Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W przedmiotowej sprawie G. C. został oskarżony o to, że:

1. w dniu 11 sierpnia 2004r w Ł., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, i uzyskania kredytu bezgotówkowego na zakup sprzętu AGD w postaci chłodziarko - zamrażarki marki E. o wartości 1500zł i kuchni gazowo elektrycznej o wartości 1200zł w systemie sprzedaży ratalnej czyniąc sobie z tego stale źródło dochodu, posługując się danymi osobowymi Z. F.
i nieautentycznym dokumentem stwierdzającym uzyskiwanie przez Z. F. świadczeń emerytalno- rentowych, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego oraz podrabiając podpis Z. F. na umowie kredytowej oraz na wniosku o udzielenie kredytu, zawarł za pośrednictwem sklepu (...) w Ł. umowę kredytu na zakup towarów i usług nr (...), czym doprowadził (...) Bank S.A. w G. (uprzednio (...) Bank S.A. w G.) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3157,11 zł, poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, i tego że kredyt zostanie spłacony, podczas gdy w rzeczywistości zamiaru takiego nie miał, czym działał na szkodę w/w. banku, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2kk w zw. z art. 65 § 1 kk

2. w dniu 20 sierpnia 2004r w Ł., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu bezgotówkowego na zakup sprzętu AGD w postaci kuchni marki (...) o wartości 1250zł i pralki marki (...) o wartości 1450zł w systemie sprzedaży ratalnej czyniąc sobie z tego stale źródło dochodu, posługując się danymi osobowymi K. C. oraz nieautentycznym zaświadczeniem o zarobkach i zatrudnieniu w firmie (...) sp z o.o, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego oraz podrabiając podpis K. C. na umowie kredytowej oraz na wniosku o udzielenie kredytu, zawarł za pośrednictwem sklepu (...) w Ł. umowę kredytu na zakup towarów i usług nr (...), czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3157,11 zł (...) Bank S.A. w G. (uprzednio (...) Bank S.A. w G.), poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, i tego, że kredyt zostanie spłacony, podczas gdy
w rzeczywistości zamiaru takiego nie miał, czym działał na szkodę w/w. banku, tj.
o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk
w zw. z art. 65 § 1 kk

3. w dniu 27 sierpnia 2004r w Ł., działając wspólnie i porozumieniu
z K. C. co, do którego toczyło się odrębne postępowanie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu bezgotówkowego na zakup samochodu marki S. (...) nr rej. (...) w systemie sprzedaży ratalnej czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, oraz składając nieprawdziwe oświadczenie
o zarobkach i zatrudnieniu w firmie (...) ul. (...), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego zawarł za pośrednictwem firmy (...) w Ł. przy ul. (...) umowę kredytu nr SI (...) czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank SA, poprzez wprowadzenie w błąd przedstawicieli instytucji finansującej, co do faktu zatrudnienia K. C., i tego, że kredyt zostanie spłacony podczas gdy w rzeczywistości zamiaru takiego, nie miał, czym działał na szkodę w/w banku tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

4. w miesiącu październiku i listopadzie 2005r datach dziennych bliżej nieustalonych działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry podjętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu nakłonił R. M. (1) do zawarcia umów kredytowych
i pożyczkowych w oparciu o nieautentyczne dokumenty stwierdzające fakt zatrudnienia i wysokości uzyskiwanych dochodów a w tym nakłonił R. M. (1) do:

* zawarcia w dniu 18 października 2005r w 1 oddziale (...) SA w Ł. umowy pożyczki kwoty 15000zł

* zawarcia w dniu 18 października 2005r w Ł. umowy kredytu na zakup telewizora plazmowego o wartości 9600zł na szkodę (...) Banku SA

* zawarcia w dniu 21 października 2005r. w oddziale (...) Banku SA w Ł. umowy kredytu gotówkowego w kwocie 3200zł zawarcia w dniu 15 listopada 2005 r. w (...) oddziale Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. M. K. (1) w O. umowy kredytu gotówkowego w kwocie 700 zł

tj. o czyn z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

5. w dniu 19 października 2005r. w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu
z R. M. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu na zakup towarów czyniąc sobie z tego stale źródło dochodu, przedłożył nieautentyczne dokumenty stwierdzające wysokość uzyskiwanych przez R. M. (1) dochodów, mające istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego i na tej podstawie zawarł za pośrednictwem (...) Bank (...) w Ł. ul. (...) umowę kredytu nr (...) na zakup laptopa marki H., czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3299 zł. (...) Bank SA z/s we W., poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej co do faktu zatrudnienia
i uzyskiwanych dochodów oraz tego, że kredyt zostanie spłacony podczas gdy
w rzeczywistości zamiaru takiego nie miał, czym działał na szkodę w/w. banku, tj.
o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art.
65 § 1 kk

6. w dniu 3 listopada 2005r w Ł., działając wspólnie i porozumieniu
z R. M. (1) co do którego toczyło się odrębne postępowanie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu bezgotówkowego na zakup samochodu marki S. (...) F. C. nr rej (...) R o wartości 52723,18 zł w systemie sprzedaży ratalnej czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, oraz składając nieprawdziwe oświadczenie o zarobkach i zatrudnieniu w firmie (...), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, zawarł za pośrednictwem firmy Salon (...) w Ł. umowę kredytu nr (...)- (...)- (...), czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, (...) Bank (...) S.A.
w W., poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, faktu zatrudnienia i uzyskiwanych dochodów oraz tego, że kredyt zostanie spłacony, czym działał na szkodę w/w banku tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

7. w dniu 24 listopada 2005r. w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu
z R. M. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu konsumpcyjnego, przedłożył nieautentyczne zaświadczenie o zarobkach
i zatrudnieniu R. M. (1) w firmie (...) z/s w Ł., które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego i na tej podstawie zawarł umowę kredytu konsumpcyjnego nr (...), czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15000zł. Bank (...) SA w W., poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do faktu zatrudnienia
i uzyskiwanych dochodów oraz tego, że kredyt zostanie spłacony, podczas gdy
w rzeczywistości zamiaru takiego nie miał, czym działał na szkodę w/w banku tj.
o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2kk w zw. z art. 65 § 1 kk

8. w okresie pomiędzy 8 luty 2006r a 27 grudnia 2006r w Ł. działając
w wykonu z góry podjętego zamiaru przedłożył w Drugim Urzędzie Skarbowym Ł. nieautentyczne dokumenty na których podrobił podpis R. W. a w tym

• w dniu 6 lutego 2006r przedłożył Pil 37-zeznanie wysokości dochodów za rok 2005r

• w dniu 29 czerwca 2006r przedłożył zawiadomienie o rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej

• w dniu 29 września 2006r dokument VAT - R zgłoszenie rejestracyjne
w zakresie podatku od towaru i usług

• 27 grudnia 2006r dokument VAT 7 deklaracja dla podatku bot towaru i usług za miesiąc listopad 2006 r tj. o czyn art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

9. w miejscu i dacie dziennej bliżej nie ustalonej w styczniu 2006r udzielił dotychczas nie ustalonej osobie pomocy do wyłudzenia kredytu bezgotówkowego na zakup mebli o wartości 2817 zł w systemie sprzedaży ratalnej, w ten sposób, że podrobił zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach z którego wynikało, że M. K. (2) jest zatrudniona w firmie (...). Okno Usługi Budowlane (...) które to, dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia- finansowego
w postaci zawarcia umowy kredytu nr (...) z (...) Bank. (...) SA tj.
o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk
w zw. z art. 11 § 2kk

10. w dniu 22 lutego 2006r. w G., działając wspólnie i w porozumieniu
z P. G. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu bezgotówkowego na zakup samochodu marki S. F. C. nr rej. (...) o wartości 42 921, 90 zł w systemie sprzedaży ratalnej czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, posługując się danymi osobowymi P. R. (1) oraz przedkładając nieautentyczne dokumenty o przyznaniu świadczeń rentowych dla P. R. (1), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, zawarł za pośrednictwem firmy Usługi (...) umowę kredytu na zakup pojazdu nr (...)- (...)- (...), na której to umowie P. G. (1) podrobił podpis P. R. (1), czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 42921,91zł. (...) Bank (...) S.A. w W., poprzez wprowadzenie
w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, faktu uzyskiwanych dochodów - świadczeń rentowych oraz tego, że kredyt zostanie spłacony, czym działał na szkodę w/w. banku tj. o czyn z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

11. W dniu 22 lutego 2006r w Ł. składając za pośrednictwem P. B. (1) wniosek o rejestrację samochodu osobowego marki S. (...) numer nadwozia (...) na nazwisko P. R. (1) podstępnie wprowadził w błąd funkcjonariusza publicznego z Urzędu Miejskiego w Ł. Wydział Praw Jazdy
i Rejestracji (...) co do okoliczności, kto jest właścicielem pojazdu i na tej podstawie wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania w dniu 22 lutego 2006r decyzji nr (...) dotyczącej czasowej rejestracji pojazdu , wydania w dniu 28 kwietnia 2006r decyzji nr (...) o rejestracji pojazdu oraz wydania tablic rejestracyjnych (...) i znaku legalizacyjnego nr (...) .
o czyn z art. 272 kk

12. W dacie dziennej nieustalonej pomiędzy 22 lutego 2006r24 lipca 2006r
w Ł. działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną dotychczas osobą sporządził nieautentyczną umową kupna sprzedaży samochodu S. (...) numer nadwozia (...) nr rej. (...) datowaną na dzień 18 lipca 2006r z której wynikało, że przedmiotowy pojazd P. R. (1) sprzedaje R. W. i na którym to dokumencie podrobił podpis R. W.
a następnie posłużył się tą umową jako autentyczną tj. o czyn z art. 270 § 1 kk

13. w okresie pomiędzy 20 czerwca 2006 r. a 28 czerwca 2006 r. w Ł.
w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry podjętego zamiaru posługując się danymi osobowymi R. W. oraz podrabiając jego podpis podstępnie wprowadził w błąd funkcjonariuszy publicznych z Referatu Handlu, Usług i (...) Urzędu Miasta Ł., co do tożsamości wnioskodawcy i na tej podstawie wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania w dniu 21 czerwca 2006r zaświadczenia o wpisie firmy (...) do ewidencji działalności gospodarczej tj. o czyn z art. 272 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw.
z art. 12 kk

14. W dniu 24 lipca 2006r w Ł. działając wspólnie i w porozumieniu z P. G. (1) wprowadził w błąd R. K. działającego w imieniu i na rzecz K. M. (1), co do swojej tożsamości oraz okoliczności kto jest faktycznym właścicielem pojazdu S. (...) numer (...) nr rej. (...) i na tej podstawie zawarł umowę kupna sprzedaży przedmiotowego pojazdu, z której wynikało, że R. W. sprzedaje pojazd S. (...) nr rej. (...) K. M. (1) i podrabiając na tym dokumencie podpis R. W., czym doprowadził K. M. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 23 tys. zł czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu tj. o czyn z 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

15. w dniu 12 lipca 2006r. w G., działając wspólnie i w porozumieniu z P. G. (1) i innymi dotychczas nieustalonymi osobami celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu bezgotówkowego na zakup samochodu marki S. (...) o wartości 66903,90 zł w systemie sprzedaży ratalnej czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, posługując się dokumentami tożsamości na nazwisko R. W. oraz przedkładając nieautentyczne zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...),- które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego zawarł za pośrednictwem firmy Usługi (...) umowę kredytu na zakup pojazdu nr (...)-050 6- (...) na której to umowie oraz dokumentach kredytowych P. G. (1) podrobił podpis R. W. czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. w W. poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, faktu zatrudnienia i uzyskiwanych dochodów oraz tego, że kredyt zostanie spłacony, czym działała na szkodę w/w banku tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 §1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

16. W dniu 12 lipca 2006r w Ł., wspólnie z nieustalonymi osobami składając wniosek o rejestrację samochodu osobowego marki S. (...) numer nadwozia (...) na nazwisko R. W. podstępnie wprowadził
w błąd funkcjonariusza publicznego ze Urzędu Miejskiego w Ł. Wydział Praw Jazdy i Rejestracji (...) co do okoliczności, kto jest właścicielem pojazdu
i podrabiając podpisy R. W. na dokumentach związanych
z rejestracją pojazdu wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania w dniu 12 lipca 2006r decyzji (...) dotyczącej czasowej rejestracji pojazdu, wydania w dniu 24 sierpnia 2006r decyzji nr (...) 6 o rejestracji pojazdu oraz wydania tablic rejestracyjnych (...) i znaku legalizacyjnego nr A (...) tj. o czyn z art. 272 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

17. W okresie pomiędzy 7 lipca 2006r a 28 listopada 2006 w Ł. działając
w krótkich odstępach czasu w celu realizacji z góry podjętego zamiaru posługując się dokumentem tożsamości w postaci dowodu osobistego wystawionego na nazwisko R. W. oraz podrabiając na dokumentach bankowych podpis R. W. zawarł w dniu 7 lipca 2006r z (...) SA umowę o prowadzenie konta dla osób fizycznych a następnie w dniach 13 września 2006r i 28 listopada 2006r składał wnioski o wydanie karty płatniczej (...), tj. o czyn z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

18. w dniu 26 sierpnia 2006r w Ł. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania pożyczki gotówkowej, posługując się dokumentami tożsamości na nazwisko R. W. oraz przedkładając nieautentyczne zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie PPHU (...), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego usiłował zawrzeć
z (...) SA umowę europożyczki na karcie V., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi negatywnie rozpoznanie wniosku przez preferencje banku tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

19. w dniu 23 marca 2007r w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu
z nieustaloną dotychczas osobą składając wniosek o rejestrację samochodu osobowego marki S. (...) numer nadwozia (...) na nazwisko R. W. podstępnie wprowadził w błąd funkcjonariusza publicznego z Urzędu Miejskiego w Ł. Wydział Praw Jazdy i Rejestracji (...) co do okoliczności kto jest właścicielem pojazdu i podrabiając podpisy R. W. na dokumentach związanych z rejestracją pojazdu wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania w dniu 24 kwietnia 2007r decyzji nr (...) dotyczącej rejestracji pojazdu i wydania tablic rejestracyjnych (...), znaku legalizacyjnego nr A. (...) oraz dowodu rejestracyjnego nr (...) . o czyn z art. 272 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

20. W dacie dziennej nieustalonej przed 23 marca 2007r w Ł. działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną dotychczas osobą sporządził nieautentyczną umowę kupna sprzedaży samochodu S. (...) numer nadwozia (...) nr rej. (...) datowaną na dzień 22 marca 2007r/ z której wynikało, że przedmiotowy pojazd R. Ł. sprzedał R. W. i na którym to dokumencie podrobił podpis R. W. a następnie posłużył się tym dokumentem, jako autentycznym przedkładając go w Urzędzie Miejskim w Ł. Wydział Praw Jazdy i Rejestracji (...) tj. o czyn z art. 270 § 1 kk

21. w okresie pomiędzy 1 a 30 czerwca 2006r w Ł., działając w wykonaniu
z góry podjętego zamiaru porobił podpis M. K. (3) na dokumentach które następnie używał jako autentyczne a w tym :

* w dniu 1 czerwca 2006r podrobił podpis M. K. (3) na polisie (...) SA nr (...) dotyczącej ubezpieczenia pojazdu S. (...) nr E. (...)

* w dniu 1 czerwca 2006r podrobił podpis M. K. (3) na oświadczeniu do polisy (...) SA nr (...)

* w dniu 1 czerwca 2006r podrobił podpis M. K. (3) na upoważnieniu do zarejestrowania samochodu S. (...)

