Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Ewa Rusin (spr.)
Sędziowie:	SSO Waldemar Majka SSO Adam Pietrzak
Protokolant:	Magdalena Telesz

przy udziale Andrzeja Mazurkiewicza Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2016 r.

sprawy :

1)  K. J.

syna C. i K. z domu P.

urodzonego (...) w K.

oskarżonego z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 231 § 2 kk, art. 228 § 1 kk, art. 231 § 2 kk,

2)  P. K.

syna J. i B. z domu R.

urodzonego (...) w D.

oskarżonego z art. 228 § 1 kk, art. 231 § 2 kk,

3)  G. K.

syna M. i K. z domu O.

urodzonego (...) w K.

oskarżonego z art. 228 § 1 kk, art. 231 § 2 kk,

4)  M. O.

syna S. i M. z domu A.

urodzonego (...) w D.

oskarżonego z art. 231 § 2 kk, art. 228 § 1 kk,

5)  T. R.

syna R. i T. z domu L.

urodzonego (...) w N.

oskarżonego z art. 228 § 2 kk, art. 228 § 3 kk, art. 231 § 2 kk,

6)  A. S.

syna S. i G. z domu P.

urodzonego (...) we W.

oskarżonego z art. 228 § 1 kk, art. 231 § 2 kk,

7)  A. S. (1)

syna T. i B. z domu G.

urodzonego (...) w D.

oskarżonego z art. 228 § 2 kk, art. 231 § 2 kk, art. 228 § 1 kk

8)  M. W.

syna S. i B. z domu M.

urodzonego (...) w K.

oskarżonego z art.228 § 2 kk, art. 231 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych i prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 27 stycznia 2016 r. sygnatura akt II K 81/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że oskarżonego T. R. uniewinnia od przypisanego mu czynu z art. 228 § 3 kk jak w pkt. XVII dyspozycji, na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk stwierdzając, że w tym zakresie koszty procesu ponosi Skarb Państwa,

II.  uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt.3 kpk w zw. z art. 1 § 2 kk umarza postępowanie wobec oskarżonych co do przypisanych im czynów, kwalifikowanych z art. 291§ 2 kk:

1)  K. J. w pkt. II dyspozycji,

2)  P. K. w pkt. IV dyspozycji,

3)  G. K. w pkt. VI dyspozycji,

4)  M. O. w pkt. XVI dyspozycji,

5)  A. S. w pkt. XXII dyspozycji,

6)  A. S. (1) w pkt. XXV dyspozycji,

7)  M. W. w pkt. XXVIII dyspozycji,

na podstawie art. 632 pkt.2 kpk stwierdzając, że koszty procesu w tym zakresie ponosi Skarb Państwa,

I.  uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt.3 kpk w zw. z art. 1 § 2 kk umarza postępowanie wobec oskarżonego T. R. co do przypisanych mu czynów, kwalifikowanych z art.228 § 2 kk w pkt. XX dyspozycji, na podstawie art. 632 pkt.2 kpk stwierdzając, że koszty procesu w tej części ponosi Skarb Państwa,

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  stwierdza, że koszty procesu związane z apelacją prokuratora ponosi Skarb Państwa oraz zwalnia oskarżonego A. S. od ponoszenia kosztów procesu związanych z jego apelacją (co do pkt. XXIII-XXIV dyspozycji zaskarżonego wyroku), wydatkami w tej części obciążając skarb Państwa.

  Sygn.akt IV Ka 403 / 16

Prokurator Okręgowy w Świdnicy oskarżył:

⚫

K. J. o to, że:

1.  w dniu 22 maja 2007 roku na przejściu granicznym K.-S. woj. (...) w trakcie pełnienia służby granicznej, podżegał do niedopełnienia obowiązków służbowych P. K., w ten sposób, iż nakłonił go do zezwolenia na przekroczenie granicy państwowej z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej B. S. wraz z małoletnim dzieckiem, nie posiadającej niezbędnych dokumentów w celu uzyskania przez nią korzyści osobistej, polegającej na możliwości przekroczenia granicy bez wymaganych dokumentów, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego

to jest o czyn z art. 18§2 kk w zw. z art. 231§2 kk

2.  w dniu 3 czerwca 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski, działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącym z nim służbę funkcjonariuszem czeskich służb granicznych, przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci butelki alkoholu

to jest o czyn z art. 228§1 kk

3.  w dniu 9 czerwca 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...) w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącym z nim służbę funkcjonariuszem czeskich służb granicznych przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci butelki alkoholu

to jest o czyn z art. 228§1 kk

4.  w dniu 11 czerwca 2007 roku na przejściu granicznym K.-S. woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski nie dopełnił obowiązków służbowych w ten sposób, iż zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej nieustalonej osobie, nie posiadającej dokumentów uprawniających do jej legalnego przekroczenia w celu uzyskania przez nią korzyści osobistej polegającej na możliwości przekroczenia granicy, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego

to jest o czyn z art. 231§2 kk

5.  w dniu 18 sierpnia 2007 roku na przejściu granicznym K.-S. woj. (...) w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski nie dopełnił obowiązków służbowych w ten sposób, iż zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej nieustalonym osobom, nie posiadającym dokumentów uprawniających do jej legalnego przekroczenia w celu uzyskania przez nich korzyści osobistej polegającej na możliwości przekroczenia granicy, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego

to jest o czyn z art. 231§2 kk

6.  w dniu 7 września 2007 roku na przejściu granicznym K.-S. woj. (...) w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym z Polski nie dopełnił obowiązków służbowych w ten sposób, iż zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej nieustalonym osobom, nie posiadającym dokumentów uprawniających do jej legalnego przekroczenia w celu uzyskania przez nich korzyści osobistej polegającej na możliwości przekroczenia granicy, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego

to jest o czyn z art. 231§2 kk

7.  w dniu 7 września 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym do Polski, wspólnie i w porozumieniu z innym funkcjonariuszem (...) nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż nie przeprowadził kontroli granicznej autobusu, wskutek czego zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Republiki Czeskiej do Rzeczypospolitej Polskiej nieustalonym osobom umożliwiając im uzyskanie korzyści osobistej polegającej na uniknięciu odprawy granicznej, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego

to jest o czyn z art. 231§2 kk

8.  w dniu 8 grudnia 2007 r. na przejściu granicznym K. – S. woj. (...) w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym do Polski nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Republiki Czeskiej do Rzeczypospolitej Polskiej osobie kierującej pojazdem samochodowym bez przeprowadzenia odprawy granicznej umożliwiając jej w ten sposób uzyskanie korzyści osobistej polegającej na wwiezieniu na teren krajów odpadów bez zyskania wymaganych zezwoleń, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego

to jest o czyn z art. 231§2 kk

⚫

P. K. o to, że:

1.  w dniu 4 maja 2007 roku na przejściu granicznym K. S., woj. (...) w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski, działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącymi z nim służbę funkcjonariuszami czeskich służb granicznych, przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci butelki alkoholu

to jest o czyn z art. 228§1 kk

2.  w dniu 6 maja 2007 roku na przejściu granicznym K. S., woj. (...) w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej T. U., nie posiadającej dokumentów uprawniających do jej legalnego przekroczenia umożliwiając jej w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej polegającej na uniknięciu odmowy zezwolenia przejazdu, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

3.  w dniu 6 maja 2007 roku na przejściu granicznym K. S., woj. (...) w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej nieustalonej osobie, nie posiadającej dokumentów uprawniających do jej legalnego przekroczenia umożliwiając jej w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej polegającej na uniknięciu odmowy zezwolenia przejazdu, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

4.  w dniu 22 maja 2007 roku na przejściu granicznym K. S., woj. (...) w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z K. J. nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej B. S. wraz z małoletnią córką m. G., nie posiadającą dokumentów uprawniających do jej legalnego przekroczenia umożliwiając im w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej polegającej na uniknięciu odmowy zezwolenia przejazdu, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

5.  w dniu 1 sierpnia 2007 roku na przejściu granicznym K. S., woj. (...) w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym z Polski nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Republiki Czeskiej do Rzeczypospolitej Polskiej nieustalonej osobie, nie posiadającej dokumentów uprawniających do jej legalnego przekroczenia umożliwiając jej w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej polegającej na uniknięciu odmowy zezwolenia przejazdu, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

⚫

G. K. o to, że:

1.  w dniu 4 lipca 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącymi z nim służbę funkcjonariuszami czeskich służb granicznych, przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci butelki alkoholu,-

to jest o czyn z art. 228§1 kk

2.  w dniu 10 lipca 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił nieustalonej osobie legitymującej się dokumentami tj. zniszczonym dowodem osobistym oraz przeterminowanym paszportem nie dającymi uprawnień do przekroczenia granicy na osiągnięcie przez nią korzyści osobistej w postaci umożliwienia wyjazdu z kraju, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

3.  w dniu 11 lipca 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym do Rzeczypospolitej Polskiej nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił nieustalonej osobie na wwóz do kraju uszkodzonego pojazdu, stanowiącego odpad w rozumieniu Ustawy o odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 roku /Dz. U. 07.39.251/ umożliwiając jej w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

4.  w dniu 12 lipca 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym do Rzeczypospolitej Polskiej nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił nieustalonej osobie na wwóz do kraju uszkodzonego pojazdu, stanowiącego odpad w rozumieniu Ustawy o odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 roku /Dz. U. 07.39.251/ umożliwiając jej w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

5.  w dniu 12 lipca 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym do Rzeczypospolitej Polskiej nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił nieustalonej osobie na wwóz do kraju uszkodzonego pojazdu, stanowiącego odpad w rozumieniu Ustawy o odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 roku /Dz. U. 07.39.251/ umożliwiając jej w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

6.  w dniu 27 sierpnia 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym do Rzeczypospolitej Polskiej nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż ujawniając sprawcę wykroczenia, który prowadził pojazd nie posiadając wymaganych uprawnień nie podjął czynności służbowych przewidzianych przepisami prawa, dopuszczając tego sprawcę do przekroczenia granicy i dalszego prowadzenia tego pojazdu po drogach publicznych umożliwiając mu osiągnięcie korzyści osobistej polegającej na uniknięciu odpowiedzialności z tytułu popełnienia wykroczenia, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

7.  w dniu 29 sierpnia 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym do Rzeczypospolitej Polskiej nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż ujawniając sprawcę wykroczenia na prowadzeniu pojazdu z przekroczoną dopuszczalną masą całkowitą przyczepy nie podjął czynności służbowych przewidzianych przepisami prawa, dopuszczając tego sprawcę do przekroczenia granicy i dalszego prowadzenia tego pojazdu po drogach publicznych umożliwiając mu osiągnięcie korzyści osobistej polegającej na uniknięciu odpowiedzialności z tytułu popełnienia wykroczenia, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

8.  w dniu 13 grudnia 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym do Rzeczypospolitej Polskiej nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił nieustalonemu kierowcy pojazdu ciężarowego (...)na przewóz osoby w sposób stanowiący wykroczenie prawa o ruchu drogowym umożliwiając mu osiągnięcie korzyści osobistej polegającej na uniknięciu odpowiedzialności z tytułu popełnienia wykroczenia, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

