Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący : SSO Lucyna Pradelska-Staniczek

Protokolant: Monika Maj

w obecności Grzegorza Sobika Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Żorach

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r.

sprawy:

S. Z. /Z./

syna K. i G.

ur. (...) w Ż.

oskarżonego o przestępstwo z art. 157 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 13 grudnia 2016 r. sygn. akt II K 386/15

I.utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.zasądza od oskarżyciela posiłkowego S. K. na rzecz oskarżonego S. Z. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów udziału obrońcy w postępowaniu odwoławczym;

III.obciąża oskarżyciela posiłkowego S. K. opłatą za II instancję w kwocie 60 (sześćdziesiąt) złotych oraz wydatkami za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych.

SSO Lucyna Pradelska-Staniczek

Sygn. akt V.2 Ka 54/17

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Żorach wyrokiem z dnia 13 grudnia 2016 r. sygn. akt II K 386/15 uniewinnił oskarżonego S. Z. od tego że:

w dniu 5 października 2013 roku w Ż. poprzez uderzenie pięścią w twarz oraz kopanie w okolicy głowy i całym ciele spowodował powstanie u pokrzywdzonego S. K. obrażeń ciała w postaci złamania żeber od IX do XI po stronie lewej, wysięku w lewej jamie opłucnej, otarcia naskórka twarzy, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni, tj. około 3 miesiące, tj. czynu z art. 157 § 1 k.k.

oraz kosztami sądowymi w całości obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego, zaskarżając wyrok w całości i wyrokowi temu zarzucił:

1)  błąd ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na uznaniu, że obrażenia pokrzywdzonego nastąpiły na skutek upadku na plastikowe skrzynki z kwiatami o grubych łodygach, zaś ustalenia te stoją w sprzeczności z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, zważywszy na zakres i różnorodność doznanych obrażeń;

2)  obrazę przepisów postępowania a to art. 7 k.p.k. polegającą na przekroczeniu granic swobodnej oceny zeznań dowodów i odmowie wiarygodności świadków potwierdzających okoliczności popełnienia zarzucanego czynu z uwagi na zażyłość świadków z pokrzywdzonym, przy jednoczesnym nadaniu wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego i świadka będącego jego żoną.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację obrońca oskarżonego wniósł o utrzymanie wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem argumenty w niej podniesione w żaden sposób nie podważają trafności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego.

Skarżący w swojej apelacji zarzuca błąd w ustaleniach faktycznych, jednakże z zarzutem tym nie sposób się zgodzić. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie może sprowadzać się tylko i wyłącznie do polemiki z ustaleniami poczynionymi przez sąd, a następnie wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku, czy też przeciwstawienia poczynionym ustaleniom poglądu odmiennego, opierającego się na własnej ocenie całości lub części materiału dowodowego, będącego podstawą takich czy innych ustaleń. Dla skuteczności zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, niezbędnym jest wykazanie konkretnych uchybień w ocenie materiału dowodowego, jakich dopuścił się sąd w świetle zasad logicznego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 06.09.2012r., II AKa 329/12). Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż zarzuty stawiane zaskarżonemu rozstrzygnięciu stanowią wyłącznie niczym nieuzasadnioną polemikę ze słusznymi ustaleniami dokonanymi przez Sąd Rejonowy. Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd I instancji nie dopuścił się uchybień, a ocena zebranego materiału dowodowego została dokonana w sposób wnikliwy i rzetelny. Dokonane na podstawie prawidłowo przeprowadzonej oceny dowodów ustalenia faktyczne odpowiadają prawdzie. Sąd Rejonowy szczegółowo wskazał, jakimi przesłankami kierował się uznając jedne dowody za wiarygodne, a innym waloru tego odmawiając.

Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd Rejonowy nie dopuścił się obrazy przepisu postępowania, a to art. 7 kpk. Skarżący zarzuca jednostronną i dowolną, a nie swobodną ocenę zebranego materiału dowodowego w sprawie, w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Wskazać należy, iż przepis art. 7 kpk stanowi, iż organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd I instancji nie dopuścił się, jak sugeruje w swojej apelacji pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego, obrazy przepisów postępowania, ponieważ dokonana przez Sąd Rejonowy ocena zgromadzonych w sprawie dowodów była bezstronna, rzetelna i kompleksowa, z uwzględnieniem reguł określonych w treści art. 7 k.p.k. Ocena ta jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego i nie zawiera jakichkolwiek błędów. Rozważania Sądu Rejonowego co do oceny zebranych w niniejszej sprawie dowodów należy w pełni podzielić, i uznać, że ich ponowna analiza jest bezcelowa.

Wskazać jedynie należy, iż zasadnie Sąd Rejonowy dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego S. Z. oraz zeznaniom świadka B. Z. oraz S. G.. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentacji fotograficznej oraz opinii biegłego lekarza medycyny sądowej potwierdza bowiem przedstawianą przez wskazane osoby wersję zdarzeń. Należy w pełni zgodzić się z poglądem sądu meriti, iż już kierując się zasadami logiki i doświadczenia życiowego widoczne na zdjęciach, dołączonych do akt niniejszej sprawy, obrażenia u pokrzywdzonego nie mogły powstać od kopania butem po twarzy. Wniosek taki potwierdza opinia biegłego z zakresu medycy sądowej, z której wynika, iż obrażenia owe mogły powstać od działania narzędzia lub narzędzi twardych, ostrych lub ostrokrawędzistych (k-277-280). Do takich narzędzi należą paznokcie, łodygi kwiatów i krzewów, ostre brzegi połamanych doniczek, nierówne żwirowe podłoże itp. W przywołanej opinii biegły, dysponujący kompletnym materiałem dowodowym, wprost wskazał, iż obrażenia na twarzy u S. K. nie powstały w czasie kopania po głowie, a taką właśnie wersję zdarzeń lansował w toku niniejszego postępowania pokrzywdzony oraz jego żona. Słusznie Sąd I instancji wskazał, iż implikuje to z kolei mechanizm powstania obrażeń klatki piersiowej.

Co w sprawie bardzo istotne, z wniosków przywołanej już opinii biegłego wynika, iż obrażenia klatki piersiowej u pokrzywdzonego mogły powstać zarówno podczas kopania jak i upadku na twarde nierówne podłoże. Ustalenie zatem Sądu I instancji, iż do obrażeń ciała u pokrzywdzonego doszło w okolicznościach wskazywanych przez oskarżonego oraz jego żonę, w żadnej mierze nie jest ustaleniem dowolnym. Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd Rejonowy nie ustalił, by do powstania obrażeń u pokrzywdzonego doszło na skutek jednorazowego upadku. Fakt ewentualnego uszkodzenia sztucznej szczęki nie wpływa w sposób negatywny na ustalenia poczynione przez Sąd I instancji. W świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego wskazać należy, iż do złamania sztucznej szczęki mogło dojść w następstwie uderzenia pokrzywdzonego o twarde przedmioty.

Sąd odwoławczy w pełni zgadza się nadto z oceną zeznań świadków W. K., J. J. i R. R. (k-3-4 uzasadnienia ). Zeznania wskazanych osób miały na celu wsparcie wersji zdarzeń przedstawianej przez pokrzywdzonego. O niewiarygodności zeznań świadków oskarżenia dodatkowo przemawiają wyniki oględzin przeprowadzonych na miejscu zdarzenia. Sąd I instancji na str-6 uzasadnienia słusznie wskazał, iż gdyby w przedsionku, nikłych rozmiarów altanki, doszło do jakiejkolwiek awantury, nagłego zdarzenia pomiędzy dwoma mężczyznami, to nie było możliwości, by nie zostało to od razu zauważone przez osoby siedzące za kotarą w pokoju, tym bardziej, że wedle twierdzeń M. K. kotara w pewnym momencie została odchylona, nadto słyszalne musiałyby być odgłosy zadawania licznych uderzeń, kopnięć. Zakładając, iż pokrzywdzony był bity po całym ciele, goście przebywający w altance nie mogli faktu tego nie widzieć i nie słyszeć i to nawet w sytuacji, gdy prowadzili pomiędzy sobą głośne rozmowy, bądź by wspólnie śpiewali.

Mając na względzie powyższe okoliczności, uznając zaskarżony wyrok za słuszny, utrzymano go w mocy.

Na podstawie art. 632 pkt 1 kpk w zw. z art. 640 kpk Sąd odwoławczy zasądził od oskarżyciela posiłkowego S. K. na rzecz oskarżonego S. Z. koszty ustanowienia obrońcy w postępowaniu odwoławczym. Sąd ustalił wysokość tych kosztów w oparciu o stawkę, o jakiej mowa w § 11 ust. 2 punkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, uznając, iż ustalenie ich w wysokości przekraczającej stawkę minimalną byłoby niecelowe, ze względu na charakter sprawy i nakład pracy obrońcy, a nadto z uwagi na fakt, iż poniesienie tych kosztów przez oskarżonego w stawce przekraczającej minimalną nie zostało w sposób należyty wykazane.

Nadto na podstawie art. 636 §1 kpk obciążono oskarżyciela subsydiarnego kosztami za postępowanie odwoławczego.

SSO Lucyna Pradelska-Staniczek