Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 10 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2017 r. w Warszawie

sprawy T. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania T. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 2 października 2015r. znak: (...)

postanawia:

1.  uchyla zaskarżoną decyzję,

2.  przekazuję sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.,

3.  umarza postępowanie.

UZASADNIENIE

T. W. złożyła wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w W. o rentę z tytułu niezdolności do pracy w dniu 16 lipca 2015 r. ( k. 1 a. r.).

Odwołująca skierowana w dniu 11 sierpnia 2015 r. do Lekarza orzecznika ZUS, uznana została za zdolną do pracy ( k. 19 a. r.).

Następnie na skutek sprzeciwu odwołującej, Komisja Lekarska ZUS wydała orzeczenie z dnia 29 września 2015 r., zgodnie z którym podtrzymała stanowisko Lekarza orzecznika ZUS stwierdzając, że badana jest zdolna do pracy ( k. 23 a. r.).

W związku z powyższym, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wydał zaskarżoną decyzję z dnia 2 października 2015 r., znak: (...) odmawiającą ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 33 a. r.).

T. W. w dniu 3 listopada 2015 r. wniosła za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w Warszawie odwołanie od ww. decyzji organu rentowego, inicjując postępowanie sądowe ( k. 2 a. s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 12 listopada 2015 r. organ rentowy wniósł
o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. ( k. 6 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 2 grudnia 2015 r. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedy i psychiatry ( k. 13 a. s.).

Na podstawie opinii biegłego sądowego psychiatry z dnia 28 grudnia 2015 r.
Sąd ustalił, że stwierdzone u odwołującej objawy depresyjne leczone są od kilku miesięcy
z poprawą, oraz, że nie uzasadniają one uznania badanej za długotrwale niezdolną
do pracy ( k. 21 a. s.).

W zakresie ortopedycznym u ubezpieczonej rozpoznano stan po operacyjnym leczeniu kręgosłupa szyjnego ze stabilizacją przednią, dyskopatię kręgosłupa lędźwiowego bez upośledzenia sprawności i bez objawów zespołu bólowego. Na podstawie opinii biegłego

sądowego ortopedy z dnia 22 lutego 2016 r. ustalono, że odwołująca jest osobą częściowo niezdolną do pracy na okres dwóch lat ( k. 29-31 a. s.).

Pismem procesowym z dnia 21 marca 2016 r. organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego ortopedy ( k. 38 a. s.).

Postanowieniem z dnia 24 marca 2016 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego ortopedy innego niż biegły sądowy M. G. ( k. 45 a. s.).

Na podstawie opinii biegłego sądowego ortopedy z dnia 19 maja 2016 r. Sąd ustalił,
że odwołująca cierpi na zespół (...), stan po dwukrotnej operacji kręgosłupa
i po operacji raka lewej piersi oraz posiada wrodzoną krótką szyję. Zdaniem biegłego powyższe spowodowało, że odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy do dnia 31 sierpnia 2017 r. ( k. 60-61 a. s.).

W związku z treścią ww. opinii organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 30 maja 2016 r. ponownie wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego ortopedy z uzasadnieniem przedstawionym w stanowisku Przewodniczącego Komisji Lekarskich przy II Oddziale ZUS w W. ( k. 69-71 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 10 czerwca 2016 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego ortopedy innego niż M. G. i K. K. ( k. 72 a. s.).

Na podstawie opinii głównej i uzupełniającej sporządzonej przez biegłego sądowego ortopedy Sąd ustalił, że odwołująca cierpi na zespół (...) oraz na obustronny zespół cieśni kanału nadgarstka. Ponadto stan po 2-krotnej operacji kręgosłupa szyjnego z powodu spondyloartrozy i dyskopatii powoduje istotne ograniczenie jego funkcji. W związku z ww. schorzeniami Sąd ustalił, iż odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy od daty badania przez biegłego ortopedę w dniu 23 lutego 2016 r. na okres 2 lat ( k. 120-122 i 142 a. s.).

Sąd zważył, co następuje:

Zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.
z dnia 2 października 2015 r., znak: (...) należało uchylić, sprawę zaś przekazać do rozpoznania organowi rentowemu, umarzając postępowanie w sprawie.

Zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy
lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie
na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka, co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności
do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji.
W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Przepis ten jest wyjątkiem od zasady, według której Sąd I instancji kontroluje tylko stan rzeczy faktyczny i prawny istniejący w chwili wydania decyzji przez organ rentowy. Wyjątek ten przewiduje możliwość uchylenia przez sąd decyzji organu rentowego, przekazania sprawy do rozpoznania organowi rentowemu, z jednoczesnym umorzeniem postępowania sądowego. Jest to możliwe wówczas, gdy w toku postępowania przed Sądem
I instancji doszło do ujawnienia się nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. Ujawnienie się tego rodzaju nowych okoliczności przed zamknięciem rozprawy wpływa na sposób rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd I instancji. Wraz z poglądami wyrażonymi w orzecznictwie Sądu Najwyższego, ,,postępowanie sądowe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter odwoławczy, gdyż inicjowane jest wniesieniem odwołania od decyzji organu rentowego. Przedmiotem postępowania w sprawach o świadczenia z ubezpieczeń społecznych jest zatem co do zasady kontrola decyzji organu rentowego według stanu rzeczy z chwili
jej wydania. W sprawach o rentę z tytułu niezdolności do pracy znajduje to wprost potwierdzenie w obowiązujących od dnia 1 stycznia 2005 r. przepisach art. 477[9] § 2[1]
i 3[1] oraz art. 477[14] § 4 KPC. Naturalnie przesłanka, jaką jest niezdolność do pracy,
ma charakter dynamiczny i może zdarzyć się, że zostanie ona ujawniona w toku postępowania sądowego. Wówczas istnieją silne argumenty by taki stan rzeczy uwzględnić, o ile nabycie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, po wydaniu decyzji przez organ rentowy, pozwala z całą pewnością na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy. W innych wypadkach ingerencja w treść zaskarżonej decyzji prowadziłaby do zmiany charakteru postępowania rentowego z administracyjno-sądowego na wyłącznie sądowy.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 8 grudnia 2016 r., sygn. akt II UK 470/15) ,,Regulacja z art. 477[14] § 4 KPC wynika
z tego, że to przed organem rentowym koncentruje się badanie i ocena niezdolności do pracy, co nie zawsze zapewnia i gwarantuje aktualność tej oceny w przypadku późniejszych zmian
i pogorszenia stanu zdrowia, nie tylko w ramach tych samych dolegliwości i schorzeń, lecz także również w razie stwierdzenia niezdolności do pracy z przyczyny niebranej pod uwagę na pierwotnym etapie decydowania o prawie do renty. Nowe okoliczności mogą nałożyć się na gorszy stan zdrowia i spowodować zwiększenie stopnia niezdolności do pracy. Przesłanka niezdolności do pracy (częściowa niezdolność do pracy to utrata zdolności do pracy
aż w znacznym stopniu), o ile nie była spełniona na etapie wydania decyzji, może wystąpić
po jej wydaniu, jednak wówczas według regulacji przepisu, to organ rentowy powinien mieć pierwszeństwo i prowadzić ustalenia dotyczące niezdolności do pracy. Innymi słowy, w toku sprawy odwoławczej sytuacja może ulegać zmianie z powodu „nowych okoliczności” wynikłych po wydaniu decyzji, które mogą być nawet odrębne (nowe) od dotychczasowych chorób.’’ ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 2013 r., sygn. akt II UK 333/13) Na pojęcie nowych okoliczności w sprawie zwrócił również uwagę Sąd Apelacyjny, który stwierdził, że ,,nowe okoliczności w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych to schorzenia istniejące przed wydaniem decyzji, lecz wykazane przez ubezpieczonego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich
w trakcie postępowania sądowego, których nie oceniał ani lekarz orzecznik, ani komisja lekarska organu rentowego. Ocena "nowych okoliczności" przez organy orzecznicze zakładu ubezpieczeń społecznych może doprowadzić do zmiany pierwotnego stanowiska organu rentowego i zakończenia sporu bez potrzeby jego rozstrzygania przed sądem i ponoszenia kosztów opinii biegłych.’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 24 września 2015 r., sygn. akt III AUa 139/15)

W niniejszej sprawie Sąd zważył, że należy w szczególności dać wiarę odpowiednio trzeciej opinii sporządzonej przez biegłego sądowego ortopedę G. K.. Zgodnie z treścią ww. opinii odwołująca została uznana za częściowo niezdolną do pracy
od daty badania przez biegłego ortopedę w dniu 23 lutego 2016 r. na okres dwóch lat.
O walorze wiarygodności opinii sporządzonej przez trzeciego powołanego biegłego sądowego ortopedę świadczy brak zastrzeżeń oraz innych wniosków dowodowych stron niniejszego procesu. Wobec czego Sąd doszedł do przekonania, że stwierdzony u badanej zespół (...) oraz obustronny zespół cieśni kanału nadgarstka powoduje częściową niezdolność
do pracy od dnia 23 lutego 2016 r., a zatem po dniu wydania zaskarżonej decyzji przez organ rentowy. Wyżej wskazana opinia została opracowana m.in. na podstawie następujących badań dodatkowych takich, jak opis badania (...) z dnia 20 stycznia 2016 r. oraz opisu badania (...) kk. górnych z dnia 7 maja 2016 r., które to bez wątpienia miały miejsce po wydaniu przedmiotowej decyzji. W związku z powyższym Sąd zważył, że dokumenty przedłożone przez ubezpieczoną w toku postępowania sądowego w postaci ww. wyników badań świadczą o zaistnieniu po dniu wniesienia odwołania nowych okoliczności, które z całą pewnością mają wpływ na końcową ocenę charakteru niezdolności do pracy. Sąd doszedł do przekonania,
że zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o badanie przeprowadzone przez Lekarza orzecznika ZUS, a następnie na skutek sprzeciwu odwołującej przez Komisję Lekarską ZUS. W dacie obydwu badań lekarze badający ubezpieczoną w toku postępowania administracyjnego nie wydali orzeczenia na podstawie dokumentacji, która została przedłożona dopiero w trakcie postępowania sądowego. Należy również zaznaczyć,
że w ostatniej opinii biegłego sądowego ubezpieczona również nie była osobą niezdolną
do pracy w dacie wydania zaskarżonej decyzji. Tak, więc okoliczności mające wpływ
na zmianę stanowiska w niniejszej sprawie powstały w dniu 23 lutego 2016 r., a więc
po zakończonym postępowaniu wyjaśniającym toczącym się przed organem rentowym.

Z uwagi zatem na ujawnienie się nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności odwołującej do pracy, koniecznym stało się uchylenie zaskarżonej decyzji, przekazanie sprawy do rozpoznania organowi rentowemu i umorzenie postępowania
w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji postanowienia.