Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 10 stycznia 2017r., znak: (...)

w sprawie M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo M. K. do emerytury od 25 grudnia 2016r.

Sygn. akt: IV U 88/17 UZASADNIENIE

Decyzją z 10 stycznia 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił M. K. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (decyzja z 10 stycznia 2017r. k.10 akt emerytalnych).

Odwołanie od w/w decyzji złożył M. K. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury wskazując, że wbrew ustaleniom organu rentowego wykonywał pracę w szczególnych warunkach jako kierowca autobusu, co potwierdzą świadkowie (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony M. K. w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 28 grudnia 2016r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 28 grudnia 2016r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony okresem pracy w gospodarstwie rolnym, w wymiarze 25 lat. Ponadto organ rentowy ustalił, że ubezpieczony nie wykazał, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat.

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 10 stycznia 2017r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 10 stycznia 2017r. k.10 akt emerytalnych).

Ubezpieczony M. K. w okresie od 1 stycznia 1979r. do 30 czerwca 1999r., a zatem przez 20 lat i 6 miesięcy, był zatrudniony w Komendzie Wojewódzkiej Policji z siedzibą w R. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 26 czerwca 1999r. k.19 akt o świadczenie przedemerytalne).

Przez cały okres powyższego zatrudnienia ubezpieczony pracował w Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej, a następnie Policji w S. przy ul. (...). Ubezpieczony został zatrudniony w ówczesnej Komendzie Wojewódzkiej MO w S. na podstawie umowy o pracę z 2 stycznia 1979r. zawartej na okres próbny 15 dni ,tj. do 15 stycznia 1979r., a następnie na podstawie umowy o pracę z 15 stycznia 1979r. zawartej na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy. Przez cały okres zatrudnienia ubezpieczony był pracownikiem cywilnym, zatrudnionym w w (...). Na początku zatrudnienia pracodawca powierzył ubezpieczonemu stanowisko kierowcy samochodu dostawczego marki Ż. (w/w umowy o pracę z 2 stycznia 1979r. i 15 stycznia 1979r. - w aktach osobowych). Jako kierowca marki Ż. przez pierwszy rok zatrudnienia ubezpieczony zaopatrywał K. w części zamienne do samochodów. Po upływie roku zatrudnienia pracodawca powierzył ubezpieczonemu obowiązek zaopatrywania Komendy Wojewódzkiej MO w S., obejmującej swoim działaniem komendę w S. i obszar dawnego województwa (...), a w jego ramach komendy powiatowe w Ł., G., S., W. i Ł. w paliwo – benzynę i oleje napędowe. W związku z tym, z początkiem 1980r. ubezpieczony zaczął kierować samochodem ciężarowym z cysterną. Początkowo był to samochód marki S. 28, a następnie jeszcze większy samochód ciężarowy marki J.. W późniejszym czasie ubezpieczony otrzymał kolejny samochód ciężarowy typu cysterna do przewozu paliwa, który osobiście odebrał z Fabryki (...) w K. (upoważnienie do odbioru samochodu cysterny z 21 listopada 1990r. - w kopercie na k.13 akt sprawy). Zaopatrywanie Komendy Wojewódzkiej w S. i Komend Powiatowych w paliwo wyglądało w ten sposób, że ubezpieczony jeździł po paliwo do głównego składu, który znajdował się w M., a następnie w S. i przywoził je w cysternie na teren komendy, gdzie paliwo było spuszczane w duże zbiorniki, przy czym 2 lub 3 razy w tygodniu ubezpieczony przywoził paliwo z głównego składu na teren komendy w S., a w pozostałe dni tygodnia przewoził je do w/w mniejszych komend w terenie. Do obowiązków ubezpieczonego jako kierowcy cysterny należał również załadunek i rozładunek przewożonego paliwa. Załadunek paliwa na składzie polegał na tym, że ubezpieczony wpuszczał wąż do przepompowywania paliwa do środka cysterny, a następnie czuwał nad przepompowywaniem paliwa za pomocą dystrybutora o szybkości pompowania 1 000 litrów na minutę. Z kolei rozładunek paliwa polegał na spuszczaniu paliwa za pomocą węża do zbiorników na terenie komendy i nadzorowaniu tej operacji. Ubezpieczony był odpowiedzialny za terminowe uzupełnianie stanu paliwa w komendach, z których paliwo pobierały nie tylko samochody milicji, a następnie Policji, ale również miejscowa straż pożarna. Od 1 września 1994r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu dodatkowo obowiązki kierowcy autobusu marki A. przeznaczonego do przewozu 42 osób (pismo pracodawcy z 27 lipca 1994r. k.71 akt osobowych). Ubezpieczony jako kierowca powyższego autobusu woził pracowników komendy na różnego rodzaju imprezy i spotkania okolicznościowe – wycieczki, pielgrzymki papieskie, szkolenia grzybobranie. Ponadto woził dzieci pracowników na kolonie letnie i zimowiska resortowe. W okresach, w których nie jeździł autobusem, a zatem przez przeważającą część czasu pracy ubezpieczony nadal pracował jako kierowca samochodu ciężarowego typu cysterna, którym przewoził paliwo. Doraźnie – dwa, trzy razy w miesiącu ubezpieczony wykonywał przejazdy mniejszym samochodem typu dostawczy – marki Ż.. Jeździł nim po dodatkowe produkty potrzebne do eksploatacji samochodów ,tj. smary i oleje samochodowe. Zabierał ze sobą beczki 200 – litrowe, do których nalewał smary i w takiej formie przywoził je na teren komendy. Opisaną pracę ubezpieczony wykonywał do końca zatrudnienia w Komendzie Wojewódzkiej Policji (zeznania świadków: K. K. k.15-15v i R. J. k.15v akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.16-16v i k.14-15 akt sprawy).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.7 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. K. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r. Nr 748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek, spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia oraz nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach z tytułu pracy w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego typu cysterna do przewozu paliwa oraz pracy kierowcy autobusu wykonywanej w okresie zatrudnienia w Komendzie Wojewódzkiej Policji na przestrzenia lat 1979-1999. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe z dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych, w aktach sprawy oraz aktach osobowych ubezpieczonego, a także ze spójnych zeznań świadków – współpracowników ubezpieczonego z powyższego okresu, a także z wyczerpujących zeznań samego ubezpieczonego, dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w Komendzie Wojewódzkiej Policji, a wcześniej Milicji Obywatelskiej z siedzibą w S., poczynając od drugiego roku tego zatrudnienia pracy (w pierwszym roku zatrudnienia ubezpieczony pracował jako kierowca samochodu dostawczego przy przewozie części zamiennych do samochodów) ,tj. od stycznia 1980r. do 31 grudnia 1998r., a zatem przez przeszło 15 lat ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach wykonując pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony przystosowanego do przewozu paliwa, a także pracę kierowcy autobusu o liczbie miejsc powyżej 15 osób. Praca tego rodzaju zaliczona jest do pracy w szczególnych warunkach o czym stanowi wykaz A dział VIII poz.2 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Z przedstawionych wyżej ustaleń Sądu wynika ponadto, że doraźnie – również po 1980r. ubezpieczony jeździł mniejszym samochodem typu dostawczego marki Ż., ale przejazdy, które wówczas wykonywał dotyczyły przewozu takich materiałów jak smary i oleje samochodowe, które przewożone był w 200-litrowych beczkach, przy czym do obowiązków ubezpieczonego należało również przelanie tych surowców do beczek, którymi je transportował, podobnie jak obowiązków ubezpieczonego należał załadunek i rozładunek przewożonego paliwa poprzez jego przepompowanie do cysterny samochodu, a następnie z cysterny do zbiornika na terenie komendy. W ocenie Sądu przewóz w/w materiałów ,tj. smarów i olejów oraz ich załadunek, podobnie jak załadunek i rozładunek paliwa również zaliczany jest do pracy w szczególnych warunkach, a to w myśl wykazu A dział IV poz.40 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r., który stanowi o załadunku, rozładunku i transporcie m.in. surowców, półproduktów i wyrobów gotowych – toksycznych i wybuchowych. Nie ulega wątpliwości, że benzyna i olej napędowy, a także smary i oleje samochodowe, które przewoził ubezpieczony są - jako produkty wywarzane z ropy naftowej – materiałami toksycznymi, których przewóz w myśl powyższego uregulowania jest zaliczany do pracy w szczególnych warunkach, niezależnie od środka transportu, a paliwo jest również produktem wybuchowym.

Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzić należało, że ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że M. K. przysługuje prawo do emerytury od 25 grudnia 2016r. ,tj. od chwili ukończenia przez ubezpieczonego 60. roku życia.