Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gorlicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2017 r. w Gorlicach

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko D. W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego D. W. na rzecz strony powodowej (...) S.A. w W. kwotę 1 545,66 zł (jeden tysiąc pięćset czterdzieści pięć złotych 66/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty,

II.  Zasądza od pozwanego D. W. na rzecz strony powodowej (...) S.A. w W. kwotę 1 295 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania,

III.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego D. W. na rzecz Skarbu Państwa – Kasa Sądu Rejonowego w Gorlicach kwotę 608,64 zł tytułem zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.

SSR Magdalena Penar

(...)

Sygn. akt I C 240/16

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w W. domagał się zasądzenia od pozwanego D. W. kwoty 1 545,66 zł. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15.08.2014 r. do dnia zapłaty. Uzasadniając swoje roszczenie twierdził, iż w dniu 3.04.2014 r. w K. na Placu (...) M. pozwany kierując zespołem pojazdów marki (...) o nr rej. (...) wraz z naczepą marki K. o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania, w wyniku czego uderzył w prawidłowo zaparkowany samochód marki V. (...) o nr rej. (...), powodując jego uszkodzenie, po czym zbiegł z miejsca zdarzenia. Ponieważ pozwany jako posiadacz pojazdu ubezpieczony był w zakresie OC u powoda, zostało poszkodowanemu R. S. wypłacone odszkodowanie odpowiadające kwocie dochodzonej pozwem. Wskazywał, że skoro pozwany zbiegł z miejsca zdarzenia, co potwierdza notatka policyjna z dnia 27.05.2014 r., zatem zgodnie z art. 43 pkt. 4 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, przysługuje mu względem niego roszczenie regresowe.

W dniu 25.03.2016 r. do sygn. (...)Sąd Rejonowy w Gorlicach wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym w całości uwzględnił roszczenie powoda.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany D. W. wniósł o oddalenie powództwa. Wskazywał, że nie jest prawdziwe twierdzenie powoda, że zbiegł z miejsca zdarzenia, gdyż po uderzeniu w samochód V. (...) o nr rej. (...) wysiał z samochodu i przekazał swoje dane kontaktowe, w tym jednemu z pracowników firmy, którzy wykonywali prace na pobliskiej budowie i widzieli zajście, prosząc o przekazanie ich poszkodowanemu. Twierdził, że po kilku minutach, z uwagi na naglące terminy dostaw oraz aby nie blokować drogi, odjechał z miejsca zdarzenia. W ocenie pozwanego nie można tego traktować jako zbiegnięcie z miejsca zdarzenia, gdyż po tym jak doszło do uszkodzenia pojazdu, zatrzymał się na około 15 minut zanim odjechał, na co wskazują zapisy tachografu i jego działania nie świadczą o tym, by chciał uniemożliwić zidentyfikowanie go, czy też, uniknąć odpowiedzialności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3.04.2014 r. przed godz. 15.00 R. S. zaparkował swój samochód V. (...) o nr rej. (...) przy ul. (...) M. w K. i wraz z żoną udał się do gabinetu okulistycznego przy ul. (...).

/dowód: zeznania św. R. S. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 00:44:22-00:59:01, akta (...): protokół przyjęcia zawiadomienia o wykroczeniu k.8/

W tym czasie trwały prace związane z rewitalizacją Zespołu (...) w K. prowadzone przez firmę (...). W dniu 3.04.2014 r. w godzinach popołudniowych D. W. kierujący zespołem pojazdów składającym się z ciągnika siodłowego (...) o nr rej. (...) oraz naczepy K. o nr rej. (...) przywiózł kostkę granitową, którą miała zostać wybrukowana nawierzchnia drogi. Zatrzymał się na ul. (...). Samochód został rozładowany przez pracowników firmy (...). Następnie przy pomocy 2 z nich: S. S. i J. K., pozwany przystąpił do wykonywania manewru cofania z ul. (...) w kierunku ul. (...) M.. Po wycofaniu, ruszył do przodu i zaczął skręcać w prawą stronę. Wówczas tył naczepy zahaczył o zaparkowane przy ul. (...) M. 2 samochody: V. (...) o nr rej. (...) i O. (...) o nr rej. (...), powodując ich uszkodzenie. Pozwany zatrzymał się, włączył światła awaryjne, wyszedł z samochodu. Próbował ustalić, do kogo należą uszkodzone pojazdy. Aby móc bezpiecznie zakończyć manewr skrętu w prawo, pracownicy firmy (...) przenieśli O. (...) kilka cm do przodu.

/dowód: notatka urzędowa k.5, zeznania św. R. S. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 00:44:22-00:59:01, zeznania św. B. W. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 00:59:01-01:12:33, zeznania św. A. Ś. (1) protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 01:12:33-01:26:41, zeznania św. M. Ś. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 01:28:15-01:52:46, zeznania św. T. W. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 01:52:46-02:09:30, zeznania św. S. S. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 02:09:30-02:23:05, zeznania pozwanego D. W. protokół rozprawy z 14.03.2016 r. 00:02:25-00:08:54 w zw. z protokołem z 7.07.2016 r. 00:09:52-00:33:04, akta (...): protokół przyjęcia zawiadomienia o wykroczeniu k.1,8, zeznania św. A. Ś. (1) k.13, zeznania św. M. Ś. k.15,16, zeznania św. T. W. k.17, zeznania św. S. S. 21, wyjaśnienia D. W. k.26 /

Następnie D. W. nie zostawiając nikomu swoich danych, oddalił się z miejsca zdarzenia. Wcześniej wobec osób pracujących na budowie: w tym inspektora nadzoru M. Ś., kierującego ruchem S. S. oświadczył, że zgłosi się na Policję. Potwierdził to także w rozmowie telefonicznej z kierującym pracami na budowie T. W..

/dowód: notatka urzędowa k.5, zeznania św. R. S. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 00:44:22-00:59:01, zeznania św. B. W. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 00:59:01-01:12:33, zeznania św. A. Ś. (1) protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 01:12:33-01:26:41, zeznania św. M. Ś. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 01:28:15-01:52:46, zeznania św. T. W. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 01:52:46-02:09:30, zeznania św. S. S. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 02:09:30-02:23:05, częściowo zeznania pozwanego D. W. protokół rozprawy z 14.03.2016 r. 00:02:25-00:08:54 w zw. z protokołem z 7.07.2016 r. 00:09:52-00:33:04, akta (...): protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o wykroczeniu k.1,8, zeznania św. zeznania św. M. Ś. k.15,16, zeznania św. T. W. k.17, zeznania św. S. S. 21/

Jak wynika z wykresówki tachografu pojazd kierowany przez pozwanego od godz. 15.00 do godz. 15.42 nie przemieszczał się. Pomiędzy godz. 15.42 a godz. 15.45 pojazd przemieszczał się, jednakże nie jest zarejestrowana prędkość przemieszczania się pojazdu, co oznacza, że była ona nieznaczna, wynosząca do kilku km/h i zapis ten mógł powstać w czasie manewru cofania. Pomiędzy godz. 15.45 a godz. 15.54 zarejestrowany jest postój pojazdu. Od godz. 15.54 do godz. 16.00 pojazd przemieszczał się, jego prędkość wzrosła do niecałych 30 km/h, a następnie zmalała do wartości rzędu kilku km/h, niezarejestrowanej przez tachograf. Od godz. 16.00 zarejestrowana jest jazda, prędkość pojazdu wzrosła do 60 km/h.

/dowód: zapis tachografu k.47, opinia biegłego T. M. k.127-130/

Po godz. 16.00 R. S. wraz z żoną wrócili do samochodu zaparkowanego przy ul. (...) M.. Nie zauważyli, że pojazd ma uszkodzony tyłu i odjechali nim do domu. Tam dopiero spostrzegli uszkodzenia: wgniecenie klapy bagażnika oraz zarysowanie powłoki lakierniczej. R. S. zadzwonił na Policję. Policjanci polecili mu, aby wrócił na miejsce zdarzenia, co też uczynił. Następnie w Komendzie Miejskiej Policji w K. złożył zawiadomienie o popełnieniu na jego szkodę wykroczenia.

/dowód: zeznania św. R. S. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 00:44:22-00:59:01, akta (...): protokół przyjęcia zawiadomienia o wykroczeniu k.8, notatka urzędowa k.10, fotografia uszkodzonego pojazdu k.11/

W dniu 7.04.2014 r. policjanci na podstawie zapisu monitoringu umieszczonego na budynku Sądu Rejonowego w Krośnie oraz informacji przekazanej przez T. W., który dysponował „wz”- ką dotyczącą wydania towaru, na której były wpisane nr rejestracyjne samochodu, który dostarczał towar, ustalili, że uszkodzenia pojazdów zaparkowanych przy ul. (...) M. dokonał kierujący ciągnikiem siodłowym (...) o nr rej. (...) wraz z naczepą K. o nr rej. (...). W dniu 18.04.2014 r. w oparciu o systemy informacyjne Policji ustalono, że właścicielem pojazdów jest D. W..

