Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. Wydział II Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Mariola Czech

Protokolant: sekretarz sądowy Małgorzata Kotlarz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2016 r. w R.

sprawy z powództwa A. G., J. G.

przeciwko Bankowi (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki A. G. kwotę 1975,04 zł (jeden tysiąc dziewięćset siedemdziesiąt pięć złotych cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16.01.2016 r.,

2.  zasądza od pozwanego Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki J. G. kwotę 5487,48 zł (pięć tysięcy czterysta osiemdziesiąt siedem złotych czterdzieści osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16.01.2016 r.,

3.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

4.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. kwotę 374 zł (trzysta siedemdziesiąt cztery złote) tytułem części kosztów sądowych,

5.  zasądza od pozwanego na rzecz powódek koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3634 zł (trzy tysiące sześćset trzydzieści cztery złote).

Przewodnicząca

Sygn. akt II C 437/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. Wydział II Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Mariola Czech

Protokolant: sekretarz sądowy Małgorzata Kotlarz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2016 r. w R.

sprawy z powództwa A. G., J. G.

przeciwko Bankowi (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki A. G. kwotę 1975,04 zł (jeden tysiąc dziewięćset siedemdziesiąt pięć złotych cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16.01.2016 r.,

2.  zasądza od pozwanego Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki J. G. kwotę 5487,48 zł (pięć tysięcy czterysta osiemdziesiąt siedem złotych czterdzieści osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16.01.2016 r.,

3.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

4.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. kwotę 374 zł (trzysta siedemdziesiąt cztery złote) tytułem części kosztów sądowych,

5.  zasądza od pozwanego na rzecz powódek koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3634 zł (trzy tysiące sześćset trzydzieści cztery złote).

Przewodnicząca

Sygn. akt II C 437/15

UZASADNIENIE

Powódki A. G. i J. G., po ostatecznym sprecyzowaniu żądania w piśmie procesowym z dnia 15 stycznia 2016 r. oraz na rozprawie w dniu 27 stycznia 2016 r., wnosiły o zasądzenie od pozwanego Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. kwot: dla A. G. – 1.975,04 zł i dla J. G. – 5.487,48 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 stycznia 2016 r.

W uzasadnieniu podały, że strony łączyła umowa najmu lokalu użytkowego, położonego w W. przy ul. (...) z dnia 14 października 2005 r., zmieniona aneksem z dnia 30 sierpnia 2014 r. Pierwotnym najemcą był (...) Bank SA, który w wyniku połączenia zmienił nazwę na obecną, to jest Bank (...) Spółka Akcyjna w W.. Na podstawie tej umowy pozwany korzystał z lokalu i zobowiązał się odprowadzać na rzecz powódek czynsz, który ulegał waloryzacji po upływie każdych 12 miesięcy, a do czynszu był doliczony VAT. Czynsz był opłacany na podstawie faktur wystawianych przez powódki. Pozwany terminowo płacił czynsz i opłaty za zużycie energii do marca 2014 roku, po czym odmówił zapłaty, uzasadniając decyzję tym, że w księdze wieczystej został wykreślony wpis prawa własności powódek co do przedmiotowej nieruchomości, a w ich miejsce wpisano Gminę W.. Sprawa wyjaśnienia tytułu prawnego do nieruchomości nie została do tej pory rozstrzygnięta. Przez cały okres do dnia rozwiązania umowy, pozwany korzystał z lokalu powódek i płacił jedynie za ogrzewanie lokalu, ale nie płacił czynszu. W powyższym okresie uregulował jedynie należności z trzech faktur: nr (...) na rzecz J. G., nr (...) na rzecz J. G. i nr (...) na rzecz A. G.. Dnia 16 czerwca 2015 r. powódki wezwały pozwanego do zapłaty należności czynszowych w terminie 7 dni. Na dzień wniesienia pozwu pozwana zalegała z zapłatą na rzecz A. G. w kwocie 82.525,40 zł i na rzecz J. G. w kwocie 76.992,43 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 8 października 2015 r. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódek powyższe kwoty wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.

Pozwany Bank (...) Spółka Akcyjna w W. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wnosił o oddalenie powództwa co do należności głównej odnośnie A. G., a jednocześnie uznał powództwo w zakresie odsetek co do kwoty 4.789,40 zł. Wnosił również o oddalenie powództwa co do należności głównej odnośnie J. G., uznając powództwo w zakresie odsetek co do kwoty 3.148,93 zł. Wnosił także o wzajemne zniesienie kosztów lub ich rozdzielenie, zgodnie z art. 100 kpc.

Zarzucił, że w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim KW nr (...), od dnia 16 października 2015 r. , jako właściciel została ujawniona Gmina W., a w związku z tym pozwany wstrzymał płatność czynszu od marca 2014 r. Ponadto został zawarty aneks do pierwotnej umowy najmu celem zabezpieczenia pozwanego przed ewentualnymi roszczeniami osób trzecich, z uwagi na nieuregulowany stan prawny nieruchomości. Przyznał, że w dniu 17 czerwca 2015 r. otrzymał przedprocesowe wezwanie do zapłaty należności z tytułu najmu wraz z odsetkami, ale trwały negocjacje między stronami i w rezultacie pozwany podjął decyzję o nie przedłużaniu umowy najmu oraz o uregulowaniu wszelkich zaległości. Nie uznawał jedynie roszczenia co do kwoty zapłaconego podatku od nieruchomości w wysokości 6730 zł. 9 lipca 2015 r. przelał na rzecz powódek 100.148 zł, 17 lipca 2015 r. – 29.151 zł i 21 lipca 2015 r. – 14.575,50 zł, z wyjątkiem faktury wystawionej przez J. G. nr (...) i (...). Jedynymi spornymi należnościami są kwoty wynikające z zapłaconego przez pozwanego podatku od nieruchomości. W związku z tym pozwany podniósł zarzut potrącenia wierzytelności powódek z tytułu czynszu najmu, z uregulowanymi przez pozwanego na rzecz Urzędu Gminy w W. należnościami z tytułu podatku od nieruchomości, co do którego zobowiązane były powódki.

W pismach z 5 listopada 2015 r. i 15 stycznia 2016 r. powódki częściowo cofnęły pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, ponieważ pozwany od 9 lipca 2015 r. zaczął wybiórczo regulować płatności wynikające z faktur wystawionych przez powódki, ale nie wskazywał na rzecz której z powódek należy dokonać zaliczenia konkretnej wpłaty. W związku z tym, chcąc wyjaśnić zaistniałą sytuację, powódki wezwały pozwanego do zapłaty pozostałych należności, ale nie uzyskały odpowiedzi. W dniu 20 października 2015 r. powódki po raz kolejny wezwały pozwaną o zapłatę, dołączając do pisma szczegółowe zestawienie zaległości czynszowych wraz z odsetkami, ale również nie uzyskały odpowiedzi.

Sąd ustalił:

Bezspornym jest, że strony zawarły umowę o najem lokalu użytkowego w dniu 13 października 2005 r., która została zmieniona aneksem z dnia 30 sierpnia 2013 r. Na podstawie tej umowy powódki wynajęły pozwanemu lokal położony w W. przy ul. (...), a pozwany zobowiązał się płacić czynsz, który miał być waloryzowany każdorazowo po upływie 12 miesięcy. Zgodnie z § 10 umowy powódki były zobowiązane płacić fundusz remontowy i wszelkie podatki od nieruchomości. W praktyce powódki wystawiały fakturę VAT, a pozwany uiszczał należne kwoty do marca 2014 r. Kiedy powziął wiadomość, że w miejsce powódek właścicielem nieruchomości, gdzie znajdował się przedmiotowy lokal, jest Gmina W., chcąc się zabezpieczyć przed ewentualnymi kosztami, strony zawarły aneks do umowy, na mocy którego powódki zobowiązały się do pokrycia wszelkich kosztów i odszkodowań, do których bank mógłby zostać zobowiązany w przypadku, gdyby prawo własności nie przysługiwało wynajmującemu. Ponieważ pozwany zaprzestał płacenia wystawionych przez powódki faktur, pismem z dnia 16 czerwca 2015 r. powódki wezwały pozwanego do zapłaty zaległości na łączną kwotę 150.613,50 zł wraz z odsetkami w wysokości 8.373,27 zł, w terminie 7 dni. W odpowiedzi na wezwanie pozwany dnia 1 lipca 2015 r. wystosował pismo do powódek, informując je, że podjął decyzje w przedmiocie zapłaty czynszu za okres zaległy, zastrzegając że należność zostanie pomniejszona o wartość zapłaconego podatku w wysokości 6730 zł. W dniu 4 lipca 2015 r. powódki nadały pozew w urzędzie pocztowym.

Dowód:

- umowa najmu wraz z aneksem k. 17-24

- wezwanie wraz z fakturami k. 87-145

- pismo pozwanego k.382,

Bezsporny jest również, że w trakcie procesu, tj. od 9 lipca 2015 r., pozwany uregulował część należności i w rezultacie powódki częściowo cofnęły powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia i ostatecznie domagały się jedynie kwot na rzecz A. G. w wysokości 1.975,04 wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 16 stycznia 2016 r. i na rzecz J. G. w wysokości 5.487,48 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, również od powyższej daty. Ponieważ pozwany, regulując należności nie wyszczególnił, w jaki sposób należy zarachować dokonane wpłaty, powódki w piśmie z 20 października 2015 r. złożyły oświadczenie o bieżącym stanie rozliczeń i przedstawiły sposób rozliczenia należności.

Dowód:

- pismo powódek z 20 października 2015 r. wraz z załącznikami - k.349-355

Bezsporne jest również, że pozwany został wezwany przez Gminę W. do uiszczenia podatku od nieruchomości, gdzie znajdował się przedmiotowy lokal i uregulował podatek za lata 2012-2015 w kwocie 6.730 zł. Następnie złożył wniosek o zwrot nadpłaty podatku, ale ostatecznie wniosek wycofał i przedstawił powyższą kwotę do potrącenia z zaległym czynszem najmu odnośnie J. G..

Wezwał również powódki do zwrotu powyższego podatku w wysokości 6.730 zł, w terminie 7 dni. Pismem z 7 marca 2016 r. powódki odmówiły zwrotu podatku.

Dowód:

- pisma Gminy do pozwanego banku, wniosek o korektę i deklaracje podatkowe – k.467-475

- pismo pozwanego – k. 483 i powódek k. 484.

Sąd zważył:

Strony łączyła umowa najmu lokalu użytkowego, zatem na mocy art. 659 § 1 kc i art. 669 § 1 kc, pozwany, jako najemca, zobowiązany był płacić powódkom umówiony czynsz, czego nie czynił, począwszy od marca 2014 r. W trakcie procesu pozwany uregulował część należności wynikających z faktur wystawianych przez powódki, ale mimo pism powódek o przedstawienie sposobu zaliczenia przelanych kwot na poczet zaległości, pozwany na pismo nie odpowiedział. W związku z tym powódki wystosowały do pozwanego pismo wraz z zestawieniem, w jaki sposób zaliczyły przelane kwoty na poczet zadłużenia. Pozwany nie wykazał, by wyliczenia przedstawione przez powódki były nieprawidłowe oraz by kwoty wskazane w piśmie z dnia 15 stycznia 2016 r. były nienależne, tym bardziej, że powódki w sposób szczegółowy przedstawiły pozwanemu sposób zarachowania przelanych kwot na poczet zadłużenia i ostatecznie ograniczyły żądanie do kwot odpowiednio 1.975,04 zł i 5.487,48 zł. Na powyższe kwoty składa się, w przypadku A. G. kwota 1.871,50 zł tytułem czynszu oraz kwota 103,54 zł z tytułu odsetek ustawowych za opóźnienie , należnych do dnia 15 stycznia 2016 r. W przypadku J. G. na kwotę 5.487,48 zł składa się kwota 4.858,50 zł. tytułem czynszu oraz kwota 629,48 zł tytułem odsetek za okres do 15 stycznia 2016 r. W istocie spór dotyczył zasadności potrącenia przez pozwanego kwoty uiszczonego podatku, to jest kwoty 6.730 zł. Zgodnie z umową najmu do uiszczenia podatku od nieruchomości były zobowiązane powódki. Prawdą jest, że powódki podatku nie zapłaciły oraz to, że pozwany został wezwany przez Gminę W. do zapłaty podatku i powyższą kwotę uregulował. Do tej pory okolicznością sporna jest, kto jest właścicielem nieruchomości, bo w prawdzie w księdze wieczystej jako właściciel została ujawniona Gmina W., ale w dalszym ciągu toczy się postępowanie o ustalenie prawa własności. Pozwany nigdy nie był właścicielem ani posiadaczem samoistnym, a zatem nie był zobowiązany do zapłaty podatku, a skoro podatek zapłacił, winien starać się o zwrot nadpłaty, co też uczynił aczkolwiek w późniejszym czasie odstąpił od obrony swych interesów. Pozwany zarzuca, że wskutek zapłacenia podatku powódki są bezpodstawnie wzbogacone, ale zdaniem Sądu, nie jest to rzecz oczywista, bo skoro właścicielem nieruchomości wpisanym w księdze wieczystej jest Gmina W., to powódki nie miały obowiązku płacenia podatku. Kwestia czy powódki były zobowiązane do zapłacenia podatku i za jaki okres, należy do postępowania administracyjnego. Sąd powszechny nie jest właściwy do oceny łączących strony stosunków podatkowych, bo ta kwestia podlega kognicji sądów administracyjnych. Aneks do umowy najmu został zawarty przez strony w związku z tym, iż okolicznością sporną stałą się sprawa własności nieruchomości, gdzie położony jest przedmiotowy lokal, ale treść umowy nie została zmieniona w części, w której określono, kto jest zobowiązany do płacenia podatków, zatem zawarcie aneksu nie wpłynęło na zmianę podmiotu zobowiązanego do uiszczenia podatku. Nie sposób zgodzić się z pozwanym, że powódki są bezpodstawnie wzbogacone, dopóki nie zostanie rozstrzygnięty ostatecznie spór pomiędzy powódkami i Gminą W. o prawo własności. Zgodnie z art. 498 § 1 kc, strony mogą potrącić swoje wierzytelności o ile są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym. Są nie jest władny ustalać, czy powódki miały obowiązek zapłacić podatek i za jaki okres, dlatego zarzut potrącenia nie może być uwzględniony.

W związku z powyższym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódek żądane kwoty na podstawie art. 659 § 1 kc i 669 § 1 kc, wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 16 stycznia 2016 r., zgodnie z art. 359 § 1 kc.

W pozostałej części, wobec cofnięcia powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia oraz ograniczeniem żądania za zgodą pozwanego, Sąd postępowanie umorzył zgodnie z art. 355 § 1 kpc i art. 203 § 1 kpc.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc. Cofnięcie powództwa nastąpiło w trakcie procesu, gdyż powództwo zostało wytoczone dnia 4 lipca 2015 r., dlatego pozwanego należy traktować jako przegrywającego proces. Ponieważ jednak pozwany uregulował część należności wkrótce po wytoczeniu powództwa, a przed doręczeniem mu odpisu pozwu, Sąd uznał, że obciążenie pozwanego całą opłatą od pozwu, od której powódki były zwolnione , jest nieuzasadnione. Mają rację powódki, że pozwany odpowiedział na ich wezwanie przesądowe z dnia 16 czerwca 2015 r., gdzie został wskazany 7-dniowy termin do uregulowania zaległości czynszowych, dopiero 1 lipca 2015 r., ale pismo to zawiera jedynie deklaracje, dlatego powódki w pełni zasadnie złożyły pozew, gdyż na dzień jego złożenia zaległości czynszowe istniały. W związku z powyższym odnośnie opłaty od pozwu, Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 374 zł, która stanowi 5 % z zasądzonej na rzecz obu powódek kwoty 7.462,52 zł. Odnośnie kosztów zastępstwa procesowego, Sąd miał na uwadze, zgodnie z art. 72 § 1 pkt. 1 kpc, że po stronie powódek występuje współuczestnictwo materialne, a w związku z tym powódkom przysługuje zwrot jednej kwoty tytułem kosztów zastępstwa adwokackiego, a zasądzona kwota 3.634 zł wynika z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - § 6 pkt. 6, wraz z opłatą skarbową od obu pełnomocnictw.

Sędzia