Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartłomiej Niedzielski

Protokolant: st. sekr. sąd. Jadwiga Jankowska

przy udziale Prokuratora: --------------------------

po rozpoznaniu w dniach: 23 listopada 2016r., 28 grudnia 2016r., 1 lutego 2017 r. i 3 kwietnia 2017r.

sprawy M. G. urodzonego (...) w K. syna J. i B. z domu W.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 16 czerwca 2016 roku w D. kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) działając z góry powziętym zamiarem w sposób umyślny doprowadził do uszkodzenia pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez D. P. (1) w ten sposób, ze uderzył swoim samochodem w lewy bok samochodu A. (...) powodując tym samym uszkodzenia powłoki blacharskiej błotnika lewego, lewych przednich i tylnich drzwi, lewego tylniego nadkola oraz tylniego zderzaka narażając tym samym właściciela pojazdu D. P. (1) na straty w kwocie 3000 zł,

to jest o czyn z art. 288 § 1 kk

1.  uznaje M. G. za winnego tego, że w dniu 16 czerwca 2016 roku w godzinach rannych – około godziny 6 w D. kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) w sposób umyślny doprowadził do uszkodzenia pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez D. P. (1) w ten sposób, że uderzył swoim samochodem w lewy bok samochodu A. (...) powodując tym samym uszkodzenia powłoki blacharskiej błotnika lewego, lewych przednich i tylnich drzwi, lewego tylniego nadkola oraz tylniego zderzaka o łącznej wartości 2.950,77 zł (dwóch tysięcy dziewięciuset pięćdziesięciu złotych i siedemdziesięciu siedmiu groszy) na szkodę D. P. (1) i po przyjęciu, iż czyn ten wypełnia znamiona art. 288 § 1 kk na podstawie art. 288 § 1 kk wymierza M. G. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka od M. G. na rzecz D. P. (1) kwotę 2.950,77 zł (dwóch tysięcy dziewięciuset pięćdziesięciu złotych i siedemdziesięciu siedmiu groszy) tytułem obowiązku naprawienia szkody;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. J. kwotę 826,56 zł (ośmiuset dwudziestu sześciu złotych i pięćdziesięciu sześciu groszy) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu;

4.  pobiera od M. G. kwotę 180 (stu osiemdziesięciu) złotych opłaty oraz zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.578,13 zł (trzech tysięcy pięciuset siedemdziesięciu ośmiu złotych i trzynastu groszy) tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.

Sygn. akt II K 798/16

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2016 r. wcześnie rano D. P. (1) jechał swoim samochodem osobowym marki A. (...) nr rej. (...) do pracy w miejscowości T.. Po drodze zabrał ze sobą T. Z. (1) i pojechali do D. skąd mieli zabrać jeszcze J. N. (1).

/zeznania D. P. k 2-3, 51-52 i 84-86, zeznania T. Z. k. 15-16, 35 i 86-87/

W D. na przystanku, gdzie miał czekać J. N. (1) jeszcze go nie było. W okolicy natomiast pobliskiego sklepu przebywał ojciec D. H. P., który z racji ostrego konfliktu z synem jest wrogo i agresywnie nastawiony do pokrzywdzonego.

/zeznania D. P. k 2-3, 51-52 i 84-86, zeznania T. Z. k. 15-16, 35 i 86-87/

W związku z powyższym, D. P. (1) widząc, że w jego kierunku zmierza H. P., z obawy przed agresją z jego strony odjechał dalej i przystanął w jednej z bram wjazdowych na jakąś posesję. W tym czasie na umówione miejsce spotkania doszedł J. N. (1), który wspólnie z ojcem pokrzywdzonego podążył w stronę jego auta. Z racji tego, że J. N. (1) był zorientowany w kwestii konfliktu pomiędzy D. i H. P., w celu uniknięcia wysoce prawdopodobnej agresji tego ostatniego względem syna, zawrócił do domu. Poza tym, T. Z. (1) zadzwonił do J. N. (1) i umówili się, że po to, aby uniknąć niebezpiecznej sytuacji, podjedzie on autem do (...) w R. i stamtąd zostanie zabrany dalej przez D. P. (1) i jego kolegę.

/zeznania D. P. k 2-3, 51-52 i 84-86, zeznania T. Z. k. 15-16, 35 i 86-87, zeznania J. N. k. 18, 87-89, 90 i 91/

W między czasie do D. samochodem marki V. (...) nr rej. (...) przyjechał M. G., który podjechał do D. P. (1) w taki sposób, że w momencie, kiedy pokrzywdzony wycofał tak, aby pojechać w stronę R. oskarżony stał przodem naprzeciwko niego w niewielkiej odległości. W związku z tym, D. P. (1) wycofał i próbował minąć się z M. G. w taki sposób, aby objechać go ze swojej prawej strony. Niestety oskarżony zbliżył się na tyle blisko do krawędzi jezdni, że to uniemożliwił. Pokrzywdzony zatem wycofał się i postanowił minąć M. G. z jego drugiej strony. W tym czasie oskarżony ruszył energicznie w kierunku D. P. (1), który pomimo tego, że zaczął „uciekać” do prawej krawędzi jezdni nie zdołał uniknąć uderzenia ze strony pojazdu marki G., który swoim lewym narożnikiem przerysował lewy bok pojazdu marki A. (...) nr rej. (...) uszkadzając w nim powłoki blacharskie błotnika lewego, lewych przednich i tylnich drzwi, lewego tylniego nadkola oraz tylni zderzak. Po minięciu się z M. G. pokrzywdzony z T. Z. (1) odjechał w stronę R., gdzie byli umówieni z J. N. (1). Oskarżony natomiast wraz z H. P., którego oskarżony zabrał do auta, pojechali do R. za nimi.

/zeznania D. P. k 2-3, 51-52 i 84-86, zeznania T. Z. k. 15-16, 35 i 86-87/

W samochodzie A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzenia występowały na lewym boku, a w szczególności: drzwiach przednich, listwie nadproża, drzwiach tylnych, zderzaku tylnym i listwie nadkola tylnego.

/protokół oględzin A. (...) nr rej. (...) k. 6-11/

W samochodzie V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzenia obejmowały: obudowę lusterka zewnętrznego lewego, przedni zderzak (z prawej i lewej strony), błotnik przedni lewy, kierunkowskaz boczny lewy, drzwi przednie lewe.

/protokół oględzin V. (...) nr rej. (...) k. 27-30/

Wersja przebiegu zdarzenia podana przez pokrzywdzonego D. P. (1) jest wersją prawdopodobną.

Charakter i położenie śladów zarysowania drzwi przednich i tylnych oraz błotnika tylnego lewego samochodu A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) korelują z charakterem i położeniem uszkodzenia zderzaka przedniego samochodu V. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Uszkodzenia elementów lewego boku samochodu A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) mogły powstać w wyniku uderzenia narożnikiem lewym zderzaka przedniego samochodu V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), w okolicznościach podanych przez pokrzywdzonego.

Wartość Szkody powstałej w samochodzie A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) to 2.950,77 zł.

/opinia (...)w Ł. k. 150-167/

D. P. (1) pojechał do warsztatu lakierniczego prowadzonego przez J. P. (1) i otrzymał od niego informację, że koszt naprawy samochodu A. (...) to kwota około 3.000 zł.

/zeznania D. P. k 2-3, 51-52 i 84-86, zeznania J. P. k. 21 i 92/

M. G. jest zatrudniony przez A. O. prowadzącą działalność pod nazwą (...). Pracował na stacji paliw w W. przy ulicy (...) od godziny 18 w dniu 15 czerwca 2016 r. do godziny 6 w dniu 16 czerwca 2016 r., ale mogło się zdarzyć, iż zdał zmianę kilka minut wcześniej lub później.

/informacja pisemna od pracodawcy (...) k. 37, zeznania M. Z. k. 38 i 93, zeznania S. C. k. 43 i 93, zeznania M. K. k. 41 i 94/

W dniu 16 czerwca 2016 r. V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) został poddany badaniu technicznemu na stacji kontroli pojazdów w R. przy ul. (...) przez W. Z. (1), którego wynik był pozytywny.

/kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 80, zeznania W. Z. k. 139-140/

W dniu 23 czerwca 2016 r. ok. godz. 08.55 w C. pojazd V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) kierowany przez M. G. brał udział w zdarzeniu drogowym z pojazdem F. (...) nr rej. (...), w przebiegu którego auto oskarżonego w trakcie mijania otarło się o lewy bok wymienionego samochodu dostawczego.

/kserokopia notatki urzędowej k. 108, kserokopia notatników służbowych k. 109-111, akta szkodowe płyta CD kop. k. 146, zeznania S. K. k. 116-117, zeznania K. M. k. 117-118/

M. G. ma 32 lata; z zawodu jest mechanikiem i technologiem żywności; zdobył wykształcenie średnie; pracuje jako sprzedawca na stacji paliw z wynagrodzeniem ok. 1.400 zł netto; jest kawalerem; ma jedno dziecko w wieku jednego roku, które pozostaje na jego utrzymaniu; jest zdrowy; był karany za czyn z art. 178a § 1 kk na karę grzywny oraz za czyn z art. 156 § 1 pkt 2 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał do 2 października 2017 r.

/oświadczenie oskarżonego k. 81, karta karna k. 55-56/

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że tego dnia pracował w W. do godziny 6, a po zdaniu zmiany pojechał do D. – do miejsca zamieszkania swojej konkubiny A. P. (1), gdzie dotarł przed 7. Następnie, w godzinach przedpołudniowych pojechał na przegląd na stację w R.. M. G. zaprzeczał temu, aby w chwili zdarzenia był na jego miejscu oraz aby dokonał uszkodzenia pojazdu pokrzywdzonego. Uszkodzenia natomiast, które stwierdzono na jego pojeździe po ponad dwóch tygodniach pochodzą z kolizji, w której uczestniczył w między czasie w C. (k. 33 i 82-83).

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd opierał się przede wszystkim na zeznaniach D. P. (1), T. Z. (1) i J. N. (1). Pokrzywdzony i przewożony przez niego pasażer byli naocznymi świadkami przedmiotowego wydarzenia, bardzo precyzyjnie i logicznie opisywali jego przebieg, a ta relacja w pełni korespondowała w zakresie istotnych okoliczności z pozostałym materiałem dowodowym w postaci zeznań J. N. (1). Poza tym, w ocenie Sądu nie występowały żadne okoliczności i powody, które podważałyby wiarygodność relacji wymienionych osób. Przede wszystkim natomiast wersja podawana przez D. P. (1) została w wysokim stopniu uprawdopodobniona przez obiektywny dowód w postaci opinii (...) w Ł., w świetle której uszkodzenia pojazdu pokrzywdzonego – A. (...) korelowały z uszkodzeniami V. (...) oskarżonego i mogły powstać w okolicznościach podawanych przez D. P. (1).

Podczas wydawania wymienionej przed chwilą opinii biegli brali pod uwagę i analizowali to, czy uszkodzenia V. (...) mogły powstać podczas późniejszej kolizji z 23 czerwca 2016 r. z samochodem marki F. (...) tak jak twierdził oskarżony. Okazało się, że w wyniku otarcia wymienionych pojazdów nie mogło dojść do uszkodzenia lewego narożnika zderzaka przedniego, gdyż ten znajdował się poza obszarem kontaktu z samochodem F.. Podobna sytuacja zachodziła w przypadku przedniego lewego błotnika samochodu V. w bocznym obszarze gniazda reflektora, który to element również nie mógł ulec uszkodzeniu w czasie kolizji z 23 czerwca 2016 r. Tym samym stwierdzić należy, iż wyjaśnienia M. G., aby uszkodzenia na jego pojeździe pochodziły wyłącznie z kolizji z F. (...) nie polegały na prawdzie.

M. G. utrzymywał także, iż nie mógł znajdować się w miejscu zdarzenia gdyż do godziny 6 pracował. Przesłuchani jednak w tym zakresie pozostali pracownicy stacji paliw w osobach M. Z. (2), M. K. (2) i S. C. (2) nie wykluczyli, że do przejęcia zmiany od oskarżonego mogło dość wcześniej. W związku z tym fakt, że oskarżony miał zmianę w pracy do godziny 6 nie wyklucza tego, że przypadku wcześniejszego przekazania obowiązków pracowniczych i nieznacznej odległości do D., kilka minut po 6 mógł już się znaleźć na miejscu zdarzenia.

W przekonaniu Sądu na przeszkodzie temu, aby odmówić wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego nie stoi także fakt wykonania przez niego pozytywnego badania technicznego V. kilka godzin później, gdyż zakres uszkodzeń tego pojazdu uwidoczniony na zdjęciach w świetle zeznań W. Z. (1) nie wykluczał tego.

Nie sposób także nie zauważyć tego, że M. G. popadł w sprzeczności w swoich wyjaśnieniach, gdyż z jednej strony podawał, że po kolizji w C. pojazd nie przeszedłby przeglądu, a z drugiej nie potrafił wytłumaczyć dlaczego w takiej sytuacji nie został mu zatrzymany przez policjantów dowód rejestracyjny.

W związku z powyższym, Sąd doszedł do przekonania, że wyjaśnienia oskarżonego, w zakresie w którym zaprzeczał swojemu sprawstwu nie polegają na prawdzie i stanowią przyjętą przez niego linię obrony. M. G. mógł bowiem w czasie zdarzenia znajdować się w jego miejscu, a w pojeździe V. występowały uszkodzenia, które z jednej strony korespondowały z uszkodzeniami A. (...) pokrzywdzonego, a z drugiej nie mogły pochodzić z późniejszej kolizji z F. (...). Poza tym, z faktu wykonania przeglądu akurat 16 czerwca 2016 r. po półrocznym okresie użytkowania pojazdu bez ważnego badania technicznego można wnosić, że oskarżony w ten sposób chciał wykazać pełną sprawność swojego pojazdu bezpośrednio po zdarzeniu i tym samym podważyć zeznania pokrzywdzonego. Ostatecznie jednak okazało się, że fakt wykonania pozytywnego badania nie przekreśla tego, że auto M. G. mogło brać udział w zdarzeniu. Spowodowanie natomiast w niedługim czasie kolizji z F. (...) miało natomiast na celu zatarcie śladów i nałożenie na uszkodzenia ze zdarzenia objętego zarzutem aktu oskarżenia innych o podobnym charakterze.

Sąd nie dał wiary zeznaniom H. P., gdyż ojciec pokrzywdzonego jest silnie skonfliktowany z nim i za wszelką cenę stara się zaszkodzić D. P. (1). Widać to natomiast na pierwszy rzut oka, gdyż H. P. w czasie swojej swobodnej wypowiedzi jako świadek od razu przystąpił do przedstawiania syna w złym świetle na tle okoliczności w żaden sposób nie związanych ze sprawą. Ponadto zaś, wymieniony świadek był nielogiczny, gdyż skoro utrzymywał, że jego syn miał być wówczas pod wpływem alkoholu to powinien wezwać Policję. Tłumaczenie natomiast, że tego nie zrobił z tego powodu, że D. P. (1) odjechał jest nieprzekonujące. Poza tym, w opozycji do zeznań H. P. pozostała relacja J. N. (1) i na podstawie obserwacji sposobu wypowiedzi wymienionych świadków w czasie konfrontacji Sąd nie miał żadnych wątpliwości odnośnie tego, że depozycje J. N. (1) są wiarygodne, a wypowiedzi H. P. nasycone nienawiścią względem syna.

Relacje M. Z. (2), M. K. (2), S. C. (2), J. P. (1), S. K. (2), K. M. i W. Z. (1) Sąd poczytał jako polegające na prawdzie, gdyż były spójne, logiczne i rzeczowe oraz nie występowały powody podważające ich wiarygodność.

Sąd pominął zeznania A. P. (2), gdyż nie miały one znaczenia dla sprawy, albowiem wymieniona przebywała w czasie zdarzenia w domu, a oskarżony po powrocie z pracy mógł nie przekazywać jej żadnych informacji o tym, co się stało i nie wtajemniczać w okoliczności zdarzenia.

Za wiarygodną uznano treść dokumentów ujawnionych i zaliczonych w poczet materiału dowodowego za zgodą stron bez ich odczytywania, gdyż zostały one wydane przez uprawnione do tego organy oraz stwierdzają okoliczności niekwestionowane w toku postępowania.

Sąd przyznał moc dowodową opinii (...) w Ł., gdyż była logiczna, wyczerpująca oraz zupełna.

Mając na względzie dokonaną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego
i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne, Sąd uznał M. G. za winnego tego, że w dniu 16 czerwca 2016 roku w godzinach rannych – około godziny 6 w D. kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) w sposób umyślny doprowadził do uszkodzenia pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez D. P. (1) w ten sposób, że uderzył swoim samochodem w lewy bok samochodu A. (...) powodując tym samym uszkodzenia powłoki blacharskiej błotnika lewego, lewych przednich i tylnich drzwi, lewego tylniego nadkola oraz tylniego zderzaka o łącznej wartości 2.950,77 zł przez co wypełnił dyspozycję art. 288 § 1 kk.

W penalizowanym w art. 288 § 1 kk występku czynność wykonawcza polega na zniszczeniu, uszkodzeniu lub uczynieniu niezdatnej do użytku cudzej rzeczy. Zniszczenie oraz uszkodzenie rzeczy nie różnią się jakościowo, lecz tylko ilościowo i polegają na powodowaniu fizycznych zmian w strukturze rzeczy. W wypadku zniszczenia rzeczy zachodzi jej całkowite unicestwienie bądź uszkodzenie idące tak daleko, że rzecz przestaje przynależeć do tego rodzaju, do jakiego należała przed czynem. Z kolei uszkodzenie jako znamię czynnościowe przestępstwa określonego w art. 288 § 1 kk polega na takiej zmianie materii rzeczy, po powstaniu której nie można wykorzystywać tej rzeczy dla celów, dla których była pierwotnie przeznaczona. Uszkodzenie ma miejsce zarówno wówczas, gdy niemożność wykorzystywania rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem ma charakter trwały, jak i wtedy, gdy niemożliwość normalnego wykorzystywania rzeczy ma charakter czasowy. Przestępstwo zniszczenia lub uszkodzenia rzeczy ma charakter materialny, jego dokonanie wymaga skutku w postaci unicestwienia rzeczy, uszkodzenia jej substancji albo spowodowania niezdatności do użytku.

Nie ulega wątpliwości, iż M. G. poruszając się swoim autem uderzył umyślnie w samochód, którym poruszał się D. P. (1) powodując tym samym uszkodzenia jego lewego boku o wartości 2.950,77 zł na szkodę właściciela A.. W ten sposób oskarżony wypełnił znamiona występku z art. 288 § 1 kk.

Przypisany oskarżonemu czyn miał charakter zawiniony. W ustalonym stanie faktycznym M. G. mógł zachować się zgodnie z prawem i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby jego winę. Ponadto, przypisany oskarżonemu czyn był bezprawny, a stopień jego społecznej szkodliwości jest wyższy niż znikomy.

Przy wymierzaniu kary oskarżonemu Sąd na jego niekorzyść wziął pod uwagę uprzednią karalność.

W ocenie Sądu wymierzona M. G. na podstawie art. 288 § 1 kk kara 1 roku pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu. Ponadto, zaś pozwala na osiągnięcie zapobiegawczych i wychowawczych celów kary w stosunku do oskarżonego, a także czyni zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Podkreślić bowiem należy, iż oskarżony działał umyślnie oraz w sposób wysoce niebezpieczny. W tym celu bowiem, aby doprowadzić do uszkodzenia auta bratu swojej konkubiny uderzył w nie swoim samochodem powodując przez to zagrożenie dla osób się w nim znajdujących. Poza tym, M. G. z całą stanowczością i premedytacją zmierzał do dokonania czynu zabronionego, gdyż po tym jak zajechał drogę pokrzywdzonemu za pierwszym razem, ruszył na niego po raz wtóry z impetem gdy D. P. (1) próbował go minąć z drugiej strony. Wszystko to oznacza, że stopień niedochowania wierności prawu przez oskarżonego jest wyraźny i najlepiej odpowiada mu kara pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku.

Z uwagi na treść art. 69 § 1 kk możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary w przypadku oskarżonego jest wykluczona z tego powodu, że w czasie popełnienia przestępstwa był on już skazany na karę pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł od M. G. na rzecz D. P. (1) kwotę 2.950,77 zł, gdyż w świetle poczynionych ustaleń taka była wartość szkody.

O kosztach obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu, Sąd orzekł na podstawie § 2, § 4 oraz § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 poz. 1714).

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty (por. art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych Dz. U. z 1983r. Nr 229 poz. 2272 z późn. zm.) oraz kwotę 3.578,13 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się: 30 zł tytułem opłaty za uzyskanie informacji o osobie z K., 40 zł tytułem zryczałtowanych kosztów doręczeń w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym, 53,49 zł tytułem zwrotu należności przyznanych świadkowi (k. 101), 2.628,08 zł tytułem wynagrodzenia i zwrotu wydatków za opinię oraz 826,56 zł tytułem wynagrodzenia obrońcy ustanowionego z urzędu.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w wyroku z 3 kwietnia 2017 r.