Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2017r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Piotrowska

Protokolant: sekr. sąd. Dalia Makowska

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2017 r. w Gdańsku, na rozprawie

sprawy z powództwa M. H.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda M. H. kwotę 50.230 zł (pięćdziesiąt tysięcy dwieście trzydzieści złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04 lipca 2015r. do dnia zapłaty;

II.  ustala, że koszty procesu obciążają pozwanego w całości pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 1240/15

UZASADNIENIE

Powód M. H. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej domagał się zapłaty kwoty 50.230,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 lipca 2015 r. do dnia zapłaty w uzasadnieniu podając, iż dochodzi od pozwanego towarzystwa ubezpieczeń kwoty 50.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 230,00 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych w związku z prowadzonym leczeniem powypadkowym, a niewypłaconych w trakcie postępowania likwidacyjnego przez pozwanego.

Powód M. H. w uzasadnieniu pozwu wskazał, iż dnia 4 lipca 2014 r. w G. brał udział w wypadku, w którym sprawca M. B. kierujący pojazdem ciężarowym marki I. o nr rej. (...) uderzył w motorower marki R. o nr rej. (...), kierowany przez powoda. W wyniku wypadku powód doznał obrażeń ciała z którymi zgłosił się na (...) (...) im. św. W. w G., gdzie zdiagnozowano u powoda wieloodłamowe śródstawowe złamanie odcinka bliższego kości piszczelowej i złamanie podgłowowe kości strzałkowej prawej, złamanie kości piszczelowej i strzałkowej kończyny dolnej prawej, a także stłuczenie głowy, stłuczenie twarzoczaszki z uszkodzeniem powłok twarzy, stłuczenie kręgosłupa szyjnego oraz stłuczenie całej prawej strony ciała. Powód następnie został przyjęty na Oddział Urazowo-Ortopedyczny, gdzie zastosowano leczenie zachowawcze oraz unieruchomienie dolnej prawej kończyny w gipsie. Powód wskazał, iż po wypisie ze Szpitala kontynuował leczenie zgodnie z zaleceniami lekarskimi, prowadził leczenie powypadkowe w poradni ortopedycznej oraz został poddany kilku seriom rehabilitacji. Po wypadku powód zmuszony był do prowadzenia oszczędnego trybu życia, nie powrócił do sprawności fizycznej jaką miał przed zdarzeniem, ponadto zaczął odczuwać lęki komunikacyjne, miał także obniżony nastrój i cierpiał na bezsenność. Z tej przyczyny powód korzystał z konsultacji psychiatrycznych.

Powód zgłosił szkodę do pozwanego towarzystwa ubezpieczeń. Pozwany przyznał powodowi łącznie kwotę 9.500,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz dokonał zwrotu poniesionych kosztów leczenia w kwocie 738,83 zł, zaś w pozostałym zakresie roszczeń powoda nie uwzględnił.

W odpowiedzi na pozew, pozwane (...) Spółka Akcyjna wniosło o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż co do zasady nie kwestionuje swojej odpowiedzialności za zdarzenie, które miało miejsce w dniu 4 lipca 2014 r. Pozwany wskazał, iż w toku likwidacji szkody wypłacił powodowi łącznie 9.500,00 zł tytułem zadośćuczynienia i brak jest podstaw merytorycznych do żądania dopłaty z tytułu zadośćuczynienia w kwocie 50.000,00 zł. Nadto pozwany kwestionuje wskazywany przez powoda rozmiar i zakres dolegliwości bólowych, a co za tym idzie rozmiar i zakres doznanej krzywdy. W przekonaniu pozwanego podany opis dolegliwości bólowych jest wyolbrzymiony. Ponadto zakwestionował również zasadność domagania się przez powoda zwrotu pozostałych kosztów leczenia w kwocie 230,00 zł, gdyż są to koszty związane z korzystaniem z prywatnej służby zdrowia podczas, gdy powód mógł skorzystać ze świadczeń finansowanych w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 lipca 2014 r. w G. miał miejsce wypadek komunikacyjny, w wyniku którego poszkodowany został powód M. H.. Sprawca wypadku M. B. kierujący pojazdem ciężarowym marki I. o nr rej. (...) uderzył w kierowany przez powoda motorower marki R. o nr rej. (...).

