Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2017 roku

  Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marzena Studzińska

Protokolant: Paulina Szkutnik

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2017 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa J. M.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę 9 400 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powódki J. M. kwotę 9 400 złotych (dziewięć tysięcy czterysta złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 25 lutego 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 3 727,84 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  wyrokowi w punkcie I i II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

IV.  nakazuje wypłacić powódce ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 159,16 zł tytułem nadpłaconej zaliczki uiszczonej na poczet wynagrodzenia biegłego.

UZASADNIENIE

Powódka J. M. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A z siedzibą w S. kwoty 8 000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 25 lutego 2016 roku do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podała, że w dniu 23 stycznia 2016 roku doszło do powstania szkody w należącym do niej samochodzie marki M. (...) o nr rej. (...) z winy sprawcy – D. U., kierującego pojazdem marki C. (...) o nr rej. (...) – ubezpieczonego u strony pozwanej. Wskazała także, iż na okoliczność powstania szkody zostało sporządzone oświadczenie o zdarzeniu drogowym albowiem wina kierowcy pojazdu marki C. była oczywista i bezsporna. Powódka podniosła, ze strona pozwana sporządziła kalkulację, z której wynikało, że wyceniła koszt naprawy szkody na kwotę 6 700 zł, jednakże pismem z dnia 8 lutego 2016 roku odmówiła jej wypłaty odszkodowania uzasadniając swoje stanowisko wątpliwościami co do charakteru uszkodzeń oraz deklarowanego przebiegu zdarzenia. W związku z tym, pismem z dnia 1 czerwca 2016 roku powódka odwołała się od ww. decyzji, jednakże strona pozwana ponownie odmówiła wypłaty odszkodowania.

Strona pozwana (...) S.A z siedzibą w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazała, że nie ponosi odpowiedzialności odszkodowawczej za uszkodzenie samochodu należącego do powódki. Podała także, iż w toku postępowania likwidacyjnego ustalono, że podane przez poszkodowaną w zgłoszeniu szkody okoliczności zdarzenia budzą szereg zastrzeżeń dotyczących rzeczywistego przebiegu tego zdarzenia. Strona pozwana podniosła, że uszkodzenia samochodu powódki nie powstały w deklarowanych okolicznościach.

Pismem procesowym z 17 stycznia 2017 roku powódka rozszerzyła żądanie pozwu w ten sposób, że wniosła o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 9 400 zł tytułem odszkodowania za uszkodzony samochód wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 25 lutego 2016 roku do dnia zapłaty.

Pismem procesowym z 12 stycznia 2017 roku strona pozwana uznała w całości powództwo.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 stycznia 2016 roku w miejscowości S. doszło kolizji pojazdu należącego do powódki J. M. marki M. (...) o nr rej. (...) i pojazdu D. U. marki C. (...) o nr rej. (...), ubezpieczonego u strony pozwanej. Jadący swoim samochodem D. U. nie dostosował prędkości jazdy do panujących warunków na drodze i wpadł w poślizg, a następnie uderzył w samochód powódki. W wyniku uderzenia pojazd powódki przesunął się i uderzył w betonowy, przydrożny słupek.

Uszkodzenia samochodów należących do powódki i sprawcy kolizji, ubezpieczonego u strony pozwanej, korelują ze sobą.

/ dowód: opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej, wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych H. G. z 28 grudnia 2016 roku, k. 74-96; zeznania świadka D. U., k. 60v, 61 ; przesłuchanie stron - zeznania powódki, k. 61, 61v /

Sprawcę szkody i stronę pozwaną łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, obowiązująca w chwili powyższego zdarzenia.

/ bezsporne/

Całkowity koszt naprawy pojazdu należącego do powódki wyniósł 18 439,96 zł brutto, przy użyciu części zamiennych nowych, zalecanych przez producenta pojazdu.

Koszt naprawy pojazdu powódki przekracza 100 % jego wartości przed szkodą, a zatem naprawa jest nieopłacalna i szkoda powinna zostać rozliczona jako szkoda całkowita. Wartość odszkodowania za uszkodzenie pojazdu powódki, określonego na podstawie szkody całkowitej wynosi 9 400 zł brutto.

/ dowód: opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej, wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych H. G. z 28 grudnia 2016 roku, k. 74-96/

Pismem z dnia 25 stycznia 2016 roku powódka zgłosiła szkodę stronie pozwanej.

Decyzją z dnia 8 marca 2016 roku strona pozwana odmówiła powódce wypłaty odszkodowania albowiem nie przyjęła swojej odpowiedzialności za skutki kolizji drogowej z 23 stycznia 2016 roku. Powódka odwołała się od powyższej decyzji, jednak pozwana nie zmieniła swojego stanowiska.

/ dowód: pisma powódki z 1 czerwca 2016 roku, k. 25; pisma strony pozwanej z 8 marca 2016 roku i 5 lipca 2016 roku, k. 24, 26; zgłoszenie szkody zawarte w aktach szkody strony pozwanej o nr (...)/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Obowiązek świadczenia ubezpieczyciela (art. 805 § 1 k.c.) wynikający z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (art. 822 § 1 k.c.) aktualizuje się w razie wystąpienia stanu odpowiedzialności cywilnej ubezpieczającego (ubezpieczonego), objętej treścią stosunku prawnego ubezpieczenia. Obowiązek świadczenia ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej powstaje więc z chwilą powstania stanu odpowiedzialności cywilnej jego kontrahenta, bez względu na to, czy dokonał on już naprawy wyrządzonej osobie trzeciej szkody, a nawet czy w ogóle zamierza ją naprawić. Świadczenie należne od ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały już w wyniku wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę osobie trzeciej, a który istnieje już od chwili wyrządzenia jej szkody. Dla określenia chwili powstania obowiązku ubezpieczyciela spełnienia świadczenia z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej nie ma zatem znaczenia okoliczność, czy uprawniony z tej umowy faktycznie naprawił już szkodę, a nawet czy zamierza to uczynić (wyrok SN z 27 czerwca 1988 r., I CR 151/88, PUG 1989, nr 10-12, s. 310; podobnie wyrok SN z 12 lutego 2004 r., V CK 187/03, Wokanda 2004, nr 7-8, s. 15).

Z kolei przepis art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...)(Dz. U. 2003. 124. 1152 ze zm.) stanowi, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodą, będącą następstwem śmierci, uszkodzeniem ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Przepis art. 822 § 4 k.c. stanowi zaś, że uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia OC może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Odpowiedzialność za szkody wyrządzone ruchem wszelkich pojazdów mechanicznych oparta została na zasadzie ryzyka (art. 436 k.c. w związku z art. 435 k.c.). Uzasadnieniem tej zaostrzonej odpowiedzialności jest przede wszystkim szczególne i wzmożone niebezpieczeństwo jakie wiąże się z użyciem tych środków komunikacji.

W tak ukształtowanej odpowiedzialności posiadacza pojazdu mechanicznego przesłanki stanowią powstanie szkody w mieniu lub na osobie, spowodowanie szkody przez ruch mechanicznego środka komunikacji, oraz związek przyczynowy między szkodą a ruchem pojazdu. Szkoda wywołująca odpowiedzialność z tytułu ryzyka musi być wyrządzona przez ruch mechanicznego środka komunikacji. Ponadto pomiędzy działaniem sprawcy szkody a skutkiem tego działania musi zachodzić związek przyczynowy (opisany w art. 361 kc).

Z treści art. 213 § 2 kpc wynika natomiast, że sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności materialnej pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu (zob. wyrok SN z dnia 14 września 1983 r., III CRN 188/83, OSNC 1984, nr 4, poz. 60). Jest to stanowcze, bezwarunkowe oświadczenie woli i wiedzy pozwanego (zob. wyrok SN z dnia 1 czerwca 1973 r., II CR 167/73, OSNC 1974, nr 5, poz. 94, według którego wyrok nie może być oparty na uznaniu, które uzależnia spełnienie dochodzonego pozwem żądania od warunku.

W przedmiotowej sprawie strona pozwana pismem procesowym z 12 stycznia 2017 roku uznała żądanie pozwu w całości i tym samym przyznała, że powództwo jest zasadne.

Sąd jest związany uznaniem, gdyż nie było żadnych podstaw do przyjęcia, że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

W niniejszej sprawie żądanie powódki zostało w całości uwzględnione co oznacza, że strona pozwana jest zobowiązana do zwrotu powódce poniesionych przez nią kosztów procesu. O kosztach procesu po myśli art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na koszty poniesione przez powódkę w wysokości 3727,84 zł składały się: opłata sądowa od pozwu - 400 zł, opłata uzupełniająca od rozszerzonego powództwa – 70 zł, wykorzystana zaliczka na poczet należności biegłego sądowego – 840,84 zł, koszty zastępstwa procesowego - 2400 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł. Wysokość stawki wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem ustalono na podstawie § 2 pkt 4 obowiązującego w chwili wszczęcia postępowania Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokatów. Mając na uwadze, że powódka w całości wygrała proces, należało zasadzić na jej rzecz całość poniesionych kosztów.

Strona pozwana w piśmie procesowym z 12 stycznia 2017 roku uznała w całości żądanie pozwu. Wobec tego Sąd, na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 kpc, nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności (o czym orzeczono jak w pkt III wyroku).

Jednocześnie, stosownie do treści art. 84 ust. 2 w zw. z art. 80 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd zwrócił powódce kwotę 159,16 zł tytułem nadpłaconej zaliczki na poczet należności biegłego sądowego.