Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 października 2015r.

Sąd Rejonowy Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział IV Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR Krzysztof Kaźmierski

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Będzińska

po rozpoznaniu w dniu 21.09.2015r. w Poznaniu na rozprawie sprawy

z powództwa A. C. (1)

przeciwko małoletniej N. C., V. C. działających przez matkę A. C. (2) oraz przeciwko A. C. (2)

o obniżenie alimentów

1.  zasądza od powoda A. C. (1) na rzecz pozwanych, V. C. obniżoną rentę alimentacyjną w wysokości po 2200 zł (dwa tysiące dwieście złotych) miesięcznie i na rzecz N. C. obniżoną rentę alimentacyjną w wysokości po 1600 zł (tysiąc sześćset złotych) od dnia 1 marca 2015 r., płatne do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat do rąk matki małoletnich pozwanych – A. C. (2) i to w miejsce alimentów w wysokości po 3000 zł miesięcznie na rzecz V. C. i w wysokości 2000 zł na rzecz N. C. zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 23.11.2011r. w sprawie I C 1792/09,

2.  zasądza od powoda A. C. (1) na rzecz pozwanej A. C. (2) obniżoną rentę alimentacyjną w wysokości po 1100 zł (tysiąc sto złotych) od dnia 1 marca 2015 r., płatne do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat do rąk A. C. (2) i to w miejsce alimentów w wysokości po 1500 zł miesięcznie na rzecz V. C. i w wysokości 2000 zł na rzecz N. C. zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 23.11.2011r. w sprawie I C 1792/09,

3.  wyrokowi w pkt 1 i 2 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

4.  w pozostałym zakresie oddala powództwo,

5.  kosztami postępowania obciąża strony w zakresie przez nie poniesionym.

SSR Krzysztof Kaźmierski

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 grudnia 2013 r. powód A. C. (1) domagał się obniżenia alimentów orzeczonych wyrokiem rozwodowym Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 23 listopada 2011 r. na rzecz: N. C., z kwoty 2.000 zł miesięcznie do kwoty 1.000 zł miesięcznie, V. C. z kwoty 3.000 zł miesięcznie do kwoty 2000 zł miesięcznie oraz A. C. (2) z kwoty 1500 zł do kwoty 500 zł miesięcznie. Uzasadniając swoje stanowisko powód wskazał na swoją pogarszającą się sytuacje finansową oraz swoje bezrobocie.

Pozwani w odpowiedzi na pozew z dnia 5 czerwca (...). wnieśli o oddalenie powództwa wskazując na zwiększenie się swoich potrzeb.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje.

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu w sprawie I C 1792/09 rozwiązał małżeństwo A. C. (2) i A. C. (1) przez rozwód z winy pozwanego. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron N. C. ur. (...) i V. C. ur. (...) Sąd powierzył powódce ustalając miejsce pobytu przy matce. Sąd zawiesił A. C. (1) wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi córkami na czas odbywania przez niego kary pozbawienia władzy rodzicielskiej.

Sąd zasądził tytułem kosztów utrzymania małoletnich dzieci od A. C. (1) na rzecz V. C. rentę alimentacyjną w kwocie 3.000 zł miesięcznie, a na rzecz N. C. rentę alimentacyjną w kwocie 2.000 zł miesięcznie, płatne do rąk matki A. C. (2) do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat począwszy od uprawomocnienia się wyroku.

Sąd zasądził również tytułem alimentów od A. C. (1) na rzecz A. C. (2) rentę alimentacyjną w wysokości 1.500 zł miesięcznie płatne do 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat począwszy od uprawomocnienia się wyroku.

Powód został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie W.. z dnia 14 kwietnia 2008 r. za przestępstwa z art. 197 § 1 k.k. i art. 199 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. popełnione na szkodę K. W. oraz z art. 199 § 1 k.k. popełnionego na szkodę M. G. na karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Pozwana A. C. (2) pracowała na podstawie umowy o pracę w przedsiębiorstwie (...). Powód wypowiedział jej umowę o pracę. W dacie orzekania o rozwodzie A. C. (2) miała 29 lat. Posiada wykształcenie średnie z wyuczonym zawodem handlowca. We wrześniu 2010 r. pozwana wyprowadziła się ze wspólnego domu stron i zamieszkała wraz z dziećmi w domu swego partnera R. P. w M.. Pomimo tego ponosiła koszty utrzymania domu w B., w skład których wchodziły, monitoring - ok. 122 zł, woda - 35 zł, ubezpieczenie - 60 zł, podatek od nieruchomości - ok. 35 zł miesięcznie. W dacie orzekania o rozwodzie pozwana nie posiadała żadnych dochodów i poszukiwała pracy. Nie ponosiła żadnych wydatków związanych z utrzymaniem domu, w którym zamieszkiwała z partnerem. Na własne utrzymanie, w tym wyżywienie, zakup ubrań, kosmetyków i środków czystości oraz paliwa do samochodu przeznaczała miesięcznie kwotę co najmniej 1.500 zł.

Małoletnia córka stron N. C. w dacie orzekania o rozwodzie ukończyła 8 lat. Była uczennicą II klasy szkoły podstawowej. Dziecko uczęszczało wówczas ortodonty, na co pozwana przez parę miesięcy wydała kwotę ok. 750 zł. Koszt kolejnej wizyty wyniósł 80 zł. Ponadto małoletnia musi korzystać z pomocy dentysty, na co powódka wydała miesięcznie ok. 50 zł. Uzasadnione koszty odzieży i obuwia to kwota ok. 500 zł miesięcznie, natomiast na środki czystości i higieny osobistej ok. 250 zł. Komitet rodzicielski kosztował wówczas ok. 10 zł miesięcznie. Młodsza córka V. C. ukończyła 6 lat i uczęszczała do przedszkola. Z tego tytułu powódka płaciła czesne w wysokości ok. 500 zł miesięcznie. Małoletnia leczyła się u logopedy, na co powódka przeznaczała kwoty rzędu 240 zł miesięcznie. Uzasadnione koszty ubrań i obuwia dla młodszej córki wynosiły 500 zł miesięcznie, a zakup środków czystości i higieny osobistej ok. 250 zł. Obydwie córki uczęszczały na zajęcia dodatkowe, w tym basen (ok. 200zł miesięcznie na każdą córkę), lekcję języka angielskiego (ok. 80 zł miesięcznie na każdą córkę). Koszt zakupu lekarstwa dla obydwu córek oscyluje wokół kwoty 500 zł miesięcznie. Uzasadniony koszt wyżywienia dla każdej z mał. pozwanych wynosił ok 1.000 zł miesięcznie.

Powód A. C. (1) w dacie orzekania o rozwodzie miał 59 lat. Posiada wykształcenie wyższe z wyuczonym zawodem nauczyciela historii. Wówczas odbywał karę pozbawienia wolności w ZK w C. - jej koniec przypadał na rok 2013. Powód prowadził własną działalność gospodarczą w postaci prywatnych szkół policealnych. Wówczas posiadał cztery takie szkoły. Szkoły były dofinansowane ze środków Wydziału Oświaty, na co powód otrzymywał kwotę średnio 46.765 zł miesięcznie. Powód w roku 2011 prowadził cztery szkoły. Ilość słuchaczy w poszczególnych szkołach była następująca: (...) Liceum Profilowane - 13 uczniów, (...) Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych - 153 uczniów, (...) Liceum Uzupełniające dla Dorosłych - 63 uczniów, (...) dla Dorosłych - 202 uczniów. Powód otrzymywał dotację z Urzędu Miasta, z czego koszty wynosiły 44.725 zł, a pozostały dochód - 2040 zł miesięcznie. Powód uzyskiwała czesne od uczniów w kwocie 10.000 zł, z czego były pokrywane koszty na kwotę 9000 zł, a pozostały dochód wynosił 1.000 zł miesięcznie. W 2010 r. powód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej uzyskał przychód na poziomie 627.577 zł - o ponad 200.000 zł więcej niż w latach poprzednich. W trakcie pobytu w ZK powód na bieżąco dysponował środkami pieniężnymi, które wdawał na własne hobby. Pod koniec roku 2009 zakupił monety za kwotę ok. 1.500 zł. Powód otrzymywał rentę w kwocie 500 zł miesięcznie. Na zakupy w kantynie więziennej powód przeznaczał kwoty od 100 do 200 zł miesięcznie.

Dowody: akta sprawy I C 1792/09 Sądu Okręgowego w Poznaniu - zeznania: matki pozwanych - k. 787-791, 704-705, 179-181, powoda - k. 791-793, 705-707, 182, dokumenty - k. 12-52, 284-426, 580-583, 678-700, 216-217, 444-451, 159-176, 672-675, 770-778, 666-669, 769, 643. Zeznania powoda w sprawie IV RC 161/14 - k. 360-361,

Powód w roku 2013 prowadził trzy szkoły, dwie nieprzerwanie przez cały rok: (...) dla Dorosłych (w grudniu 2013 r. - 209 słuchaczy), (...) Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych (w grudniu 2013 r. - 506 słuchaczy) oraz do lipca 2013 (...) Uzupełniające Liceum Ogólnokształcące (w lipca 2013 r. - 53 słuchaczy). Łączna kwota dotacji, jaką uzyskał z Urzędu Miasta w roku 2013 wyniosła 694.253 zł. Natomiast za miesiące od stycznia do czerwca 2013 r. - kwotę 333.243 zł.

Uczniowie szkół powoda płacą miesięczne czesne od 80 do 100 zł, niektórzy jednak są z niego zwolnieni z powodu sytuacji materialnej (opłaca się to z powodu otrzymywanej dotacji, także na takich uczniów). Niektórzy nie płacą czesnego w ogóle.

Z dniem 1 września 2013 r. uległo likwidacji Uzupełniające Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych.

Powód w I połowie roku 2014 prowadził dwie szkoły: (...) dla Dorosłych (w lipcu 2014 r. - 144 słuchaczy), (...) Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych (w lipcu 2014 r. - 432 słuchaczy). Łączna kwota dotacji, jaką uzyskał z Urzędu Miasta za miesiące od stycznia do lipca roku 2014 wyniosła 367.270 zł. Natomiast za miesiące od stycznia do czerwca 2014 r. - kwotę 322.159 zł. Średnia miesięczna dotacja z UM wynosi ok. 60.000 zł. Na koniec roku 2014 r. musiano zwrócić do UM niewykorzystaną dotację w kwocie 12.000 zł.

Dotacje z UM przeznaczane są na wynagrodzenia nauczycieli, wynajem sal dydaktycznych, zakup pomocy dydaktycznych i wydatki bieżące szkoły. Dotacje nie stanowią dochodu pozwanego. Powód średniomiesięcznie zarabia 5000 zł. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej powód może rozliczyć paliwo używane w samochodzie prywatnym - średnio jest to kwota 600 zł miesięcznie.

Powód w roku 2014 prowadził liceum dzienne i Gimnazjum dla dorosłych, szkołę policealną zawodową (gdzie jest 20 uczniów), kursy przygotowawcze do matury oraz kursy językowe. W roku szkolnym 2014/2015 uczęszczało do tych szkół od 400 do 500 osób.

W ramach prowadzonej działalności edukacyjnej powód organizuje imprezy restauracjach, jak w styczniu 2015 r. podsumowująca semestr, czy też 29 października 2014, która co do zasady była imprezą andrzejkową - imieninową powoda.

A. C. (1) osiągnął w roku 2012 przychód z prowadzonej działalności w kwocie 47.900,50 zł oraz stratę w kwocie 27.087,33 zł. Nadto z tytułu emerytury powód osiągnął dochód w kwocie 8.110,50 zł.

A. C. (1) osiągnął w roku 2013 dochód w wysokości ok. 16.000 zł. Powód osiągał w pierwszym półroczu roku 2014 średni miesięczny dochód w wysokości 2.555,95 zł miesięcznie z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wysokość renty powoda wynosi 900 zł. Dochód powoda w roku 2014 wyniósł ok. 73.000 zł.

