Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Maria Migoń - Karwowska

Protokolant: Bożena Cybin

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2013 r.

s p r a w y : L. K.

syna Z. i W. z domu Z.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 6 czerwca 2013 r. w J., przy ul. (...) usiłował dokonać kradzieży z włamaniem w ten sposób, że po uprzednim zdemontowaniu szyby w oknie garażu drewnianego a następnie otwarciu jednego ze skrzydeł okna dostał się do jego wnętrza, po czym usiłował zabrać w celu przywłaszczenia prostownik samochodowy o wartości 60 zł, chowając go do plecaka, po czym przedostał się otworem w drzwiach przejściowych do drugiego garażu, gdzie usiłował po uprzednim rozbiciu szyby w oknie wyjść z niego, lecz zamierzonego celu nie osiągnął gdyż został zatrzymany przez pokrzywdzonego, czym działał na szkodę K. J. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64 § 2 k.k. będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 02 marca 2001 r., sygn. II K 29/00 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 29.06.2001 r., sygn. III Ka 259/01 wymierzając mu karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 04.09.1999 r. do 16.05.2000r. i od 21.01.2003r. do 11.05.2004r. oraz wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 listopada 2008 r. sygn. akt II K 459/08 obejmującym między innymi wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28 listopada 2007 r., sygn. akt II K 871/06 za czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, następnie ujętą w karę łączną na podstawie wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 listopada 2008 r. sygn. akt II K 459/08 na karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 18.11.2009r. do 07.01.2011 r.

to jest o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.;

I.  Uznaje oskarżonego L. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, przyjmując, iż czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 02 marca 2001 r., sygn. II K 29/00, zmienionym na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 29.06.2001r., sygn. akt III Ka 259/01 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 04.09.1999 r. do 16.05.2000r. i od 21.01.2003r. do 11.05.2004r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia z dnia 28 listopada 2007 r., sygn. akt II K 871/06 za czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, objętą następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 listopada 2008 r. sygn. akt II K 459/08 na mocy, którego wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 18.11.2009r. do 07.01.2011 r., tj. występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 6 czerwca 2013 r. do dnia 8 czerwca 2013 r.;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2013 roku około godziny 23.30 oskarżony L. K. udał się na ul. (...) w J., na teren posesji należącej do K. J. (1) z zamiarem dokonania kradzieży z włamaniem. Następnie oskarżony zdemontował szybę w oknie drewnianego garażu, otworzył jedno ze skrzydeł okna, po czym wszedł do wnętrza tego pomieszczenia. Z pomieszczenia tego L. K. zabrał w celu przywłaszczenia prostownik samochodowy o wartości 60 złotych, chowając go do posiadanego ze sobą plecaka. Następnie przez otwór w drzwiach przejściowych przedostał się on do drugiego garażu. W oknie tego garażu L. K. rozbił szybę i przez powstały otwór zamierzał opuścić to pomieszczenie, lecz celu tego nie osiągnął, gdyż został zatrzymany przez pokrzywdzonego K. J. (1).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 32-34, 66-67, 71-73, zeznania świadka K. J. (1) k. 13-16, zeznania świadka D. S. k. 20-21, zeznania świadka M. S. k. 24-25, zeznania świadka B. K. k. 40, zeznania świadka D. J. (1) k. 42-43, zeznania świadka K. J. (2) k. 44-45, protokół przeszukania k. 5-7, protokół oględzin miejsca kradzieży z włamaniem k. 8-10, dokumentacja fotograficzna k.102.

L. K. jest osobą wielokrotnie karną sądownie, między innymi za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 02 marca 2001 r., sygn. II K 29/00, zmienionym na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 29.06.2001r., sygn. akt III Ka 259/01 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 04.09.1999 r. do 16.05.2000r. i od 21.01.2003r. do 11.05.2004r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28 listopada 2007 r., sygn. akt II K 871/06 za czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, objętą następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 listopada 2008 r. sygn. akt II K 459/08 na mocy, którego wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 18.11.2009r. do 07.01.2011 r.,

Oskarżony L. K. ma 52 lata, jest rozwiedziony, posiada dwoje dzieci w wieku 26 i 25 lat. Posiada wykształcenie zawodowe, zawód stolarz, nie pracuje, utrzymuje się z prac dorywczych.

