Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale prokuratora ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 30 sierpnia 2016r., 01 grudnia 2016r., 19 stycznia 2017r. i 17 lutego 2017r.

sprawy J. M. (1) (M.)

syna F. i M. z d. K.

ur. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 2006r. do lutego 2016r. w O., gmina W., znęcał się fizycznie i psychicznie nad żoną A. M. oraz dziećmi B. i M. w ten sposób, że będąc trzeźwym jak i pod wpływem działania alkoholu wszczynał awantury, wyzywał członków rodziny słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, wulgarne i poniżające, wobec nich żądał bezwzględnego posłuszeństwa, stosował przemoc fizyczną wobec żony, popychał, szarpał, uderzał ręką po całym ciele i klatce piersiowej, pluł w jej kierunku, niszczył różne przedmioty stanowiące wyposażenie domu, np. drzwi wewnętrzne budynku, wyganiał mieszkańców,

tj. o przestępstwo z art. 207 § 1 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego J. M. (1) za winnego tego, że w okresie od 2006r. do lutego 2016r. w O., gmina W., znęcał się fizycznie i psychicznie nad żoną A. M. w ten sposób, że popychał ją, szarpał i uderzał rękoma po ciele, pluł na nią, smarkał i poniżał oraz wypowiadał pod jej adresem słowa wulgarne powszechnie uznane za obelżywe, tj. popełnienia przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 37 b k.k., wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 41a § 1 i 3a k.k. orzeka wobec oskarżonego J. M. (1) środek karny w postaci nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną A. M. w O. nr 85 na okres 2 (dwóch) lat oraz jednocześnie zakazuje mu zbliżania się w tym okresie do pokrzywdzonej A. M. na odległość 50 (pięćdziesięciu) metrów;

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego J. M. (1) na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. M. kwotę 1704 zł (tysiąc siedemset cztery złote), tytułem zwrotu poniesionych wydatków;

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego J. M. (1) kosztami procesu, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków sądowych poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 i art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 240 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Oskarżony J. M. (1) i oskarżycielka posiłkowa A. M., pozostają w związku małżeńskim od 1981r., posiadają dorosłe dzieci: córkę B. G. (1) i synów M. i D. M..

Dowód:

zeznania świadka A. M., k. 6 akt Ds. 294.2016, k. 18 – 19,

zeznania świadka M. M. (4), k. 48 – 49 akt Ds. 294.2016, k. 19 – 20,

zeznania świadka B. G. (1), k. 20 – 21.

J. M. (1) od wielu lat nadużywa alkoholu, pod wpływem którego zachowuje się agresywnie wobec żony. Ciągi alkoholowe oskarżonego trwały przez okres dwóch tygodni, po czym następowały około tygodniowe przerwy.

Dowód:

zeznania świadka A. M., k. 6 akt Ds. 294.2016, k. 18 – 19,

zeznania świadka M. M. (4), k. 48 – 49 akt Ds. 294.2016, k. 19 – 20,

zeznania świadka B. G. (1), k. 20 – 21,

zeznania świadka K. G., k. 23 – 24 akt Ds. 294.2016, k. 21.

M. M. (4) wyprowadził się na stałe z domu rodzinnego w O. w 2008r. Wcześniej w trakcie studiów zamieszkiwał on w akademiku i przyjeżdżał do domu tylko w czasie weekendów i wakacji. W związku z nadużywaniem alkoholu przez oskarżonego i jego agresywnym zachowaniem M. M. (4) przyjeżdża do O. maksymalnie dwa razy w roku. Wcześniej upewnia się telefonicznie czy w domu nie ma oskarżonego, tak aby uniknąć z nim spotkania. B. G. (2) w okresie do 2006r. do 2008r. studiowała we W. i zamieszkiwała wspólnie z rodzicami w O.. W tym czasie miały miejsce sytuacje, gdy oskarżony zwracał się do niej podczas kłótni słowami: „pasożycie”, „idiotko”. Od 2008r. B. G. (1) zamieszkuje za granicą i kilka razy w roku przyjeżdża do Polski. Zdarza się, że w tym czasie oskarżony również przyjeżdża do domu w O., lecz swoje agresywne zachowanie kieruje wobec A. M..

