Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 17 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich      w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała     

Protokolant: sekretarz sądowy Ewelina Preś     

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2017 r. w Szczecinie     

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniej L. W. i M. W.

przeciwko P. P.     

o ustalenie ojcostwa i roszczenia z tym związane     

1.  ustala, że pozwany P. P., ur. dnia (...)
w G., syn W. i I., jest ojcem małoletniej L. W., ur.

8 sierpnia 2013 r. w S., córki M. W. (akt urodzenia USC w S.: (...));

2.  ustala, że małoletnia L. W. będzie nosiła nazwisko matki (...);

3.  ogranicza władzę rodzicielską P. P. względem małoletniej L. W. do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka takich jak wybór szkoły, zawodu, sposobu leczenia;

4.  zasądza od pozwanego P. P. na rzecz małoletniej powódki L. W. rentę alimentacyjną w kwocie po 500 (pięćset) złotych miesięcznie płatną z góry do dnia 10 każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 18 kwietnia 2016 r.

5.  zasądza od pozwanego P. P. na rzecz powódki M. W. kwotę 600 (sześćset) złotych z ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym poczynając od daty uprawomocnienia się wyroku;

6.  umarza postępowanie w zakresie zasądzenia alimentów ponad kwotę 700 (siedemset) złotych miesięcznie i ponad kwotę 5000 (pięć tysięcy złotych) w zakresie roszczenia zawartego w pkt 6 petitum pozwu;

7.  w pozostałej części powództwo oddala;

8.  kosztami postępowania obciążą Skarb Państwa;

9.  wyrokowi w pkt 4 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

VIII RC 4/16

UZASADNIENIE

M. W., reprezentująca małoletnią L. W., wniosła pozew o ustalenie, że P. P. jest ojcem ww. małoletniej, „odebranie” pozwanemu władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, pozostawienie dziecku nazwiska matki, zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej L. W. renty alimentacyjnej w kwocie po 800 zł miesięcznie, zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 7000 zł z tytułu częściowego zwrotu wydatków związanych z ciążą, połogiem i kosztów wyprawki wraz z odsetkami ustawowymi, poczynając od daty wydania wyroku oraz o obciążenie pozwanego kosztami procesu.

Na rozprawie w dniu 15 marca 2017 r. M. W. ograniczyła żądanie w przedmiocie alimentów do kwoty po 700 zł miesięcznie i do kwoty po 5000 zł z tytułu żądania zawartego w pkt. 6 petitum pozwu i jednocześnie poinformowała Sąd, że w dniu 14 stycznia 2017 r. zawarła ona z pozwanym ugodę pozasądową, na mocy której ustalono w szczególności, że pozwany będzie płacił na córkę alimenty w wysokości po 500 zł miesięcznie, zwróci część wydatków z tytułu wyprawki w wysokości 5000 zł w terminie ustalonym na rozprawie, dziecko będzie nosiło nazwisko matki, a pozwany będzie miał ograniczoną władzę rodzicielską nad córką. Ponadto w ugodzie strony ustaliły, że pozwany będzie płacił alimenty od daty złożenia pozwu w kwocie po 500 zł za każdy miesiąc, jednorazowo wpłacając kwotę 4400 zł miesięcznie, a resztę w ratach. Matka małoletniej powódki złożyła do akt jeden egzemplarz powyższej ugody.

Pozwany P. P. na rozprawie w dniu 11 stycznia 2017 r. uznał żądanie w przedmiocie ustalenia ojcostwa, do kwoty po 500 zł w zakresie wysokości alimentów; ponadto wniósł o pozostawienie mu władzy rodzicielskiej i nadanie dziecku jego nazwiska oraz uznał co do zasady żądanie w zakresie zapłaty tytułem kosztów wyprawki i zwiększonych kosztów utrzymania powódki w okresie ciąży i połogu, z tym, że nie był w stanie zadeklarować do jakiej kwoty uznaje żądanie w powyższym zakresie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. P. i M. W. utrzymywali pozamałżeńskie stosunki intymne w latach 2012-2013 r. Przez około trzy miesiące powódka zamieszkiwała u pozwanego. Kiedy rozstali się, M. W. była już w ciąży z P. P.. P. P. przyznawał się do tego, że mające się urodzić dziecko pochodzi od niego. Wkrótce po rozstaniu z pozwanym M. W. związała się z R. J.. W dniu (...) urodziła się małoletnia L. W.. Dziecko w dniu 16 sierpnia 2014 r. zostało uznane w USC w S. przez R. J., który w chwili uznania miał świadomość tego, że dziecko nie pochodzi od niego. Z początkiem października 2014 r. M. W. i R. J. rozstali się, a w dniu 3 grudnia 2014 roku Prokurator Prokuratury Rejonowej Szczecin-Zachód w S. wytoczyli przed Sad Rejonowy Szczecin P. i Zachód w S. pozew o unieważnienie uznania ojcostwa małoletniej L. W.. W dniu 14 września 2015 r. zapadł wyrok, na mocy którego uznanie małoletniej L. W. przez R. J. zostało uznane za bezskuteczne. Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 6 października 2015 r.

Dowód: dokumenty w aktach sprawy Sądu Rejonowego Szczecin P. i

Zachód w S. VIII RC 1357/14

opinia (...) w S. k. 59

Kiedy powódka związała się z R. J. pozostawała częściowo na jego utrzymaniu i na utrzymaniu swoich rodziców. R. J. był żołnierzem zawodowym. Opłacał wspólne mieszkanie, w którym zamieszkiwał z M. W. i małoletnią L. W.. Zakupy dla dziecka w ramach wyprawki i utrzymanie powódki finansowali rodzice M. W.. Rodzice M. W. są rozwiedzeni. Ojciec jej pracuje jako kierownik sklepu mięsnego, a matka jako pomoc kuchenna w szkole podstawowej. Dla małoletniej L. W. został zakupiony wózek za kwotę 1600 zł, łóżeczko za 200 zł, pościel za 120 zł, materac za 100 zł, meble do pokoju dziecięcego, w szczególności szafa za 1200 zł i komoda z przewijakiem za 600 zł. Kosmetyki dla dziecka kosztowały M. W. 200 zł, fotelik samochodowy 1600 zł, podgrzewacz do butelek, smoczki za łączną kwotę 300 zł, karuzela do łóżeczka kwotę 190 zł, mata edukacyjna 290 zł. M. W. wydatkowała na zakup zabawek interaktywnych sumę 700 zł. Nabyła monitor oddechu dziecka za 400 zł oraz laktator elektryczny za 350 zł. Tytułem wydatków związanych z ciążą i połogiem powódka wydatkowała 1000 zł. Kiedy była w ciąży trzykrotnie miała robione badania usg w 3D, połączone z badaniami prenatalnymi, co kosztowało łącznie 600 zł. Na witaminy i suplementy diety M. W. wydała około 500 zł. Nabyła dla dziecka wanienkę za 50 zł i akcesoria do wanienki za 50 zł. Suma wszystkich powyższych wydatków stanowi kwotę 7750 zł. M. W. zadeklarowała, że ojciec jej dobrze zarabia, a matka zaciągnęła kredyt na pokrycie wydatków dla wnuczki i córki.

Dowód: przesłuchanie M. W. k. 86

zeznania świadka K. W. k. 49-50

Aktualnie M. W. mieszka ze swoim ojcem i dwójką dzieci. Oprócz małoletniej L. posiada ona syna w wieku 8 miesięcy, który został uznany przez ojca. Na to dziecko zostały zasądzone alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie, a ponadto ojciec chłopca kupuje dziecku rożne potrzebne rzeczy. M. W. otrzymuje zasiłek macierzyński w kwocie po 1000 zł miesięcznie. Ponadto otrzymuje zasiłek rodzinny na każde z dzieci w wysokości po 89 zł w skali miesiąca. Pobiera zasiłek dla samotnej matki w kwocie po 180 zł miesięcznie. Ponadto otrzymuje po 500 zł na każde dziecko z tytułu programu 500 plus. Poza zasiłkami M. W. nie ma innych źródeł dochodów. Na wydatki mieszkaniowe powódka przekazuje swemu ojca kwotę 700 zł miesięcznie. Powódka nie wie ile wynosi należność z tytułu czynszu mieszkaniowego. Opłata za energię elektryczną wynosi około 400 zł co dwa miesiące. Małoletnia powódka, L. W., jest ogólnie zdrowa, ale ma bardzo suchą skórę, która wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Dziewczynka uczęszcza do przedszkola, które kosztuje 280 zł miesięcznie. Na odzież dla córki matka wydatkuje 250 zł w skali miesiąca. Od kwietnia 2017 małoletnia powódka ma uczęszczać do szkoły baletowej. Za około 300 zł matka jej chce zakupić trykot i inne akcesoria.

