Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 listopada 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił E. S. prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 10 listopada 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w szczególności jest osoba niezdolną do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 57 ustępem 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl ustępu 2 - przepisu ustępu 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Natomiast zgodnie z art. 58 ustępem 1 przytoczonej na wstępie ustawy - warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ustępu 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:

1) 1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2) 2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3) 3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4) 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;

5) 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Na podstawie ustępu 2 tego artykułu - okres, o którym mowa w ustępie 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.

Przy czym w myśl ustępu 4 - przepisu ustępu 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonej i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonej powoduje jej całkowitą lub częściową niezdolność do pracy.

Sąd przeprowadził w niniejszej sprawie dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji :

- specjalisty medycyny pracy,

- endokrynologa,

- neurologa,

- chirurga,

którzy rozpoznali u ubezpieczonej poniższe schorzenia :

- przewlekłą niewydolność kręgowo – podstawną,

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa,

- wielopoziomową dyskopatię szyjną i lędźwiową z kręgozmykiem III ⁰ L5/S1,

- przewlekły zespół bólowy szyjno – barkowy i lędźwiowo – krzyżowy objawowy z zaostrzeniami i obecnymi objawami ubytkowymi,

- nadciśnienie tętnicze kontrolowane,

- słoniowaciznę kończyn dolnych, zwł. lewej,

- hiperlipidemię mieszaną,

- wole guzkowate obojętne.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy od dnia wystawienia wniosku, tj. od 5 sierpnia 2015r. na okres 3 lat. Uzasadniając opinię biegli podali, że ubezpieczona jest systematycznie leczona z powodu niewydolności kręgowo – podstawnej oraz choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjną i lędźwiową, przy czym schorzenia te skutkują dolegliwościami opisanymi przez ubezpieczoną w przeprowadzonym wywiadzie. Pomimo, wspomnianego już, systematycznego leczenia, dochodzi do progresji schorzeń, czego dowodem była hospitalizacja ubezpieczonej na Oddziale Neurologicznym w październiku 2016r., podczas którego rozpoznano przemijające niedokrwienie mózgu ( stan zagrażający udarem ). Dodatkowo występuje u ubezpieczonej słoniowacizna kończyn dolnych. W tej sytuacji przeciwwskazana jest w przypadku ubezpieczonej praca fizyczna z dźwiganiem, w wymuszonej pozycji ciała i na wysokości.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 20 - 21 akt ).

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń do opinii zgłoszonych przez organ rentowy, albowiem stanowiły one jedynie zwykła polemikę ze stanowiskiem biegłych sądowych, bez poparcia merytorycznymi argumentami. Należy przy tym zauważyć, że w skład zespołu biegłych sądowych wchodzili specjaliści z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonej, którzy nie tylko dysponują wiedzą specjalistyczną, ale też doświadczeniem w wydawaniu opinii na potrzeby spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, a którzy w sposób jednoznaczny wskazali na istniejącą u ubezpieczonej niezdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami, przy czym jest to niezdolność długotrwała, bowiem będzie istniała co najmniej przez 3 lata.

W tej sytuacji Sąd pozytywnie ocenił opinię biegłych sądowych, została ona bowiem sporządzona, jak już wspomniano, przez specjalistów z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonej, a oparta została na przeprowadzonych badaniach i dokumentacji medycznej. Jej treść była jasna, logiczna i przekonująca dla Sądu.

Mając na uwadze, iż kwestia sporna w sprawie sprowadzała się do oceny stanu zdrowia ubezpieczonej, a przeprowadzone postępowania dowodowe, w tym przytoczona wyżej opinia biegłych sądowych wskazuje na częściową niezdolność ubezpieczonej do pracy, Sąd na podstawie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji. Jako datę początkową świadczenia wskazano 07.09.2015r., tj. dzień złożenia w ZUS-ie wniosku o rentę.

Zgodnie z brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w pkt 2 wyroku zawarto orzeczenie o braku odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem biegli sądowi dysponowali szerszą dokumentacją medyczną niż lekarze badający ubezpieczoną z ramienia ZUS, co ułatwiło im wydanie opinii, a w konsekwencji doprowadziło do ustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wyjaśnienia sprawy.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz