Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowak - Januchta

Protokolant: Karolina Jeżowska

Przy udziale Prokuratora: Ewy Gołębiowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie głównej w dniu 27 marca 2017 r.

sprawy: Ł. K.

syna P. i G. z d. Z.,

ur. (...) w W.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt IV K 1099/13, za dwa przestępstwa: I - z art. 288 § 1 k.k. popełnione w dniu 18 maja 2013 r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, II- z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 18 maja 2013 r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za które wymierzono karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 18 maja 2013 r. do dnia 19 maja 2013 r., postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 17 maja 2016 r. sygn. akt IV Ko 798/16 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

II.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie V Wydział Karny z dnia 06 czerwca 2014 r., sygn. akt V K 182/14, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione w dniu 01 stycznia 2013 r. na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, na poczet wymierzonej kary zaliczono skazanemu okres pozbawienia wolności w dniu 12 marca 2014 r., postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w W. z dnia 27 listopada 2015 r. sygn. akt IV Ko 2522/15 zarządzono karę zastępczą 127 dni pozbawienia wolności w zamian za karę ograniczenia wolności, na poczet kary zastępczej pozbawienia wolności zaliczono okres pozbawienia wolności w dniu 12 marca 2014 r.,

III.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 29 maja 2015 r., sygn. akt IV K 1108/11, za cztery przestępstwa: I - z art. 280 § 1 k.k. popełnione w dniu 30 listopada 2011 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności, II- z art. 191 § 1 k.k. popełnione w dniu 30 listopada 2011 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, III – z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. popełnione w dniu 05 października 2011 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, IV – z art. 190 § 1 k.k. popełnione w dniu 17 października 2011 r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, za które wymierzono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 17 maja 2016 r. sygn. akt IV Ko 797/16 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności

orzeka:

I.  na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 87 kk w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 2015, poz. 396) orzeczone w wyrokach opisanych w pkt I i III jednostkowe kary pozbawienia wolności łączy z orzeczoną w wyroku opisanym w pkt II karą ograniczenia wolności i wymierza skazanemu Ł. K. karę łączną 2 (dwóch) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w pkt I kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu:

-

okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 18 maja 2013 r. do dnia 19 maja 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1099/13,

-

okres odbycia w części kary 2 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem opisanym w pkt III w sprawie o sygn. akt IV K 1108/11 od dnia 13 października 2016 r. do dnia 27 marca 2017 r. oraz okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt IV K 1108/11 od dnia 30.11.2011 r. do dnia 02.12.2011 r. i od dnia 06.10.2011 r. do dnia 07.10.2011 r.,

-

oraz okres odbycia w całości kary 12 miesięcy ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem w sprawie o sygn. akt V K 182/14, wykonanej w wymiarze 106 dni w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, a w pozostałej części wykonanej w formie kary zastępczej 127 dni pozbawienia wolności w okresie od dnia 09 czerwca 2016 r. do dnia 13 października 2016 r. oraz okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie sygn. akt V K 182/14 w dniu 12 marca 2014 r.

III.  w pozostałym zakresie wyżej wymienione wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.

Sygn. akt IV K 1075/16

UZASADNIENIE

Ł. K. został skazany prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt IV K 1099/13, za dwa przestępstwa: I - z art. 288 § 1 k.k. popełnione w dniu 18 maja 2013 r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, II- z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 18 maja 2013 r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za które wymierzono karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 18 maja 2013 r. do dnia 19 maja 2013 r., postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 17 maja 2016 r. sygn. akt IV Ko 798/16 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

II.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie V Wydział Karny z dnia 06 czerwca 2014 r., sygn. akt V K 182/14, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione w dniu 01 stycznia 2013 r. na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, na poczet wymierzonej kary zaliczono skazanemu okres pozbawienia wolności w dniu 12 marca 2014 r., postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 27 listopada 2015 r. sygn. akt IV Ko 2522/15 zarządzono karę zastępczą 127 dni pozbawienia wolności w zamian za karę ograniczenia wolności, na poczet kary zastępczej pozbawienia wolności zaliczono okres pozbawienia wolności w dniu 12 marca 2014 r.,

III.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt IV K 1108/11, za cztery przestępstwa: I - z art. 280 § 1 k.k. popełnione w dniu 30 listopada 2011 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności, II- z art. 191 § 1 k.k. popełnione w dniu 30 listopada 2011 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, III – z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. popełnione w dniu 05 października 2011 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, IV – z art. 190 § 1 k.k. popełnione w dniu 17 października 2011 r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, za które wymierzono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 17 maja 2016 r. sygn. akt IV Ko 797/16 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności

Ł. K. wniósł o wydanie wyroku łącznego dotyczącego spraw Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ sygn. akt IV K 1099/13 oraz sygn. akt IV K 1108/11 i zastosowanie przy wydaniu wyroku łącznego zasady pełnej absorpcji.

.

Sąd zważył co następuje:

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 2015, poz. 396) przepisów rozdziału IX ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (art. 85-92 k.k.), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi konieczność orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. po dniu 01 lipca 2015 r. Po analizie skazań dotyczących skazanego Ł. K. wskazać należy, iż w związku z faktem, iż ostatni wyrok skazujący zapadł w dniu 29 maja 2015 r. i stał się prawomocny w dniu 6 czerwca 2015 r. w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przepisy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r.

Zgodnie z art. 85 k.k. jeżeli sprawca popełnia dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu Sąd orzeka karę łączną biorąc za podstawę kary osobno wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Zgodnie z art. 570 k.p.k. Sąd wydaje wyrok łączny z urzędu lub na wniosek skazanego albo prokuratora, przy czym orzekając na wniosek skazanego sąd nie jest związany treścią złożonego wniosku i bierze po uwagę także wyroki, niepowołane we wniosku, a znane Sądowi z urzędu (podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach 24.04.2007 r., II AKa 52/07, LEX 330999).

Analizując przesłanki formalne warunkujące możliwość połączenia kar orzeczonych we wskazanych wyżej wyrokach i orzeczenia kary łącznej Sąd miał na uwadze treść uchwały Sądu Najwyższego z 25 lutego 2005 r. I KZP 36/04 (OSNKW 2005/2/13), zgodnie z którą zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa”.

Mając powyższe na uwadze, po analizie wymienionych wyżej wyroków Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie istnieją przesłanki do połączenia kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt IV K 1099/13 (pkt I) oraz sygn. akt IV K 1108/11 (pkt III) oraz kary ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie V Wydział Karny z dnia 06 czerwca 2014 r., sygn. akt V K 182/14 (pkt II).

Zauważyć bowiem należy, iż Ł. K. przestępstwa przypisane mu w ww. wyrokach, popełniał odpowiednio: w dniu 18 maja 2013 r. (sprawa o sygn. akt IV K 1099/13), w dniu 30 listopada 2011 r., 05 października 2011 r. i 17 października 2011 r. (sprawa o sygn. akt IV K 1108/11), oraz w dniu 01 stycznia 2013 r. (sprawa o sygn. akt V K 182/14), zaś pierwszy nieprawomocny wyrok tj. wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny w sprawie o sygn. akt IV K 1099/13, zapadł w dniu 26 marca 2014 r. Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (zasada absorpcji) do ich sumy (zasada kumulacji). Z przepisu tego wynika, że Sąd może zastosować zasadę asperacji. W niniejszej sprawie przy zastosowaniu zasady absorpcji skazanemu powinna zostać wymierzona kara 2 lat pozbawienia wolności. Przy zastosowaniu zasady kumulacji skazanemu powinna zostać wymierzona kara 4 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności. Przy zastosowaniu zasady asperacji Sąd mógł wymierzyć karę wyższą niż 2 lata i niższą niż 4 lata i 9 miesięcy pozbawienia wolności.

Rozważając, która z zasad powinna być zastosowana wobec skazanego Sąd kierował się m. in. poglądami wyrażonymi w orzecznictwie Sądu Najwyższego. W jednym z orzeczeń Sąd Najwyższy stwierdził, że: „Wydając wyrok łączny Sąd orzekający powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto powinien rozważyć, czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej” (wyrok SN z dnia 25.10.1983 r., IV KR 213/83 OSNKW 1984, z. 5-6 poz. 65). Stosownie zaś do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12.09.1985 r., II KR 245/85, OSNKW 1986/5-6/39, istotne kryterium mające wpływ na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym stanowi zachowanie się oskarżonego w zakładzie karnym albo w środowisku, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami. Przy orzekaniu kary łącznej w niniejszej sprawie Sąd miał jednakże na uwadze, iż zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego: „Zawarte w art. 85 k.k. sformułowanie - "Sąd orzeka karę łączną biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa" przesądza, że granice kary łącznej w każdym przypadku wyznaczają odpowiednio - najsurowsza kara jednostkowa oraz suma kar jednostkowych, wymierzonych za zbiegające się przestępstwa. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.10.2008 r., III KK 276/08, Lex nr 465880).

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 87 k.k. w razie łączenia kar pozbawienia wolności z karami ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się piętnastu dniom pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary łącznej Sąd rozważył stopień związku podmiotowo – przedmiotowego pomiędzy poszczególnymi podlegającemu łączeniu skazaniami dotyczącymi Ł. K.. Przestępstwa te co prawda zostały częściowo skierowane przeciwko tożsamym rodzajowo dobrom, jednak popełnione zostały na szkodę różnych pokrzywdzonych, ponadto popełnione w znacznej odległości czasowej w odstępie 1,5 rocznego okresu czasu. Z uwagi zaś na powyższe okoliczności stwierdzić należy, że pomiędzy poszczególnymi czynami brak jest ścisłego związku podmiotowo przedmiotowego, a to z kolei przemawia przeciwko orzekaniu kary łącznej na zasadzie absorpcji.

Przy wymiarze kary łącznej Sąd miał również na względzie dotychczasowy sposób życia Ł. K.. Skazany, mimo młodego wieku – ma 23 lata – był już trzykrotnie karany, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu, a więc przestępstwa charakteryzujące się znacznym stopniem ich społecznej szkodliwości, za które dwukrotnie wymierzano wobec niego kary pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Wyroki te nie wpłynęły na skazanego, pomimo bowiem skazań Ł. K. w dalszym ciągu wykazywał lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego, co w maju 2016 r. skutkowało zarządzeniem wykonania kar pozbawienia wolności orzeczonych w sprawach o sygn. akt IV K 1108/11 oraz IV K 1099/13. Okoliczność ta świadczy w ocenie Sądu o braku rzeczywistej refleksji skazanego nad własnym postępowaniem Fakt częściowej tożsamości podejmowanych przez skazanego zachowań przestępczych, polegających na dokonywaniu przez niego zamachu na cudze mienie, świadczy w ocenie Sądu o tendencji skazanego do wchodzenia w konflikt z prawem oraz dążenia do uzyskiwania nienależnych mu korzyści majątkowych nie popartych własną pracą. Wszystkie powyższe okoliczności dotyczące (...) świadczą zdaniem Sądu o niepoprawności zachowania skazanego, w konsekwencji również przemawiają przeciw stosowaniu przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji, a jedynie zasady asperacji.

Wymierzając Ł. K. karę łączną Sąd uwzględnił także treść dotyczącej go opinii Zakładu Karnego W. B., w którym skazany ten aktualnie przebywa. Z opinii tej wynika, że zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej jest pozytywne. Jeden raz był nagradzany kodeksowo, nie był ukarany dyscyplinarnie. W sposób właściwy funkcjonuje w warunkach zwiększonej samokontroli i samodyscypliny zakładu karnego typu półotwartego. Skazany przestrzega porządku wewnętrznego zakładu karnego. Wobec przełożonych zachowuje się regulaminowo. W trakcie pobytu w zakładzie karnym nie zaobserwowano zachowań agresywnych, autoagresywnych, bądź stosowania środków przymusu bezpośredniego. Skazany nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Wobec współosadzonych nie odnotowano negatywnych zachowań. Skazany jest zatrudniony nieodpłatnie na terenie Oddziału Zewnętrznego w P. w grupie sprzątający korytarz. Kontakt zewnętrzny w postaci dostępnych form utrzymuje z rodziną.

Reasumując wszystkie podniesione powyżej okoliczności Sąd uznał, iż wymierzona w pkt I wyroku łącznego kara łączna 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą adekwatną do całościowego zachowania skazanego, skłoni go też do poczynienia rzeczywistej refleksji nad własnym postępowaniem, uświadomi mu nieopłacalność wchodzenia w konflikty z prawem. Kara taka będzie też zdaniem Sądu karą sprawiedliwą w odczuciu społecznym, spełni swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie Sądu kara łączna pozbawienia wolności wymierzona na zasadzie absorpcji, nie spełniłaby swoich funkcji w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej, a przede wszystkim nie byłaby sprawiedliwa w odczuciu społecznym. Należy zauważyć, iż sądy orzekające w poszczególnych sprawach, w których Ł. K. został skazany dostosowały wymiar kary nie tylko do celów prewencyjnych, ale także do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów. Sąd wydający obecnie wyrok łączny nie jest uprawniony do ponownego rozważania tych okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kar w osądzonych sprawach.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w pkt I kary łącznej pozbawienia wolności sąd zaliczył skazanemu:

-

okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 18 maja 2013 r. do dnia 19 maja 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1099/13,

-

okres odbycia w części kary 2 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem opisanym w pkt III w sprawie o sygn. akt IV K 1108/11 od dnia 13 października 2016 r. do dnia 27 marca 2017 r. (data wydanie wyroku łącznego) oraz okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt IV K 1108/11 od dnia 30.11.2011 r. do dnia 02.12.2011 r. i od dnia 06.10.2011 r. do dnia 07.10.2011 r.,

-

oraz okres odbycia w całości kary 12 miesięcy ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem w sprawie o sygn. akt V K 182/14, wykonanej w wymiarze 106 dni w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, a w pozostałej części wykonanej w formie kary zastępczej 127 dni pozbawienia wolności w okresie od dnia 09 czerwca 2016 r. do dnia 13 października 2016 r. oraz okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie sygn. akt V K 182/14 w dniu 12 marca 2014 r.

Mając na uwadze, iż skazany odbywa karę pozbawienia wolności, Sąd na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w niniejszym postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.