Wskutek doznanych obrażeń ciała spowodowanych wypadkiem, powód został przewieziony przez Pogotowie (...) na (...) (...) św. W. w G., gdzie rozpoznano u niego stłuczenie twarzoczaszki oraz złamanie wieloodłamowe, śródstawowe odcinka bliższego kości piszczelowej, a także złamanie podgłowowe kości strzałkowej prawej. Powód w związku z wypadkiem był hospitalizowany na Oddziale (...) (...) w Szpitalu (...) św. W. w dniach od 4.07.2014 r. do 9.07.2014 r., gdzie zastosowano leczenie zachowawcze – unieruchomiono kończynę dolną prawą w opatrunku gipsowym, stopowo-udowym i skierowano do dalszego leczenia w poradni ortopedycznej.

/ okoliczność bezsporna , nadto dowód: karta pobytu w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym – k.13,, karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 14-15/

W dniu 11.10.2014 r. w wyniku wtórnego przemieszczenia odłamów złamania z zagięciem osi kończyny dolnej prawej powód został ponownie przyjęty na Oddział (...) (...) w Szpitalu (...) św. W. w G., gdzie przebywał w dniach od 11.10.2014 r. do 20.10.2014 r. Powód został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego i w dniu 17.10.2014 r. w (...) wykonano otwartą repozycję złamania i zespolenie płytką dedykowaną oraz osteotomię kości strzałkowej prawej. Następnie powód leczony był w Przyszpitalnej (...), gdzie w dniu 20.05.2015 r. zakończono leczenie. W związku z odczuwanymi dolegliwościami bólowymi oraz ograniczeniami ruchomości powód przeszedł kilka zabiegów rehabilitacyjnych. W związku z rehabilitacją poniósł koszt 230 zł

/ okoliczność bezsporna, nadto dowód: historia zdrowia i choroby – k. 16-18, 24, zaświadczenia lekarskie – k. 19, 22-23, wyniki badań laboratoryjnych – k. 20-21, dokumentacja dotycząca zabiegów fizjoterapeutycznych - k. 25-35, k. 97-102, zeznania świadka I. H. – k. 80-81, zeznania powoda M. H. – k. 81-82, faktura k. 47, polecenie wpłaty k. 48/

Do czasu wypadku powód dobrze funkcjonował społecznie, przebywał na emeryturze, prowadził aktywny tryb życia, chodził na ryby. Nie miał problemów ze zdrowiem fizycznym, ani psychicznym. Wszystkie czynności domowe był w stanie wykonywać samodzielnie, wspierał rodzinę przy czynnościach życia codziennego, pomagał córce, między innymi rąbał drewno i palił w piecu. Często sprawował opiekę nad wnukami, zabierał je na wyprawy rowerowe, zaprowadzał i odprowadzał ze szkoły. Na skutek wypadku powód zmuszony był do zmiany swojego trybu życia, znacznie ograniczyła się jego samodzielność, co pociągnęło za sobą konieczność korzystania z pomocy osób trzecich. Po wypadku powód był unieruchomiony i większość czasu spędzał w pozycji leżącej, poruszał się o kulach. Podczas leczenia miał problemy z samodzielnym funkcjonowaniem i przy podstawowych czynnościach życia codziennego takich jak zachowanie higieny osobistej i załatwienie potrzeb fizjologicznych. Powód potrzebował pomocy przy transporcie na wizyty kontrolne oraz w zrobieniu zakupów. Uzasadniony wymiar pomocy osób trzecich wynosił około 2-3 godzin dziennie. Powód intensywne dolegliwości bólowe odczuwał do roku od momentu zdarzenia. Do chwili obecnej powód odczuwa dolegliwości bólowe o mniejszym stopniu nasilenia. Przebyte złamanie na skutek wypadku spowodowało u powoda wtórne zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego prawego i ograniczenie jego ruchomości co skutkuje trwałymi dolegliwościami bólowymi utrudniającymi ciężką pracę fizyczną oraz uprawianie intensywnego sportu. Choroba ma tendencje do progresji z biegiem czasu.