* w dniu 30 czerwca 2006r podrobił podpis M. K. (3) na upoważnieniu do odebrania dowodu rejestracyjnego samochodu F. nr E. (...)

tj. o czyn z 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

22. W dniu 1 czerwca 2006r w S. składając za pośrednictwem osoby posługującej się nazwiskiem T. Ż. wniosek o rejestrację samochodu osobowego marki S. F. S. numer nadwozia (...) na nazwisko M. K. (3) podstępnie wprowadził w błąd funkcjonariusza publicznego ze Starostwa Powiatowego w S., co do okoliczności, kto jest on właścicielem pojazdu i na tej podstawie wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania w dniu 1 czerwca 2006r decyzji nr (...) dotyczącej rejestracji pojazdu oraz dowodu rejestracyjnego ni- PC/A. (...), tablic rejestracyjnych E. (...) oraz znaku legalizacyjnego nr (...) . o czyn z art. 272 kk

23. w okresie pomiędzy dniu 5 lipca i 11 lipca w 2006r w Ł. działając
w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry podjętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu posługując się przerobionym dokumentem tożsamości na nazwisko R. W. w postaci dowodu osobistego oraz dokumentami dotyczącymi prowadzenia działalności gospodarczej o nazwie (...) R. W. i podrabiając na dokumentach podpis R. W. a tym samym wprowadzając w błąd, co do tożsamości świadczeniobiorcy i zamiaru wywiązania się z warunków umowy zawarł z przedstawicielami (...) Centertel sp z o.o w W. dwie umowy
o świadczenie usług telekomunikacyjnych na postawie, których wyłudził usługi telekomunikacyjne, oraz 6 szt. aparatów telefonicznych marki N. (...) i S. (...) oraz Samsung (...) o łącznej wartości 6314,85 zł a w tym:

- w dniu 5 lipca 2006r zawarł umowę o nr (...). (...)
o świadczenie usług telekomunikacyjnych

- w dniu 11 lipca 2006r w Ł. umowę o nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

24. W dniu 6 lipca w 2006r w Ł. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej czyniąc sobie z tego stale źródło dochodu posługując się przerobionym dokumentem tożsamości na nazwisko R. W. w postaci dowodu osobistego oraz dokumentami dotyczącymi prowadzenia działalności gospodarczej
o nazwie (...) R. W. i podrabiając na dokumentach podpis R. W. a tym samym wprowadzając w błąd co tożsamości świadczeniobiorcy
i zamiaru wywiązania się z warunków umowy zawarł z przedstawicielem (...) sp z o.o w W. dwie umowy o nr (...)
o świadczenie usług telekomunikacyjnych na postawie których wyłudził usługi telekomunikacyjne o wartości 1154,48 zł oraz dwa telefony marki S. (...) o wartości 2335,56 zł tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

25. w dniu 12 lipca 2006r w A. działając celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu konsumenckiego czyniąc sobie z tego stale źródło dochodu posługując się dokumentami na nazwisko R. W.
w postaci dowodu osobistego i książeczki wojskowej oraz zaświadczeniem
o zarobkach i zatrudnieniu w firmie (...) ul. (...) które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, podrabiając na dokumentach bankowych podpis R. W. zawarł z przedstawicielem Banku (...) SA oddział 1 w A. umowę o prowadzenie rachunku (...) i umowę kredytu nr (...)- (...)-/2006wprowadzając w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, faktu zatrudnienia i uzyskiwanych dochodów oraz tego że kredyt zostanie spłacony, czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 18250zł. w/w. bank tj.
o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w z. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

26. dniu 13 września 2006r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu bezgotówkowego na zakup samochodu marki S. (...). o wartości 78192,45 zł w systemie sprzedaży ratalnej, posługując się danymi osobowymi T. C. (1) oraz przedkładając nieautentyczne dokumenty potwierdzające zatrudnienie T. C. (1) w firmie (...) w- L., które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, usiłował zawrzeć za pośrednictwem firmy Usługi (...) umowę kredytu na zakup pojazdu, czym usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 78192,45 zł. (...) Bank (...) S.A. w W., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na negatywną weryfikację kredytową banku

tj. o czyn z 13 § 1 kk w zw. art. 286 §1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

27. w dniu 11 października 2006r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu bezgotówkowego na zakup samochodu marki S. (...) o wartości 42966zł w systemie sprzedaży ratalnej czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, posługując się dokumentami tożsamości na nazwisko A. K. (1) oraz przedkładając zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...) z/s
w O. które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, podrabiając na umowie kredytowej oraz deklaracji klienta podpis A. K. (1) zawarł za pośrednictwem firmy Usługi (...) umowę kredytu na zakup pojazdu nr (...)- (...)- (...), czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie nie niniejszej niż 42966zł. (...) Bank (...) S.A. w W., poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, faktu zatrudnienia w firmie (...) i uzyskiwanych dochodów oraz tego, że kredyt zostanie spłacony podczas gdy w rzeczywistości zamiaru takiego nie miał, czym działał na szkodę w/wr. banku,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

28. w dniu 28 listopada 2006 w Ł., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania pożyczki czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu,
posługując się podrobionymi dokumentami tożsamości na nazwisko D. J. oraz nieautentycznym zaświadczeniem . o zarobkach i zatrudnieniu w firmie PPHU (...), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego oraz podrabiając podpis D. J. na dokumentach kredytowych, zawarł umowę pożyczki nr (...). (...) czym doprowadził do. niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 23677,64 zł (...) SA V oddział w Ł., poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, i tego, że kredyt zostanie spłacony, podczas gdy
w rzeczywistości zamiaru takiego nie miał, czym działał na szkodę w/w. banku, tj.
o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

29. w okresie pomiędzy 30 listopada 2006 r. a 31 marca 2008 r. w Ł. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry podjętego zamiaru posługując się danymi osobowymi D. J. oraz podrabiając jego podpis podstępnie wprowadził w błąd funkcjonariuszy publicznych z Referatu Handlu i Usług Urzędu Miasta Ł. oraz Głównego Urzędu Statystycznego co do tożsamości wnioskodawcy i na tej podstawie wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci nadania numeru REGON firmie PPHU (...) oraz wydania.:

- w dniu 1 grudnia 2006r zaświadczenia o wpisie firmy (...) PPHU" do ewidencji działalności gospodarczej,

- w dniu 30 marca 2007r zaświadczenia o zmianie wpisu firmy (...)PPHU" do ewidencji działalności gospodarczej,

- w dniu 31 marca 2008r zaświadczenia o zmianie wpisu firmy (...)PPHU" do ewidencji działalności gospodarczej tj. o czyn z art. 272 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

30. w dniu 4 grudnia 2006 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu bezgotówkowego na zakup samochodu marki s. (...) o wartości 61121 zł w systemie sprzedaży ratalnej czyniąc sobie z tego stale źródło dochodu, przedłożył dokumenty tożsamości w postaci zaświadczenia
o zatrudnieniu w firmie (...) R. W. oraz dowodu osobistego na nazwisko R. Ł., które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, podrabiając na umowie kredytowej oraz deklaracji klienta podpis R. Ł. zawarł za pośrednictwem Salony (...) umowę kredytu na zakup pojazdu nr (...)- (...)- (...), czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem
w łącznej kwocie nie mniejszej niż 61121,15zł. (...) Bank (...) S.A.
w W., poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, faktu zatrudnienia w firmie (...) i uzyskiwanych dochodów oraz tego, że kredyt zostanie spłacony, podczas gdy
w rzeczywistości zamiaru takiego nie miał, czym działał na szkodę w/w. banku tj.
o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

31. w dniu 20 grudnia 2006 w Ł., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu konsumpcyjnego gotówkowego czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, posługując się podrobionymi dokumentami tożsamości na nazwisko D. J. oraz nieautentycznym zaświadczeniem o zarobkach i zatrudnieniu w firmie PPHU (...), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego oraz podrabiając podpis D. J. na dokumentach kredytowych, zawarł umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...) czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10308,25 zł (...) Bank SA, poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, i tego, że kredyt zostanie spłacony, podczas gdy
w rzeczywistości zamiaru takiego nie miał, czym działał na szkodę w/w. banku, tj. art. 286 §1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

32. w styczniu 2007r. w miejscu bliżej nie ustalonym działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry podjętego zamiaru, udzielił dotychczas nie ustalonej osobie pomocy do wyłudzenia kredytu bezgotówkowego na zakup samochodu marki S. (...) o wartości 41840 zł w systemie sprzedaży ratalnej, w ten sposób, że podrobił dwa zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, z których wynikało, że M. K. (2) i A. W. są zatrudnieni w firmie (...).Okno Usługi Budowlane (...), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, tj. o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

33. W dniu 9 stycznia 2007r w Ł. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu posługując się dokumentami na nazwisko R. W. oraz podrabiając na umowie podpis R. W. zawarł z firmą A (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. przy ul. (...) umowę nr (...) dotyczącą najmu lokalu użytkowego położonego w Ł. przy ul. (...) wprowadzając w błąd przedstawicieli wynajmującego co do tożsamości najemcy i zamiaru wywiązywania się z przedmiotu umowy czym doprowadził firmę A (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1349,96 zł tj. o czyn z art. 286 §1 kk w zw. z art. 270 §1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 §1 kk

34. w dniu 01 marca 2007 r. w Ł. w celu uzyskania dla siebie pożyczki pieniężnej w kwocie 2000 zł przedłożył przedstawicielowi firmy (...) S.A. przerobiony dokument tożsamości, w postaci dowodu osobistego nr (...) na nazwisko R. W., który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego i na tej podstawie zawarł umowę pożyczki nr(...) tj. o czyn z art. 297 § 1 kk

35. w miejscu i dacie dziennej bliżej nie ustalonej przed 28 marca 2007r. udzielił dotychczas nie ustalonej osobie pomocy do wyłudzenia kredytu bezgotówkowego na zakup części komputerowych o wartości 4200 zł w systemie sprzedaży ratalnej, w ten sposoby że podrobił zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach, z którego wynikało, że R. Ł. jest zatrudniony w firmie (...), który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego w postaci zawarcia umowy kredytu nr (...) z (...) Bank SA tj. o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

36. w okresie pomiędzy 11-13 kwietnia 2007r w G. i Ł., działając
w krótkich odstępach czasu i w wykonu z góry podjętego zamiaru ,w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu bezgotówkowego na zakup samochodu marki M. (...) o wartości (...),23 (...) co odpowiada 39825 zł w systemie sprzedaży ratalnej posługując się dokumentami tożsamości na nazwisko K. G., które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, oraz podrabiając na dokumentach: faktura VAT nr (...)/s, umowa kredytowa nr (...), dyspozycją przelewu kwoty 1900 zł na rzecz A. K. (2) z tytułu zapłaty za doradztwo, umowa przewłaszczenia, cesja praw z umowy ubezpieczenia autocasco, umowa ubezpieczenia, kalendarz spłat, polisa (...) S.A. nr (...) podpis K. G. zawarł w dniu 12 kwietnia 2007r w G. za pośrednictwem firmy Usługi (...) umowę kredytu na zakup pojazdu nr (...), czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem
w łącznej kwocie nie mniejszej niż (...), 23 (...), co odpowiada 39825 zł. (...) Bank S.A. w G. (uprzednio (...) Bank S.A. w G.), poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości kredytobiorcy, i tego, że kredyt zostanie spłacony, podczas gdy
w rzeczywistości zamiaru takiego nie miał, czym działał na szkodę w/w. banku tj.
o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

37. w dniu 4 maja 2007 r. w Ł. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej posługując się podrobionymi dokumentami tożsamości na nazwisko D. J. oraz poświadczającymi nieprawdę dokumentami dotyczącymi funkcjonowania firmy PPHU (...), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla zawarcia umowy oraz podrabiając podpis D. J. na dokumentach bankowych, zawarł z (...) Bank SA umowę nr (...)
o prowadzenie rachunku bieżącego i korzystania z kart debetowych wprowadzając
w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do tożsamości posiadacza rachunku oraz sposobu wywiązywania się z warunków umowy czym działał na szkodę w/w. banku, tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 273 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11§ 2kk

38. w okresie od daty bliżej nie ustalonej do dnia 14 maja 2007 r. w Ł. działając wspólnie i w porozumieniu z M. P. ukrywał w miejscu zamieszkania oraz w samochodzie m-ki R. (...) nr rej. (...) dokumenty którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać w postaci:

• dowodu osobistego nr (...) wydanego na nazwisko J. J.,

• dowodu osobistego nr (...) i książeczki wojskowej nr (...) wydanego na nazwisko R. Ł.,

• dowodu osobistego nr (...) i książeczki wojskowej nr (...) wydanego na nazwisko M. K. (3),

• dowodu osobistego nr (...) wydanego na nazwisko A. K. (3),

• dowodu osobistego nr (...), prawa jazdy nr (...) i karty wstępu do klubów studenckich nr (...) wydanych na nazwisko J. D.,

• dowodu osobistego nr (...) i prawa jazdy nr(...) wydanego na nazwisko W. B.,

• dowodu osobistego nr (...) wydanego na nazwisko J. W.,

• dowodu osobistego nr (...) i książeczki wojskowej nr (...) wydanego na nazwisko R. W.

• dowodu osobistego nr (...) wydanego na nazwisko G. K.,

• dowodu osobistego nr (...) wydanego na nazwisko W. K. (1),

• dowodu osobistego nr (...) wydanego na nazwisko P. R. (2),

• dowodu osobistego nr (...) legitymacji studenckiej nr (...), prawa jazdy nr (...) i patentu żeglarskiego nr 84 71/WA wydanych na nazwisko D. P.,

• książeczki wojskowej nr (...) wydanej na nazwisko W. W.,

• legitymacji Studenckiej nr (...) wydanej na nazwisko P. B. (2),

• legitymacji ubezpieczeniowej nr (...) wydanej na nazwisko G. R.,

• dowodu rejestracyjnego nr (...) na samochód marki V. (...) nr rej (...) wydanego na nazwisko K. K. (1),

• dowodu rejestracyjnego nr (...) na samochód marki F. (...) nr rej. (...) wydanego na nazwisko W. S.,

• dowodu rejestracyjnego nr (...) na samochód marki L. (...) nr rej. (...) wydanego na nazwisko A. J.,

• dowodu rejestracyjnego nr (...) na samochód marki T. (...) nr rej (...) wydanego na nazwisko K. W.,

• dowodu rejestracyjnego nr (...) na samochód marki R. (...) nr rej. EL 5' (...) wydanego na nazwisko R. Ł.,

• karty pojazdu nr (...) na samochód marki R. (...) nr rej. (...) na nazwisko R. Ł. tj. o czyn z art. 276 kk w zw. z art. 12 kk

39. w okresie od daty bliżej nie ustalonej do dnia 14 maja 2007 r. w Ł. posiadał bez wymaganego zezwolenia broń palną w postaci broni gazowej M. D. kał. 8 mm bez numeru fabrycznego produkcji niemieckiej z magazynkiem i trzema sztukami amunicji w postaci naboi gazowych kal. 8 mm produkcji niemieckiej tj.
o czyn z art. 263 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

40. W okresie pomiędzy 9 marca 2007 r a dnia 14 maja 2007 r w Ł. przyjął i pomagał w ukryciu samochód marki R. (...) nr rej (...) X o wartości 70 tys. zł, o którym wiedział, iż pochodzi z przestępstwa tj. o czyn z art. 291 § 1 kk

41. w okresie od daty bliżej nieustalonej do dnia 14 maja 2007r w Ł. gromadząc druki zaświadczeń o zatrudnieniu i innych dokumentów, pieczątki, dokumenty tożsamości oraz dane osobowe szeregu osób czynił przygotowania do podrabiania i przerabiania dokumentów w celu użycia ich, jako autentycznych oraz gromadząc nieautentyczne dokumenty w postaci dokumentów rentowych, zaświadczeń o zatrudnieniu czynił przygotowania do posłużenia się tymi dokumentami, jako autentycznymi tj. o czyn z art. 270 § 3 kk w zw. z art. 12 kk

42. W okresie od daty bliżej nieustalonej do dnia 14 maja 2007r w Ł. w krótkich odstępach czasu podrobił w celu użycia, jako autentyczne dwie legitymacje rencisty nr (...) na nazwisko M. K. (3) i nr (...) na nazwisko Z. F. oraz legitymację ubezpieczeniową nr (...) na nazwisko M. K. (2) tj. o czyn z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

43. w dniu 29 kwietnia 2004 r w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z A. G. co do której materiał dowodowy został wyłączony do odrębnego rozpoznania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu bezgotówkowego na dofinansowanie zakupu pojazdu F. (...), w systemie sprzedaży ratalnej przedłożyli nieautentyczne dokumenty w postaci decyzji (...) Oddział w Ł. o waloryzacji renty nr 1 (...) oraz odcinek wypłaty renty za miesiąc kwiecień 2004 r., które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego i zawarcia przez A. G. umowy kredytu bezgotówkowego na dofinasowania zakupu pojazdu F. (...) nr (...), czym doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem
w łącznej kwocie nie mniejszej niż 8891,10 zł (...) Bank S.A wt G. (uprzednio (...) Bank S.A. w G.), poprzez wprowadzenie w błąd pracowników przedstawicieli instytucji finansującej, co do faktu uzyskiwania przez A. G. świadczeń rentowych i uzyskiwanych dochodów oraz tego, że kredyt zostanie spłacony, czym działał na szkodę w/w. banku, tj. o czyn z art. 286 § 1 i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Wyrokiem w sprawie sygn. akt: V K 576/11 z dnia 24 lutego 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w punkcie 1 uznał oskarżonego G. C. za winnego popełnienia zarzucanych mu w punktach 1- 7, 9,10,14 -15,18, 23-28, 30-33, 35-37 i 43 czynów, z tą zmianą, że przyjął, iż stanowią one ciąg przestępstw o którym mowa w art. 91 § 1 k.k., tj. zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności oraz, że zostały popełnione w warunkach określonych w art. 65 § 1 k.k., tj. oskarżony uczynił sobie
z ich popełnienia stałe źródło dochodu, i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw.
z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; w punkcie 2. uznał oskarżonego G. C. za winnego popełnienia zarzucanych mu
w punktach 13,16, 19 i 29 czynów z tą zmianą, że przyjął, że stanowią one ciąg przestępstw o którym mowa w art. 91 § 1 k.k., tj. zostały popełnione w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności, i za to na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; w punkcie 3. uznał oskarżonego G. C. za winnego popełnienia zarzucanych mu w punktach 8,12,17, 20, 21
i 42 czynów, z tą zmianą że, że przyjął że stanowią one ciąg przestępstw o którym mowa w art. 91 § 1 k.k. tj. zostały popełnione w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności i za to na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
w punkcie 4. uznał oskarżonego G. C. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie 22 czynu wyczerpującego dyspozycję art. 272 k.k. i za to na podstawie art. 272 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności; w punkcie 5. uznał oskarżonego G. C. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie 34 czynu wyczerpującego dyspozycję art. 297 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 297 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności; w punkcie 6. uznał oskarżonego G. C. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie 38 czynu wyczerpującego dyspozycję art. 276 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 276 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; w punkcie 7. uznał oskarżonego G. C. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie 39 czynu z tą zmianą, że wyczerpał nim dyspozycję art. 263 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 263 § 2 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; w punkcie 8. uznał oskarżonego G. C. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie 40 czynu wyczerpującego dyspozycję art. 291 § 1 kk i za to na podstawie art. 291 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; w punkcie 9. uznał oskarżonego G. C. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie 41 czynu wyczerpującego dyspozycję art. 270 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 270 § 3 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności; w punkcie 10. na podstawie art. 91 § 2 k.k. i art. 85 § 1 i 2 i art. 85a kk i art. 86 § 1 k.k. w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec oskarżonego w punktach 1-9 wyroku wymierzył mu karę łączną 5 (pięciu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; w punkcie 11. na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. umorzył postępowanie co do czynu zarzucanego oskarżonemu G. C. w punkcie 11; w punkcie 12 na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego G. C. do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz (...) sp z.o.o. w W. kwoty 3.490,04 zł (trzech tysięcy czterystu dziewięćdziesięciu złotych czterech groszy) w związku ze skazaniem
z punktu 24; do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A
z siedzibą w W. kwoty 23.677,64 zł (dwudziestu trzech tysięcy sześciuset siedemdziesięciu siedmiu złotych sześćdziesięciu czterech groszy)
w związku ze skazaniem z punktu 28; do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz (...) Bank S.A w G. kwoty 48.716,10 zł (czterdziestu ośmiu tysięcy siedmiuset szesnastu złotych i dziesięciu groszy) w związku ze skazaniem z punktu 36 i 43; w punkcie 13 zwolnił oskarżonego G. C. w całości od ponoszenia kosztów sądowych, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca skazanego. Obrońca na podstawie art. 425 § 2 k.p.k. i art. 444 k.p.k. zaskarżył powyższy wyrok w całości,
z wyłączeniem pkt. 11 i 13: I. w zakresie pkt. 1 wyroku (zarzucane czyny: 1-7, 9, 10, 15, 26, 27, 30, 36, 43), pkt. 3 wyroku (zarzucane czyny: 21, 42), pkt. 4 wyroku, pkt. 7 wyroku, pkt. 8 wyroku, pkt. 9 wyroku - co do winy: II. w zakresie pkt. 1 wyroku (zarzucane czyny: 14, 18, 23, 24, 25, 28, 31, 32, 33, 35, 37), pkt. 2 wyroku, pkt. 3 wyroku (zarzucane czyny: 8, 12, 17, 20), pkt. 5 wyroku, pkt. 6 wyroku - co do kary.

Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt. 2, 3 i 4 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie:  

1) art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 424 k.p.k. poprzez:

• dowolną a nie swobodną ocenę dowodów zgromadzonych w sprawie, pominięcie istotnych dowodów, przy jednoczesnym braku wszechstronnej oraz kompleksowej oceny materiału dowodowego, przeprowadzanie jej w sposób wybiórczy, momentami wręcz jednostronny;

• powołanie się na zasady logiki i doświadczenia życiowego, odnośnie okoliczności mających świadczyć na niekorzyść oskarżonego G. C., w sposób niemający nic wspólnego z owymi zasadami przy jednoczesnym ich pominięciu przy ocenie dowodów odnośnie okoliczności poddających w wątpliwość sprawstwo i winę oskarżonego;

• bagatelizowanie i uchylanie się od oceny zeznań występujących w sprawie świadków mających wiedzę na temat czynów przypisanych oskarżonemu, przez co uzasadnienie Sądu odnoszące się do tych świadków nie może zostać uznane za zgodne z powołanymi przepisami kodeksu postępowania karnego;

• sporządzenie uzasadnienia wyroku w niniejszej sprawie w sposób wadliwy
i ogólnikowy, gdyż nie zawiera szczegółowego wskazania wszystkich dowodów
w sprawie, lecz tylko tych, które doprowadziły do skazania oskarżonego za poszczególne zarzucane mu w akcie oskarżenia czyny;

2) art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 k.p.k. poprzez rozstrzyganie na niekorzyść oskarżonego nie dających się usunąć wątpliwości, w szczególności, w zakresie świadomości oskarżonego co do wykorzystania przechowywanych przez niego dokumentów do popełnienia czynów zabronionych;

B. błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia
i mający wpływ na jego treść, a polegający na:

• uznaniu oskarżonego G. C. za winnego zarzucanych mu czynów, co do których zaprzeczy on swojego sprawstwa, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w sprawie nie dawał do tego podstaw, a prawidłowa i zgodna z naczelnymi

zasadami Kodeksu postępowania karnego ocena tegoż materiału dowodowego skutkować winna uniewinnieniem oskarżonego od dokonania zarzucanych jej czynów;

C. rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego G. C. kary pozbawienia wolności, bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, wskutek niedostatecznego uwzględnienia przy jej wymiarze wszystkich okoliczności mających znaczenie dla wymiaru kary to jest podmiotowych
i przedmiotowych odnoszących się do oskarżonego (tj. prowadzenia przez niego ustabilizowanego trybu życia, postawy oskarżonego w toku postępowania).
W uzasadnieniu obrońca podniósł ponadto, że wyrok jest wadliwy po pierwsze
w zakresie czynów do których skazany nie przyznał się. Po wtóre Sąd Rejonowy orzekł w stosunku do G. C. rażąco surową karę.

W oparciu o powyższe zarzuty na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. obrońca wniósł
o zmianę zaskarżonego wyroku w części zaskarżonej w pkt. I apelacji przez uniewinnienie oskarżonego od dokonania przypisanych mu czynów, względnie
o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
I Instancji, natomiast w zakresie czynów z pkt. II apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie nowej, niższej kary łącznej z zastosowaniem dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności.

