Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Koszalinie V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Bogdan Lewandowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Grosiak

przy udziale oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 r.

sprawy R. P.

obwinionego z art. 92§1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Koszalinie

z dnia 02 grudnia 2016 r. sygn. akt X W 647/16

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia obwinionego od popełnienia przypisanego mu czynu,

2.  kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Koszalinie, wyrokiem z dnia 2 grudnia 2016 roku, sygn. akt X W 647/16, w sprawie R. P., obwinionego o to, że:

w dniu 17 czerwca 2016 roku w D. przy ulicy (...) kierując samochodem marki A. o nr rej. (...) dokonał wyprzedzenia pojazdu ciężarowego wykonując ten manewr na przejściu dla pieszych,

tj. o czyn z art. 92§1 k.w.

orzekł:

I.  uznał obwinionego za winnego tego, że w dniu 17 czerwca 2016 roku w D. przy ulicy (...) kierując samochodem marki A. o nr rej (...) nie zachowując należytej ostrożności dokonał wyprzedzenia pojazdu ciężarowego wykonując ten manewr przed przejściem dla pieszych powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym i zakwalifikował ten czyn z art. 92§1 k.w. w zw. z art. 86§1 k.w. w zw. z art. 26 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym w zw. z art. 9§2 k.w. i za to na podstawie art. 86§1 k.w. w zw. z art. 24§1 i §3 k.w. wymierzył mu kare grzywny w wysokości 300 zł

II.  na podstawie art. 86§3 k.w. w zw. z art. 29§1, §2 i §3 k.w. tytułem środka karnego orzekł wobec obwinionego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy;

III.  na podstawie art. 29§4 k.w. na poczet orzeczonego środka karnego zaliczył okres zatrzymania obwinionemu prawa jazdy od dnia 17 czerwca 2016 roku do dnia 27 września 2016 roku;

IV.  zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania i opłatę w wysokości 30 zł.

Od powyższego wyroku apelację wywiódł obwiniony zaskarżając go w całości i zarzucając:

- obrazę art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.ps.w., co miało decydujący wpływ na treść wyroku;

- obrazę prawa procesowego polegającego na przekroczeniu granic swobodnej oceny materiału dowodowego wyrażające się w uznaniu zeznań świadków za wiarygodne, w zakresie ustalenia stanu faktycznego, to jest potwierdzenia okoliczności możliwego w danych warunkach rzetelnego ustalenia sprawstwa obwinionego co do zarzucanego mu wykroczenia oraz bezzasadnego orzeczenia wobec obwinionego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów

- nie zbadanie przez Sąd Rejonowy w sposób należyty materiału dowodowego, wybiórcze traktowanie dowodów i całkowite pominięcie wyjaśnień obwinionego oraz sprzeczność ustaleń Sądu z zebranym materiałem.

W oparciu o powyższe zarzuty obwiniony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie obwinionego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Koszalinie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja jest zasadna.

Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy w żaden sposób nie pozwala na przyjęcie, że obwiniony wyczerpał znamiona czynu określonego w art. 92§1 k.w. w zw. z art. 86§1 k.w. w zw. z art. 26 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym kierującemu pojazdem zabrania się wyprzedzania pojazdu na przejściu dla pieszych i bezpośrednio przed nim, z wyjątkiem przejścia, na którym ruch jest kierowany.

Już samo literalne brzmienie powyższego przepisu wskazuje, że obwiniony w ustalonych okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy nie mógł wyczerpać swoim zachowaniem znamion zarzucanego mu czynu, albowiem do tego konieczne jest, by manewr wyprzedzania został wykonany bezpośrednio przed przejściem dla pieszych. Tymczasem, obwiniony w swoich wyjaśnieniach nie zaprzeczył temu, że wykonywał manewr wyprzedzania i manewr ten rozpoczął i zakończył przed przejściem dla pieszych. Również z przyjętego przez Sąd I instancji opisu czynu obwinionego wynika, że manewr wyprzedzania skarżący miał wykonać przed przejściem dla pieszych, a zatem jego zachowanie nie wyczerpało znamion czynu określonego w art. 26 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, bowiem do wyprzedzenia pojazdu ciężarowego doszło przed przejściem dla pieszych, a nie bezpośrednio przed nim a co za tym idzie nie sposób uznać, że znamiona wykroczenia określonego w art. 26 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym zostały wyczerpane.

Tym samym zarzuty apelacji jawią się jako zasadne w stopniu oczywistym.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy, na podstawie art. 109§2 k.p.s.w. w zw. z art. 437§2 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnił obwinionego od zarzucanego mu czynu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art.118 k.p.s.w. i art.119 k.p.s.w. w zw. z art.632 pkt 2 k.p.k. obciążając nimi Skarb Państwa.