Dowód:

zeznania świadka M. M. (4), k. 48 – 49 akt Ds. 294.2016, k. 19 – 20,

zeznania świadka B. G. (1), k. 20 – 21,

zeznania świadka K. G., k. 23 – 24 akt Ds. 294.2016, k. 21,

A. M. pracuje w Niemczech jako opiekunka. W okresie od 2006 r. do lutego 2016r. cyklicznie wyjeżdżała ona co dwa miesiące do Niemiec, po czym wracała do kraju. W czasie gdy A. M. przebywała w O., oskarżony upijał się i będąc pod wpływem alkoholu chodził za nią i zaczepiał ją słownie. Będąc w domu jak i na podwórku oskarżony wypowiadał pod adresem A. M. słowa obraźliwe, nazywał ją „kurwą, szmatą, dziwką, zerem”. Nagminnie zarzucał jej zdradę małżeńską mówiąc „kto chce to cię pierdoli”, „chcesz zobaczyć dziwkę to zobacz w lustro”. Mimo, że A. M. zamykała się w pokoju, oskarżony dobijał się do jej drzwi, kierując wobec niej wyzwiska.

Dowód:

zeznania świadka A. M., k. 6 akt Ds. 294.2016, k. 18 – 19,

zeznania świadka M. M. (4), k. 48 – 49 akt Ds. 294.2016, k. 19 – 20,

zeznania świadka B. G. (1), k. 20 – 21,

zeznania świadka K. G., k. 23 – 24 akt Ds. 294.2016, k. 21,

zeznania świadka S. R., k. 33 akt Ds. 294.2016, k. 22,

zeznania świadka J. R., k. 36 akt Ds. 294.2016, k. 44 – 45,

zeznania świadka J. P., k. 48 akt Ds. 294.2016, k. 45 – 46,

zeznania świadka T. P., k. 22 – 23,

protokół oględzin i odtworzenia zapisów, k. 112 – 114.

Oskarżony wracał do domu w nocy około godz. 2.00 – 3.00, ściągał z A. M. kołdrę wykrzykiwał, że jest złą żoną, że nie powinna spać „jak krowa” tylko czekać na niego z kolacją. Kilkakrotnie napluł na nią oraz nasmarkał gdy leżała na łóżku. Zdarzyło się, że oskarżony rzucił w kierunku A. M. talerzem z jedzeniem, celowo zniszczył drzwi w mieszkaniu.

Dowód:

zeznania świadka A. M., k. 6 akt Ds. 294.2016, k. 18 – 19,

zeznania świadka M. M. (4), k. 48 – 49 akt Ds. 294.2016, k. 19 – 20,

zeznania świadka B. G. (1), k. 20 – 21,

zeznania świadka S. R., k. 33 akt Ds. 294.2016, k. 22,

zeznania świadka J. P., k. 48 akt Ds. 294.2016, k. 45 – 46,

fotografie, k. 11, 13 – 14.

Podczas awantur oskarżony nie poprzestawał na słowach i zdarzało się, że szarpał i popychał A. M. oraz uderzał ją rękami po ciele. Miała miejsce sytuacja, gdy złapał ją ręką za gardło i ściskał mówiąc „kurwo ja cię uduszę”.

Dowód:

zeznania świadka A. M., k. 6 akt Ds. 294.2016, k. 18 – 19,

zeznania świadka M. M. (4), k. 48 – 49 akt Ds. 294.2016, k. 19 – 20,

zeznania świadka B. G. (1), k. 20 – 21,

zeznania świadka K. G., k. 23 – 24 akt Ds. 294.2016, k. 21,

karta informacyjna, k. 12,

opinia sądowo – lekarska, k. 11.

Pokrzywdzona starała się nie wdawać w kłótnie z oskarżonym. Obawiając się jego zachowania opuszczała dom i szukała schronienia u sąsiadek J. P. i S. R.. Była roztrzęsiona, płakała.

Dowód:

zeznania świadka A. M., k. 6 akt Ds. 294.2016, k. 18 – 19,

zeznania świadka S. R., k. 33 akt Ds. 294.2016, k. 22,

zeznania świadka J. R., k. 36 akt Ds. 294.2016, k. 44 – 45,

Po koniec 2011r. oskarżony J. M. (1) wyprowadził się z O., przebywając początkowo w L. a następnie w pobliskiej miejscowości M.. Mimo to oskarżony, bardzo często przyjeżdżał do O., przeważnie w czasie gdy do domu z Niemiec wracała A. M.. W takich sytuacjach J. M. (1) przebywał w O. przez okres od kilku dni do półtora tygodnia po czym wyjeżdżał i znów wracał. Oskarżony pod wpływem alkoholu wszczynał awantury, podczas których wyzywał A. M. słowami wulgarnymi, popychał ją, szarpał i uderzał rękoma po ciele.

Dowód:

zeznania świadka A. M., k. 6 akt Ds. 294.2016, k. 18 – 19,

zeznania świadka S. R., k. 33 akt Ds. 294.2016, k. 22,

zeznania świadka J. R., k. 36 akt Ds. 294.2016, k. 44 – 45,

zeznania świadka J. P., k. 48 akt Ds. 294.2016, k. 45 – 46,

zeznania świadka M. M. (4), k. 48 – 49 akt Ds. 294.2016, k. 19 – 20,

zeznania świadka B. G. (1), k. 20 – 21,

zeznania świadka K. G., k. 23 – 24 akt Ds. 294.2016, k. 21,

zeznania świadka T. P., k. 22 – 23,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. M. (1), k. 17 – 18,

Początkowo A. M. nie szukała pomocy w instytucjach publicznych. Od 2015r. czując się zagrożona przez oskarżonego, zaczęła dzwonić na Policję, prosząc o interwencje. W dniu 07 września 2015r. w rodzinie M. została wszczęta procedura niebieskiej karty, lecz mimo to zachowanie oskarżonego wobec żony nie uległo zmianie. Oskarżony podczas spotkań grupy roboczej był agresywny, krzyczał, zaprzeczał że ma problem alkoholowy, oskarżał żonę o zdradę.

Dowód:

zeznania świadka A. M., k. 6 akt Ds. 294.2016, k. 18 – 19,

zeznania świadka B. R., k. 57 – 58 akt Ds. 294.2016, k. 52 – 53,

zeznania świadka T. P., k. 22 – 23,

zeznania świadka A. K., k.119 akt Ds. 294.2016, k. 51v – 52,

zeznania świadka P. Ł., k. 123 akt Ds. 294.2016, k. 52,

dokumentacja (...) w W., k. 61 – 110.

Oskarżony J. M. (1) ma 57 lat, jest żonaty, pobiera emeryturę w wysokości 3.400 zł. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. M. (1), k. 17 – 18.

J. M. (1) był karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 02.10.2014r. został on skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby.

Dowód:

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 131 – 133.

Oskarżony J. M. (1) w toku całego postępowania nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w których zaprzeczył temu aby stosował przemoc psychiczną i fizyczną wobec żony i dzieci. Zakwestionował aby miał problem z nadużywaniem alkoholu i oświadczył że toczące się postępowanie wynika z tego, że jego żona prowadzi podwójne życie i zmierza do uzyskania od niego alimentów po rozwodzie. J. M. (1) wyjaśnił, że po wyprowadzeniu się ze wspólnego domu w O. w grudniu 2011r., bywa w nim raz na dwa miesiące, raz na kwartał.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalenia stanu faktycznego sąd poczynił głównie w oparciu o zeznania pokrzywdzonej A. M.. Dając jej wiarę sąd miał na uwadze przede wszystkim to, że na poszczególnych etapach postępowania, przedstawiła ona spójny i konsekwentny opis zachowania oskarżonego. Sąd nie dopatrzył się w relacji pokrzywdzonej przesłanek podważających jej wiarygodność Opierając się na zeznaniach A. M., sąd miał na uwadze również, to że znajdowały one potwierdzenie w zeznaniach innych osób m.in. M. M. (4), B. G. (1), S. R., J. P. oraz w dowodach o charakterze materialnym, w szczególności protokole oględzin płyty CD-R, opinii sądowo – lekarskiej, dokumentacji z (...) w W..

