Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 5 września 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie III Wydział Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku J. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o ubezpieczenie społeczne

na skutek zażalenia wnioskodawcy J. Ś.

na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie Wydziału VIII Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 6 lipca 2012 r. sygn. akt VIII U 580/12

p o s t a n a w i a :

o d d a l i ć zażalenie.

Sygn. akt III AUz 159/12

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 5 września 2012 roku.

Postanowieniem z dnia 6 lipca 2012 r. Sąd Okręgowy w Krakowie VIII Wydział Ubezpieczeń Społecznych odrzucił odwołanie złożone przez J. Ś. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. z dnia 24 lutego 2012 r.

Sąd Okręgowy w uzasadnieniu postanowienia podniósł, iż wnioskodawca złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. z dnia 24 lutego 2012 r. stwierdzającej, iż jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, nie mając ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, podlega on obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu od dnia 1 grudnia 2004 r. do 31 października 2005 r. oraz od dnia 12 marca 2008 r. do dnia 28 lutego 2009 r. Sąd I instancji podniósł, że sprawa z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym w powyższych okresach została już wcześniej prawomocnie osądzona wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie VIII Wydział Ubezpieczeń Społecznych z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt VIII U 10/11, oddalającym odwołanie wnioskodawcy od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 listopada 2010 r. Sąd Okręgowy wskazał, że jakkolwiek wnioskodawca złożył odwołanie od innej decyzji, to zarówno decyzja z dnia 24 lutego 2012 r. jak i decyzja z dnia 9 listopada 2010 r. rozstrzygały o tym samym prawie i w identycznym stanie prawnym.

Z tych względów Sąd Okręgowy powołując się na art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. oraz art. 199 § 3 k.p.c. podniósł, iż kolejne postępowanie nie może zostać wszczęte z uwagi na powagę rzezy osądzonej, stąd złożone przez wnioskodawcę odwołanie od decyzji z dnia 24 lutego 2012 r. podlega odrzuceniu, o czym orzeczono jak w pkt I. O kosztach postępowania orzeczono jak w pkt II na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c., art. 99 k.p.c. oraz 108 §1 zd. 1 k.p.c. a także § 11 ust. 2 w związku z § 2 ust. 1-2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył wnioskodawca, wnosząc o jego uchylenie. Skarżący zarzucił, że Sąd nie odniósł się do treści odwołania decyzji z dnia 24 lutego 2012 r. W uzasadnieniu wnioskodawca zarzucił, że w niniejszej sprawie nie zachodzi tożsamość stron, gdyż w pierwszym postępowaniu występował (...) Oddział w R., natomiast w drugim (...) Oddział w C.. Wnioskodawca podniósł, że w poprzednim postępowaniu starał się wykazać liczne uchybienia (naruszenie procedur oraz niewłaściwą interpretację przepisów prawa), ograniczając się jednakże tylko i wyłącznie do przepisów prawa pracy, pomijając przy tym zarzut działania niezgodnego z konstytucją.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje :

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. sąd odrzuci pozew jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona.

Bezspornym w sprawie jest, iż wnioskodawca złożył odwołanie od decyzji, która była już przedmiotem postępowania, zainicjowanego przez niego samego. Uprawomocnienie się wyroku Sądu Okręgowego z dnia 7 kwietnia 2011 r., w sprawie sygn. akt VIII U 10/11, oddalającego odwołanie od decyzji dnia 9 listopada 2010 r. spowodowało, iż sprawa w przedmiocie podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w okresach od dnia 1 grudnia 2004 r. do 31 października 2005 r. oraz od dnia 12 marca 2008 r. do dnia 28 lutego 2009 r. zyskała wymiar rzeczy osądzonej. Podnieść należy, iż prawomocne orzeczenie wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe. Oznacza to więc, iż sprawa o ten sam przedmiot pomiędzy tymi samymi stronami nie może ponownie się toczyć.

W tym stanie rzeczy kwestionowanie przez wnioskodawcę zaskarżonej decyzji stanowi próbę wszczęcia kolejnego postępowania w tej samej sprawie. Prowadzenie zaś procesu o to samo roszczenie jest niedopuszczalne, ponieważ proces taki podważałby powagę rzeczy osądzonej prawomocnym wyrokiem (art. 366 k.p.c.), a takie postępowanie byłoby dotknięte nieważnością ( art. 379 pkt 3 k.p.c.), a ponadto, prowadziłoby to do niekończących się procedur emerytalno - rentowych, a następnie sądowych.

Wbrew zarzutom wnioskodawcy wskazać należy, że w niniejszej sprawie zachodzi nie tylko tożsamość przedmiotowa ale również i tożsamość podmiotowa. Bez znaczenia pozostaje bowiem okoliczność, iż uprzednia decyzja została wydana przez (...) Oddział w R. natomiast, obecnie zaskarżona przez (...) Oddział w C.. Bezspornym w sprawie jest iż stroną w obu tych postępowaniach jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wewnętrzna organizacja organu rentowego, z podziałem na oddziały, nie przesądza o tym, że każda placówka zyskuje miano podmiotu samodzielnego, nie tożsamego z jednostką centralną. Z tego względu bezapelacyjnie stwierdzić należy, że decyzje wydane przez poszczególne oddziały organu rentowego utożsamić należy z jednym podmiotem, tj. Zakładem Ubezpieczeń Społecznych. Sprawia to, że podniesiony przez wnioskodawcę zarzut jest bezzasadny i jako taki Sąd Apelacyjny go pominął.

Mając na uwadze, iż zaskarżone postanowienia jest zgodne z prawem Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji na zasadzie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.