Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2013 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muszka

Protokolant: Joanna Szajkowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Mariusza Rybaka

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 roku sprawy:

W. S.

syna M. i I. z d. P.

urodzonego (...) w J.

skazanego:

1.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 07 stycznia 2008 roku w sprawie VII K 1540/07, za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., popełniony w dniu 29 września 2007 r. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 11 kwietnia 2008 roku w sprawie VI Ka 123/08,

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 29 czerwca 2012 roku w sprawie II K 380/12, za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 09 grudnia 2011 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

3.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 10 października 2012 roku w sprawie II K 730/12, za czyn z art. 288 § 1 k.k. i art. 193 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 17 marca 2012 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 191 § 2 k.k. popełniony w dniu 17 marca 2012 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, łącznie wymierzono skazanemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

I.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności, orzeczone wobec skazanego W. S. w wyrokach, o których mowa w punktach 2 i 3 części wstępnej wyroku i wymierza mu łączną karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego dotyczącego kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem opisanym w pkt 1 części wstępnej wyroku;

III.  na podstawie art. 577 k.p.k., na poczet orzeczonej wobec skazanego W. S. w punkcie I części dyspozytywnej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach podlegających połączeniu;

IV.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. stwierdza, iż wyroki podlegające połączeniu ulegają osobnemu wykonaniu w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym;

V.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwalnia skazanego W. S. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania w niniejszej sprawie.

Sygn. akt II K 78/13

.

Do tutejszego Sądu wpłynął wniosek skazanego W. S. o wydanie wyroku łącznego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. S. został prawomocnie skazany następującymi wyrokami:

Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 7 stycznia 2008 r. w sprawie sygn. akt VII K 1540/07 za czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk popełniony w dniu 29 września 2007 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności z zaliczeniem na poczet kary okresu pozbawienia wolności w sprawie.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 11 kwietnia 2008 r. w sprawie sygn. akt VI Ka 123/08 zmieniono powyższy wyrok obniżając orzeczoną wobec skazanego karę do kary roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze k 89akt sprawy VII K 1540/07, wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze k. 112

Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 29 czerwca 2012 r. w sprawie sygn. akt II K 380/12 za czyn z art. 288§1 kk w zw. z art. 64§1 kk popełniony w dniu 9 grudnia 2009 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem na poczet orzeczonej kary okresu pozbawienia wolności w sprawie.

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze k 76 akt sprawy II K 380/12,

Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 10 października 2012 r. w sprawie II K 730/12 za czyn z art. 288§1 kk i art. 193 kk w zw. z art. 11§2 kk i w zw. z art. 64§1 kk, popełniony w dniu 17 marca 2012 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 191§2 kk popełniony w dniu 17 marca 2012 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Łącznie wymierzono skazanemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając na poczet orzeczonej kary okres pozbawienia wolności w sprawie.

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze k.119-120 akt sprawy II K730/08

W. S. karę pozbawienia wolności rozpoczął odbywać w stycznia 2013 r. w Areszcie Śledczym w J., 5 lutego 2013 r. został przetransportowany do Zakładu Karnego w G.. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania, a zadania realizuje umiarkowanie. Nie realizuje zadania spłaty pokrzywdzonego. Podczas pobytu w warunkach więziennych nie był nagradzany, ani karany dyscyplinarnie. W miejscu zakwaterowania bezkonfliktowy. Nie deklaruje uczestnictwa w podkulturze przestępczej, od 17 kwietnia 2013 r. pracuje poza terenem zakładu w systemie bez konwojenta w grupie odpłatnej. Z nałożonych obowiązków wywiązuje się prawidłowo. W stosunku do przełożonych zachowuje się prawidłowo, wydawane polecenia realizuje.

Dowód: opinia o skazanym k. 18.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

W niniejszej sprawie połączeniu podlegać mogły kary orzeczone w wyrokach opisanych w punkcie 2 i 3 części wstępnej wyroku. Stwierdzenie to wynika z charakterystycznego dla niniejszego postępowania układu popełnienia czynów za które W. S. został prawomocnie skazany i dat wydania przedmiotowych wyroków.

Zgodnie z treścią art. 85 kk jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju, albo inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawy kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Stosownie do treści art. 86§1 kk Sąd wymierzając karę łączną orzeka w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Tym samym Sąd mógł orzec w niniejszym postępowaniu karę łączną pozbawienia wolności w zakresie od ośmiu miesięcy pozbawienia wolności do roku i ośmiu miesięcy pozbawienia wolności.

