Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Elblągu w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich

w następującym składzie :

Przewodniczący : SSR Anna Nowosielska

Protokolant : sekr. sąd. Małgorzata Baur

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2017 roku w Elblągu , na rozprawie

sprawy z powództwa A. T. (1)

przeciwko S. T.

o podwyższenie alimentów

I . zasądza od pozwanego S. T. na rzecz powódki A. T. (1) alimenty w podwyższonej wysokości w kwotach po 1000 (jeden tysiąc) złotych miesięcznie , poczynając od dnia 01 września 2016 roku , płatnych na dotychczasowych warunkach płatności do rąk powódki A. T. (1) , wraz z ustawowymi odsetkami , w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat , w miejsce dotychczasowych alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 11 października 2007 roku w sprawie o sygn. akt III RC 701/07 w kwotach po 350 złotych miesięcznie ;

II . umarza postępowanie w pozostałym zakresie ;

III . nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Elblągu) kwotę 396 (trzysta dziewięćdziesiąt sześć) złotych , tytułem kosztów sądowych ;

IV . wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności .

Sygn. akt III RC 470/16

UZASADNIENIE

A. T. (1) w pozwie , złożonym dnia 29 lipca 2016 roku , wniosła o zasądzenie od pozwanego S. T. alimentów w podwyższonej wysokości w kwotach po 1.000 zł miesięcznie, płatnych na dotychczasowych warunkach płatności do jej rąk - w miejsce dotychczas zasądzonych alimentów w kwotach po 350zł miesięcznie. Uzasadniając powództwo wskazała, że od chwili ostatniego rozstrzygnięcia w przedmiocie alimentów upłynęło prawie 10 lat. Podniosła , że przez wymieniony okres istotnie zwiększyły się jej usprawiedliwione potrzeby dotyczące realizowania obowiązku szkolnego w zakresie podręczników, dojazdów do szkoły, pomocy maturalnych i korepetycji oraz odnośnie zakupu odzieży, kosmetyków i żywności. Obecnie jest uczennicą szkoły średniej, za rok przystąpi do egzaminu dojrzałości, co powoduje konieczność uczęszczania na dodatkowe lekcje z języka angielskiego oraz od tego roku szkolnego na dodatkowe zajęcia z matematyki celem uzyskania dobrych wyników z egzaminu maturalnego. Dodała, że od 6 klasy szkoły podstawowej trenuje wyczynowo lekką atletykę w klubie sportowym (...), co wiąże się z ponoszeniem znacznych kosztów za udział w obozach treningowych oraz zakupem odzieży i obuwia sportowego. Aktualnie rozpoczęła kurs prawa jazdy, które to uprawnienie w przyszłości zwiększy jej możliwości podjęcia zatrudnienia. Powódka w okresie letnim od czerwca do sierpnia 2016 roku podjęła pracę w Mc D.’s celem odłożenia środków finansowych na zakup samochodu. Do chwili wytoczenia powództwa pozostawała na utrzymaniu matki, albowiem pozwany poza zasądzonymi alimentami w żaden sposób nie wspierał jej przez prawie 10 lat.

Następnie A. T. (1) pismem z dnia 12 sierpnia 2016 roku doprecyzowała żądanie pozwu wnosząc od zasądzenie na jej rzecz podwyższonych alimentów od dnia 01 września 2016 roku.

Sąd Rejonowy w Elblągu postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2016 roku skierował strony do mediacji. Strony nie zawarły ugody przed mediatorem.

Pozwany S. T. na rozprawie w dniu 14 grudnia 2016 roku uznał żądanie A. T. (1) do kwot po 400zł miesięcznie, w pozostałym zakresie wniósł o oddalenie powództwa.

Na rozprawie w dniu 17 lutego 2017 roku powódka odnośnie zasądzenia podwyższonych alimentów za okresy wcześniejsze od dnia wniesienia pozwu do końca sierpnia 2016 roku cofnęła pozew. Pozwany wyraził zgodę na w/w czynność procesową .