Oskarżony jest zdrowy, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 32-34, , 66-67, 71-73, dane o karalności k. 47-49, odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30.05.2005r. sygn. akt II K 260/04 k.50, odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 24.04.2006r. sygn. akt VII K 211/06 k.51, odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28.11.2007r. sygn. akt II K 871/06 k.52, odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19.12.2007r. sygn. akt II K 840/07 k.53-58, odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25.11.2008r. sygn. akt II K 459/08 k.59, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 10.03.2009r. sygn. akt VI Ka 33/09 k.60, odpis wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 06.07.2011r. sygn. akt II K 479/11 k.61, odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 02.03.2012r. sygn. akt II K 1869/11 k.62-63, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 17.07.2012r. sygn. akt VI Ka 341/12 k.64, odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 2.03.2001r. sygn. akt II K 29/00 k.85-86, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 29.06.2001r. sygn. akt III Ka 259/01 k.87,

Oskarżony L. K., słuchany w postępowaniu przygotowawczym, przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, iż rzeczywiście do komórki wszedł po wyjęciu szyby. Na rękach miał rękawiczki, aby nie zostawić śladów. Przyznał on też, iż dokonał kradzieży, przy czym został zatrzymany na gorącym uczynku.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 32-34, 66-67, 71-73.

Sąd zważył , co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, poddany przez Sąd gruntownej i wszechstronnej analizie, stworzył niepodważalną podstawę do stwierdzenia sprawstwa, jak i winy oskarżonego L. K. w zakresie przypisanego mu czynu.

Sąd przyznał walor wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w postępowaniu przygotowawczym, w których przyznał się do popełnienia występku usiłowania dokonania kradzieży z włamaniem. Z wyjaśnieniami oskarżonego koresponduje bowiem zabrany w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności zeznania świadków K. J. (1), D. J. (2), K. J. (2) i B. K.. Zeznania pokrzywdzonego K. J. (1) oraz wymienionych wyżej członków jego rodziny Sąd uznał za całkowicie wiarygodne, albowiem w sposób kategoryczny, logiczny oraz zbieżny z wyjaśnieniami oskarżonego opisali zarówno swoje zachowanie, jak też sposób zachowania oskarżonego, a także podali wszystkie spostrzeżone i zapamiętane przez nich szczegóły zdarzenia. Zeznania tych świadków znajdują też potwierdzenie w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym w postaci protokołu zatrzymania osoby, protokołu przeszukania osoby, protokołu oględzin miejsca kradzieży z włamaniem oraz dokumentacji fotograficznej. W ocenie Sądu wiarygodność wskazanych powyżej dowodów nie może budzić jakichkolwiek wątpliwości, zaś dokumenty te potwierdzają okoliczności popełnionego przestępstwa oraz sposób jego dokonania.

Za wiarygodne uznał też Sąd zeznania świadka D. S.. Wymieniony jest sąsiadem pokrzywdzonego. Nie był on bezpośrednim świadkiem zdarzenia, bowiem na posesję K. J. (1) przybył on już po zatrzymaniu oskarżonego. Wymieniony podał wszystkie zapamiętane przez siebie okoliczności, zaś jego zeznania w ocenie Sądu są szczere i prawdziwe.

Nie budzi też żadnych wątpliwości wiarygodność zeznań złożonych przez funkcjonariusza policji M. S.. Świadek ten został skierowany na miejsce zdarzenia przez dyżurnego, związku ze zgłoszeniem dotyczącym ujęcia sprawcy włamania. Opisał on jaką sytuację zastał w chwili przybycia na miejsce zdarzenia, wskazał podjęte czynności oraz ustalenia, jakich dokonał w związku z popełnieniem przestępstwa.

Nie bez znaczenia jest także to, że oskarżony został ujęty przez pokrzywdzonego w trakcie popełniania przestępstwa, zaś w jego plecaku ujawniono prostownik, należący do K. J. (1). Nie budzi także wątpliwości wskazana przez pokrzywdzonego wartość tego prostownika.

Sąd nie poczynił ustaleń w oparciu o zeznania E. Ł., albowiem wymieniona nie była świadkiem zdarzenia.

Nie sposób również kwestionować rzetelności i wiarygodności pozostałego materiału dowodowego w postaci danych o karalności oraz odpisów wyroków Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze i Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze, z których wynika uprzednia karalność oskarżonego.

Konkludując należy stwierdzić, iż kompleksowa ocena wiarygodności wyjaśnień oskarżonego i poszczególnych świadków oraz całości pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, dokonana w świetle zasad doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu pozwoliła na niewątpliwe stwierdzenie sprawstwa oskarżonego L. K. w zakresie zarzuconego mu czynu.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż oskarżony L. K. w dniu 6 czerwca 2013 r. w J., przy ul. (...) usiłował dokonać kradzieży z włamaniem w ten sposób, że po uprzednim zdemontowaniu szyby w oknie garażu drewnianego, a następnie otwarciu jednego ze skrzydeł okna dostał się do jego wnętrza, po czym usiłował zabrać w celu przywłaszczenia prostownik samochodowy o wartości 60 zł, chowając go do plecaka, po czym przedostał się otworem w drzwiach przejściowych do drugiego garażu, gdzie usiłował po uprzednim rozbiciu szyby w oknie wyjść z niego, lecz zamierzonego celu nie osiągnął, gdyż został zatrzymany przez pokrzywdzonego, czym działał na szkodę K. J. (1), przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 02 marca 2001 r., sygn. II K 29/00, zmienionym na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 29.06.2001r., sygn. akt III Ka 259/01 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 04.09.1999 r. do 16.05.2000r. i od 21.01.2003r. do 11.05.2004r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28 listopada 2007 r., sygn. akt II K 871/06 za czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, objętą następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 listopada 2008 r. sygn. akt II K 459/08 na mocy, którego wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 18.11.2009r. do 07.01.2011 r., dopuszczając się przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

Oskarżony L. K. popełniając opisany wyżej występek działał umyślnie. Miał on bowiem wiedzę i świadomość, iż dokonanie kradzieży z włamaniem stanowi naruszenie przepisów prawa. Oskarżony, mogąc zachować się zgodnie z prawem, naruszył je. Oskarżony przy tym nie znajdował się w takiej sytuacji, która zniewalałaby go do podjęcia działań sprzecznych z normami prawnymi. L. K. działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, zdając sobie sprawę zarówno z bezprawności, jak i karygodności jego zachowania. W przypisanym oskarżonemu przestępstwie działał on w sposób przemyślany, zorganizowany, z zamiarem bezpośrednim.

Zgodnie z brzmieniem art. 279 § 1 k.k. sprawcą przestępstwa kradzieży z włamaniem jest osoba, która dopuściła się zaboru mienia po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń, co miało miejsce w przypadku działania oskarżonego. Ponieważ oskarżony nie osiągnął zamierzonego celu, bowiem został zatrzymany wewnątrz garażu przez pokrzywdzonego, to jego zachowanie należało uznać za usiłowanie popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 279 § 1 k.k. Ponadto z art. 64 § 2 k.k. wynika, iż sprawca odpowiada w ramach multirecydywy w przypadku, jeżeli był uprzednio skazany w warunkach określonych w art. 64 § 1, odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo m.in. kradzieży z włamaniem. W przedmiotowej sprawie L. K. popełnił uprzednio przestępstwo przeciwko mieniu z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., za które odbył karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat. Następnie został on skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28 listopada 2007 r., sygn. akt II K 871/06 za czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, objętą następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 listopada 2008 r. sygn. akt II K 459/08 na mocy, którego wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony rozpoczął odbywanie tej kary w dniu 18.11.2009r. Zakład karny opuścił 7 stycznia 2011 roku, a więc tym samym stwierdzić należy, iż w okresie 5 lat od wykonania kary w wymiarze ponad roku popełnił ponownie podobne przestępstwo umyślne przeciwko mieniu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. Wobec powyższego należało uznać, iż L. K. dopuścił się przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w warunkach powrotu do przestępstwa wynikającego z art. 64 § 2 k.k.

Wymierzając oskarżonemu L. K. karę za przypisane mu przestępstwo Sąd baczył, aby była ona dostosowana do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, stopnia zawinienia oskarżonego, a także, aby wszechstronnie uwzględniała te cele, które stawiane są karze.

Wymierzając oskarżonemu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, Sąd uwzględnił całokształt okoliczności podmiotowych i przedmiotowych popełnionego przez niego przestępstwa, a zwłaszcza charakter jego czynu. Sąd miał przy tym na uwadze zarówno okoliczności łagodzące, jak i okoliczności obciążające sprawcę. Sąd baczył też, aby wymierzona oskarżonemu kara była dostosowana do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, stopnia zawinienia oskarżonego, a także, aby wszechstronnie uwzględniała te cele, które stawiane są karze.

Za okoliczność łagodzącą Sąd uznał przyznanie się oskarżonego do winy oraz stosunkowo niewielką wartość skradzionego mienia. Tej pierwszej okoliczności Sąd jednak nie przydał decydującego znaczenia, albowiem wobec zatrzymania L. K. na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa, jego sprawstwo było oczywiste.

Za istotne okoliczności obciążające Sąd uznał znaczny stopień szkodliwości społecznej czynu popełnionego przez oskarżonego, uprzednią jego wielokrotną karalność za przestępstwa przeciwko mieniu, pobudki działania oskarżonego, a mianowicie chęć łatwego zysku, a także popełnienie czynu po upływie roku po skazaniu go ostatnim wyrokiem za popełnienie przestępstwa kradzieży. Popełnienie przez oskarżonego ponownie podobnego rodzajowo przestępstwa stanowi o kryminalnej niepoprawności jego zachowania i jest okolicznością bardzo poważnie obciążającą. Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu należy uznać za znaczny.

Wymierzając oskarżonemu karę bezwzględnego pozbawienia wolności Sąd uznał, iż w stosunku do oskarżonego nie zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna. Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany wyrokami sądów. Mimo uprzednich skazań i odbytych przez oskarżonego bezwzględnych kar pozbawienia wolności L. K. całkowicie lekceważąc orzeczone wobec niego kary, dopuścił się podobnego przestępstwa. Dowodzi to znacznego stopnia demoralizacji oskarżonego i uzasadnia przypuszczenie, iż zawieszenie wykonania kary nie jest wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności nie zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa. W ocenie Sądu oskarżony nie zasługuje na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia kary i wymaga resocjalizacji w warunkach zakładu karnego.

Biorąc pod uwagę dyrektywy wymiaru kary, określone w art. 53 k.k., a więc stopień zawinienia oskarżonego, stopień społecznej szkodliwości czynu, sposób życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa, Sąd uznał, iż wymierzona oskarżonemu kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie adekwatną karą do popełnionego przez oskarżonego czynu. Kara w tym wymiarze winna uzmysłowić oskarżonemu nieopłacalność łamania prawa, stanowiąc jednocześnie przestrogę na przyszłość. Sąd miał przy tym na względzie cele, jakie wymierzona kara powinna spełnić wobec oskarżonego, tj. przede wszystkim cele wychowawcze. Kara ta winna również wdrożyć oskarżonego do poszanowania zasad porządku prawnego. Tak ukształtowana kara będzie także realizowała cele ogólnoprewencyjne i da wyraz zdecydowanego braku społecznej akceptacji dla tego typu zachowań.

Zdaniem Sądu kara w tych rozmiarach stanowić będzie dla oskarżonego wystarczającą dolegliwość, adekwatną do stopnia jego zawinienia i stopnia szkodliwości społecznej czynu. Orzeczona kara winna spełnić swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego, jak i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponieważ oskarżony był zatrzymany w związku z popełnieniem przestępstwa, na podstawie przepisu art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych, z uwagi na trudną sytuację majątkową oskarżonego, Sąd zwolnił go od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych oraz odstąpił od wymierzenia mu opłaty.