Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 31 marca 2016 r. , w sprawie Dz.Kw. 34317/15 Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi oddalił wniosek D. A. o ujawnienie wzmianki o toczącym się postępowaniu oddalającym powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym i ujawnienie budynku biurowego.

Sąd Rejonowy ustalił, że księga wieczysta (...) prowadzona jest dla nieruchomości położonej w Ł., przy ul. (...), składającej się z działek nr (...) o powierzchni 2,2774 ha. Właścicielem nieruchomości jest Skarb Państwa a (...) Park spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. wpisana jest jako użytkownik wieczysty i właściciel budynku oraz urządzeń stanowiących odrębną nieruchomość.

Apelację od tego postanowienia złożyła wnioskodawczyni . Postawiła skarżonemu postanowieniu szereg zarzutów wnosząc w konkluzji o zmianę zaskarżonego postanowienia przez ujawnienie w dziale I księgi wieczystej budynku biurowego wybudowanego przez skarżącą, wpisanie z urzędu wpisu ostrzeżenia o niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, dokonanie wpisu ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Nadto wniosła o rozpoznanie apelacji na rozprawie.

Sąd Okręgowy zważył,

co następuje :

Apelacja w sposób oczywisty jest bezzasadna, a częściowo niedopuszczalna.

Wniosek o rozpoznanie apelacji na rozprawie nie zasługuje na uwzględnienie. Jak stanowi przepis art. 608 k.p.c. sprawy z zakresu prawa rzeczowego rozpoznawane są na rozprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Stosownie do przepisu art. 626 ¹ § 1 k.p.c. sprawy w postępowaniu wieczystoksięgowym rozpoznawane są na posiedzeniu niejawnym. Przepis ten ma zastosowanie także w postępowaniu apelacyjnym, co potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 lutego 2002 r. , w sprawie III CZP 3/02 stanowiącej odpowiedź na pytanie prawne zadane nota bene przez Sąd Okręgowy w Łodzi. Oczywistym jest , że na zasadzie przepisu art.148 § 2 w zw z art. 13 § 2 k.p.c. Sąd może skierować sprawę na posiedzenie jawne i wyznaczyć rozprawę także wówczas, gdy sprawa podlega rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. W sprawie jednak nie występują żadne istotne zagadnienia prawne , a stan faktyczny wynika z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy przez co brak jakiegokolwiek uzasadnienia dla przeprowadzenia rozprawy. Przeprowadzenie rozprawy czy rozpoznanie apelacji na posiedzeniu niejawnym nie ma także żadnego znaczenia dla ewentualnego udziału w postepowaniu Prokuratora , który nota bene takiego udziału nie zgłosił.

Apelacja w części obejmującej żądanie dokonania wpisu ostrzeżenia o niezgodności stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym jest niedopuszczalna albowiem została skierowana do orzeczenia, które nie istnieje. Podlega więc w tej części apelacja na zasadzie przepisu art. 373 w zw z art. 13 § 2 k.p.c. odrzuceniu.

W pozostałej części apelacja jest bezzasadna. Odnosząc się do zarzutów i wniosków apelacji podnieść należy :

1.apelacja nie zawiera żadnego zarzutu ani uzasadnienia zarzutu co do oddalenia wniosku o wpis wzmianki o toczącym się postępowaniu o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Podkreślenia wymaga to, że wnioskodawczyni nie złożyła żadnego dokumentu, który mógłby stanowić podstawę takiego wpisu, a stosownie do przepisu art. 626 ² § 3 k.p.c. do wniosku o wpis należy dołączyć dokumenty, stanowiące podstawę wpisu w księdze wieczystej;

2.apelacja w części dotyczącej oddalenia wniosku o ujawnienie w dziale I księgi wieczystej budynku jest niemerytoryczna. Wbrew zarzutom i tezom apelacji , Sąd Rejonowy nie uznał, że dokumenty w postaci decyzji administracyjnych czy inne dokumenty poświadczone lub sporządzone przez notariusza nie stanowią lub nie mogą stanowić podstawy wpisu w księdze wieczystej . Sąd Rejonowy kwestiami tymi w ogóle bowiem się nie zajmował. Poprzestał ( i słusznie ) na wykazaniu, że skarżąca nie jest uprawniona do złożenia wniosku w sprawie. Jak bowiem stanowi przepis art. 626 ² § 5 k.p.c. wniosek o wpis może złożyć właściciel nieruchomości, użytkownik wieczysty, osoba, na rzecz której wpis ma nastąpić, albo wierzyciel, jeżeli przysługuje mu prawo, które może być wpisane w księdze wieczystej. W sprawach dotyczących obciążeń powstałych z mocy ustawy wniosek może złożyć uprawniony organ. Powyższe wyliczenie jest enumeratywne i nie podlega rozszerzeniu. Wnioskodawczyni nie jest właścicielką nieruchomości objętej przedmiotową księgą wieczystą. Nie jest też użytkownikiem wieczystym. Nie jest właścicielem budynku , o którym pisze we wniosku i apelacji bo stałoby to w sprzeczności z zasadą superficies solo cedit. Nie jest też wierzycielem – a o ile jest – nie złożyła na tę okoliczność żadnego dokumentu.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 w zw z art. 13 § 2 k.p.c. apelację w pozostałej części oddalił.