji gdy w/w twierdzenia pozostaję w sprzeczności nie tylko z potwierdzeniami przelewów, zapisami na kontach analitycznych, ale również treścią odstąpienia od umowy z dnia 1 września 2009 roku, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

j) art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1 - poprzez dowolna a nie swobodną ocenę dowodów i przyjęcie, że w spotkaniu R. R. i W. B. w czerwcu 2008 roku uczestniczył J. R., w sytuacji gdy jak wynika z zeznań W. B. ( zeznania z dnia 19 kwietnia 2016 roku) oraz zeznań J. R. ( zeznania z dnia 8 kwietnia 2016 roku ) wynika, ze J. R. nie uczestniczył w/w spotkaniu, w sytuacji gdy w/w okoliczności mają wpływ na treść rozstrzygnięcia i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu,

k) Art., 4 zw. z art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1- poprzez wybiórczą i dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, o pominięcie stanowiska (...) zawartego w odpowiedzi na pozew (k. - k. 75-94) .które to okoliczności mogą mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia bowiem podważają wiarygodność wersji J. N., J. P., D W. i R. R. co do odbycia się spotkania z dnia 27 marca 2008 roku oraz ustaleń w zakresie kwalifikowania kwot wpłaconych przez J. R. jako zadatku i rzekomego tymczasowego "wyłożenia środków” przez R. R. w sytuacji gdy w/w okoliczności mają wpływ na treść rozstrzygnięcia i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu,

I) Art., 4 zw. z art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1- poprzez wybiórczą niepełną i dowolną analizę materiału dowodowego i przyjęcie, że zeznania D. W. są w całości wiarygodne, a zwłaszcza w zakresie przyczyn zbycia użytkowania wieczystego nieruchomości przy ul. (...) w K. z (...) Sp. z o.o. do (...) Sp. z o.o., w sytuacji gdy w/w zeznania są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, z uwagi na fakt podeszły wiek świadka, rzekomo samodzielne wystąpienie do R. R. z propozycją zakupu nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową celem prowadzenia w tym miejscu składu budowalnego przez spółkę której świadek nie był jeszcze prezesem, bez przygotowanego biznesplanu, bez własnych środków finansowych, kredyty czy inwestora zewnętrznego, w sytuacji gdy w/w okoliczności miało zostać przez Sąd Okręgowy zbadane zgodnie z zapatrywanie Sądu Apelacyjnego, a ich niepełna i dowolna ocena miały wpływ na treść rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu,

m) art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1 - poprzez dowolna a nie swobodną ocenę dowodów i przyjęcie, że zeznania J. R.sa niewiarygodne z uwagi na fakt, że pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami R. R., zeznaniami pracowników spółki oraz załączonymi dokumentami gdy w/w zeznania korespondują z zeznaniami W. B., A.B., K N., a także dowodami pierwotnymi tj.

-

uchwałą wspólników WB z dnia 19 marca 2009 roku

-

potwierdzeniami przelewów jaki zostały wykonanych przez pokrzywdzonego,

-

treścią zapisów na kontach analitycznych dotyczących tytułów przelewów,

-

treścią oświadczenia o odstąpieniu z dnia 1 września 2009 roku podczas gdy w/w uchybienie miało wpływ na treść rozstrzygnięcia bowiem skutkowało odmową przyznania wiarygodność zeznaniom J. R. oraz wpłynęło na wydanie orzeczenia uniewinniającego oskarżonego w niniejszym postępowaniu,

n) art. 7 kpk w zw, z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1 - poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów i przyjęcie, że zeznania W. B. za wiarygodne jedynie w części w zakresie podstawowych faktów niekwestionowanych przez strony, w sytuacji gdy w/w zeznania korespondują z zeznaniami J. R., A.B., K N., a także dowodami pierwotnymi tj.:

-

- uchwałą wspólników WB z dnia 19 marca 2009 roku

-

potwierdzeniami przelewów jaki zostały wykonanych przez pokrzywdzonego,

-

treścią zapisów na kontach analitycznych dotyczących tytułów przelewów,

-

treścią oświadczenia o odstąpieniu z dnia 1 września 2009 roku

podczas gdy w/w uchybienie miało wpływ na treść rozstrzygnięcia bowiem skutkowało odmową przyznania wiarygodność zeznaniom W. B. oraz wpłynęło na wydanie orzeczenia uniewinniającego oskarżonego w niniejszym postępowaniu,

o) rt. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1 - poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów i przyjęcie, że zeznania A. B. za wiarygodne jedynie w części w zakresie podstawowych faktów niekwestionowanych przez strony, w sytuacji gdy w/w zeznania korespondują z zeznaniami J. R., W. B., a także dowodami pierwotnymi tj.:

-

uchwałą wspólników WB lnvest z dnia 19 marca 2009 roku

-

potwierdzeniami przelewów jaki zostały wykonanych przez pokrzywdzonego,

-

treścią zapisów na kontach analitycznych dotyczących tytułów przelewów,

-

treścią oświadczenia o odstąpieniu z dnia 1 września 2009 roku

podczas gdy w/w uchybienie miało wpływ na treść rozstrzygnięcia bowiem skutkowało odmową przyznania wiarygodność zeznaniom A. B. oraz wpłynęło na wydanie orzeczenia uniewinniającego oskarżonego w niniejszym postępowaniu,

p) 7 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1 - poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów i przyjęcie, że wyjaśnienia oskarżonego R. R. są w całości wiarygodne z uwagi na fakt, że korespondują z zeznaniami „grupy świadków oskarżonego” J. N., J, P., D. W. w sytuacji gdy wyjaśnienia są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego oraz logicznego rozumowania oraz z pozostałymi dowodami zebranymi tj. zeznaniami J. R., W. B., A.B., K N., a także dowodami pierwotnymi tj.:

-

uchwałą wspólników WB lnvest z dnia 19 marca 2009 roku

-

potwierdzeniami przelewów jaki zostały wykonanych przez pokrzywdzonego,

-

treścią zapisów na kontach analitycznych dotyczących tytułów przelewów,

-

treścią oświadczenia o odstąpieniu z dnia 1 września 2009 roku

W sytuacji gdy w/w okoliczności są istotne dla rozstrzygnięcia bowiem skutkowały uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu,

q) art. 7 kpk w zw. z art. 41 kpk z 424 § 1 pkt 1 - poprzez dowolna a nie swobodną ocenę dowodów i przyjęcie, że doszło do spotkania R. R. J. R. i W. B. w siedzibie (...) w dniu 27 marca 2008 roku podczas, którego uczestnicy uzgodnili że kwoty wpłacone przez J. R. będą stanowiły zadatek ewentualnie że kwoty wpłacone przez (...) Sp.z o.o. są „tymczasowym wyłożeniem środków” w sytuacji gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego tj. zeznań J. R. oraz W. B. potwierdzeń przelewów, oświadczenia o odstąpieniu wynika, że takie spotkanie w/w osób w dniu 27 marca 2008 roku nie miało miejsca, a w konsekwencji nie doszło do ustalenia, że kwoty wpłacone przez J. R. będą zakwalifikowane jako zadatek lub zwrot wyłożonych przez (...) Sp. z o.o. środków w sytuacji gdy w/w uchybienie miało wpływ na treść rozstrzygnięcia bowiem skutkowało odmową przyznania wiarygodność zeznaniom J. R. i W. B. oraz wpłynęło na wydanie orzeczenia uniewinniającego oskarżonego w niniejszym postępowaniu,

r) art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1 - poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów i przyjęcie, że R. R. przed podpisaniem aktu notarialnego w dniu 10 czerwca 2008 roku nie szantażował W. B., czy wymusił na nim podpisanie w/w aktu notarialnego o treści załączonej do akt postępowania zawierającej niekorzystne dla J. R. i WB lnvest postanowienia odnośnie zaliczenia wpłaconych przez niego kwoty 6.388.000,00 złotych jako zadatku w sytuacji gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym zwłaszcza zeznań W. B. wynikają okoliczności przeciwne, podczas gdy w/w uchybienie miało wpływ na treść rozstrzygnięcia bowiem skutkowało odmową przyznania wiarygodność zeznaniom J. R. i W. B. oraz wpłynęło na wydanie orzeczenia uniewinniającego oskarżonego w niniejszym postępowaniu,

s) art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk z 424 § 1 pkt 1 - poprzez dowolna a nie swobodną ocenę dowodów i przyjęcie, że żadna z tych hipotek obciążających nieruchomość przy ul (...) w K. nie uniemożliwiała ani nie ograniczała możliwości zawarcia umowy ze spółka (...) lnvest, w sytuacji gdy wysokość hipotek przewyższała kwotę jaką WB lnvest miało dopłacić za nieruchomość, podczas gdy w/w uchybienie miało wpływ na treść rozstrzygnięcia bowiem wpłynęło na ocenę zamiaru R. R. oraz wpłynęło na wydanie orzeczenia uniewinniającego oskarżonego w niniejszym postępowaniu,

2.  Błąd w ustaleniach faktycznych mogących mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia tj.

a)  przyjęcie, ze doszło do spotkania R. R. J. R. i W. B. w siedzibie (...) w dniu 27 marca 2008 , na którym uczestnicy uzgodnili że kwoty wpłacone przez J. R. będą stanowiły zadatek ewentualnie że kwoty wpłacone przez (...) Sp.z o.o. są „tymczasowym wyłożeniem środków” w sytuacji gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego tj. zeznań J. R. oraz W. B. potwierdzeń przelewów, oświadczenia o odstąpieniu wynika, że takie spotkanie w/w osób w dniu 27 marca 2008 roku nie miało miejsca, a w konsekwencji nie doszło do ustalenia, że kwoty wpłacone przez J. R. są zadatkiem lub zwrotem środków wyłożonych tymczasowo przez (...) Sp. z o.o., w sytuacji gdy w/w okoliczności mają wpływ na treść rozstrzygnięcia i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu,

b)  przyjęcie, że W. B. wysłał do R. R. maila z dnia 17 kwietnia 2008 roku, w którym załączył projekt aktu notarialnego mający potwierdzać ustalenia poczynione w dniu 27 marca 2008 roku w zakresie w jakim kwoty wpłacone przez J. R. będą potraktowane jako zadatek, w sytuacji gdy W. B. zaprzecza by przesłał maila zawierającego projekt aktu notarialnego, o treści załączonej przez oskarżonego, z treści samego maila nie wynika, aby W. B. do tej wiadomości elektronicznej załączał jakikolwiek projekt aktu notarialnego, opinia biegłego wskazuje na możliwość ingerencji w wiadomość jak i w treść projektu, w sytuacji gdy w/w okoliczności mają wpływ na treść rozstrzygnięcia i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Łodzi XVIII Wydział Karny.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego adw. M. M. zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1.  rażącą i oczywistą obrazę przepisu postępowania art. 442 § 3 k.p.k. mającego wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia poprzez jego niezastosowanie i pomimo tego, że zapatrywania prawne i wskazania sądu odwoławczego — Sądu Apelacyjnego w Łodzi, są dla Sąd Okręgowego w Łodzi wiążące, albowiem Sąd Apelacyjny w Łodzi uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z 3 marca 2015 r. wydany w sprawie sygn. akt: XVIII K 118/13 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

2.  obrazę przepisów postępowania art. 174 k.p.k. oraz art. 180 § 2 k.p.k. mających wpływ na treść orzeczenia poprzez ich niezastosowanie i oparcie się przez Sąd I instancji na dowodzie z notatki sporządzonej przez radcę prawnego H. W. (s. 6 uzasadnienia — wykaz dowodów), podczas gdy Sąd nie dopuścił dowodu z zeznań świadka w osobie radcy prawnego H. W.. W związku z czym, Sąd bezprawnie zastąpił dowód z zeznań świadka sporządzoną przez niego notatką. Dodatkowo Sąd nie zwolnił H. W. z tajemnicy zawodowej mimo, iż jest do tego zobligowany przepisem art. 180 § 2 k.p.k. by skutecznie przeprowadzić dowód z tegoż dokumentu.

3.  obrazę przepisu postępowania aft. 167 k.p.k. mającego wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia na skutek oddalenia przez Sąd wniosków dowodowych oskarżyciela posiłkowego z dnia 24 lutego 2016 r., których przedmiotem było:

a)  zwrócenie się do (...) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ ( z siedzibą przy ul. (...), (...)-(...) W. KRS (...)) o:

-

wskazanie numerów rachunków bankowych oraz instytucji bankowych w jakich w/w rachunki bankowe były prowadzone w latach w 2007, 2008, 2009, 2010,2011,

-

wskazanie miesięcznej wysokości zobowiązań spółki w okresie od stycznia do końca czerwca 2008 roku, a także źródła w/w zobowiązań przy uwzględnieniu zawartych umów kredytowych ( a także umów pożyczki, umów leasingu itd.) oraz podmiotów z którymi w/w umowy zostały zawarte, daty ich zwarcia, ogólnej wysokości zobowiązań, a także miesięcznych kosztów spłaty kredytu (pożyczki, leasingu).

-

na okoliczność: stanu (...) spółki (...), nieposiadania przez ^w/w spółki środków finansowych na nabycie spornej nieruchomości, a w konsekwencji rzeczywistej przyczyny wpłacenia przez J- R. środków na poczet nabycia nieruchomości, rzeczywistego przeznaczenia wpłaconej przez J R. kwoty 1.500.000,00 zł- oraz zweryfikowania wiarygodności wersji przedstawionej przez oskarżonego R R. oraz jego współpracowników J. N. oraz J. N., przepływów finansowych pomiędzy (...) Sp. z o.o. (...) Sp. z o.o. Zweryfikowania daty uiszczenia ceny za sporną nieruchomość.

b)  zwrócenie się do (...) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ W (...) z siedzibą przy ul. (...), (...)-(...) S. KRS: (...)) o wskazanie numerów rachunków bankowych oraz instytucji bankowych w jakich w/w rachu nki bankowe były prowadzone w latach 2009 i 2010,2011,

- na okoliczność: stanu finansowego R. Sp. z nieposiadania przez ^w/w spółkę środków finansowych na nabycie spornej nieruchomości, przepływów finansowych pomiędzy (...) Sp. z o.o. a (...) Sp. z o.o. sprecyzowania daty uiszczenia ceny za sporną nieruchomość.

c)  zwrócenie się do Urzędów Skarbowych właściwego dla (...) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ (z siedzibą przy ul. (...), (...)-(...) W. KRS (...)) o wskazanie - w oparciu o zgłoszenia lub aktualizacje danych dokonywane przez podmiotu uprawnione do reprezentacji spółki- numerów rachunków bankowych oraz instytucji bankowych w jakich w/w rachu nki bankowe były prowadzone w latach 2007,2008,2009, 2010,2011,

-

na okoliczność: stanu (...) spółki (...), nieposiadania przez w/w spółkę środków finansowych na nabycie spornej nieruchomości, a w konsekwencji rzeczywistej przyczyny wpłacenia przez J. R. środków na poczet nabycia nieruchomości, rzeczywistego przeznaczenia wpłaconej przez J- R. kwoty 1.500.000,00 zł oraz zweryfikowania wiarygodności wersji przedstawionej przez oskarżonego R. R. oraz jego współpracowników J. N. oraz J N., przepływów finansowych pomiędzy & (...) Sp. z o.o. a (...) Sp. z o.o. Zweryfikowania daty uiszczenia ceny za sporną nieruchomość.

d)  zwrócenie się do Urzędów Skarbowych właściwego dla (...) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ W (...) z siedzibą przy ul. (...), (...)-(...) S. KRS: (...)) o wskazanie - w oparciu o zgłoszenia lub aktualizacje danych dokonywane przez podmiotu uprawnione do reprezentacji spółki- numerów rachunków bankowych oraz instytucji bankowych w jakich w/w rachunki bankowe były prowadzone w łatach 2009,2010,2011,

- na okoliczność stanu finansowego (...) Sp. z o.o. nieposiadania przez ^w/w spółkę środków finansowych na nabycie spornej nieruchomości, przepływów finansowych pomiędzy (...) Sp. z o.o. a (...) Sp. z o.o. zweryfikowania daty uiszczenia ceny za sporną nieruchomość.

e)  po ustaleniu w/w numerów rachunków bankowych zwrócenie się do w/w instytucji bankowych ( lub ich następców prawnych) o załączenie historii rachunków bankowych (...) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ od stycznia do końca czerwca 2008 oraz od 9 września 2009 roku do końca lipca 2011 roku,

-

na okoliczność stanu (...) spółki (...), nieposiadania przez w/w spółkę środków finansowych na nabycie spornej nieruchomości, a w konsekwencji rzeczywistej przyczyny wpłacenia przez J. R. środków na poczet nabycia nieruchomości, rzeczywistego przeznaczenia wpłaconej przez J R. kwoty 1.500.000,00 zł oraz zweryfikowania wiarygodności wersji przedstawionej przez oskarżonegoR. R.oraz jego współpracowników J. N. oraz J N., przepływów finansowych pomiędzy (...) Sp. z o.o. a (...) Sp. z o.o. zweryfikowania daty uiszczenia ceny za sporną nieruchomość.

f)  po ustaleniu w/w numerów rachunków bankowych zwrócenie się do w/w instytucji bankowych ( lub ich następców prawnych) o załączenie historii rachunków bankowych (...)" SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ W (...) od 9 września 2009 roku do końca lipca 2011 roku,

- na okoliczność stanu finansowego (...) Sp. z o. o. nieposiadania przez w/w spółkę środków finansowych na nabycie spornej nieruchomości, przepływów finansowych pomiędzy (...) Sp. % 0.0. a (...) Sp. z o.o. zweryfikowania daty uiszczenia ceny za sporną nieruchomość, a które to wnioski dowodowe zmierzały do ustalenia okoliczności mających istotne znaczenie dla przedmiotowej sprawy.

obrazę przepisu postępowania art. 424 § 1 i § 2 k.p.k. mającą wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia polegającą na niedopełnieniu przez Sąd I Instancji określonego tym przepisem obowiązku zamieszczenia w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia koniecznych elementów, a przede wszystkim szczegółowego wskazania, jakie fakty Sąd uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej materii konkretnie oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych w takim zakresie w jakim przyjął, że oskarżony R. R. nie dopuścił się zarzucanego czynu.

obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k., art. 366 § 1 k.p.k. i 410 k.p.k. poprzez błędną wykładnię i nieprawidłowe zastosowanie przedmiotowych przepisów, naruszenie przez Sąd swobodnej, kontrolowanej oceny całokształtu zgromadzonych w sprawie dowodów na skutek zaniechania ich wszechstronnej i wnikliwej analizy polegające na:

a)  dowolnym uznaniu za obiektywne wyjaśnień złożonych przez oskarżonego w takim zakresie w jakim wymieniony wskazywał na ciąg zdarzeń gospodarczych, które następowały w zakresie finalizowania zakupu nieruchomości w K.,

b)  dowolnym uznaniu za wiarygodne wyjaśnień złożonych przez R. R. a dotyczących braku po jego stronie zawinienia w zakresie pośredniego „wyprowadzenia” pieniędzy przekazanych przez pokrzywdzonego J. R., które w konsekwencji zostały w jego wyłącznym władaniu,

c)  bezpodstawne danie wiary depozycjom złożonym przez J. N., J. N. (4) w których wskazywały na ciąg transakcji w zakresie realizacji inwestycji w K., przepływu pieniędzy, dat wpływu i księgowania wpłat dokonywanych przez pokrzywdzonego J. R., pomimo iż pozostawały one w całkowitej opozycji z dokumentacją księgową oraz zeznaniami J. R.,

d)  dowolnym uznaniu za niewiarygodne zeznań złożonych przez J. R. oraz W. B. (2) w zakresie opisanego motywu działania ze strony oskarżonego, przy jednoczesnej ocenie tego dowodu wyłącznie w kontekście wyjaśnień oskarżonego, którym Sąd dał wiarę.

W konsekwencji powyższego orzeczeniu zarzuciła:

6.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, który miał istotny wpływ na treść orzeczenia i polegał na nietrafnym i nieuprawnionym przyjęciu, iż oskarżony R. R. nie popełnił zarzucanego mu czynu, podczas gdy przeprowadzona w sposób prawidłowy, zgodnie z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego ocena zebranych w sprawie dowodów prowadzi do odmiennego wniosku

Stawiając powyższe zarzuty, na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wniosła o:

7.  uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego adw. T. M. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, a mianowicie:

a.  naruszenie art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. przez zaniechanie dokonania wszechstronnej oceny wszystkich dowodów ujawnionych na rozprawie, w szczególności przez uznanie za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań wskazanych przez niego świadków, przy jednoczesnym braku pełnego rozważenia okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego wynikających z innych przeprowadzonych dowodów, a nadto przez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów z wyjaśnień oskarżonego i zeznań wskazanych przez niego świadków, z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego,

b.  naruszenie art. 8 k.p.k. przez brak samodzielności Sądu Okręgowego w Łodzi przy sporządzaniu uzasadnienia zaskarżonego wyroku, polegający na tym, że uzasadnienie to w zasadniczej mierze jest wierną kopią pisemnych motywów poprzedniego wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 3 marca 2015r.,

c.  naruszenie art. 170 § 1 pkt. 2 k.p.k. przez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego oskarżyciela posiłkowego o wystąpienie do banków celem złożenia wyciągów z rachunków bankowych spółki (...) na okoliczność ustalenia, czy spółka (...) sp. z o.o. posiadała własne środki pieniężne umożliwiające realizację transakcji zakupu nieruchomości w K. od spółki (...) S.A. oraz dokonanie ustaleń w tym zakresie jedynie na podstawie wyjaśnień oskarżonego i zeznań wskazanych przez niego świadków.

d.  naruszenie art. 174 k.p.k. przez dopuszczenie dowodu z notatki radcy prawnego H. W. na okoliczność przebiegu spotkania w dniu 27 marca 2008r., pomimo oddalenia wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z zeznań tego świadka.

e.  naruszenie art. 442 § 3 k.p.k. przez nieuwzględnienie zapatrywań prawnych oraz wskazań sądu odwoławczego co do dalszego toku postępowania sformułowanych przez Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 25 listopada 2015r., które to naruszenia przepisów postępowania mogły mieć wpływ na treść wyroku w zakresie ustaleń faktycznych co do sprawstwa oskarżonego w popełnieniu przestępstwa możliwego do zakwalifikowania jako przestępstwo przywłaszczenia mienia wielkiej wartości na szkodę J. R., podstawie art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Łodzi.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że apelacje pełnomocników oskarżyciela posiłkowego nie są zasadne i choć niezmiernie rozbudowane i formułujące różne zarzuty, zmierzają do jednego wniosku – wykazania, że oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu czynu. W tym stanie rzeczy możliwe jest na wstępie odniesienie się do nich łącznie i stwierdzenie, że sąd I instancji w sposób wnikliwy i wszechstronny rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy, na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz należycie wykazał, że oskarżony nie popełnił czynu zabronionego. Ocena materiału dowodowego została dokonana przez sąd z uwzględnieniem reguł sformułowanych w art.4, 5 i 7 kpk, jest ocena wszechstronną i bezstronną, nie narusza granic swobodnej oceny, jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz nie zawiera błędów faktycznych lub logicznych. Nie jest trafne postawienie zarzutu, jakoby Sąd Okręgowy dopuścił się obrazy art.410 i 424 kpk. Jak to wynika z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku sąd I instancji nie pominął przy wyrokowaniu żadnego dowodu, który mógł mieć w sprawie znaczenie. Sąd meriti rozważył wszystkie dowody ( również te, którym odmówił wiary) i szczegółowo swoje stanowisko uzasadnił w pisemnych motywach wyroku. Oznacza to, wbrew twierdzeniom skarżących, że sąd I instancji oparł wyrok na całokształcie ujawnionych okoliczności, bowiem oczywistym jest, że w sytuacji, gdy dowody są rozbieżne, rozstrzygnięcie sądu nie może opierać się na tych dowodach, które są sprzeczne z prawidłowo ustalonym stanem faktycznym. W ocenie Sądu Apelacyjnego, zarzuty podniesione w środkach odwoławczych i przytoczone na ich poparcie argumenty stanowią jedynie próbę zaprezentowania własnej, odmiennej od dokonanej przez sąd I instancji, oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Argumentacja taka mogłaby jednak zostać podzielona tylko wtedy, gdyby skarżący wykazali, że ocena sądu jest błędna, bądź została dokonana z naruszeniem odpowiednich reguł postępowania tzn. w sposób niepełny, nielogiczny, naruszający zasady wiedzy i doświadczenia życiowego, bądź też zasadę bezstronności. Stwierdzić należy, że apelacje nie zdołały jednak, zdaniem sądu odwoławczego, zrealizować wskazanych wyżej celów. Zaskarżony wyrok został bowiem oparty na rezultatach prawidłowo i wszechstronnie przeprowadzonego postępowania dowodowego, z poszanowaniem gwarancji oskarżonego i pełną możliwą do zrealizowania w konkretnych warunkach wnikliwością w dociekaniu prawdy. Podkreślić jeszcze raz należy, że nie może być mowy o naruszeniu reguły zawartej w art.4kpk w postępowaniu prowadzonym przez sąd I instancji. W tej kwestii w apelacjach pełnomocników nie można doszukać się przedstawienia rozumowania popartego konkretami z realiów sprawy pokazującego, w czym upatrują oni naruszenie reguł obiektywizmu. W ocenie Sądu Apelacyjnego, obraza art.4kpk nie miała miejsca. Przepis ten jest przepisem ogólnym i oczywiście nie nakłada na sąd w tracie wyrokowania obowiązku uwzględnienia jednocześnie dowodów korzystnych i niekorzystnych. Sąd orzekający musi wszak zdecydować czy uznać za wiarygodne „dowody korzystne” czy „dowody niekorzystne”. Nie może być także mowy o obrazie art.410kpk. Wymóg sformułowany we wskazanym przepisie, aby podstawę wyroku stanowił całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, oznacza konieczność znajdowania się w polu uwagi sądu w chwili rozstrzygania wszystkich okoliczności. Nie chodzi jednak o to, aby orzeczenie zapadło na podstawie wykluczających się dowodów, bo jest to oczywiście niemożliwe. Sąd ma prawo oprzeć się na jednych dowodach, a pominąć inne, jeśli ich treść jest rozbieżna. W takiej sytuacji istota rozstrzygnięcia polega bowiem na daniu priorytetu niektórym dowodom. Obowiązkiem sądu jest wówczas wskazanie, dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Wymogowi temu, w ocenie Sądu Apelacyjnego, sprostał sąd meriti. Nie ma także podstaw do uznania za zasadny zarzut obrazy art.5§2kpk ( apelacja adw.O. K.). Wynikająca z zasady domniemania niewinności zasada in dubio pro reo (art.5§2kpk) ma zastosowanie tylko wtedy, gdy pomimo przeprowadzenia wszystkich dostępnych dowodów pozostają w dalszym ciągu niewyjaśnione okoliczności. W takiej sytuacji nie dające się usunąć wątpliwości, rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Wówczas wybiera się wersję, która dla oskarżonego jest najkorzystniejsza, choć nie wyklucz tego, że mogłoby być inaczej, ale nie zdołano tego ustalić w sposób stanowczy. O naruszeniu tego przepisu można zatem mówić wówczas, gdy sąd ustalając, że zachodzą nie dające się usunąć wątpliwości, rozstrzygnie je na niekorzyść skazanego [np. wyrok SN z dnia 6 czerwca 2014r VKK 358/13, Prok. I Pr. –wkł. 2014r., Nr 9, poz.5] . Taka zaś sytuacja nie tylko nie miała miejsca w niniejszej sprawie, ale też nie została wskazana przez skarżącą, która próbuje dowieść, czegoś zgoła odmiennego, a mianowicie, że w sprawie nie występowały wątpliwości, które sąd winien rozstrzygnąć w myśl art.5§2kpk.

