Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia SR Małgorzata Olejarczyk

Protokolant: st. sekr. sądowy Ewelina Kazberuk

Prokurator Prok. Rej. w Kętrzynie: Tomasz Niesłuchowski

po rozpoznaniu w dniach: 19.07.2016r., 22.09.2016r., 18.10.2016r., 07.02.2017r., 09.03.2017r. i 06.04.2017r. sprawy:

1. M. O.

c. S. i B. z domu J.

ur. (...) w O.

oskarżonej o to, że:

I. W czerwcu 2014 roku w K., w celu użycia za autentyczną podrobiła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr (...) (...) z dnia 09.06.2014 roku na dane H. G., podpisując ją w miejscu oznaczonym „data i podpis Abonenta" nazwiskiem (...),

tj. o czyn określony w art. 270 § 1 k.k.

II. We wrześniu 2014 roku w K., w celu użycia za autentyczną podrobiła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr TE (...) z dnia 05.09.20l4r na dane B. W., podpisując ją w miejscu oznaczonym „data i podpis Abonenta" nazwiskiem (...),

tj. o czyn określony w art. 270 § 1 k.k.

III. We wrześniu 2014 roku w K., w celu użycia za autentyczną podrobiła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr (...) (...) z dnia 09.09.2014r na dane J. Z. podpisując ją w miejscu oznaczonym „data i podpis Abonenta" nazwiskiem (...),

tj. o czyn określony w art. 270 § 1 k.k.

IV. We wrześniu 2014 roku w K., w celu użycia za autentyczną podrobiła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 17.09.2014 roku na dane G. S., podpisując ją w miejscu oznaczonym „data i podpis Abonenta" inicjałem i nazwiskiem „G. S.",

tj. o czyn określony w art. 270 § 1 k.k.

V. We wrześniu 2014 roku w K., w celu użycia za autentyczną podrobiła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 23.09.2014 roku na nazwisko Z. S. (1), podpisując ją w miejscu oznaczonym „data i podpis Abonenta" inicjałem i nazwiskiem „Z. S.",

tj. o czyn określony w art. 270 § 1 k.k.

VI. W październiku 2014 roku w K., w celu użycia za autentyczną podrobiła umowę o

świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 01.10.2014 roku na nazwisko Z. K., podpisując ją w miejscu oznaczonym „data i podpis Abonenta" imieniem i nazwiskiem (...),

tj. o czyn określony w art. 270 § 1 k.k.

VII. W październiku 2014 roku w K., w celu użycia za autentyczną podrobiła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 21.10.2014 roku na nazwisko I. J., podpisując ją w miejscu oznaczonym „data i podpis Abonenta" nazwiskiem (...),

tj. o czyn określony w art. 270 § 1 k.k.

VIII. W listopadzie 2014 roku w K., w celu użycia za autentyczną podrobiła umowę o

świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 07.11.2014 roku na nazwisko C. J., podpisując ją w miejscu oznaczonym „data i podpis Abonenta" nazwiskiem (...),

tj. o czyn określony w art. 270 § 1 k.k.

IX. W listopadzie 2014 roku w K., w celu użycia za autentyczną podrobiła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 29.11.2014 roku na nazwisko J. S., podpisując ją w miejscu oznaczonym „data i podpis Abonenta" imieniem i nazwiskiem (...),

tj. o czyn określony w art. 270 § 1 k.k.

2. M. K. (1) z d. J.

c. A. i W. z domu K.

ur. (...) w K.

oskarżonej o to, że:

I. W dniu 9 czerwca 2014 roku w K., będąc pracownikiem Salonu (...) przy ul. (...) w K., upoważnionym do zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z klientami tej spółki, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) SA z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości łącznej 1218,60 zł, wprowadzając w/w podmiot w błąd co do tożsamości osoby zawierającej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 09.06.2014r w ten sposób, że używając konta firmowego innego pracownika Salonu (...) sporządziła w jej imieniu w/w umowę na dane H. G. bez jej wiedzy i zgody, wyłudzając tym samym usługi telekomunikacyjne oraz telefon komórkowy marki S. (...) na szkodę (...) SA w W.,

tj. przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

II. W dniu 5 września 2014 roku w K., będąc pracownikiem Salonu (...) przy ul. (...) w K., upoważnionym do zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z klientami tej spółki, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) SA z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości łącznej 1689,12 zł, wprowadzając w/w podmiot w błąd co do tożsamości osoby zawierającej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 05.09.2014r w ten sposób, że używając konta firmowego innego pracownika Salonu (...) sporządziła w jej imieniu w/w umowę na dane B. W. bez jego wiedzy i zgody, wyłudzając tym samym usługi telekomunikacyjne oraz telefon komórkowy marki S. (...) N. na szkodę (...) SA w W.,

tj. przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

III. W dniu 9 września 2014 roku w K., będąc pracownikiem Salonu (...) przy ul. (...) w K., upoważnionym do zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z klientami tej spółki, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) SA z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości łącznej 1202,47 zł, wprowadzając w/w podmiot w błąd co do tożsamości osoby zawierającej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 09.09.2014r w ten sposób, że używając konta firmowego innego pracownika Salonu (...) sporządziła w jej imieniu w/w umowę na dane J. Z. bez jej wiedzy i zgody, wyłudzając tym samym usługi telekomunikacyjne oraz telefon komórkowy marki S. (...) na szkodę (...) SA w W.,

tj. przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

IV. W dniu 17 września 2014 roku w K., będąc pracownikiem Salonu (...) przy ul. (...) w K., upoważnionym do zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z klientami tej spółki, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) SA z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości łącznej 1100,12 zł, wprowadzając w/w podmiot w błąd co do tożsamości osoby zawierającej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 17.09.2014r w ten sposób, że używając konta firmowego innego pracownika Salonu (...) sporządziła w jej imieniu w/w umowę na dane G. S. bez jego wiedzy i zgody, wyłudzając tym samym usługi telekomunikacyjne oraz telefon komórkowy marki S. (...) N. na szkodę (...) SA w W.,

tj. przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

V . W dniu 23 września 2014 roku w K., będąc pracownikiem Salonu (...) przy ul. (...) w K., upoważnionym do zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z klientami tej spółki, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) SA z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości łącznej 1655,73 zł, wprowadzając w/w podmiot w błąd co do tożsamości osoby zawierającej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 23.09.2014r w ten sposób, że używając konta firmowego innego pracownika Salonu (...) sporządziła w jej imieniu w/w umowę na dane Z. S. (1) bez jej wiedzy i zgody, wyłudzając tym samym usługi telekomunikacyjne oraz telefon komórkowy marki S. (...) na szkodę (...) SA w W.,

tj. przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

VI. W dniu 1 października 2014 roku w K., będąc pracownikiem Salonu (...) przy ul. (...) w K., upoważnionym do zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z klientami tej spółki, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) SA z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości łącznej 1589,67 zł, wprowadzając w/w podmiot w błąd co do tożsamości osoby zawierającej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 01.10.2014r w ten sposób, że używając konta firmowego innego pracownika Salonu (...) sporządziła w jej imieniu w/w umowę na dane Z. K. bez jej wiedzy i zgody, wyłudzając tym samym usługi telekomunikacyjne oraz telefon komórkowy marki S. (...) N. na szkodę (...) SA w W.,

tj. przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

VII. W dniu 21 października 2014 roku w K., będąc pracownikiem Salonu (...) przy ul. (...) w K., upoważnionym do zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z klientami tej spółki, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) SA z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości łącznej (...).96 zł, wprowadzając w/w podmiot w błąd co do tożsamości osoby zawierającej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 21.10.2014r w ten sposób, że używając konta firmowego innego pracownika Salonu (...) sporządziła w jej imieniu w/w umowę na dane I. J. bez jego wiedzy i zgody, wyłudzając tym samym usługi telekomunikacyjne oraz telefon komórkowy marki L. (...) na szkodę (...) SA w W.,

tj. przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

VIII. W dniu 7 listopada 2014 roku w K., będąc pracownikiem Salonu (...) przy ul. (...) w K., upoważnionym do zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z klientami tej spółki, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) SA z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości łącznej (...).86 zł, wprowadzając w/w podmiot w błąd co do tożsamości osoby zawierającej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) z dnia 07.11.2014r w ten sposób, że używając konta firmowego innego pracownika Salonu (...) sporządziła w jej imieniu w/w umowę na dane C. J. bez jego wiedzy i zgody, wyłudzając tym samym usługi telekomunikacyjne oraz telefon komórkowy marki S. (...) na szkodę (...) SA w W.,

tj. przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

IX. W dniu 29 listopada 2014 roku w K., będąc pracownikiem Salonu (...) przy ul. (...) w K., upoważnionym do zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z klientami tej spółki, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) SA z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości łącznej (...).95 zł, wprowadzając w/w podmiot w błąd co do tożsamości osoby zawierającej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) z dnia 29.11.2014r w ten sposób, że używając konta firmowego innego pracownika Salonu (...) sporządziła w jej imieniu w/w umowę na dane J. S. bez jego wiedzy i zgody, wyłudzając tym samym usługi telekomunikacyjne oraz telefon komórkowy marki S. (...) na szkodę (...) SA w W.,

tj. przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

I.  oskarżoną M. O. uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej czynów i za to, z mocy art. 270 § 1 k.k. skazuje ją za każdy z tych czynów, zaś na podstawie art. 270 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. wymierza jej karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) stawek dziennych ustając wysokość każdej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

II.  oskarżoną M. K. (2) uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej czynów i za to, z mocy art. 286 § 1 k.k. skazuje ją za każdy z tych czynów, zaś na podstawie art. 286 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 37a k.k. w zw. z art. 34 § 1a pkt 1 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierza jej karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 30 (trzydzieści) godzin w stosunku miesięcznym oraz karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustając wysokość każdej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

III.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonej M. K. (2) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 12.336,48 (dwanaście tysięcy trzysta trzydzieści sześć i 48/100) złotych na rzecz (...) S.A. w W.;

IV.  na podstawie art. 44 § 1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych od pkt 1 do pkt 11 wymienionych na k. 843v poprzez pozostawienie ich w aktach sprawy;

V.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. orzeka zwrot (...) S.A. w W. dowodów rzeczowych zapisanych pod pozycją 55/16 księgi przechowywanych przedmiotów tut. Sądu;

VI.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w ½ części, w tym opłaty w kwotach:

-

300 (trzysta) złotych od oskarżonej M. O.,

-

400 (czterysta) złotych od oskarżonej M. K. (2).

Sygn. akt. II K 187/16

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1a kpk uzasadnienie wyroku ograniczono do oskarżonej M. K. (2).

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. (2) (dawniej J.) pracowała w salonie (...) przy ul. (...) w K. od 2012 r. do dnia 22.12.2014 r., następnie przebywała na zwolnieniu lekarskim. Pracowała jako konsultant, a od maja 2014 r. pełniła funkcję kierownika salonu. Od listopada 2013 r. w salonie pracowała również M. A., która w marcu 2014 r. nabyła uprawnienia do podpisywania umów z klientami ze swojego konta firmowego. W 2014 r. w tym salonie staż odbywał również S. Z. (1).

W roku 2014 roku M. K. (2) pracowała w salonie w godzinach od 10.00 do 18.00, natomiast M. A. w godzinach od 9.00 do 17.00.

W trakcie zawierania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych sporządzano 3 egzemplarze umowy, jeden egzemplarz został przekazywany dla klienta, kolejny zostawał w salonie, a trzeci wysyłano do (...) S.A. w S.. Umowy były podpisywane na ostatniej stronie przez klienta oraz pracownika salonu sporządzającego umowę. Pracownicy salonu zawierali umowy w systemie służącym do generowania umów posługując się swoimi loginami i hasłami do logowania, a ponadto na ich służbowe telefony przychodziły wiadomości z kodami. Pracownicy mieli dostęp do haseł i kodów swoich współpracowników, a telefony na które przychodziły wiadomości z kodami do wygenerowania umów zostawały w salonie również w godzinach ich nieobecności.

Kierownik Salonu (...) logowała się na konto firmowe innego pracownika Salonu (...) i sporządzała w jej imieniu fikcyjne umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, wykorzystując dane dotychczasowych klientów. Sporządzała umowy abonamentowe bez wiedzy i zgody klientów, wpisując błędne adresy zamieszkania klientów oraz błędne numery telefonów klientów. W ten sposób wyłudzała ona telefony komórkowe oraz usługi telekomunikacyjne na szkodę (...) S.A. Sporządzone umowy (bez podpisów) składała do sejfu wraz z pozostałymi umowami. W związku z tym, że umowy były sporządzane z konta należącego do M. A. i brakowało na nich podpisów klientów, M. A. podpisywała się za klientów, na których dane były sporządzane umowy. Była ona zapewniana przez M. K. (2) o tym, że uzupełnia jedynie braki formalne umów.

M. K. (2) w opisany wyżej sposób, sporządziła następujące umowy:

- w dniu 9 czerwca 2017 r. o godzinie 17:22 sporządziła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) na dane H. G.. W wyniku zawarcia umowy wyłudziła telefon marki S. (...) o wartości rzeczywistej 959,00 zł oraz usługi telekomunikacyjne w wysokości 260, 60 zł. Doprowadziła do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 1218,60 zł. (informacja z O. k.130, oryginał umowy k.131)

- w dniu 5 września 2014 r. o godzinie 17:38 sporządziła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) na dane B. W..W wyniku zawarcia umowy wyłudziła telefon marki S. (...) N. o wartości rzeczywistej 1469,00 zł oraz usługi telekomunikacyjne w wysokości 120, 12 zł. Doprowadziła do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 1689,12 zł. (informacja z O. k.602, umowa k.690)

- w dniu 9 września 2014 r. o godzinie 17:40 sporządziła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) na dane J. Z.. W wyniku zawarcia tej umowy wyłudziła telefon Samsung G. Trend o wartości rzeczywistej 799,00 złotych oraz usługi telekomunikacyjne w wysokości 403,47 zł. Doprowadziła do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 1202,47 zł (umowa k. 509, zeznania świadka I. K. k.503).

- w dniu 17 września 2014 r. o godzinie 17:15 sporządziła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) na dane G. S.. W wyniku zawarcia umowy wyłudziła telefon komórkowy marki S. (...) N. o wartości rzeczywistej 960,00 zł oraz usługi telekomunikacyjne w wysokości 140,12 zł Doprowadziła do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 1100,12 zł. ( umowa k. 35, informacja z O. k.13)

- w dniu 23 września 2014 r. o godzinie 14:54 sporządziła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na dane Z. S. (1). W wyniku zawarcia umowy wyłudziła telefon komórkowy marki S. (...) o wartości rzeczywistej 1539,00 złotych oraz usługi telekomunikacyjne w wysokości 116, 73 złotych. Doprowadziła do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 1655,73 zł. (informacja z O. k.522, umowa k. 542-550)

- w dniu 1 października 2014 r. o godzinie 17:26 M. K. (2) sporządziła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) na dane Z. K.. W wyniku zawarcia umowy wyłudziła telefon komórkowy S. (...) (...) oraz usługi telekomunikacyjne. Kwota nieuregulowanych należności powstałych z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych wynosiła 120,76 złotych, zaś z tytułu wydanego aparatu 1460,00 zł. Doprowadziła do niekorzystanego rozporządzenia mieniem o łącznej wysokości 1589,76 złotych.(umowa k. 344, informacja z O. k.327)

- w dniu 21 października 2014 r. o godzinie: 17:47 sporządziła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) na dane I. J.. W wyniku zawarcia wyłudziła telefon komórkowy marki L. (...) o wartości rzeczywistej 1059, 00 zł oraz usługi telekomunikacyjne w wysokości 116,96 złotych. Doprowadziła do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 1175,96 złotych (informacja z O. k. 406, umowy k. 421)

- w dniu 7 listopada 2014 r. o godzinie 15: 12 sporządziła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) na dane C. J.. W wyniku zawarcia umowy wyłudziła telefon marki S. (...) o wartości rzeczywistej 1539,00 zł oraz usługi telekomunikacyjne. Kwota nieuregulowanych należności, powstałych z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych wyniosła 117, 86 złotych, zaś z tytułu wydanego aparatu (...),00. Doprowadziła do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 1656,86 złotych ( umowa k.590, informacja z O. k. 568)

- w dniu 29 listopada 2014 r. sporządziłaumowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr TE (...) na dane J. S. . Wyłudziła w ten sposób telefon komórkowy marki S. (...) oraz usługi telekomunikacyjne.

Straty Spółki (...) wyniosły 199,95 zł z tytułu świadczonych usług oraz 848,00 z tytułu wydanego aparatu telefonicznego. W ten sposób doprowadziła do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 1047,95 złotych (umowa k. 247, informacja z O. k. 246. )

M. K. (2) (wtedy J.) w dniu 05.09.2014 r. zawarła umowę kupna- sprzedaży z (...) .H.U (...) ul. (...) (sporządzoną przez M. S.) sprzedając telefon Samsung G. G. N. za kwotę 350 złotych. (k.769)

M. J. (1) w dniu 25.09.2014 r. zawarła umową kupna – sprzedaży nr (...) z kupującym (...) A. S. (...)-(...) K., ul. (...). Przedmiotem umowy były telefony komórkowe: S. (...) oraz S. (...). (k. 745)

W dniu 25 października 2014 r. M. J. (1) zawarła umowę pożyczki lombardowej (...) z Lombardem (...) S.S. (...)-(...) K., ul. (...), której przedmiotem był telefon komórkowy używany – L. (...) M. J. (1) sprzedała telefon za kwotę 300 złotych. (k.731)

Jak wynika z protokołu zatrzymania, M. K. (2) wydała telefon komórkowy Samsung G. (...) o numerze (...), który wcześniej podarowała siostrze M. D. (protokół zatrzymania rzeczy 640-642).

M. K. (2) wydała również telefon komórkowy S. (...) o nr (...): (...), który wcześniej użytkowała jej szwagierka K. J. (protokół zatrzymania rzeczy k. 648-649).

W trakcie prowadzonego postępowania, od A. P. zatrzymano telefon komórkowy S. (...) N. nr (...), który telefon zakupił on nieznanego mężczyzny odpowiadając na jego ogłoszenie (k. 702-703, 705v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonej w części, w jakiej są zgodne z ustalonym stanem faktycznym k.774, 857v,858 , wyjaśnień oskarżonej M. A. k.312, 856v, 857 , zeznań świadka S. Z. (1). 370 i odezwa Sądu Rejonowego dla Warszawy –Woli k. 29-31, , umów kupna sprzedaży telefonów k.744, 769, umowy pożyczki lombardowej k.731, informacji z O. Polska dotyczącej godzin sporządzenia umów k. 799, informacji P. K. o godzinach pracy w salonie k.817.

Oskarżona M. K. (2) w wyjaśnieniach złożonych w trakcie postępowania przygotowawczego nie przyznała się do popełnienie zarzucanych jej czynów. Wskazała, że kiedyś istniała możliwość sprzedaży telefonów będących na stanie salonu za gotówkę, ale trzeba było dzwonić w tej sprawie do szefa i on podawał cenę za telefon. Odnośnie sprzedaży telefonu pani T. wskazała, iż doradzała jej, żeby wzięła Samsunga (...), bo ma większy ekran. Obiecała klientce, że dowie się ile kosztuje sprzedaż tego telefonu ze stanu salonu. Próbowała bezskutecznie dodzwonić się do szefa i zapytać o cenę telefonu z salonu. Oskarżona wskazała, iż klient, który kilka dni wcześniej dostał w abonamencie w salonie ten telefon chciał go sprzedać. Wówczas zadzwoniła do pani T., informując, że jest do kupienia ten telefon, na co ona odpowiedziała, że teraz nie ma jej w domu, ale przyjdzie następnego dnia czy też za dwa dni jej partner go odbierze. Oskarżona wskazała, że nic na tym nie zarobiła, tylko założyła za T. pieniądze. Zaprzeczyła, by zawierała fikcyjne umowy na swoim koncie lub na koncie M. A.. Wskazała, że sprzedawała w komisie telefony, które jej się nie podobały, nie robiła tego dla zysku. Oskarżona wskazała, że M. A. mówiła, że telefony, które od niej kupowała sprzedawali jej klienci i była pewna, że one są legalnie nabyte, nie miała pojęcia, że zostały wyłudzone na podstawie fikcyjnych umów (k. 774).

W trakcie rozprawy przed Sądem, M. K. (2) wyjaśniła, że wszystkie 9-10 telefonów kupiła od M. A., ponieważ były one w okazyjnej cenie i żal jej było nie skorzystać. Wskazała, że telefony kupiła dla siebie, a wcześniej kupowała od klientów routery. Podkreśliła, iż powiedziała M. A., że jeżeli ktoś będzie chciał odsprzedać telefon za nie drożej niż 400 złotych, żeby go wzięła, a ona go od niej odkupi. Wskazała, że kupowała telefony za gotówkę, prosząc M. A., by ta pokazywała jej umowę z numerem seryjnym, nie za każdym razem jednak sprawdzała umowę. Wszystkie sporządzone umowy były to umowy abonamentowe. Jeden telefon podarowała siostrze, drugi bratu, a pozostałe telefony sprzedała w komisie za taką samą cenę, za którą je nabyła. Oskarżona wskazała, iż przy sprzedaży w komisie posługiwała się swoim dowodem osobistym i mówiła, że telefony pochodzą z legalnej umowy. Do komisu oddała 5-6 telefonów, które były warte po jakieś 600-700 złotych. Podkreśliła, że zarabiała wtedy około 2000 złotych, do tego dochodziły prowizje od sprzedaży umów oraz dodatek dla kierownika. Dodała, że stać ją również było na kupno telefonów w normalnej cenie. Wyjaśniła, że będąc kierownikiem nie nadzorowała swoich przełożonych, przygotowywała jedynie pod koniec miesiąca wykaz umów sporządzonych przez pracowników. Miała dostęp do haseł współpracowników, a oni do jej haseł (k.857v, 858)

Na rozprawie, odpowiadając na pytania oskarżona dodatkowo wyjaśniła, że oszustwa skończyły się z chwilą jej odejścia z salonu, ponieważ M. A. nie miała już komu sprzedawać telefonów. Wskazała, że nigdy nie mówiła M. A., że może się podpisywać za klienta. Wyjaśniła, że nie zawierała z M. A. pisemnych umów na te telefony, bo to była jej koleżanka, której wierzyła i nie widziała sensu podpisywania dodatkowych umów. Podała również, że nie odkupywała żadnych telefonów od S. Z. (1), bowiem był on nowy, ciągle potrzebował pomocy, więc o nic go nie prosiła (k.858v)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej M. K. (2), w których nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Wyjaśnienia oskarżonej pozostają w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności w postaci wyjaśnień M. A., zeznań S. Z. (1) oraz zgromadzonej dokumentacji. Wszystkie te dowody w łącznym powiazaniu, przy uwzględnieniu wskazań wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego nie pozostawiają złudzeń, co do prawdziwości wyjaśnień M. K. (2).

Nielogicznymi i sprzecznymi z zasadami doświadczenia życiowego są wyjaśnienia oskarżonej dotyczące „źródła” pozyskiwania przez nią telefonów komórkowych. Zgodnie z tymi wyjaśnieniami to M. A., na jej prośbę odkupywała od klientów telefony, które oni zawierając umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych chcieli sprzedać. M. K. (2), jako kierownik salonu, osoba bardziej doświadczona w swojej profesji, w ocenie Sądu bez wątpienia zauważyłaby, iż telefonynie zostały uzyskane w sposób opisany przez M. A.. Zrzucenie odpowiedzialności za przedmiotowe czyny na M. A. stanowi zdaniem Sądu, przyjętą linię obrony oskarżonej.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom M. A., która potwierdziła, że w sytuacji, gdy na umowie brakowało podpisu, to podpisywała się za klienta. Dodała, że kiedy kończyła pracę, jej telefon służbowy na który przychodziły kody, zostawał w salonie. Wskazała, że nie było sytuacji, by odkupywała telefony od klientów, szkolono ją iż nie można sprzedawać telefonów bez umów. Dziwiły ją umowy, które nie miały podpisów klientów, ale nie przypuszczała, że może chodzić o oszustwa. W jej ocenie M. K. (2) wykorzystała jej naiwność oraz okoliczności, że była młodym pracownikiem i stąd właśnie wynika zbieżność daty, kiedy ona nabyła uprawnienia do zawierania umów, z tą kiedy pojawiły się fałszywe umowy. Wskazała, że umowy były składowane w jednym miejscu i zdarzało się, ze biorąc takie umowy z półki podpisywała je, gdy nawet nie zawierała ich osobiście z klientem. (k.312, 856v, 857)