Pomiędzy poszczególnymi szkołami powoda dokonywano przelewów na kwoty od 5.000 zł, 7.000 zł w jednym miesiącu. Powód wypłacał również z kont szkół kwoty rzędu kilku tysięcy jednorazowo. Wypłaty potrzebne były powodowi na zapłatę wynagrodzeń pracownikom, albowiem niektórzy z nich życzą sobie wypłatę gotówkową oraz np. na czynsz dzierżawny w kwocie 600 zł jednorazowo. Powód kupował pieczywo na egzaminy, siatki do koszykówki, siatkówki, tenisa stołowego.

Powód otrzymywał na swoje konto znaczniejsze wpłaty w następującej wysokości:

- co miesiąc od marca 2013 - 621 zł, a od marca 2014 r. 630 zł, oraz zamiast tej kwoty - 1378 zł (II, VIII 2014 r.) - średnio 900 zł miesięcznie,

- w kwietniu 2014 - 2.700 zł z Prywatnego Liceum dla Dorosłych, w maju 2014 - 7.000 zł z Prywatnego Liceum dla Dorosłych, w czerwcu 2014 - 2.000 zł z Prywatnego Liceum dla Dorosłych, w lipcu 2014 - 3.000 zł z Prywatnego Liceum dla Dorosłych.

- w sierpniu 2014 r. - 6.500.

A. C. (1) wyjeżdżał na wyjazdy kilkudniowe w ramach prowadzonej działalności, w tym w Irlandii.

Dowody: dokumenty związane z działalnością powoda - k. 15-25, 277-286, 335-336, 369-370, 479-494, 899-901 dokumenty ZUS - k. 337-338, PIT-y - k. 27-35, 339-347, 1526-1530, zeznania powoda - k. 360-361, 598-600, 909-911 przesłuchanie K. S. - k. 497-499, S. C. - k. 499-500, historię rachunków szkół prowadzonych przez powoda oraz rachunku powoda - 506-595, 604-793, 802-871, materiał nagraniowy - k. 1532,

Powód zamieszkuje obecnie z A. R., która osiąga dochód na poziomie od 1850 zł do 2.500 zł brutto. A. R. ma na utrzymaniu dziesięcioletnią córkę N..

Powód zamieszkuje w domu w B., ul. (...), Koszty utrzymania domu kształtują się następująco: woda co dwa miesiące - 195 zł, podatek od nieruchomości - 634 zł rocznie, opłaty za wywóz śmieci - 30 zł miesięcznie, wywóz nieczystości płynnych - 380 zł miesięcznie, energia elektryczna - 750 zł co dwa miesiące, opłata za ochronę - 123 zł miesięcznie, telewizja 120 zł miesięcznie, telefon 80 zł miesięcznie, gaz 500 zł co dwa miesiące. Roczny koszt ubezpieczenia domu powoda wynosi 2119 zł.

A. C. (1) w lutym 2015 r. zawarł związek małżeński z A. R.. Z tego związku narodziła się córka powoda N. w dniu 23 stycznia 2015 r. Szacowany koszt utrzymania małoletniej to kwota 600 zł - na mleko i pozostałą żywność, ubrania, środki pielęgnacji.

A. C. (1) choruje na przepuklinę pachwinową lewostronną, przerost gruczołu krokowego, kamicę pęcherzyka żółciowego, zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego.

Powód na swoje wyżywienie przeznacza średnio miesięcznie 600-700 zł, na lekarstwa przeznacza kwotę około 100 zł, choć w kwietniu 2015. r. na lekarstwa wydatkował kwotę 322 zł.

A. C. (1) sporadycznie kontaktuje się z córkami i rzadko wręcza im jakieś prezenty - są one o niskiej wartości.

Dowody: oświadczenie majątkowe powoda - k. 41-43, rachunki i potwierdzenia zapłaty - k. 295-328, 358-359, 1515-1516, dokumentacja lekarska - k. 348-356, 1514, 1517-1523, zeznania powoda - k. 360-361, 598-600, 909-911

A. C. (2) od czerwca 2013 r. do czerwca 2014 r. zamieszkiwała z córkami V. C. i N. C. w wynajmowanym mieszkaniu w P.. Ponosiła koszt najmu mieszkania, który wynosił 1561 zł miesięcznie. Koszt eksploatacji mieszkania kształtował się w sposób następujący: telewizja 78 zł, gaz co dwa miesiące 268 zł, energia elektryczna co dwa miesiące 364 zł, podatek od nieruchomości 217 zł rocznie, wydatki bieżące - 284 zł miesięcznie.

Od lipca 2015 r. pozwane zamieszkują w wynajmowanym domu w (...). Miesięczny czynsz najmu wynosi 1400 zł, opłata za wodę i ścieki 130 zł co dwa miesiące, telefon 133 zł miesięcznie, energię elektryczną - 220 zł miesięcznie. We wrześniu 2014 r. pozwana A. C. (2) zakupiła jedną tonę węgla za kwotę 885 zł, a w lipcu 2014 r. drewno kominkowe za kwotę 660 zł. Pozwana na węgiel od września 2014 r. do sierpnia 2015 r. wydatkowała kwotę 7.600 zł, tj. 640 zł miesięcznie. Pozwana ogrzewała dom również w czerwcu 2015, albowiem było chłodno.

Pozwane po opuszczeniu zakładu karnego przez powoda w związku z zajściami z jego udziałem zmuszone były uczęszczać na psychoterapię. Problemy się wyciszyły w drugiej połowie roku 2014, kiedy to pozwana A. C. (2) chodziła jedynie na wizyty kontrolne, a koszt wizyty kontrolnej wynosił 100 zł.

