Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Mirosława Dykier – Ginter

Protokolant sekretarz sądowy Agata Cherek

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2017 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa O. (...) z siedzibą w G. (...)

przeciwko K. G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej K. G. na rzecz powoda O. (...) z siedzibą w G. kwotę 3.405,44 zł (trzy tysiące czterysta pięć złotych czterdzieści cztery grosze) z odsetkami umownymi od kwoty 3.315,44 zł (trzy tysiące trzysta piętnaście złotych czterdzieści cztery grosze) w wysokości 16 % od dnia 4 stycznia 2014 roku do dnia 8 października 2014 roku, 12 % od dnia 9 października 2014 roku do dnia 4 marca 2015 roku, 10 % w stosunku rocznym od dnia 5 marca 2015 roku do dnia zapłaty, a w razie zmiany wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego - z odsetkami stanowiącymi 4-krotność wysokości tych odsetek, nie więcej jednak niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie,

2.  zasądza od pozwanej K. G. na rzecz powoda O. (...) z siedzibą w G. kwotę 117 zł (sto siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu,

3.  nakazuje zwrócić od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie na rzecz powoda O. (...) z siedzibą w G. kwotę 71 zł (siedemdziesiąt jeden złotych) tytułem nienależnie uiszczonej opłaty od pozwu.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 806/16 upr

UZASADNIENIE

Powód O. (...) z siedzibą w G. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew przeciwko K. G. o zapłatę kwoty 3.405,44 zł z odsetkami umownymi w wysokości 4-krotności stopy lombardowej NBP od dnia 4 stycznia 2014 roku do dnia płaty oraz o zasądzenie kosztów procesu – do rozpoznania w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż dochodzona należność wynika z umowy pożyczki pieniężnej w kwocie 5.600,58 zł, udzielonej pozwanej przez Powód O. (...) Pożyczka płatna była w 50-ciu tygodniowych ratach w wysokości 117,80 zł każda. Pozwana dokonała wpłat łącznie w wysokości 2.500 zł, które zostały zaksięgowane: w zakresie kwoty 2.285,14 zł na poczet kapitału, natomiast w zakresie 214,86 zł na poczet umownych odsetek od daty zawarcia umowy pożyczki do dnia postawienia należności w stan wymagalności. Powód wskazywał również, że z powodu nie uiszczania przez pozwaną należności w terminie, podejmowane były działania windykacyjne i w związku z tymi czynnościami oraz kosztami korespondencji powstała należność w łącznej wysokości 90 zł. Powód wezwał bowiem pozwaną najpierw listowanie do zapłaty należności, a następnie – również listownie - pismem z dnia 26 listopada 2013 roku złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy pożytki z zachowaniem 30-stodniowego terminu wypowiedzenia. Powód wskazywał, iż świadczenie stało się wymagalne z dniem 3 stycznia 2014 roku. Powołując się na treść umowy powód wywodził również, iż od 4 stycznia 2014 roku domaga się umownych odsetek z tytułu opóźnienia w wysokości 4-krotności stopy lombardowej NBP, nie więcej jednak niż odsetek maksymalnych za opóźnienie. Nadto powód wskazywał, że z dniem 12 czerwca 2014 roku nastąpiło przejęcie O. Spółka Akcyjna z siedzibą w G. przez (...) Spółkę z o.o. z siedziba w G.. Wobec powyższego spółka przejmująca wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej, a z dniem rejestracji połączenia nastąpiła również zmiana firmy spółki przejmującej na O. (...) z siedziba w G..

Wobec stwierdzenie braku podstaw do wydania nakazu w elektronicznym postepowaniu upominawczym, sprawa przekazana została do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Człuchowie.

Na rozprawie w dniu 23 marca 2017 roku pozwana oświadczyła, że nie kwestionuje dochodzonej należności ani co do zasady ani co do wysokości. Nie uiszczała należności, ponieważ nie jest w stanie jej zapłacić z uwagi na aktualną sytuację rodzinną i majątkową. Wskazała jednak, że pożyczkę zaciągnęła w celu zorganizowania wesela dla córki, a po rozmowach z córką ustaliła, że zobowiązania może zostać uregulowane w terminie 14 dni.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 sierpnia 2013 roku K. G. zawarła z O. Spółka Akcyjna z siedzibą w G. umowę pożyczki w wysokości 5.600,58 zł. Pozwana zobowiązała się zapłacić należność z tytułu pożyczki oraz ustalonych odsetek - tj. łączna kwotę 5.890 zł. - w 50-ciu tygodniowych ratach w wysokości po 117,80 zł. W umowie zastrzeżono dla pożyczkodawcy uprawnienie do naliczania odsetek karnych za opóźnienie po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy pożyczki w wysokości odpowiadającej czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Strony ustaliły również możliwość naliczania kosztów windykacyjnych w okresie trwania umowy pożyczki.

(bezsporne, nadto dowód umowa pożyczki k. 11)

Pozwana łącznie uiściła z tytułu pożyczki na rzecz pożyczkodawcy kwotę 2.500 zł.

(bezsporne)

Ponieważ pozwana zaprzestała realizacji świadczenia, pożyczkodawca pismem z dnia 15 października 2013 roku wezwał pozwaną do uiszczenia należności pod rygorem wypowiedzenia umowy. Pismo zostało doręczone za pośrednictwem poczty.

(bezsporne, nadto wezwania i dowód nadania k. 12 i 13)

Pismem z dnia 26 listopada 2013 roku pożyczkodawca złożył pozwanej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy pożyczki z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia. Pismo zostało doręczone za pośrednictwem poczty.

(bezsporne, nadto pismo z dnia 26 listopada 2013 roku wraz z dowodem nadania k. 14-15).

W dniu 4 stycznia 2014 roku należności były wymagalne.

(bezsporne)

W dniu 3 czerwca 2014 roku nastąpiło połącznie spółek w trybie art. 492 pkt 1 kodeksu spółek handlowych poprzez przeniesienie całego majątku O. Spółki Akcyjnej siedzibą w G. na (...) Spółkę z o.o. z siedziba w G., a w dniu 17 czerwca 2014 roku zarejestrowano zmianę firmy spółki przejmujące na O. (...) z siedzibą w G..

(bezsporne, nadto informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców oraz postanowienie Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku Wydział Gospodarczy z dnia 17 czerwca 2014 roku k. 19-20)

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powód dochodził roszczenia z tytułu niespłaconej pożyczki wraz z odsetkami i kosztami windykacyjnymi, wynikających z umowy zawartej z pozwaną przez pierwotnego wierzyciela, określonej w przepisach art. 720 k.c. i następne. Natomiast swoją legitymację czynną powód wywodził z przejęcia całego majątku pożyczkodawcy jako spółki przejmowanej, w związku z połączenie spółek w trybie art. 492§ 1 pkt. 1 k.s.h .

Pozwana nie kwestionował roszczenie ani co do zasady ani co do wysokości. Przyznała, że zawarła umowę, na którą powoływał się powód, w szczególności nie kwestionowała warunków jej zawarcia i ustaleń postanowień umownych. Przyznała również, że nie wywiązała się z obowiązków wynikających z umowy i zaprzestała spłacać raty, co w konsekwencji doprowadziło do rozwiązania umowy w drodze wypowiedzenia i obowiązek uiszczania odsetek karnych. Pozwana nie zakwestionował też legitymacji powoda do dochodzenia należności.

Zgodnie z treścią art. 213 § 2 k.p.c. sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności materialnej pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 września 1983 roku, III CRN 188/83, OSNC 1984, nr 4, poz. 60).

Co do zasady sąd jest więc związany uznaniem powództwa. W doktrynie zauważono, że ocena, czy zachodzi niedopuszczalność uznania powództwa, powinna nastąpić w zasadzie wyłącznie w świetle materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy. Wskutek uznania przewodniczący zamyka rozprawę (art. 224 § 1 k.p.c.) i wydaje wyrok, uwzględniający powództwo w zakresie objętym uznaniem.

Mając na uwadze wskazany przez powoda stan faktyczny, a przede wszystkim stanowisko strony pozwanej, przedstawione na rozprawie, sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia, aby uznanie powództwa było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego bądź zmierzało do obejścia prawa. Dlatego też sąd uwzględnił roszczenie powoda w całości, również w zakresie odsetek za opóźnienie.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 k.p.c., przyjmując jako koszty celowego dochodzenie prawa powoda należną w sprawie opłatę sądową od pozwu – kwotę 100 zł oraz opłatę kancelaryjna od pełnomocnictwa – kwotę 17zł.

Z uwagi na to, iż w niniejszej sprawie powód łącznie tytułem opłaty sądowej od pozwu uiścił kwotę 171zł, a należna opłata od pozwu - stosownie do art. 28 pkt. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2015 roku o kosztach sądowych w sprawa cywilnych - to kwota 100 zł (sprawa dotycząca roszczeń z umowy rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym, a wartość przedmiotu sporu mieściła się w przedziale od ponad 2.000zł do 5.000zł), na podstawie art. 80 powołanej ustawy o kosztach sądowych w sprawa cywilnych nakazano zwrócić powodowi nienależnie pobraną część opłaty.