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonej M. A. są logiczne, nie zawierają sprzeczności oraz są konsekwentne. Od początku postępowania przygotowawczego oskarżona przyznawała się do podpisywania się za klientów na przedmiotowych umowach, jednocześnie zaprzeczając, by wyłudzała telefony oraz uzyskiwała z tego tytułu inne korzyści. Wymieniona nie umniejszała swojego udziału ani odpowiedzialności, co w sposób dostateczny uwiarygadnia jej relacje. Sądziła, że uzupełniajedynie braki formalne (brakujące podpisy) na umowach faktycznie prawidłowo zawartych z klientem. Zapewnienia M. K. (2), która przyuczała ją do pracy i była jej kierownikiem, że powinna podpisywać się za klientów, utwierdzały ją w przekonaniu, że jej postępowanie nie jest nieodpowiednie. Jej wyjaśnienia uwiarygadniają również okoliczności podane przez S. Z. (1).

Świadek potwierdził, że przy segregowaniu dokumentów, gdy został ujawniony brak podpisu osoba segregującą dokumenty uzupełniała podpis pracownika oraz podpis klienta. Świadek podał, że M. K. (2) nie prosiła go o skupowanie telefonów od klientów i nie posiada wiedzy w tym przedmiocie. Świadek zeznał, że pracownicy salonu znali hasła dostępowe innych pracowników, panowała zasada zaufania. S. Z. (1) opisał sytuację, którą widział, a mianowicie jak M. A. na polecenie M. K. (2), podpisała się za klienta na umowie. Dodał również co znamienne, że to co mówił kierownik, było święte. (k. 29-31 odezwy Sądu Rejonowego dla Warszawy -Woli). Świadek podkreślił, iż fakt, że umowa została sporządzona na kodach M. A. nie oznacza w praktyce, że rzeczywiście to ona zawierała tę umowę. Mogło się zdarzyło także, że M. A. wyszła lub wcześniej skończyła pracę, a był włączony komputer z dostępem do jej kodów i wtedy była możliwość pracy na jej kodach. Dodał też, iż jeżeli umowa była zawierana na kodach któregoś z nieobecnych pracowników, to on później podpisywał się na danej umowie w miejscu osoby zawierającej umowę w imieniu salonu (k.370).

Zeznania w/w świadka są uznał za w pełni wiarygodne, wzajemnie uzupełniają się z wyjaśnieniami M. A.. Podkreślić należy, że nie ujawniły się powody dla których świadek miałby zeznawać na niekorzyść M. K. (2). S. Z. (2) mieszka i pracuje w W., nie jest zatem zainteresowany rozstrzygnięciem niniejszej sprawy.

Sąd nie znalazł powodów do zakwestionowania zeznań świadków: P. S. (k.864v), H. G. (k.120-121,865,143v), J. S. (k.239-240,251v, 865), Z. K. (k 322, 347, 865v), I. J. (k.396,404,432-433, 866), E. L. (k.515, 872v), C. J. (k.550,697, 872v), B. W. (k.599,690v,873). W swoich zeznaniach opisali okoliczności w których dowiedzieli się o przedmiotowych umowach i swoich zadłużeniach. Wszyscy świadkowi stanowczo zaprzeczyli, by zawierali przedmiotowe umowy.

Świadek M. G. wskazał, że podpisał w O. dwie różne umowy, ponieważ stwierdzono, że padł system komputerowy i w związku z tym pierwsza umowa nie została wprowadzona do systemu. Wskazał, iż uzyskał tylko jeden telefon. Świadek rozpoznał M. K. (2) (J.), jako osobą, z którą zawierał przedmiotowe umowy (k. 903v, k.186). Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań świadka.

Świadek M. J. (2) (brat oskarżonej) opisał okoliczności w jakich otrzymał w prezencie od siostry telefon marki S. (...). Podkreślił, że telefon ten wyglądał jak nowy (był w folii), ale bez pudełka, nie miał akcesoriów. Wskazał, że następnie oskarżona poszła do bankomatu i pobrała pieniądze, po czym jakąś kwotę przekazała koleżance z salonu. Świadek zasugerował, że oskarżona poszła do bankomatu, by zapłacić swojej koleżance za telefon, który on otrzymał od siostry. Podkreślił, że M. K. (2) nie miała żadnych problemów finansowych. (k.873). Zeznania świadka potwierdziła jego żona K. J., wskazując, iż oskarżona robiła im oraz ich dziecku prezenty (k.874).

Sąd do zeznań najbliższych członków rodziny M. K. (2), odniósł się z ostrożnością. W ocenie Sądu zeznania te wpisują się w przyjętą przez oskarżoną linię obrony, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

W ten sam sposób, Sąd ocenił również zeznania M. D. (siostry oskarżonej), która wskazała, że dostała od siostry telefon marki S. (...). Zaakcentować należy, że telefon otrzymała w sierpniu 2014 r. na urodziny, choć urodziny obchodzi w maju. Świadek informację, iż telefony pochodziły od M. A. uzyskała od swojej siostry. Jej zeznania odnośnie pochodzenia telefonów sąjedynie przypuszczeniami, opartymi na informacjach uzyskanych od siostry. M. D. nie była świadkiem żadnej sytuacji, w której jej siostra odbierała od M. A. telefony, czy też przekazywała jej jakieś pieniądze (k.874).

Nie sposób uznać za wiarygodne wyjaśnień oskarżonej, w których wskazywała na swoją dobrą sytuację majątkową, na uzyskiwanie wynagrodzenia w wysokości 2000-3000 złotych oraz jej zapewnień, że było ją stać na kupienie telefonów w normalnej cenie. Jej dobrą sytuację finansową potwierdzili członkowie jej rodziny, uzasadniając to faktem, że często robiła im prezenty, rozpieszczała ich dziecko. Te wyjaśnienia i zeznania nie dają się pogodzić z zestawieniem transakcji z miesiąca września 2014 r. Saldo rachunku oskarżonej na początku, jak i na końcu miesiąca września 2014 r. było ujemne, a wynagrodzenie za pracę wyniosło 1400 zł. (k.816). Wobec tego Sąd uznał, iż wyjaśnienia oskarżonej, wzmocnione zeznaniami członków jej rodziny, o dobrej kondycji finansowej, nie znajdują pokrycia w rzeczywistości.

Na szczególne podkreślenie zasługuje okoliczność, iż większość przedmiotowych umów została wygenerowana w systemie po godzinie 17.00. (k. 799). P. K. wskazał, iż M. A. pracowała zazwyczaj w godzinach 9.00-17.00, zaś M. K. (2) w godzinach 10.00-18.00. (k.817). Mianowicie umowę z dnia 09.06.2014 r. zawarto o godzinie 17.22, kolejną umowę z dnia 01.10.2014 r. o godzinie 17.26, umowa z dnia 21.10.2014 r. została wygenerowana o godzinie 17:15, tak samo jak umowa z dnia 09.09. 2014 r. o godzinie 17.40 i podobnie umowa z dnia 05.09.2014 r. została zawarta o godzinie 17.38. Oznacza to, że większość umów została wygenerowana po godzinie 17.00, a więc po godzinach pracy M. A., a jeszcze w godzinach pracy M. K. (2).

Wbrew wyjaśnieniom oskarżonej M. K. (2), za jej sprawstwem i winą w zakresie zarzucanych jej czynów, przemawia również fakt, iż proceder zawierania przedmiotowych umów rozpoczął się w czerwcu 2014 roku. W maju 2014 r. M. K. (2) została kierownikiem salonu (...) przy ul. (...) i w tym samym czasie (marzec 2014 r.) M. A. otrzymała uprawnienia do generowania na swoich koncie służbowym umów z klientami. Ostatnia umowa wygenerowana została w dniu 29 listopada 2014 r., a więc niespełna miesiąc przed zwolnieniem lekarskim M. K. (2), po którym nie powróciła już do pracy.

Sąd nie kwestionował zeznań U. S. (k.865v 390v), D. G. (k. 873v, 728v) i M. S.(k.765, 974v), którzy potwierdzili sprzedaż przez oskarżoną telefonów. Wskazali, że przy sprzedaży oskarżona posługiwała się swoim dowodem osobistym. Świadek M. T. podała, że M. K. (2) sprzedała jej telefon za 350 złotych wskazując, że czasami można kupić taniej telefony z limitowanej serii. Kupno telefonu nie wydawało jej się podejrzane, bo ten telefon kupiła w salonie. (k,864v, 865).

Za wiarygodne w całości Sąd uznał również dowody w postaci załączonych do akt sprawy dokumentów. Sporządzono je w odpowiedniej formie przez podmioty uprawnione do ich wystawienia. Nie były kwestionowane przez żadną ze stron, nie budziły również wątpliwości co do ich autentyczności.

W tym stanie rzeczy, po przeprowadzonej analizie materiału dowodowego, wina i okoliczności popełnienia przez oskarżoną M. K. (2) zarzucanych jej czynów, nie budzą żadnych wątpliwości.

Zdefiniowane w art. 286 § 1 k.k. przestępstwo oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem.Jest to przestępstwo kierunkowe, albowiem sprawca już w chwili podjęcia działania musi chcieć doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Do przypisania tego przestępstwa konkretnej osobie nie wystarczy więc sam fakt, iż przewidywała ona lub godziła się z możliwością wyrządzenia szkody w toku prowadzonej przez siebie działalności, lecz należy wykazać, iż od samego początku chciała ona popełnienia przestępstwa, a całe jej zachowanie nakierowane było na wyłudzenie pieniędzy, towarów bądź usług. Oszustwo jest przestępstwem umyślnym kierunkowym, ponieważ koniecznym jest do jego zaistnienia, by sprawca działał „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”. Sprawca podejmując działanie musi mieć wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która ma stanowić rezultat jego działania, a więc musi on działać ze ściśle określonym zamiarem.

Od strony podmiotowej Sąd uznał, że oskarżona czynów powyższych dopuściła się w zamiarze bezpośrednim, ukierunkowanym na uzyskanie korzyści w postaci telefonów komórkowych. Świadczy o tym zaplanowany i przemyślany sposób działania polegający na logowaniu się na konto M. A. i generowania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, wykorzystując dane dotychczasowych klientów bez ich zgody i wiedzy, zmieniając ich adresy zamieszkania,w celu osiągniecia korzyści majątkowej w postaci telefonów komórkowych i usług telekomunikacyjnych. Oskarżona działała w przemyślany sposób, nie tylko generując umowy z konta M. A., ale również wkładając przedmiotowe umowy do sejfu i wskazując jej, by w sytuacji braku podpisu klienta, nakreślała go za niego. Oskarżona logując się na konto M. A. i zawierając umowy na dane klientów bez ich zgody i wiedzy od początku zamierzała uzyskać konkretny rezultat w postaci pozyskania telefonów komórkowych. Powyższe świadczy o tym, że oskarżona działała z premedytacją, całe jej zachowanie było z góry zaplanowane w taki sposób, by odpowiedzialnością za przedmiotowe czyny została obarczona M. A..

Konkludując należy stwierdzić, iż kompleksowa ocena całości materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, dokonana w świetle zasad doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu, pozwoliła na niewątpliwe stwierdzenie sprawstwa i winy oskarżonej w zakresie zarzucanych jej czynów.

Sąd uznał, że M. K. (2) dopuściła się popełnienia wszystkich zarzucanych jej w akcie oskarżenia czynów.

Czyny oskarżonej z art. 286§1 kk popełnione zostały w warunkach art. 91§ 1 kk tzn. ciągu przestępstw. Oskarżona bowiem w okresie od czerwca 2014 r. do listopada 2014 r. popełniła w podobny sposób zarzucane jej czyny, które wypełniły znamiona tego samego typu czynu zabronionego – przestępstwa oszustwa, pomiędzy poszczególnymi czynami były krótkie odstępy czasu i nie zapadł wyrok, co do któregokolwiek z nich. Wszystkie powyższe okoliczności przesądziły o przyjęciu przez Sąd konstrukcji ciągu przestępstw.

Sąd oceniając ogół okoliczności przedmiotowego zdarzenia, postawę oskarżonej, jej warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uznał, iż wskazane okoliczności przemawiają za wymierzeniem oskarżonej przy zastosowaniu art. 37a kk kary ograniczenia wolności w wymiarze 1 roku i 2 miesięcy z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 30 godzin w stosunku miesięcznym oraz kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 10 złotych.

Jako okoliczności obciążające Sąd uznał znaczną społeczną szkodliwość popełnionych czynów, przejawiającą się w wysokości wyrządzonej szkody, sposobie działania oskarżonej, która wykorzystała naiwność, brak doświadczenia i podległość służbową M. A.. Ponadto na niekorzyść oskarżonej przemawia działanie w celu uzyskania korzyści majątkowej, działanie na szkodę (...) S.A. firmy której pracownikiem była oskarżona. M. A. miała wcześniej konflikty z prawem. Z karty karnej oskarżonej wynika,że postępowanie karne wobec niej w sprawie II K 156/15 za czyn z art. 270 § 1kk warunkowo umorzono na okres próby jednego roku. (karta karna k. 898)

Jako okoliczność łagodzącą, Sąd uznał stosunkowo młody wiek oskarżonej.

W ocenie Sądu, wychowawcza rola nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne podziała na oskarżoną w większym stopniu wychowawczo, niż kara pozbawienia wolności. Długi okres kary i duża ilość godzin do odpracowania w stosunku miesięcznym, będzie miała tę zaletę, że w związku z popełnionym przestępstwem oskarżona dozna odczuwalnych utrudnień w codziennymfunkcjonowaniu. A orzeczona przy tym kara grzywny wzmocni wychowawczy cel kary.

W ocenie Sądu kara ta spełni swe cele zapobiegawcze i wychowawcze, ponadto wpłynie na oskarżoną w ten sposób, aby w przyszłości powstrzymywała się ona od podobnego typu zachowań, uzmysławiając ich szkodliwość. Orzeczona kara będzie zgodna ze społecznym poczuciem sprawiedliwości i w sposób prawidłowy ukształtuje świadomość prawną społeczeństwa. Oskarżona jest modą osobą i nie ma przeciwwskazań do pracy na cele społeczne.

Sąd uznał za zasadne orzeczenie wobec oskarżonej obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, albowiem szkodanie została uregulowana. Kwota, którą Sąd orzekł w wyroku tj. 12 336, 48 złotych na rzecz (...) S.A. w W. jest sumą wartości wyłudzonych przez oskarżoną telefonów oraz usług telekomunikacyjnych.

O zabezpieczonych dowodach rzeczowych w sprawie orzeczono w oparciu o przepisy art. 230 § 2kpk i art. 44 §1 kk.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd uznał za zasadne, obciążenie oskarżonej M. K. (2) kosztami sądowymi w połowie oraz opłatą w wysokości 400 złotych.