N. C. ma lat 11. W czerwcu 2014 r. uczęszczała do szkoły podstawowej z oddziałami sportowymi. Dziewczynka uczestniczyła w zajęciach dodatkowych, m.in. pobiera lekcję języka obcego (450 zł rocznie) i gry na keyboardzie oraz trenowała jazdę konną i piłkę ręczną. Ponadto brała udział w zajęciach na pływalni (430 zł rocznie). Roczny koszt wycieczek szkolnych, ubezpieczenia, rady rodziców to kwota 470 zł. Koszt edukacji związanych w tym wydatków i zajęć pozalekcyjnych wynosi około 550 zł miesięcznie. V. C. ukończyła klasę piątą szkoły podstawowej z wyróżnieniem. Koszt wyżywienia w szkole wynosi 100 zł miesięcznie. A. C. (2) ponosi miesięcznie koszt leczenia małoletniej w kwocie 75 zł - ortodonta.

Koszt podręczników N. C., jaki poniosła jej matka w sierpniu 2015 r. wyniósł 660 zł, a koszt wyprawki szkolnej to kwota 140 zł.

Wizyta u alergologa w październiku 2014 r. N. C. kosztowała 300 zł.

Od października 2014 r. małoletnia uczęszczała na kurs języka angielskiego, których miesięczny koszt wynosił 180 zł oraz na zajęcia taneczne, których koszt miesięczny wynosił 100 zł, a jednorazowy koszt zakupu strojów 160 zł. Małoletnia pozwana uczęszcza na zajęcia gry na keybordzie, których koszt miesięczny wynosi 215 zł plus opłata wstępna - 45 zł. Nadto N. C. uczęszcza do szkoły tańca, której miesięczny koszt wynosi 100 zł.

V. C. w czerwcu 2014 r. miała 9 lat i uczęszczała do klasy II szkoły podstawowej. Małoletnia pozwana uczestniczy w zajęciach dodatkowych, m.in. pobiera lekcje języka obcego (450 zł rocznie) i gry na keyboardzie, uczestniczy w zajęciach na basenie (430 zł rocznie), pobiera naukę tańca (rocznie to kwota 520 zł) oraz jeździ konno. Roczny koszt wycieczek szkolnych, ubezpieczenia, rady rodziców, podręczników to kwota 830 zł. Łączny miesięczny koszt związany z edukacją dziecka wynosił około 450 zł miesięcznie. Koszt wyżywienia w szkole wynosił ok. 180 zł miesięcznie. A. C. (2) ponosi miesięcznie koszt leczenia małoletniej w kwocie 500 zł - neuropsycholog, psychoterapeuta. Boryka się ona z wieloma schorzeniami, choruje na epilepsję, astmę i alergię. Uczestniczy również w zajęciach logopedycznych z powodu poważnych zaburzeń mowy i słuchu fonematycznego - zaburzenia spowodowane przez leki na epilepsję.

Koszt podręczników V. C., jaki poniosła jej matka w sierpniu 2015 r. wyniósł 740 zł, a koszt wyprawki szkolnej to kwota 140 zł. Z opinii psychologiczno pedagogicznej z dnia 26 sierpnia 2014 r. wynika konieczność udzielenia pomocy psychologiczno-pedagogicznej dziewczynce na terenie szkoły oraz stwierdzono u niej deficyty funkcji percepcyjnych, uwagi i pamięci, wolne tempo przetwarzania informacji, wadę wymowy.

Od października 2014 r. małoletnia uczęszcza na kurs języka angielskiego, którego miesięczny koszt wynosi 180 zł oraz na zajęcia taneczne, których koszt miesięczny wynosił 100 zł, a jednorazowy koszt zakupu strojów 160 zł. Małoletnia uczęszcza na zajęcia logopedyczne, których koszt wynosi 100 zł miesięcznie. Małoletnia pozwana uczęszcza na zajęcia gry na keybordzie, których koszt miesięczny wynosi 215 zł plus opłata wstępna - 45 zł. Nadto V. C. uczęszcza do szkoły tańca, której miesięczny koszt wynosi 100 zł.

Wizyta u alergologa w październiku 2014 r. V. C. kosztowała 100 zł, a w listopadzie 2014 r. - 260 zł. Koszt wizyt u alergologa w lipcu i październiku 2015 r. wyniósł po 150 zł. W tym samym miesiącu koszt wizyty u neurologa kosztował 120 zł. Koszt wizyty u psychologa to kwota 100 zł - co najmniej jedno spotkanie w miesiącu.

Wychowawcy małoletnich pozwanych nie mają żadnych zastrzeżeń do edukacji pozwanych i opieki matki nad nimi.

A. C. (2) wydatkuje miesięcznie na swoje leczenie: 75 zł - kardiolog, 100 zł - psychoterapeuta.

A. C. (2) wydatkuje miesięcznie, na zakupy ubrań dla siebie i córek około 1100 zł (w tym stroje narciarskie, śpiwory, rolki, kaski), telefon- 216 zł, utrzymanie auta - 532 zł, rata pożyczki na auto - 500 zł, 1.300 zł na wyżywienie. A. C. (2) ponosi wysokie koszty związane z wyjazdami wakacyjnymi dla córek rzędu 5000 zł podczas wakacji. N. C. uczestniczyła w zimowisku sportowym w dniach od 1 do 7 lutego 2014 r., a koszt obozu wyniósł 850 zł. N. C. była na obozie letnim w roku szkolnym 2013-2014, a jego koszt wyniósł 1030 zł.

Łączne miesięczne koszty utrzymania pozwanych wynoszą 8.400 zł.

A. C. (2) nie jest zarejestrowana jako bezrobotna, ubezpiecza się sama w ZUS. Pomagają jej rodzice w kwotach od 1000 do 2000 zł miesięcznie.

W październiku 2014r. A. C. (2) wydatkowała na przybory szkolne kwotę 50 zł, w grudniu 2014 r. - 157 zł.

Małoletnie przebywają w szkole od 8:20 do 12-13:00.

W maju 2015 r. A. C. (2) urządzała przyjęcie komunijne, na które wydatkowała 3000 zł. W wakacje bieżącego roku małoletnie pozwane wyjechały na obóz ze szkoły muzycznej, którego koszt wyniósł 1300 zł na każde dziecko.

A. C. (2) na lekarstwa dla rodziny w lipcu wydatkowała 440 zł, w sierpniu 2015 r. - 156 zł, we wrześniu 65 zł.

Pozwana posiada samochód marki F. (...) rocznik 2008, którego koszt utrzymania kształtuje się na poziomie 750 zł miesięcznie.

W czerwcu 2015 r. A. C. (2) wynajęła detektywa po to, by stwierdzić, czy powód pozostaje w związku małżeńskim.

Dowody: zestawienie kosztów - 76-79, 373, rachunki i potwierdzenia wpłat - k. 85-89, 95-106, 109-206, 216 -225, 229, 232-272, 288-292, 376-378, 381-398, 399, 405-437, 451, 874-885, 976-1009, 1486-1503, dokumenty lekarskie i psychologiczne - k. 90-94, 107, 374-375, 444-450, 497-495, 917-955, 963, 1412-1485, umowy - k. 207-211, 214-215, 226-228, 379-380, 399, 401-404, 891, 902-906 zaświadczenia, k. 211-213, 230-231, 293-294, 896, 957, 963-968, 970-975 świadectwa szkolne - k. 275-276, 958-962 zeznania pozwanej - k. 361-362, 911-914, historia konta - k. 1010-1410,

Powyższy stan faktyczny był co do zasady pomiędzy stronami bezsporny poza wyjątkami pisanymi poniżej. W szczególności nie budziła wątpliwości Sądu ani stron wiarygodność dokumentów przedstawionych przez strony. Część z nich posiadała ponadto walor dokumentów urzędowych.

Zeznania stron znajdowały natomiast potwierdzenie w tych dokumentach. Pozwana zarzucała powodowi, że opłacał rachunki za gaz, telewizję, energię elektryczną z konta szkoły. Tymczasem powód wskazał, że te media opłacał za szkołę, co jest wiarygodne i odpowiada zasadom doświadczenia życiowego. Powód, w ocenie Sądu właściwie umotywował swoje stanowisko, co znalazło również swoje odzwierciedlenie w zgromadzonej w sprawie historii kont powoda i jego szkół. Dlatego Sąd nie dał wiary pozwanej. Strona pozwana wskazywała na większe niż deklarowane przez powoda jego dochody. Sąd co do tej kwestii wypowiedział się w rozważeniach prawnych. Odnosząc się do zeznań pozwanej podkreślić należy, że argumenty powoda o ich nierzetelności nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale w postaci dokumentów. Co prawda zdarzało się, ze pozwana załączała po dwa lub trzy razy te same rachunki, jak np. za koszt leczenia, ale właściwa ich weryfikacja pozwoliła ustalić zaistniałe okoliczności. Natomiast kwestia wydatków na utrzymanie pozwanych, w świetle zebranego materiału dowodowego, to nie sprawa ich prawdziwości, a jedynie zasadności, co zostanie rozwinięte w rozważaniach prawnych.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków: K. S. i S. C.. Świadkowie ci pomimo, odpowiednio zależności służbowej i stosunku pokrewieństwa składali zeznania rzetelne odpowiadające prawdzie oraz co szczególnie istotne znalazły one potwierdzenie w zebranych dokumentach oraz w braku interesu dla chronienia powoda – jak w przypadku S. C., którego powód zwolnił dyscyplinarnie.

Sąd Rejowy zważył, co następuje.

Podstawę materialnoprawną w niniejszej sprawie stanowi przepis art. 138 kro w zw. z art. 135 kro. Zgodnie z dyspozycją art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Z jego treści wynika, że Sąd tylko wtedy zmienia wysokość świadczenia, gdy jest to uzasadnione zmianą stosunków stanowiących podstawę ustalenia renty alimentacyjnej w dotychczasowej wysokości. W żadnym razie nie jest to weryfikacja, czy ponowna ocena już zasądzonych alimentów.

Zmiany wysokości obowiązku alimentacyjnego można żądać wyłącznie w drodze powództwa na podstawie wskazanego artykułu, a podstawą jego może być tylko zmiana stosunków, która nastąpiła nie wcześniej niż po uprawomocnieniu się wyroku zasądzającego alimenty lub zawarciu ugody sądowej. Przez zmianę stosunków rozumie się:

a. istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji,

b. istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, albo

c. sytuacje odwrotne, a przede wszystkim istotne zmniejszenie się możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego.

Skutkiem powyższych zmian jest potrzeba skorygowania zakresu obowiązku alimentacyjnego. Z żądania pozwu oraz dalszych oświadczeń złożonych w toku procesu wynika, że przedmiotem rozważań Sądu winno być ustalenie, czy w sytuacji powoda doszło do istotnego zmniejszenia się jego możliwości majątkowych i zarobkowych. Rozstrzygnięcie o żądaniu opartym na art. 138 kro wymaga porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich obniżeniu. Na stronie natomiast ciąży obowiązek wykazania, iż zmiany nastąpiły, chociaż nie zwalnia to również Sądu z działania z urzędu przez wzgląd na dobro dzieci.

Aby jednak zastosować dyspozycję art. 138 kro kategorycznie muszą zmienić się okoliczności, które legły u podstaw ostatniej konkretyzacji obowiązku alimentacyjnego. Możliwości zarobkowych i majątkowych nie należy przy tym utożsamiać z wysokością faktycznych zarobków, ale według tego, jakie dochody może osiągnąć zobowiązany do alimentowania przy założeniu, że dokłada wszelkich starań i swoje możliwości zarobkowe w pełni wykorzystuje stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. W uzasadnionych przypadkach możliwości zarobkowe obejmują także wysokość zarobków, które zobowiązany jest w stanie uzyskać, lecz nie osiąga ich z przyczyn nie zasługujących na usprawiedliwienie, choćby z uwagi na brak świadomości istnienia obowiązku utrzymania osób względem, których winien on świadczyć alimenty. Zaniechanie zatem poszukiwania dodatkowej pracy mimo możliwości, także z powodu egoistycznych pobudek, nie zasługuje na ochronę i zobowiązany nie może z tego tytułu wywodzić dla siebie korzystnych skutków. Możliwości świadczenia alimentów nie ma zatem ten, kto nie posiada majątku, nie jest ze względu na stan zdrowia zdolny do pracy zarobkowej i nie otrzymuje żadnych świadczeń oraz nie ma możliwości uzyskania podstawowych dóbr konsumpcyjnych, choćby w zamian za proste prace w rolnictwie (pomocnicze) lub usługowe. Natomiast możliwości majątkowych nie posiada ten zobowiązany, który nie posiada żadnego majątku ruchomego, nieruchomego czy innych majątkowych praw podmiotowych jak choćby wierzytelności.

Przy alimentach zasądzonych od A. C. (1) na rzecz A. C. (2) pamiętać należy, że alimenty te zasądzone zostały na podstawie art. 60 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (k.r.o.). W myśl art. 60 § 2 k.r.o., jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Powyższe uregulowanie kształtuje "rozszerzony" obowiązek pomocy materialnej pomiędzy małżonkami. W przepisie art. 60 § 2 k.r.o. występują dwie przesłanki, od których zależne jest powstanie tzw. "rozszerzonego" obowiązku alimentacyjnego. Pierwszą przesłankę stanowi wyłączna wina rozkładu pożycia, istniejąca po stronie małżonka, na którego ma być nałożony ten obowiązek alimentacyjny. Przesłanka ta występować będzie we wszystkich przypadkach, w których orzeczenie rozwodu następuje z winy jednego tylko małżonka. Jest przy tym rzeczą obojętną, czy istnieją, a jeśli tak, to po czyjej stronie, niezawinione przyczyny rozkładu pożycia małżeńskiego. Spełnienia przesłanki wyłącznej winy, decydującej o istnieniu obowiązku alimentacyjnego pomiędzy rozwiedzionymi małżonkami, należy dopatrywać się w każdym przypadku, gdy orzeczenie rozwodu następuje z winy jednego tylko małżonka.

W sprawie niniejszej bezspornym jest, iż małżeństwo stron ustało z wyłącznej winy powoda, a tym samym zachodzi jedna z przesłanek określonych przez art. 60 § 2 kro pozwalająca na utrzymanie obowiązku alimentacyjnego powoda.

Drugim warunkiem, od którego zależne jest powstanie i utrzymywanie obowiązku alimentacyjnego małżonka ponoszącego wyłączną winę rozkładu pożycia, jest spowodowanie przez rozwód istotnego pogorszenia sytuacji materialnej małżonka niewinnego, nie mającego jednak cech niedostatku. W omawianej sytuacji uprzywilejowanie małżonka niewinnego polega na tym, że chociażby nie znajdował się w niedostatku, może on żądać alimentów od małżonka winnego. Przyjęte uregulowanie nie daje wprawdzie małżonkowi niewinnemu prawa do równej stopy życiowej z małżonkiem zobowiązanym, lecz małżonek niewinny ma prawo do bardziej dostatniego poziomu życia aniżeli tylko zaspokajanie usprawiedliwionych potrzeb. (por. uzasadnienie uchwały SN z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNC 1988/4/42). W konkretnym przypadku zakres przyczyniania się małżonka wyłącznie winnego do zaspokajania "usprawiedliwionych potrzeb" będzie zależny od całokształtu okoliczności danej sprawy. Przy ocenie tej może być pomocne porównanie m.in. stopy życiowej, jaką obojgu rozwiedzionym małżonkom zapewniają ich możliwości zarobkowe i majątkowe. Przy porównywaniu położenia materialnego współmałżonka niewinnego przed rozwodem z położeniem po rozwodzie sąd powinien zaś brać pod uwagę tę sytuację materialną, jaką małżonek niewinny w czasie trwania małżeństwa powinien był mieć zgodnie z przepisami (art. 23 i art. 27 k.r.o.), a nie tę, jaką faktycznie miał w następstwie nieprawidłowego i niewłaściwego postępowania współmałżonka, który np. ograniczał swoje realne możliwości zarobkowe albo skąpił środków na zaspokojenie potrzeb rodziny (wyrok SN z dnia 29 stycznia 1998 r., I CKN 498/97, LEX nr 83803).

Rozpoznanie powództwa o obniżenie alimentów w zakresie zakreślonym podstawą faktyczną musi kierować się powyżej wskazanymi wywodami i ponad wszystko z uwzględnieniem celu i treści obowiązku alimentacyjnego, z którego osoba uprawniona podlega swoistej ochronie.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zatem wysokość świadczenia alimentacyjnego pozostaje zawsze w ścisłej zależności od wagi potrzeb uprawnionego oraz możliwości płatniczych zobowiązanego. Art. 135 § 2 kro stanowi, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie i wychowanie.

Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez Sąd wysokości alimentów (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1970 r., sygn. III CRN 350/69, opubl. OSNPG 1970, nr 2, poz. 15).

Górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, choćby nawet nie zostały w tych granicach pokryte wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 1972 r., sygn. III CRN 470/71, LEX nr 7052). Ważnym również jest, iż zaspakajanie w ramach obowiązku alimentacyjnego potrzeb swoich dzieci nie doznaje ograniczeń, w szczególności takich, które ze względu na stopień uciążliwości materialnej chroniłyby zobowiązanego do świadczeń. Przeciwnie, jest on zmuszony znieść tę uciążliwość nawet kosztem obniżenia stopy życiowej. Wysokość alimentów powinna być zaś określona na takim poziomie, aby nie doprowadzić do niedostatku zobowiązanego.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że nastąpiła istotna zmiana okoliczności uzasadniająca obniżenie alimentów płaconych przez powoda na rzecz jego małoletnich córek i byłej żony A. C. (2).

W pierwszej kolejności Sąd zajął się rozważeniem potrzeb pozwanych.

W dacie orzekania o rozwodzie potrzeby pozwanych kształtowały się następująco.

A. C. (2) ponosiła koszty utrzymania domu w B. w wysokości 250 zł miesięcznie. Na własne utrzymanie, w tym wyżywienie, zakup ubrań, kosmetyków i środków czystości oraz paliwa do samochodu przeznaczała miesięcznie kwotę co najmniej 1.600 zł (plus udział w kosztach utrzymania domu).

Koszt utrzymania N. C. w dacie orzekania o rozwodzie wynosił 2600 zł plus udział w kosztach utrzymania domu w kwocie 80 zł, czyli ok. 2.700 zł miesięcznie.

Koszt utrzymania V. C. w dacie orzekania o rozwodzie wynosił 3100 zł plus udział w kosztach utrzymania domu w kwocie 80 zł, czyli ok. 3.200 zł miesięcznie.

Pozwana A. C. (2) w dacie orzekania o rozwodzie nie pracowała. Posiada wykształcenie średnie z wyuczonym zawodem handlowca.

Powód prowadził własną działalność gospodarczą w postaci prywatnych szkół policealnych. Ilość słuchaczy w poszczególnych szkołach wynosiła 442 uczniów. Powód otrzymywał dotację z Urzędu Miasta - średnio 46.765 zł miesięcznie. W 2010 r. powód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej uzyskał przychód na poziomie 627.577 zł. W trakcie pobytu w ZK pozwany na swoje potrzeby wydawał ok. 200 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujące fakty odnośnie obecnej sytuacji stron.

A. C. (2) od czerwca 2013 r. do czerwca 2014 r. zamieszkiwała z córkami V. C. i N. C. w wynajmowanym mieszkaniu w P.. Koszt utrzymania tego mieszkania wynosił ok. 2200 zł miesięcznie. Od lipca 2015 r. pozwane zamieszkują w wynajmowanym domu w (...). Miesięczny koszt utrzymania mieszkania wynosi 2.300 zł. Zatem udział każdej z ozwanych w kosztach utrzymania domu wynosi ok. 750 zł.

N. C. ma lat 11. W czerwcu 2014 r. jej koszty utrzymania wynosiły 725 zł tytułem kosztów edukacji. Od października 2014 r. koszt edukacji małoletniej wynosił około 750 zł miesięcznie. Koszt jej leczenia to kwota rzędu 200 zł miesięcznie. Miesięczny koszt jej ubrań to kwota rzędu 400 zł. Koszt wyżywienia małoletniej to kwota rzędu 450 zł miesięcznie. Koszt utrzymania samochodu przypadającego na małoletnią to kwota 300 zł miesięcznie. Koszt wakacji małoletniej to kwota rzędu 400 zł miesięcznie.

V. C. ma 10 lat. Łączny miesięczny koszt związany z edukacją dziecka wynosił około 600 zł miesięcznie. Od października 2014 r. koszt edukacji dziecka wyniósł ok. 650 zł. A. C. (2) ponosi miesięcznie koszt leczenia małoletniej w kwocie 500 zł - neuropsycholog, psychoterapeuta. Miesięczny koszt jej ubrań to kwota rzędu 400 zł. Koszt wyżywienia małoletniej to kwota rzędu 450 zł miesięcznie. Koszt utrzymania samochodu przypadającego na małoletnią to kwota 300 zł miesięcznie. Koszt wakacji małoletniej to kwota rzędu 400 zł miesięcznie.

W ocenie Sądu małoletnie biorą udział w zbyt dużej ilości zajęć dodatkowych, co hamuje ich rozwój, a ponadto jest kosztowne. Dlatego Sąd uznaje, że wydatkiem zasadnym na edukację dziewczynek jest kwota rzędu 300 zł miesięcznie. Podobnie pozwana przeznacza zbyt duże kwoty na odpoczynek wakacyjny. Dlatego uznać należy, ze kwota rzędu 300 zł na każdą z małoletnich jest kwotą adekwatną. Sąd uznaje również, że koszty leczenia pozwanych są zawyżone, a spowodowane przede wszystkim korzystaniem w każdym wypadku z prywatnej służby zdrowia. Stąd zasadnym jest stwierdzenie, że usprawiedliwione koszty leczenia dla V. C. to kwota 300 zł, a N. C. kwota 200 zł miesięcznie. Również pieniądze przeznaczane na ubrania dla małoletnich przekraczają zwykłą miarę. Podkreślenia wymaga, że V. C. może korzystać z niektórych ubrań, z których wyrosła już N.. Dlatego wydatek usprawiedliwiony w tej mierze, to kwota rzędu 300 zł na starszą dziewczynkę i 200 zł na młodszą dziewczynkę.

Stąd usprawiedliwione wydatki na małoletnie pozwane wynoszą, na V. C. kwotę 2.700 zł, czyli mniej o 500 zł niż poprzednio, a na N. C. kwotę rzędu 2.500 zł, czyli mniej o 200 zł mniej niż poprzednio miesięcznie.

A. C. (2) wydatkuje miesięcznie na swoje utrzymanie kwotę 1750, czyli o 150 zł więcej niż poprzednio.

Powód zamieszkuje w domu w B., ul. (...) wraz z żoną, jej dzieckiem i dzieckiem wspólnym. Koszty utrzymania domu wynoszą ok. 1700 zł, z czego połowa przypada na powoda. Powód na swoje bezpośrednie utrzymanie wydaje ok. 1000 zł. Uznać należy, że usprawiedliwione koszty utrzymania powoda wynoszą 1800 zł, czyli o 1600 zł więcej niż poprzednio.

A. C. (1) ma na utrzymaniu córkę N. urodzona (...) Szacowany koszt utrzymania małoletniej to kwota 600 zł - na mleko i pozostałą żywność, ubrania, środki pielęgnacji. Z czego na powoda winna przypadać kwota 300 zł miesięcznie. Skoro na małoletnie pozwane A. C. (1) przeznacza kwoty ponad 1000 zł miesięcznie, to niehumanitarnym byłoby, gdyby powód miała pozostawić swą małoletnią córkę bez środków do utrzymania, nawet jeżeli ma to być jedynie fikcja prawna. Nadto uznać należy, że skoro powód odbył karę pozbawienia wolności, to nie można również wyciągać z tego negatywnych konsekwencji tym bardziej, że A. C. (1) wytoczył powództwo w sprawie niniejszej po upływie pięciu i pół roku po ogłoszeniu wyroku skazującego. Zatem usprawiedliwione wydatki powoda należy oszacować na kwotę 2.100 zł miesięcznie, czyli więcej o kwotę 1900 zł miesięcznie.

Powód w roku 2013 prowadził trzy szkoły, dwie nieprzerwanie przez cały rok. Łączna kwota dotacji, jaką uzyskał z Urzędu Miasta w roku 2013 wyniosła 694.253 zł. Natomiast za miesiące od stycznia do czerwca 2013 r. - kwotę 333.243 zł. W roku szkolnym 2014/2015 uczęszczało do szkół powoda od 400 do 500 osób.

Powód w I połowie roku 2014 prowadził dwie szkoły. Średnia miesięczna dotacja z UM wynosi ok. 60.000 zł. Dotacje z UM przeznaczane są na wydatki szkolne, co należy rozliczyć.

A. C. (1) osiągnął w roku 2012 przychód z prowadzonej działalności w kwocie 47.900,50 zł oraz stratę w kwocie 27.087,33 zł. A. C. (1) osiągnął w roku 2013 dochód w wysokości ok. 16.000 zł. Powód osiągał w pierwszym półroczu roku 2014 średni miesięczny dochód w wysokości 2.555,95 zł miesięcznie z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wysokość renty powoda wynosi 900 zł. Dochód powoda w roku 2014 wyniósł ok. 73.000 zł. Nadto z tytułu emerytury powód osiągnął dochód w kwocie 8.110,50 zł. Powód średniomiesięcznie zarabia 5000 zł.

W ramach prowadzonej działalności edukacyjnej powód organizuje imprezy restauracjach, jak w styczniu 2015 r. podsumowująca semestr, czy też 29 października 2014, która co do zasady była imprezą andrzejkową - imieninową powoda.

Powód zamieszkuje obecnie z A. R., która osiąga dochód na poziomie od 1850 zł do 2.500 zł brutto. A. R. ma na utrzymaniu dziesięcioletnią córkę N..

Niewątpliwie sytuacja powoda zmieniła się – zwiększyły się jego usprawiedliwione wydatki o kwotę 1900 zł miesięcznie. Natomiast usprawiedliwione potrzeby pozwanych zmniejszyły się o kwotę 500 zł.

Nadto Pozwana, w ocenie Sądu, nie wykorzystuje swoich możliwości zarobkowych. A. C. (2) nie jest zarejestrowana jako bezrobotna, ubezpiecza się sama w ZUS. Pomagają jej rodzice w kwotach od 1000 do 2000 zł miesięcznie. Tymczasem jest osobą młoda, mającą średnie wykształcenie. Nadto małoletnie są dziećmi starszymi - przebywają w szkole od 8:20 do 12-13:00. Zatem pozwana mogłaby pracować chociażby na pół etatu i osiągać dochód rzędu 1000-1200 zł miesięcznie.

Jak ustalono w sprawie pozwana marnotrawi pieniądze, np. w czerwcu 2015 r. A. C. (2) wynajęła detektywa po to, by stwierdzić, czy powód pozostaje w związku małżeńskim. Nadto ogrzewała dom latem 2015 r. w czerwcu, kiedy sezon grzewczy się już dawno skończył. A. C. (2) nie ma nawyku oszczędzania. Szczególnie jest to widoczne w zakupach opału, na który pozwana wydatkuje około 700 zł miesięcznie (wliczając w to drewno). Wniosek z tego, że pozwana na ogrzewanie domu zużywa ponad 10 ton węgla rocznie. Jest to rezultat niespotykany, jak dotąd, w sprawach prowadzonych w tutejszym Sądzie, gdzie strony zadowalają się zużyciem opału na poziomie do maksymalnie 6-7 ton rocznie.

Mając na uwadze powyższe, a zatem z jednej strony zmniejszone potrzeby małoletnich pozwanych, a z drugiej mniejsze możliwości zarobkowe powoda, Sąd uznał za zasadne obniżenie alimentów, na rzecz V. C. z kwoty 3.000 zł do kwoty 2.200 zł miesięcznie, na rzecz N. C. z kwoty 2000 zł do kwoty 1.600 zł miesięcznie i na rzecz A. C. (2) z kwoty 1.500 do kwoty po 1.100 zł miesięcznie od dnia 1 marca 2014 r., tj. od daty faktycznego rozpoczęcia sprawy – nadania jej biegu po zwrocie (wyrok w tej mierze został sprostowany, jako oczywista omyłka). Już w tej dacie sytuacja powoda była inna, aniżeli w dacie orzekania o rozwodzie. Biorąc pod uwagę, możliwości zarobkowe powoda na poziomie ok. 7.000 zł, po zapłaceniu alimentów pozostanie mu do dyspozycji kwota niezbędna na utrzymanie swoje i swego dziecka z nowego związku. Sąd uznał, że powód osiąga dochód również nieewidencjonowany, czego dowodzą chociażby imprezy organizowane przez powoda, jak np. ta z dnia 29 października 2015 r. Wskazany dochód z „szarej strefy” wynosi co najmniej 1.000 zł. Jak wynika z zestawienia liczby uczniów pobierających naukę w roku 2011 i obecnie, to nastąpiło zwiększenie liczby uczniów o co najmniej 100 uczniów, stąd i dochód powoda winien być większy niż w roku 2011 r.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w punktach 1 – 2 wyroku oraz oddalił powództwo w zakresie przewyższającym uwzględnione żądanie.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w punkcie 1 zasądzającym alimenty rygor natychmiastowej wykonalności.

Mając na uwadze wynik postępowania, w szczególności fakt, że żądania stron zostały uwzględnione w zbliżonym zakresie oraz, że obie strony były reprezentowane przez fachowym pełnomocników, Sąd na podstawie art. 100 K.p.c. obciążył obie strony kosztami w zakresie przez nie poniesionym.

SSR Krzysztof Kaźmierski