Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Sylwia Wierzbowska-Zimoń

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Dorota Kurczewska, stażysta

Paulina Strzyżewska

przy udziale prokuratora Macieja Ołubka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 7 lipca 2016r., 27 września 2016 r.

sprawy:

J. L.

s. K., M. z domu G.

ur. (...) w m. (...)

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie czasu od 08 maja 2014r. do 17 czerwca 2014r. w m. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z M. K., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem spółki w postaci kwoty 12.300 zł. z tytułu zwrotu kosztów wynajęcia M. K. w okresie od 08 maja 2014r. do 17 czerwca 2014r. pojazdu zastępczego marki (...) nr rej. (...), a po dokonaniu korekty – pojazdu zastępczego marki (...) nr rej. (...) za pomocą wprowadzenia w błąd wymienionego ubezpieczyciela w ten sposób, że będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów w postaci faktury VAT nr (...) z dn. 17 czerwca 2014r. oraz noty korygującej VAT nr (...) z dn. 04 sierpnia 2014r., poświadczył w nich nieprawdę, co do istnienia takiego zobowiązania finansowego, co stanowiło okoliczność mającą znaczenie prawne, jednak zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na powzięte przez ubezpieczyciela podejrzenie co do faktu zaistnienia przedmiotowego zobowiązania

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

II.  w dniu 28 sierpnia 2014r. w Ł. użył jako autentycznego dowodu rejestracyjnego pojazdu m-ki (...) nr VIN (...) nr rej. (...), seria (...), przerobionego w ten sposób, że w rubryce poświadczającej fakt przeprowadzenia badania technicznego pojazdu podrobiono wpis i pieczęć diagnostyczną, załączając go do wniosku o rejestrację pojazdu m-ki (...) nr VIN (...) złożonego w Wydziale Prawa Jazdy i Rejestracji Pojazdów Departamentu Obsługi i Administracji Urzędu Miasta Ł.

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk

M. K.

s. S., E. z domu P.

ur. (...) w m. Z.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie czasu od 19 czerwca 2014r. w m. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z J. L., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem spółki w postaci kwoty 12.300 zł. z tytułu zwrotu kosztów wynajęcia w okresie od 08 maja 2014r. do 17 czerwca 2014r. pojazdu zastępczego marki (...) nr rej. (...) za pomocą wprowadzenia w błąd wymienionego ubezpieczyciela w ten sposób, że użył dokumentu w postaci faktury VAT nr (...) z dn. 08 maja 2014r. wystawionego przez J. L., poświadczającego nieprawdę, co do istnienia takiego zobowiązania finansowego, co stanowiło okoliczność mającą znaczenie prawne, przesyłając go na adres email (...) S.A. wraz z innymi dokumentami dotyczącymi likwidacji szkody samochodowej, jednak zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na powzięte przez ubezpieczyciela podejrzenie co do faktu zaistnienia przedmiotowego zobowiązania

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 273 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

1.  J. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt. I a/o czynu wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 14§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 70 (siedemdziesiąt) złotych;

2.  J. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt. II a/o czynu wyczerpującego dyspozycję art. 270 § 1 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 70 (siedemdziesiąt) złotych;

3.  na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 i 2 kk wymierza oskarżonemu J. L. karę łączną grzywny w wysokości 110 (stu dziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 70 (siedemdziesiąt) złotych

4.  M. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 273 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 14§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 50 (pięćdziesiąt) złotych;

5.  zasądza od oskarżonego J. L. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 770 (siedemset siedemdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych;

6.  zasądza od oskarżonego M. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 7 maja 2014 r. P. S. prowadząc samochód marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), na trasie (...) spowodował kolizję drogową, najeżdżając na poprzedzający go pojazd marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), którym jechał właściciel - M. K..

Kierujący wezwali policję, a przed jej przyjazdem na miejsce przyjechały lawety, celem odholowania uszkodzonych pojazdów, z czego M. K. nie skorzystał.

/zeznania świadka P. S. – k. 8 v. – 9 w zw. z k. 53 v., faktura – ` k.7./

M. K. zgłosił szkodę, z tym że zakres zgłoszonych przez niego uszkodzeń był kwestionowany przez Zakład Ubezpieczeń.

/płyta – k. 6/

Jeszcze tego samego dnia w drodze powrotnej w/w oskarżony zadzwonił po pomoc drogową do współoskarżonego.

W dniu 8 maja 2014 r. wystawiono fakturę za usługę załadunku i holowanie pojazdu M. K. marki (...).

/faktura – k. 8/

W dniu 17 czerwca 2014 r. J. L. wystawił fakturę za wynajem współoskarżonemu samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) za okres od dnia 8 maja do dnia 17 czerwca 2014 r. na kwotę 12.300 złotych.

/faktura – k. 12/

Faktura ta została przedłożona w firmie ubezpieczeniowej wraz z umową wynajmu w/w pojazdu.

/umowa – k. 10 – 11 i k. 15 - 16/

W dniu 30 lipca 2014 r. po godzinie 22 oskarżony J. L. skontaktował się z właścicielami samochodu osobowego marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), pytając, czy ich ogłoszenie o sprzedaży zamieszczone na portalu internetowym (...), jest nadal aktualne. Po uzyskaniu potwierdzenia, oskarżony wskazał, że następnego dnia skontaktuje się z nimi, co uczynił około godziny 9.00.

W dniu 31 lipca 2014 r. w C. J. L. kupił samochód marki (...) od małżonków S. i tego też dnia go odebrał.

Wypisując druk dokumentu umowy oskarżony poprosił o wpisanie wcześniejszej daty sprzedaży, tj. dnia 2 maja 2014 r., na co J. S. wyraził zgodę. Jednocześnie okazało się, że przedmiotowy pojazd nie posiada aktualnych badań technicznych.

Przedmiotowe (...) było wystawione na sprzedaż od marca 2014r. i ubezpieczone na okres od 30.01.2013 r. do 29 stycznia 2015 r., a firma ubezpieczeniowa o fakcie jego sprzedaży została poinformowana w dniu 7 sierpnia 2014 r.

/zeznania świadków: M.S. - k. 52 v. – 53 w zw. z k. 1 v., J.S. - k. 53 w zw. z k. 2 v., umowa – k. 3, ogłoszenie – k. 34 – 36 i k. 37 – 41, dokumentacja – k. 130 – 133 i k. 202/

Pojazd ten nigdy nie przeszedł badania technicznego w stacji diagnostycznej (...) serwis Sp. j. , które miało być przeprowadzone przez diagnostę D. O.. (...) ta w dniu 2 maja 2014 r. była zamknięta a wszyscy jej pracownicy mieli wtedy dzień.

/zeznania świadka D. O. - k. 52 v. – 53 w zw. z k. 1/

W dniu 4 sierpnia 2014 r. J. L. wystawił notę korygującą w/w fakturę, wpisując jako prawidłowy, numer rejestracyjny (...), wpisując go również na umowie wypożyczenia. Jednocześnie oskarżony posiadał umowę kupna sprzedaży z dnia 9 czerwca 2013 r. pojazdu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), który został zarejestrowany następnego dnia.

/nota, umowa – k. 86/

W dniu 28 sierpnia 2014 r. J. L. zgłosił do rejestracji pojazd marki (...) rocznik 2003 o numerze rejestracyjnym (...).

/dokumentacja – k. 110 – 120/

Decyzją z dnia 2 kwietnia 2015 r. zakupiony w dniu 31 lipca 2014r. od J. L. samochód został zarejestrowany przez kolejnego nabywcę, tj. D. K..

/decyzja – k. 96, dokumentacja – k. 97 – 106/

M. K. urodził się w dniu (...), posiada polskie obywatelstwo, zdobył średnie wykształcenie - z zawodu piekarz - cukiernik. Oskarżony jest żonaty, posiada na utrzymaniu jedno dziecko w wieku 8 lat, jest zatrudniony jako ochroniarz z czego uzyskuje dochód miesięczny rzędu 1.850zł.. M. K. posiada majątek w postaci samochodu osobowego marki (...) – rocznik 2005.

