Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie

w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Merska

Protokolant Marta Kornacka

w obecności oskarżyciela publicznego st. sierż. P. K.

po rozpoznaniu w dniu 15.11. 2016 r., 15.12 2016 r., 26.01.2017 r. na rozprawie

sprawy przeciwko K. Z.

synowi Z. i J. z d. S.

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że: I. W dniu 15 sierpnia 2016 roku w miejscowości J. (gm. W.) umyślnie dokonał zniszczenia mienia w postaci drzwi boksów gospodarczych w budynku (...) powodując straty w wysokości 200 zł, działając na szkodę Gminy W.

tj. o czyn z art. 124 §1 kw

II. W dniu 14 sierpnia 2016 roku w miejscowości J. (gm. W.) dokonał przywłaszczenia drzwi z płyty sklejkowej o wartości 400 zł, czym działał na szkodę D. O.

tj. o czyn z art. 119 §1 kw

1.  Obwinionego K. Z. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt I i uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt. II i za to na podstawie art. 119 § 1 kw w zw. z art. 24§1 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 200 ( dwieście) złotych.

2.  Na podstawie art. 119 § 4 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody w całości poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonej D. O. kwoty 400 (czterysta) zł.

3.  Na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 624§1 kpk zwalnia obwinionego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania w sprawie i przejmuje je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 205/16

UZASADNIENIE

K. Z. wspólnie z rodzicami – Z. i A. Z. - mieszka w miejscowości J.. Jest to miejscowość położona zaraz za granicą miasta W.. Państwo Z. mieszkają w budynku wielorodzinnym należącym do Gminy W., a ich sąsiadką jest m.in. D. O., z którą pozostają w konflikcie. Mieszkańcy budynku mają przydzielone do korzystania boksy gospodarcze, każdy z nich zabezpieczony jest drewnianymi drzwiami, skoblem i kłódką. Od góry żaden z tych boksów nie jest zabezpieczony, nie ma dachu. D. O. na górze boksu przechowywała dwie płyty wiórowe, które pozostały jej z montażu szafy do zabudowy w mieszkaniu. Wartość tych drzwi określiła D. O. przy pierwszym przesłuchaniu na kwotę 400zł.

W dniu 14 sierpnia 2016r K. Z. zabrał te płyty bez wiedzy i zgody właścicielki, a posłużyły mu do wykonania ściany w budowanej przez niego altanie. Oprócz tych płyt wykorzystał również drzwi i inne materiały, które należały do jego rodziców. Poza tym wymontował z boksu należącego do sąsiada zawiasy w drzwiach, ale po interwencji właściciela zostało to naprawione.

W dniu 16 sierpnia 2016r D. O. stwierdziła, iż drzwi w boksach zostały uszkodzone – drzwi były wygięte, posiadały ślady uszkodzeń od siekiery, miały wyrwane metalowe zawiasy. Zarządca budynku wycenił naprawienie szkody na kwotę 200zł. Wówczas również zorientowała się, że K. Z. zabrał jej drzwi.

W dniu 17.08.2016r Straż Miejska w W. przeprowadziła interwencję na wniosek D. O., która zgłosiła że K. Z. wybudował szałas – szopkę. Patrol SM nakazał w trybie pilnym demontaż tego obiektu, a wcześniej sfotografował szopę ale tylko z jednej strony. Obiekt ten został rozebrany następnego dnia, zaś elementy służące do jego budowy zostały spalone przez K. Z.. Wiedział on o tym, że zabrane płyty z boksów należały do D. O., ale nie zwrócił tego mienia właścicielce, tylko je spalił.

Dnia 18.08.2016r funkcjonariusze Straży Miejskiej w W. nakazali mieszkańcom budynku uporządkować teren wokół – usunąć opony, budy dla psów, uszkodzone zabawki, drewno opałowe itp.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadków – B. W. k. 26, D. O. k. 26v, Z. Z. (3) k. 26v – 27, dokumentacji fotograficznej k. 23 – 24, 31, 29, pisma k. 1, notatki służbowej k. 22, informacji Straży Miejskiej k. 30, a także wyjaśnień obwinionego.

Obwiniony K. Z. przyznał się do tego, że zabrał płyty należące do sąsiadki D. O., natomiast zaprzeczył by zniszczył drzwi do boksów. Przyznał, że zabrał zawiasy z drzwi sąsiada, ale to zostało naprawione. Zauważyć należy, iż nikt nie widział kto niszczył te drzwi w boksach, a D. O. tylko zawiadomiła o ich zniszczeniu. Podejrzewała, że mógł to zrobić obwiniony, bo w tym czasie budował szopę. W tej sytuacji nie sposób było przypisać obwinionemu sprawstwo w zakresie zniszczenia mienia – I zarzut.

Odnośnie II zarzutu, to obwiniony przyznał że zabrał z boksu płyty wiórowe, bo według jego wiedzy to było niczyje. Przyznał, że wykorzystał je do budowy altanki, a kiedy dowiedział się że są własnością D. O. to jej ich nie zwrócił tylko spalił w ognisku. Na zdjęciach dołączonych do akt altana ta jest widoczna tylko z jednej strony, gdzie przymocowane są drzwi z mieszkania rodziców obwinionego – informacja świadka Z. Z. (3) k. 25 . Żadne ze zdjęć nie przestawia tyłu tej szopy, gdzie były drzwi należące do pokrzywdzonej, co zresztą przyznał również obwiniony k. 30.

Zdaniem Sądu stan faktyczny w tej sprawie jest bezsporny, ustalony nie tylko na podstawie zeznań świadków ale i zgodnych wyjaśnień obwinionego. Sąd dał wiarę tym dowodom ponieważ wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają – zeznania świadków oraz wyjaśnienia obwinionego.

Reasumując powyższe dowody Sąd doszedł do przekonania, iż obwiniony jest winny popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie II, którego dopuścił się z winy umyślnej, w zamiarze bezpośrednim. Obwiniony doskonale zdawał sobie sprawę, że zabrał rzeczy, które należały do D. O..

Odpowiedzialności za czyn kwalifikowany z art. 119§1kw podlega ten, kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 462,50zł. Strona przedmiotowa, działanie sprawcy wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. polega na tym, że w przypadku kradzieży dokonuje zaboru (wyjmuje rzecz spod władztwa pokrzywdzonego) w celu przywłaszczenia, czyli objęcia władztwa nad rzeczą. Strona podmiotowa wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. obejmuje umyślność o zamiarze bezpośrednim i kierunkowym. Podmiotową cechą kradzieży jest bowiem zabór w celu przywłaszczenia, czyli chęć włączenia skradzionego mienia do majątku sprawcy lub postąpienia z nim jak z własnym, a więc czyn kierunkowy, co wskazuje na zamiar bezpośredni sprawcy (zob. wyr. SN z dnia 29 października 2001 r., III KKN 364/01, OSN Prok. i Prawo 2002, nr 3, poz. 14) - G. T., J. W., Z. M. komentarz, LEX 2010, Komentarz do art.119 Kodeksu wykroczeń. Odnosząc te normy prawa do zachowania obwinionego należy stwierdzić, iż jest on winnym popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie II. Wykroczenia tego dopuścił się z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, co robi i jak się zachowuje zabierając rzezy z boksu, który nie był w dyspozycji jego rodziców. Tłumaczenie obwinionego, że te rzeczy do nikogo nie należały jest tłumaczeniem naiwnym, szczególnie po tym kiedy już wiedział że płyty należą do D. O., ale ich nie zwrócił tylko spalił.

Sąd nie miał możliwości zweryfikowania wartości tych drzwi, ponieważ obwiniony je spalił, więc przyjął wartość wskazaną przez pokrzywdzoną przy pierwszym przesłuchaniu. Podkreślić należy, że była to część wykonanej zabudowy szafy, przeznaczona do określonego miejsca, z możliwością ich ponownego wykorzystania, a nie tylko płyta wiórowa.

Wymierzając obwinionemu karę Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego obwinionemu, który ocenił jako znaczny. Obwiniony dokonał czynu na szkodę sąsiadki, z którą jak twierdzi jego rodzina jest skłócona. Pomimo tego, że wiedział czyje są to rzeczy to ich nie zwrócił, tylko rozporządził jak właściciel.

Zdaniem Sądu kara grzywny w kwocie 200zł nie jest karą nadmiernie wygórowaną bądź szczególnie dotkliwą. Obwiniony ma prawie 18 lat ale to nie stanowi przeszkody aby podjął prace choćby dorywcze. Również Sąd nałożył na niego obowiązek naprawienia szkody.

W myśl art. 119kpw w zw. z art. 624§1kpk Sąd zwolnił obwinionego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, albowiem stanowiły by w istocie dodatkową dolegliwość dla obwinionego, a jego sytuacja materialna nie pozwala na ich uiszczenie.