Ustalając stan faktyczny, sąd jako zasługujące na uwzględnienie ocenił zeznania świadków M. M. (4), B. G. (1), K. G., S. R., J. R., J. P., B. R., T. P.. Zdaniem sądu relacja złożona przez tych świadków w pełni odzwierciedla przebieg zdarzeń, które były ich udziałem, bądź o których powzięli wiedzę z innych źródeł. Zajmując powyższe stanowisko sąd miał na uwadze przede wszystkim spójny i logiczny charakter zeznań powołanych świadków Również bezpośrednia ocena świadków na rozprawie nie dała jakichkolwiek podstaw do podważenia ich prawdomówności.

Sąd jako wiarygodne ocenił także zeznania pozostałych świadków będących funkcjonariuszami Policji, tj. A. K. i P. Ł.. Zarazem sąd miał na uwadze to, że nie wnosiły one do sprawy istotnych okoliczności, jako że nie byli oni świadkami negatywnych zachowań oskarżonego wobec pokrzywdzonej, które jak wynika z jej zeznań nastąpiły przed podjęciem interwencji.

Jako nieprzydatne dla dokonania ustaleń faktycznych w sprawie sąd ocenił zeznania świadków J. K., K. W. i S. K.. Zdaniem sądu osoby te nie mogą być miarodajnym źródłem informacji odnośnie zachowywania się przez oskarżonego wobec A. M., przede wszystkim z uwagi na to, że nie miały na co dzień kontaktu z oskarżonym i pokrzywdzoną. Niezależnie od tego, w relacjach złożonych przez świadków J. K. i K. W. wyraźnie widoczna pozostaje chęć przedstawienia J. M. (2) w dobrym świetle, przy jednoczesnym negatywnym opisaniu zachowania A. M.. Zdaniem sądu wskazywanie przez nich na brak jakichkolwiek zastrzeżeń co do postępowania oskarżonego, może wynikać z solidarności tych osób z J. M. (1), którego znają od wielu lat. Przykładem powyższego może być opisana przez świadków okoliczność jakoby oskarżony praktycznie w ogóle nie spożywał alkoholu, gdzie na co innego wskazują zeznania pozostałych świadków, jak też prowadzone wobec niego postępowanie przed Gminną Komisją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

W zakresie dokonanych ustaleń faktycznych, sąd oparł się ponadto na dowodach o charakterze materialnym, wymienionych w pierwszej części uzasadnienia. Sąd dał im wiarę jako w pełni wypełniającym wymogi stawiane takim dowodom oraz nie znajdując żadnych podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Mając z kolei na uwadze wyjaśnienia oskarżonego J. M. (1) sąd wziął je pod uwagę jedynie w takim zakresie, w jakim pokrywały się z dowodami uznanymi przez sąd za wiarygodne. Sąd uznał, że zaprzeczanie przez oskarżonego poszczególnym zachowaniom wskazanym w zarzucie aktu oskarżenia, stanowi wyłącznie wyraz przyjętej przez niego linii obrony.

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego J. M. (1) w zakresie przypisanego mu występku z art. 207 § 1 k.k., nie budzą wątpliwości.

Czyn zabroniony z art. 207 § 1 k.k. popełnia każdy kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny. Przestępstwo znęcania się, określone w art. 207 § 1 k.k., jest przestępstwem formalnym z działania lub zaniechania. Znamię czasownikowe "znęca się" określa zachowanie sprawcy polegające na zadawania komuś cierpień (fizycznych lub psychicznych), męczenia, dręczenia. W połączeniu z pozostałymi znamionami tego typu przestępstwa oznacza ono działanie lub zaniechanie, polegające na umyślnym zadaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzającym się lub jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie. Dla jego bytu nie jest wymagane spowodowanie jakichkolwiek skutków.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje na to, że oskarżony znęcał się fizycznie i psychicznie nad żoną A. M.. J. M. (1) będąc pod wpływem alkoholu nagminnie kierował wobec pokrzywdzonej słowa wulgarne, powszechnie uznane za obelżywe, poniżał ją, naruszał jej nietykalność cielesną. Oskarżony nie tylko szarpał, popychał i uderzał A. M. rękoma po ciele, ale także pluł i smarkał na nią. Wskazane zachowanie oskarżonego powodowało u pokrzywdzonej dolegliwości fizyczne jak również wywołało u niej poczucie zaniepokojenia, strachu, miało negatywny wpływ na jej psychikę a w konsekwencji sposób życia. Opisane zachowanie oskarżonego wypełniające znamiona czynu z art. 207 § 1 k.k., miało miejsce nie tylko w czasie gdy na stałe zamieszkiwał on w O., ale trwało również gdy czasowo sprowadzał się do wspólnego domu w okresach, kiedy A. M. przyjeżdżała z Niemiec do Polski.

