Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż T. T. (1) w dniu 21 stycznia 2016 roku w miejscowości B., gmina G., znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,79 promila alkoholu w wydychanym powietrzu kierował samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej.

Doprowadził do kolizji drogowej, w zakresie której materiały wyłączono do odrębnego postepowania.

Oskarżony nie był dotychczas karany, prowadzi firmę transportową, uzyskuje dochody ok. 3000 zł miesięcznie, ma na utrzymaniu 1 dziecko, jest właścicielem domu o powierzchni 160 m2.

(dowód: dane o karalności k.15 zbioru A, wyjaśnienia oskarżonego k. 21, informacja o dochodach k. 26 zbioru A, opinia k. 17-19 zbioru A, zeznania świadka S. B. k.21-22).

Artykuł 178a § 1 k. k. penalizuje czyn polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających. Zgodnie z art. 115 § 16 k. k. człowiek znajduje się w stanie nietrzeźwości, gdy zawartość alkoholu w jego krwi przekracza 0, 5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego te wartość, lub gdy zawartość alkoholu w 1 dm wydychanego powietrza przekracza 0, 25 mg , albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Występek przewidziany w art. 178a § 1 k. k. jest przestępstwem formalnym, które może nastąpić bez względu czy zaistniał dodatkowy skutek. Stronę podmiotową tego występku stanowi umyślność.

Oskarżony swoim działaniem wypełnił znamiona omawianego występku, działał umyślnie.

Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę dyrektywy z art. 53 kk, uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu.

Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował nagminność tego typu przestępstw na terenie całego kraju, na obszarach wiejskich, której sprawca, jako osoba dorosła powinien mieć świadomość. Za taką okoliczność uznał także pobudki kierujące oskarżonym (brak szczególnej sytuacji motywacyjnej) oraz odległość jaką pokonał jadąc samochodem (ok. 7 km).

Nie ulega wątpliwości, iż w stanie, w którym oskarżony się znajdował stanowił duże zagrożenie dla innych użytkowników dróg.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował dotychczasową niekaralność oskarżonego za przestępstwa oraz przyznanie się do winy.

Mając powyższe na uwadze, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 10 złotych. Podkreślenia wymaga również fakt, iż obowiązkiem Sądu było wymierzenie takiej kary, która poza spełnieniem roli wychowawczej odegra także rolę w zakresie kształtowania postawy prawnej społeczeństwa.

Określając wysokość stawek dziennych kary grzywny Sąd brał pod uwagę warunki osobiste, dochody i stosunki majątkowe oskarżonego, który jest właścicielem firmy transportowej, uzyskuje dochody - co pozwala na przyjęcie, iż uiści wymierzoną grzywnę. Mając na uwadze wysokość dochodów oskarżonego uznać należy, iż orzeczona grzywna nie stanowi dla niego szczególnie dotkliwej dolegliwości.

Orzeczona kara grzywny jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz wystarczająca dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów zapobiegawczych i wychowawczych kary.

Z uwagi na fakt, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, Sąd na podstawie art. 42 § 2 k. k. orzekł w stosunku do niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym– co jest obligatoryjnym rozstrzygnięciem w razie uznania oskarżonego winnym popełnienia przestępstwa z art. 178 a § 1 kk.

Okres trwania zakazu określono na 3 lata - czyli w najniższym wymiarze wynikającym z obowiązujących przepisów. Oskarżony nie wymaga w tym zakresie dotkliwszej represji. Ustalając okres trwania orzeczonego zakazu Sąd wziął pod uwagę stopień stanu nietrzeźwości oskarżonego, którego wysokość pozwala na wymierzenie mu środka karnego w dolnej granicy ustawowego zagrożenia .

Sąd na poczet orzeczonego środka karnego, na podstawie art. 63 § 2 k. k. zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od 21 stycznia 2016 roku.

Na podstawie art. 43a § 2 kk sąd orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 5.000 złotych tytułem świadczenia pieniężnego, które jest obligatoryjne przy skazania za przestępstwo z art. 178 a§ 1 kk. Mając na uwadze okoliczności sprawy, w tym niekaralność oskarżonego orzeczono je w najniższej wysokości przewidzianej obowiązującymi przepisami.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 626 i art. 627 kpk. Na koszty złożyły się : opłata za skazanie, ryczałt za doręczenie pism w postępowaniu sądowym i prokuratorskim, opłata za uzyskanie informacji o osobie z krk oraz koszty ekspertyz biegłych.