Sąd ustalił , co następuje :

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 21 listopada 2006 roku w sprawie o sygn. akt VC 1460/06 rozwiązano przez rozwód związek małżeński A. A. (1) i S. T. , władzę rodzicielską nad małoletnią córką stron A. T. (1), urodzoną dnia (...) w E., pozostawiono obojgu rodzicom, łącząc jej miejsce zamieszkania z miejscem zamieszkania matki. Jednocześnie zasądzono od pozwanego S. T. na rzecz małoletniej A. T. (1), tytułem pokrycia kosztów jej utrzymania, kwoty po 200zł miesięcznie, płatne do 15 dnia każdego miesiąca do rąk matki małoletniej A. T. (2), z odsetkami ustawowymi na wypadek opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z rat , zaś wyrokiem Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 11 października 2007 roku w sprawie o sygn. akt III RC 701/07 Sąd zasądził od pozwanego S. T. na rzecz małoletniej powódki A. T. (1) alimenty w podwyższonej wysokości w kwotach po 350zł miesięcznie, poczynając od dnia 01 października 2007 roku, płatne na dotychczasowych warunkach płatności do rak matki małoletniej powódki A. T. (2), wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, w miejsce dotychczasowych alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 21 listopada 2006 roku w sprawie o sygn. akt VC 1460/06 w kwotach po 200zł miesięcznie.

W tamtym czasie małoletnia powódka miała 9 lat. Była dzieckiem zdrowym, prawidłowo rozwijającym się. Uczęszczała do trzeciej klasy szkoły Podstawowej Nr (...) w E.. Dodatkowo uczęszczała na szachy za kwotę 15zł miesięcznie . Matka małoletniej ponosiła opłaty za obiady dziecka w szkole w wysokości po około 2,50zł za jeden obiad.. Poza tym uiszczała opłaty za kurs języka angielskiego małoletniej w wysokości 76zł miesięcznie oraz opłaty za zajęcia taneczne w wysokości około 64zł miesięcznie. Małoletnia sporadycznie uczęszczała na inne zajęcia taneczne , za które jej matka ponosiła odpłatność w kwocie około 10zł miesięcznie oraz dwa razy w miesiącu na lekcje jazdy konnej w miejscowości Z. , za które odpłatność wynosiła 14zł na jedną jazdę. A. T. (2) koszty edukacji córki określiła na kwotę 280zł miesięcznie. Matka małoletniej powódki była zatrudniona w Kasynie Wojskowym na stanowisku kierownika gospodarstwa pomocniczego za wynagrodzeniem w kwocie 2.243zł netto miesięcznie. Pozostawała w nieformalnym związku z konkubentem, u którego mieszkała razem z córką. (...) matki małoletniej pracował jako żołnierz zawodowy za wynagrodzeniem około 2.200- 2.300zł netto miesięcznie. Matka małoletniej opłacała czynsz za mieszkanie w kwocie 511zł miesięcznie, a jej konkubent ratę kredytową na mieszkanie w kwocie 620zł. Pozostałe opłaty za media tj. za energię elektryczną i gaz ponosili naprzemiennie (za gaz – 25zł miesięcznie, za energię elektryczną – 116zł za 3 miesiące).

Z kolei pozwany S. T. pracował jako żołnierz zawodowy w Jednostce Wojskowej w E., a od 03 września 2007 roku został przeniesiony do pracy na tożsame stanowisko w L., podpisał kontrakt do 2010 roku. Uzyskiwał wynagrodzenie w wysokości 2.223,74zł netto miesięcznie (średnia za okres od III 2007r. do sierpnia 2007r.). Zamieszkiwał w internacie w B., za który nie ponosił żadnych opłat. Codziennie dojeżdżał do pracy 25 km samochodem marki N. (...) zakupionym w dniu 31 lipca 2007 roku za kwotę 300 EUR, którego był współwłaścicielem wspólnie ze swoją matką. Do E. przyjeżdżał na weekendy, aby spotkać się z córką. Pozwany miał mieszkanie w E., które nabył na własność w dniu 19 grudnia 2006 roku wykupując je od Wojskowej Agencji Mieszkaniowej za kwotę 16.000zł płatną w ratach od stycznia 2007 roku po 3.600zł rocznie. Ponosił opłaty za mieszkanie w E. za: czynsz – 278zł miesięcznie, energię elektryczną – około 100zł za 3 miesiące, internet - 74zł miesięcznie (z którego korzystała córka podczas pobytu u pozwanego). Poza małoletnią córką nie miał innych dzieci na utrzymaniu, w mieszkaniu w E. mieszkał sam. Utrzymywał kontakt z córką A., wychodził z nią do kina i trzy razy do Mc D.. Na Pierwszą Komunię małoletnia otrzymała od ojca oraz chrzestnego i babci zestaw komputerowy. Pozwany kupił dziecku dwie pary rajstop i kalosze. Ojciec małoletniej chorował na nadciśnienie tętnicze, przyjmował leki na stałe, których koszt wynosił około 60zł miesięcznie.

Obecnie powódka A. T. (1) ma18 lat , uczęszcza do klasy maturalnej i będzie przystępowała do egzaminu maturalnego. Pozostaje na utrzymaniu rodziców. Zamieszkuje wraz z matką i jej mężem w trzypokojowym mieszkaniu należącym do matki i ojczyma zakupionym na kredyt hipoteczny. Uczęszcza na korepetycje przez 10 miesięcy w roku z matematyki i języka angielskiego, których miesięczny koszt opiewa na kwotę 600zł. Tygodniowy koszt tych korepetycji wynosi 150zł, w tym 100zł za 2 lekcje języka angielskiego i 50zł za lekcje matematyki. W związku z przygotowaniami do matury kupuje co dwa miesiące niezbędne podręczniki. A. T. (1) ma alergię wziewną, okresowo na stałe przyjmuje lek o nazwie Z., którego koszt wynosi 30zł miesięcznie. Korzysta z telefonu zakupionego przez jej matkę na raty w zamian za dobre wyniki w nauce. Jej matka ponosi także koszty wyżywienia i ubrań dla córki. Mąż matki – R. Ł. – pracuje jako żołnierz zawodowy w (...) Oddziale (...) w E. za wynagrodzeniem w wysokości około 4.588,74zł netto miesięcznie (średnia za okres od X 2015r. do IX 2016r. tytułem uposażenia, służby, dyżurów i nagród uznaniowych). Matka powódki jest zatrudniona w Urzędzie Miejskim w E. na stanowisku głównego specjalisty za wynagrodzeniem po około 3.460,39zł (średnia za okres od X 2015r. do IX 2016r. tytułem wynagrodzenia, dodatkowego wynagrodzenia rocznego tzw. ,,13”, nagród i nagrody jubileuszowej). Według zeznania PIT 37 za 2015 rok dochód matki powódki – A. Ł. wyniósł 54.870,08zł, a jej męża 64.088,92zł. Stałe mieszkaniowe wydatki miesięczne matki powódki i jej męża to: czynsz – 623,92zł, telewizja kablowa i internet – 105zł, energia elektryczna – około 100zł, gaz – około 45zł za 2 miesiące. Nadto ponoszą dodatkowo opłaty miesięczne za telefony komórkowe – około 180zł, raty kredytu za smartfon powódki – 216,12zł, raty kredytu za kanapę- 137,45zł, raty kredytu gotówkowego za samochód - 898,14zł, bilet dla powódki - 43zł, żywność- 2.000zł, środki czystości i kosmetyki – 300zł, paliwo – 400zł, odzież – 400zł, ubezpieczenia grupowe małżonków – 120zł, fryzjera, kosmetyczkę i pozostałe usługi – 300zł. Powódka nie utrzymuje kontaktów z pozwanym argumentując powyższe niechęcią do nich z uwagi na wcześniejsze zachowanie pozwanego w ich trakcie , krytykującego matkę powódki , jej męża i oceniającego przyczyny rozwodu pozwanego z matką powódki .

Z kolei pozwany S. T. pobiera od 2009 roku świadczenie emerytalne, nie pracuje. Od dnia 01 marca 2015 roku zwaloryzowana wysokość tego świadczenia wynosi 2.875,35zł netto miesięcznie. Ostatni pracował na przełomie 2013 i 2014 roku jako pracownik ochrony . Według zeznania PIT 37 za 2014 rok pozwany uzyskał dochód z trzech źródeł (umowy o pracę, emerytury i działalności wykonywanej osobiście, w tym umowy o dzieło i zlecenia), który wyniósł 46.702,62zł. Z zeznania PIT 37 za 2015 rok wynika, iż uzyskał on dochód z dwóch źródeł (emerytury i działalności wykonywanej osobiście, e tym umowy o dzieło i zlecenia) w kwocie 45.110,11zł. Pozwany wskazywał, iż jego wydatki miesięczne wraz z alimentami na córkę opiewają na kwotę 2.883,27 zł z tytułu czynszu najmu mieszkania (530 zł) i garażu (23,10 zł) , energii elektrycznej 110 zł mieszkanie + 15 zł garaż) , telefonu (64 zł) , wyżywienia (300 – 500 zł) , leków (100 – 140 zł) , remontu dachu (100 zł) , odzieży (20 – 800 zł) , środków higieny (30 – 70 zł) i paliwa (120 – 200 zł) . W dniu 25 czerwca 2016 roku zawarł związek małżeński z M. Z. (obecnie T.) urodzoną w dniu (...) , która posiada wykształcenie średnie ogólne nie pracuje, od dnia 08 stycznia 2015 roku jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku, pozostaje na utrzymaniu męża. S. T. mieszka wraz z żoną w dwupokojowym mieszkaniu położonym w E. przy ulicy (...) wykupionym uprzednio od Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. Nadto jest właścicielem jednopokojowego mieszkania położonego w E. przy ulicy (...) otrzymanego w dniu 20 września 2011 roku w drodze umowy darowizny od swojej matki, w którym aktualnie przebywa jego kolega w zamian za uiszczanie opłat mieszkaniowych. S. T. zakupił w 2015 roku razem z synem żony , który prowadzi działalność gospodarczą , samochód dostawczy z logo firmy syna żony . W dniu 12 maja 2016 roku pozwany poniósł wydatek na usługę stomatologiczną w wysokości 3.900zł. Nadto S. T. w dniu 10 sierpnia 2016 roku zaciągnął kredyt hipoteczny na zakup domu w stanie surowym zamkniętym w M. gmina E. o powierzchni 180 m ² zakupionym za kwotę 230.000zł. Pozwany poza powódką nie ma innych dzieci na utrzymaniu. Pozwany wydatkuje środki finansowe na leki na nadciśnienie. W grudniu 2016 roku na leki, nie tylko na nadciśnienie, wydatkował łącznie kwotę 255,74zł. Ojciec powódki nie posiada orzeczenia o niepełnosprawności i nigdy nie występował o wydanie takiego orzeczenia. Pozwany w okresie od 2006 roku do 2014 roku był czterokrotnie hospitalizowany w Szpitalu (...) w E. na Oddziale Psychiatrycznym. Obecnie oczekuje na zabiegi rehabilitacyjne, termin zabiegów został wyznaczony od 24.03.2017r. do 06.04.2017r. Pozwany nie utrzymuje kontaktu bezpośredniego z powódką. Poza alimentami i sms z okazji urodzin i świąt nie uczestniczy w inny sposób w życiu dziecka .

