Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Andrzej Dyrda

Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk

SO Anna Hajda (spr.)

Protokolant Aleksandra Sado-Stach

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa I. M.

przeciwko W. M.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 21 czerwca 2016 r., sygn. akt III RC 401/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok:

a)  w punkcie 1 o tyle, że w miejsce alimentów w kwocie po 900 zł zasądza alimenty w kwocie po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie;

b)  w punkcie 3 o tyle, że w miejsce kwoty 300 zł nakazuje pobrać kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych);

c)  w punkcie 4 o tyle, że w miejsce kwoty 2400 zł zasądza kwotę 600 zł (sześćset złotych);

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Anna Hajda SSO Andrzej Dyrda SSO Magdalena Balion - Hajduk

Sygn. akt III Ca 1466/16

UZASADNIENIE

Małoletni powód I. M. domagał się podwyższenia alimentów z kwoty 400 zł do kwoty 1000 zł miesięcznie.

Uzasadniając roszczenie wskazał, że wyrokiem z dnia 19 stycznia 2009r. Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim obowiązek alimentacyjny względem powoda ustalono na kwotę po 400 zł miesięcznic. Od tamtej chwili minęło 6 lat, a w życiu małoletniego powoda nastąpiły zmiany związane z dojrzewaniem. Powód rozpoczął naukę w przedszkolu, a uwagi na opóźniony rozwój psychoruchowy jest objęty leczeniem w Wojewódzkim Szpitalu (...) dla Dzieci w J.. Małoletni jest w okresie szybkiego rozwoju psychofizycznego, dlatego też jego matka jest zobligowana do zaspokajanie jego potrzeb nie tylko żywnościowych ale również odzieżowych, a także zdobywania nowych umiejętności oraz wiedzy. Koszty utrzymania małoletniego wynoszą około 2.000 zł miesięcznie. Matka małoletniego nie jest w stanie zaspokoić usprawiedliwionych potrzeb powoda, wskazując przy tym, że swoim osobistym staraniem wyczerpuje ciążący na niej obowiązek alimentacyjny, w związku z czym koszty utrzymania powoda, w przeważającej części, winien ponosić pozwany, natomiast kwota dochodzona w pozwie nie jest wygórowana i mieści się w możliwościach zarobkowych pozwanego.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm prawem przewidzianych.

W uzasadnieniu podał, że pozostaje w nowym związku małżeńskim z D. M., która w chwili obecnej nigdzie nie pracuje, gdyż leczy się onkologicznie. Z tego związku pozwany ma jedno dziecko - córkę M. M. w wieku 4 lat, która wraz ze swoją matką, pozostaje na wyłącznym utrzymaniu pozwanego. Podał, że pracuje w (...) Zakładach (...) gdzie zarabia ok. 2.200 zł netto, nie posiada żadnego majątku i mieszka wraz z rodzicami zajmując po połowie dom jednorodzinny w W. oraz partycypuje wraz z nimi w kosztach jego utrzymania. Pozwany zakwestionował również wysokość kosztów utrzymania małoletniego, podnosząc, że są zbyt wygórowane, jak również przedstawił koszty utrzymania koniecznego swoje i swojej rodziny.

Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim wyrokiem z dnia 21 czerwca 2016r. zasądził od pozwanego W. M. na rzecz małoletniego powoda I. M. alimenty w kwocie po 900 złotych miesięcznie począwszy od 1 lipca 2015r., płatne, do rąk matki dziecka M. H. do dnia 20-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, w miejsce alimentów w kwocie 400 zł miesięcznie wynikających w wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 19 stycznia 2009r. w sprawie sygn. akt III RC 523/08, w pozostałej części oddalając powództwo.

Kosztami postępowania Sąd obciążył pozwanego i nakazał pobrać od niego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim) kwotę 300 złotych tytułem części należnej opłaty sądowej oraz zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kwotę 2.400- zł płatną do rąk matki M. H. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Orzeczenie to poprzedził ustaleniem, że małoletni I. M. urodził się (...)

Matka powoda M. H. miała 22 lata , uczyła się w (...) w W. do 2010 r. pobierała rentę rodzinną w wysokości 1900 zł miesięcznie.

