Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

Sędzia SO Barbara Braziewicz

Sędzia SO Anna Hajda

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2017 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa Agencji Mienia Wojskowego w W.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 16 sierpnia 2016 r., sygn. akt I C 1272/15

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Anna Hajda SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Barbara Braziewicz

Sygn. akt III Ca 1677/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 sierpnia 2016 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach

oddalił powództwo Agencji Mienia Wojskowego w W. przeciwko Gminie G. o zapłatę kwoty 4 370,40 zł z ustawowymi odsetkami i zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...). Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2012r., sygn. akt I C 1355/11 Sąd Rejonowy w Gliwicach, nakazał I. J. i M. J., aby opróżnili w/w lokal mieszkalny i wydali go powódce przyznając im prawo do lokalu socjalnego. Pismem z dnia 27 marca 2012r. powódka bezskutecznie wezwała Gminę G. do przedłożenia uprawnionym oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. I. J. i M. J. zamieszkują nadal i zamieszkiwali w lokalu powódki w okresie od dnia 1 stycznia do 31 grudnia 2014 r. i nie uiszczali odszkodowania za zajmowanie lokalu mieszkalnego bez tytułu prawnego, jak również opłat za zużyte media. Pismami kierowanymi w kolejnych miesiącach do I. J. Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w W. informowała ją o wysokości odszkodowania za bezumowne zajmowanie lokalu mieszkalnego, w tym o wysokości należnych opłat za media. Jednocześnie powódka kierowała do pozwanej pisma wzywając do zapłaty kwot stanowiących odszkodowanie za niedostarczenie lokalu socjalnego dla I. J. i M. J., w tym opłaty za media.

Sąd Rejonowy jako postawę prawną wskazał art. 29b ust. 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym jeżeli gmina nie wykonała wyroku sądowego w zakresie dostarczenia lokalu socjalnego osobie uprawnionej, Agencji przysługuje roszczenie o odszkodowanie na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny oraz art. 18 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2005 r., nr 31, poz. 266 ze zm.) oraz art. 6 k.c.

Uznał, że powódka wykazała, iż uprawnieni do lokalu socjalnego I. J. i M. J. zajmowali opisany w pozwie lokal mieszkalny w okresie objętym pozwem i nie regulowali należności za korzystanie z lokalu powódki bez tytułu prawnego.

Sąd Rejonowy mimo, iż stwierdził, że powódka poniosła szkodę, to jednak zaoferowany przez nią materiał dowodowy, nie pozwolił na ustalenie jej wysokości. Powódka nie wykazała, że poniosła szkodę w kwocie dochodzonej pozwem. Wprawdzie dołączyła do akt rozliczenie kosztów za korzystanie z lokalu przez osoby eksmitowane, lecz są to wystawiane przez nią dokumenty prywatne i stanowią one jedynie dowód, że faktycznie takie kwoty uiściła. WAM nie przedstawiła natomiast dokumentów źródłowych (faktur, not odsetkowych, rozliczeń), sporządzonych przez dostawców mediów za wyjątkiem informacji wydrukowanej ze strony internetowej dotyczącej taryf za zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków (k.72) w 2014r. Nie wiadomo natomiast w oparciu o jakie dokumenty zostały wyliczone kwoty zaliczek za wywóz nieczystości stałych. Dodatkowo brak jest jakiegokolwiek dokumentu źródłowego dotyczącego stawki za centralne ogrzewanie. Strona powodowa załączyła do pozwu liczne dokumenty, lecz nie pozwalają one na ocenę prawidłowości dokonanego przez nią wyliczenia dochodzonego odszkodowania w zakresie opłat pośrednich, a zatem Sąd pierwszej instancji zważył, że strona powodowa nie sprostała obowiązkowi z art. 6 k.c. i nie udowodniła w należyty sposób wysokości swojego roszczenia.

Powódka w apelacji wnosiła o zmianę wyroku przez uwzględnienie powództwa oraz zasądzenie na jej rzecz od pozwanej zwrotu kosztów procesu za obie instancje, bądź jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zarzuciła naruszenia art. 417 k.c. przez przyjęcie, że nie zachodzą przesłanki do przyjęcia odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej,, naruszenie art. 6 k.c. i art. 36, 37a ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej prze błędne przyjęcie, że wobec niedostarczenia lokalu socjalnego przez Gminę powódka nie jest uprawniona dochodzenia kwoty odszkodowania w oparciu o dokumenty dołączone do pozwu, naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. przez błędną ocenę wniosków dowodowych i art. 217 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. przez zaniechanie działań zmierzających do wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy.

Pozwana Gmina G. wniosła o oddalenie apelacji powódki i zasądzenie na jej rzecz od pozwanej zwrotu kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, których ocena jest logiczna i mieści w granicach swobodnej oceny dowodów i wbrew zarzutom apelacji Sąd Rejonowy nie naruszył regulacji art. 233 § 1 k.p.c. Sąd Rejonowy prawidłowo także zakwalifikował roszczenia powódki. Sąd odwoławczy ustalenia te oraz podstawę prawną podziela i przyjmuje za własne.

Nie jest prawdą jak zarzuca powódka, że Sąd Rejonowy przyjął, że nie zachodzą przesłanki do przyjęcia odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej. Sąd pierwszej instancji wyraźnie podkreślił, że powódka poniosła szkodę na skutek niewywiązania się przez pozwaną z obowiązku przedstawienia byłym najemcom oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, ale wysokości tej szkody nie wykazała. Należy podzielić stanowisko Sądu Rejonowego, że przedłożone dokumenty, a były to zestawienia sporządzane przez samą powódkę, rozliczenia mediów za 2014 rok, informacje o wysokości opłat, sprawozdanie finansowe Wspólnoty Mieszkaniowej, noty księgowe, kartoteka księgowa i rozliczenie zaliczek, były niewystarczające. Pozwana w odpowiedzi na pozew zarzuciła brak dokumentów źródłowych koniecznych do wykazania wysokości szkody, a zatem zgodnie z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. to powódka winna przedstawić dokumenty, z których wynikały wysokości stawek poszczególnych opłat składających się na wysokość szkody. Wobec takiego stanowiska pozwanej, która zanegowała wartość dowodową przedstawionych dokumentów prywatnych nie można było uznać , iż dokumenty prywatne wykazują wysokość dochodzonego przez powódkę odszkodowania.

Na postawie dokumentów przedłożonych przez powódkę nie sposób ustalić sposoby naliczania oraz rozliczania opłat za używanie lokalu mieszkalnego i opłat pośrednich (w materiale sprawy brak jest informacji pozwalających w sposób wiarygodny ustalić ile jednostek pomiarowych poszczególnych mediów dostarczono w spornym okresie do przedmiotowego lokalu i jak była ich cena jednostkowa; w celu ich wykazania należało zaoferować Sądowi dowody z dokumentów z przeprowadzonych odczytów liczników, ceny zakupu mediów, powierzchni lokalu, szczegółowych wyliczeń itp. )

Sąd Okręgowy, mając powyższe na uwadze na mocy art. 385 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację
art. 98 § 1 i 3 k.p.c., biorąc pod uwagę, iż powódka uległa w całości w postępowaniu odwoławczym i powinna zwrócić pozwanej poniesione przez nią w tym postępowaniu koszty zastępstwa procesowego w kwocie 600zł.

SSO Anna Hajda SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Barbara Braziewicz