Powiatowy Urząd Pracy w E. w okresie od grudnia 2015 roku do 28 grudnia 2016 roku dysponował ofertami pracy dla osób niewykwalifikowanych za wynagrodzeniem w wysokości płacy minimalnej. W dniu 28 grudnia 2016 roku w bazie w/w (...) były cztery oferty pracy dla osób bez kwalifikacji zawodowych: na stanowisku kasjer-sprzedawca za wynagrodzeniem 1.850zł brutto, na stanowisku obsługi stoku narciarskiego za wynagrodzeniem 13zł za godzinę pracy, na stanowisku sprzątaczki za wynagrodzeniem 1.850zł brutto i w drugiej firmie na tożsamym stanowisku za wynagrodzeniem 9,20zł brutto za godzinę.

(dowód: informacje, zaświadczenia, spisy kosztów utrzymania, odpis aktu urodzenia, wyciągi z kont bankowych, umowy k. 6- 26, 46-76, 79- 82, 101- 118, 121, koperty k. 122 i 134, zeznania powódki A. T. (1) : protokół z rozprawy z dnia 14 grudnia 2016 roku zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.90 w czasie 00:03:28 – 00:15:15 , protokół skrócony k.87 w zw. z protokołem z rozprawy z dnia 17 lutego 2017 roku zapisanym na płycie umieszczonej w kopercie na k.139 w czasie 00:06:33 – 00:15:59, 00:32 :04 – 00 :34 :08 , protokół skrócony k.136 – 137 , częściowo zeznania pozwanego S. T. : protokół z rozprawy z dnia 14 grudnia 2016 roku zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.90 w czasie 00:15:15 – 00:28:23 , protokół skrócony k.87 – 88 w zw. z protokołem z rozprawy z dnia 17 lutego 2017 roku zapisanym na płycie umieszczonej w kopercie na k.139 w czasie 00:15:59 – 00:28:29, 00:30 :57 – 00 :32 :04 , protokół skrócony k.136 – 137 , dokumenty w zgromadzone w aktach spraw Sądu Okręgowego w Elblągu o sygn. VC 1460/06 i aktach Sądu Rejonowego w Elblągu o sygn. III RC 701/07) .

Sąd zważył , co następuje :

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na zebranych w sprawie dokumentach w postaci informacji , zaświadczeń , spisów kosztów utrzymania, odpisu aktu urodzenia, wyciągów z kont bankowych, umów- ich autentyczność nie budziła bowiem wątpliwości , nie była także – poza spisem kosztów utrzymania powódki - kwestionowana przez strony . Jeśli chodzi o koszty związane z utrzymaniem powódki , to Sąd uznał w większości za wiarygodny przedstawiony przez nią spis kosztów jej utrzymania , uznając stanowisko pozwanego w tym zakresie jako nieuzasadnione i nie poparte żadnymi dowodami. Ponadto Sąd oparł się na zeznaniach powódki i częściowo pozwanego w zakresie w jakim były one spójne, logiczne i zbieżne z pozostałym zgromadzonym w niniejszej sprawie materiale dowodowym. Sąd nie dał wiary w całej rozciągłości zeznaniom pozwanego w zakresie dotyczącym jego aktualnej sytuacji materialnej i uzyskiwanych dochodów , bowiem przeczył temu pozostały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie – o czym także niżej . Nadto Sąd oparł się na dokumentach i dowodach zgromadzonych w aktach Sądu Rejonowego w Elblągu o sygn. III RC 701/07 oraz aktach Sądu Okręgowego w Elblągu o sygn. akt VC 1460/06.

Przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy była zasadność zmiany wysokości alimentów, na którą, zgodnie z art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ zmiana stosunków. Wskazać należy, iż zgodnie z przyjętą w orzecznictwie praktyką , taka zmiana musi mieć charakter istotny i dotyczyć okoliczności, od których zależy zakres obowiązku alimentacyjnego, a więc usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego . Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z art. 133 § 1 k.r.o. Zgodnie z tym artykułem rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres obowiązku alimentacyjnego zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś - od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.). Pojęcia "usprawiedliwione potrzeby" oraz "możliwości zarobkowe i majątkowe" zostały szczegółowo omówione w uchwale Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r. (M.P. z 1988 r. Nr 6, poz. 60). W uchwale tej stwierdzono między innymi: "Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od splotu okoliczności natury społecznej i gospodarczej, w których osoba uprawniona się znajduje. Nie jest możliwe ustalenie katalogu usprawiedliwionych potrzeb podlegających zaspokojeniu w ramach obowiązku alimentacyjnego i odróżnienie ich od tych, które jako objaw zbytku lub z innych przyczyn nie powinny być uwzględnione. W każdym razie zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle będzie można określić potrzeby życiowe - materialne i intelektualne uprawnionego. Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy dla dobra społeczeństwa. Stosownie do tej dyrektywy rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. W przypadku powódki wskazane przepisy również mają zastosowanie, albowiem czas trwania obowiązku alimentacyjnego nie jest ograniczony terminem i nie pozostaje też w zależności od osiągnięcia przez uprawnionego określonego wieku czy stopnia wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie obowiązku, jest to, czy dziecko może się utrzymać samodzielnie. Dziecko, które osiągnęło nie tylko pełnoletność, ale zdobyło także wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy zawodowej, pozwalającej na samodzielne utrzymanie, nie traci uprawnień do alimentów, jeżeli np. chce kontynuować naukę i zamiar ten znajduje uzasadnienie w dotychczas osiąganych wynikach. W tym też duchu wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 listopada 1997 r., III CKN 257/97 (OSNC 1998/4/70) i szeregu późniejszych orzeczeń. Jak to podkreślił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 grudnia 1987r. (M.P. z dnia 26 lutego 1988r. nr 6 poz.60) w tezie V wytycznych, osiągnięcie pełnoletności przez uprawnionego samo przez się nie wyłącza obowiązku alimentacyjnego. Obowiązek rodziców dostarczania środków utrzymania i wychowania trwa dopóty, dopóki dziecko nie zdobędzie, stosownie do swoich uzdolnień i predyspozycji, kwalifikacji zawodowych, czyli do chwili usamodzielnienia się, i to niezależnie od osiągniętego wieku (art. 133 § 1 k.r.o.). Uzyskanie pełnoletności nie zmienia sytuacji prawnej dziecka w zakresie alimentów, jeżeli dziecko pobiera naukę w szkole lub na uczelni i czas na nią przeznaczony wykorzystuje rzeczywiście na zdobywanie kwalifikacji zawodowych.

W przedmiotowej sprawie od czasu ustalenia poprzedniego zakresu obowiązku alimentacyjnego wobec powódki do czasu, od którego domagano się jego korekty minął okres około dziesięciu lat. Niewątpliwie wzrosły usprawiedliwione potrzeby powódki, która obecnie uczęszcza do szkoły średniej (klasa maturalna) - z uwagi na okres jej intensywnego wzrostu i rozwoju psychofizycznego. Również zwiększyły się możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego – bowiem w dacie poprzedniej sprawy toczącej się z udziałem stron pozwany pracował w jednostce wojskowej za wynagrodzeniem 2.223,74 zł, obecnie zaś pobiera emeryturę wojskową w kwocie 2.875,35zł miesięcznie, posiada możliwości podjęcia zatrudnienia a ponadto wzrósł jego majątek, ponieważ stał się właścicielem dotychczas zajmowanego mieszkania służbowego oraz otrzymał umową darowizny od matki jednopokojowe mieszkanie w E. przy ulicy (...) , jak również domu w stanie surowym .

Należy zauważyć , że A. T. (1) liczy18 lat, jej potrzeby znacznie wzrosły od czasu poprzedniego ustalenia zakresu obowiązku alimentacyjnego, biorąc pod uwagę same wydatki na korepetycje z matematyki (1 lekcja w tygodniu po 50 złotych każda) i języka angielskiego (dwie lekcje w tygodniu po 50 złotych każda) w kwocie po 600 zł miesięczne (należy w tym miejscu zauważyć , że powszechnie przyjętą praktyką jest udzielanie korepetycji niejako dodatkowo przez nauczycieli , za które nie wystawiają faktur , ponadto kwota po 50 złotych miesięcznie za lekcje nie wydaje się wysoka , biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego) oraz koszty wyżywienia po około 400 -500zł miesięcznie (w tym miejscu podnieść wypada , że wskazywana przez pozwanego kwota wydatków na ten cel w wysokości 270 złotych miesięcznie nie mogła zostać uznana za realną , biorąc pod uwagę potrzeby 18 latki , konieczność spożywania różnorodnych pokarmów , przy uwzględnieniu takich samych wydatków pozwanego określonych na kwoty po 300 - 500 złotych miesięcznie) . Zatem tylko te dwa rodzaje wydatków na powódkę oscylują w kwotach po około 1000 – 1.100 zł miesięcznie . Ponadto powódka musi ponosić koszty związane z zakupem niezbędnych przyborów i pomocy szkolnych , leków (okresowo stale przyjmowane leki na alergię po 30 zł miesięcznie), odzieży, obuwia . W tym miejscu zauważyć wypada , że zakupy , dokonywane przez pozwanego , nie mogły zaspokoić potrzeb powódki w zakresie zaspokojenia potrzeb odzieżowo – obuwniczych (pozwany podnosił , że kupił córce w 2013 roku kurtkę, a wcześniej jak miała 9 lat dwie pary rajstop i kalosze) . Zdaniem Sądu , wydatki przedstawione na utrzymanie powódki związane z wyżywieniem, środkami czystości, odzieżą, zajęciami dodatkowymi, usługami, zakupem leków nie są zawyżone, zważywszy, że potrzeby człowieka w tym wieku , są one znaczne z uwagi na okres intensywnego wzrostu i rozwoju, kształcenia się . Przy czym należy zauważyć , że wydatki matki powódki i jej męża nie są tożsame ze spisem kosztów utrzymania powódki , bowiem na przykład wydatki na opłaty z tytułu rat kredytu mieszkaniowego w kwocie około 700zł miesięcznie , opłaty związane z ratami za zakup kanapy nie stanowią wydatków na potrzeby powódki (matka powódki przedstawiała wydatki całej rodziny , w której powódka żyje) . Dodatkowo należy zauważyć, iż ojczym powódki (mąż jej matki) nie ma obowiązku łożenia na jej utrzymanie , gdyż powyższy obowiązek ciąży na rodzicach powódki. Dochody R. Ł. są istotne z punktu widzenia przyczyniania się do kosztów utrzymania mieszkania i opłat eksploatacyjnych , natomiast nie mogą stanowić podstawy do przyjęcia , iż stanowią one o możliwościach zarobkowych matki powódki – a co za tym idzie – powodują zmniejszenie obowiązku alimentowania powódki przez pozwanego .

Dotychczas w większości potrzeby powódki zaspokajała jej matka , co nie zwalnia pozwanego z przyczyniania się w odpowiednim zakresie do utrzymania córki , bowiem zwiększyły się jego możliwości majątkowe i zarobkowe . S. T. posiada majątek w postaci dwóch mieszkań , w tym jednopokojowego mieszkania otrzymanego w darowiźnie od swojej matki, którego w sposób dostateczny nie wykorzystuje, bowiem użycza je koledze . Skoro pozwany wraz z małżonką mieszka, w innym niż darowane, dwupokojowym mieszkaniu w E., nie ma racjonalnych powodów, dla których nie mógłby wynajmować podarowanej nieruchomości i kwotą tą podzielić się z powódką. Nieracjonalne w tej sytuacji jest tłumaczenie pozwanego , że nie chce , aby jego mieszkanie zostało zniszczone . Należy zauważyć , iż S. T. pobiera emeryturę wojskową , co pozwala mu na podjęcie zatrudnienia w pełnym wymiarze godzin . Problemy zdrowotne pozwanego istniały w dacie poprzedniego rozstrzygania w tym zakresie , kiedy pracował on , zaś orzeczenie komisji wojskowej o niezdolności do pełnienia służby zostało wydane na potrzeby wojska , dzięki temu pozwany uzyskuje wyższe świadczenie emerytalne . Pozwany nie posiada orzeczenia o niezdolności do podjęcia zatrudnienia , sam przyznał (co potwierdziły składane przez niego deklaracje do Urzędu Skarbowego w E.) , że okresowo podejmował pracę (pozwany poza wskazywanymi przez niego dolegliwościami (nadciśnienie), kilkoma pobytami szpitalnymi w okresie od 2006 roku do 2014 roku i oczekiwaniem na zabiegi rehabilitacyjne nie legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności, ma możliwości zarobkowe nieograniczone także swoim stanem zdrowia, nie jest w żaden sposób wykluczony z rynku pracy, a więc może podjąć zatrudnienie) .

Kolejnym argumentem przemawiającym za ustaleniem wyższych możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego niż przez niego przedstawione jest zakup przez tego ostatniego domu w sytuacji , w której ma zaspokojone potrzeby mieszkaniowe . Pozwany w spisie kosztów utrzymania wskazał raty za kredyt zaciągnięty na częściowe sfinansowanie jego zakupu . W ocenie Sądu , w sytuacji pozwanego wydatku powyższego nie można uznać za usprawiedliwionego . Należy w pełni podzielić stanowisko zawarte w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 listopada 1976 roku w sprawie o sygn. akt III CRN 236/76 (opublikowanym na str. 767 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego z komentarzem , Wydawnictwo (...)) , zgodnie z którym osoba , na której ciąży obowiązek alimentacyjny musi się liczyć z tym , że przy podejmowaniu wydatków na zakup na przykład mebli , telewizora , lodówki , ich wysokość planować stosownie do posiadanych możliwości z uwzględnieniem wspomnianego obowiązku alimentacyjnego . Wypada zauważyć , że decydując się na zaciąganie kredytów , pożyczek , pozwany w pierwszej kolejności winien był liczyć się z koniecznością alimentowania osób , do której alimentacji jest zobowiązany – w tym powódki. Zatem konieczność spłat rat kredytów i innych zobowiązań nie może stanowić podstawy do przyjęcia , że pozwany nie może świadczyć wyższych niż dotychczas alimentów . Na marginesie jedynie wzmiankować wypada , że argumentacja pozwanego , podniesiona w piśmie złożonym na rozprawie dnia 17 lutego 2017 roku , że pozwany zrezygnował z zatrudnienia , bowiem nie mógł mieć wiedzy , że powódka wystąpi z żądaniem podwyższenia alimentów jest chybiona , gdyż oczywistym jest to , że wraz ze wzrostem i dojrzewaniem rosną potrzeby każdego człowieka (fakt formalnego braku wystąpienia z żądaniem nie zmienia tego) . Oczywistym było to , że kwota dotychczasowych świadczeń na utrzymanie powódki była zbyt niska , zważywszy na jej potrzeby związane chociażby z wyżywieniem . Niewątpliwie pozwany ma prawo do dokonywania wyborów życiowych , jednakże podlegają one ocenie w sytuacji domagania się przez powódkę ochrony przed sądem .

Odrębną kwestią jest fakt dokonania zakupu samochodu ciężarowego wspólnie z synem żony pozwanego , który posiada oznaczenia tej firmy i którym pozwany przemieszcza się . W ocenie Sądu , powyższe w powiązaniu z obecnym nie podejmowaniem przez pozwanego zatrudnienia , przekazaniem przez córkę żony pozwanego N. B. (która także prowadzi firmę (...)) kwoty 54 000 złotych , prowadzi do wniosku , że S. T. świadczy pracę na rzecz przedsiębiorstwa dzieci swojej żony . Do wskazanego wniosku prowadzi również zachowanie pozwanego , który zdecydował się na długoterminowy kredyt z ratami , które stanowią jedną trzecią jego emerytury i to w sytuacji , w której – jak twierdził – był jedynym żywicielem rodziny , jak również wpłaty dokonywane na jego konto w znacznych kwotach , na przykład kwota 4600 złotych dnia 08 sierpnia 2016 roku , czy kwota 1100 złotych dnia 08 maja 2015 roku (wyciąg z konta pozwanego koperta k.122) .