Czyn oskarżonego był zawiniony, nie zachodziły okoliczności wyłączające winę oskarżonego ani bezprawność jego zachowania

Ustalając popełnienie przez oskarżonego przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. na szkodę A. M., sąd zmodyfikował opis zarzucanego mu czyny, uznając iż brak jest podstaw do przyjęcia aby znęcał się on również nad dziećmi B. G. (1) i M. M. (4). W tym zakresie sąd miał na uwadze podane przez nich okoliczności z których wynika, że od 2008r. praktycznie nie zamieszkują wspólnie z oskarżonym, jak również to, że dolegliwości im wyrządzane nigdy nie osiągnęły takiego nasilenia aby podlegały ocenia jako wypełniające znamiona występku z art. 207 § 1 k.k.

Sąd wymierzając oskarżonemu J. M. (1) karę za przypisane mu przestępstwo baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. Sąd miał na uwadze w szczególności sposób zachowania oskarżonego wobec pokrzywdzonej, długość okresu w jakim miało miejsce przestępne zachowanie oraz wyrządzony nim rozmiar dolegliwości. Istotne znaczenie miała również uprzednia karalność oskarżonego za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. na karę pozbawienia wolności. W oparciu o powyższe, sąd - przy zastosowaniu dyspozycji art. 37b k.k., uznał za zasadne jednoczesne wymierzenie J. M. (1) kary 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Orzeczenie kar sekwencyjnych uzasadnia przede wszystkim wzgląd na wychowawcze oddziaływanie kary na osobę oskarżonego. W przypadku J. M. (1), uprzednio karanego już na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, zasadne pozostaje orzeczenie krótkoterminowej kary o charakterze izolacyjnym, po której odbyciu przystąpi on do kary ograniczenia wolności. Sankcje te pozwolą uzmysłowić oskarżonemu nieopłacalność ponownego popełnienia przestępstwa, jak również będą czyniły zadość względom prewencji generalnej.

Skazując oskarżonego za przestępstwo z użyciem przemocy, popełnione na szkodę osoby najbliższej, sąd uznał za zasadne orzeczenie wobec niego środka karnego przewidzianego art. 41a § 1 k.k. Mianowicie sąd nakazał oskarżonemu okresowe – na 2 lata, opuszczenie lokalu w (...), zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną A. M.. Zdaniem sądu powyższe rozstrzygnięcie znajduje uzasadnienie w okolicznościach popełnionego przez oskarżonego przestępstwa, uwzględniając prawnie chroniony interes pokrzywdzonej. Stosując wskazany środek karny, sąd w okresie jego obowiązywania - w myśl art. 41a § 3a k.k., zakazał oskarżonemu zbliżanie się do pokrzywdzonej A. M. na odległość 50 metrów.

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. obciążył oskarżonego J. M. (1) kosztami postępowania, na które składały się koszty sądowe oraz uzasadnione wydatki poniesione przez oskarżycielkę posiłkową.

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania uzasadnione wydatki obliczone zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U. 2003 r. nr 108 poz. 1026). Natomiast na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 i art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1973 r. Nr 27 poz. 152 z późn. zm.) wymierzył oskarżonemu opłatę w wysokości 240 zł.

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. M. kwotę 1704 zł, tytułem zwrotu poniesionych przez nią wydatków z tytułu ustanowienia pełnomocnika będącego adwokatem. Koszt ten został ustalony w stawce minimalnej zgodnie z § 15, § 11 ust. 1 pkt 1 i § 11 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 11 ust. 7 oraz § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. 360 zł za dochodzenie, 840 zł stawki podstawowej za rozprawę prowadzoną trybie zwyczajnym plus 3 x 168 zł, w związku z trzema dalszymi terminami rozprawy, jakie łącznie odbyły się od wniesiona aktu oskarżenia do sądu).

SSR Radosław Gluza

.

.