/ okoliczność bezsporna, nadto dowód: zeznania świadka I. H. – k. 80-81, zeznania świadka R. J. – k. 81-82, zeznania powoda M. H. – k. 82-83, pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu M. C. – k. 146-148/

Powód na skutek wypadku z dnia 4.07.2014 r. doznał również rozstroju zdrowia w obszarze psychicznym. Zaczął odczuwać lęki komunikacyjne, miał obniżony nastrój i cierpiał na bezsenność, w nocy śnił mu się wypadek. Z tego powodu korzystał z wizyt u psychiatry. U powoda pojawił się lęk w sytuacjach przypominających zdarzenie. Ma to negatywny wpływ na życie powoda. Powód obawia się ponownego urazu, obawia się o swoje zdrowie. Stwierdzono u powoda trwałe zmiany w stanie psychicznym – napady lęku. Obecnie powód jest samodzielny i powraca do dawnych zainteresowań, zaczął dobrze sypiać. Nadal dokucza mu lęk w sytuacjach przypominających zdarzenie, stał się bardziej nerwowy.

/ okoliczność bezsporna, nadto dowód: dokumentacja medyczna z poradni leczenia nerwic – k. 39-41, zeznania świadka I. H. – k. 80-81, zeznania powoda M. H. – k. 82-83, pisemna opinia biegłego z zakresu psychiatrii I. Ś. – k. 110-114/

W związku z przebytym wypadkiem powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 24 % sumarycznego ubytku zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania. Wypadek spowodował u powoda ograniczenie ruchu stawu kolanowego prawego (7 % - pozycja 155a) oraz zaburzenie osi stawu kolanowego i kończyny w postaci deformacji szpotawej. (15 % - pozycja 156). Obok uszkodzeń ciała wypadek miał również negatywny wpływ na psychikę powoda - powód dostał rozstroju zdrowia psychicznego. Po zdarzeniu doszło u powoda do wystąpienia zespołu stresu pourazowego. Z czasem objawy te przekształciły się w zaburzenia adaptacyjne, depresyjno-lękowe przedłużone. Mając na uwadze czas, który minął od zdarzenia oraz trwałość utrzymujących się w przeszłości zmian psychicznych, uszczerbek na zdrowiu w obszarze psychicznym nosi znamiona trwałości. Stwierdzono trwały uszczerbek na zdrowiu psychicznym (2 % - pozycja 10a).

/dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu M. C. – k. 146-148, pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii I. Ś. – k. 110-114, pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii I. Ś. – k. 155-156, pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu M. C. – k. 143)

Powód dokonał zgłoszenia szkody osobowej u pozwanego, gdzie sprawca wypadku posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej. Pozwany nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności i przyznał powodowi zadośćuczynienie w wysokości 5.000,00 zł. Powód pismem z dnia 18.02.2015 r. skierował do pozwanego roszczenie o zwrot kosztów leczenia powypadkowego na kwotę 1.143,68 zł, zgodnie z załączonymi fakturami oraz zestawieniem poniesionych kosztów. Pozwany dokonał zwrotu kosztów leczenia w kwocie 738,83 zł, w pozostałym zakresie roszczenia powoda nie uwzględnił. Pozwany przyznał nadto dopłatę w ramach zadośćuczynienia w kwocie 4.500,00 zł. Powód pismem z dnia 19.06.2015 r. dokonał przedsądowego wezwania do zapłaty, wzywając pozwanego do dopłaty kwoty 50.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 230,00 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Pozwany do dnia wniesienia pozwu nie odpowiedział na wezwanie powoda.

/ okoliczność bezsporna, nadto dowód: decyzja pozwanego ze szkody nr (...) z dnia 19.11.2014 r. – k. 42, pismo powoda z dnia 18.02.2015 r. wraz z zestawieniem poniesionych kosztów – k. 43-44, faktura VAT nr (...) z dnia 22.09.2014 r. – k. 47, polecenia wpłaty za wykonane usługi medyczne z dnia 17.09.2014 r. i 12.01.2015 r. – k. 48, decyzja pozwanego ze szkody nr (...) z dnia 12.03.2015 r. – k. 45, przesądowe wezwanie do zapłaty z dnia 19.06.2015 r. – k. 46/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w całości, zarówno co do żądania zasądzenia kwoty głównej, jak również, co do żądanych odsetek.