Koszty utrzymania dziecka oceniła na kwotę 700 zł miesięcznie. Kwota ta obejmowała następujące wydatki; mleko 250 zł miesięcznie, pampersy 150 zł miesięcznie, inne wyżywienie kaszko 60 zł miesięcznie, soczki 50 zł miesięcznie, środki czystości 80 zł miesięcznie, ubrania 100 zł miesięcznie, desery, zupy 180 zł miesięcznie, maści i kremy 15 zł miesięcznie, witaminy 20 zł miesięcznie. Od czerwca do sierpnia 2008 r. pobierała kwotę po 300 zl miesięcznie od matki pozwanego. Wniosła o zasądzenie kwoty 1369 zł tytułem wyprawki, gdyż na łóżeczko i wyposażenie wydała 373,07 zł . na wózek 949 zł, na rożek 57 zł. Otrzymała tzw. becikowe w wysokości 1000 zł. Matka małoletniego powoda mieszkała ze swoją matką, która pobierała emeryturę w wysokości 900 z! miesięcznie. Koszty utrzymania domu, w którym mieszkali obejmowały takie wydatki jak; energia 110 zł miesięcznic, opał 2000 zł rocznie, woda 62 zł miesięcznie, telefon 200 zł miesięcznie, wyżywienie 300 zł miesięcznie. Pozwany W. M. miał 22 lata, bez zawodu, mieszkał w P. i zarabiał ok. 650 euro miesięcznie, za mieszkanie, za wyżywienie płacił 500 euro miesięcznie. W Polsce pracował jako spawacz i zarabiał ok. 1500 zł miesięcznie, pracował również w spółce (...) jako kierowca.

Małoletni powód I. M. korzysta ze specjalistycznej opieki medycznej oraz terapeutycznej. Z uwagi na opóźnienia i zaburzenia rozwojowe związane z dysfunkcją narządu ruchu został objęty dodatkową pomocą w ramach wczesnego wspomagania rozwoju. W czerwcu 2015 r. konsultujący stan zdrowia lekarz psychiatra rozpoznał u małoletniego Zespól A.. Stopień nasilenia opóźnień i zaburzeń rozwojowych wymaga dostosowania warunków realizacji obowiązku szkolnego i wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb chłopca przez zastosowania kształcenia specjalnego dla uczniów ze sprzężoną niepełnosprawnością. Winno to sprzyjać postępom rozwojowym i edukacyjnym zgodnie z potencjałem własnym małoletniego. Zapewnienie zajęć o charakterze rewalidacyjnym umożliwi dalszy progres w zakresie umiejętności emocjonalno społecznych, językowych, a także miedzy innymi w obszarze funkcji percepcyjno motorycznych oraz ich koordynacji. Małoletni został zaliczony do osób niepełnosprawnych od 19 czerwca 2015 r. i orzeczenie wydano do 30 września 2018 r. Wymaga stałej opieki innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Matka pozwanego Z. M. sporadycznie zabiera małoletniego na basen.

Matka małoletniego powoda M. H. ma 30 lat, nie ma wyuczonego zawodu. Z uwagi na to, że małoletni powód został zaliczony do osób niepełnosprawnych jego matka otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 1300 zł, zasiłek rodzinny w wysokości 200 zł i świadczenie pielęgnacyjne 153 zł; miesięcznie. Koszty utrzymania małoletniego powoda obejmują następujące wydatki; - terapia grupowa w S. miesięcznie 390 zł, przybory szkolne 60 zł miesięcznie, ubezpieczenie 45 zł rocznie, rada rodziców 60 zł rocznie, składki klasowe 20 zl rocznie, wyżywienie 500 zł miesięcznie, woda, internet, energia 90 zł miesięcznie, wizyty lekarskie 75 zł miesięcznie, lekarstwa na koncentrację i skupienie 50 zł miesięcznic, ubrania i buty w sezonie 260 zł, paliwo 150 - 300 zł miesięcznie, opał 810 zł rocznie, zabawy i gry edukacyjne 150 zł miesięcznie, basen 50 zł miesięcznie, fryzjer 20 zł miesięcznie, łącznie ok. 1715 zł miesięcznie. Pozwany oprócz alimentów nie przyczynia się do utrzymania małoletniego powoda.

Pozwany W. M. ma 30 lat bez wyuczonego zawodu ale ukończył kurs spawacza. Obecnie pracuje w Służbach (...) Miasta i zarabia ok. 2200 zł miesięcznie. W Urzędzie Skarbowym w ewidencji podatników figuruje jako osoba fizyczna prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą F.B. (...) od 16 czerwca 2014 r. Pozwany zawiadomił US o przerwie w pozarolniczej działalności gospodarczej od 16 października 2014 r. Pozwany ponosi następujące wydatki;- energia 100 zł miesięcznie, gaz 25 zł miesięcznie, woda 100 zł miesięcznie, lekarstwa żony 80-100 zł miesięcznie, utrzymanie małoletniej córki w wieku 4 lat 400-500 zł miesięcznie, papierosy 150 zł miesięcznie, wyżywienie na 3 osoby 1200 zł miesięcznie, wyjazdy na basen z córką ok. 20-30 zł miesięcznie, środki czystości 100 zł miesięcznie na 3 osoby, środki chemii gospodarczej 50 zł miesięcznie. Pozwany mimo ukończonego kursu spawacza nie podejmuje starań żeby udoskonalić swoje umiejętności, gdyż opłata wynosi 1500 zł. Pozwany pracuje codziennie po 8 godzin z wyjątkiem sobót i niedziel. Sporadycznie podejmuje dodatkowe prace np. na budowie i w styczniu 2016 r. kiedy wykonywał wykończeniowe prace budowlane zarobił ok. 500 zł miesięcznie. Prowadził działalność gospodarczą w zakresie prac budowlanych. Pozwany zalega z opłatą składek za października 2014r. na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych w kwocie 478,09 zł, na Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego w kwocie 466,11 zł, na Fundusz Pracy i fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych 64,26 zł. Od każdej kwoty zostały naliczone odsetki. Żona pozwanego D. M. po przeprowadzonym leczeniu operacyjnym pozostaje nadal pod kontrolą lekarską.

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd Rejonowy, jako materialną podstawę roszczenia wskazał art. 138 oraz art. 135 k.r.o. Uwzględniają te ramy prawnej, Sąd stwierdził, że był uprawniony do badania, czy i jakie zmiany zaszły po stronie powoda i pozwanego od daty poprzedniego orzeczenia w przedmiocie alimentów.

W pierwszej kolejności Sąd zwrócił uwagę, że od daty ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów upłynęło kilka lat i w tym czasie usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda znacznie wzrosły przy ograniczeniu możliwości zarobkowych i majątkowych matki dziecka. Sąd stwierdził nadto, że zmieniła się również sytuacja życiowa pozwanego, który założył rodzinę i mieszka obecnie z żoną i małoletnią córką.

Analizując możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego, Sąd ustalił je na poziomie co najmniej 2.700 zł netto miesięcznie, zwracając przy tym uwagę, że są one determinowane nie tyle aktualnie osiąganym wynagrodzeniem (2.200 zł), co wiekiem zobowiązanego, jego stanem zdrowia, przygotowaniem zawodowym, wykształceniem, ale także możliwością zdobycia pracy w regionie, w którym mieszka i wieloma innymi czynnikami. Sąd wskazał, że pozwany jest osobą stosunkowo młodą, posiadającą kwalifikacje i bogate doświadczenie zawodowe. Nadto, pozwany od kilkunastu lat pozostaje aktywny na rynku pracy, prowadził także własną działalność gospodarczą. W ocenie Sądu okoliczności te mają wpływ na możliwości majątkowe pozwanego i powodują zasadność ustalenia ich na wyższym poziomie niż obecnie uzyskiwany przez niego dochód. Sąd powołując się na swoje doświadczenie życiowe i orzecznicze, uznał, że osoby w porównywalnej sytuacji, zatrudnione od kilkunastu lat na konkretnym stanowisku cieszą się znacznie korzystniejszymi warunkami finansowymi, zaś w sytuacji, gdy ich zarobki są nieadekwatne do umiejętności zawodowych, intensywnie poszukują lepiej płatnej pracy. Z tych względów Sąd uznał, że gdyby sytuacja materialna pozwanego rzeczywiście była trudna dążyłby on do jej zmiany, zwłaszcza, że robił to w przeszłości i wyjechał do Francji. Sąd stwierdził, że pozwany nie podejmuje aktywnych prób uzyskania lepiej płatnej pracy, co może świadczyć o tym, że w rzeczywistości otrzymuje wynagrodzenie, którego wysokość jest satysfakcjonująca i pozwala na zaspokojenie potrzeb pozwanego i założonej rodziny.

Sąd nadto uznał, że nawet jeżeli pensja pozwanego rzeczywiście oscyluje wokół kwoty 2.200 zł miesięcznie, to jednak nie wykorzystuje w pełni swych możliwości zarobkowych, aby sprostać ciążącym na nim obowiązkom alimentacyjnym.

Sąd stwierdził, że koszt utrzymania pozwanego w zakresie wydatków na wyżywienie, odzież, obuwie, lekarstwa dla rodziny, środki czystości i paliwo wynosi 2.355 zł miesięcznie. Nadto pozwany ma na utrzymaniu małoletnią córkę, której usprawiedliwione potrzeby oscylują wokół kwoty 500 zł miesięcznie.

Sąd stwierdził, że możliwości zarobkowe matki małoletniego powoda są ograniczone do kwoty 1.300 zł miesięcznie, z uwagi na konieczność opieki nad małoletnim synem.

Uwzględniając wskazane powyżej okoliczności, Sąd stwierdził, że w sprawie doszło do zmiany stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o., gdyż wzrosły znacznie usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda, a wobec ustalonych możliwości zarobkowych pozwanego (co najmniej 2.700 zł netto miesięcznie), Sąd zasądził na rzecz małoletniego powoda alimenty w wysokości po 900 zł miesięcznie w miejsce alimentów dotychczasowych w kwocie po 400 zł, w pozostałej części oddalając powództwo jako przekraczające usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda i możliwości zarobkowe pozwanego.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych kosztami postępowania Sąd obciążył pozwanego kosztami sądowymi i nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł tytułem należnej części opłaty sądowej, natomiast na podstawie art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, Sąd przyznał małoletniemu powodowi kwotę 2.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Na zasadzie art. 333 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Apelację do tego orzeczenia wniósł pozwany zaskarżając wyrok w części w jakiej Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda alimenty ponad kwotę 500 zł miesięcznie tj. w pkt 1 oraz w pkt 3 i 4.

Zarzucił naruszenie prawa procesowego, które mogło mieć wpływ na rozstrzygniecie sprawy, a mianowicie art. 233 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego a wynikający z przyjęcia, iż: a) zeznania matki małoletniego powoda co do kosztów' jego utrzymania oraz dowody z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową zasługują na przyznanie im przymiotu wiarygodności podczas gdy wnikliwa analiza tych dowodów w oparciu o wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego rozumowania nie pozwalała na uznanie ich za w' pełni wiarygodne. b) zeznania pozwanego w zakresie, w jakim wskazywał, że nie posiada możliwości finansowych do płacenia wyższych alimentów nie zasługują na danie im wiary w sytuacji gdy mając na uwadze wskazania art. 233 k.p.c. brak było podstaw do ich kwestionowania.

Nadto podniósł na sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych Sądu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, która miała istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a wynikająca z przyjęcia, iż: a) koszt utrzymania małoletniego powoda wynosi łącznie ok. 1.715 zł podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do takich ustaleń, a wręcz wskazywał, iż rzeczywiste potrzeby małoletniego powoda i faktycznie wydatkowane na jego utrzymanie kwoty są znacznie niższe; b) możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego należy oceniać co najmniej na poziomie 2.700 zł podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikało, iż pozwany miesięcznie osiąga dochód w wysokości ok. 2.200 zł i w pełni wykorzystuje swoje możliwości zarobków, c) pozwany oprócz alimentów nie przyczynia się do utrzymania małoletniego powoda w sytuacji gdy z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikają przeciwne okoliczności tj. iż pozwany partycypuje w kosztach utrzymania syna również w inny sposób aniżeli tylko przez łożenie na jego rzecz alimentów; d) możliwości zarobkowe matki małoletniego powoda są ograniczone do kwoty 300 zł z uwagi na konieczność opieki nad małoletnim synem podczas gdy z materiału dowodowego wynika, iż matka małoletniego nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości zarobkowych.

Zarzucił także naruszenie prawa materialnego tj. art. 135 k.r.o. poprzez nieprawidłową wykładnię pojęcia „usprawiedliwione potrzeby uprawnionego” tj. wykładnię dokonaną z pominięciem tego, że zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka powinien być ustalony w ten sposób, aby w razie ich zaspokojenia stopa życiowa dziecka była taka sama jak stopa życiowa rodziców.

Na tych podstawach wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa ponad kwotę zł miesięcznie na rzecz małoletniego powoda oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania za I i II instancję, a w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych; ewentualnie uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji przy uwzględnieniu kosztów postępowania apelacyjnego jako części kosztów procesu.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenia oraz zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenie powoda przyjmując podstawę prawną swego rozstrzygnięcia przywołane przepisy prawne. Sąd ustalił także wszystkie okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Poczynione ustalenia dotyczące okoliczności faktycznych mają podstawę w zgromadzonym w sprawie materialne dowodowym, niemniej jednak, w zakresie wskazanym poniżej, wymagały one poczynienia korekty.

Sąd Okręgowy, uwzględniając zatem merytoryczne uprawnienie sądu odwoławczego wynikające z art. 382 k.p.c. jak również treść normy z art. 316 § 1 k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c., poczynił własne, odmienne, ustalenia stanu faktycznego w zakresie dotyczącym usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego.

Sąd Okręgowy uwzględniając dokumenty zaoferowane przez stronę pozwaną na rozprawie apelacyjnej, w pierwszej kolejności dokonał korekty co do wymiaru kosztów małoletniego związanych z zajęciami rehabilitacyjnymi w Ośrodku (...) S.C. w R.. Koszty z tytułu zajęć rehabilitacyjnych wynoszą 390 zł, jednak ponoszone są dwa razy w roku, a nie co miesiąc, jak w swoich ustaleniach faktycznych, przyjął to Sąd Rejonowy.

(dowód: pismo datowane na 8 sierpnia 2016r., k. 281)

Uwzględniając również zarzuty podniesione w apelacji, Sąd Okręgowy zakwestionował zasadność ustalenia co do kosztów wyżywienia małoletniego (500 zł) oraz przyborów szkolnych (60 zł), które należało uznać za nieadekwatne do jego potrzeb i wieku.

Również uwzględnienie kosztów opału w kosztach utrzymania małoletniego na kwotę 810 zł należało uznać za zbyt wygórowaną.

Dokonując korekty i ponownego przeliczenia uzasadnionych kosztów utrzymania małoletniego, Sąd Okręgowy stwierdził, że zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego winno wymagać miesięcznego wydatkowania kwoty około 1.200 zł miesięcznie.

Z tą modyfikacją, Sąd Okręgowy przyjął te ustalenia za własne.

Z tak zmodyfikowanego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że uzasadniona wysokość kosztów utrzymania małoletniego uległa zmniejszeniu o około 500 zł. Wobec tak istotnej zmiany, uzasadnione stało się ustalenia na nowo wymiaru obowiązku alimentacyjnego, gdyż wobec wskazanej (pośrednio) w pozwie zasady, żądanie pozwu sprowadzało się do obciążenia pozwanego połową kosztów utrzymania małoletniego. Oznacza to, że obowiązek alimentacyjny winien wyczerpywać się kwotą 600 zł miesięcznie.

Powyższe, nie mogło się jednak ostać w świetle norm prawa materialnego określającego zakres i zasady jego ponoszenia.

Z tych też względów, wobec oświadczenia przez pozwanego na rozprawie apelacyjnej, że nie utrzymuje z małoletnim jakichkolwiek kontaktów, dla ustalenia zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanego istotne stało się uwzględnienie treści art. 135 § 2 k.r.o. Zgodnie z nim, wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Mając na względzie powyższe, Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, że pozwanego winien obciążać ten obowiązek w większym zakresie i wyczerpuje się w kwocie 700 zł, adekwatnej do jego możliwości zarobkowych i majątkowych, które, co należy podkreślić, stanowią górny pułap obowiązku alimentacyjnego (porównaj: orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 1972 r., III CRN 470/71; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 1972 r., III CRN 470/71).

Z tych też względów, w zakresie wskazano powyżej, Sąd Okręgowy wydał wyrok reformatoryjny w oparciu o art. 386 § 1 k.p.c. oddalając apelacją w pozostałej części na podstawie art. 385 k.p.c.

Konsekwencją orzeczenia reformatoryjnego stała się konieczność zmodyfikowania rozstrzygnięcia o koszach procesu.

Nie zmieniając w tym zakresie samej zasady odpowiedzialności za wynik procesu, zmniejszenie jednakże wysokości obowiązku alimentacyjnego wpływało na rozstrzygnięcie mające swoją podstawę w art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Podstawę dla ustalenia opłaty stanowiła kwota 3.600 zł (dwunastokrotność wymiaru podwyższonego obowiązku alimentacyjnego), a zatem należna opłata sądowa, ustalona na podstawie art. 18 ust. 2 i art. 13 ust. 1 w/w ustawy, wynosiła 180 zł.

Zmianie podlegało również rozstrzygnięcie o kosztach procesu, a podstawę do ich ustalenia stanowiły przepisy § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( tekst jednolity Dz.U. z 2013r. poz. 490).

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 391 § 2 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, a to wobec oddalenia apelacji pozwanego w części i braku podstaw do zastosowania art. 102 k.p.c. Koszty te ustalono przy uwzględnieniu § 2 pkt 3 w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz. 1804).

SSO Anna Hajda SSO Andrzej Dyrda SSO Magdalena Balion - Hajduk