Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska - Szota

Protokolant: sekr. sąd. Natalia Stokłosa

po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2017 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa S. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę 10 150 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki S. S. kwotę 8 150 (osiem tysięcy sto pięćdziesiąt) zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 8 000 zł od dnia 12 września 2014r. i od kwoty 150 zł od dnia 31 maja 2015r.;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 3 077,12 zł (trzy tysiące siedemdziesiąt siedem złotych 12/100) tytułem kosztów procesu;

IV.  nakazuje uiścić stronie pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 97,70 zł (dziewięćdziesiąt siedem złotych 70/100) tytułem brakujących kosztów sądowych;

V.  nakazuje ściągnąć stronie pozwanej z zasądzonego w pkt I-ym roszczenia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 24 (dwadzieścia cztery) zł tytułem brakujących kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powódka S. S. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. w kwoty 10 000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 14 sierpnia 2014 roku, o zasądzenie 150 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 26 sierpnia 2014 roku i zasądzenie kosztów procesu w uzasadnieniu pozwu wskazując, że 7 lipca 2014 roku w L. doszło do kolizji w wyniku, której została poszkodowana, doznając obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania odcinka kręgosłupa szyjnego, urazu kręgosłupa piersiowego, urazu kręgosłupa lędźwiowego i stłuczenia klatki piersiowej, a także prawego barku i prawego stawu barkowego, kolana prawego, szeregu sińców, ogólnych potłuczeń ciała oraz ostrej reakcji na stres wskutek, czego zmuszona była do noszenia kołnierza ortopedycznego. Powódka wskazała, że poniosła koszty leczenia w wysokości 150 zł, a strona pozwana wezwana do zapłaty odmówiła przyjęcia odpowiedzialności, powołując się na brak udowodnienia związku przyczynowo skutkowego pomiędzy kolizją, a obrażeniami powódki.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych podnosząc, że nie zaprzecza, iż doszło do zdarzenia drogowego z udziałem powódki, jednakże powódka nie doznała urazów ciała, które wyłącznie w znikomym stopniu mogły wpływać na jej funkcjonowanie i to tylko bezpośrednio po zdarzeniu. Ponadto strona pozwana zaprzeczyła zasadności poniesienia przez powódkę kosztów konsultacji psychologicznej i związku tego badania ze zdarzeniem z dnia 7 lipca 2014 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 lipca 2014 roku w L. miała miejsce kolizja drogowa spowodowana przez sprawcę ubezpieczonego u strony pozwanej (...) S.A. w W., w wyniku której powódka S. S. doznała skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa. Powódka uskarżała się na ból karku i głowy, miała stłuczone kolano i łokieć prawy, odczuwała bolesność palpacyjną karku. Powódce zalecono noszenie kołnierza S. przez 10 dni oraz leki przeciwbólowe, a także kontrolę w poradni neurologicznej w razie nasilenia dolegliwości.

Dowód:

karta informacyjna leczenia szpitalnego - k. 11 - 12

potwierdzenie przekazania terenu z dnia 7 lipca 2014 r. - k.9

pokwitowanie KPP K. - k.10

zeznania powódki - k.81 verte

W dniu 10 lipca 2014 roku powódka udała się do neurologa uskarżając się na bóle odcinka szyjnego kręgosłupa, bóle okolicy szyjnej promieniujące do kończyn, bóle głowy i barku oraz obniżenie nastroju i stany lękowe. Neurolog stwierdził s

Dowód: konsultacja neurologiczna 10 lipca 2014 roku k. 16 - 17

Powódka od czasu kolizji miała problemy ze snem, zwłaszcza snem w jednej pozycji. Ponadto odczuwała lęk przed jazdą samochodem. W związku z tym,- w dniu 17 lipca 2014 roku udała się do psychologa L. K., która stwierdziła ostrą reakcję na stres spowodowaną uczestnictwem w zdarzeniu traumatycznym o nagłym w charakterze.

Dowód:

konsultacja psychologiczna (określenie stanu funkcjonowania psychospołecznego po wypadku komunikacyjnym) - k.13 – 15

zeznania powódki - k.81 verte

Za o konsultację psychologiczną powódka zapłaciła 150 zł.

Dowód: faktura nr (...) - k. 18

W maju 2015 r. powódka zarejestrowała się na rehabilitację i umówiono ją na maj 2016 r. W lipcu 2015 r. zadzwoniono do powódki w związku ze zwolnieniem miejsca na rehabilitację i zaproponowano termin rehabilitacji na grudzień 2015 r. Powódka przez około miesiąc zażywała leki przeciwbólowe.

Dowód: zeznania powódki - k.81 verte

Pismem z 14 lipca 2014 roku powódka wniosła o wszczęcie postępowania likwidacyjnego oraz wypłatę zadośćuczynienia w terminie 30 dni, domagając się zadośćuczynienia w kwocie 15 000 zł.

Dowód: pismo z dnia 14 lipca 2014 roku k. 19 - 20

Strona pozwana pismem z dnia 12 sierpnia 2014 roku odmówiła przyznania zadośćuczynienia, powołując się przede wszystkim na znikomość doznanej krzywdy i wskazała, że u powódki doszło do lekkich obrażeń ciała, które w znikomym stopniu mogły negatywnie wpłynąć na jej funkcjonowanie

Dowód: decyzja z dnia 12 sierpnia 2014 roku k. 22

Powódka wezwała stronę pozwaną do zapłaty pismem z 11 sierpnia 2014 roku i następnie z dnia 23 sierpnia 2014 roku, które strona pozwana otrzymała 28 sierpnia 2014 roku.

Dowód: wezwania do zapłaty z dnia 11 sierpnia 2014 r. i z dnia 23 sierpnia 2014 r. z potwierdzeniem odbioru k. 23, 24, 25 – 26

Powódka drogą mailową przesłała stronie pozwanej dalszą dokumentację medyczną z leczenia powypadkowego w dniu 26 sierpnia 2014 r.

Dowód: korespondencja e – mail k.27

Strona pozwana nie zmieniała swego stanowiska odmawiającego wypłaty zadośćuczynienia i odszkodowania powódce.

Dowód: pismo strony pozwanej z dnia 29 sierpnia 2014 r. k.28 – 29

Powódka ze względu na zaburzenia snu źle funkcjonuje, nie wysypia się, a zmuszona jest wstawać o 5-ej rano, by dojechać do szkoły do W..

Dowód: zeznania powódki - k.81

W wyniku zdarzenia z dnia 7 lipca 2014 r. powódka doznała skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa z uszkodzeniem aparatu więzadłowo – torebkowego i długotrwały uszczerbek na zdrowiu powódki wyniósł 3 %. Doznane urazy do chwili obecnej skutkują dolegliwościami bólowymi odcinka szyjnego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości. Rokowania co do stanu zdrowia powódki są pomyślne, nie można jednak wykluczyć, ze przebyte urazy w przyszłość powodować będą okresowe nasilenie dolegliwości oraz przyspieszą rozwój zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii – traumatologii M. J. k.94 – 96

Pod względem neurologicznym w wyniku urazu głowy i kręgosłupa szyjnego powódki nie stwierdzono u niej uszkodzenia struktur nerwowych.

Dowód: opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii J. S. k.107

U powódki w wyniku zdarzenia z 7 lipca 2014 r. wystąpiły zaburzenia, które można zakwalifikować jako zaburzenia stresowe pourazowe ostre, czas trwania objawów wynosił do 3 miesięcy. Zatem nie stanowiły one choroby długotrwałej, ani trwałej.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii A. H. k.131 - 136

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie wbrew stanowisku strony pozwanej, która negowała wystąpienie takich urazów, które wpłynęłyby na funkcjonowanie powódki S. S., a tym samym świadczyły o doznanej krzywdzie.

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego w oparciu o dowody zaoferowane przez powódkę, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i prawdziwości. Z dowodów w postaci konsultacji neurologicznej i psychologicznej, zeznań powódki oraz opinii biegłych sądowych trzech specjalności wypływają zasadniczo tożsame wnioski, a mianowicie, że powódka w wyniku zdarzenia, w którym uczestniczyła 7 lipca 2014 r. doznała skręcenia obcinka szyjnego kręgosłupa i uszkodzenia aparatu więzadłowo – torebkowego oraz wystąpiły zaburzenia stresowe pourazowe.

W ocenie Sądu, brak było podstaw do odmowy wypłaty zadośćuczynienia należnego powódce stosownie do doznanej przez nią krzywy w wyniku zdarzenia spowodowanego przez ubezpieczonego u strony pozwanej. Z opinii biegłego sądowego ortopedy – traumatologa M. J. jednoznacznie te obrażenia wynikają. Ponadto biegły w opinii stwierdził, że urazy te skutkowały dolegliwościami bólowymi odcinka szyjnego kręgosłupa i skutkują do chwili obecnej. Tym samym znalazły potwierdzenie zeznania powódki wskazujące na odczuwany ból i konieczność zażywania leków przeciwbólowych, jak tez wnioski wypływające z dokumentacji medycznej powódki, która również była przesyłana stronie pozwanej, co wynika z korespondencji stron powołanej w stanie faktycznym. Również z opinii biegłej neurolog wynika, że powódka odczuwała ból.

Zeznania powódki były również wiarygodne co do kwestii związanych ze stresem i zaburzeniami snu. Potwierdza je opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii A. H.. Biegły sądowy nader szczegółowo odniósł się do istotnych z punktu widzenia psychiatrii zagadnień związanych z cierpieniami powódki będącymi następstwem zdarzenia z dnia 7 lipca 2014 r. Zwrócić należy uwagę, że w kontekście opinii biegłego psychiatrii powódka w związku z odczuwanym lękiem i problemami ze snem skorzystanie przez powódkę z konsultacji psychologicznej było uzasadnione.

Z niewiadomych względów strona pozwana arbitralnie uznała, że urazy odniesione przez powódkę były znikome, a zadośćuczynienie należy się tylko w przypadku poważnych skutków zdarzeń drogowych. Sąd rozstrzygając sprawę miał na względzie przepis art. 445 § 1 k.c. stanowiący, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Mając na uwadze z jednej strony cierpienia fizyczne powódki wynikające z urazów opisanych przez biegłego sądowego ortopedę – traumatologa i cierpienia psychiczne opisane przez biegłego psychiatrę, a ponadto młody wiek powódki, konieczność odbywania wizyt lekarskich, u psychologa, rehabilitację, noszenie kołnierza S., młody wiek powódki Sąd uznał, że kwota 8 000 zł zadośćuczynienia będzie adekwatna do doznanej przez powódkę krzywdy i zrekompensuje jej odczuwane dolegliwości.

W pozostałym zakresie powództwo o zapłatę zadośćuczynienia podlegało oddaleniu, bowiem u powódki biegła sądowa z zakresu neurologii nie stwierdziła żadnych istotnych obrażeń pod względem neurologicznym. Z opinii biegłej neurolog wynika, iż choć powódka doznała urazu głowy i kręgosłupa szyjnego, co jednoznacznie wynika z opinii ortopedy – traumatologa, to nie doszło w wyniku tych urazów do uszkodzenia struktur nerwowych. Z tego też względu pod względem neurologicznym nie wystąpił u powódki uszczerbek na zdrowiu. Oczywistym wydaje się stwierdzenie, że powódka nie wymaga rehabilitacji jeśli chodzi o kwestię związane z układem nerwowym. Ponadto u powódki nie stwierdzono ostrej reakcji na stres, lecz zaburzenia stresowe pourazowe, co również wypłynąć musiało na mniejszą wysokość przyznanego zadośćuczynienia

Sąd uznał również za udowodnione i uzasadnione roszczenie w części dotyczącej odszkodowania. Z przedłożonych w sprawie dokumentów wynika, że powódka wydatkowała na konsultację psychologiczną 150 zł, co potwierdza faktura VAT. Jak wskazano wyżej, skoro powódka odczuwała lęk i miała zaburzenia snu, to skorzystała z konsultacji psychologicznej. Opinia biegłego psychiatry potwierdziła, że u powódki występowały problemy w sferze psychicznej, a zatem zasadnie w krótki czas po kolizji udała się do psychologa. Z tego względu na podstawie art. 444 § 1 k.c. Sąd zasądził kwotę 150 zł tytułem odszkodowania.

Sąd oddalił wniosek dowodowy powódki z oświadczenia o zapiętych pasach bezpieczeństwa, ponieważ okoliczności te nie mogą wynikać z oświadczeń, lecz z dowodu przeprowadzonego przed Sądem w ramach czy to przesłuchania stron, czy też świadków, o ile okoliczność ta jest kwestionowana. Oświadczenie takie jest jedynie dokumentem prywatnym.

O odsetkach ustawowych orzeczono na mocy przepisu art. 481 § 1 k.c., art. 455 k.c. oraz art. 14 § 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 392 j.t. ze zm.). Z przeprowadzonych dowodów nie wynika kiedy do strony pozwanej wpłynęło zgłoszenie szkody z dnia 14 lipca 2014 r., zatem 30 - dniowy termin do wypłaty odszkodowania, który miał zdaniem powódki upłynąć 13 sierpnia 2014 r. nie został udowodniony. Wobec powyższego Sąd mając na względzie datę pisma strony pozwanej z dnia 12 sierpnia 2014 r. przyjął, że w tym dniu rozpoczął się bieg terminu do spełnienia świadczenia z tytułu zadośćuczynienia i upłynął 11 września 2014 r., a więc odsetki ustawowe od zadośćuczynienia należne są od dnia 12 września 2014 r. Powódka nie wykazała również, że odsetki ustawowe od odszkodowania należne są od dnia 26 sierpnia 2014 r. W żadnym piśmie wzywającym stronę pozwaną do zapłaty nie wskazano żądania zapłaty odszkodowania. Powódka nie udowodniła, by przed wytoczeniem powództwa wzywała pozwaną do zapłaty tej kwoty. Z tego względu Sąd określił termin początkowy biegu odsetek ustawowych od kwoty 150 zł od dnia 31 maja 2015 r., licząc termin 30 dni do spełnienia świadczenia od dnia doręczeniu odpisu pozwu stronie przeciwnej, które miało miejsce 30 kwietnia 2015 r. (vide: potwierdzenie odbioru odpisu pozwu k.32). Żądanie wcześniejszych odsetek podlegało więc oddaleniu.

O kosztach orzeczono na mocy art.100 k.p.c. stosunkowo je rozdzielając w odniesieniu do wyniku. Powódka wygrała proces w 80,3 % i poniosła koszty 4 425 zł (508 zł opłata sądowa od pozwu, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 1 500 zł zaliczka na poczet należności biegłych w całości wydatkowana i 2 400 zł koszty zastępstwa procesowego ustalone zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r.); zatem należą się jej w kwocie 3 553,27 zł. Strona pozwana wygrała proces w 19,7 % i poniosła koszty 2 417 zł (opłata skarbowa 17 zł i 2 400 zł koszty zastępstwa procesowego ustalone na podstawie w/w rozporządzenia);zatem należą się jej koszty 476,15 zł. Odejmując od kosztów powódki koszty strony pozwanej, na rzecz powódki należało zasądzić 3 077,12 zł tytułem kosztów procesu.

Jednocześnie Sąd obciążył stosunkowo w odniesieniu do wyniku procesu obie strony brakującymi kosztami sądowymi, które w kwocie 121,70 zł zostały tymczasowo pokryte przez Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Kłodzku na poczet należności biegłego sądowego z zakresu psychiatrii, przy czym w myśl przepisu art. 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. u. z 2016 r. poz. 623 j.t.) Sąd nakazał ściągnąć z zasądzonego na rzecz powódki roszczenia kwotę 24 zł stanowiącą 19,7 % brakujących kosztów sądowych.