Podkreślić należy, że w ocenie Sądu Apelacyjnego poczynione na podstawie prawidłowo przeprowadzonej oceny dowodów ustalenia faktyczne odpowiadają prawdzie (art.2§2kpk), a zatem nie są obarczone błędem. Nie można uznać bowiem za błąd w ocenie dowodów ( a w konsekwencji za błąd w ustaleniach faktycznych) tego, że sąd I instancji odrzucił wiarygodność zeznań niektórych świadków, w tym W. B., a za wiarygodne poczytał inne dowody, w tym wyjaśnienia oskarżonego. Takie rozwiązanie , samo w sobie, nie oznacza naruszenia reguł oceny dowodów wskazanych w art.7kpk.

Warto także przypomnieć, iż jak wynika z ugruntowanego w tym zakresie orzecznictwa, przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art.7kpk wówczas, gdy spełnione są kumulatywnie następujące przesłanki:

-jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art.410kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art.2§2kpk);

-stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności, przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżanego (art.410kpk);

-jest wyczerpująco i logicznie, z jednoczesnym uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art.424§1pkt1kpk) – [np. wyroki SN z dnia 19 listopada 1990r. OSNKW 1991r. Nr 7-9, poz.41 i z dnia 3 września 1998r.Prok. i Pr. 1999r. Nr 2, poz.6].

Dokładna lektura uzasadnienia zaskarżonego wyroku prowadzi nieodparcie do wniosku, iż sąd meriti w sposób bardzo dokładny, by nie powiedzieć drobiazgowy, wskazał, jakim dowodom dał wiarę, a jakim odmówił waloru wiarygodności i dlaczego, kierując się przy tym zasadami omówionymi powyżej . Skutkować to zatem musiało przyjęciem, iż taki tok rozumowania sądu I instancji zasługiwać będzie na pełną ochronę przewidziana przez treść art.7kpk, zwłaszcza, iż sąd meriti dokładnie rozważył zarówno dowody obciążające oskarżonego, jak i odciążające. Sąd Apelacyjny akceptując w pełni motywy sądu I instancji uznał, że nie zachodzi potrzeba powtarzania argumentów zawartych w uzasadnieniu wyroku.

W przedmiotowej sprawie dokonując natomiast obiektywnej oceny zarzutów apelacyjnych nie można w żadnym wypadku stwierdzić, aby były one zasadne. W ocenie Sądu Apelacyjnego, ustalenia faktyczne nie są w niniejszej sprawie błędne, lecz prawidłowe i prawdziwe (art.2§2kpk), zaś materiał dowodowy leżący u podstaw tych ustaleń – kompletny (art.410kpk). Zgromadzone dowody ocenione zostały w sposób swobodny (art.7kpk), nie zaś dowolny. Wszystkie ustalenia co do faktów mają swoje odzwierciedlenie w zebranych i wszechstronnie przeanalizowanych środkach dowodowych. Ocena tych środków uwzględnia kryteria obiektywne, a więc zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego, nadto nie wykazuje błędów natury logicznej i faktycznej. Ocena ta poddaje się procesowej kontroli odwoławczej, gdyż sąd orzekający w uzasadnieniu wyroku – stosownie do art.424§1kpk – należycie umotywował swoje stanowisko. W konsekwencji nie mogą być uznane za zasadne zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych sformułowane we wszystkich apelacjach. Wszak błąd w ustaleniach faktycznych ma miejsce wtedy tylko, gdy sąd dokona konkretnego ustalenia sprzecznie z treścią dowodu (dowodów) uznanego za wiarygodny. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, nie może sprowadzać się do samej tylko odmiennej oceny materiału dowodowego ( jak to czynią w dużej mierze skarżący), lecz powinien polegać na wykazaniu, jakich uchybień w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego dopuścił się sąd w dokonanej przez siebie ocenie materiału dowodowego. Odnosząc się merytorycznie do podniesionych w apelacjach zarzutów stwierdzić należy, że skarżący starają się wykazać, wszelkimi możliwymi środkami, że oskarżony dokonał przywłaszczenia mienia na szkodę pokrzywdzonego i w związku z tym ponosi odpowiedzialność za utratę przez J. R. kwoty w łącznej wysokości 7.888.000 zł. Rzecz jednak w tym, że przepis art.284§2kk stanowi, iż odpowiedzialność karną ponosi ten kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą. Gdyby nawet pominąć fakt, że sformułowany w akcie oskarżenia zarzut nie zawiera znamienia „powierzenia” to zwrócić należy uwagę, że owo znamię oznacza iż przedmiotem działania przestępnego przewidzianego w cytowanym przepisie jest cudze mienie ruchome, które zostało sprawcy powierzone bez prawa rozporządzania nim jak swoją własnością. W niniejszej sprawie sytuacja taka nie miała miejsca. Pokrzywdzony dobrowolnie wpłacił pieniądze w imieniu spółki (...), której udziałowcem był W.B. na rzecz spółki (...), co oznacza, że z oskarżonym, a właściwie z jego spółką nie łączył go żaden stosunek prawny. Mówiąc inaczej – wbrew zarzutowi aktu oskarżenia oskarżony nie przyjął pieniędzy od pokrzywdzonego. Wszelkie ustalenia i poczynania natury gospodarczej odbywały się bowiem pomiędzy (...) i (...) a nie pomiędzy pokrzywdzonym i oskarżonym. Rozważania sądu I instancji dotyczące tej kwestii zaprezentowane w pisemnych motywach wyroku ( k 67-81) zasługują na pełną akceptację. Za sądem I instancji należy jedynie podkreślić, że na żadnym z etapów transakcji oskarżony nie okazał, że miał zamiar przejąć nieruchomość na szkodę pokrzywdzonego i W. B. lub żeby działał w celu przejęcia na własność pieniędzy J. R.. Oskarżony wszak osobiście nie władał nieruchomością ani pieniędzmi pokrzywdzonego również osobiście nie dysponował. O prawidłowości takiego ustalenia świadczą także zeznania pokrzywdzonego, który podał, że „gdy ja płaciłem te kwoty to nieruchomość była własnością firmy (...); ja płaciłem tak jakby za (...), 6.388.000 zł posłużyły temu, żeby oskarżony, jako prezes (...) nabył działkę na swoją własność”; „przystąpiłem do tej transakcji z dwóch powodów: miałem uczestniczyć w zyskach ze sprzedaży działki, był to z mojej strony gest, pomoc koleżeńska”; „moją intencją była pomoc koleżeńska”; „ spółka (...) ma zwrócić mi pieniądze, jeżeli odzyskałaby je od spółki (...)”; „nie mogę żądać ich od pana R., jeżeli uzyskam pieniądze w wyniku procesu karnego to skończy się roszczenie”; „jak będę miał zwrócone pieniądze od (...) to moje roszczenie wobec R. będzie już nieaktualne”. Nie ulega zatem wątpliwości, że łączący strony a właściwie oskarżonego i W. B. stosunek miał charakter ściśle gospodarczy i dlatego też oskarżony miał prawo uznać, iż wpłacone kwoty stanowią zadatek, o którym mowa w art.394kc. O tym, że oskarżony nie działał w przestępczym zamiarze świadczy również wynik toczącego się przed Sądem Okręgowym w Warszawie postępowania w sprawie XXVI GC 110/12. Wyrokiem z dnia 4 maja 2015r. wszak zasądzono od (...) sp. z o.o na rzecz (...) sp. z o.o kwotę 1.500.000 zł i oddalono powództwo w pozostałej części uznając tym samym, że kwota 6.388.000 zł miała funkcję zadatku. Z punktu widzenia odpowiedzialności karnej ma także znaczenie zachowanie oskarżonego po zapadnięciu wskazanego wyroku. Wszak w chwili gdy oskarżony powziął wiedzę, iż jego spółka winna zwrócić kwotę 1.500.000 zł to mimo, że orzeczenie nie było prawomocne (...) wpłaciło na rachunek depozytowy Ministra Finansów zasądzoną kwotę. Należy także podkreślić, że nie może być mowy o przywłaszczeniu w takim przypadku, gdy z istoty danego stosunku prawnego wynika, że mienie wręczone pewnej osobie stało się jej własnością. Typowym przykładem takiego mienia jest zadatek dany przy zawarciu umowy celem zabezpieczenia jej wykonania. Niedotrzymanie zatem umowy, umocnionej zadatkiem może pociągnąć dla strony tylko sankcje natury cywilno-prawnej, nie może natomiast stanowić podstawy do dodatkowego ścigania tej osoby za przywłaszczenie mienia, które stało się jej własnością. Prawidłowo także sąd meriti uznał, że nie można przypisać oskarżonemu odpowiedzialności na podstawie art.286§1kk. Stanowisko sądu I instancji zaprezentowane na k 80 pisemnych motywów wyroku można jedynie wesprzeć stwierdzeniem, że niewywiązanie się ze zobowiązania cywilno-prawnego, nie może dać podstawy do przypisania odpowiedzialności karnej za oszustwo, w sytuacji gdy brak jest dowodów, które wskazywałyby na istnienie pierwotnego zamiaru oszukańczego sprawcy [ wyrok SA w Łodzi z dnia 5 listopada 2015r. II AKa 192/13 Legalis nr 1372677].

Nie można także podzielić argumentów zawartych w apelacjach pełnomocników mających, ich zdaniem, uzasadniać zarzuty niezastosowania się do wytycznych sądu odwoławczego zawartych w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 listopada 2015r. w sprawie II AKa 132/15 oraz niesamodzielności sądu I instancji przy sporządzaniu uzasadnienia wyroku, która zdaniem skarżących miała polegać na powieleniu uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie XVIII K 113/15. Powyższe zarzuty, zdaniem Sądu Apelacyjnego, pomimo obszernych uzasadnień są gołosłowne. Lektura uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego uchylającego poprzedni wyrok sądu I instancji nie pozostawia wątpliwości, że w niniejszej sprawie sąd meriti zastosował się do wszystkich wytycznych. Gdyby nawet pominąć fragment uzasadnienia sądu meriti, w którym wyraźnie stwierdza, że wziął pod uwagę wytyczne Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie II AKa 132/15 (k 67-68 ) to nie da się zakwestionować faktu, że w niniejszej sprawie sąd I instancji rozważył kwestie:

-wpływu momentu wręczenia pieniędzy traktowanych następnie, jako zadatek na ważność takiego ustalenia w umowie kupna-sprzedaży nieruchomości;

-wiarygodności i rzetelności oświadczenia oskarżonego w kontekście otrzymania kwoty około 6.388.000 zł;

-oceny materiału dowodowego, w tym wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków A.B. i K. N.;

-wpływu oskarżonego na J. N. odnośnie złożonego przez nią oświadczenia o zatrzymaniu zadatku w kwocie 6.388.000 zł;

-komu i na jakich warunkach (...) zbyła nieruchomość w 2009r.

To, że ustalenia sądu I instancji dotyczące wskazanych kwestii nie satysfakcjonują skarżących nie może być równoznaczne ze stwierdzeniem, że sąd nie zastosował się do wytycznych. Uchylenie poprzedniego wyroku sądu I instancji, którym oskarżony został także uniewinniony i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania nie jest równoznaczne z tym, że oskarżony był sprawcą zarzucanego mu czynu, jak chcieliby odczytywać poprzedni wyrok sądu odwoławczego autorzy środków odwoławczych.

Niezasadny jest także zarzut obrazy art.8kpk. Pomijając nawet fakt, że uzasadnienie sądu I instancji w niniejszej sprawie, wbrew twierdzeniom skarżących nie jest „ w zasadniczej mierze wierną kopią pisemnych motywów poprzedniego wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 3 marca 2015r” to stwierdzić należy, że wskazana w art.8kpk zasada samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego nie odnosi się do pisemnych motywów wyroku, który przecież jest dokumentem sprawozdawczym z narady nad wyrokiem i co oczywiste jest sporządzany po wydaniu rozstrzygnięcia. Statuowana we wskazanym przepisie zasada oznacza autonomię orzekania w przedmiocie procesu a nie sporządzania pisemnych motywów wyroku. Oczywistym w niniejszej sprawie jest natomiast to, że takie same ustalenia obu sądów orzekających w I instancji oparte zwłaszcza na treści dokumentów w warstwie pisemnych motywów mogły przybrać podobne brzmienie nie oznacza to jednak swoistego plagiatu, który zarzucają sądowi meriti skarżący.

Niezasługującą również na uwzględnienie zarzuty dotyczące oddalenia przez sąd I instancji wskazanych w apelacjach wniosków dowodowych. Sąd I instancji swoje stanowisko w tym zakresie uzasadnił i brak jest podstaw do jego kwestionowania. Dodatkowo należy zauważyć, że skarżący podnosząc w tym zakresie zarzut obrazy przepisów postępowania nie wskazali jaki wpływ na treść orzeczenia miało nieprzeprowadzenie wskazanych dowodów.

Reasumując – argumenty środków odwoławczych przytoczone na uzasadnienie zarzutu obrazy przepisów postępowania i błędu w ustaleniach faktycznych okazały się chybione, a w konsekwencji – same zarzuty. Dlatego nie było podstaw do uwzględnienia wniosku zawartego w apelacjach pełnomocników oskarżyciela posiłkowego o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami Sąd Apelacyjny zasądził od oskarżyciela posiłkowego na rzecz Skarbu Państwa tytułem kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym kwotę 7o złotych, na którą składa się opłata w kwocie 60 zł i połowa ryczałtu za doręczenia w kwocie 10 zł.

Kosztami postępowania odwoławczego związanymi z apelacją prokuratora Sąd Apelacyjny, zgodnie z obowiązującymi przepisami, obciążył Skarb Państwa.