/dowód: akta (...): notatka urzędowa k.12, telegram k.19,20/

Prawomocnym wyrokiem nakazowym z dnia 11.06.2014 r. w sprawie (...)Sąd Rejonowy w Krośnie uznał D. W. za winnego popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. polegającego na tym, że w dniu 3.04.2014 r. około godz. 15.45 w K. przy ul. (...) M. spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując zespołem pojazdów tj. ciągnikiem siodłowym (...) o nr rej. (...) wraz z naczepą K. o nr rej. (...) w trakcie wykonywania manewru cofania nie zachował należytych środków ostrożności w ruchu drogowym, doprowadzając do zderzenia się z prawidłowo zaparkowanymi pojazdami: O. (...) o nr rej. (...) oraz V. (...) o nr rej. (...), powodując straty w mieniu, a tym samym działając na szkodę właścicieli tj. B. W. i R. S..

/dowód: akta (...): wyrok k.36/

W chwili zdarzenia D. W. - właściciel ciągnika siodłowego (...) o nr rej. (...) oraz naczepy K. o nr rej. (...) miał zawartą umowę ubezpieczenia OC z (...) S.A. w W..

/dowód: notatka urzędowa k.5, potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia k.8-11/

W związku z tym R. S. zgłosił szkodę w (...) S.A, które w dniu 17.06.2014 r. wypłaciło mu odszkodowanie w kwocie 1 545,66 zł.

/dowód: zgłoszenie szkody k.12-16, kosztorys k.19-21, rozliczenie szkody k.22, pismo z 16.06.2014 r. k.23, potwierdzenie wypłaty k.24, zeznania św. R. S. protokół rozprawy z 7.07.2016 r. 00:44:22-00:59:01, akta (...): protokół przyjęcia zawiadomienia o wykroczeniu k.8/

W piśmie z dnia 31.07.2014 r. (...) S.A. zwrócił się do pozwanego o zapłatę w terminie 7 dni kwoty 1 545,66 zł. tytułem regresu. W piśmie z dnia 8.08.2014 r. pozwany odmówił zapłaty, zaprzeczając by w dniu 3.04.2014 r. zbiegł z miejsca zdarzenia.

Powód ponowił wezwanie w piśmie z dnia 20.10.2014 r. Odpowiadając na nie, pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Pismem z dnia 18.03.2015 r. (...) S.A. jeszcze raz wezwał D. W. do zapłaty kwoty 1 640,35 zł., w tym 1 545,66 zł. należność główna i 94,69 zł. odsetki, w terminie 3 dni pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową.

/dowód: pismo z 31.07.2014 r. k.25, pismo z 20.10.2014 r. k.26, pismo z 18.03.2015 r. k.27, dowód doręczenia k.28, pismo z 4.11.2014 r. k.29, pismo z 8.08.2014 r. k.30/

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentów powołanych w opisie stanu faktycznego, akt (...)Sądu Rejonowego w Krośnie oraz zeznań św. R. S., św. B. W., św. A. Ś. (2), św. M. Ś., św. T. W., św. S. S. i pozwanego które, poza opisanym poniżej fragmentem zeznań pozwanego, nie budzą zastrzeżeń i zasługują na wiarę.

Jako nieprzekonujące ocenić należało odosobnione twierdzenia pozwanego, że zostawił swoje dane i nr telefonu św. T. W., aby przekazał je poszkodowanym, jak też, że kartkę z tymi danymi zostawił za szybą uszkodzonych pojazdów. W szczególności św. T. W. nie potwierdził, by miał otrzymać od pozwanego jego dane, jak też, by był przez niego poproszony, aby obserwował miejsce, gdzie stały uszkodzone pojazdy. Św. T. W. przyznał, że miał nr telefonu pozwanego, gdyż kontaktował się z nim w sprawie dostawy, ale nie zapisany w telefonie, w związku z tym po pewnym czasie został usunięty. Nie wykluczył też, że pozwany telefonował do niego po zdarzeniu, wskazując że skontaktuje się z Policją, by miała jego dane, gdy zgłoszą się tam poszkodowani. Także św. M. Ś. i św. S. S. potwierdzili, że pozwany zapewniał ich, że zgłosi się na Policję. Żaden z przesłuchanych w sprawie świadków (tj. św. R. S., św. B. W., św. A. Ś. (2), św. M. Ś., św. T. W., św. S. S.) nie potwierdził, by pozwany pozostawił za szybą uszkodzonych pojazdów kartkę ze swoimi danymi. Zauważyć należy, że św. A. Ś. (2), św. M. Ś. i św. S. S. byli w tym czasie na miejscu zdarzenia i gdyby fakt taki miał miejsce, z pewnością zwrócili by na to uwagę. Także św. R. S. i św. B. W. – właściciele uszkodzonych samochodów nie potwierdzili tej okoliczności, wskazując, że dzięki odtworzeniu przez P. zapisu monitoringu zostało ustalone, kto wyrządził im szkody.