9.  w dniu 14 grudnia 2007r. w K., woj. (...) posiadał bez wymaganego zezwolenia amunicją do broni palnej w postaci jednego naboju z wybitym oznaczeniem na dnie łuski „(...)”,-

to jest o czyn z art. 263§2 kk

⚫

M. O. o to, że:

1.  w dniu 3 czerwca 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącym z nim służbę funkcjonariuszem czeskich służb granicznych, nie dopełnił obowiązków służbowych w ten sposób, iż zezwolił bez przeprowadzenia kontroli granicznej na przekroczenie granicy państwowej z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej nieustalonym osobom poruszającym się pojazdem marki O. (...) umożliwiając im w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej polegającej na możliwości wyjazdu bez przeprowadzenia wymaganej odprawy, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

2.  w dniu 15 lipca 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącym z nim służbę funkcjonariuszem czeskich służb granicznych, przyjął od obywatela Ukrainy P. P. korzyść majątkową w postaci butelki alkoholu oraz dwóch paczek papierosów,-

to jest o czyn z art. 228§1 kk

3.  w dniu 2 sierpnia 2007 roku na przejściu granicznym K. – S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącym z nim służbę funkcjonariuszem czeskich służb granicznych, przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci kartonu papierosów,-

to jest o czyn z art. 228§1 kk

⚫

T. R. o to, że:

1.  w okresie pomiędzy 1 a 30 kwietnia 2007r. na przejściu granicznym K. S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski przyjął od nieustalonej osoby kierującej pojazdem ciężarowym korzyść majątkową w postaci banknotu o nieustalonym pochodzeniu i nominale w zamian za odstąpienie od przeprowadzenia kontroli i odprawy granicznej pojazdu,-

to jest o czyn z art. 228§3 kk

2.  w dniu 1 maja 2007 roku w przejściu granicznym K. S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci dwóch czapek baseballowych koloru żółtego z których jedną przekazał nieustalonemu funkcjonariuszowi czeskich lub polskich służb granicznych wspólnie pełniącego z nim służbę, przy czym czyn stanowi przypadek mniejszej wagi,-

to jest o czyn z art. 228§2 kk

3.  w okresie pomiędzy 1 a 14 grudnia 2007r. na przejściu granicznym K. S. woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej przyjął od nieustalonego mężczyzny narodowości czeskiej kierującego pojazdem przekraczającym granicę korzyść majątkową w postaci dwóch ryb- karpi nieustalonej wartości, przy czym czyn stanowi przypadek mniejszej wagi,-

to jest o czyn z art. 228§2 kk

4.  w dniu 21 sierpnia 2007 roku w przejściu granicznym K. S. woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski, nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej nieustalonej osobie, legitymującej się dokumentem w postaci karty rowerowej nie uprawniającej do legalnego przekroczenia granicy państwowej w celu uzyskania przez nią korzyści osobistej polegającej na możliwości przekroczenia granicy bez wymaganych dokumentów, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

⚫

A. S. o to, że:

1.  w dniu 5 sierpnia 2007 roku w przejściu granicznym K. S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącymi z nim służbę funkcjonariuszami czeskich służb granicznych, przyjął od P. P. korzyść majątkową w postaci butelki alkoholu,-

to jest o czyn z art. 228§1 kk

2.  w dniu 29 sierpnia 2007 roku w przejściu granicznym K. S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącymi z nim służbę funkcjonariuszami czeskich służb granicznych, przyjął od P. P. korzyść majątkową w postaci butelki alkoholu,-

to jest o czyn z art. 228§1 kk

3.  w dniu 24 września 2007 roku w przejściu granicznym K. S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami (...) nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż ujawniając przestępstwo kwalifikowane w art. 264§2 kodeksu karnego, polegające na bezprawnym przekraczaniu granicy państwowej przez działających podstępem J. S. i T. J., nie podjął czynności służbowych przewidzianych przepisami prawa, ograniczając się jedynie do nie zezwolenia na wyjazd z kraju umożliwiając im w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej w postaci uniknięcia odpowiedzialności karnej, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

⚫

A. S. (1) o to, że:

1.  w dniu 22 maja 2007 roku w przejściu granicznym K. S. woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącymi z nim służbę funkcjonariuszami czeskich służb granicznych przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci 2 paczek papierosów (...), co stanowi przypadek mniejszej wagi,-

to jest o czyn z art. 228§2 kk

2.  w dniu 25 maja 2007 roku w przejściu granicznym K. S. woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wyjazdowym z Polski, nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił na wyjazd z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej dwóm nieustalonym osobom, nie posiadającym wymaganych dokumentów uprawniających do legalnego przekroczenia granicy państwowej umożliwiając im w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej polegającej na uniknięciu odmowy zezwolenia przejazdu, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

3.  w dniu 4 czerwca 2007 roku w przejściu granicznym K. S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski działając wspólnie i w porozumieniu z pełniącymi z nim służbę funkcjonariuszami czeskich służb granicznych, przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci kartonu papierosów,-

to jest o czyn z art. 228§1 kk

4.  w dniu 13 lipca 2007 roku w przejściu granicznym K. S. woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej, na kierunku wyjazdowym z Polski, nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił na wyjazd z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Czeskiej osobie, nie posiadającej wymaganych dokumentów uprawniających do legalnego przekroczenia granicy państwowej umożliwiając jej w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej polegającej na uniknięciu odmowy zezwolenia przejazdu, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

⚫

M. W. o to, że:

1.  w dniu 5 sierpnia 2007 roku w K. – S., woj. (...), na przejściu granicznym, w związku z pełnieniem służby funkcjonariusza (...) odprawiającego osoby przekraczające granicę na kierunku wyjazdowym z Polski wraz z funkcjonariuszem (...) A. S. (1) i funkcjonariuszem czeskich służb granicznych przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci dwóch paczek papierosów, przy czym czyn stanowi przypadek mniejszej wagi,-

to jest o czyn z art. 228§2 kk

2.  w dniu 5 sierpnia 2007 roku w K. – S., woj. (...), na przejściu granicznym, w związku z pełnieniem służby funkcjonariusza (...) odprawiającego osoby przekraczające granicę na kierunku wyjazdowym z Polski wraz z funkcjonariuszami czeskich służb granicznych przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci dwóch paczek papierosów, przy czym czyn stanowi przypadek mniejszej wagi,-

to jest o czyn z art. 228§2 kk

3.  w dniu 8 grudnia 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...), w związku z pełnieniem służby granicznej na kierunku wjazdowym do Polski nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, iż zezwolił na przekroczenie granicy państwowej z Republiki Czeskiej do Rzeczypospolitej Polskiej osobie kierującej pojazdem samochodowym bez przeprowadzania odprawy granicznej umożliwiając jej w ten sposób uzyskanie korzyści osobistej polegającej na wwiezieniu na teren krajów odpadów bez uzyskania wymaganych zezwoleń, czym działał na szkodę interesu publicznego naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego,-

to jest o czyn z art. 231§2 kk

Sąd Rejonowy w Kłodzku wyrokiem z dnia 27 stycznia 2016r. sygn. akt II K 81 /13 :

I.  na podstawie art.17§1 pkt 3 kpk w zw. z art.414§1 kpk postępowanie karne prowadzone wobec K. J. oskarżonego o czyn z art. 18§2 kk w zw. z art. 231§2 kk opisany w pkt 1 wyroku umorzył;

II.  oskarżonego K. J. uznał za winnego tego, że działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu popełnił następujące przestępstwa:

a)  w dniu 3 czerwca 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej butelkę alkoholu nieustalonej wartości, wiedząc iż rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi,

b)  w dniu 9 czerwca 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej butelkę alkoholu nieustalonej wartości, wiedząc iż rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi,

to jest uznał oskarżonego K. J. za winnego popełnienia ciągu przestępstw (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk) z art.291§2 kk i za ten ciąg przestępstw na podstawie art.291§2 kk w zw. z art.91§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk wymierzył mu karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując, iż jedna stawka dzienna wynosi 30 (trzydzieści) zł;

I.  na podstawie art.17§1 pkt 3 kpk w zw. z art.414§1 kpk postępowanie karne prowadzone wobec K. J. oskarżonego o czyny z art.231§2 kk opisane w pkt 4-8 części wstępnej wyroku umorzył;

II.  oskarżonego P. K. uznał za winnego tego, że w dniu 4 maja 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej butelkę alkoholu nieustalonej wartości, wiedząc iż rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi, to jest uznał oskarżonego P. K. za winnego popełnienia czynu z art.291§2 kk i za czyn ten na podstawie art.291§2 kk wymierzył mu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując iż jedna stawka dzienna wynosi 30 (trzydzieści) zł;

III.  na podstawie art.17§1 pkt 3 kpk w zw. z art.414§1 kpk postępowanie karne prowadzone wobec P. K. oskarżonego o czyny z art.231§2 kk opisane w pkt 10-13 części wstępnej wyroku umorzył;

IV.  oskarżonego G. K. uznał za winnego tego, że w dniu 4 lipca 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej butelkę alkoholu nieustalonej wartości, wiedząc iż rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi, to jest uznał oskarżonego G. K. za winnego popełnienia czynu z art.291§2 kk i za czyn ten na podstawie art.291§2 kk wymierzył mu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując iż jedna stawka dzienna wynosi 30 (trzydzieści) zł;

V.  na podstawie art.17§1 pkt 3 kpk w zw. z art.414§1 kpk postępowanie karne prowadzone wobec G. K. oskarżonego o czyn z art.231§2 kk opisany w pkt 15 części wstępnej wyroku umorzył;

VI.  oskarżonego G. K. uniewinnił od popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt 16 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art.231§2 kk;

VII.  oskarżonego G. K. uniewinnił od popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt 17 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art.231§2 kk;

VIII.  oskarżonego G. K. uniewinnił od popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt 18 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art.231§2 kk;

IX.  na podstawie art.17§1 pkt 3 kpk w zw. z art.414§1 kpk postępowanie karne prowadzone wobec G. K. oskarżonego o czyn z art.231§2 kk opisany w pkt 19 części wstępnej wyroku umorzył;

X.  oskarżonego G. K. uniewinnił od popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt 20 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art.231§2 kk;

XI.  na podstawie art.17§1 pkt 3 kpk w zw. z art.414§1 kpk postępowanie karne prowadzone wobec G. K. oskarżonego o czyn z art.231§2 kk opisany w pkt 21 części wstępnej wyroku umorzył;

XII.  oskarżonego G. K. uniewinnił od popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt 22 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art.263§2 kk

XIII.  na podstawie art.17§1 pkt 3 kpk w zw. z art.414§1 kpk postępowanie karne prowadzone wobec M. O. oskarżonego o czyn z art.231§2 kk opisany w pkt 23 części wstępnej wyroku umorzył;

XIV.  oskarżonego M. O. uznał za winnego tego, że działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu popełnił następujące przestępstwa:

a)  w dniu 15 lipca 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej butelkę alkoholu oraz dwie paczki papierosów nieustalonej wartości, wiedząc iż rzeczy te zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi,

b)  w dniu w dniu 2 sierpnia 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej karton papierosów nieustalonej wartości, wiedząc iż rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi,

to jest uznał oskarżonego M. O. za winnego popełnienia ciągu przestępstw (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk) z art.291§2 kk i za ten ciąg przestępstw na podstawie art.291§2 kk w zw. z art.91§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk wymierzył mu karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując, iż jedna stawka dzienna wynosi 30 (trzydzieści) zł;

I.  oskarżonego T. R. uznał za winnego tego, że w okresie pomiędzy 1 a 30 kwietnia 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) w związku z pełnieniem służby funkcjonariusza (...)na kierunku wyjazdowym z Polski przyjął od nieustalonej osoby kierującej pojazdem ciężarowym korzyść majątkową w postaci banknotu o nieustalonym pochodzeniu i nominale w zamian za odstąpienie od przeprowadzania kontroli i odprawy granicznej pojazdu, tj. uznaje go za winnego popełnienia czynu z art.228§3 kk i za czyn ten na podstawie art.228§3 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art.69§1 i 2 kk w zw. z art.70§1 pkt 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego T. R. w punkcie XVII wyroku kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 2 (dwóch) lat próby;

III.  na podstawie art.33§2 kk orzekł wobec oskarżonego T. R. w związku z czynem opisanym w pkt XVII wyroku karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując iż jedna stawka dzienna wynosi 10 (dziesięć) zł;

IV.  oskarżonego T. R. uznał za winnego tego, że działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu popełnił następujące przestępstwa:

a)  w dniu 1 maja 2007r. na przejściu granicznym K.-S. , woj. (...), w związku z pełnieniem służby funkcjonariusza (...)na kierunku wyjazdowym z Polski przyjął od nieustalonej osoby korzyść majątkową w postaci dwóch czapek bejsbolowych koloru żółtego nieustalonej wartości, z których jedną przekazał nieustalonemu funkcjonariuszowi czeskich lub polskich służb granicznych wspólnie pełniącego z nim służbę, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

b)  w okresie pomiędzy 1 a 14 grudnia 2007r. na przejściu granicznym K.-S. woj. (...), w związku z pełnieniem służby funkcjonariusza (...) przyjął od nieustalonego mężczyzny narodowości czeskiej kierującego pojazdem przekraczającym granicę korzyść majątkową w postaci dwóch ryb – karpi nieustalonej wartości, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

to jest uznał oskarżonego T. R. za winnego popełnienia ciągu przestępstw (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk) z art.228§2 kk i za ten ciąg przestępstw na podstawie art.228§2 kk w zw. z art.91§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk wymierzył mu karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując, iż jedna stawka dzienna wynosi 10 (dziesięć) zł;

I.  na podstawie art. 91§2 kk połączył orzeczone wobec oskarżonego T. R. w pkt XIX i XX kary grzywny i wymierzył mu karę łączną 100 (stu) stawek dziennych grzywny, przyjmując iż jedna stawka dzienna wynosi 10 (dziesięć) zł;

II.  oskarżonego A. S. uznał za winnego tego, że działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu popełnił następujące przestępstwa:

a)  w dniu 5 sierpnia 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej butelkę alkoholu o nieustalonej wartości, wiedząc iż rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi,

b)  w dniu 29 sierpnia 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej butelkę alkoholu nieustalonej wartości, wiedząc iż rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi,

to jest uznał oskarżonego A. S. za winnego popełnienia ciągu przestępstw (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk) z art.291§2 kk i za ten ciąg przestępstw na podstawie art.291§2 kk w zw. z art.91§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk wymierzył mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, przyjmując, iż jedna stawka dzienna wynosi 10 (dziesięć) zł;

I.  oskarżonego A. S. uznał za winnego tego, że w dniu 24 września 2007r. na przejściu granicznym K.-S. woj. (...), w związku z pełnieniem służby funkcjonariusza (...) na kierunku wyjazdowym z Polski, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami (...), nie dopełnił obowiązków służbowych w ten sposób, że ujawniając przestępstwo kwalifikowane z art.264§2 kk, polegające na bezprawnym przekraczaniu granicy państwowej przez działających podstępem J. S. i T. J., nie podjął czynności służbowych przewidzianych przepisami prawa, ograniczając się jedynie do nie zezwolenia na wyjazd z kraju umożliwiając im w ten sposób osiągnięcie korzyści osobistej w postaci uniknięcia odpowiedzialności karnej, czym działał na szkodę interesu publicznego, naruszając bezpieczeństwo ruchu granicznego, to jest uznał go za winnego popełnienia czynu z art.231§2 kk i za czyn ten na podstawie art.231§2 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art.69§1 i 2 kk w zw. z art.70§1 pkt 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego A. S. w punkcie XXIII wyroku kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 2 (dwóch) lat próby;

III.  oskarżonego A. S. (1) uznał za winnego tego, że działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu popełnił następujące przestępstwa:

a)  w dniu 22 maja 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej dwie paczki papierosów (...) o nieustalonej wartości, wiedząc iż rzeczy te zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi,

b)  w dniu 4 czerwca 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej karton papierosów nieustalonej wartości, wiedząc iż rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi,

to jest uznał oskarżonego A. S. (1) za winnego popełnienia ciągu przestępstw (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk) z art.291§2 kk i za ten ciąg przestępstw na podstawie art.291§2 kk w zw. z art.91§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. w zw. z art.4§1 kk wymierzył mu karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując, iż jedna stawka dzienna wynosi 30 (trzydzieści) zł;

I.  na podstawie art.17§1 pkt 3 kpk w zw. z art.414§1 kpk postępowanie karne prowadzone wobec A. S. (1) oskarżonego o czyny z art.231§2 kk opisane w pkt 34 i 36 części wstępnej wyroku umorzył;

II.  oskarżonego M. W. uniewinnił od popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt 37 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art.228§2 kk;

III.  oskarżonego M. W. uznał za winnego tego, że w dniu 5 sierpnia 2007r. na przejściu granicznym K.-S., woj. (...) przyjął od funkcjonariusza czeskiej służby granicznej dwie paczki papierosów o nieustalonej wartości, wiedząc iż rzeczy te zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego polegającego na przyjęciu przez tegoż funkcjonariusza czeskiej służby granicznej korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej na przejściu granicznym, przy czym był to wypadek mniejszej wagi, to jest uznał oskarżonego M. W. za winnego popełnienia czynu z art.291§2 kk i za czyn ten na podstawie art.291§2 kk wymierzył mu karę 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny, przyjmując iż jedna stawka dzienna wynosi 30 (trzydzieści) zł;

IV.  na podstawie art.17§1 pkt 3 kpk w zw. z art.414§1 kpk postępowanie karne prowadzone wobec M. W. oskarżonego o czyn z art.231§2 kk opisany w pkt 39 części wstępnej wyroku umorzył;

V.  na podstawie art.624§1 kpk w części skazującej wyroku zwolnił wszystkich oskarżonych w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania zaliczając na rachunek tegoż Skarbu Państwa;

VI.  na podstawie art.632 pkt 2 kpk w części uniewinniającej i umarzającej wyroku kosztami procesu obciążył Skarb Państwa.

Z wyrokiem tym w części nie pogodził się prokurator.

Apelujący na podstawie art. 4251 i 2, art. 427§1 i 2 oraz art. 444 kpk zaskarżył wyrok w części na niekorzyść oskarżonych:

1.  K. J. co do winy w zakresie czynów wskazanych w pkt I,II i III części dyspozytywnej wyroku,

2.  P. K. co do winy w zakresie czynów wskazanych w pkt IV i V części dyspozytywnej wyroku,

3.  G. K. co do winy w zakresie czynów wskazanych w p kt VI, VII, VIII, IX,X, XI, XII i XIII części dyspozytywnej wyroku,

4.  M. O. co do winy w zakresie czynów wskazanych w pkt XV i XVI części dyspozytywnej wyroku,

5.  T. R. co do kary w zakresie czynów wskazanych w pkt XVII i XX części dyspozytywnej wyroku,

6.  A. S. co do winy w zakresie czynu wskazanego w pkt XXII części dyspozytywnej wyroku,

7.  A. S. (1) co do winy w zakresie czynów wskazanych w pkt XXV i XXVI części dyspozytywnej wyroku,

8.  M. W. co do winy w zakresie czynów wskazanych w pkt XXVIII XXIX części dyspozytywnej wyroku.

Powołując się na przepisy art. 437§2 i art. 438 pkt 1,3 i 4 kpk orzeczeniu temu zarzucił:

1.  w odniesieniu do oskarżonego K. J. w zakresie rozstrzygnięć zawartych w pkt I i III części dyspozytywnej wyroku – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na błędnym uznaniu, iż łącznie 6 zachowań oskarżonego podjętych w przeciągu nieco ponad pół roku czasu polegających na umyślnym zaniechaniu przez niego jako funkcjonariusza (...)w trakcie pełnienia służby wykonywania podstawowych obowiązków służbowych wynikających z art. 1 ust.1 pkt 2 oraz pkt 12 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o (...)(t.j. Dz.U.2014.1402 z późn.zm.), cechowało się znikomym stopniem społecznej szkodliwości, w sytuacji gdy ilość zdarzeń - ujawniono we wskazanym przedziale czasowym średnio 1 zdarzenie na miesiąc, ich natężenie, skutki w postaci wwiezienia na teren Polski ewidentnie szkodliwych, niebezpiecznych odpadów i przekroczenia granicy kraju przez osoby nie tylko nie posiadające stosownych dokumentów, ale w czterech przypadkach (zarzuty pkt V- VIII aktu oskarżenia) w ogóle bez ustalenia ich tożsamości, wskazuje wręcz na znaczny stopień społecznej szkodliwości,

2.  w odniesieniu do oskarżonego K. J. w zakresie rozstrzygnięcia zawartego w pkt II części dyspozytywnej wyroku – obrazę prawa karnego materialnego art. 228§1 kk na błędnym uznaniu, iż przyjęcie przez oskarżonego od funkcjonariuszy czeskich służb granicznych pełniących z nim wspólnie służbę na przejściu granicznym K.-S. korzyści majątkowych nie miało związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, w sytuacji, gdy jak wynika z ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji przyjęcie w obydwu przypadkach przez oskarżonego butelek alkoholu odbyło się w trakcie pełnienia przez niego służby granicznej i miało jednoznaczny związek z pełnioną niego funkcją publiczną,

3.  w odniesieniu do P. K. w zakresie czynu wskazanego w pkt IV części dyspozytywnej wyroku – obrazę prawa karnego materialnego art. 228§1 kk na błędnym uznaniu, iż przyjęcie przez oskarżonego od funkcjonariuszy czeskich służb granicznych pełniących z nim wspólnie służbę na przejściu granicznym K.-S. korzyści majątkowych nie miało związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, w sytuacji, gdy jak wynika z ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji przyjęcie przez oskarżonego butelki alkoholu odbyło się w trakcie pełnienia przez niego służby granicznej i miało jednoznaczny związek z pełnioną przez niego funkcją publiczną,

4.  w odniesieniu do P. K. w zakresie rozstrzygnięcia wskazanego w pkt V części dyspozytywnej wyroku – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na błędnym uznaniu, iż łącznie 4 zachowań oskarżonego, z których 3 zostały podjęte w przeciągu miesiąca czasu, polegających na umyślnym zaniechaniu przez niego jako funkcjonariusza (...) w trakcie pełnienia służby wykonywania podstawowych obowiązków służbowych wynikających z art. 1 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o (...) (tj. Dz.U.2014.1402 z późn.zm.) cechowało się znikomym stopniem społecznej szkodliwości, w sytuacji gdy ilość zdarzeń oraz ich skutki w postaci przekroczenia granicy kraju przez osoby nie tylko nie posiadające stosownych dokumentów, ale w dwóch przypadkach (zarzuty pkt XII i XIV aktu oskarżenia) w ogóle bez ustalenia tożsamości, wskazuje znacznie większy stopień społecznej szkodliwości,

5.  w odniesieniu do oskarżonego G. K. w zakresie czynu wskazanego w pkt VI części dyspozytywnej wyroku – obrazę prawa karnego materialnego art. 228§1 kk na błędnym uznaniu, iż przyjęcie przez oskarżonego od funkcjonariuszy czeskich służb granicznych pełniących z nim wspólnie służbę na przejściu granicznym K.-S. korzyści majątkowych nie miało związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, w sytuacji, gdy jak wynika z ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji przyjęcie przez oskarżonego butelki alkoholu odbyło się w trakcie pełnienia przez niego służby granicznej i miało jednoznaczny związek z pełnioną przez niego funkcją publiczną,

6.  w odniesieniu do oskarżonego G. K. w zakresie czynów wskazanych w pkt VII, XI i XIII części dyspozytywnej wyroku – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na błędnym uznaniu, iż łącznie 3 zachowania oskarżonego, polegające na umyślnym zaniechaniu przez niego jako funkcjonariusza (...) w trakcie pełnienia służby wykonywania podstawowych obowiązków służbowych wynikających z art. 1 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o (...) (tj. Dz.U.2014.1402 z późn.zm.) cechowało się znikomym stopniem społecznej szkodliwości, w sytuacji gdy ilość zdarzeń i jednoznaczna świadomość oskarżonego, co do naruszenia przepisów przez osoby przekraczające granicę ( o czym były one przez oskarżonego informowane) wskazuje wręcz na znaczny stopień społecznej szkodliwości,

7.  w odniesieniu do oskarżonego G. K. w zakresie czynów wskazanych w pkt VIII, IX, X i XII części dyspozytywnej wyroku – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na błędnym uznaniu, iż w toku postępowania nie ujawniono wystarczających dowodów wskazujących na sprawstwo i winę oskarżonego, w sytuacji, gdy z zarejestrowanych nagrań audio-video z kontroli operacyjnej jednoznacznie wynika, iż oskarżony sam ujawniał podejrzenie przewożenia odpadów ( złomu samochodowego) przez granicę oraz materiałów budowlanych na naczepie z przekroczoną dopuszczalną masą ładunku na drodze obszernie informując i wyjaśniając to osobom przewożącym odpady, co wskazuje jednoznacznie na świadomość oskarżonego, co do podejrzenia z jego strony popełnienia czynów karalnych przez te osoby, a mimo to nie podjął żadnych czynności w kierunku wykonania ciążących na nim obowiązków wynikających z art. 1 ust.1 pkt 5a i 12 ustawy o (...)w brzmieniu obowiązującym w 2007 r.,

8.  w odniesieniu do M. O. w zakresie czynu przypisanego mu w pkt XV części dyspozytywnej wyroku – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na błędnym uznaniu, iż zachowanie polegające na umyślnym zaniechaniu przez niego jako funkcjonariusza (...)w trakcie pełnienia służby wykonywania podstawowych obowiązków slużbowych wynikających z art. 1 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (tj. Dz.U.2014.1402 z późn.zm.) cechowało się znikomym stopniem społecznej szkodliwości, w sytuacji gdy ich skutkiem było zezwolenie na opuszczenie terytorium Polski przez kilka osób poruszających się samochodem w ogóle bez ustalenia ich tożsamości, co wskazuje znacznie większy stopień społecznej szkodliwości,

9.  w odniesieniu do M. O. w zakresie czynu przypisanego mu w pkt XVI części dyspozytywnej wyroku – obrazę prawa karnego materialnego art. 228§1 kk na błędnym uznaniu, iż przyjęcie przez oskarżonego od funkcjonariuszy czeskich służb granicznych pełniących z nim wspólnie służbę na przejściu granicznym K.-S. korzyści majątkowych nie miało związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną w sytuacji, gdy jak wynika z ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji przyjęcie w obydwu przypadkach przez oskarżonego butelki alkoholu i kartonów lub paczek papierosów odbyło się w trakcie pełnienia przez niego służby granicznej i miało jednoznaczny związek z pełnioną przez niego funkcją publiczną,

10.  w odniesieniu do T. R. w zakresie czynów wskazanych w pkt XVII i XX części dyspozytywnej, niesłuszne niezastosowanie środka karnego – zakazu zajmowania stanowiska funkcjonariusza (...), w sytuacji gdy oskarżony ewidentnie nadużył takiego stanowiska przyjmując w związku z jego pełnieniem korzyści majątkowe a w szczególności w zakresie zdarzenia wskazanego w pkt XVII w zamian za przyjętą korzyść zachował się – jako funkcjonariusz – w sposób stanowiący naruszenie prawa,

11.  w odniesieniu od A. S. w zakresie czynu przypisanego mu w pkt XXI części dyspozytywnej wyroku obrazę prawa karnego materialnego art. 228§1 kk na błędnym uznaniu, iż przyjęcie przez oskarżonego od funkcjonariuszy czeskich służb granicznych pełniących z nim wspólnie służbę na przejściu granicznym K.-S. korzyści majątkowych nie miało związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, w sytuacji gdy jak wynika z ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji przyjęcie w obydwu przypadkach przez oskarżonego butelki alkoholu odbyło się w trakcie pełnienia przez niego służby granicznej i miało jednoznaczny związek z pełnioną przez niego funkcją publiczną,

12.  w odniesieniu do A. S. (1) w zakresie czynu przypisanego mu w pkt XXV części dyspozytywnej wyroku – obrazę prawa karnego materialnego art. 228§1 kk na błędnym uznaniu, iż przyjęcie przez oskarżonego od funkcjonariuszy czeskich służb granicznych pełniących z nim wspólnie służbę na przejściu granicznym K.-S. korzyści majątkowych nie miało związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, w sytuacji gdy jak wynika z ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji przyjęcie w obydwu przypadkach przez oskarżonego papierosów odbyło się w trakcie pełnienia przez niego służby granicznej i miało jednoznaczny związek z pełnioną przez niego funkcją publiczną,

13.  w odniesieniu do A. S. (1) w zakresie czynu wskazanego w pkt XXVI części dyspozytywnej wyroku – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na błędnym uznaniu, iż obydwa zachowania polegające na umyślnym zaniechaniu przez niego jako funkcjonariusza (...) w trakcie pełnienia służby wykonywania podstawowych obowiązków służbowych wynikających z art. 1 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o (...) (tj.Dz.U.2014.1402 z późn.zm.) cechowało się znikomym stopniem społecznej szkodliwości, w sytuacji gdy ich skutkiem było zezwolenie na opuszczenie terytorium Polski przez trzy osoby w ogóle bez ustalenia ich tożsamości, co wskazuje znacznie większy stopień społecznej szkodliwości,

14.  w odniesieniu do M. W. w zakresie czynu wskazanego w pkt XXVIII części dyspozytywnej wyroku – obrazę prawa karnego materialnego art. 228§1 kk na błędnym uznaniu, iż przyjęcie przez oskarżonego od funkcjonariuszy czeskich służb granicznych pełniących z nim wspólnie służbę na przejściu granicznym K.-S. korzyści majątkowych nie miało związku z pełnioną przez niego funkcją publiczną, w sytuacji gdy jak wynika z ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji przyjęcie przez oskarżonego papierosów odbyło się w trakcie pełnienia przez niego służby granicznej i miało jednoznaczny związek z pełnioną przez niego funkcją publiczną,

15.  w odniesieniu do m. W. w zakresie czynu wskazanego w pkt XXIX części dyspozytywnej wyroku – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na błędnym uznaniu, iż zachowanie polegające na umyślnym zaniechaniu przez niego jako funkcjonariusza (...) w trakcie pełnienia służby wykonywania podstawowych obowiązków służbowych wynikających z art. 1 ust.1 pkt 12 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o (...) (tj. Dz.U.2014.1402 z późn.zm.) cechowało się znikomym stopniem społecznej szkodliwości, w sytuacji gdy ich skutkiem było zezwolenie na wwiezienie n a teren Polski ewidentnie szkodliwych niebezpiecznych odpadów.

Podnosząc te zarzuty skarżący wniósł o:

1.  uchylenie wyroku w części w zakresie czynów zarzuconych w pkt 1,4,6,7,8,13 i 15 apelacji (odpowiadających pkt I,II,V,VII,VIII,IX,X,XI,XII,XIII,XV,XXVI i XXIX części dyspozytywnej wyroku0 i przekazanie Sądowi I instancji celem ponownego rozpoznania,

2.  zmianę wyroku w zakresie czynów zarzuconych w pkt 2,3,5,9,11,12 i 14 apelacji (odpowiadających pkt II,IV,VI,XVI,XXV i XXVIII części dyspozytywnej wyroku) poprzez przyjęcie kwalifikacji art. 228§1 kk ( z tym, iż w zakresie czynów z pkt II,XVI,XXII i XXV części dyspozytywnej wyroku w zw. z art. 91§1 kk) i wymierzenie kar w zakresie wnioskowanych przez oskarżyciela publicznego na rozprawie w dniu 13.01.2016 r.,

3.  zmianę wyroku w zakresie czynów wskazanych w pkt 10 apelacji (odpowiadających pkt XVII i XX części dyspozytywnej wyroku) poprzez wymierzenie środka karnego zakazu zajmowania stanowiska funkcjonariusza (...) na 2 lata.

Także oskarżeni wywiedli apelacje za pośrednictwem swych obrońców.

Apelujący imieniem oskarżonych K. J., P. K., G. K., M. O., T. R., A. S. i A. S. (1), na podstawie art. 427§2 kpk oraz art. 438 pkt 3 kpk wyrokowi powyższemu zarzucił:

odnośnie czynów opisanych w pkt II,IV,VI,XVI,XXII,XXV części dyspozytywnej wyroku, których popełnienia Sąd I instancji uznał winnymi odpowiednio K. J. (pkt II), P. K. (pkt IV), G. K. (pkt VI), M. O. (pkt XVI), A. S. (pkt XXII) i A. S. (1) (pkt XXV):

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu, iż oskarżeni dopuścili się popełnienia zarzucanych im czynów w sytuacji gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na poczynienie ustalenia, iż funkcjonariusze czescy swoim działaniem dopuścili się popełnienia czynu zabronionego, a tym bardziej, iż funkcjonariusze polscy mieliby mieć tego świadomość, który to błąd w ustaleniach faktycznych miał wpływ na treść wyroku, albowiem zdeterminował treść rozstrzygnięcia;

wyłącznie z ostrożności procesowej

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż szkodliwość społeczna zarzucanych oskarżonym czynów była większa niż znikoma, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy sprzeciwia się takiemu przyjęciu, który to błąd w ustaleniach faktycznych miał wpływ na treść wyroku, doprowadzając do uznania oskarżonych winnymi popełnienia zarzucanych im czynów;

odnośnie czynu oskarżonego T. R. opisanego w pkt XVII części dyspozytywnej wyroku:

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy sprzeciwia się takiemu przyjęciu, który to błąd w ustaleniach faktycznych miał wpływ na treść wyroku, determinując rozstrzygnięcie;

odnośnie czynów oskarżonego T. R. opisanych w pkt XX części dyspozytywnej wyroku:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na poczynienie ustalenia, iż przyjęte przez oskarżonego korzyści majątkowe zostały przyjęte w związku z pełnieniem funkcji publicznej, który to błąd w ustaleniach faktycznych miał wpływ na treść wyroku, albowiem zdeterminował treść rozstrzygnięcia;

wyłącznie z ostrożności procesowej

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż szkodliwość społeczna zarzucanych oskarżonemu czynów była większa niż znikoma, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy sprzeciwia się takiemu przyjęciu, który to błąd w ustaleniach faktycznych miał wpływ na treść wyroku, doprowadzając do uznania oskarżonego winnym popełnienia zarzucanych mu czynów;

odnośnie czynu oskarżonego A. S. opisanego w pkt XXIII części dyspozytywnej wyroku:

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż oskarżony działając w sposób opisany przez Sąd działał na szkodę interesu publicznego, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy sprzeciwia się takiemu przyjęciu, który to błąd w ustaleniach faktycznych miał wpływ na treść wyroku, albowiem zdeterminował treść rozstrzygnięcia,

wyłącznie z ostrożności procesowej

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż szkodliwość społeczna zarzucanego oskarżonemu czynu była większa niż znikoma, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy sprzeciwia się takiemu przyjęciu, który to błąd w ustaleniach faktycznych miał wpływ na treść wyroku, doprowadzając do uznania oskarżonego winnym popełnienia zarzucanych mu czynów.

Na podstawie art. 427§1 kpk i art. 437§2 kpk skarżący obrońca wniósł o:

Odnośnie czynów opisanych w pkt II,IV,VI,XVI,XXII,XXV części dyspozytywnej wyroku, których popełnienia Sąd I instancji uznał winnymi odpowiednio K. J. (pkt II), P. K. (pkt IV), G. K. (pktVI), M. O. (pkt XVI), A. S. (pkt XXII) i A. S. (1) (pkt XXV):

- uniewinnienie oskarżonych od popełnienia zarzucanych im czynów,

wyłącznie z ostrożności procesowej

- umorzenie prowadzonego postępowania karnego na podstawie art. 17§1 pkt 3 kpk w związku z art.414§1 kpk

odnośnie czynu oskarżonego T. R. opisanego w pkt XVII części dyspozytywnej wyroku:

- uniewinnienie oskarżonego od popełnień ia zarzuconego mu czynu,

odnośnie czynu oskarżonego T. R. opisanego w pkt XX części dyspozytywnej wyroku:

- uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów,

wyłącznie z ostrożności procesowej

- umorzenie postępowania karnego na podstawie art. 17§1 pkt 3 kpk w związku z art. 414§1 kpk,

odnośnie czynu oskarżonego A. S. opisanego w pkt XXIII części dyspozytywnej wyroku:

- uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu,

wyłącznie z ostrożności procesowej

- umorzenie prowadzonego postępowania karnego na podstawie art. 17§1 pkt 3 kpk w zw. z art. 414§1 kpk.

Apelujący imieniem oskarżonego M. W. zaskarżył orzeczenie w jego punkcie XXVIII i zarzucił:

- naruszenie prawa procesowego, mające wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 410 kpk polegające na wyrokowaniu mimo braku podstaw dowodowych pozwalających na przyjęcie ustalenia, że przedmioty w postaci 2 paczek papierosów pochodziły z czynu zabronionego popełnionego przez nieustalonego z imienia i nazwiska funkcjonariusza czeskiego, podczas gdy z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd nie poczynił ustaleń czy sprawstwo popełnienia przez funkcjonariuszy czeskich czynów zabronionych zostało ujawnione, stwierdzone, ścigane i prawomocnie osądzone przez stosowne służby i organy Republiki Czeskiej,

Co w efekcie skutkuje:

- błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegających na stwierdzeniu, że przedmioty w postaci dwóch paczek papierosów są „rzeczą uzyskaną za pomocą czynu zabronionego” w rozumieniu art. 291 kk;

Nadto z ostrożności procesowej, orzeczeniu temu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na stwierdzeniu, że popełniony przez oskarżonego czyn jest społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy, podczas gdy w niniejszej sprawie za w zupełności wystarczające należałoby uznać środki, o których mowa w art. 18 kpk, stosowane przez przełożonych służbowych w momencie ujawnienia czynu.

Mając na względzie powyższe – skarżący wniósł o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, względnie o umorzenie postępowania z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość, ewentualnie o uchylenie przedmiotowego postępowania i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja prokuratora jest bezzasadna i jako taka nie może skutkować postulowanymi orzeczeniami kasatoryjnymi jak też zmieniającymi. Na uwzględnienie zasługują natomiast apelacje obrońców oskarżonych, choć nie w całości.

Kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku jednoznacznie wykazała, iż Sąd Rejonowy poczynił w sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne, bo oparł je o prawidłowo przeprowadzone i ocenione dowody. Wnioski końcowe wyroku co do ustalonego sprawstwa oskarżonych mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności, zaś uzasadnienie pisemne wyroku odpowiada wymogom art. 424 kpk.

I.  Oceny te nie dotyczą niestety jednego z czynów przypisanych oskarżonemu T. R..

Tu zasadnym okazał się zarzut apelacji jego obrońcy błędnych ustaleń faktycznych w odniesieniu do skazania oskarżonego T. R. za czyn opisany w pkt. XVII dyspozycji wyroku, zakwalifikowany jako łapownictwo czynne z art. 228 § 3 kk, co musi skutkować zmianą tej części wyroku przez uniewinnienie oskarżonego. Analiza pisemnych motywów wyroku w tym zakresie ( k. 27-28, 46-47 akt ) wskazuje, że Sąd I instancji oparł się wyłącznie o zeznania świadka anonimowego, który to dowód przecież pozwala jedynie na postawienie zarzutu, ale niestety nie na skazanie oskarżonego.

Po pierwsze, wedle ustaleń wyroku oskarżony przeglądał paszport kierowcy, zatem nie można jednoznacznie przyjąć, że zaniechał przeprowadzenia kontroli i odprawy granicznej pojazdu.

Po drugie, wymienione zeznania świadka anonimowego nie zawierają żadnych konkretów co do odprawianego pojazdu, w tym kraju jego pochodzenia, zatem nie można przeprowadzić ewentualnego dowodu przeciwnego na okoliczność przebiegu kontroli granicznej np. z zeznań odprawianego kierowcy.

Po trzecie, zeznania te nie zawierają także informacji, które pozwoliłyby ustalić, czy kartka papieru koloru niebieskiego - którą kierowca kontrolowanego pojazdu miał włożyć do paszportu - faktycznie stanowiła banknot, konkretnej waluty i nominału. Owego przedmiotu przecież nie zabezpieczono.

Wypada tu podnieść, że kwestia pochodzenia i nominału „banknotu” przekłada się także na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu, a co za tym idzie, także prawidłowości wymiaru kary, gdyby bowiem oskarżony przyjął znaczną kwotę pieniędzy, to czyn taki byłby wysoce społecznie szkodliwy i zasługujący na surową karę.

Po czwarte, skoro ponadto czyn miał być popełniony bliżej nie określonego dnia na przestrzeni aż miesiąca, od 1 kwietnia do 30 kwietnia 2007r., zatem trudno o uznanie tych zeznań za przekonujący, wartościowy i pełnoprawny dowód winy oskarżonego, a tym samym o niekwestionowanie ustalenie, że oskarżony w ogóle przyjął jakąkolwiek korzyść w postaci banknotu nieznanej waluty, tym bardziej, gdy przeanalizować dalszą treść zeznań tego świadka. Otóż wynika z nich, że czynności oskarżonego podczas przedmiotowej odprawy świadek obserwował z odległości 3-4 metrów, oskarżony trzymając w ręce kontrolowany paszport szedł wzdłuż pojazdu, był odwrócony plecami do świadka, który poza ruchami ramion i łokci oskarżonego wskazującymi, że oskarżony wykonywał jakąś czynność z trzymanym paszportem, nie widział, by oskarżony wyjął z tego paszportu kartkę, którą uznał za n/n banknot. Oskarżony zawrócił od połowy długości pojazdu, oddał paszport kontrolowanemu kierowcy i machnął ręką, by ten odjechał.

W opozycji do przedstawionej wersji świadka anonimowego pozostają zaprzeczenia oskarżonego co do przyjęcia zarzucanej mu korzyści majątkowej. Zestawienie obu tych wersji dowodowych nie pozwala na bezsprzeczne uznanie sprawstwa i zawinienia oskarżonego co do przypisanego mu występku.

Dlatego dokonano tu zdecydowanej korekty wyroku przez uniewinnienie oskarżonego.

II.

Odnośnie czynów opisanych w dyspozycji wyroku w pkt. II oskarżonego K. J.), IV oskarżonego P. K., VI oskarżonego G. K.), XVI oskarżonego M. O., XXII oskarżonego A. S.), XXV oskarżonego A. S. (1)) oraz XXVIII oskarżonego M. W.tj. przyjmowania przez tych oskarżonych od funkcjonariuszy czeskiej służby granicznej części przyjmowanych przez nich od obywateli Ukrainy korzyści majątkowych w postaci butelek z alkoholem i papierosów apelację wniósł prokurator ( na niekorzyść oskarżonych ) oraz obrońcy oskarżonych. Z tej przyczyny oraz wobec faktu, że dotyczą czynów podobnych, zaistniałych w podobnych okolicznościach, apelacje te zostaną omówione łącznie.

Na wstępie wskazać należy, iż Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne co do procederu przyjmowania przez funkcjonariuszy czeskiej służby granicznej korzyści majątkowych w postaci butelek z alkoholem i papierosów, następnie przekazywania części tych przedmiotów oskarżonym, czego apelujący obrońcy nie kwestionują, podobnie jak i prokurator, który postawił tu tylko zarzuty obrazy prawa materialnego art.228§ 1 kk ( pkty 2, 3, 5, 9, 11, 12,14 zarzutów).

Bez wątpienia powodem wręczania owych korzyści majątkowych funkcjonariuszom czeskim była chęć przyspieszenia dokonania odprawy do Czech podróżujących ukraińskim autokarem rejsowym, co wynika z ustaleń wyroku ( k. 8 motywów).

Pozostaje ocenić słuszność dokonanej sądowej subsumpcji tych ustaleń.

Ad. apelacji prokuratora.

Słusznie Sąd I instancji nie przyjął koncepcji aktu oskarżenia jako czynów wypełniających ustawowe znamiona łapownictwa biernego z art. 228§ 1 kk, bo uznał, że brak jest dowodów na potwierdzenie stawianego zarzutu działania oskarżonych w ramach współsprawstwa z funkcjonariuszami czeskimi, tj. wyraźnego czy choć milczącego porozumienia, zawartego przed popełnieniem przestępstwa lub w jego trakcie, przez co oskarżeni swym działaniem nie obejmowali zamiaru przyjęcia korzyści majątkowej w zamian za przyspieszenie kontroli granicznej. Jak to trafnie eksponował Sąd I instancji, nie ma dowodów na to, że w ramach faktycznych omawianych czynów którykolwiek z oskarżonych w toku odprawy granicznej żądał korzyści majątkowych od ukraińskich podróżnych, a także że ukraińscy podróżni proponowali czy przekazywali oskarżonym prezenty, to czescy funkcjonariusze takowych prezentów oczekiwali i przyjmowali w tzw. korytku na dokumenty, na dnie którego podróżni umieszczali zwyczajowo przyjęte butelki z alkoholem oraz papierosy. Wskazać należy też, że oskarżeni w toku tych odpraw nie wykonywali żadnych czynności kontrolnych. Wszystkie te okoliczności wynikają nie tylko z ich wyjaśnień ale też zeznań ukraińskich kierowców P. P. i S. M.. Natomiast żaden z funkcjonariuszy czeskich relacji w tym zakresie nie złożył, korzystając z prawa do odmowy zeznań. Jak to należy wnioskować z materiałów sprawy, tu tylko z wyjaśnień oskarżonych, wyłącznie od dobrej woli przyjmujących korzyści majątkowe funkcjonariuszy czeskich zależało, czy po otrzymaniu tych korzyści proponowali oskarżonym podział „otrzymanych prezentów”. Tak więc skoro oskarżeni w przedmiotowych zdarzeniach nie tylko nie wykonywali osobiście czynności kontrolerskich w ramach odprawy ukraińskich podróżnych, nie pozostawali w porozumieniu z funkcjonariuszami czeskimi co do przyjmowania korzyści od podróżnych w związku z odprawą graniczną, to w takiej sytuacji faktycznej przyjmowanie już po dokonaniu odprawy od czeskich funkcjonariuszy części pozyskanych korzyści nie wypełnia znamienia art. 228 § 1 kk „kto w związku z pełnieniem funkcji publicznej”, co najwyżej można przypisać oskarżonym występki paserstwa z art. 291 kk.

Apelujący prokurator wnioskował wyłącznie o zmianę kwalifikacji prawnej tych czynów przez przyjęcie jak w akcie oskarżenia art. 228 § 1 kk ( i w dalszej konsekwencji o zaostrzenie wymiaru kary), podnosząc, że przyjmowanie przez oskarżonych alkoholu i papierosów „odbyło się w trakcie pełnienia służby granicznej i miało jednoznaczny związek z pełnioną funkcją publiczną”. Prokurator popadł w sprzeczność swej koncepcji, bowiem skoro w odniesieniu do omawianych czynów postawił wyłącznie zarzut apelacyjny obrazy przepisów prawa materialnego art. 228 § 1 kk, to oznacza, że w całej rozciągłości zaaprobował ustalenia faktyczne wyroku. Jak można natomiast wnioskować z uzasadnienia tej apelacji ( k. 7-8) jej autor dążył w nim jednak do podważenia ustaleń wyroku i wykazania istnienia porozumienia pomiędzy oskarżonymi a czeskimi funkcjonariuszami w celu przyjmowania korzyści majątkowych.

Zatem tak uzasadnione zarzuty obrazy prawa materialnego nie odnoszą się do przytoczonych wyżej ustaleń faktycznych, nie są w stanie skutecznie podważyć ustalonych faktów braku porozumienia pomiędzy oskarżonymi a przyjmującymi korzyści funkcjonariuszami czeskimi oraz dokonywania podziału korzyści tylko w ramach ich propozycji i dobrej woli. To, że przedmiotowe odprawy miały miejsce w czasie służby oskarżonych, gdy oskarżeni znajdowali się w budce kontrolerskiej, i byli wtenczas umundurowani w uniformy (...), nie oznacza automatycznie przestępczego porozumienia z czeskimi funkcjonariuszami ani własnego zamiaru przyjmowania korzyści majątkowych w związku z pełnieniem funkcji publicznej. Dlatego zarzuty apelacji prokuratora w zakresie obrazy prawa materialnego art. 228 § 1 kk nie znalazły uznania. W konsekwencji więc nie było także podstawy do uwzględnienia jego kolejnych wniosków o zaostrzenie kar wobec oskarżonych oraz orzeczenie środków karnych zakazu zajmowania stanowiska funkcjonariusza (...)

Ad. apelacji obrońcy oskarżonego M. W..

Apelacja okazała się tylko częściowo zasadna.

Otóż oskarżony w swych wyjaśnieniach przyznał nie tylko wiedzę o przyjmowaniu przez czeskich funkcjonariuszy granicznych od ukraińskich podróżnych, podczas procedury odprawy granicznej, korzyści majątkowych w postaci alkoholu i papierosów, ale też przyznał, że nie chcąc uchodzić za donosiciela przyjął w dniu 5.08.2007r. tak uzyskane 2 paczki papierosów od czeskiego funkcjonariusza ( k. 37- 39 ustaleń wyroku i przywołane tam dowody w zakresie zarzutu 38-go). W takich okolicznościach faktycznych nie ma procesowej potrzeby ustalania danych osobowych konkretnego funkcjonariusza czeskich służb granicznych, od którego oskarżony otrzymał przedmiotowe papierosy jak też ustalania, czy poniósł on odpowiedzialność karną za przyjęcie korzyści majątkowej podczas odprawy granicznej, zresztą prokurator przyznał w uzasadnieniu swej apelacji, iż nikt z funkcjonariuszy czeskich nie został pociągnięty do odpowiedzialności karnej ( k. 6 apelacji prokuratora).

Ponad wszelką wątpliwość w myśl art. 115 § 19 kk ów czeski strażnik graniczny, dokonujący w dniu 5.08.2007r. wspólnej odprawy podróżnych z polskimi funkcjonariuszami (...) posiadał status osoby pełniącej funkcję publiczną, której uprawnienia oraz obowiązki w zakresie działalności publicznej zostały określone w ramach wiążącej Rzeczpospolitą Polską i Republikę Czeską umowy międzynarodowej. Konkretnie w umowie między Rzeczpospolitą a Republiką Czeską o współpracy w odprawie granicznej, sporządzonej w P. dnia 25 maja 1999 r. (Dz. U. z dnia 25 listopada 2002 r.) określono szereg kompetencji funkcjonariuszy w ramach wspólnej odprawy , m. in. w myśl art. 8 ust. 1 wykonując czynności służbowe, określone w artykule 5 ustęp 1 (tu cyt. „Pracownicy państwa sąsiedniego dokonujący, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy, odprawy granicznej na terytorium państwa zwierzchniego, wykonują swoje czynności służbowe zgodnie z przepisami prawa swojego państwa i z takimi samymi skutkami prawnymi, jakby wykonywali te czynności na terytorium swojego państwa”) , pracownicy państwa sąsiedniego mogą również dokonywać zatrzymania osoby, jej zawrócenia lub doprowadzenia na terytorium swojego państwa. Nie są to więc uprawnienia w zakresie zwykłych czynności usługowych, to uprawnienia władcze, uregulowane szczegółowymi procedurami, wynikającymi także z umów międzynarodowych, służą realizacji zadań publicznych, wywierają skutki w sferze publicznej przez sprawowanie kontroli państwa nad ruchem granicznym, w tym identyfikację osób przekraczających granicę i wywierają ostateczny skutek w postaci podjęcia decyzji o możliwości przekroczenia przez podróżnego granicy państwa.

Nie ma także racji apelujący podnosząc, że za czyny popełnione przez czeskich funkcjonariuszy granicznych na terytorium Polski tylko organy czeskie są władne ścigać, stawiać w stan oskarżenia oraz karać. Wniosek taki stoi w sprzeczności z treścią art. 1 § 1 kk, wszak do czynu zabronionego doszło na terytorium Polski, a funkcjonariusze czeskich służb granicznych nie korzystają z immunitetu procesowego z art. 17 § 1 pkt. 8 kpk. Byłoby wręcz absurdem wnioskowanie o niemożności ścigania takich osób za czyny zabronione, popełnione na terytorium Polski. Ponadto w myśl art. 12 ust. 2 omawianej umowy międzynarodowej o współpracy w odprawie granicznej, pracownicy organów kontrolnych jednej Umawiającej się Strony, którzy w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych przebywają na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zobowiązani są do przestrzegania obowiązujących tam przepisów prawa, ten zapis umowy nie wyklucza obowiązku przestrzegania prawa karnego.

Oznacza to, że czeski strażnik graniczny, dokonujący wspólnej odprawy podróżnych już na terytorium Polski, nie tylko posiada status osoby pełniącej funkcję publiczną w rozumieniu art. 115§ 19 kk, ale przyjmując korzyść majątkową w związku z prowadzoną odprawą graniczną wypełnia komplet ustawowych znamion występku penalizowanego w art. 228 § 1 kk.

Oskarżony był świadom tych okoliczności, skoro w wyjaśnieniach tłumaczył swój czyn tym, że nie chciał uchodzić za donosiciela, zatem słusznym pozostaje wniosek, iż oskarżony był świadom pochodzenia przedmiotowych paczek papierosów z przestępstwa. Zatem – wbrew zarzutowi apelacji - ustalenia faktyczne wyroku są tu prawidłowe. Skoro tak, to w takich okolicznościach faktycznych zaktualizowały się co do omawianego czynu oskarżonego ( opisanego w pkt. XXVIII dyspozycji wyroku) ustawowe znamiona występku paserstwa z art. 291 § 2 kk, jak to ostatecznie zakwalifikował Sąd I instancji.

Inną kwestią, słusznie podniesioną w apelacji obrońcy, pozostaje stopień społecznej szkodliwości tego czynu. Przecież jednorazowe przyjęcie 2-ch paczek papierosów, o nie ustalonej marce, niewielkiej kilkuzłotowej wartości, z obawy przed posądzeniem o donosicielstwo, niezależnie od naganności tej praktyki, nie może zostać uznane za społecznie szkodliwe w stopniu wyższym, niż znikomy w rozumieniu art. 1 § 2 kk. Taka argumentacja uzasadnia uchylenie orzeczenia skazującego i umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 kpk w zw. z art. 1§ 2 kk.

Ad. apelacji obrońcy oskarżonych K. J., P. K., G. K., M. O., T. R., A. S. i A. S. (1)

Jak już wskazano przy omawianiu poprzedniej apelacji, i tu błędne są twierdzenia apelującego, jakoby to czescy strażnicy graniczni w ustalonych okolicznościach sprawy nie posiadali statusu osób pełniących funkcję publiczną w rozumieniu art. 115 § 19 kk w zw. z art. 228 § 1 kk, a tym samym nie mogli być sprawcami przestępstwa łapownictwa czynnego, co ekskulpowałoby oskarżonych od przypisanych im czynów. Jak już wskazano wyżej ów status wynika z zapisów umowy między Rzeczpospolitą a Republiką Czeską o współpracy w odprawie granicznej, sporządzonej w P. dnia 25 maja 1999 r. (Dz. U. z dnia 25 listopada 2002 r.). Określono w niej dokładnie uprawnienia oraz obowiązki funkcjonariuszy (...) obu stron umowy w zakresie działalności publicznej jako szereg kompetencji w ramach wspólnej odprawy , m. in. w myśl art. 8 ust. 1 wykonując czynności służbowe, określone w artykule 5 ustęp 1 (tu cyt. „Pracownicy państwa sąsiedniego dokonujący, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy, odprawy granicznej na terytorium państwa zwierzchniego, wykonują swoje czynności służbowe zgodnie z przepisami prawa swojego państwa i z takimi samymi skutkami prawnymi, jakby wykonywali te czynności na terytorium swojego państwa”), pracownicy państwa sąsiedniego mogą również dokonywać zatrzymania osoby, jej zawrócenia lub doprowadzenia na terytorium swojego państwa. Czescy funkcjonariusze graniczni posiadają więc uprawnienia władcze, uregulowane szczegółowymi procedurami, wynikającymi także z umów międzynarodowych, służą realizacji zadań publicznych, wywierają skutki w sferze publicznej przez sprawowanie kontroli państwa nad ruchem granicznym, w tym identyfikację osób przekraczających granicę i wywierają ostateczny skutek w postaci podjęcia decyzji o możliwości przekroczenia przez podróżnego granicy państwa. Tak ujęte uprawnienia czeskich strażników granicznych wykonujących odprawy graniczne na terytorium polskim ( jak w niniejszej sprawie w ramach wspólnej odprawy w K.) jednoznacznie wskazują, że uprawnienia i obowiązki w zakresie ich działalności publicznej zostały uznane przez wiążącą Rzeczpospolitą Polską umowę międzynarodową, skoro tak, to należy ich status kwalifikować jako osoby pełniące funkcję publiczną w rozumieniu art. 115 § 19 kk.

W myśl art. 12 ust. 2 omawianej umowy międzynarodowej o współpracy w odprawie granicznej, pracownicy organów kontrolnych jednej Umawiającej się Strony, którzy w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych przebywają na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zobowiązani są do przestrzegania obowiązujących tam przepisów prawa, ten zapis umowy nie wyklucza obowiązku przestrzegania polskiego prawa karnego. Tak więc, czeski strażnik graniczny, dokonujący wspólnej odprawy podróżnych już na terytorium Polski, nie tylko posiada status osoby pełniącej funkcję publiczną w rozumieniu art. 115§ 19 kk, ale przyjmując korzyść majątkową w związku z prowadzoną odprawą graniczną wypełnia komplet ustawowych znamion występku penalizowanego w art. 228 § 1 kk. Nie ma wiec tu żadnej potrzeby sięgania po czeskie przepisy karne. Także argument o nieponiesieniu odpowiedzialności karnej przez przyjmujących korzyści majątkowe czeskich strażników granicznych nie uchyla przyjętej wykładni wskazanych wyżej przepisów.

Myli się też apelujący, podnosząc brak ustaleń wyroku co do tego, że uzyskujący korzyści majątkowe czescy strażnicy graniczni mieli wpływ na końcowy efekt załatwienia kontroli. Takie ustalenia Sąd I instancji poczynił – na k. 8 motywów wskazał, że kierowcy ukraińskich autobusów z relacji K. - P. chcąc przyspieszyć kontrolę graniczną w kierunku wyjazdowym z Polski często wręczali czeskim funkcjonariuszom upominki w postaci papierosów i butelek z alkoholem.

Tak więc oskarżeni doskonale zdawali sobie sprawę, że przedmiotowe butelki z alkoholem i papierosy pochodziły z przestępstwa korupcji, wszak po ich otrzymaniu natychmiast chowali je w szufladach biurek, plecakach czy dyskretnie wynosili do swych samochodów, co aktualizuje zaistnienie znamion ustawowych występku paserstwa z art. 291 kk. Zatem wniosek apelacyjny obrońcy o uniewinnienie oskarżonych okazał się bezpodstawny. Natomiast wniosek alternatywny o umorzenie postępowania wobec oskarżonych wobec znikomej społecznej szkodliwości tych czynów na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 kpk w zw. z art. 1§ 2 kk zasługuje na uwzględnienie.

„Znikoma szkodliwość społeczna czynu to kategoria wybitnie ocenna . Konsekwencją tego jest to, iż nie da się ściśle określić w ustawie kiedy taka znikomość zachodzi. Art. 115 § 2 k.k., który zawiera zamknięty katalog kryteriów oceny stopnia szkodliwości społecznej czynu, nie pozostawia wątpliwości, że dominujące znacznie mają okoliczności z zakresu strony przedmiotowej, do której dołączono tylko dwie przesłanki strony podmiotowej (postać zamiaru i motywację sprawcy), a pominięto natomiast okoliczności związane z samym podmiotem czynu, tj. sprawcą, takie jak: wiek, opinia, właściwości i warunki osobiste, które wpływają na wymiar kary” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2008 r., V KK 1/08, OSNKW 2008 r., Nr 9, poz. 75).

Oczywistą i nie podlegającą kwestionowaniu pozostaje naganność i wyjątkowa nieetyczność prowadzonego przez oskarżonych procederu przyjmowania od czeskich strażników granicznych pozyskanych przestępnie alkoholu i papierosów, tym samym tolerowanie przez oskarżonych korupcji swych czeskich kolegów i korzystanie z „owoców” ich przestępstw. Takim nieuczciwym postępowaniem oskarżeni naruszyli dobre imię powierzonej im służby, najbardziej jednak zaszkodzili samym sobie, bo przypisanymi im czynami udowodnili brak właściwej postawy moralnej do wykonywania służby publicznej, dezawuując nieposzlakowane opinie, niezbędne do pełnienia tej służby i noszenia munduru funkcjonariusza (...). Za te czyny oskarżeni powinni jednak zostać pociągnięci do odpowiedzialności w ramach służbowych postępowań dyscyplinarnych. Tak więc okoliczności strony podmiotowej czynów oskarżonych należy ocenić jako naganne pełnienie służby.

Zgodzić się także wypada z apelującym, eksponującym okoliczności strony przedmiotowej, iż wartość przedmiotów przestępstwa, rzędu kilkunastu złotych, może nieznacznie więcej, w powiązaniu ze swego rodzaju zwyczajowym wręczaniem upominków przez podróżnych pochodzących z Ukrainy, powinna zaważyć na uznaniu, iż przypisane oskarżonym czyny, kwalifikowane z art. 291 § 2 kk, powinny zostać ocenione za znikomie społecznie szkodliwe. Mowa przecież w realiach faktycznych sprawy o:

- w przypadku oskarżonych K. J. i A. S. o przyjęciu łącznie 2 –ch butelek bliżej nie określonego alkoholu,

- w przypadku P. K. , G. K. o przyjęciu 1-ej butelki bliżej nie określonego alkoholu,

- w przypadku M. O. o przyjęciu butelki alkoholu i dwóch paczek oraz kartonu papierosów o nieustalonej wartości,

- w przypadku A. S. (1) dwóch paczek i kartonu papierosów o nieustalonej wartości.

Czyny oskarżonych były niegodne, ale nie stanowią przestępstwa wobec braku społecznej szkodliwości tych czynów stopniu wyższym niż znikomy.

Z przytoczonych względów dokonano odmiennej oceny stopnia społecznej szkodliwości omawianych czynów przez przyjęcie znikomego stopnia w myśl art. 1§ 2 kk i umorzono postępowanie.

III.

W odniesieniu do ciągu występków łapownictwa przypisanych oskarżonemu T. R. w pkt. XX dyspozycji wyroku ustalenia faktyczne pozostają prawidłowe, opierają się także na wyjaśnieniach oskarżonego, który przyznał przyjęcie korzyści majątkowej w postaci 2-ch czapeczek ( zarzut 27) oraz 2-ch ryb karpi ( zarzut 28). Nawet jeżeli oskarżony w trakcie procesu wyjaśnienia w tym zakresie zmienił, to przecież za podstawę ustaleń Sąd przyjął także zeznania świadka M. J., zapis filmowy oraz protokół zatrzymania rzeczy ( k. 28 motywów), z którymi to dowodami apelujący nie polemizuje. Słusznie jednak apelujący obrońca zauważył, że uwzględniając okoliczności przedmiotowe tych czynów, tj. przedmioty przestępstwa o nieustalonej, ale jednak bardzo niewielkiej wartości, kilkunastu, a może kilkudziesięciu złotych, to czyny te należy ocenić jako znikomie społecznie szkodliwe w rozumieniu art. art. 17 § 1 pkt. 3 kpk w zw. z art. 1§ 2 kk, co prowadzi do umorzenia postępowania. Czyny te były naganne, ale nie ustalono przecież, by ponad nieprawidłowy sposób dokonywania odprawy granicznej w inny poważny sposób godziły w interes państwa.

Odnosząc się do strony podmiotowej obu omawianych przypadków ocenić należy, iż popełniając te czyny oskarżony wykazał się całkowitym brakiem racjonalnego myślenia i rozsądku, najbardziej trafnym wydaje się określenie tego postępowania jako wynikającego ze zwykłej bezmyślności. Podobnie jak i w przypadku czynów pozostałych oskarżonych, wyżej omówionych, co do których postępowanie umorzono, także tu należy wyrazić ocenę nieetyczności postępowania oskarżonego, naruszenia dobrego imienia powierzonej mu służby i braku właściwej postawy moralnej do jej wykonywania, za co oskarżony powinien odpowiadać w ramach dyscyplinarnego postępowania służbowego, ale nie w ramach postępowania karnego.

IV.

Apelacja obrońcy w części dotyczącej skazania oskarżonego A. S. w pkt. XXIII dyspozycji wyroku (zarzut 32) okazała się nieskuteczna. Ustalenia faktyczne wyroku pozostają niekwestionowane, są zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego. Obowiązkiem oskarżonego jako wykonującego odprawę podróżnych na granicy było nie tylko weryfikowanie ich tożsamości na podstawie dokumentów, umieszczanie ich danych w dokumentacji służbowej ale także zapobieganie nielegalnemu przekraczaniu granicy a także – co wprost wynika z treści art. 2 pkt.4) ustawy o (...) – rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców, co Sąd I instancji czytelnie wyartykułował ( k. 50, 58 motywów). Oskarżony zamiast zatrzymać podróżnych, którzy podstępem usiłowali przekroczyć granicę państwową, po czym wdrożyć procedury zmierzające do ścigania karnego za przestępstwo z art. 264 § 2 kk, ścigane przecież z oskarżenia publicznego, poprzestał jedynie na odmowie przekroczenia przez nich granicy. Tym samym słusznie wywodził Sąd I instancji, iż oskarżony nie dopełnił obowiązków służbowych, zaś T. J. i J. S. uzyskali korzyść osobistą przez uniknięcie postępowania karnego i niewątpliwego skazania. Naruszył oskarżony w ten sposób także ważny interes publiczny i bezpieczeństwo ruchu granicznego, szeroko pojętą ochronę granicy państwowej. Nawet jeżeli J. S. i T. J. w dalszym toku sprawy faktycznie ponieśli odpowiedzialność karną ( co wiadomo na podstawie materiałów z akt sprawy niniejszej), to ich proces karny nie był zainicjowany przez oskarżonego, zatem fakt ten pozostaje bez wpływu na odpowiedzialność karną oskarżonego.

Tak wywiedzione wnioski stanowią prawidłową ocenę stanu faktycznego i uzasadniają przyjętą kwalifikacje prawną czynu z art. 231 § 2 kk.

Wymierzonej kary nie można uznać za surową, skoro to najniższy wymiar przewidziany ustawą, w dodatku z dobrodziejstwem probacji na minimalny okres próby lat 2-ch.

V.

Ostatnia część motywów Sądu Odwoławczego dotyczy zarzutów apelacji prokuratora w zakresie rozstrzygnięć:

1). o umorzeniu postępowania wobec uznania znikomej społecznej szkodliwości czynów kwalifikowanych z art. 231 § 2 kk, zawartych w pkt. I, III, V, VII, XI, XIII, XV, XVI i XIX dyspozycji,

2). o uniewinnieniu oskarżonego G. K. co do zarzucanych mu czynów z art. 231 §2 kk, zawartych w pkt. VIII, IX, X i XII dyspozycji.

Apelujący prokurator domagał się uchylenia zaskarżonych 13 - u rozstrzygnięć i skierowania w tym zakresie sprawy do jej ponownego rozpoznania. Argumentacja apelacji nie zasługuje jednak na uwzględnienie.

Ad. 1). Zaskarżone rozstrzygnięcia zostały oparte o dokładną i prawidłową analizę materiału dowodowego, w ten sposób fakty zostały ustalone prawidłowo. Otóż wszystkie czyny objęte tą częścią apelacji prokuratora dotyczą nieprawidłowo przeprowadzanej przez oskarżonych kontroli dokumentów osób i zezwolenia na przekroczenia granicy na przejściu granicznym K. – S.. Oczywiście proceder ten był naganny, wbrew zasadom prawidłowej odprawy:

a)  oskarżony K. J. nakłonił swego kolegę oskarżonego P. K. do zezwolenia na przekroczenie granicy do Czech znanej mu rodzinie S. z małoletnim dzieckiem bez dokumentu podróży ( czyny 1 i 12), w tym przypadku tożsamość podróżnych była znana, zaś nie ma żadnych danych dowodowych, świadczących o wyjeździe podróżnych z własnym dzieckiem w innych celach niż zakupy w sklepie tuż za przejściem granicznym,

b)  oskarżony K. J.

- zezwolił n/n obywatelowi Czech na wyjazd z Polski na podstawie karty stałego pobytu w Polsce, zatem tożsamość tej osoby była przy odprawie znana ( czyn 4),

- zezwolił n/n polskiej rodzinie z dwójką dzieci nie posiadających dokumentów podróży na wyjazd do Czech pobliskiego zoo, przy czym nie ma żadnych danych dowodowych, świadczących o wyjeździe podróżnych z własnymi dziećmi w innych celach niż wycieczka do zoo, nadto dzieci posiadały legitymacje szkolne i potwierdzenie zameldowania na terenie gminy K. ( czyn 5),

- zezwolił n/n polskiej rodzinie z dziećmi nie posiadającymi dokumentów podróży na wjazd do Polski, przy czym nie ma żadnych danych, pozwalających ustalić, że doszło np. do przestępstwa na szkodę tych dzieci,( czyn 6),

- nie przeprowadził kontroli osób obywateli polskich podróżujących autobusem do Polski ( czyn 7), podczas gdy nie ma żadnych dowodów, że zaniechanie tej czynności naruszyło bezpieczeństwo ruchu granicznego, nadto oskarżony był przekonany o dokonaniu kontroli przez funkcjonariusza czeskiego,

- nie przeprowadził dokładnej kontroli przewożonych katalizatorów i akumulatorów, które okazały się odpadami ( czyn 8),

c)  oskarżony P. K.

- zezwolił znanej obywatelce polskiej na przekroczenie granicy mimo braku dokumentów ( czyn 10),

- zezwolił na wyjazd z Polski podróżnemu z dokumentem, w którym skończyła się data ważności,( czyn 11),

- zezwolił na wyjazd rodzinie S. z małoletnim dzieckiem bez dokumentów ( czyn 12),

- zezwolił na wjazd do Polski obywatelowi polskiemu z dzieckiem, nie posiadającym dokumentu podróży ( czyn 13)

d) oskarżony G. K.

- zezwolił na wyjazd z Polski podróżnemu z nieważnymi dokumentami podróży, w dowodzie osobistym brakowało kartki a paszport był nieważny ( czyn 15),

- zezwolił na wjazd mikrobusa z przekroczeniem liczby pasażerów o jedną osobę ( czyn 19),

- zezwolił na wjazd kierowcy (...) z pasażerami w kabinie, żoną i dzieckiem ( czyn 21),

e) oskarżony M. O. zezwolił na wyjazd z Polski znanym sobie osobiście n/n obywatelom polskim bez przeprowadzenia kontroli dokumentów ( czyn 23),

f) oskarżony A. S.

- zezwolił na przekroczenie granicy do Czech obywatelowi polskiemu z dziećmi, nie posiadającymi dokumentu podróży przy czym nie ma żadnych danych, pozwalających ustalić, że cel wyjazdu był inny niż deklarowane zakupy i by doszło np. do przestępstwa na szkodę tych dzieci, ( czyn 34),

- zezwolił na przekroczenie granicy do Czech obywatelowi polskiemu z dzieckiem, nie posiadającym dokumentu podróży a jedynie legitymację szkolną ( czyn 36),

g) oskarżony M. W. zezwolił podróżnemu na wjazd do kraju bez przeprowadzenia odprawy granicznej umożliwiając w ten sposób wwiezienie odpadów w postaci katalizatorów i akumulatorów ( czyn 39).

Wszystkie opisane wyżej 17 przypadków nieprawidłowego przeprowadzenia odprawy granicznej dowodzi tylko niedbałego, niedokładnego a tym samym wadliwego wykonywania obowiązków służbowych przez oskarżonych, ale nie nosi cechy społecznej szkodliwości w stopniu wyższym, niż znikomy. Jak wynika z przedstawionych opisów działania, stronę podmiotową i przedmiotową tych czynów określają jedynie zwykłe uchybienia służbowe oskarżonych, w którym to zakresie właściwym było przeprowadzenie wyłącznie postępowań służbowych. Należy taką ocenę Sądu I instancji zaaprobować, zgodzić się z obszerną argumentacją, iż powodem takich uchybień było m.in. duże natężenie ruchu granicznego, faktyczne ustalenie tożsamości podróżnych, także mimo uszkodzonych czy nieważnych dokumentów, zaś uchybienia kontrolne dotyczyły tylko obywateli polskich i w jednym przypadku obywatela Czech ( motywy k. 53-54 akt).

Oczekiwanie apelującego uchylenia w omawianym zakresie wyroku i skierowania sprawy do jej ponownego rozpoznania w celu skazania oskarżonych nie przekonuje o swej celowości i słuszności, tym bardziej, że inkryminowane zdarzenia miały miejsce aż 9 lat temu, a żaden z oskarżonych nie pełni już służby w (...), wskutek wszczęcia postępowania karnego formalnie zakończyli służbę.

Z tego powodu omawianą część zaskarżonego wyroku należało utrzymać w mocy.

Ad. 2). Odnośnie części uniewinniającej oskarżonego G. K. słusznie Sąd Rejonowy ustalił ( czyny 16, 17, 18 , odpowiednio pkt-y VIII, IX i X dyspozycji), iż funkcjonariusze (...), w tym oskarżony, nie przechodzili specjalistycznego szkolenia w zakresie rozpoznawania odpadów. Generalnie przyjmowano, iż odpady – jeżeli chodzi o pojazdy – stanowią elementy silnika, nadwozia lub konstrukcyjne pojazdów, które nie nadają się do naprawy. W odniesieniu do przedmiotowych czynów oskarżony dokonywał odprawy importowanych uszkodzonych pojazdów, wwożonych na lawetach ( ustalenia k. 20-21 akt). Jak wynika z tych ustaleń, oskarżony każdorazowo wyjaśniał w rozmowach z odprawiającymi podróżnymi możliwości naprawy tych pojazdów, ostatecznie dochodząc do wniosku, że mogą zostać naprawione i odpadów nie stanowią. Takie stanowisko oskarżonego nie może zostać skutecznie podważone argumentacją prokuratora, że mimo podejrzeń co do przewożonych pojazdów cyt. „ oskarżonemu nie chciało się po prostu podjąć dalszych czynności służbowych”. Na jakiej podstawie prokurator twierdzi, że przedmiotowe pojazdy stanowiły odpady, tego już nie podaje, a przecież najlepszym i miarodajnym dowodem byłaby np. dokumentacja techniczna czy opinia rzeczoznawcy, których to przecież w sprawie nie przeprowadzono.

Wypada tu także zauważyć, iż gdyby uszkodzenia owych pojazdów nie mogły zostać naprawione, to przecież ich importerzy nie podejmowaliby się kosztownej procedury sprowadzania do Polski na lawetach.

W odniesieniu do uniewinnienia od czynu 20-go ( pkt. XII dyspozycji wyroku) apelujący nie ponosi żadnych rzeczowych argumentów, nawet nie kwestionuje miarodajności wyjaśnień oskarżonego, że na przejściu granicznym poza obserwacją własną i wywiadem uzyskanym od podróżnego nie posiadał żadnych instrumentów dla weryfikacji, czy przedmiotowy transport cegieł stanowił ładunek przekraczający dopuszczalną masę całkowitą przyczepy, skoro na przejściu nie było wagi do ważenia pojazdów. W sprawie nie ma dowodu, potwierdzającego odprawienie przedmiotowego pojazdu z przekroczoną masą ładunkową, tj. dowodu przestępstwa. Na jakiej więc podstawie faktycznej apelujący twierdzi, że oskarżony nie dopełnił obowiązków i dopuścił do ruchu przedmiotowy pojazd, tego uzasadnienie apelacji nie wskazuje. Tak więc i ten zarzut okazał się bezpodstawny.

Z przytoczonych motywów apelacji prokuratora i w tym zakresie nie uwzględniono.

O związanych z postępowaniem odwoławczym wydatkach postępowania odwoławczego, związanych z nieuwzględnioną apelacją prokuratora orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk, stwierdzając poniesienie ich przez Skarb Państwa.