Należało zważyć, iż zgodnie z ugruntowanym w doktrynie prawniczej poglądem, podzielanym w pełni przez Sąd orzekający, główną ideą leżącą u podstaw wymiaru kary łącznej jest odpowiednia redukcja sumy kar podyktowana względami humanitarnymi. Nie może jednak ujść uwadze, iż ugruntowany w doktrynie prawniczej pogląd wskazuje również, niejako w uzupełnieniu, że popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest zasadniczo okolicznością obciążającą, wobec tego nie powinno prowadzić do łagodzenia kar, co ma praktycznie miejsce przy stosowaniu absorpcji. Absorpcja natomiast, czy też wymierzenie kary łącznej zbliżonej w swojej wysokości do najsurowszej kary jednostkowej jest uzasadnione w sposób szczególnych w dwóch przypadkach: 1. zbiegu bardzo poważnego przestępstwa z przestępstwem bądź przestępstwami wyraźnie mniej groźnymi, 2. w sytuacji, gdy przyjęcie wielu przestępstw zamiast jednego jest merytorycznie wątpliwe ze względu na nieostrość kryteriów jedności czynu, czy przestępstwa, tzn. gdy między przestępstwami istnieje ścisły związek rzeczowy np. objęcie jednym planem działania, choć art. 12. k.k. nie znalazł zastosowania ( vide L. Tyszkiewicz „Kodeks karny Komentarz” k. 262 wyd. Arche s.c. Gdańsk 1999 r. ). Pozostałymi zasadami stosowanymi w procesie łączenia kar są zasada asperacji i kumulacji. Wybór pomiędzy jedną z trzech wymienionych zasad uwarunkowany jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Sprowadzają się one do określenia, jak blisko związek przedmiotowo- podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej kara łączna winna być zbliżona do dopuszczalnego minimum.

W świetle powyższego Sąd zważył iż w realiach niniejszej sprawy z całą pewnością nie może być mowy o możliwości zastosowania zasady absorpcji. Przeciwko jej przyjęciu przemawia bowiem zbliżony stopień społecznej szkodliwości wszystkich przypisanych skazanemu czynów, jak i popełnienie ich na szkodę różnych podmiotów. Nie bez znaczenia pozostawał w tym zakresie fakt popełnienia czynów przypisanych wyrokiem z dnia 10 października 2012 r. po upływie czterech miesięcy od popełnienia czynu przypisanego mu wyrokiem z dnia 29 czerwca 2012 r. Sąd zważył wreszcie i na fakt, iż skazany w przeszłości był łącznie osiemnastokrotnie karany sądownie, wielokrotnie w warunkach recydywy wielokrotnej.

W przekonaniu Sądu brak było zatem okoliczności, które pozwoliłyby na przyjęcie, że obecna, poprawna postawa skazanego, jaką prezentuje w warunkach pozbawienia wolności pozwala na tak daleko idące złagodzenie orzeczonych kar. Skorzystanie z zasady absorpcji, w prawnokarnej sytuacji skazanego w sposób ewidentny byłoby sprzeczne z podzielanym przez Sąd poglądem, iż popełnienie dwóch przestępstw stanowi przede wszystkim okoliczność obciążającą, wobec tego nie powinna prowadzić do łagodzenia orzeczonych kar.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności oraz kierując się pozostałymi dyrektywami i przesłankami wymiaru kary opisanymi w art. 53 kk Sąd uznał, iż zasadnym będzie zastosowanie zasady asperacji i wymierzenie za zbiegające czyny kary roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Przeciwko przyjęciu zasady kumulacji przemawiał fakt bliskiego związku czasowego czynów przypisanych wyrokiem w sprawie II K 730/12 oraz wskazana wyżej poprawna obecnie postawa skazanego. Tak wymierzona kara będzie w ocenie Sądu karą słuszną i sprawiedliwą, realizującą w największym stopniu zadania z zakresu prewencji szczególnej i ogólnej.

Na poczet orzeczonej kary łącznej Sąd, stosownie do treści art. 577 kpk zaliczył skazanemu okresy wszelkich, odbytych dotychczas kar oraz zakazów.

Stosownie do treści art. 572 kpk Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie wymierzania kary łącznej odniesieniu do kary orzeczonej wyrokiem opisanym w punkcie 1 części wstępnej wyroku, zaś na podstawie art. 576§1 kpk stwierdził, iż wyroki podlegające połączeniu, ulegają osobnemu wykonaniu w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym.

Orzeczenie o kosztach, oparte o treść art. 624§1 kpk, podyktowane zostało trudną sytuacją majątkową skazanego, pozbawionego wolności.