J. L. urodził się w dniu (...) Oskarżony posiada polskie obywatelstwo, zdobył wykształcenie zawodowe - z zawodu mechanik. Oskarżony jest żonaty, posiada na utrzymaniu dwoje dzieci w wieku: 3 i 10 lat, prowadzi własną działalność gospodarczą: sklep spożywczy i komis oraz wynajem aut i uzyskuje z tego tytułu dochód miesięczny rzędu 6.000 zł.. M. K. posiada majątek w postaci zabudowanej domem o powierzchni 200 metrów nieruchomość, samochodu osobowego marki (...) rocznik 2011, (...) – rocznik 2011, (...) – rocznik 2013 – rocznik 2005.

Oskarżeni nie byli dotychczas karani.

M. K. jak również J. L. nie leczyli się psychiatrycznie, neurologicznie, ani odwykowo, nie byli badani psychologicznie.

/dane osobowo-poznawcze – k. 34, dane o karalności – k. 72 – 73, k. 89 i k.184 oraz k. 18 - 19/

Oskarżony M. K. w toku postępowania przygotowawczego, jak również sądowego nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że po kolizji udał się uszkodzonym autem do domu. W drodze samochód zaczął szwankować, więc zadzwonił do J. L. - na numer z posiadanej wizytówki, aby ten odholował go do domu. J. L. zaproponował mu jako poszkodowanemu auto zastępcze i miał mu wynająć pojazd marki (...) , koloru czarnego, przekazując jednocześnie dowód rejestracyjny, który umieścił w schowku. M. K. podał, że korzystał z tego auta przez okres ponad jednego miesiąca, zwrócił je w czerwcu, dostał fakturę i się rozliczyli ze współoskarżonym. Oskarżony wskazał, że nie pamięta numeru rejestracyjnego auta, ale miało ono (...) numery i było obklejone naklejkami informującymi o wynajmie auta. Jednocześnie M. K. wyjaśnił, że nie miał wiedzy, że w fakturze są nieprawdziwe numery rejestracyjne.

Nadto w toku postępowania przygotowawczego oskarżony wskazał także, że przekazanie pojazdu marki (...), polisy OC i umowy wynajmu miało miejsce w nocy, bezpośrednio po kolizji, a po jego zwrocie sam z oszczędności pokrył czynsz, środki na jego zapłatę , pochodziły z oszczędności, które poczynił, gdy jeszcze pracował za granicą. M. K. podał, że nie zwracał uwagi na numery rejestracyjne przekazanego auta – nie sprawdzał ich z przekazanymi dokumentami, nie pamięta ich podobnie, jak nawet tych, które należą do jego auta. Nadto oskarżony wskazała, że nie miała żadnej świadomości, że J. L. pomylił się w wypisywaniu faktury, czy umowy. Kiedy ubezpieczyciel zakwestionował żądanie zwrotu kosztów wynajmu, J. L. oddał przekazane pieniądze.

/wyjaśnienia oskarżonego M. K. – k. 34 v. – 35 w zw. z k. 162 - 164/

Oskarżony J. L. w toku postępowania przygotowawczego, jak również sądowego nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia czynu i wyjaśnił, że współoskarżony nie miał wiedzy, że to auto, na które został wystawiona faktura w ogóle nie było w moim posiadaniu. Natomiast J. L. twierdził, że w tym czasie był w posiadaniu (...) koloru czarnego, ponieważ jego firma zajmuje się sprzedażą, komisem i wynajmem aut. Samochód ten oskarżony posiadał, ponieważ klient wstawił mu go do sprzedaży i obkleił naklejka magnetyczną.

Jednocześnie oskarżony przyznał się do dokonania zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia czynu i wyjaśnił, że pojechał na (...) i tam „pan wbił mu przegląd”.

/wyjaśnienia oskarżonego J. L. – k. 35 w zw. z k. 77/

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Okoliczności popełnienia zarzucanych oskarżonym czynów nie budzą żadnych wątpliwości, zostały ustalone w oparciu o dowody z zeznań świadków, przede wszystkim małżonków S., którzy w sposób konsekwentny, logiczny i spójny przedstawili okoliczności zajścia.

