Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Sobczak

Protokolant: Katarzyna Kaczmarek

w obecności Rej. Prokuratora: Włodzimierza Gusty

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 15.11. 2017 r., 06.12.2016 r.24.01.2017 r.,16.02.2017 r.

sprawy R. Ł. (1) urodzonego (...) w Ł., syna C. i E. z domu (...),

oskarżonego o to, że:

w dniu 23 sierpnia 2016 roku na ul. (...) w Z., woj. (...), prowadził, jako kierujący w ruchu lądowym, samochód osobowy marki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 1,83mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejowego B. sygn. akt II K 810/13 z dnia 19 września 2013roku za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości;

tj. o czyn z art 178a § 4 k.k.

1)  oskarżonego R. Ł. (1) w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 23 sierpnia 2016 roku na ulicy (...) w Z., woj. (...) jechał jako kierujący w ruchu lądowym samochodem osobowym marki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości,

to jest przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 178a § 1 k.k. i na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2)  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 1 (jednego) roku;

3)  na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego do powstrzymania się od nadużywania alkoholu;

4) na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat;

5)  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz (...) świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych;

6 ) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 120 (sto dwadzieścia) złotych opłaty

i 70 (siedemdziesiąt) złotych z tytułu zwrotu wydatków.

Sygn. akt II K 845/16

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2016 roku około godziny 17:00 A. D. jechał swoim samochodem z Z. w kierunku miejscowości M.. Gdy wyjechał z terenu zabudowanego na prostym odcinku drogi wyprzedził jadący przed nim autobus. Wtedy zauważył, że z przeciwnego kierunku ruchu jedzie rowerzysta, a za nim pojazd marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Kierujący tym pojazdem miał możliwość wyprzedzenia rowerzysty w taki sposób, by nie wjeżdżać na przeciwległy pas ruchu, tymczasem wyjechał na stronę jedni przeznaczoną do ruchu dla jadących z naprzeciwka, w taki sposób, że A. D. musiał zjechać na prawą stronę, by uniknąć zderzenia. Wobec tego zawrócił i udał się za samochodem R. (...), żeby zwrócić uwagę kierującemu na jego niebezpieczne zachowanie na drodze. Pojazd ten zatrzymał się na parkingu przy sklepie (...) znajdującym się na ulicy (...) w Z.. A. D. nie tracąc cały czas z pola widzenia samochodu R. (...) podszedł do niego, kiedy zza kierownicy wysiadł mężczyzna, którego zachowanie i wygląd wskazywały na to, iż znajdował się pod wpływem alkoholu. Nikogo innego w tym samochodzie nie było. Kiedy A. D. zapytał oskarżonego ile wypił, on na początku zaprzeczył, a potem stwierdził, iż spożył jedno małe piwo i prosi, aby nie powiadamiać Policji. Do Z. oskarżony miał przyjechać tylko na chwilę zapłacić rachunek w sieci O.. Kiedy mężczyzna wszedł do salonu (...), A. D. podjechał samochodem na Komisariat Policji w Z.. Funkcjonariusze poprosili go, aby wsiadł z nimi do radiowozu i wskazał mężczyznę, który pod wpływem alkoholu kierował samochodem. Kiedy podjechali na miejsce oskarżony wychodził z salonu (...). A. D. z całą pewnością wskazał na niego jako kierującego pojazdem. Funkcjonariusze poprosili oskarżonego, by wsiadł do radiowozu.

/dowód: zeznania świadka A. D. k. 38 w zw. z k. 12odw./

W Komisariacie Policji w Z. ustalono, iż kierującym pojazdem R. (...) był R. Ł. (1). W wydychanym przez niego powietrzu o godzinie 17:16 stwierdzono zawartość 1,83 mg/l , o godzinie 17:47 – zawartość 1,88 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

/dowód: zeznania Z. I. k. 31, protokół z przebiegu badania Alkometrem k. 2, notatka urzędowa k. 1/

R. Ł. (1) był w przeszłości skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 19 września 2013 roku w sprawie sygn. akt II K 810/13 za czyn z art. 178a § 1 kk, jednak skazanie uległo zatarciu z dniem 25.02.2016 roku, gdyż z tym dniem upłynął rok od wykonania orzeczonej kary grzywny ( ostatnia wpłata w kwocie 300 złotych 25.02.2015 r.).

/odpis wyroku SR w Bełchatowie w sprawie sygn. akt II K 810/13 k. 5 wplata kary grzywny k-71 akt II K 810/13/

R. Ł. (1) ma 45 lat, posiada wykształcenie podstawowe. Utrzymuje się z prac dorywczych, z których osiąga ok. 2000 zł miesięcznie. Na utrzymaniu ma czworo małoletnich dzieci i konkubinę. Nie posiada nieruchomości, jest właścicielem samochodu osobowego marki R. (...). Nie był karany.

/dowód: oświadczenie oskarżonego k. 24-25, karta karna k. 10/

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że samochodem kierowała jego konkubina E. W.. Kiedy wchodził do cukierni przy ul. (...) został zabrany przez funkcjonariuszy Policji. Policja nie pozwoliła zeznawać konkubinie. Wyjaśnił ponadto, że w jego aucie bieg wsteczny włącza się poruszając dźwignię zmiany biegów w prawo i do przodu.

( dowód wyjaśnienia oskarżonego R. Ł. k.25, k. 32)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu.

W niniejszej sprawie Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o zeznania bezpośredniego świadka zdarzenia A. D.. Świadek ten będąc uczestnikiem niebezpiecznego zachowania oskarżonego na drodze zawrócił i pojechał za nim, by zwrócić mu uwagę na tę sytuację. Z całą pewnością wskazał funkcjonariuszom Policji na R. Ł. (1), jako kierującego pojazdem R. (...), bowiem jechał za nim i cały czas nie tracił go z pola swojego widzenia. Widział jak R. Ł. (1) wysiada zza kierownicy samochodu i spostrzegł, iż mężczyzna wygląda oraz zachowuje się tak, jakby był pod wpływem alkoholu. Świadek ten nie miał powodów, aby bezprawnie obciążać oskarżonego, bowiem nie znał go. Poza tym jest zawodowym kierowcą i z tego powodu szczególnie zwraca uwagę na zachowania uczestników ruchu drogowego. Sąd ujawnił przez odczytanie zeznania tego świadka, gdyż uzyskał informację, że przebywa on za granicą.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków Z. I. i G. S.. Zeznania tych funkcjonariuszy Policji mają znaczenie jedynie co do tego, że A. D. z całą pewnością wskazał na oskarżonego, jako kierującego samochodem R. (...) i że znajdował on się pod wpływem alkoholu. Te depozycje są zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym oraz tworzą logiczny ciąg zdarzeń. Drobne nieścisłości wynikają natomiast ze znacznej odległości czasowej oraz wielości przeprowadzanych przez funkcjonariuszy Policji interwencji. W pozostałym zakresie nie mieli oni wiedzy na temat tego zdarzenia.

Fakt pozostawania R. Ł. (1) pod wpływem alkoholu potwierdza protokół badania Alkometrem, któremu Sąd przyznał moc dowodową, gdyż nie stwierdził żadnych nieprawidłowości w jego sporządzeniu, a nadto jego treść nie była kwestionowana przez oskarżonego.

W chwili popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu według załączonej do akt karty karnej był on osobą nie karaną. Skazanie z wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 19 września 2013 r. w sprawie sygn. akt II K 810/13 za czyn z art. 178a § 1 kk uległo bowiem zatarciu.

Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w tej części, której utrzymywał, iż nie prowadził pojazdu, podczas gdy A. D. z całą pewnością wskazał na niego, jako kierowcę. Poza tym od momentu kiedy oskarżony wszedł do salonu (...), by zapłacić rachunek, a czasem przybycia na miejsce funkcjonariuszy Policji upłynęło zaledwie kilka minut, tak więc nie zdążył spożyć takiej ilości alkoholu, na którą wskazywała stężenie w wydychanym powietrzu. Jego konkubina E. W. starała się potwierdzić jego wersję zdarzeń wskazując, iż to ona prowadziła pojazd. Jej depozycje nie są zgodne z prawdą, gdyż zależy jej na tym, żeby R. Ł. (1) nie poniósł odpowiedzialności karnej, bowiem jest jedynym żywicielem rodziny i obawia się, że w przypadku gdyby został skazany na karę pozbawienia wolności utrzymanie domu spocznie wyłącznie na niej. Ponadto E. W. składając zeznania potwierdziła, ze nie posiada prawa jazdy i z ustaleń Sądu wynika, że nie umie prowadzić pojazdu, bowiem nie wiedziała jak włącza się wsteczny bieg w samochodzie, którym miała kierowaćw dniu zdarzenia.

Uwzględniając dokonaną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego
i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne, Sąd przyjął, że R. Ł. (1) w dniu 23 sierpnia 2016 roku na ulicy (...) w Z., woj. (...) jechał jako kierujący w ruchu lądowym samochodem osobowym marki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości.

Opisane zachowanie wypełnia znamiona występku określonego w art. 178a § 1 kk,
gdyż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości. Nie ulega, bowiem wątpliwości, że samochód osobowy jest pojazdem mechanicznym. Oskarżony prowadził go na po drodze publicznej na ul. (...) w Z., a więc w ruchu lądowym. Zawartość zaś, alkoholu w wydychanym powietrzu przekroczyła znacznie wartość określoną w art. 115 § 16 kk, który zawiera definicję stanu nietrzeźwości.

Sąd dokonał zmiany kwalifikacji czynu zarzucanego oskarżonemu oraz jego opisu. Jak wynika bowiem z załączonej do akt karty karnej oraz odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 19 września 2013 roku wydanego w sprawie sygn. akt II K 810/13 w trakcie popełnienia zarzucanego mu czynu był on osobą nie karaną, dlatego też nie można było zarzucać mu popełnienia czynu z art. 178a § 4 kk .

Przypisany oskarżonemu czyn miał charakter zawiniony. W ustalonym stanie faktycznym R. Ł. (1) mógł zachować się zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby jego winę. Ponadto czyn ten był bezprawny, a stopień jego społecznej szkodliwości był wyższy niż znikomy.

Przy wymiarze kary Sąd na niekorzyść poczytał oskarżonemu znaczną zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu oraz to, iż prowadził również pojazd bez wymaganych uprawnień.

W przekonaniu Sądu, wymierzona na podstawie art. 178a § 1 kk kara 6 miesięcy pozbawienia wolności odpowiada stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu, a także pozwala osiągnąć wobec niego zapobiegawcze i wychowawcze cele kary.

Sąd postawił wobec niego pozytywną prognozę kryminologiczną i na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 1 roku. W ocenie Sądu jest to wystarczające dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności można żywić przekonanie, że zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Oskarżony wraz z konkubiną wychowuje czworo małoletnich dzieci, utrzymuje się z prac dorywczych, na dzień popełnienia czynu zabronionego nie był prawomocnie karany. Sąd przyjął, iż orzeczona kara skłoni R. Ł. (1) do refleksji nad swoim postępowaniem i uświadomi mu zagrożenia płynące z takiego zachowania tj. prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu. Sąd jednak zawieszając wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 kk zobowiązał oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu.

Zgodnie z dyspozycją art. 42 § 2 kk Sąd orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat.

Na podstawie art. 43 a § 2 kk Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz (...)świadczenie pieniężne w kwocie 5000 złotych, które w obecnym stanie prawnym jest obligatoryjne w przypadku skazania za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości.

Sąd mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności nie orzekł oskarżonemu grzywny na podstawie art. 71 § 1 kk, bowiem uznał, iż świadczenie pieniężne na rzecz (...) stanowi dla oskarżonego znaczną uciążliwość. Na utrzymaniu bowiem ma 4 dzieci i konkubinę, a pracuje jedynie dorywczo. Orzeczenie świadczenia pieniężnego było natomiast obligatoryjne.

W oparciu o art. 627 kpk i art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 70 tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składa się: 30 złotych tytułem opłaty za uzyskanie informacji o osobie z K. oraz
po 20 złotych tytułem zryczałtowanych kosztów doręczeń w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym.