Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi, wyrokiem z dnia 29 lipca 2016 roku w sprawie z powództwa M. R. przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5544,12 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części, zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 535 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, przyznał i nakazał wypłacić biegłemu z środków Skarbu Państwa- Sądu Rejonowemu dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi kwotę 163,23 zł tytułem wynagrodzenia, a także nakazał pobrać od stron na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi kwoty po 266,89 zł tytułem nieuiszczonych kosztów opinii biegłego. Sąd Rejonowy ustalił, że koszt naprawy pojazdu powoda, przy użyciu części zamiennych o porównywalnej jakości, dających gwarancję przywrócenia pojazdu do stanu technicznie właściwego wynosi 9316,06 zł netto (powód dochodził odszkodowania w wysokości netto). Sąd ustalił nadto, że do przeprowadzenia naprawy pojazdu, uwzględniając rok jego produkcji i pierwszej rejestracji (2008) oraz stan techniczny, nie jest konieczne zastosowanie części oryginalnych z logo producenta. Jako podstawę prawną wyroku Sąd wskazał art. 822, 415 w zw. z 436§2 kc, a także art. 34 i 36 ustawy z 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) Sąd Rejonowy zważył, że z uwagi na wskazane wyżej okoliczności właściwym sposobem naprawienia szkody jest oparcie naprawy o części nieoryginalne (zamienniki). Skoro pozwany wypłacił powodowi tytułem odszkodowania łącznie kwotę 3771,94 zł, stąd uwzględnieniu podlegało żądanie w kwocie 5544,12 zł (powód domagał się kwoty 11350,19 zł). O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o art. 100 kpc, o wynagrodzeniu biegłego na podstawie art. 288 kpc, zaś o kosztach sądowych na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Apelację od wyroku wniósł powód, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, zaskarżając go w części, tj. co do kwoty 3614,91 zł, stanowiącej różnicę pomiędzy sumą cen części (oryginalnych) w postaci: kondensatora układu klimatyzacji, chłodnicy, osłony wentylatora i chłodnicy powietrza doładowania, a sumą cen ich zamienników, przyjętą przez Sąd Rejonowy za podstawę ustalenia wysokości odszkodowania. Skarżący zarzucił naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 233§1 kpc poprzez skalkulowanie odszkodowania w oparciu o części inne, niż oryginalne, podczas gdy z opinii biegłego wynika, że w pojeździe były zamontowane części oryginalne, a biegły dokonał wyceny w oparciu o takie części oraz naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 363§1 w zw. z art. 361 kc przez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że zastąpienie części oryginalnych nieoryginalnymi o zbliżonej jakości stanowi pełne naprawienie wyrządzonej szkody, polegające na przywrócenie pojazdowi stanu pierwotnego. W oparciu o te zarzuty skarżący wniósł o zmianę wyroku poprzez podwyższenie odszkodowania do kwoty 9159,03 zł, zasądzenie kosztów procesu za I instancję stosownie do uwzględnionej części powództwa oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu za postępowanie apelacyjne.

W odpowiedzi na apelację, pełnomocnik pozwanego wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja nie była zasadna.

Zarzut naruszenia art. 233§1 kpc jest nietrafny. Jak wynika z treści opinii biegłego, sporządził on opinię w dwóch wariantach (zgodnie ze zleceniem Sądu Rejonowego), tj. opierając wycenę naprawy pojazdu o części oryginalne (O) oraz o części o porównywalnej jakości (Q). Dalej biegły wskazał, że w jego ocenie, przy uwzględnieniu wieku pojazdu i jego stanu technicznego, możliwe jest wykonanie naprawy przy użyciu tzw. zamienników (Q). W opinii uzupełniającej podkreślił, że w opinii zasadniczej nie narzucił sposobu naprawy pojazdu, lecz udzielił odpowiedzi na pytanie Sądu Rejonowego, czy jest techniczna możliwość zrealizowania naprawy w oparciu o tzw. zamienniki. Utożsamienie przez Sąd I instancji naprawienia szkody z naprawą pojazdu przy użyciu części nieoryginalnych mogło zatem ewentualnie stanowić podstawę zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego regulujących zagadnienie naprawienia szkody, który to zarzut został zresztą w apelacji podniesiony. Jest on jednak także chybiony. Skarżący wywodzi, że skoro w pojeździe powoda były zamontowane części oryginalne, to naprawienie szkody może nastąpić wyłącznie w oparciu o takie części, gdyż naprawienie szkody to przywrócenie w majątku poszkodowanego takiego stanu, jaki by był, gdyby szkody nie wyrządzono, a tylko przez naprawę przy użyciu części oryginalnych można mówić o takiego rodzaju restytucji w majątku powoda. Jest to stanowisko błędne. Skarżący traci z pola widzenia okoliczność, że części, w oparciu o które została przez biegłego wykonana wycena w wariancie drugim, to części o oznaczeniu Q, a więc mające takie same parametry techniczne, jak części oryginalne (O). Pierwsze z nich, to części oryginalne stosowane w pierwszym montażu auta sygnowane logiem producenta pojazdu (O./O), zaś drugie to części oryginalne wytwarzane przez producentów będących dostawcami części na pierwszy montaż ( (...)/Q), jednak nie sygnowane logiem producenta pojazdu, lecz logiem producenta części. Sąd Najwyższy, w uchwale z dnia 13 czerwca 2003 roku w sprawie III CZP 32/03 (OSNC 2004/4/51) wskazał, że „Efekt w postaci naprawienia rzeczy (samochodu) osiągnięty zostaje wtedy, gdy w wyniku (…) prac naprawczych uszkodzony samochód zostaje doprowadzony do stanu technicznej używalności odpowiadającej stanowi takiej używalności występującemu przed uszkodzeniem. Zgodnie z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody (art. 361§2 kc) poszkodowany będzie mógł domagać się od podmiotu odpowiedzialnego (ubezpieczyciela) odszkodowania obejmującego poniesione koszty wspomnianych prac naprawczych.” Naprawienie szkody to zatem przywrócenie pojazdu do stanu „technicznej używalności”, a ta niewątpliwie zostaje odzyskana, jeżeli pojazd zostanie naprawiony w oparciu o, w istocie identyczną, część mechaniczną, bo wytwarzaną przez tego samego producenta, w tej samej technologii, choć pozbawioną logo producenta pojazdu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy w oparciu o art. 385 kpc orzekł, jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł w oparciu o art. 98§1 i 3 oraz 99 w zw. z art. 391§1 kpc. Na koszty poniesione przez stronę pozwaną złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika, ustalone w oparciu o §2 pkt 3) w zw. z §10 ust. 1 pkt 1) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804).