Pozwany za luty i styczeń 2017 r. zapłacił M. W. alimenty na córkę po 500 zł za każdy miesiąc. Ponadto jednorazowo przelał jej kwotę 4400 zł z tytułu kosztów wyprawki.

Dowód: przesłuchanie M. W. k. 85-86

zaświadczenie ZUS k. 81

kopie przelewów (...)

ugoda k. 84

Pozwany P. P. liczy 23 lata i nie posiada wyuczonego zawodu. Podczas trwania związku z M. W. był on zatrudniony jako kucharz w (...) za wynagrodzeniem 1300 -1400 zł miesięcznie. To samo zatrudnienie i w tej samej firmie pozwany wykonuje nadal. Zarabia brutto 1904,22 zł, a netto – 1400,50 zł. Pracę pozwany wykonuje na pół etatu w wymiarze około 100 godzin miesięcznie. Mężczyzna mieszka w miejscowości G. wraz ze swymi rodzicami. Do pracy dojeżdża 6 km. Dojazdy skuterem do pracy kosztują go 20 zł w skali miesiaca. Ojciec pozwanego pracuje w gospodarstwie rolnym, a matka jako osoba sprzątająca. Pozwany nie posiada poza powódką innych osób na utrzymaniu oraz nie jest związany z żadną kobietą. W ubiegłym roku pozwany zaciągnął kredyt w wysokości 10 000 zł na zakup samochodu dla swoich rodziców. Miesięczna rata spłaty kredytu wynosi 348 zł, z czego P. P. płaci 100 zł, a resztę dopłacają jego rodzice. Na wyżywienie i opłaty mieszkaniowe pozwany przekazuje rodzicom po 700 zł w skali miesiąca. Opłaca swój telefon po 110 zł i telewizje w kwocie po 75 zł w skali miesiąca.

Dowód: przesłuchanie P. P. k.74-75

zaświadczenie o dochodach k. 73

Sąd dokonał oceny zgromadzonych dowodów w oparciu o art. 233 § 1 k.p.c. Strony nie kwestionowały prawdziwości przedkładanych w toku postępowania dokumentów, nie budziły ona także wątpliwości Sądu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo co do ustalenia ojcostwa pozwanego P. P. względem małoletniej L. W. zasługiwało na uwzględnienie w całości oraz w części w zakresie żądanej kwoty alimentów i zasadzenia kosztów wyprawki oraz wydatków z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania M. W. w okresie ciąży i porodu. Strona powodowa oparła swoje żądanie o art. 72 § 1 k.r.o., zgodnie z którym jeżeli nie zachodzi domniemanie, że ojcem dziecka jest mąż jego matki, albo gdy domniemanie takie zostało obalone, ustalenie ojcostwa może nastąpić albo przez uznanie ojcostwa albo na mocy orzeczenia sądu.

Powództwo główne zostało uznane przez pozwanego, zaś uznanie to, w kontekście zgromadzonych w sprawie dowodów, w szczególności dowodu w postaci opinii (...) w S., nie zmierza do obejścia prawa. Brak jest także okoliczności, które mogłyby świadczyć o tym, że jest sprzeczne z prawem lub z zasadami współżycia społecznego. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, M. W. i P. P. utrzymywali ze sobą stosunki intymne w okresie koncepcyjnym, w tym czasie powódka nie utrzymywała kontaktów z innymi mężczyznami. Strony rozstały się kiedy powódka była już w ciąży z pozwanym.
W tym stanie rzeczy, Sąd ustalił, że pozwany P. P. jest ojcem małoletniej L. W..

Żądanie zasądzenia alimentów oparte zostało o przepis art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych wyznacza natomiast przepis art. 135 § 1 k.r.o. wskazujący, że ich zakres uzależniony jest od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego to te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza natomiast treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa.