Sąd dokonując ustaleń w niniejszej sprawie oparł się na całokształcie zgromadzonego materiału dowodowego, złożonych przez strony dokumentach, w tym na dokumentacji medycznej oraz na zeznaniach świadków oraz powoda. Strony nie kwestionowały w toku postępowania prawdziwości i autentyczności złożonych dokumentów, a Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im waloru wiarygodności. W swoich zeznaniach powód oraz świadkowie świadkowie I. H. oraz R. J., relacjonowali jaki był stan zdrowia fizycznego oraz psychicznego powoda po wypadku oraz jakie zmiany zaszły w życiu powoda w następstwie wypadku. Sąd dokonując ustaleń zweryfikował złożone zeznania w kontekście zgromadzonego materiału dowodowego i stwierdził, iż korelują one z ustaleniami biegłych sądowych z zakresu ortopedii i psychiatrii, które Sąd uczynił podstawą ustaleń w niniejszym postępowaniu.

Odnośnie opinii sporządzonych przez biegłych, wskazania wymaga, iż zarówno opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu M. C., jak również opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii I. Ś., zostały wydane w oparciu o zgromadzoną dokumentację medyczną, po przeprowadzeniu stosownych badań powoda, a rozumowanie prowadzące do wyrażonych w niniejszych opiniach wniosków końcowych jest przekonywujące. Opinie te oraz opinie uzupełniające są jasne i pozostają wewnętrznie niesprzeczne, a zaprezentowane przez biegłych konkluzje wynikają logicznie z przesłanek, w oparciu o które zostały wyprowadzone, stąd też brak było podstaw pozwalających na skuteczne zakwestionowanie opinii oraz opinii uzupełniających sporządzonych przez biegłych.

Pozwany zgłosił do opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii zastrzeżenia, wskazując, iż brak jest podstaw do uznania trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda w obszarze zdrowia psychicznego. W opinii uzupełniającej biegła I. Ś. wskazała, iż określenie trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda wynika z oceny jego aktualnego stanu zdrowia psychicznego, po przeprowadzonym badaniu i w oparciu o czas jaki upłynął od zdarzenia. Ponadto biegły w sposób wyczerpujący udzielił odpowiedzi na zadane pytania, co nie budziło wątpliwości Sądu.

Pozwany zakwestionował również opinię biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii wykazując, iż jego zdaniem orzeczony przez biegłego uszczerbek na zdrowiu powoda jest zdecydowanie zawyżony. W opinii uzupełniającej biegły M. C. zgodził się ze stroną pozwaną odnośnie interpretacji punktu 155. Po obliczeniu ubytku utraty ruchomości stawu kolanowego prawego powoda według pozycji 155 uszczerbek na jego zdrowiu wynosi 7 % i w tym miejscu biegły zmienił swoją opinię. Natomiast w zakresie punktu 156 biegły swoją opinię podtrzymał, wskazując, iż orzeczony uszczerbek w wysokości 15 % jest wynikiem rozległości urazu, który przebył powód. Złamanie ma charakter zarówno śródstawowy jak i wieloodłamowy i związane jest z uszkodzeniem powierzchni chrzestnych budujących staw kolanowy. Uraz tego rodzaju prowadzi do rozwoju wtórnej pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawu, a stwierdzona u powoda deformacja szpotawa stawu tylko potwierdza opinię biegłego. W ten sposób zdaniem Sądu biegły w opinii uzupełniającej szczegółowo i w sposób nie budzący wątpliwości ustosunkował się do zastrzeżeń strony pozwanej.

W świetle zebranego materiału dowodowego Sąd uznał odpowiedzialność pozwanego za szkodę poniesioną przez powoda z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, przy czym podstawę prawną odpowiedzialności pozwanego stanowiły przepisy art. 805 § 1 k.c. i art. 822 k.c.

