Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Ciechanowie, w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Domurad-Wilkowska

Protokolant: Paulina Demkowska

przy udziale Prokuratora: Anny Olszewskiej

po rozpoznaniu w dniu(...) w Ciechanowie

sprawy G. K. , urodzonego (...) w P., syna M. i K. z domu U.

oskarżonego o to, że:

w dniu 3 maja 2016 roku w C. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził P. G. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 65 złotych, która to należność wpłynęła na rachunek bankowy o numerze (...) w ten sposób, że w związku z wystawieniem ogłoszenia o numerze (...) o sprzedaży na portalu (...).pl modemu internetowego Modem (...), wprowadził w błąd w/w co do faktu posiadania przedmiotu i zamiaru jego przesłania kupującemu, przy czym czyn ten stanowi przypadek mniejszej wagi

tj. o czyn z art. 286 § 3 k.k.

ORZEKA:

1.  oskarżonego G. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa z art. 286 § 3 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 3 k.k. skazuje go na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego P. G. (1) obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę kwoty 65 (sześćdziesiąt pięć) złotych;

3.  obciąża oskarżonego opłatą w kwocie 120 (sto dwadzieścia) złotych oraz pozostałymi kosztami sądowymi w sprawie w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych.

II K 96/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 03 maja 2016r. G. K. wystawił na portalu (...) ogłoszenie o sprzedaży modemu (...). Podał nieprawdziwy nick: (...) oraz dane osoby K. W..

Ogłoszeniem zainteresował się P. G. (1). Skontaktował się z G. K. najpierw poprzez portal (...) i uzgodnił cenę i sposób wysyłki towaru. G. K. podając się cały czas za K. W. wysłał następnie P. G. (1) na jego adres e-mail numer swojego konta bankowego oraz dane do przelewu K. W.. P. G. (1) w dniu 03 maja 2016r. dokonał przelewu na konto należące go G. K. w kwocie 65 złotych. Od razu wysłał też wiadomość, iż przelał pieniądze. Otrzymał odpowiedź, iż paczka zostanie wysłana. Przez kilka dni P. G. (1) usiłował skontaktować się ze sprzedającym jednak bezskutecznie. Nie otrzymał zakupionego towaru.

(dowód – zeznania świadka P. G. k. 3,103, wyjaśnienia oskarżonego k. 76v, potwierdzenie transakcji k. 4, korespondencja z portalu (...).pl k. 5,7,8, korespondencja e-mail k. 9,10, historia rachunku k. 42)

W dniu 11 maja 2016r. P. G. (1) zgłosił sprawę do portalu (...), a następnie złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa na jego szkodę.

(dowód – zeznania świadka P. G. k. 3,103, korespondencja z portalu (...).pl k. 7)

Oskarżony G. K. ma 29 lat. Jest kawalerem, nie ma dzieci ani nikogo na utrzymaniu. Oskarżony posiada wykształcenie średnie, nie ma żadnego wyuczonego zawodu. Oskarżony nie pracuje. Oskarżony nie leczył się psychiatrycznie. (protokół przesłuchania podejrzanego k. 76-77,86-87, dane osobowo – poznawcze k. 82). Oskarżony był wielokrotnie karany. (karta karna k. 69-70)

W toku postępowania przygotowawczego G. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył krótkie wyjaśnienia w sprawie. Podał, że prawdą jest, iż na portalu (...) w maju 2016r. wystawił do sprzedaży modem (...) za kwotę 65 złotych. Kupujący kontaktował się z nim poprzez e-mail i podał mu dane do przesłania modemu. Oskarżony podał kupującemu numer konta bankowego. Konto to należało do niego i tylko on był jego dysponentem. Oskarżony wskazał, że posiadał modem, ale po wpłacie pieniędzy nie wysłał go kupującemu. Zobowiązał się do zwrotu pieniędzy pokrzywdzonemu i oświadczył, iż żałuje swojego czynu i nie będzie więcej wykraczać poza granice prawa. (k. 76v)

Będąc przesłuchanym po raz drugi w toku postępowania przygotowawczego oskarżony także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i potwierdził treść swoich wcześniejszych wyjaśnień. Nie wyraził zgody na zaproponowany mu wymiar kary w wysokości 6 miesięcy pozbawienia wolności, jednocześnie oświadczając, iż zgadza się na orzeczenie obowiązku naprawienia szkody oraz pokrycie kosztów sądowych i jest to dla niego oczywiste. (k. 86v)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

W ocenie Sądu przyznanie się oskarżonego do popełniania zarzucanego mu czynu nie może budzić żadnych wątpliwości. Wina oskarżonego jest bowiem potwierdzona także innymi dowodami zgromadzonymi i przeprowadzonymi na rozprawie głównej.

W ocenie Sądu wyjaśnienia złożone przez oskarżonego zasługują na nadanie im waloru wiarygodności. Oskarżony podał wszakże, że w istocie wystawił ogłoszenie o sprzedaży modemu. Po przelaniu pieniędzy na jego konto przez pokrzywdzonego, nie wysłał mu towaru. Depozycje oskarżonego Sąd ocenił jako wiarygodne bowiem korespondują one z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd ocenił także jako wiarygodne zeznania przesłuchanego w sprawie świadka P. G. (1) . (k.3,103v) Świadek wskazał, iż w dniu 03 maja 2016r. znalazł ogłoszenie na portalu (...) o sprzedaży modemu internetowego (...). Ogłoszenie wystawiła osoba o danych K.. Świadek skontaktował się ze sprzedającym poprzez portal, podał swój adres e-mail, uzgodnił cenę i sposób wysyłki towaru. Otrzymał e-maila z numerem konta bankowego i danymi K. W.. Świadek dokonał przelewu na wskazane konto w dniu 03 maja 2016r. w kwocie 65 złotych. Wysłał wiadomość do sprzedającego, że dokonał przelewu. Następnego dnia otrzymał odpowiedź, iż sprzedający wysyła paczkę. Następnie świadek kilkakrotnie próbował się skontaktować ze sprzedającym ale bezskutecznie, nie otrzymał żadnej odpowiedzi. W dniu 11 maja 2016r. świadek podejrzewając, że został oszukany zgłosił sprawę najpierw do administratora portalu (...), a następnie na Policję. Świadek dodał, że oskarżony nie kontaktował się z nim i nie zwrócił pieniędzy ani nie wysłał zamówionego towaru. Nadto pokrzywdzony wniósł o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody od oskarżonego.

Sąd nie znalazł podstaw aby zanegować zeznania świadka i odmówić im wiary w jakiejkolwiek części bowiem znajdują one potwierdzenie w pozostałym rzeczowym materiale dowodowym zebranym w sprawie, a także w treści wyjaśnień samego oskarżonego.

Sąd ocenił nadto jako wiarygodne dokumenty zgromadzone i ujawnione w sprawie, uznając iż są one jednoznaczne i pełne, a w toku postępowania nie zgłaszano również zastrzeżeń co do ich treści.

Przechodząc do oceny prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu na wstępie podnieść należy, iż Sąd w pełni podzielił kwalifikację prawną przyjętą przez Prokuratora w akcie oskarżenia.

Art. 286 § 1 k.k. penalizuje zachowanie polegające na doprowadzeniu innej osoby w celu osiągnięcia korzyści majątkowej do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Zachowanie opisane w owym przepisie skierowane jest na osobę, którą sprawca zamierza doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Przestępstwo to polega na działaniu lub zaniechaniu i przybierać może postać wprowadzenia osoby w błąd, wyzyskania jej błędu lub wyzyskania niezdolności tej osoby do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

W realiach niniejszej sprawy miało miejsce tzw. oszustwo czynne polegające na tym, że oskarżony wprowadził pokrzywdzonego w błąd co do zamiaru przesłania zakupionego towaru. Ponadto, oskarżony podczas kontaktu z pokrzywdzonym świadomie podawał dane innej osoby. Przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k. jest przy tym przestępstwem materialnym. Jego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem. Taki skutek w niniejszej sprawie nastąpił bowiem pokrzywdzony przelał pieniądze na konto należące do oskarżonego. Oszustwo jest wreszcie przestępstwem kierunkowym, warunkiem odpowiedzialności sprawcy jest działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zamiar bezpośredni obejmować musi przy tym także ów sposób osiągnięcia korzyści majątkowej. Spełnienie także tego warunku w sprawie niniejszej - zdaniem Sądu - nie budzi wątpliwości. Oskarżony miał zamiar ukierunkowany w określonym celu, czyli na doprowadzenie pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Mając jednakże na względzie przede wszystkim wartość szkody poniesionej przez pokrzywdzonego, Sąd doszedł do przekonania, iż czyn oskarżonego stanowi wypadek mniejszej wagi i podzielił kwalifikację prawną czynu przyjętą przez oskarżyciela w akcie oskarżenia.

W czasie popełnienia tego czynu oskarżony był osobą dorosłą, w pełni poczytalną, nadto doskonale zdawał sobie sprawę z bezprawności swojego postępowania oraz z tego, że nie zachodzi żadna okoliczność wyłączająca bezprawność czynu lub winę. Można więc było od niego wymagać zachowania zgodnego z prawem.

Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd wziął pod uwagę - zgodnie z art. 53 k.k. - szereg okoliczności wpływających na jej wymiar, a zwłaszcza sposób zachowania sprawcy, stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Uznając oskarżonego G. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. przestępstwa z art. 286 § 3 k.k. Sąd wymierzył mu na podstawie art. 286 § 3 k.k. karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę po stronie okoliczności obciążających fakt uprzedniej wielokrotnej karalności oskarżonego, znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, stopień winy oskarżonego. Po stronie okoliczności łagodzących Sąd poczytał jedynie wyrażenie żalu przez oskarżonego za popełniony czyn.

Oskarżony był uprzednio ośmiokrotnie prawomocnie skazany (k. 69-70). Wszystkie wyroki wydano przeciwko oskarżonemu za popełnienie czynów z art. 286 § 1 lub 3 k.k. Oskarżony mimo wielu skazań, powraca konsekwentnie na drogę przestępstwa. Fakt ten jest znamienny i świadczy, zdaniem Sądu, o nieskuteczności orzekanych dotychczas wobec oskarżonego karach. Wszystkie te okoliczności w ocenie Sądu świadczą o tym, że oskarżony jest osobą mającą zupełny brak poważania dla porządku prawnego.

Oskarżony jako osoba dorosła był w pełni świadomy swojego postępowania, można było więc od niego wymagać zachowania zgodnego z prawem. Taka postawa oskarżonego w sposób jednoznaczny wskazuje na jego lekceważący stosunek do wymiaru sprawiedliwości oraz na fakt, iż nie sprawdziła się pozytywna prognoza kryminologiczna postawiona w stosunku do oskarżonego podczas uprzednich skazań.

Stąd też podnosząc te wszystkie okoliczności Sąd uznał, iż kara czterech miesięcy pozbawienia wolności jest karą adekwatną, uwzględniającą stopień winy sprawcy i spełni ona swój cel jako kara. Sąd nie znajduje żadnych nowych okoliczności mogących skutkować złagodzeniem kary.

Sąd nie znalazł podstaw do zawieszenia wykonania orzeczonej kary. Przede wszystkim wskazać należy, iż zgodnie z nowym brzmieniem przepisu art. 69 § 1 k.k. obowiązującym od 01 lipca 2015r. – sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności powrotowi do przestępstwa. Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany. W jego karcie karnej figuruje osiem wyroków skazujących. Już z tego powodu niemożliwe jest zawieszenie wobec oskarżonego wykonania orzeczonej kary. W ocenie Sądu w stosunku do oskarżonego nie ma podstaw do orzeczenia kary łagodniejszej rodzajowo tj. kary grzywny lub ograniczenia wolności. Oskarżony z popełnienia przestępstw oszustwa ewidentnie uczynił sobie sposób na życie. Mimo zapewnień nie skontaktował się z pokrzywdzonym i nie zwrócił mu pieniędzy. Fakty te w ocenie Sądu uniemożliwiają przyjęcie wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Fakt uprzedniego skazania nie spowodował u oskarżonego woli nie wracania do przestępstwa. Powyższe jednoznacznie wskazuje, iż tylko kara bez warunkowego zawieszenia jej wykonania może spełnić swoją rolę. Oskarżony powrócił na drogę przestępstwa. Ponownie dopuścił się czynu zabronionego. Mając na względzie uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego za popełnienie takich samych czynów, jak też okoliczności popełnionego przez oskarżonego czynu, Sąd nie znajduje potwierdzenia dla tezy, iż inna rodzajowo kara spowoduje że oskarżony nie popełni kolejnych przestępstw. Przeczy temu bowiem jednoznacznie zachowanie G. K.. Powyższe wskazuje, iż tylko kara bez warunkowego zawieszenia jej wykonania może spełnić swoją rolę. W ocenie Sądu wymierzenie kary innej rodzajowo powodowałoby wręcz faktyczną bezkarność oskarżonego. Wymierzając karę Sąd zobowiązany jest brać pod uwagę dyrektywy sądowego wymiaru kary wskazane w art. 53 kk. W ramach tych dyrektyw należy wziąć pod uwagę potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełni tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość jaka spotka oskarżonego za naruszenie pozostających pod ochroną prawa dóbr. Kara ta jest również współmierna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości na rzecz pokrzywdzonego poprzez zapłatę kwoty 65 złotych, zgodnie z wnioskiem pokrzywdzonego.

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., a także na podstawie art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm) Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe w całości we wskazanej w wyroku wysokości.

O kosztach Sąd orzekł mając na uwadze sytuację materialną i rodzinną oskarżonego. Oskarżony co prawda nie pracuje, jednakże jest osobą młodą, zdrową, nie posiadającą nikogo na utrzymaniu, może więc podjąć pracę, chociażby dorywczą aby uiścić zasądzone koszty sądowe, zwłaszcza, że ich wysokość nie jest znaczna. Sąd nie znalazł podstaw do tego aby zwolnić oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych w sprawie.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w części dyspozycyjnej wyroku.