Dalszą kwestią jest to , że żona pozwanego nie pracuje , mimo , że posiada takie możliwości , przez co pozwany samodzielnie ponosi koszty utrzymania rodziny . W ocenie Sądu , skoro pozwany decyduje się na łożenie na utrzymanie żony , która posiada możliwości zarobkowe , winien również w wyższym zakresie przyczyniać się do utrzymania powódki , która nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie . Należy zauważyć, że żona S. T. jest osobą stosunkowo młodą , zdrową, mającą wykształcenie średnie ogólne, nie legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności, tym samym ma nieograniczone możliwości zarobkowe. Należy podkreślić, iż Powiatowy Urząd Pracy w E. w okresie od grudnia 2015 roku do grudnia 2016 roku dysponował ofertami pracy dla osób bez kwalifikacji z proponowanym wynagrodzeniem na poziomie co najmniej najniższego .

Nie sposób było zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego , że przy posiadaniu trzech nieruchomości , uzyskiwaniu stałych dochodów oraz posiadanych możliwościach zarobkowych , nie jest w stanie alimentować córki na stosownym poziomie tym bardziej , że nie uczestniczy aktywnie w jej życiu , nie przekazuje poza alimentami żadnych środków finansowych ani przedmiotów . Bez wątpienia pozwany podejmuje próby nawiązania relacji z powódką , czego dowodem są wiadomości tekstowe do niej wysyłane w ostatnim czasie , jednakże stan rzeczy w którym aktywnie nie uczestniczy w życiu córki trwa od dłuższego czasu , z pewnością zatem mógł domagać się uregulowania kontaktów z małoletnią wówczas powódką , czego nie uczynił . Obecnie powoływanie się na przepis art. 144 ¹ krio , który pozwala na uchylenie się od obowiązku alimentacyjnego z uwagi na sprzeczność z zasadami współżycia społecznego , jawi się jako zbyt daleko idące , bowiem powódka nie dopuściła się wobec S. T. zachowań wskazujących na rażące pogwałcenie stosunków rodzinnych z nim , jej zachowania obecnie są odzwierciedleniem sytuacji trwającej od wielu lat , kiedy pozwany – w ocenie powódki – zachowywał się niewłaściwie , wypowiadał treści nieakceptowane przez nią . Brak chęci odbudowania relacji , inicjatywy ze strony powódki w tym zakresie , nie może być utożsamiany z naruszeniem zasad współżycia społecznego ze skutkami wynikającymi ze wzmiankowanego przepisu .

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Sądu , pozwany winien przyczyniać się do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powódki w większym niż dotychczas zakresie, bowiem nie ma uzasadnienia co do przerzucania ciężaru utrzymania powódki w przeważającej części na jej matkę, tym bardziej, że ta ostatnia swój obowiązek alimentacyjny wykonuje także przez osobiste starania o wychowanie i rozwój powódki. Podwyższenie alimentów o 650 zł w sytuacji , kiedy w poprzedniej kwocie były ustalone prawie 10 lat temu nie jest wygórowane i leży w granicach możliwości pozwanego. Dlatego też kierując się powyższymi przesłankami, Sąd na podstawie art. 138 kr.o., art. 133 § 1 k.r.o. i art. 135 § 1 i 2 k.r.o. zasądził od pozwanego S. T. na rzecz powódki A. T. (1) alimenty w podwyższonej wysokości w kwotach po 1.000 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 01 września 2016 roku , płatne na dotychczasowych warunkach płatności do rąk powódki A. T. (1), wraz z ustawowymi odsetkami, w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, w miejsce dotychczasowych alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 11 października 2007 roku w sprawie o sygn. akt III RC 701/07 w kwotach po 350 złotych miesięcznie i orzekł jak w punkcie I wyroku.

Ponieważ powódka cofnęła żądanie za okres do końca sierpnia 2016 roku , zaś pozwany wyraził zgodę na powyższą czynność procesową i wskazane czynności stron - w ocenie Sądu - nie były sprzeczne z prawem , zasadami współżycia społecznego ani nie zmierzały do obejścia prawa , na podstawie przepisu art. 203 k.p.c. w zw. z art. 355 k.p.c., w tym zakresie umorzono postępowanie (punkt II rozstrzygnięcia).

Punkt III wyroku zawiera rozstrzygnięcie o kosztach sądowych, które - na mocy przepisu art.13 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (opublikowanej w Dz. U. z 2016 roku pod poz. 623) oraz art. 108 § 1 k.p.c. i art. 98 § 1 k.p.c. – nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Elblągu), w kwocie 396 zł, na którą składają się opłata stosunkowa wynosząca 5% wartości przedmiotu sporu obliczona stosunkowo w takim zakresie w jakim pozwany przegrał proces w wysokości 390 zł oraz opłata kancelaryjna za klauzulę wykonalności 6 zł .

Na mocy przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., wyrokowi w części zasądzającej roszczenie tj. w punkcie I , nadano rygor natychmiastowej wykonalności (punkt IV rozstrzygnięcia).