Stosownie do art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Treść tego przepisu pozwala stwierdzić, że odpowiedzialność ubezpieczyciela ma charakter pochodny w stosunku do odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego. Powstaje ona tylko wówczas, gdy istnieje odpowiedzialność ubezpieczonego ma podstawie przepisów prawa cywilnego. Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela precyzuje art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i Polskim Biurze (...), zgodnie, z którym, w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie.

Odnośnie żądania zadośćuczynienia, to stwierdzić należy, że ustawodawca nie określił wprost przesłanek, które winny stanowić podstawę dla ustalenia zakresu krzywdy, wskazując jedynie w art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Takie określenie podstaw dla przyznania zadośćuczynienia poszkodowanemu, jedynie przez wskazanie, że winno stanowić ono „sumę odpowiednią” spowodowało, że przedmiotem licznych orzeczeń sądowych oraz rozważań przedstawicieli doktryny, były właśnie kryteria, które winny być uwzględnione przy ustaleniu odpowiedniej kwoty, tytułem zadośćuczynienia. Zaprezentowane poglądy pozwoliły na wypracowanie i przyjęcie powszechnie aprobowanych i uwzględnianych kryteriów przy określaniu wysokości przyznawanego zadośćuczynienia, wśród których wymienia się rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, wiek poszkodowanego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość, stopień winy sprawcy, ujemne skutki zdrowotne, jakie osoba poszkodowana będzie zmuszona znosić w przyszłości. Podkreślenia wymaga również to, że przyznane zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane jak i te, które w związku ze schorzeniem wystąpić mogą w przyszłości. Jest to, bowiem świadczenie jednorazowe, którego wysokość uwzględnia wszystkie okoliczności związane z cierpieniami tak już doznanymi jak również tymi, które w przyszłości w związku niezakończonym leczeniem, jego następstwami, czy też planowanymi w przyszłości zabiegami, mogą się pojawić. Analizując przywołany w poprzedzającej części niniejszego uzasadnienia stan faktyczny sprawy w kontekście wszystkich przedstawionych powyżej kryteriów, uznać należało, iż żądana przez powoda tytułem zadośćuczynienia kwota 50.000,00 zł jest sumą odpowiednią, która zrekompensuje jego krzywdę doznaną na skutek wypadku z dnia 4.07.2015 r. Fakt powstania u powoda trwałych następstw zdrowotnych w pełni uzasadnia przyznanie dochodzonej kwoty.

Sąd ustalając kwotę zadośćuczynienia wziął pod uwagę z jednej strony okoliczności, które nastąpiły bezpośrednio po powstaniu urazu i związane były z leczeniem powoda, a zatem długotrwałe doelgliwości bólowe, unieruchomienie z czym wiązała się konieczność opieki i pomocy, co z kolei wywoływało u powoda poczucie bezradności i frustrację, a z drugiej strony skutki i następstwa wypadku utrzymujące się do dziś. Powód na skutek wypadku doznał znacznego ograniczenia ruchu stawu kolanowego prawego, bo aż w 30 st. oraz zaburzenia osi stawu kolanowego i kończyny w postaci deformacji szpotawej. Choroba, która wystąpiła u pozwanego ma tendencje do progresji z biegiem czasu. Zgodnie z opinią biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii powód z pewnością będzie w przyszłości zmuszony do protezoplastyki stawu kolanowego prawego. Opisane wyżej skutki zdareznia spowodowały ogromną zmianę w życiu powoda, który choć przebywał na emeryturze był osobą bardzo aktywną, podporą rodziny. Wspomagał córkę która samotnie wychowuje dzieci, pomagając jej w pracach domowych, a przede wszytskim zajmując się wnukami, które zaprowadzał do szkoły, oraz spędzał z nimi aktywnie czas. Obecnie ani prac fizyczna ani aktywne spędzanie czasu nie jest już możliwe. To wszytsko miało ogromny wpływ na psychikę powoda powodując frustrację, niechęć, poczucie krzywdy. Wypadek spowodował trwałe zmiany w stanie psychicznym w postaci napadów lęku w sytuacjach przpominających wypadek. Łączny uszczerbek na zdrowiu wyniósł u powoda 24 %. Powód przeszedł zabieg ortopedyczny i wymagał długotrwałego leczenia usprawniającego. W czasie, w którym chodził o kulach, powód wymagał opieki, którą zapewniała mu najbliższa rodzina. Stan powoda nadal wymaga usprawnienia. Nie ma możliwości przywrócenia u powoda pełnej sprawności sprzed wypadku. Wszystkie te okoliczność wskazują zdaniem Sądu iż zadośćuczynienie w kwocie 50.000 zł poza kwotą już przyznaną przez pozwanego jest adekwatne do doznanej krzywdy.

Zgodnie z art. 444 § 1 i § 2 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Przykładowo można wymienić koszty leczenia (pobytu w szpitalu, konsultacji u specjalistów, dodatkowej pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw itp.), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych koniecznych aparatów (okularów, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego itp.) (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 1981 r., I CR 455/80, OSPiKA 1981 rok, poz. 223), wydatki związane z przewozem chorego do szpitala i na zabiegi, z przejazdami osób bliskich w celu odwiedzin chorego w szpitalu, z koniecznością specjalnej opieki i pielęgnacji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 października 1973 r., II CR 365/73, OSNCP 1974 rok, nr 9, poz. 147), koszty zabiegów rehabilitacyjnych, jak również przygotowania do innego zawodu (np. opłaty za kursy, szkolenia, koszty podręczników i innych pomocy, dojazdów). Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Powód żądał zasądzenia kwoty 230,00 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, które nie zostało pokryte przez pozwanego. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Wysokość odszkodowania powinna być określona według reguł określonych w art. 361 k.c. Sąd uznał za zasadne obciążyć pozwanego kosztami z tytułu wydatków na leczenie w żądanej kwocie. W ocenie Sądu powód wykazał wysokość poniesionej szkody z wyżej wymienionego tytułu, przedkładając na tę okoliczność fakturę VAT nr (...) oraz dowody wpłaty za wykonane usługi medyczne z dnia 17.09.2014 r. i 12.01.2015 r. Sąd uznał, iż nie ma podstaw, by negować zasadność poniesionych w tym względzie kosztów, z opinii biegłego i dokumentacji medycznej wynikała konieczność rehabilitacji, nadto okolicznością powszechnie znaną jest długi czas oczekiwania na rehabilitację oferowaną przez (...). Tym samym powództwo co do kwoty 230 zł zasługiwało na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu odpowiednią sumę zadośćuczynienia oraz kosztów leczenia stanowi żądana przez powoda w pozwie kwota 50.230,00 zł, bowiem rozmiar cierpień, będących skutkiem zdarzenia oraz fakt powstania u powoda trwałych następstw zdrowotnych na podłożu fizycznym i psychicznym, a także wysokość wykazanych kosztów leczenia w pełni uzasadnia przyznanie dochodzonej pozwem kwoty. Wobec czego Sąd na mocy art. 444 § 1 i § 2 k.c. w zw. z art. 445 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. orzekł jak w punkcie I sentencji.

Natomiast rozstrzygając żądanie powoda, co do odsetek, Sąd miał na względzie postanowienia art. 481 § 1 k.c. oraz art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i (...) Ogólna zasada wyrażona w art. 14 ustawy stanowiła, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Na podstawie przedłożonej do akt sprawy dokumentacji ustalić można, iż pozwane (...) Spółka Akcyjna posiadało pełną dokumentację o przedmiotowej szkodzie, w tym dokumentację o kosztach leczenia powoda nie później niż w dniu wydania drugiej decyzji w przedmiocie dopłaty do zadośćuczynienia i zwrotu kosztów leczenia, tj. w dniu 12.03.2015 r. Zatem 30-dniowy termin do wypłaty odszkodowania upłynął najpóźniej w dniu 12.04.2014 r. Z uwagi na powyższe Sąd na podstawie art. 481 § 1 k.c., zasądził od kwoty 50.230,00 zł odsetki ustawowe za opóźnienie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 4.07.2015 r.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie II wyroku, w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. obciążając pozwanego kosztami procesu w całości i pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)