Pozwany wzajemny jako ojciec małoletniej zobowiązany jest do łożenia na jej utrzymanie. Okoliczność ta nie była kwestionowana, natomiast okolicznością sporną była wysokość alimentów, jakie ojciec winien łożyć na pokrycie usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Matka powódki dochodziła zasądzenia na rzecz córki pierwotnie alimentów w kwocie po 800 zł miesięcznie. Następnie zawarła z pozwanym ugodę pozasądową, w której zgodziła się na to, by pozwany płacił na córkę po 500 zł w skali miesiąca, po czym na rozprawie, która odbyła się już po zawarciu przez strony ugody, M. W. oświadczyła, iż z tytułu alimentów domaga się kwoty po 700 zł miesięcznie, utrzymując, iż miesięczny koszt utrzymania dziecka wynosi około 900 zł. Powództwo zostało uznane do kwoty po 500 zł miesięcznie.

W ocenie Sądu miesięczny koszt utrzymania małoletniej powódki to faktycznie kwota około 900 zł w skali miesiąca. Ustalając powyższe Sąd wziął pod uwagę koszty utrzymania lokalu, w którym zamieszkuje małoletnia, przyjmując iż obciąża go 1/3 wydatków, które na poczet opłat mieszkaniowych przekazuje swemu ojcu M. W., albowiem w lokalu, poza ojcem powódki zamieszkują trzy osoby (matka powódki oraz jej dwoje dzieci), tj. kwota 234 zł. Sąd uwzględnił opłatę za przedszkole w wysokości 280 zł miesięcznie, uznając jednakże, iż wydatek ten nie jest konieczny i zasadny. M. W. nie pracuje i zajmuje się w domu swoim młodszym dzieckiem. Zważywszy, że małoletnia L. W. liczy obecnie dopiero trzy i pól roku, mogłaby jeszcze przez jakiś czas pozostawać z matką i bratem w domu, co pozwoliłoby na zaoszczędzenie kwoty 280 zł w budżecie domowym M. W.. Oczywistym jest, że małoletnia potrzebuje wyżywienia odpowiedniego do wieku, środków czystości i higieny, zabawek stymulujących rozwój dziecka, odzieży, obuwia, a w razie potrzeby leków. W oparciu o zasady doświadczenia życiowego Sąd przyjął średni miesięczny koszt wyżywienia małoletniej powódki na kwotę 300 zł miesięcznie, a koszt zakupu obuwia i odzieży – w kwocie około 150 zł miesięcznie. Być może matka powódki wydatkuje na zakup odzieży dla córki, nawet i 250 zł w skali miesiąca, bowiem otrzymuje wysokie wsparcie finansowe od państwa, pozostając samotną matką dwójki dzieci, ale zdaniem Sądu tak duże wydatki na odzież dla małego dziecka, które bardzo szybko wyrasta z ubranek, nie są uzasadnione. Wskazania wymaga także, iż zakupywana dla małoletniej odzież nie musi być markowa – z punktu widzenia dobra dziecka wymagane jest jedynie aby była ona adekwatna do jego wieku, potrzeb oraz warunków zewnętrznych.

Analizując możliwości zarobkowe pozwanego, Sąd uznał, że pozwany je w pełni wykorzystuje. P. P. od kilku lat ma pracę w tym samym miejscu i na tym samym stanowisku. Zadeklarował, że pracuje na pół etatu i nie ma możliwości wykonywania pracy w szerszym wymiarze. Sąd dał mu wiarę w tym zakresie. Pozwany mieszka w niewielkiej miejscowości, gdzie ma ograniczone możliwości podjęcia dodatkowego zatrudnienia. Miesięczny zarobek pozwanego wynosi około 1400 zł. Z tej kwoty przekazuje on rodzicom 700 zł na poczet opłat mieszkaniowych i wyżywienia. Na dojazdy do pracy wydatkuje 20 zł. Ponadto opłaca swój telefon i telewizję. W tym stanie rzeczy należało uznać, że kwota 500 zł miesięcznie stanowi górną granicę jego możliwości płatniczych w zakresie alimentów na córkę. Z alimentami od pozwanego w wysokości po 500 zł miesięcznie zgodziła się także M. W. w podpisanej przez siebie ugodzie sądowej. Jako początkową datę płatności alimentów przez pozwanego ustalił Sąd w wyroku dzień 18 kwietnia 2016 r, to jest dzień, w którym pozwany dowiedział się o skierowanym do niego powództwie i żądaniach pozwu. Wprawdzie w ugodzie pozasądowej strony ustaliły początkową datę płatności alimentów na dzień 31 grudnia 2015 r., to jest dzień wpłynięcia pozwu do Wydziału Rodzinnego i Nieletnich Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie, jednakże wskazana ugoda nie wiąże Sądu.

Zgodnie z obowiązującym prawem ugoda pozasądowa może być zawarta w dowolnym czasie, niezależnie od tego czy zostało wszczęte postępowanie sądowe w danej sprawie. Zgodnie z art. 917 k.c. przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać. Samo zawarcie ugody pozasądowej w trakcie trwającego postępowania sądowego nie kończy jednak postępowania i co do zasady powinno łączyć się z cofnięciem powództwa. Ugoda sprzeczna z ustawą lub zasadami współżycia społecznego albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna (art. 58 § 1 i 2 k.c.).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że M. W. po zawarciu z pozwanym ugody i otrzymaniu od niego pieniędzy z tytułu wyprawki nie cofnęła powództwa. Ograniczyła jedynie pierwotne żądanie w przedmiocie zwrotu kosztów wyprawki i wydatków zwianych z ciążą i porodem do kwoty 5000 zł, natomiast co do alimentów pomimo zgody w ugodzie na kwotę 500 zł, na ostatniej rozprawie ograniczyła swoje pierwotne żądanie z kwoty po 800 zł miesięcznie do kwoty po 700 zł miesięcznie. Jednocześnie Sąd zwrócił uwagę, że w ugodzie pozwany zobowiązywał się do zapłaty kwoty 4400 jednorazowo z tytułu zaległych alimentów, a rozprawie w dniu 15 marca 2107 r. M. W. podała, że otrzymała od pozwanego 4400 zł z tytułu częściowego zwrotu kosztów wyprawki. Sąd zatem przyjął, iż wpłaconą przez pozwanego powyższą kwotę istotnie należało zaliczyć na pokrycie kosztów wyprawki. Sąd nie uznał, ażeby w niniejszej sprawie zgodne z zasadami współżycia społecznego byłoby obciążenie alimentami pozwanego poczynając od dnia wniesienia pozwu, a nie od dnia doręczenia mu jego odpisu, bowiem to M. W. będąc w ciąży związała się z innym mężczyzną, skutecznie na kilka lat, dodajmy – bardzo ważnych w życiu dziecka, wyeliminowała ojca biologicznego z życia córki, wyraziła zgodę na uznanie dziecka przez mężczyznę niebędącego ojcem dziecka, z którym to mężczyzna w trzy miesiące po dokonaniu przez niego uznani małoletniej rozstała się.

Żądanie zasądzenia wydatków poniesionych przez matkę małoletniej w okresie ciąży oraz kosztów trzymiesięcznego utrzymania w okresie ciąży i porodu znajdują podstawę w art. 141 § 1 k.r.o. zgodnie z którym ojciec niebędący mężem matki obowiązany jest przyczynić się w rozmiarze odpowiadającym okolicznościom do pokrycia wydatków związanych z ciążą i porodem oraz kosztów trzymiesięcznego utrzymania matki w okresie porodu. Jeżeli wskutek ciąży lub porodu matka poniosła inne konieczne wydatki albo szczególne straty majątkowe, może ona żądać, ażeby ojciec pokrył odpowiednią część tych wydatków. Wydatki, o których mowa w ww. przepisie, to typowe wydatki związane z ciążą i porodem oraz pielęgnacją małego dziecka. Są to koszty opieki medycznej, odpowiednich odżywek, medykamentów i ewentualnie zapewnienia niezbędnych warunków lokalowych. Cel ww. instytucji pozwala na uwzględnienie w ramach opisanych wydatków także tych poniesionych na dokonanie niezbędnych zakupów, np. nabycie wyprawki dla niemowlęcia, a więc wózka, łóżeczka, pościeli niemowlęcej oraz takich przedmiotów, jak: butelki, pieluszki itp. (por. T. Sokołowski, Komentarz do art. 141 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, Lex). W doktrynie podnosi się, że świadczenie ojca dziecka z powyższego tytułu nie powinno być mniejsze od połowy zwyczajnych wydatków.

Przyczynienie się ojca dziecka do pokrycia ww. kosztów powinno nastąpić w rozmiarze odpowiadającym okolicznościom, a więc przy uwzględnieniu możliwości zarobkowych obojga rodziców, ich stopy życiowej, realnych potrzeb w tym zakresie.

Matka małoletniego domagała się zasądzenia na jej rzecz pierwotnie kwoty 7.000 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z ciążą i porodem, a następnie ograniczyła ją do kwoty po 5000 zł. Na uiszczenie kwoty 5000 zł z powyższego tytułu zgodził się pozwany, deklarując swą wolę w tym zakresie w podpisanej przez strony ugodzie. W ocenie Sądu kwota 5000 zł okazała się być adekwatna w kontekście poniesionych przez M. W. wydatków, co do których złożyła szczegółowe zeznania na rozprawie, a które nie zostały zakwestionowane przez pozwanego. Dodatkowo należy wskazać, iż do dnia wydania wyroku pozwany uiścił już kwotę 4400 zł na rzecz powódki, o czym zeznała ona na ostatniej rozprawie (k. 86). Wobec powyższego Sąd z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania M. W. w okresie ciąży i porodu oraz kosztów wyprawki zasądził od pozwanego jedynie kwotę 600 zł, z uwagi na częściowe spełnienie świadczenia.

Z uwagi na ograniczenie żądania w przedmiocie alimentów do kwoty 700 zł miesięcznie i kosztów wyprawki do kwoty 5000 zł, Sąd w zakresie różnicy pomiędzy pierwotnie dochodzonymi kwotami, a żądanymi ostatecznie, postępowanie umorzył, o czym orzeczono w pkt 6 wyroku.

Konsekwencją ustalenia ojcostwa pozwanego względem małoletniej, była także konieczność rozstrzygnięcia w przedmiocie nazwiska jakie będzie nosiła małoletnia.

Zgodnie z art. 89 § 2 k.r.o. w razie sądowego ustalenia ojcostwa sąd nadaje dziecku nazwisko w wyroku ustalającym ojcostwo, stosując odpowiednio przepisy § 1, zgodnie z którym jeżeli rodzice nie złożyli zgodnych oświadczeń w sprawie nazwiska dziecka, nosi ono nazwisko składające się z nazwiska matki i dołączonego do niego nazwiska ojca.

Rodzice małoletniej nie złożyli zgodnych oświadczeń co do nazwiska dziecka, natomiast w spisanej przez siebie ugodzie pozasądowej zgodnie wskazali, że małoletnia L. W. będzie nosiła nazwisko matki. Sąd w tym zakresie uznał ugodę za skuteczną i orzekł jak w pkt 2 wyroku.

W konsekwencji ustalenia ojcostwa P. P. względem małoletniej uzyskał on władzę rodzicielską względem dziecka. Jednocześnie matka małoletniego wniosła o ograniczenie ojcu władzy rodzicielskiej, na co przystał on w ugodzie pozasądowej z dnia 14 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 107 § 1 i 2 k.r.o. jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka. Sąd może pozostawić władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem i jest zasadne oczekiwanie, że będą współdziałać w sprawach dziecka.

Rodzice małoletniej żyją w rozłączeniu, nadto nie przedstawili zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 107 k.r.o. W konsekwencji powyższego konieczne stało się powierzenie wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnią jednemu z rodziców, z jednoczesnym ograniczeniem jej wykonywania drugiemu z nich. Ojciec małoletniej powódki dotychczas nie uczestniczył, ani nie uczestniczy w procesie wychowywania córki, w toku postępowania nie domagał się powierzenia jemu wykonywania władzy rodzicielskiej zgodził się w ugodzie na jej ograniczenie.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w pkt 3 wyroku.

Na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd odstąpił od obciążania pozwanego kosztami postępowania.

Wyrokowi zasadzającemu alimenty nadano rygor natychmiastowej wykonalności zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.