Na rozprawie apelacyjnej obrońca poparł wniesioną apelację, z tym, że podnosząc zarzut przedawnienia karalności czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 4 zaskażonego wyroku wniósł dodatkowo o umorzenie postępowania.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Analiza całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wskazuje na to, iż Sąd Rejonowy nie naruszając reguł rzetelnego procesu sformułowanych m.in. w art. 7 k.p.k., ocenił zebrany materiał dowodowy, przyjmując za podstawę orzeczenia, zgodnie z art. 410 k.p.k. - całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej. Następnie na podstawie tej oceny dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i wyprowadził właściwe wnioski w przedmiocie winy i prawnokarnej oceny zachowania oskarżonego G. C. w tym w szczególności w zakresie kwestionowanym przez obrońcę tj. pkt 1 wyroku (czyny opisane w komparycji wyroku w pkt 1-7, 9, 10, 15, 26, 27, 30, 36, 43), pkt 3 wyroku (czyny powołane w komparycji w pkt 21, 42), w pkt 4, pkt 8 wyroku i pkt 9 wyroku. Ustalone okoliczności faktyczne dotyczące zarówno popełnionych przez oskarżonego przestępstw jak i jego warunków i właściwości osobistych, wskazują ponadto, że brak jest powodów ażeby ingerować w zastosowaną wobec G. C. reakcję karną. Sąd Rejonowy ponadto, stanowisko swoje zgodnie z treścią art. 424 § 1 k.p.k., logicznie i stosunkowo szczegółowo uzasadnił.

Apelacja nie zasługiwała zatem na uwzględnienie, skoro kontrola orzeczenia nie wykazała naruszenia przez Sąd I instancji przy rozpoznawaniu przedmiotowej sprawy wskazanych przepisów postępowania, mogących mieć wpływ na treść orzeczenia ani nie stwierdzono dokonania błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a rzutujących na treść wyroku. Nie sposób uznać również, że orzeczona kara spełnia warunek kary rażąco niewspółmiernej w myśl art. 438 pkt 4 k.p.k.

Konkretyzując, nietrafnie zarzucono Sądowi Rejonowemu naruszenie przepisu art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., 7 k.p.k., art. 424 k.p.k., art. 410 k.p.k. Słusznie zauważa skarżący, że w myśl zasady swobodnej oceny dowodów, organ procesowy ocenia dowody i wyciąga z nich wnioski według wewnętrznego przekonania, nieskrępowanego regułami o charakterze prawnym. Ocena dowodów ma zatem charakter swobodny, co nie oznacza, że dowolny. Sąd winien bowiem wyjaśnić w jaki sposób poszczególne dowody ocenił, dlaczego wyciągnął z nich wskazane wnioski, na których oparto ustalenia faktyczne w danej sprawie. Przy czym Sąd dokonując ustaleń faktycznych związany jest całokształtem przeprowadzonego postępowania dowodowego, zasadami logicznego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Przekonanie sądu o wiarygodności jednych i niewiarygodności innych dowodów pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. wówczas, gdy dokonana ocena poprzedzona została ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) w sposób jaki wynika z obowiązku dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności, przemawiających na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), a ponadto jest wyczerpująco i logicznie uargumentowane przy uwzględnieniu wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego w uzasadnieniu wyroku (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 listopada 1990 r., OSNKW 1991/7-9/41). Podkreślenia przy tym jednocześnie wymaga, że zarzut naruszenia przepisów postępowania mogących mieć wpływ na treść orzeczenia poprzez dokonanie wadliwej, według skarżącego oceny zgromadzonych dowodów, to nie sama odmienna ocena materiału dowodowego przez skarżącego, ale wykazanie, jakich konkretnie uchybień dopuścił się sąd w przeprowadzonej ocenie materiału dowodowego w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z 22 stycznia 1975 r., I KR 197/74, OSNKW 5/1975/58).

Wywody skarżącego w powyższym zakresie mają charakter polemiczny, a treść zarzutów jest ogólnikowa. W tym, skarżący nie przedstawił konkretnych powodów kwestionowania oceny konkretnego dowodu, a jedynie zbiorczo odniósł się do dowodu z zeznań świadków, nie precyzując go w żaden sposób. Apelacja nie mogła zatem być podstawą do podważenia wniosków wyprowadzonych przez Sąd z całości materiału dowodowego.

Wbrew stanowisku skarżącego, Sąd I instancji w sposób kompleksowy zaprezentował analizę istotnych dla rozstrzygnięcia dowodów, wskazał na jakich dowodach się oparł, a z jakich powodów odmówił dania wiary innym. Technika sporządzenia uzasadnienia wyroku może być odmienna zwłaszcza w zakresie zaprezentowania oceny zgromadzonych dowodów. Nie zawsze istnieje konieczność opisywania każdego dowodu oddzielnie, ale można uczynić to w logicznym powiązaniu z dokonywanymi ustaleniami a także w powiązaniu z innymi dowodami. Ważne jest, ażeby tok rozumowania Sądu meriti był jasny co do powodów, dla których skorzystano z konkretnego dowodu, a z jakiej przyczyny innemu dowodowi odmówiono dania wiary. Analizując pisemne motywy rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, należało uznać, że w szczególności wnikliwie odniesiono się do wyjaśnień składanych wielokrotnie w toku procesu przez oskarżonego, tak na etapie postępowania przygotowawczego jak i następnie na rozprawie. Przywołano jak i oceniono zarówno te fragmenty wyjaśnień, w których nie kwestionował on popełnienia szeregu przestępstw jak i w szczególności przeanalizowano jego relację w zakresie w jakim zanegował popełnienie niektórych z zarzucanych mu czynów, słusznie przy tym zauważając, że treść wyjaśnień nie była konsekwentna ale częściowo zmienna i wewnętrznie sprzeczna. Nie mogło też ujść uwadze Sądu meriti, że stanowisko oskarżonego w zakresie przyznania się do poszczególnych zarzutów, zmieniało się w związku z propozycją oskarżyciela publicznego co do warunków dobrowolnego poddania się karze w trybie art. 387 k.p.k. Nie jest to okoliczność kluczowa, oskarżony korzystał przecież z przysługujących mu uprawnień procesowych, ale w oczywisty sposób służy ocenie co do rzetelności składnych przez oskarżonego wyjaśnień na różnych etapach postępowania. Jednocześnie wymusiła na Sądzie I instancji wnikliwe odniesienie się do nich oraz przywołanie dowodów świadczących o sprawstwie oskarżonego przypisanych mu przestępstw i temu zadaniu sprostano. W pisemnym uzasadnieniu Sąd Rejonowy szczegółowo przywołał poszczególne istotne elementy relacji oskarżonego, wnikliwie się do nich ustosunkowując, konfrontując z zeznaniami poszczególnych świadków oraz zebraną dokumentacją a także opiniami biegłych, a powtarzanie tej argumentacji jest niecelowe. Stanowisko Sądu I instancji zasługiwało bowiem na pełną akceptację. Treść wyjaśnień została przede wszystkim zweryfikowana przez pozostały materiał dowodowy, tak osobowy jak i w postaci dowodów z dokumentów. Jak zasadnie wskazano zresztą w uzasadnieniu wyroku, w przedmiotowej sprawie zebrano niezwykle obszerny materiał dowodowy z dokumentów, które ujawnione zostały na k. 856- 862 v., a które to dowody, niekwestionowane przez uczestników procesu, posłużyły do poczynienia ustaleń faktycznych w zakresie sprawstwa oskarżonego co do poszczególnych zarzucanych mu czynów. Sąd Rejonowy dysponował ponadto dowodami z zeznań kilkudziesięciu świadków, a zeznania tychże osób w szczególności złożone na etapie postępowania przygotowawczego umożliwiły dokonanie weryfikacji wersji oskarżonego. Oczywistym przy tym jest, że mając na uwadze zakres koniecznych do przeprowadzenia czynności dowodowych w przedmiotowej sprawie ze względu na ilość i jakość zarzutów stawianych G. C., postępowanie dowodowe było wielowątkowe i długotrwałe. Poszczególni świadkowie, w tym i tacy którzy brali udział w przestępnych czynach oskarżonego, a którzy zostali uprzednio prawomocnie skazani w innych postępowaniach, wnikliwie zostali przesłuchani już w czasie śledztwa. Przed Sądem, po upływie stosunkowo długiego czasu od poszczególnych zdarzeń, w znakomitej większości świadkowie, którzy relacjonowali tylko jednostkowe zajścia nie byli w stanie podać żadnych szczegółów, a co racjonalnie wynika z naturalnego zacierania się w pamięci zakodowanych wydarzeń. Część z przesłuchiwanych świadków zeznając przed Sądem nie rozpoznawała oskarżonego G. C., jak słusznie zauważył skarżący. Jednak po ujawnieniu im składanych uprzednio zeznań, w znacznie bliższej odległości czasowej od opisywanych wydarzeń, potwierdzili je. Oczywistym jest, że tak zebrany przed sądem materiał dowodowy podlega ocenie jak każdy inny dowód. Fakt, że świadkowie nie pamiętali praktycznie żadnych konkretnych elementów zdarzeń na etapie postępowania sądowego, nie przekreśla wykorzystania ich zeznań złożonych wcześniej, odebranych zgodnie z regułami postępowania dowodowego a następnie zgodnie z przepisami kodeksu postępowania karnego ujawnionymi na rozprawie. Zeznania tych osób wraz z zebraną dokumentacją na okoliczność poszczególnych zdarzeń, stanowiących podstawę sformułowanych zarzutów a także częściowo przy uzupełnieniu wyjaśnieniami oskarżonego, dawały podstawę do zbudowania logicznego ciągu następujących po sobie wypadków. W zakresie czynów opisanych w treści apelacji, zakwestionowanych przez skarżącego co do winy, szczególne znaczenie poza dokumentacją (wyszczególnioną w pisemnym uzasadnieniu przy każdym fragmencie ustaleń faktycznych), miały zeznania świadków: Z. F., K. C., M. P., M. S. (1), M. S. (2), D. S. (1), T. R., R. S., W. K. (2), M. B. (1), R. M. (1), M. N., A. F., K. L., A. K. (2), T. W., T. K. (1), R. P., T. C. (2), J. Z., T. Ł., R. W., W. B., I. W., A. P., P. G. (1), M. B. (2), R. M. (2), D. S. (2), M. K. (4), M. B. (3), J. M., T. K. (2), R. Ł., K. G., P. O., T. M., A. G., M. K. (3), J. P., I. Z., T. H., M. S. (3), K. K. (2), E. P., W. N., K. M. (2), M. S. (4), T. S., D. G., M. Paciorek, K. M. (3). A. K. (3), D. P.. W szczególności świadkowie M. P., K. C., P. G. (2) i R. M. (1) złożyli obszerne zeznania, który posłużyły przy ustaleniu okoliczności co do przestępstw kwestionowanych w apelacji. Analiza dowodów została przeprowadzona wnikliwe, całościowo, zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy w rozumieniu art. 7 k.p.k. Warto też podkreślić, że tak samo cenne dla procesu karnego jak dowody bezpośrednie mogą okazać się dowody pośrednie, jeżeli tylko ich jakość jest taka, że na ich podstawie posługując się zasadami doświadczenia życiowego, logicznego rozumowania i elementarną wiedzą ogólną, można wyprowadzić racjonalne wnioski. Tego typu dowodzenie wykorzystano w przedmiotowej sprawie, w szczególności właśnie w części w jakiej oskarżony kwestionował swoje sprawstwo. Argumentacja Sądu Rejonowego była rzeczowa i wnikliwa.

Niezasadny jest przy tym w stopniu oczywistym zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 5 § 2 k. Z uzasadnienia wyroku nie wynika, ażeby organ orzekający powziął w sprawie wątpliwości niedające się usnąć w rozumieniu art. 5 § 2 k.p.k., a tylko wówczas zarzut obrazy tego przepisu mógłby być skuteczny. O złamaniu bowiem zasady in dubio pro reo można mówić jedynie wtedy, gdy wątpliwości nie dające się usunąć rodzą się u organu procesowego a nie u stron. Odmowa dania wiary jednym dowodom i oparcie się przez organ orzekający na grupie innych dowodów, w sposób odmienny od oczekiwań stron procesowych, nie powoduje istnienia przesłanek z art. 5 § 2 k.p.k. (tak też SN w postanowieniu z dnia 21 lipca 2016 r., V KK 123/16, SN w postanowieniu z dnia 22 września 2016 r., III KK 144/16, SN w postanowieniu z dnia 19 października 2016 r., IV KK 314/16). Wskazuje się ponadto w orzecznictwie, że pozbawione logiki jest stawianie jednocześnie zarzutu obrazy art. 7 i art. 5 § 2 k.p.k. Jeżeli bowiem autor apelacji kwestionuje ocenę dowodów, to takiej sytuacji nie dotyczy art. 5 § 2 k.p.k., tylko art. 7 k.p.k. Jeżeli pewne ustalenia faktyczne zależne są na przykład od dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego lub zeznaniom pokrzywdzonego, to nie można mówić o naruszeniu zasady in dubio pro reo, a ewentualne zastrzeżenia co do oceny wiarygodności konkretnego dowodu lub grupy dowodów mogą być rozstrzygane jedynie na płaszczyźnie utrzymania się przez sąd w granicach sędziowskiej swobodnej oceny dowodów wynikającej z treści art. 7 k.p.k. (tak SA w Białymstoku w wyroku z dnia 22 stycznia 2016 roku, II Aka 207/15).

Skarżący konstruując powyższy zarzut opierający się na naruszeniu art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. wskazał w istocie na brak podstaw w jego ocenie do poczynienia w sprawie ustaleń na okoliczność świadomości oskarżonego co do wykorzystania przechowywanych przez niego dokumentów do popełniania czynów zabronionych. Należy wskazać, że takie ustalenia wynikają z obszernej i szczegółowej części pisemnego uzasadnienia (k.924-925 v., 928-939) i niecelowym jest ich ponawianie. Opierają się przy tym na ocenie tak wersji oskarżonego jak i przesłuchanych świadków, w szczególności tych, którzy towarzyszyli oskarżonemu w popełnianiu czynów zabronionych, odpowiadają też logice i zasadom doświadczenia życiowego. Sąd Rejonowy ustalił w szczegółach na czym polegała istota przestępczej działalności oskarżonego G. C., grupując wręcz rodzaj popełnianych przez niego czynów zabronionych, opisując je ze wskazaniem poszczególnych dowodów za tym przemawiających i oddając w pełni ich kryminalną zawartość.

Nie można zgodzić się również ze skarżącym, jakoby Sąd Rejonowy nie był uprawniony do ustalenia, że oskarżony popełnił przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 k.k. przypisane mu w wyroku, a co do których sam się w toku składanych wyjaśnień nie przyznał. Według skarżącego, brak bowiem z tego względu dowodów na to, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym a fakt, że przechowywał określone dokumenty mógł świadczyć jedynie o tym, że obejmował swoim zamiarem możliwość ich wykorzystania. Argumentacja skarżącego wydaje się opierać na oczywiście błędnym założeniu, że okoliczności związane z zamiarem sprawcy mogą zostać ustalone tylko na podstawie wyjaśnień takiej osoby. Rzeczywiście jest tak, że to jaki zamiar towarzyszył sprawcy najlepiej wie on sam. Nie jest jednak tak, że jeżeli brak w tym zakresie dowodu z wyjaśnień i to wyjaśnień rzetelnych, nie można o zamiarze sprawcy wnioskować na podstawie wszelkich okoliczności ujawnionych w sprawie i to zarówno o charakterze podmiotowym jak i przedmiotowym. O sposobie działania, w tym o celu w jakim oskarżony działał zeznawali chociażby świadkowie R. M. (1), K. C. czy M. P. oraz P. G. (1) i A. G.. Z relacji tych osób spójnie wynikało, że jedną z form przestępczej działalności oskarżonego były właśnie oszustwa, w tym oszustwa kredytowe, do czego wykorzystywał sfałszowane dokumenty, podszywając się również pod inne osoby. Świadek M. P. wprost wskazała, że oskarżony „robił lewe interesy”, że oskarżony chwalił się, że zajmuje się kredytami, że oskarżony brał kredyty „na ludzi” a oni nie byli tego świadomi. Nie może też ujść uwadze, że mechanizm popełniania przestępstw, do których oskarżony przyznawał się i tych, które negował był w istocie podobny. Sąd Rejonowy również tej kwestii tj. celu w jakim oskarżony działał poświęcił znaczną cześć w uzasadnieniu, prezentując obszerne logiczne wywody. Nie było zatem wątpliwości co do tego, że oskarżony obejmował zamiarem bezpośrednim zarówno wprowadzenie pokrzywdzonych w błąd jak i doprowadzenie wyszczególnionych w opisach przestępstw podmiotów do niekorzystnego rozporządzenia mieniem oraz, że za każdym razem działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Całość zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego świadczącego o sposobie działania oskarżonego wykazuje, że również w części czynów, do których nie przyznał się, jego działanie nie polegało jedynie na nierzetelnym zrealizowaniu zawartych umów, jak sugeruje skarżący. W części prawnej uzasadnienia Sąd I instancji dokonał również analizy znamion przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. wykazując zasadność przypisania tego rodzaju przestępnego zachowania oskarżonemu.

Zatem, zgromadzony, oceniony i przywołany w pisemnym uzasadnieniu materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie uprawniał Sąd I instancji do przypisania wszystkich wskazanych w skarżonym wyroku przestępstw. Nie tylko tych, co do których oskarżony przyznał się, ale także i tych których popełnieniu zaprzeczał i tych co do których zmieniał swoje stanowisko procesowe. Następnie każdorazowo Sąd Rejonowy wyjaśnił podstawy prawne zastosowanej kwalifikacji prawnej przyjętej jako podstawa skazania, w tym zastosował konstrukcję ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k., jak w punkcie 1, 2 i 3 zaskarżonego wyroku.

Niezasadny był także wniosek skarżącego sformułowany na rozprawie apelacyjnej, co do umorzenia postępowania w zakresie przestępstwa przypisanego oskarżonemu w punkcie 4 wyroku, tj. zarzutu z punktu 22 wobec przedawnienia orzekania. Jak wynika z opisu przypisanego w punkcie 4 przestępstwa wyczerpującego dyspozycję art. 272 k.k. zostało ono popełnione w dniu 1 czerwca 2006 roku. Czyn z art. 272 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności do lat 3. Należy wskazać, że zgodnie z art. 101 § 1 pkt 4 k.k. karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 5 lat, gdy chodzi o występki zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczające 3 lata. Przy czym, zgodnie z art. 102 k.k. jeżeli w okresie, o którym mowa w art. 101 k.k., wszczęto postępowanie, karalność przestępstw określonych w art. 101 § 1 k.k. ustaje z upływem 10 lat, a w pozostałych wypadkach - z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu. Treść art. 102 k.k. uległa zmianie z dniem 2 marca 2016 roku na podstawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks Karny z dnia 15 stycznia 2016 roku (Dz.U. z 2016 r. poz. 189). Przy czym, zgodnie z art. 2 tejże ustawy - do czynów popełnionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy o przedawnieniu w brzmieniu nadanym tą ustawą, chyba że termin przedawnienia już upłynął. Użyte w przepisie art. 2 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny sformułowanie „chyba że termin przedawnienia już upłynął” oznacza, że przepisu tego nie stosuje się, jeżeli do dnia wejścia w życie tej ustawy, tj. do dnia 2 marca 2016 r., upłynął już termin przedawnienia karalności określony w art. 101 k.k., a gdy w okresie tym wszczęto postępowanie przeciwko osobie, także termin wskazany w art. 102 k.k. - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 2 marca 2016 r. Jeżeli natomiast przed dniem 2 marca 2016 r., na podstawie dotychczasowych przepisów, tj. art. 101 i art. 102 k.k. w brzmieniu obowiązującym do czasu wejścia w życie powyższej ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r., nie nastąpiło przedawnienie, kwestię przedawnienia karalności należy oceniać według przepisów art. 101 i art. 102 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 2 marca 2016 r. (tak też SA w Katowicach w wyroku z dnia 20 maja 2016 roku, II AKa 77/16).

Mając zatem na uwadze, że przedawnienie karalności przestępstwa z art. 272 k.k. przypisanego oskarżonemu w punkcie 4 wyroku nastąpi po 15 latach od daty popełnienia czynu - 1 czerwca 2006 roku, brak było podstaw do umorzenia postępowania na zasadzie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.

Nie można również uznać za trafny zarzut z art. 438 pkt 4 k.p.k., co miałoby polegać na wymierzeniu przez Sąd Rejonowy oskarżonemu G. C. kary rażąco niewspółmiernej. Podkreślić trzeba, że przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona bowiem wyłącznie wtedy, jeśli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość. Przy wymiarze kary Sąd ma pozostawioną pewną swobodę, która ograniczona jest właśnie ową „rażącą niewspółmiernością” wynikającą z art. 438 pkt 4 k.p.k. Rażąca niewspółmierność kary zachodzi wtedy, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji, a karą jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary, w tym przewidzianych w art. 53 k.k.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że uwzględniając wszelkie okoliczności rzutujące w przedmiotowej sprawie na wymiar kary za poszczególne ciągi przestępstw, poszczególne przestępstwa jednostkowe jak i orzeczoną w następstwie karę łączną, ani kary poszczególne ani kara łączna 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności nie spełnia warunku kary rażąco surowej. W pisemnym uzasadnieniu szczegółowo podano jakie okoliczności Sąd Rejonowy miał na uwadze dokonując wyboru w zakresie reakcji karnej, jakimi dyrektywami się każdorazowo kierował, skoro orzeczenie o karze miało w tej sprawie kilka etapów i uczynił to w sposób prawidłowy. Uwzględnił wszelkie istotne ustalenia faktyczne oraz obowiązujące dyrektywy wymiaru kary, tak w zakresie wymiaru kar jednostkowych, kar orzekanych z zastosowaniem art. 91 § 1 k.k. oraz kary łącznej (k. 930 v.-931 v.). Fakt, że obecnie oskarżony prowadzi legalną działalność gospodarczą i prawidłowo funkcjonuje w społeczeństwie, jest okolicznością którą należy mieć na uwadze i ona zapewne przemawia na jego korzyść. W przedmiotowej sprawie jednak zachodziło szereg kluczowych okoliczności przemawiających na jego niekorzyść, w tym chociażby znaczny rozmiar i charakter przestępczej działalności oskarżonego (oskarżonemu przypisano 42 przestępstwa, popełnionych przez trzy lata), wielość podmiotów pokrzywdzonych, działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, naruszanie różnych dóbr chronionych prawem. Z powyższych względów kara wymierzona przez Sąd Rejonowy musi być zaakceptowana, a zupełnie nieuzasadnionym byłoby orzeczenie kar jednostkowych, a następnie kary łącznej w wymiarze, który formalnie umożliwiałby skorzystanie z instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary, jak wnosi w apelacji skarżący. Słusznie i prawidłowo orzeczono także o obowiązku naprawienia szkody na rzecz wyszczególnionych pokrzywdzonych podmiotów.

Na wymiar kary oczywiście nie może mieć wpływu fakt, że oskarżony sprawuje opiekę nad dzieckiem, którego miejsce pobytu ustalono przy nim zaś matce ograniczono władzę rodzicielską. Z orzeczeniem kary immanentnie związane są różnego rodzaju dolegliwości, w tym nie tylko dla samego oskarżonego ale często również dla członków jego rodziny. Na tym właśnie polega istota reakcji karnej, która co do zasady ma być dolegliwa i odczuwalna dla oskarżonego. Okoliczność podnoszona przez skarżącego a dotycząca opieki oskarżonego nad małoletnią może być jedynie wykorzystana na etapie postępowania wykonawczego.

Wobec powyższego, na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

Mając na uwadze okoliczności dotyczące możliwości zarobkowych oskarżonego oraz dotyczące jego sytuacji rodzinnej i perspektywę odbycia orzeczonej kary pozbawienia wolności, na zasadzie art. 624 k.p.k. zwolniono go od obowiązku ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze.