Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Magdalena Piątkowska

Protokolant : Katarzyna Zych

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2017 roku w Ś.

sprawy z odwołania S. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W.

z dnia 21 września 2016r., znak: (...)

o zobowiązanie do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 21 września 2016r., znak: (...)w ten sposób, iż ustala brak obowiązku zwrotu pobranego zasiłku chorobowego za okres od 01.07.1993r. do 07.07.1993r.

UZASADNIENIE

S. D. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 21 września 2016 roku , którą zobowiązano ją do zwrotu zasiłku chorobowego za okres od 1 lipca do 7 lipca 1993 roku w łącznej kwocie 116,77 zł brutto. Powódka podniosła, że należność jest przedawniona, a o zaskarżonej decyzji dowiedziała się z chwilą otrzymania wezwania do zapłaty w/w kwoty.

W uzasadnieniu strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu powołano podstawę prawną decyzji, a to art. 17, art. 66 i 68 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa /Dz.U z 2016r. poz. 372 oraz art. 84 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. z 2016 roku, poz. 963/. Powołano także okoliczności prowadzonego postepowania wyjaśniającego, podczas którego ustalono, że powódka wykorzystywała zwolnienie lekarskie w okresie od 1 do 7 lipca 1993 roku w sposób niezgodny z jego przeznaczeniem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 21 września 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. zobowiązał powódkę S. D. do zwrotu kwoty 116,77 zł wskazując , iż kwota ta stanowi nienależnie wypłacony zasiłek chorobowy za okres od 1 lipca do 7 lipca 1993 roku.

Wydanie decyzji poprzedzało przeprowadzone postępowanie wyjaśniające, w którym ustalono, że powódka w okresie od 1 grudnia 1992 roku do 30 kwietnia 2006 roku zatrudniona była w firmie (...) S.A. w W. i za okres od 1 lipca do 7 lipca 1993 roku i płatnik składek wypłacił jej zasiłek chorobowy. W toku ustalania uprawnień do emerytury

Stwierdzono, że powódka od 1 marca 1991 roku do 31 marca 1995 roku zatrudniona była w Urzędzie Gminy w W. na ½ etatu i z tego tytułu nie pobierała świadczeń z tytułu choroby.

Dowód: akta ZUS ( w załączeniu).

Przy tak ustalonym stanie faktycznym sąd zważył:

Odwołanie podlegało uwzględnieniu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż organ rentowy nie przedstawił żadnych dokumentów ( w rozumieniu przepisów kpc ), które potwierdzałyby ustalenie i wypłatę powódce świadczeń w kwocie 116,77 zł z tytułu zasiłku chorobowego i choćby z tych względów sąd nie miał podstaw do uwzględnienia stanowiska przedstawionego w zaskarżonej decyzji.

Po wtóre odwołanie podlegało uwzględnieniu z powodów poniższych:

Zgodnie z art. 84 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. z 2016 roku , poz. 963/ osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego, z uwzględnieniem ust. 11.

Punkt 2 powołanego artykułu precyzuje pojęcie nienależnie pobranych świadczeń stanowiąc, iż za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się:

1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania;

2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia.

Ponadto zgodnie z art. 84 ust. 3 powyżej cytowanej ustawy, nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych za okres dłuższy niż ostatnie 12 miesięcy, jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ wypłacający świadczenia o zajściu okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty, a mimo to świadczenia były nadal wypłacane, a w pozostałych przypadkach - za okres dłuższy niż ostatnie 3 lata.

Analizując skąpe akta dołączone przez ZUS, decyzję i odpowiedź na odwołanie sądowi nie udało się ustalić, który z powołanych punktów stanowił podstawę uznania świadczeń wypłaconych powódce za kwotę nienależną. Analizując zatem treść każdego z punktów sąd doszedł do przekonania, iż dowody przedstawione przez organ rentowy nie wskazują, aby kwota, o ile została wypłacona powódce, była nienależna. Nie udowodniono, aby powódka była pouczona o braku prawa do pobierania takiego świadczenia, albo by uzyskała je na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów, albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia.

Mając zatem na uwadze powyższe sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję jak w sentencji.