Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi - Widzewa w Łodzi z dnia 3 marca 2016 r. wydanym w sprawie sygn. akt III K 838/15, P. B. (1) został uznany za winnego tego, że w dniu 12 października 2015 r. w Ł. będąc uprzednio karanym za umyślne przestępstwo podobne na karę pozbawienia wolności w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci telefonu komórkowego marki L. (...) o wartości 1.299 zł na szkodę sklepu (...) Sp. z o.o. tj. czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. został skazany na karę 1 roku pozbawienia wolności. Wyrok został wydany na posiedzeniu na skutek wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335 k.p.k.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego.

Zarzucił obrazę przepisów postępowania – art. 6 k.p.k. w zw. z art. 343 § 5 k.p.k. – poprzez przeprowadzenie posiedzenia w dniu 3 marca 2016 r. pod nieobecność oskarżonego, który po zawiadomieniu go o terminie posiedzenia został pozbawiony wolności i poinformował Sąd o tym fakcie, podając, że przebywa w Areszcie Śledczym w Ł. a pomimo to nie został doprowadzony na posiedzenie, co pozbawiło go prawa do obrony, zwłaszcza że zmienił zdanie w kwestii dobrowolnego poddania się karze bez przeprowadzenia rozprawy i chciał podczas posiedzenia cofnąć swoją zgodę na orzeczenie kary uzgodnionej z prokuratorem. Wskazując na powyższe, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się zasadna.

W przedmiotowej sprawie istotnie doszło do obrazy prawa procesowego – art. 343 § 5 k.p.k., skutkującej naruszeniem prawa oskarżonego do obrony, chociaż należy od razu w tym miejscu zauważyć, że obraza ta nie była zawiniona przez Sąd orzekający w pierwszej instancji.

Oskarżony P. B. (1) osobiście pokwitował w dniu 19 lutego 2016 r. odbiór zawiadomienia o terminie posiedzenia w przedmiocie wydania wyroku na posiedzeniu w trybie art. 335 k.p.k. Wprawdzie na zwrotnym potwierdzeniu odbioru figuruje nazwisko (...) jako adresat i odbiorca przesyłki, jednak podpis wskazuje, że odebrał ją oskarżony P. B. (1), który tej okoliczności nie kwestionuje. Jak wynika z informacji k.163-164, oskarżony został tymczasowo aresztowany w dniu 22 lutego 2016 r. i pozostawał w Areszcie Śledczym do dnia 30 marca 2016 r. Oskarżony niezwłocznie po zatrzymaniu, bo już w dniu 25 lutego 2016 r., przesłał do Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi pismo, w którym zawiadomił o zmianie miejsca swojego pobytu, prosząc o doręczanie korespondencji na adres Aresztu Śledczego w Ł.. Wprawdzie P. B. nie podał w tym piśmie numeru sprawy, nie może to jednak dziwić w sytuacji, gdy będąc pozbawiony wolności nie miał dostępu do doręczonego mu w dniu 19 lutego zawiadomienia o posiedzeniu. Pismo oskarżonego wpłynęło do Oddziału Administracyjnego Sądu Rejonowego dla Łodzi - Widzewa w Łodzi w dniu 29 lutego 2016 r., czyli na trzy dni przed datą posiedzenia, jednakże z nieustalonych powodów zostało załączone do akt sprawy dopiero w dniu 19 maja 2016 r. Sąd Rejonowy, nie mając wiedzy o fakcie pozbawienia oskarżonego wolności, stwierdził prawidłowe doręczenie zawiadomienia o terminie posiedzenia i wydał wyrok zgodny z wnioskiem złożonym przez prokuratora w trybie art. 335 k.p.k.

Zgodnie z treścią art. 343 § 5 k.p.k. oskarżony ma prawo wziąć udział w posiedzeniu. Może również dopiero w toku posiedzenia cofnąć zgodę na orzeczenie wobec niego kary uzgodnionej wcześniej z prokuratorem. P. B. (1), informując Sąd Rejonowy o swoim pobycie w Areszcie Śledczym niezwłocznie po zatrzymaniu, miał prawo oczekiwać, że sąd w takiej sytuacji zarządzi doprowadzenie go na posiedzenie, umożliwiając mu realizację jego prawa do obrony, co jednak nie nastąpiło z przyczyn niezawinionych przez P. B. (1) i niezależnych od sądu orzekającego.

Z powyższych względów, z uwagi na stwierdzenie obrazy prawa procesowego, która niewątpliwie mogła mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia i skutkowała naruszeniem prawa oskarżonego do obrony, Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 k.p.k. i art. 438 pkt 2 k.p.k. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu dla Łodzi Widzewa w Łodzi do ponownego rozpoznania.

Rozpatrując sprawę po raz drugi, Sąd Rejonowy ponownie wyznaczy termin posiedzenia w przedmiocie wniosku prokuratora z art. 335 k.p.k. i prawidłowo zawiadomi o nim strony, zaś kolejne decyzje w sprawie uzależnione będą od stanowiska, jakie strony zajmą na posiedzeniu w przedmiocie tego wniosku.

Jednocześnie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu kwotę 516,60 zł tytułem nieopłaconego wynagrodzenia za postępowanie odwoławcze (uwzględniając przy tym podatek VAT) – na podstawie § 17 ustęp 2 pkt 4 w zw. z § 4 ustęp 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r. poz. 1801).