Z zeznań tych osób wynika w sposób jednoznaczny, że z całą pewnością oskarżony J. L., a w konsekwencji M. K. nie dysponowali w maju i czerwcu 2014 r. samochodem osobowym marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), bowiem pozostawał on nieprzerwanie w dyspozycji ówczesnych właścicieli – w/w świadków. Sąd zatem nie dał wiary dokumentowi w postaci umowy sprzedaży tego auta, w zakresie w jakim wskazuje ona na datę jej zawarcia na dzień 2 maja 2014 r., bowiem w rzeczywistości została ona zawarta w dniu 31 lipca 2014 r., na co dodatkowo wskazuje chociażby fakt, przekazania przez zbywcę informacji o jego sprzedaży Ubezpieczycielowi. Jednocześnie nie budzi również żadnych wątpliwości, że badanie techniczne, którym chciał posłużyć się J. L. przy rejestracji w dniu 28 sierpnia 2014 r., również nie miało miejsca. W tym zakresie Sąd zatem dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, który przyznał się do zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia czynu, a okoliczność tę potwierdzają zeznania świadka D. O., który zaprzeczył, aby badanie diagnostyczne miało miejsce w dniu 2 maja 2014 r., zważywszy, że stacja była wówczas zamknięta. Zeznaniu tego świadka Sąd dał wiarę, koreluje one z wyjaśnieniami J. L., co pozwalało na odstąpienie od badań pisma, a materiał porównawczy nie był wobec tego przydatny.

W pierwotnie przesłanej ubezpieczycielowi dokumentacji widniało auto tej samej marki, innego jednak rocznika o (...) numerach rejestracyjnych. W aktach sprawy znajduje się również umowa z 2013 r. na zakup przez (...) samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...). Dokument ten w zasadzie nie budził wątpliwości. Pierwotnie, jak wynika z faktury to ten pojazd miał być użyczony M. K., który wskazywał, że korzystał z pojazdu na (...) numerach rejestracyjnych.

Zasadniczą kwestią jest zatem wyjaśnienie, dlaczego nastąpiła korekta faktury w dniu 4 sierpnia 2014 r., na pojazd tej samej marki o numerze rejestracyjnym (...), którym co oczywista żaden z oskarżonych nie dysponował w okresie objętym umową wypożyczenia.

Oskarżeni tłumaczyli powyższą wątpliwość pomyłką. Wyjaśnieniom takim nie sposób dać jednak wiary w okolicznościach nie budzących wątpliwości ustaleń, że nastąpiło zaproponowane przez J. L. wpisanie w dokumencie umowy kupna – sprzedaży wstecznej daty oraz, że oskarżony także nie dokonał rejestracji tego pojazdu niezwłocznie. Oskarżeni odmówili odpowiedzi na pytania sądu, tym samym nie wyjaśnili po co czynione były wszystkie te zabiegi, po co dokonywano korekty faktury, jaki temu przyświecał cel, skoro pierwotny numer miał być prawidłowy, a J. L., wskazywał, że prowadząc komis miał takie auto, które „ klient wstawił mu do sprzedaży i które obkleił naklejka magnetyczną”. Czyni to niewiarygodnymi wyjaśnienia, że nastąpiła zwykła pomyłka, a w tych okolicznościach podważa również, że M. K. w ogóle korzystał z jakiegoś, a przede wszystkim z jakiego auta zastępczego. Ustalenie przecież tej okoliczności ma kapitalne znaczenie, dla wysokości zgłaszanego żądania zwrotu kosztów wypożyczenia auta, który z całą pewnością zależy od marki takiego pojazdu, a nawet jego rocznika.

Tym samym należy uznać, że skoro oskarżony J. L. zdecydował się na korektę faktury w dniu 4 sierpnia 2014 r. – po objęciu dopiero w dniu 31 lipca 2014 r. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i jej przesłanie w takiej formie, przy jednoczesnym antydatowaniu jej na okres poprzedzający przedmiotową kolizję, to nie może być to wynik pomyłki, tylko zamiar celowego wprowadzenie w błąd Ubezpieczyciela, co do faktu w ogóle istnienia takiego zobowiązania – wynikającego z wynajmu auta. O zwykłej pomyłce nie może być mowy także dlatego, że po pierwsze J. L. w ogóle takim autem nie dysponował, numery rejestracyjne nie są do siebie w żadnej mierze podobne, no i wypełnianie takiego dokumentu, a także umowy najmu z reguły oparte jest na innym dokumencie; danych auta, zwłaszcza w komisie, nie podaje się bazując wyłącznie na pamięci. Cały zabieg, zwłaszcza związany z antydatowaniem umowy miał służyć zdobyciu właściwych dokumentów, na wypadek, gdyby były one potrzebne, w tym badania technicznego, które nie miało miejsca w dniu 2 maja 2014 r.

Jednocześnie J. L. nie kwestionował swojego sprawstwa w zakresie zarzutu fałszerstwa.

J. L. podnosił, że M. K. nic o tym nie wiedział. Z twierdzeniem takim nie sposób się zgodzić, bowiem w ustalonych okolicznościach pozostaje bardzo wątpliwym, jak osoba, która zgłaszała żądanie zapłaty za wynajem auta zastępczego mogła nie weryfikować dokumentów, które składa, choćby, co do numeru rejestracyjnego auta. Poza tym, skoro nastąpiła korekta faktury na auto, którego J. L. w ogóle nie miał, to istnienie tego wcześniejszego auta pozostaje wątpliwym, a tym samym, ze M. K. miał je w swojej dyspozycji.

Sąd zatem nie dał wiary zeznaniom J. K., że jej mąż dysponował autem zastępczym po kolizji. Świadek nie znała żadnych okoliczności z tym związanych, nawet dotyczących kolizji, co czyni jej zeznania niewiarygodnymi. Trudno bowiem uwierzyć, że żona, która wspólnie zamieszkuje z mężem nie wie nic o kolizji, warunkach wypożyczenia i przekazaniu przez M. K. z tego tytułu tak dużej kwoty na rzecz J. L., zważywszy, że auto było w dyspozycji poszkodowanego przez długi okres czasu. Wydaje się zatem, że świadek J. K., będąc, co oczywista zainteresowana sytuacją męża, jako oskarżonego w tej sprawie, miał wyłącznie potwierdzić, że w/w dysponował tym pojazdem, co było po prostu nieprawdą i miało oczyścić go z zarzutu. Z tych względów świadek nie jest obiektywną, zważywszy, że jej zeznania są ogólnikowe, bowiem powierzchownie przekazała tylko informacje.

Nie budzą żadnych wątpliwości zeznania świadka P. S., który potwierdza fakt zaistnienia kolizji, która dodatkowo nastąpiła z jego winy.

Sąd oparł się także na nie budzących wątpliwości powołanych dowodach z dokumentów, które potwierdzają i korelują z pozostałym materiałem dowodowym.

Sąd ustalając kwestie uprzedniej niekaralności oskarżonych oparł się na danych o karalności.

Oskarżeni byli w chwili czynu dorośli, zdrowi, w pełni poczytalny. W toku postępowania nie zostały ujawnione żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem.

Zarówno J. L., jak i M. K. z pełną świadomością i rozeznaniem zamierzali wyłudzić błąd ubezpieczyciela co do faktu wynajęcia auta, działali zatem w zamiarze bezpośrednim, a J. L. dodatkowo jeszcze w takim zamiarze użył jako autentycznego dowodu rejestracyjnego, w którym było sfałszowane poświadczenie badania technicznego.

Tym samym J. L. popełnił czyn zabroniony polegając na tym, że w okresie czasu od 08 maja 2014r. do 17 czerwca 2014r. w m. J., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z M. K., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem spółki w postaci kwoty 12.300 zł. z tytułu zwrotu kosztów wynajęcia M. K. w okresie od 08 maja 2014r. do 17 czerwca 2014r. pojazdu zastępczego marki (...) nr rej. (...), a po dokonaniu korekty – pojazdu zastępczego marki (...) nr rej. (...) za pomocą wprowadzenia w błąd wymienionego ubezpieczyciela w ten sposób, że będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów w postaci faktury VAT nr (...) z dn. 17 czerwca 2014r. oraz noty korygującej VAT nr (...) z dn. 04 sierpnia 2014r., poświadczył w nich nieprawdę, co do istnienia takiego zobowiązania finansowego, co stanowiło okoliczność mającą znaczenie prawne, jednak zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na powzięte przez ubezpieczyciela podejrzenie co do faktu zaistnienia przedmiotowego zobowiązania, to jest czyny wypełniającego dyspozycję

art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Nie budzi również żadnych wątpliwości, że J. L. również w dniu 28 sierpnia 2014r. w Ł. użył jako autentycznego dowodu rejestracyjnego pojazdu m-ki (...) nr VIN (...) nr rej. (...), seria (...), przerobionego w ten sposób, że w rubryce poświadczającej fakt przeprowadzenia badania technicznego pojazdu podrobiono wpis i pieczęć diagnostyczną, załączając go do wniosku o rejestrację pojazdu m-ki (...) nr VIN (...) złożonego w Wydziale Prawa Jazdy i Rejestracji Pojazdów Departamentu Obsługi i Administracji Urzędu Miasta Ł., co stanowi przestępstwo stypizowane w art. 270 § 1 kk.

Natomiast M. K. w okresie czasu od 19 czerwca 2014r. w m. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z J. L., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem spółki w postaci kwoty 12.300 zł. z tytułu zwrotu kosztów wynajęcia w okresie od 08 maja 2014r. do 17 czerwca 2014r. pojazdu zastępczego marki (...) nr rej. (...) za pomocą wprowadzenia w błąd wymienionego ubezpieczyciela w ten sposób, że użył dokumentu w postaci faktury VAT nr (...) z dn. 08 maja 2014r. wystawionego przez J. L., poświadczającego nieprawdę, co do istnienia takiego zobowiązania finansowego, co stanowiło okoliczność mającą znaczenie prawne, przesyłając go na adres email (...) S.A. wraz z innymi dokumentami dotyczącymi likwidacji szkody samochodowej, jednak zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na powzięte przez ubezpieczyciela podejrzenie co do faktu zaistnienia przedmiotowego zobowiązania, czym wyczerpał dyspozycję art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 273 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Oskarżeni dysponowali możliwością oceny swojego zachowania pod względem faktycznym i prawnym i w chwili dokonywania tych czynów znajdował się w takiej sytuacji motywacyjnej, że mogli zachować się zgodnie z normami prawa. Usiłowanie ich oszukańczego postępowanie było ukierunkowane na chęć zysku, wyłudzenia świadczenia, do czego motywacją mogło być również i to, że Firma ubezpieczeniowa zakwestionowała M. K., część zgłaszanych uszkodzeń, jako mogących powstać w wyniku kolizji w dniu 7 maja 2014 r.

Sprawcy współdziałali w popełnieniu przestępstwa, podjęli działania wspólnie, działania skorelowane, a wszystko po to aby wprowadzić pokrzywdzonego w błąd, co faktycznego wynajęcia przedmiotowego pojazdu, skoro, go nie posiadali w tym czasie.

Stopień społecznej szkodliwości czynów M. K. i J. L. jest znaczny, a szkoda, którą swym działaniem mogli wyrządzić mogła być dość duża.

W efekcie, Sąd za przypisane sprawcom czyny wymierzył kary grzywny, mając na uwadze, iż sprawcy działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Jedyną okolicznością przemawiającą na korzyść oskarżonych była ich uprzednia niekaralność, na niekorzyść zaś stosunkowo duża wartość mogącej nastąpić szkody. Dodatkowo z poczynionych ustaleń wynika dominująca rola J. L., który wystawiał dokumenty, załatwiał formalności, kupował auto.

Wymierzona kara została dostosowana do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonych i zdaniem Sądu, spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, oddziaływania prewencyjnego i wychowawczego na sprawców, którym pozwoli uzmysłowić nieopłacalność tego typu przestępnych zachowań i nieuchronność poniesienia konsekwencji prawnych.

Kara grzywny wydaje się, w tych okolicznościach najbardziej adekwatnym rodzajem sankcji, jej wymiar zaś wystarczającą dolegliwością, który nadto w zakresie wysokości stawki dziennej został dostosowany do możliwości zarobkowych, finansowych oskarżonych.

Nadto na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 i 2 kk Sąd wymierzył, z wyżej wymienionych względów oskarżonemu J. L. karę łączną grzywny w wysokości 110 stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 70 złotych.

Na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk oraz art. 3 ust.1 ustawy z 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983r., Nr 49, poz.223 z późn. zm.) zasądzono od oskarżonych: tytułem opłaty odpowiednio kwoty: 770 i 500 złotych oraz tytułem pozostałych kosztów sądowych kwotę po 50 złotych na rzecz Skarbu Państwa.