Brak było podstaw do podzielenia odosobnionych twierdzeń pozwanego, że 3 osoby, w tym św. M. Ś. pomagali pozwanemu przy wykonywaniu manewru cofania. W swoich zeznaniach św. M. Ś. zaprzeczył tej okoliczności, wskazując że uczestniczyło w tym 2 pracowników firmy (...), co potwierdzili to św. A. Ś. (2) i św. S. S. (pozostali świadkowie nie mieli wiadomości odnośnie tej okoliczności).

Podzielić należało opinię biegłego z zakresu ruchu drogowego T. M., jako fachową, logiczną, rzetelną, należycie uzasadnioną. Opinia ta nie była kwestionowana przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z zm.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeśli posiadacz lub kierujący są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę.

Skoro wina D. W. spowodowania szkody w samochodzie R. S. nie budzi wątpliwości, w oparciu o powołane przepisy oraz art. 436 § 1 k.c. powód zobowiązany był do naprawienia wyrządzonej szkody i uczynił to wypłacając na rzecz poszkodowanego kwotę 1 545,66 zł.

Zgodnie z art. 43 pkt. 4 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zakładowi ubezpieczeń przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC odszkodowania, jeśli sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia.

Decydujące dla oceny, czy oddalenie się z miejsca zdarzenia należy traktować jako „zbiegnięcie z miejsca zdarzenia” jest to, czy sprawca kolizji drogowej opuścił miejsce zdarzenia świadomie, bez spełnienia ciążących na nim obowiązków, w celu uniknięcia odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę (tak SN w uzasadnieniu uchwały z 25.08.1994 r., III CZP 107/94, OSNC 1995/1/15, w wyroku z 15.03.2001 r., III KKN 492/99, OSNKW 2001/7-8/52).

Treść powołanego wyżej art. 43 pkt. 4 należy interpretować w powiązaniu z normą art. 16 ust. 2 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, określającego obowiązki osób objętych ubezpieczeniem obowiązkowym, uczestniczących w zdarzeniu. Zgodnie z tym przepisem w przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem obowiązkowym, o którym mowa w art. 4 pkt. 1-3 (a zatem również ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych) uczestnicząca w nim osoba jest obowiązana do udzielenia pozostałym uczestnikom zdarzenia niezbędnych informacji koniecznych do identyfikacji zakładu ubezpieczeń, łącznie z podaniem danych dotyczących zawartej umowy ubezpieczenia, jak też do niezwłocznego powiadomienia o zdarzeniu zakładu ubezpieczeń, udzielając mu niezbędnych wyjaśnień i przekazując posiadane informacje.

Z poczynionych w sprawie ustaleń wynika, że pozwany miał świadomość, że uszkodził parkujący przy ul. (...) M. samochód należący do R. S.. Pomimo tego oddalił się z miejsca zdarzenia, nie oczekując na jego powrót, jak też nie przekazując nikomu swoich danych, które pozwoliłyby na zidentyfikowanie go jako sprawcy. Nawet jeśli nie chciał blokować ruchu, mógł pojazd zatrzymać na położonym nieopodal parkingu, o którym zeznawał św. M. Ś. i wrócić na miejsce zdarzenia, zaś w przypadku bezskutecznego oczekiwania na właściciela uszkodzonego pojazdu, zgłosić się na Policję, aby wskazać swoje dane i okoliczności kolizji. Gdyby nie zapis monitoringu oraz przekazanie przez św. T. W. nr rejestracyjnych pojazdu pozwanego ujawnionych na „wz”- ce dotyczącej wydania towaru, nie można byłby zidentyfikować sprawcy zdarzenia.

W związku z tym odjechanie przez pozwanego z miejsca, gdzie doszło do szkody, bez wypełnienia ustawowych obowiązków, skoro wynika z niego zamiar uniknięcia odpowiedzialności za skutki zdarzenia ocenić należało jako „zbiegnięcie z miejsca zdarzenia”.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w pkt. I wyroku na podstawie powołanych przepisów.

Rozstrzygnięcie o odsetkach uzasadnia art. 481 § 1 k.c. Opóźnienie pozwanego liczyć należało od dnia 15.08.2014 r. tj. po upływie 7 dniowego terminu określonego w piśmie z dnia 31.07.2014 r., które pozwany na pewno otrzymał w dniu 8.08.2014 r., skoro z tą datą napisał na nie odpowiedź.

O kosztach procesu (opłata od pozwu 78 zł., koszty zastępstwa prawnego powoda wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa 1 217 zł.) orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu wyłożonych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa (wynagrodzenie biegłego oraz koszty związane ze stawiennictwem świadków zgodnie z prawomocnymi postanowieniami w łącznej kwocie 608,64 zł.) orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

SSR Magdalena Penar

1.  (...)

2.  (...)

(...)